.jpg){kind=logo}
.jpg)
The scansion is consistent with hypotactic.com. I have made though a few minor changes: in some of the places where, within one word, at least two consecutive consonants were placed at the beginning of the firts syllable of a foot and the previous syllable ended in a vowel, I moved the first of these consonants to the previous syllable. Examples: κάρτισ-τοι ... καρτίσ-τοις instead of κάρτι-στοι ... καρτί-στοις (Il 1.267); ἐπέγναμ-ψεν instead of ἐπέγνα-μψεν (Il. 2.14); χαλ-κοῦ ... πολ-λαὶ instead of χα-λκοῦ ... πο-λλαὶ (Il. 2.226).
• Yellow colour is used to highlight the hexameter feet.
• The long syllables are bold.
• Short syllables and caesuras are not highlighted/marked in any way.
| μῆνιν | 001 |
| οὐλομένην, ἣ μυρί᾽ Ἀχαιοῖς ἄλγε᾽ ἔθηκε, | 002 |
| πολλὰς δ᾽ ἰφθίμους ψυχὰς Ἄιδι προΐαψεν | 003 |
| ἡρώων, αὐτοὺς δὲ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν | 004 |
| οἰωνοῖσί τε πᾶσι, Διὸς δ᾽ ἐτελείετο βουλή, | 005 |
| ἐξ οὗ δὴ τὰ πρῶτα διαστήτην ἐρίσαντε | 006 |
| Ἀτρεΐδης τε ἄναξ ἀνδρῶν καὶ δῖος Ἀχιλλεύς. | 007 |
| τίς τ᾽ ἄρ σφωε θεῶν ἔριδι ξυνέηκε μάχεσθαι; | 008 |
| Λητοῦς καὶ Διὸς υἱός· ὃ γὰρ βασιλῆϊ χολωθεὶς | 009 |
| νοῦσον ἀνὰ στρατὸν ὄρσε κακήν, ὀλέκοντο δὲ λαοί, | 010 |
| οὕνεκα τὸν Χρύσην ἠτίμασεν ἀρητῆρα | 011 |
| Ἀτρεΐδης· ὃ γὰρ ἦλθε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν | 012 |
| λυσόμενός τε θύγατρα φέρων τ᾽ ἀπερείσι᾽ ἄποινα, | 013 |
| στέμματ᾽ ἔχων ἐν χερσὶν ἑκηβόλου Ἀπόλλωνος | 014 |
| χρυσέῳ ἀνὰ σκήπτρῳ, καὶ λίσσετο πάντας Ἀχαιούς, | 015 |
| Ἀτρεΐδα δὲ μάλιστα δύω, κοσμήτορε λαῶν· | 016 |
| "Ἀτρεΐδαι τε καὶ ἄλλοι ἐυκνήμιδες Ἀχαιοί, | 017 |
| ὑμῖν μὲν θεοὶ δοῖεν Ὀλύμπια δώματ' ἔχοντες | 018 |
| ἐκπέρσαι Πριάμοιο πόλιν, εὖ δ' οἴκαδ' ἱκέσθαι· | 019 |
| παῖδα δ' ἐμοὶ λῦσαί τε φίλην, τὰ τ' ἄποινα δέχεσθαι | 020 |
| ἁζόμενοι Διὸς υἱὸν ἑκηβόλον Ἀπόλλωνα." | 021 |
| ἔνθ' ἄλλοι μὲν πάντες ἐπευφήμησαν Ἀχαιοὶ | 022 |
| αἰδεῖσθαί θ' ἱερῆα καὶ ἀγλαὰ δέχθαι ἄποινα· | 023 |
| ἀλλ' οὐκ Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι ἥνδανε θυμῷ, | 024 |
| ἀλλὰ κακῶς ἀφίει, κρατερὸν δ' ἐπὶ μῦθον ἔτελλεν· | 025 |
| "μή σε γέρον κοίλῃσιν ἐγὼ παρὰ νηυσὶ κιχείω | 026 |
| ἢ νῦν δηθύνοντ' ἢ ὕστερον αὖτις ἰόντα, | 027 |
| μή νύ τοι οὐ χραίσμῃ σκῆπτρον καὶ στέμμα θεοῖο. | 028 |
| τὴν δ' ἐγὼ οὐ λύσω· πρίν μιν καὶ γῆρας ἔπεισιν | 029 |
| ἡμετέρῳ ἐνὶ οἴκῳ ἐν Ἄργεϊ, τηλόθι πάτρης, | 030 |
| ἱστὸν ἐποιχομένην καὶ ἐμὸν λέχος ἀντιόωσαν. | 031 |
| ἀλλ' ἴθι μή μ' ἐρέθιζε, σαώτερος ὥς κε νέηαι." | 032 |
| ὣς ἔφατ', ἔδεισεν δ' ὃ γέρων καὶ ἐπείθετο μύθῳ. | 033 |
| βῆ δ' ἀκέων παρὰ θῖνα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης. | 034 |
| πολλὰ δ' ἔπειτ' ἀπάνευθε κιὼν ἠρᾶθ' ὃ γεραιὸς | 035 |
| Ἀπόλλωνι ἄνακτι, τὸν ἠύκομος τέκε Λητώ· | 036 |
| κλῦθί μευ, ἀργυρότοξ', ὃς Χρύσην ἀμφιβέβηκας | 037 |
| Κίλλάν τε ζαθέην, Τενέδοιό τε ἶφι ἀνάσσεις, | 038 |
| Σμινθεῦ, εἴ ποτέ τοι χαρίεντ' ἐπὶ νηὸν ἔρεψα, | 039 |
| ἢ εἰ δή ποτέ τοι κατὰ πίονα μηρί' ἔκηα | 040 |
| ταύρων ἠδ' αἰγῶν, τόδε μοι κρήηνον ἐέλδωρ· | 041 |
| τίσειαν Δαναοὶ ἐμὰ δάκρυα σοῖσι βέλεσσιν. | 042 |
| ὧς ἔφατ' εὐχόμενος, τοῦ δ' ἔκλυε Φοῖβος Ἀπόλλων, | 043 |
| βῆ δὲ κατ' Οὐλύμποιο καρήνων χωόμενος κῆρ, | 044 |
| τόξ' ὤμοισιν ἔχων ἀμφηρεφέα τε φαρέτρην. | 045 |
| ἔκλαγξαν δ' ἄρ' ὀιστοὶ ἐπ' ὤμων χωομένοιο, | 046 |
| αὐτοῦ κινηθέντος· ὃ δ' ἤιε νυκτὶ ἐοικώς. | 047 |
| ἕζετ' ἔπειτ' ἀπάνευθε νεῶν, μετὰ δ' ἰὸν ἕηκεν· | 048 |
| δεινὴ δὲ κλαγγὴ γένετ' ἀργυρέοιο βιοῖο. | 049 |
| οὐρῆας μὲν πρῶτον ἐπῴχετο καὶ κύνας ἀργούς, | 050 |
| αὐτὰρ ἔπειτ' αὐτοῖσι βέλος ἐχεπευκὲς ἐφιεὶς | 051 |
| βάλλ'· αἰεὶ δὲ πυραὶ νεκύων καίοντο θαμειαί. | 052 |
| ἐννῆμαρ μὲν ἀνὰ στρατὸν ᾤχετο κῆλα θεοῖο, | 053 |
| τῇ δεκάτῃ δ' ἀγορήνδε καλέσσατο λαὸν Ἀχιλλεύς· | 054 |
| τῷ γὰρ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ, λευκώλενος Ἥρη· | 055 |
| κήδετο γὰρ Δαναῶν ὅτι ῥα θνήσκοντας ὁρᾶτο. | 056 |
| οἳ δ' ἐπεὶ οὖν ἤγερθεν ὁμηγερέες τε γένοντο, | 057 |
| τοῖσι δ' ἀνιστάμενος μετέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς· | 058 |
| Ἀτρεΐδη, νῦν ἄμμε πάλιν πλαγχθέντας ὀίω | 059 |
| ἂψ ἀπονοστήσειν, εἴ κεν θάνατόν γε φύγοιμεν, | 060 |
| εἰ δὴ ὁμοῦ πόλεμός τε δαμᾷ καὶ λοιμὸς Ἀχαιούς. | 061 |
| ἀλλ' ἄγε δή τινα μάντιν ἐρείομεν ἢ ἱερῆα | 062 |
| ἢ καὶ ὀνειροπόλον, καὶ γάρ τ' ὄναρ ἐκ Διός ἐστιν, | 063 |
| ὅς κ' εἴποι ὅτι τόσσον ἐχώσατο Φοῖβος Ἀπόλλων, | 064 |
| εἴ τ' ἄρ' ὅ γ' εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται εἴ θ' ἑκατόμβης, | 065 |
| αἴ κέν πως ἀρνῶν κνίσης αἰγῶν τε τελείων | 066 |
| βούλεται ἀντιάσας ἡμῖν ἀπὸ λοιγὸν ἀμῦναι. | 067 |
| ἦ τοι ὅ γ' ὧς εἰπὼν κατ' ἄρ' ἕζετο, τοῖσι δ' ἀνέστη | 068 |
| Κάλχας Θεστορίδης, οἰωνοπόλων ὄχ' ἄριστος, | 069 |
| ὃς ᾔδη τά τ' ἐόντα τά τ' ἐσσόμενα πρό τ' ἐόντα, | 070 |
| καὶ νήεσσ' ἡγήσατ' Ἀχαιῶν Ἴλιον εἴσω | 071 |
| ἣν διὰ μαντοσύνην, τήν οἱ πόρε Φοῖβος Ἀπόλλων· | 072 |
| ὅ σφιν ἐὺ φρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν· | 073 |
| ὦ Ἀχιλεῦ, κέλεαί με, διίφιλε, μυθήσασθαι | 074 |
| μῆνιν Ἀπόλλωνος, ἑκατηβελέταο ἄνακτος· | 075 |
| τοιγὰρ ἐγὼν ἐρέω, σὺ δὲ σύνθεο καί μοι ὄμοσσον | 076 |
| ἦ μέν μοι πρόφρων ἔπεσιν καὶ χερσὶν ἀρήξειν. | 077 |
| ἦ γὰρ ὀίομαι ἄνδρα χολωσέμεν, ὃς μέγα πάντων | 078 |
| Ἀργείων κρατέει καί οἱ πείθονται Ἀχαιοί. | 079 |
| κρείσσων γὰρ βασιλεύς, ὅτε χώσεται ἀνδρὶ χέρηι· | 080 |
| εἴ περ γάρ τε χόλον γε καὶ αὐτῆμαρ καταπέψῃ, | 081 |
| ἀλλά τε καὶ μετόπισθεν ἔχει κότον, ὄφρα τελέσσῃ, | 082 |
| ἐν στήθεσσιν ἑοῖσι. σὺ δὲ φράσαι, εἴ με σαώσεις. | 083 |
| τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς· | 084 |
| θαρσήσας μάλα εἰπὲ θεοπρόπιον ὅτι οἶσθα· | 085 |
| οὐ μὰ γὰρ Ἀπόλλωνα Διίφιλον, ᾧ τε σύ, Κάλχαν, | 086 |
| εὐχόμενος Δαναοῖσι θεοπροπίας ἀναφαίνεις, | 087 |
| οὔ τις ἐμεῦ ζῶντος καὶ ἐπὶ χθονὶ δερκομένοιο | 088 |
| σοὶ κοίλῃς παρὰ νηυσί βαρείας χεῖρας ἐποίσει | 089 |
| συμπάντων Δαναῶν, οὐδ' ἢν Ἀγαμέμνονα εἴπῃς, | 090 |
| ὃς νῦν πολλὸν ἄριστος Ἀχαιῶν εὔχεται εἶναι. | 091 |
| καὶ τότε δὴ θάρσησε καὶ ηὔδα μάντις ἀμύμων· | 092 |
| οὔ τ' ἄρ ὅ γ' εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται οὐδ' ἑκατόμβης, | 093 |
| ἀλλ' ἕνεκ' ἀρητῆρος ὃν ἠτίμησ' Ἀγαμέμνων, | 094 |
| οὐδ' ἀπέλυσε θύγατρα καὶ οὐκ ἀπεδέξατ' ἄποινα, | 095 |
| τοὔνεκ' ἄρ' ἄλγε' ἔδωκεν ἑκηβόλος ἠδ' ἔτι δώσει· | 096 |
| οὐδ' ὅ γε πρὶν Δαναοῖσιν ἀεικέα λοιγὸν ἀπώσει | 097 |
| πρίν γ' ἀπὸ πατρὶ φίλῳ δόμεναι ἑλικώπιδα κούρην | 098 |
| ἀπριάτην ἀνάποινον, ἄγειν θ' ἱερὴν ἑκατόμβην | 099 |
| ἐς Χρύσην· τότε κέν μιν ἱλασσάμενοι πεπίθοιμεν. | 100 |
| ἦ τοι ὅ γ' ὧς εἰπὼν κατ' ἄρ' ἕζετο, τοῖσι δ' ἀνέστη | 101 |
| ἥρως Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων | 102 |
| ἀχνύμενος· μένεος δὲ μέγα φρένες ἀμφιμέλαιναι | 103 |
| πίμπλαντ', ὄσσε δέ οἱ πυρὶ λαμπετόωντι ἐίκτην. | 104 |
| Κάλχαντα πρώτιστα κάκ' ὀσσόμενος προσέειπεν· | 105 |
| μάντι κακῶν, οὔ πώ ποτέ μοι τὸ κρήγυον εἶπας· | 106 |
| αἰεί τοι τὰ κάκ' ἐστὶ φίλα φρεσὶ μαντεύεσθαι, | 107 |
| ἐσθλὸν δ' οὔτε τί πω εἶπας ἔπος οὔτε τέλεσσας. | 108 |
| καὶ νῦν ἐν Δαναοῖσι θεοπροπέων ἀγορεύεις, | 109 |
| ὡς δὴ τοῦδ' ἕνεκά σφιν ἑκηβόλος ἄλγεα τεύχει, | 110 |
| οὕνεκ' ἐγὼ κούρης Χρυσηίδος ἀγλά' ἄποινα | 111 |
| οὐκ ἔθελον δέξασθαι, - ἐπεὶ πολὺ βούλομαι αὐτὴν | 112 |
| οἴκοι ἔχειν. καὶ γάρ ῥα Κλυταιμνήστρης προβέβουλα, | 113 |
| κουριδίης ἀλόχου, ἐπεὶ οὔ ἑθέν ἐστι χερείων, | 114 |
| οὐ δέμας οὐδὲ φυήν οὔτ' ἂρ φρένας οὔτέ τι ἔργα. | 115 |
| ἀλλὰ καὶ ὧς ἐθέλω δόμεναι πάλιν εἰ τό γ' ἄμεινον· | 116 |
| βούλομ' ἐγὼ λαὸν σόον ἔμμεναι ἢ ἀπολέσθαι. | 117 |
| αὐτὰρ ἐμοὶ γέρας αὐτίχ' ἑτοιμάσατ', ὄφρα μὴ οἶος | 118 |
| Ἀργείων ἀγέραστος ἔω, ἐπεὶ οὐδὲ ἔοικεν· | 119 |
| λεύσσετε γὰρ τό γε πάντες, ὅ μοι γέρας ἔρχεται ἄλλῃ. | 120 |
| τὸν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς· | 121 |
| Ἀτρεΐδη, κύδιστε, φιλοκτεανώτατε πάντων, | 122 |
| πῶς γάρ τοι δώσουσι γέρας μεγάθυμοι Ἀχαιοί; | 123 |
| οὐδέ τί που ἴδμεν ξυνήια κείμενα πολλά, | 124 |
| ἀλλὰ τὰ μὲν πολίων ἐξεπράθομεν, τὰ δέδασται, | 125 |
| λαοὺς δ' οὐκ ἐπέοικε παλίλλογα ταῦτ' ἐπαγείρειν. | 126 |
| ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν τήνδε θεῷ πρόες· αὐτὰρ Ἀχαιοὶ | 127 |
| τριπλῇ τετραπλῇ τ' ἀποτείσομεν, αἴ κέ ποθι Ζεὺς | 128 |
| δῷσι πόλιν Τροίην εὐτείχεον ἐξαλαπάξαι. | 129 |
| τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων· | 130 |
| μὴ δ' οὕτως ἀγαθός περ ἐὼν θεοείκελ' Ἀχιλλεῦ | 131 |
| κλέπτε νόῳ, ἐπεὶ οὐ παρελεύσεαι οὐδέ με πείσεις. | 132 |
| ἦ ἐθέλεις ὄφρ' αὐτὸς ἔχῃς γέρας, αὐτὰρ ἔμ' αὔτως | 133 |
| ἧσθαι δευόμενον, κέλεαι δέ με τήνδ' ἀποδοῦναι; | 134 |
| ἀλλ' εἰ μὲν δώσουσι γέρας μεγάθυμοι Ἀχαιοὶ | 135 |
| ἄρσαντες κατὰ θυμὸν ὅπως ἀντάξιον ἔσται· | 136 |
| εἰ δέ κε μὴ δώωσιν ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς ἕλωμαι | 137 |
| ἢ τεὸν ἢ Αἴαντος ἰὼν γέρας, ἢ Ὀδυσῆος | 138 |
| ἄξω ἑλών· ὃ δέ κεν κεχολώσεται ὅν κεν ἵκωμαι. | 139 |
| ἀλλ' ἤτοι μὲν ταῦτα μεταφρασόμεσθα καὶ αὖτις, | 140 |
| νῦν δ' ἄγε νῆα μέλαιναν ἐρύσσομεν εἰς ἅλα δῖαν, | 141 |
| ἐν δ' ἐρέτας ἐπιτηδὲς ἀγείρομεν, ἐς δ' ἑκατόμβην | 142 |
| θείομεν, ἂν δ' αὐτὴν Χρυσηίδα καλλιπάρῃον | 143 |
| βήσομεν· εἷς δέ τις ἀρχὸς ἀνὴρ βουληφόρος ἔστω, | 144 |
| ἢ Αἴας ἢ Ἰδομενεὺς ἢ δῖος Ὀδυσσεὺς | 145 |
| ἠὲ σὺ Πηλεΐδη πάντων ἐκπαγλότατ' ἀνδρῶν, | 146 |
| ὄφρ' ἥμιν ἑκάεργον ἱλάσσεαι ἱερὰ ῥέξας. | 147 |
| τὸν δ' ἄρ' ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς· | 148 |
| ὤ μοι ἀναιδείην ἐπιειμένε κερδαλεόφρον | 149 |
| πῶς τίς τοι πρόφρων ἔπεσιν πείθηται Ἀχαιῶν | 150 |
| ἢ ὁδὸν ἐλθέμεναι ἢ ἀνδράσιν ἶφι μάχεσθαι; | 151 |
| οὐ γὰρ ἐγὼ Τρώων ἕνεκ' ἤλυθον αἰχμητάων | 152 |
| δεῦρο μαχησόμενος, ἐπεὶ οὔ τί μοι αἴτιοί εἰσιν· | 153 |
| οὐ γὰρ πώ ποτ' ἐμὰς βοῦς ἤλασαν οὐδὲ μὲν ἵππους, | 154 |
| οὐδέ ποτ' ἐν Φθίῃ ἐριβώλακι βωτιανείρῃ | 155 |
| καρπὸν ἐδηλήσαντ', ἐπεὶ ἦ μάλα πολλὰ μεταξὺ, | 156 |
| οὔρεά τε σκιόεντα θάλασσά τε ἠχήεσσα· | 157 |
| ἀλλὰ σοὶ ὦ μέγ' ἀναιδὲς ἅμ' ἑσπόμεθ' ὄφρα σὺ χαίρῃς, | 158 |
| τιμὴν ἀρνύμενοι Μενελάῳ σοί τε κυνῶπα | 159 |
| πρὸς Τρώων· τῶν οὔ τι μετατρέπῃ οὐδ' ἀλεγίζεις· | 160 |
| καὶ δή μοι γέρας αὐτὸς ἀφαιρήσεσθαι ἀπειλεῖς, | 161 |
| ᾧ ἔπι πολλὰ μόγησα, δόσαν δέ μοι υἷες Ἀχαιῶν. | 162 |
| οὐ μὲν σοί ποτε ἶσον ἔχω γέρας ὁππότ' Ἀχαιοὶ | 163 |
| Τρώων ἐκπέρσωσ' εὖ ναιόμενον πτολίεθρον· | 164 |
| ἀλλὰ τὸ μὲν πλεῖον πολυάϊκος πολέμοιο | 165 |
| χεῖρες ἐμαὶ διέπουσ'· ἀτὰρ ἤν ποτε δασμὸς ἵκηται, | 166 |
| σοὶ τὸ γέρας πολὺ μεῖζον, ἐγὼ δ' ὀλίγον τε φίλον τε | 167 |
| ἔρχομ' ἔχων ἐπὶ νῆας, ἐπεί κε κάμω πολεμίζων. | 168 |
| νῦν δ' εἶμι Φθίην δ', ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτερόν ἐστιν | 169 |
| οἴκαδ' ἴμεν σὺν νηυσὶ κορωνίσιν, οὐδέ σ' ὀίω | 170 |
| ἐνθάδ' ἄτιμος ἐὼν ἄφενος καὶ πλοῦτον ἀφύξειν. | 171 |
| τὸν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων· | 172 |
| φεῦγε μάλ' εἴ τοι θυμὸς ἐπέσσυται, οὐδέ σ' ἔγωγε | 173 |
| λίσσομαι εἵνεκ' ἐμεῖο μένειν· πάρ' ἔμοιγε καὶ ἄλλοι | 174 |
| οἵ κέ με τιμήσουσι, μάλιστα δὲ μητίετα Ζεύς. | 175 |
| ἔχθιστος δέ μοί ἐσσι διοτρεφέων βασιλήων· | 176 |
| αἰεὶ γάρ τοι ἔρις τε φίλη πόλεμοί τε μάχαι τε· | 177 |
| εἰ μάλα καρτερός ἐσσι, θεός που σοὶ τό γ' ἔδωκεν· | 178 |
| οἴκαδ' ἰὼν σὺν νηυσί τε σῇς καὶ σοῖς ἑτάροισι | 179 |
| Μυρμιδόνεσσιν ἄνασσε, σέθεν δ' ἐγὼ οὐκ ἀλεγίζω, | 180 |
| οὐδ' ὄθομαι κοτέοντος· ἀπειλήσω δέ τοι ὧδε· | 181 |
| ὡς ἔμ' ἀφαιρεῖται Χρυσηίδα Φοῖβος Ἀπόλλων, | 182 |
| τὴν μὲν ἐγὼ σὺν νηί τ' ἐμῇ καὶ ἐμοῖς ἑτάροισι | 183 |
| πέμψω, ἐγὼ δέ κ' ἄγω Βρισηίδα καλλιπάρῃον | 184 |
| αὐτὸς ἰὼν κλισίην δὲ τὸ σὸν γέρας ὄφρ' ἐὺ εἰδῇς | 185 |
| ὅσσον φέρτερός εἰμι σέθεν, στυγέῃ δὲ καὶ ἄλλος | 186 |
| ἶσον ἐμοὶ φάσθαι καὶ ὁμοιωθήμεναι ἄντην. | 187 |
| ὣς φάτο· Πηλεΐωνι δ' ἄχος γένετ', ἐν δέ οἱ ἦτορ | 188 |
| στήθεσσιν λασίοισι διάνδιχα μερμήριξεν, | 189 |
| ἢ ὅ γε φάσγανον ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ | 190 |
| τοὺς μὲν ἀναστήσειεν, ὃ δ' Ἀτρεΐδην ἐναρίζοι, | 191 |
| ἦε χόλον παύσειεν ἐρητύσειέ τε θυμόν. | 192 |
| ἧος ὃ ταῦθ' ὥρμαινε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν, | 193 |
| ἕλκετο δ' ἐκ κολεοῖο μέγα ξίφος, ἦλθε δ' Ἀθήνη | 194 |
| οὐρανόθεν· πρὸ γὰρ ἧκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη | 195 |
| ἄμφω ὁμῶς θυμῷ φιλέουσά τε κηδομένη τε· | 196 |
| στῆ δ' ὄπιθεν, ξανθῆς δὲ κόμης ἕλε Πηλεΐωνα | 197 |
| οἴῳ φαινομένη· τῶν δ' ἄλλων οὔ τις ὁρᾶτο. | 198 |
| θάμβησεν δ' Ἀχιλεύς, μετὰ δ' ἐτράπετ', αὐτίκα δ' ἔγνω | 199 |
| Παλλάδ' Ἀθηναίην· δεινὼ δέ οἱ ὄσσε φάανθεν· | 200 |
| καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· | 201 |
| τίπτ' αὖτ' αἰγιόχοιο Διὸς τέκος εἰλήλουθας; | 202 |
| ἦ ἵνα ὕβριν ἴδῃ Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο; | 203 |
| ἀλλ' ἔκ τοι ἐρέω, τὸ δὲ καὶ τελέεσθαι ὀΐω· | 204 |
| ᾗς ὑπεροπλίῃσι τάχ' ἄν ποτε θυμὸν ὀλέσσῃ. | 205 |
| τὸν δ' αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη· | 206 |
| ἦλθον ἐγὼ παύσουσα τὸ σὸν μένος, αἴ κε πίθηαι, | 207 |
| οὐρανόθεν· πρὸ δέ μ' ἧκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη | 208 |
| ἄμφω ὁμῶς θυμῷ φιλέουσά τε κηδομένη τε· | 209 |
| ἀλλ' ἄγε λῆγ' ἔριδος, μηδὲ ξίφος ἕλκεο χειρί· | 210 |
| ἀλλ' ἤτοι ἔπεσιν μὲν ὀνείδισον ὡς ἔσεταί περ· | 211 |
| ὧδε γὰρ ἐξερέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται· | 212 |
| καί ποτέ τοι τρὶς τόσσα παρέσσεται ἀγλαὰ δῶρα | 213 |
| ὕβριος εἵνεκα τῆσδε· σὺ δ' ἴσχεο, πείθεο δ' ἡμῖν. | 214 |
| τὴν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς· | 215 |
| χρὴ μὲν σφωίτερόν γε θεὰ ἔπος εἰρύσσασθαι | 216 |
| καὶ μάλα περ θυμῷ κεχολωμένον· ὧς γὰρ ἄμεινον· | 217 |
| ὅς κε θεοῖς ἐπιπείθηται μάλα τ' ἔκλυον αὐτοῦ. | 218 |
| ἦ καὶ ἐπ' ἀργυρέῃ κώπῃ σχέθε χεῖρα βαρεῖαν, | 219 |
| ἂψ δ' ἐς κουλεὸν ὦσε μέγα ξίφος, οὐδ' ἀπίθησε | 220 |
| μύθῳ Ἀθηναίης· ἣ δ' Οὔλυμπον δὲ βεβήκει | 221 |
| δώματ' ἐς αἰγιόχοιο Διὸς μετὰ δαίμονας ἄλλους. | 222 |
| Πηλεΐδης δ' ἐξαῦτις ἀταρτηροῖς ἐπέεσσιν | 223 |
| Ἀτρεΐδην προσέειπε, καὶ οὔ πω λῆγε χόλοιο· | 224 |
| οἰνοβαρές, κυνὸς ὄμματ' ἔχων, κραδίην δ' ἐλάφοιο, | 225 |
| οὔτέ ποτ' ἐς πόλεμον ἅμα λαῷ θωρηχθῆναι | 226 |
| οὔτε λόχον δ' ἰέναι σὺν ἀριστήεσσιν Ἀχαιῶν | 227 |
| τέτληκας θυμῷ· τὸ δέ τοι κὴρ εἴδεται εἶναι. | 228 |
| ἦ πολὺ λώιόν ἐστι κατὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν | 229 |
| δῶρ' ἀποαιρεῖσθαι ὅς τις σέθεν ἀντίον εἴπῃ· | 230 |
| δημοβόρος βασιλεὺς ἐπεὶ οὐτιδανοῖσιν ἀνάσσεις· | 231 |
| ἦ γὰρ ἂν Ἀτρεΐδη νῦν ὕστατα λωβήσαιο. | 232 |
| ἀλλ' ἔκ τοι ἐρέω καὶ ἐπὶ μέγαν ὅρκον ὀμοῦμαι· | 233 |
| ναὶ μὰ τόδε σκῆπτρον, τὸ μὲν οὔ ποτε φύλλα καὶ ὄζους | 234 |
| φύσει, ἐπεὶ δὴ πρῶτα τομὴν ἐν ὄρεσσι λέλοιπεν, | 235 |
| οὐδ' ἀναθηλήσει· περὶ γάρ ῥά ἑ χαλκὸς ἔλεψε | 236 |
| φύλλά τε καὶ φλοιόν· νῦν αὖτέ μιν υἷες Ἀχαιῶν | 237 |
| ἐν παλάμῃς φορέουσι δικασπόλοι, οἵ τε θέμιστας | 238 |
| πρὸς Διὸς εἰρύαται· ὃ δέ τοι μέγας ἔσσεται ὅρκος· | 239 |
| ἦ ποτ' Ἀχιλλῆος ποθὴ ἵξεται υἷας Ἀχαιῶν | 240 |
| σύμπαντας· τότε δ' οὔ τι δυνήσεαι ἀχνύμενός περ | 241 |
| χραισμεῖν, εὖτ' ἂν πολλοὶ ὑφ' Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο | 242 |
| θνήσκοντες πίπτωσι· σὺ δ' ἔνδοθι θυμὸν ἀμύξεις | 243 |
| χωόμενος ὅ τ' ἄριστον Ἀχαιῶν οὐδὲν ἔτισας. | 244 |
| ὣς φάτο Πηλεΐδης, ποτὶ δὲ σκῆπτρον βάλε γαίῃ | 245 |
| χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον, ἕζετο δ' αὐτός· | 246 |
| Ἀτρεΐδης δ' ἑτέρωθεν ἐμήνιε· τοῖσι δὲ Νέστωρ | 247 |
| ἡδυεπὴς ἀνόρουσε λιγὺς Πυλίων ἀγορητής, | 248 |
| τοῦ καὶ ἀπὸ γλώσσης μέλιτος γλυκίων ῥέεν αὐδή· | 249 |
| τῷ δ' ἤδη δύο μὲν γενεαὶ μερόπων ἀνθρώπων | 250 |
| ἐφθίαθ', οἵ οἱ πρόσθεν ἅμα τράφεν ἠδ' ἐγένοντο | 251 |
| ἐν Πύλῳ ἠγαθέῃ, μετὰ δὲ τριτάτοισιν ἄνασσεν· | 252 |
| ὅ σφιν ἐὺ φρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν· | 253 |
| ὦ πόποι ἦ μέγα πένθος Ἀχαιίδα γαῖαν ἱκάνει· | 254 |
| ἦ κεν γηθήσαι Πρίαμος Πριάμοιό τε παῖδες | 255 |
| ἄλλοι τε Τρῶες μέγα κεν κεχαροίατο θυμῷ | 256 |
| εἰ σφῶιν τάδε πάντα πυθοίατο μαρναμένοιιν, | 257 |
| οἳ περὶ μὲν βουλὴν Δαναῶν, περὶ δ' ἐστὲ μάχεσθαι. | 258 |
| ἀλλὰ πίθεσθ'· ἄμφω δὲ νεωτέρω ἐστὸν ἐμεῖο· | 259 |
| ἤδη γάρ ποτ' ἐγὼ καὶ ἀρείοσιν ἠέ περ ὑμῖν | 260 |
| ἀνδράσιν ὡμίλησα, καὶ οὔ ποτέ μ' οἵ γ' ἀθέριζον. | 261 |
| οὐ γάρ πω τοίους ἴδον ἀνέρας οὐδὲ ἴδωμαι, | 262 |
| οἷον Πειρίθοόν τε Δρύαντά τε ποιμένα λαῶν | 263 |
| Καινέα τ' Ἐξάδιόν τε καὶ ἀντίθεον Πολύφημον | 264 |
| [Θησέα τ' Αἰγεΐδην, ἐπιείκελον ἀθανάτοισιν·] | 265 |
| κάρτιστοι δὴ κεῖνοι ἐπιχθονίων τράφεν ἀνδρῶν· | 266 |
| κάρτιστοι μὲν ἔσαν καὶ καρτίστοις ἐμάχοντο | 267 |
| φηρσὶν ὀρεσκῴοισι καὶ ἐκπάγλως ἀπόλεσσαν. | 268 |
| καὶ μὲν τοῖσιν ἐγὼ μεθομίλεον ἐκ Πύλου ἐλθὼν | 269 |
| τηλόθεν ἐξ ἀπίης γαίης· καλέσαντο γὰρ αὐτοί· | 270 |
| καὶ μαχόμην κατ' ἔμ' αὐτὸν ἐγώ· κείνοισι δ' ἂν οὔ τις | 271 |
| τῶν οἳ νῦν βροτοί εἰσιν ἐπιχθόνιοι μαχέοιτο· | 272 |
| καὶ μέν μευ βουλέων ξύνιεν πείθοντό τε μύθῳ· | 273 |
| ἀλλὰ πίθεσθε καὶ ὔμμες, ἐπεὶ πείθεσθαι ἄμεινον· | 274 |
| μήτε σὺ τόνδ' ἀγαθός περ ἐὼν ἀποαίρεο κούρην, | 275 |
| ἀλλ' ἔα ὥς οἱ πρῶτα δόσαν γέρας υἷες Ἀχαιῶν· | 276 |
| μήτε σὺ Πηλεΐδη, θέλ' ἐριζέμεναι βασιλῆι | 277 |
| ἀντιβίην, ἐπεὶ οὔ ποθ' ὁμοίης ἔμμορε τιμῆς | 278 |
| σκηπτοῦχος βασιλεύς, ᾧ τε Ζεὺς κῦδος ἔδωκεν. | 279 |
| εἰ δὲ σὺ καρτερός ἐσσι θεὰ δέ σε γείνατο μήτηρ, | 280 |
| ἀλλ' ὅδε φέρτερός ἐστιν ἐπεὶ πλεόνεσσιν ἀνάσσει. | 281 |
| Ἀτρεΐδη σὺ δὲ παῦε τεὸν μένος· αὐτὰρ ἔγωγε | 282 |
| λίσσομ' Ἀχιλλῆι μεθέμεν χόλον, ὃς μέγα πᾶσιν | 283 |
| ἕρκος Ἀχαιοῖσιν πέλεται πολέμοιο κακοῖο. | 284 |
| τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων· | 285 |
| ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα γέρον κατὰ μοῖραν ἔειπες· | 286 |
| ἀλλ' ὅδ' ἀνὴρ ἐθέλει περὶ πάντων ἔμμεναι ἄλλων, | 287 |
| πάντων μὲν κρατέειν ἐθέλει, πάντεσσι δ' ἀνάσσειν, | 288 |
| πᾶσι δὲ σημαίνειν, ἅ τιν' οὐ πείσεσθαι ὀίω· | 289 |
| εἰ δέ μιν αἰχμητὴν ἔθεσαν θεοὶ αἰὲν ἐόντες | 290 |
| τοὔνεκά οἱ προθέουσιν ὀνείδεα μυθήσασθαι; | 291 |
| τὸν δ' ἄρ' ὑποβλήδην ἠμείβετο δῖος Ἀχιλλεύς· | 292 |
| ἦ γάρ κεν δειλός τε καὶ οὐτιδανὸς καλεοίμην | 293 |
| εἰ δὴ σοὶ πᾶν ἔργον ὑπείξομαι ὅττί κεν εἴπῃς· | 294 |
| ἄλλοισιν δὴ ταῦτ' ἐπιτέλλεο, μὴ γὰρ ἔμοιγε | 295 |
| [σήμαιν'· οὐ γὰρ ἔγωγ' ἔτι σοὶ πείσεσθαι ὀίω.] | 296 |
| ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ' ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν· | 297 |
| χερσὶ μὲν οὔ τοι ἔγωγε μαχήσομαι εἵνεκα κούρης | 298 |
| οὔτε σοὶ οὔτέ τῳ ἄλλῳ, ἐπεί μ' ἀφέλεσθέ γε δόντες· | 299 |
| τῶν δ' ἄλλων ἅ μοί ἐστι θοῇ παρὰ νηὶ μελαίνῃ | 300 |
| τῶν οὐκ ἄν τι φέροις ἀνελὼν ἀέκοντος ἐμεῖο· | 301 |
| εἰ δ' ἄγε μὴν πείρησαι ἵνα γνώωσι καὶ οἵδε· | 302 |
| αἶψά τοι αἷμα κελαινὸν ἐρωήσει περὶ δουρί. | 303 |
| ὣς τώ γ' ἀντιβίοισι μαχεσσαμένω ἐπέεσσιν | 304 |
| ἀνστήτην, λῦσαν δ' ἀγορὴν παρὰ νηυσὶν Ἀχαιῶν· | 305 |
| Πηλεΐδης μὲν ἐπὶ κλισίας καὶ νῆας ἐίσας | 306 |
| ἤιε σύν τε Μενοιτιάδῃ καὶ οἷς ἑτάροισιν· | 307 |
| Ἀτρεΐδης δ' ἄρα νῆα θοὴν ἅλα δὲ προέρυσσεν, | 308 |
| ἐς δ' ἐρέτας ἔκρινεν ἐείκοσιν, ἐς δ' ἑκατόμβην | 309 |
| βῆσε θεῷ, ἀνὰ δὲ Χρυσηίδα καλλιπάρῃον | 310 |
| εἷσεν ἄγων· ἐν δ' ἀρχὸς ἔβη πολύμητις Ὀδυσσεύς. | 311 |
| οἳ μὲν ἔπειτ' ἀναβάντες ἐπέπλεον ὑγρὰ κέλευθα, | 312 |
| λαοὺς δ' Ἀτρεΐδης ἀπολυμαίνεσθαι ἄνωγεν· | 313 |
| οἳ δ' ἀπελυμαίνοντο καὶ εἰς ἅλα λύματα βάλλον, | 314 |
| ἔρδον δ' Ἀπόλλωνι τεληέσσας ἑκατόμβας | 315 |
| ταύρων ἠδ' αἰγῶν παρὰ θῖν' ἁλὸς ἀτρυγέτοιο· | 316 |
| κνίση δ' οὐρανὸν ἷκεν ἑλισσομένη περὶ καπνῷ. | 317 |
| ὣς οἳ μὲν τὰ πένοντο κατὰ στρατόν· οὐδ' Ἀγαμέμνων | 318 |
| λῆγ' ἔριδος τὴν πρῶτον ἐπηπείλησ' Ἀχιλῆι, | 319 |
| ἀλλ' ὅ γε Ταλθύβιόν τε καὶ Εὐρυβάτην προσέειπε, | 320 |
| τώ οἱ ἔσαν κήρυκε καὶ ὀτρηρὼ θεράποντε· | 321 |
| ἔρχεσθον κλισίην Πηληιάδεω Ἀχιλῆος· | 322 |
| χειρὸς ἑλόντ' ἀγέμεν Βρισηίδα καλλιπάρῃον· | 323 |
| εἰ δέ κε μὴ δώῃσιν ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς ἕλωμαι | 324 |
| ἐλθὼν σὺν πλεόνεσσι· τό οἱ καὶ ῥίγιον ἔσται. | 325 |
| ὣς εἰπὼν προΐει, κρατερὸν δ' ἐπὶ μῦθον ἔτελλε· | 326 |
| τὼ δ' ἀέκοντε βάτην παρὰ θῖν' ἁλὸς ἀτρυγέτοιο, | 327 |
| Μυρμιδόνων δ' ἐπί τε κλισίας καὶ νῆας ἱκέσθην, | 328 |
| τὸν δ' εὗρον παρά τε κλισίῃ καὶ νηὶ μελαίνῃ | 329 |
| ἥμενον· οὐδ' ἄρα τώ γε ἰδὼν γήθησεν Ἀχιλλεύς. | 330 |
| τὼ μὲν ταρβήσαντε καὶ αἰδομένω βασιλῆα | 331 |
| στήτην, οὐδέ τί μιν προσεφώνεον οὐδ' ἐρέοντο· | 332 |
| αὐτὰρ ὃ ἔγνω ᾗσιν ἐνὶ φρεσὶ φώνησέν τε· | 333 |
| χαίρετε κήρυκες Διὸς ἄγγελοι ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν, | 334 |
| ἆσσον ἴτ'· οὔ τί μοι ὔμμες ἐπαίτιοι ἀλλ' Ἀγαμέμνων, | 335 |
| ὃ σφῶι προΐει Βρισηίδος εἵνεκα κούρης. | 336 |
| ἀλλ' ἄγε διογενὲς Πατρόκλεες ἔξαγε κούρην | 337 |
| καί σφωιν δὸς ἄγειν· τὼ δ' αὐτὼ μάρτυροι ἔστων | 338 |
| πρός τε θεῶν μακάρων πρός τε θνητῶν ἀνθρώπων | 339 |
| καὶ πρὸς τοῦ βασιλῆος ἀπηνέος εἴ ποτε δ' αὖτε | 340 |
| χρειὼ ἐμεῖο γένηται ἀεικέα λοιγὸν ἀμῦναι | 341 |
| τοῖς ἄλλοις· ἦ γὰρ ὅ γ' ὀλοιῇσι φρεσὶ θύει, | 342 |
| οὐδέ τι οἶδε νοῆσαι ἅμα πρόσσω καὶ ὀπίσσω, | 343 |
| ὅππως οἱ παρὰ νηυσὶ σόοι μαχέοιντο Ἀχαιοί. | 344 |
| ὣς φάτο, Πάτροκλος δὲ φίλῳ ἐπεπείθεθ' ἑταίρῳ, | 345 |
| ἐκ δ' ἄγαγε κλισίης Βρισηίδα καλλιπάρῃον, | 346 |
| δῶκε δ' ἄγειν· τὼ δ' αὖτις ἴτην παρὰ νῆας Ἀχαιῶν· | 347 |
| ἣ δ' ἀέκουσ' ἅμα τοῖσι γυνὴ κίεν· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς | 348 |
| δακρύσας ἑτάρων ἄφαρ ἕζετο νόσφι λιασθείς, | 349 |
| θῖν' ἔφ' ἁλὸς πολιῆς, ὁρόων ἐπ' ἀπείρονα πόντον | 350 |
| πολλὰ δὲ μητρὶ φίλῃ ἠρήσατο χεῖρας ὀρεγνύς· | 351 |
| μῆτερ ἐπεί μ' ἔτεκές γε μινυνθάδιόν περ ἐόντα, | 352 |
| τιμήν πέρ μοι ὄφελλεν Ὀλύμπιος ἐγγυαλίξαι | 353 |
| Ζεὺς ὑψιβρεμέτης· νῦν δ' οὐδέ με τυτθὸν ἔτισεν· | 354 |
| ἦ γάρ μ' Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων | 355 |
| ἠτίμησεν· ἑλὼν γὰρ ἔχει γέρας αὐτὸς ἀπούρας. | 356 |
| ὣς φάτο δάκρυ χέων, τοῦ δ' ἔκλυε πότνια μήτηρ | 357 |
| ἡμένη ἐν βένθεσσιν ἁλὸς παρὰ πατρὶ γέροντι· | 358 |
| καρπαλίμως δ' ἀνέδυ πολιῆς ἁλὸς ἠΰτ' ὀμίχλη, | 359 |
| καί ῥα πάροιθ' αὐτοῖο καθέζετο δάκρυ χέοντος, | 360 |
| χειρί τέ μιν κατέρεξεν ἔπος τ' ἔφατ' ἔκ τ' ὀνόμαζε· | 361 |
| τέκνον τί κλαίεις; τί δέ σε φρένας ἵκετο πένθος; | 362 |
| ἐξαύδα, μὴ κεῦθε νόῳ, ἵνα εἴδομεν ἄμφω. | 363 |
| τὴν δὲ βαρὺ στενάχων προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς· | 364 |
| οἶσθα· τί ἤ τοι ταῦτα ἰδυίῃ πάντ' ἀγορεύω; | 365 |
| ᾠχόμεθ' ἐς Θήβην ἱερὴν πόλιν Ἠετίωνος, | 366 |
| τὴν δὲ διεπράθομέν τε καὶ ἤγομεν ἐνθάδε πάντα· | 367 |
| καὶ τὰ μὲν εὖ δάσσαντο μετὰ σφίσιν υἷες Ἀχαιῶν, | 368 |
| ἐκ δ' ἕλον Ἀτρεΐδῃ Χρυσηίδα καλλιπάρῃον. | 369 |
| Χρύσης δ' αὖθ' ἱερεὺς ἑκατηβόλου Ἀπόλλωνος | 370 |
| ἦλθε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων | 371 |
| λυσόμενός τε θύγατρα φέρων τ' ἀπερείσι' ἄποινα, | 372 |
| στέμματ' ἔχων ἐν χερσὶν ἑκηβόλου Ἀπόλλωνος | 373 |
| χρυσέῳ ἀνὰ σκήπτρῳ, καὶ λίσσετο πάντας Ἀχαιούς, | 374 |
| Ἀτρεΐδα δὲ μάλιστα δύω κοσμήτορε λαῶν. | 375 |
| ἔνθ' ἄλλοι μὲν πάντες ἐπευφήμησαν Ἀχαιοὶ | 376 |
| αἰδεῖσθαί θ' ἱερῆα καὶ ἀγλαὰ δέχθαι ἄποινα· | 377 |
| ἀλλ' οὐκ Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι ἥνδανε θυμῷ, | 378 |
| ἀλλὰ κακῶς ἀφίει, κρατερὸν δ' ἐπὶ μῦθον ἔτελλε· | 379 |
| χωόμενος δ' ὁ γέρων πάλιν ᾤχετο· τοῖο δ' Ἀπόλλων | 380 |
| εὐξαμένου ἤκουσεν, ἐπεὶ μάλα οἱ φίλος ἦεν, | 381 |
| ἧκε δ' ἐπ' Ἀργείοισι κακὸν βέλος· οἳ δέ νυ λαοὶ | 382 |
| θνῇσκον ἐπασσύτεροι, τὰ δ' ἐπῴχετο κῆλα θεοῖο | 383 |
| πάντῃ ἀνὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν· ἄμμι δὲ μάντις | 384 |
| εὖ εἰδὼς ἀγόρευε θεοπροπίας ἑκάτοιο. | 385 |
| αὐτίκ' ἐγὼ πρῶτος κελόμην θεὸν ἱλάσκεσθαι· | 386 |
| Ἀτρεΐωνα δ' ἔπειτα χόλος λάβεν, αἶψα δ' ἀναστὰς | 387 |
| ἠπείλησεν μῦθον ὃ δὴ τετελεσμένος ἐστί· | 388 |
| τὴν μὲν γὰρ σὺν νηὶ θοῇ ἑλίκωπες Ἀχαιοὶ | 389 |
| ἐς Χρύσην πέμπουσιν, ἄγουσι δὲ δῶρα ἄνακτι· | 390 |
| τὴν δὲ νέον κλισίηθεν ἔβαν κήρυκες ἄγοντες | 391 |
| κούρην Βρισῆος τήν μοι δόσαν υἷες Ἀχαιῶν. | 392 |
| ἀλλὰ σὺ εἰ δύνασαί γε περίσχεο παιδὸς ἑῆος· | 393 |
| ἐλθοῦσ' Οὔλυμπον δὲ Δία λίσαι, εἴ ποτε δή τι | 394 |
| ἢ ἔπει ὤνησας κραδίην Διὸς ἠὲ καὶ ἔργῳ. | 395 |
| πολλάκι γάρ σεο πατρὸς ἐνὶ μεγάροισιν ἄκουσα | 396 |
| εὐχομένης ὅτ' ἔφησθα κελαινεφέι Κρονίωνι | 397 |
| οἴη ἐν ἀθανάτοισιν ἀεικέα λοιγὸν ἀμῦναι, | 398 |
| ὁππότε μιν ξυνδῆσαι Ὀλύμπιοι ἤθελον ἄλλοι | 399 |
| Ἥρη τ' ἠδὲ Ποσειδάων καὶ Παλλὰς Ἀθήνη· | 400 |
| ἀλλὰ σὺ τόν γ' ἐλθοῦσα θεὰ ὑπελύσαο δεσμῶν, | 401 |
| ὦχ' ἑκατόγχειρον καλέσασ' ἐς μακρὸν Ὄλυμπον, | 402 |
| ὃν Βριάρεων καλέουσι θεοί, ἄνδρες δέ τε πάντες | 403 |
| Αἰγαίων', ὃ γὰρ αὖτε βίῃ οὗ πατρὸς ἀμείνων· | 404 |
| ὅς ῥα παρὰ Κρονίωνι καθέζετο κύδεϊ γαίων· | 405 |
| τὸν καὶ ὑπέδεισαν μάκαρες θεοὶ οὐδ' ἔτ' ἔδησαν. | 406 |
| τῶν νῦν μιν μνήσασα παρέζεο καὶ λαβὲ γούνων | 407 |
| αἴ κέν πως ἐθέλῃσιν ἐπὶ Τρώεσσιν ἀρῆξαι, | 408 |
| τοὺς δὲ κατὰ πρύμνας τε καὶ ἀμφ' ἅλα ἔλσαι Ἀχαιοὺς | 409 |
| κτεινομένους, ἵνα πάντες ἐπαύρωνται βασιλῆος, | 410 |
| γνῷ δὲ καὶ Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων | 411 |
| ἣν ἄτην ὅ τ' ἄριστον Ἀχαιῶν οὐδὲν ἔτισεν. | 412 |
| τὸν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα Θέτις κατὰ δάκρυ χέουσα· | 413 |
| ὤ μοι τέκνον ἐμόν, τί νύ σ' ἔτρεφον αἰνὰ τεκοῦσα; | 414 |
| αἴθ' ὄφελες παρὰ νηυσὶν ἀδάκρυτος καὶ ἀπήμων | 415 |
| ἧσθαι, ἐπεί νύ τοι αἶσα μίνυνθά περ οὔ τι μάλα δήν· | 416 |
| νῦν δ' ἅμα τ' ὠκύμορος καὶ ὀϊζυρὸς περὶ πάντων | 417 |
| ἔπλεο· τώ σε κακῇ αἴσῃ τέκον ἐν μεγάροισι. | 418 |
| τοῦτο δέ τοι ἐρέουσα ἔπος Διὶ τερπικεραύνῳ | 419 |
| εἶμ' αὐτὴ πρὸς Ὄλυμπον ἀγάννιφον αἴ κε πίθηται. | 420 |
| ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν νηυσὶ παρήμενος ὠκυπόροισι | 421 |
| μήνι' Ἀχαιοῖσιν, πολέμου δ' ἀποπαύεο πάμπαν· | 422 |
| Ζεὺς γὰρ ἐς Ὠκεανὸν μετ' ἀμύμονας Αἰθιοπῆας | 423 |
| χθιζὸς ἔβη κατὰ δαῖτα, θεοὶ δ' ἅμα πάντες ἕποντο· | 424 |
| δωδεκάτῃ δέ τοι αὖτις ἐλεύσεται Οὔλυμπον δέ, | 425 |
| καὶ τότ' ἔπειτά τοι εἶμι Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ, | 426 |
| καί μιν γουνάσομαι καί μιν πείσεσθαι ὀΐω. | 427 |
| ὣς ἄρα φωνήσασ' ἀπεβήσετο, τὸν δὲ λίπ' αὐτοῦ | 428 |
| χωόμενον κατὰ θυμὸν ἐϋζώνοιο γυναικὸς | 429 |
| τήν ῥα βίῃ ἀέκοντος ἀπηύρων· αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς | 430 |
| ἐς Χρύσην ἵκανεν ἄγων ἱερὴν ἑκατόμβην. | 431 |
| οἳ δ' ὅτε δὴ λιμένος πολυβενθέος ἐντὸς ἵκοντο | 432 |
| ἱστία μὲν στείλαντο, θέσαν δ' ἐν νηὶ μελαίνῃ, | 433 |
| ἱστὸν δ' ἱστοδόκῃ πέλασαν προτόνοισιν ὑφέντες | 434 |
| καρπαλίμως, τὴν δ' εἰς ὅρμον προέρεσσαν ἐρετμοῖς. | 435 |
| ἐκ δ' εὐνὰς ἔβαλον, κατὰ δὲ πρυμνήσι' ἔδησαν· | 436 |
| ἐκ δὲ καὶ αὐτοὶ βαῖνον ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης, | 437 |
| ἐκ δ' ἑκατόμβην βῆσαν ἑκηβόλῳ Ἀπόλλωνι· | 438 |
| ἐκ δὲ Χρυσηὶς νηὸς βῆ ποντοπόροιο. | 439 |
| τὴν μὲν ἔπειτ' ἐπὶ βωμὸν ἄγων πολύμητις Ὀδυσσεὺς | 440 |
| πατρὶ φίλῳ ἐν χερσὶ τίθει καί μιν προσέειπεν· | 441 |
| ὦ Χρύση, πρό μ' ἔπεμψεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων | 442 |
| παῖδά τε σοὶ ἀγέμεν, Φοίβῳ θ' ἱερὴν ἑκατόμβην | 443 |
| ῥέξαι ὑπὲρ Δαναῶν ὄφρ' ἱλασόμεσθα ἄνακτα, | 444 |
| ὃς νῦν Ἀργείοισι πολύστονα κήδε' ἐφῆκεν. | 445 |
| ὣς εἰπὼν ἐν χερσὶ τίθει, ὃ δὲ δέξατο χαίρων | 446 |
| παῖδα φίλην· τοὶ δ' ὦκα θεῷ ἱερὴν ἑκατόμβην | 447 |
| ἑξείης ἔστησαν ἐΰδμητον περὶ βωμόν, | 448 |
| χερνίψαντο δ' ἔπειτα καὶ οὐλοχύτας ἀνέλοντο. | 449 |
| τοῖσιν δὲ Χρύσης μεγάλ' εὔχετο χεῖρας ἀνασχών· | 450 |
| κλῦθί μευ ἀργυρότοξ', ὃς Χρύσην ἀμφιβέβηκας | 451 |
| Κίλλαν τε ζαθέην Τενέδοιό τε ἶφι ἀνάσσεις· | 452 |
| ἦ μὲν δή ποτ' ἐμεῦ πάρος ἔκλυες εὐξαμένοιο, | 453 |
| τίμησας μὲν ἐμέ, μέγα δ' ἴψαο λαὸν Ἀχαιῶν· | 454 |
| ἠδ' ἔτι καὶ νῦν μοι τόδ' ἐπικρήηνον ἐέλδωρ· | 455 |
| ἤδη νῦν Δαναοῖσιν ἀεικέα λοιγὸν ἄμυνον. | 456 |
| ὣς ἔφατ' εὐχόμενος, τοῦ δ' ἔκλυε Φοῖβος Ἀπόλλων. | 457 |
| αὐτὰρ ἐπεί ῥ' εὔξαντο καὶ οὐλοχύτας προβάλοντο, | 458 |
| αὐέρυσαν μὲν πρῶτα καὶ ἔσφαξαν καὶ ἔδειραν, | 459 |
| μηρούς τ' ἐξέταμον κατά τε κνίσῃ ἐκάλυψαν | 460 |
| δίπτυχα ποιήσαντες, ἐπ' αὐτῶν δ' ὠμοθέτησαν· | 461 |
| καῖε δ' ἐπὶ σχίζῃς ὁ γέρων, ἐπὶ δ' αἴθοπα οἶνον | 462 |
| λεῖβε· νέοι δὲ παρ' αὐτὸν ἔχον πεμπώβολα χερσίν. | 463 |
| αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ μῆρα κάη καὶ σπλάγχνα πάσαντο, | 464 |
| μίστυλλόν τ' ἄρα τἆλλα καὶ ἀμφ' ὀβελοῖσιν ἔπειραν, | 465 |
| ὤπτησάν τε περιφραδέως, ἐρύσαντό τε πάντα. | 466 |
| αὐτὰρ ἐπεὶ παύσαντο πόνου τετύκοντό τε δαῖτα | 467 |
| δαίνυντ', οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐΐσης. | 468 |
| αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο, | 469 |
| κοῦροι μὲν κρητῆρας ἐπεστέψαντο ποτοῖο, | 470 |
| νώμησαν δ' ἄρα πᾶσιν ἐπαρξάμενοι δεπάεσσιν· | 471 |
| οἳ δὲ πανημέριοι μολπῇ θεὸν ἱλάσκοντο | 472 |
| καλὸν ἀείδοντες παιήονα κοῦροι Ἀχαιῶν | 473 |
| μέλποντες ἑκάεργον· ὃ δὲ φρένα τέρπετ' ἀκούων. | 474 |
| ἦμος δ' ἠέλιος κατέδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθε, | 475 |
| δὴ τότε κοιμήσαντο παρὰ πρυμνήσια νηός· | 476 |
| ἦμος δ' ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, | 477 |
| καὶ τότ' ἔπειτ' ἀνάγοντο μετὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν· | 478 |
| τοῖσιν δ' ἴκμενον οὖρον ἵει ἑκάεργος Ἀπόλλων· | 479 |
| οἳ δ' ἱστὸν στήσαντ' ἀνά θ' ἱστία λευκὰ πέτασσαν, | 480 |
| ἐν δ' ἄνεμος πρῆσεν μέσον ἱστίον, ἀμφὶ δὲ κῦμα | 481 |
| στείρῃ πορφύρεον μεγάλ' ἴαχε νηὸς ἰούσης· | 482 |
| ἣ δ' ἔθεεν κατὰ κῦμα διαπρήσσουσα κέλευθον. | 483 |
| αὐτὰρ ἐπεί ῥ' ἵκοντο κατὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν, | 484 |
| νῆα μὲν οἵ γε μέλαιναν ἐπ' ἠπείροιο ἔρυσσαν | 485 |
| ὑψοῦ ἐπὶ ψαμάθοις, ὑπὸ δ' ἕρματα μακρὰ τάνυσσαν· | 486 |
| αὐτοὶ δ' ἐσκίδναντο κατὰ κλισίας τε νέας τε. | 487 |
| αὐτὰρ ὃ μήνιε νηυσὶ παρήμενος ὠκυπόροισι | 488 |
| διογενὴς Πηλῆος υἱὸς πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς· | 489 |
| οὔτέ ποτ' εἰς ἀγορὴν πωλέσκετο κυδιάνειραν | 490 |
| οὔτέ ποτ' ἐς πόλεμον, ἀλλὰ φθινύθεσκε φίλον κῆρ | 491 |
| αὖθι μένων, ποθέεσκε δ' ἀϋτήν τε πτόλεμόν τε. | 492 |
| ἀλλ' ὅτε δή ῥ' ἐκ τοῖο δυωδεκάτη γένετ' ἠώς, | 493 |
| καὶ τότε δὴ πρὸς Ὄλυμπον ἴσαν θεοὶ αἰὲν ἐόντες | 494 |
| πάντες ἅμα, Ζεὺς δ' ἦρχε· Θέτις δ' οὐ λήθετ' ἐφετμέων | 495 |
| παιδὸς ἑοῦ, ἀλλ' ἥ γ' ἀνεδύσετο κῦμα θαλάσσης. | 496 |
| ἠερίη δ' ἀνέβη μέγαν οὐρανὸν Οὔλυμπόν τε. | 497 |
| εὗρεν δ' εὐρύοπα Κρονίδην ἄτερ ἥμενον ἄλλων | 498 |
| ἀκροτάτῃ κορυφῇ πολυδειράδος Οὐλύμποιο· | 499 |
| καί ῥα πάροιθ' αὐτοῖο καθέζετο, καὶ λάβε γούνων | 500 |
| σκαιῇ, δεξιτερῇ δ' ἄρ' ὑπ' ἀνθερεῶνος ἑλοῦσα | 501 |
| λισσομένη προσέειπε Δία Κρονίωνα ἄνακτα· | 502 |
| Ζεῦ πάτερ εἴ ποτε δή σε μετ' ἀθανάτοισιν ὄνησα | 503 |
| ἢ ἔπει ἢ ἔργῳ, τόδε μοι κρήηνον ἐέλδωρ· | 504 |
| τίμησόν μοι υἱὸν ὃς ὠκυμορώτατος ἄλλων | 505 |
| ἔπλετ'· ἀτάρ μιν νῦν γε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων | 506 |
| ἠτίμησεν· ἑλὼν γὰρ ἔχει γέρας αὐτὸς ἀπούρας. | 507 |
| ἀλλὰ σύ πέρ μιν τῖσον Ὀλύμπιε μητίετα Ζεῦ· | 508 |
| τόφρα δ' ἐπὶ Τρώεσσι τίθει κράτος ὄφρ' ἂν Ἀχαιοὶ | 509 |
| υἱὸν ἐμὸν τίσωσιν ὀφέλλωσίν τέ ἑ τιμῇ. | 510 |
| ὣς φάτο· τὴν δ' οὔ τι προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς, | 511 |
| ἀλλ' ἀκέων δὴν ἧστο· Θέτις δ' ὡς ἥψατο γούνων | 512 |
| ὣς ἔχετ' ἐμπεφυυῖα, καὶ εἴρετο δεύτερον αὖτις· | 513 |
| νημερτὲς μὲν δή μοι ὑπόσχεο καὶ κατάνευσον | 514 |
| ἢ ἀπόειπ', ἐπεὶ οὔ τοι ἔπι δέος, ὄφρ' ἐῢ εἰδέω | 515 |
| ὅσσον ἐγὼ μετὰ πᾶσιν ἀτιμοτάτη θεός εἰμι. | 516 |
| τὴν δὲ μέγ' ὀχθήσας προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς· | 517 |
| ἦ δὴ λοίγια ἔργ' ὅ τέ μ' ἐχθοδοπῆσαι ἐφήσεις | 518 |
| Ἥρῃ ὅτ' ἄν μ' ἐρέθῃσιν ὀνειδείοις ἐπέεσσιν· | 519 |
| ἣ δὲ καὶ αὔτως μ' αἰεὶ ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσι | 520 |
| νεικεῖ, καί τέ μέ φησι μάχῃ Τρώεσσιν ἀρήγειν. | 521 |
| ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν αὖτις ἀπόστιχε μή τι νοήσῃ | 522 |
| Ἥρη· ἐμοὶ δέ κε ταῦτα μελήσεται ὄφρα τελέσσω· | 523 |
| εἰ δ' ἄγε τοι κεφαλῇ κατανεύσομαι ὄφρα πεποίθῃς· | 524 |
| τοῦτο γὰρ ἐξ ἐμέθεν γε μετ' ἀθανάτοισι μέγιστον | 525 |
| τέκμωρ· οὐ γὰρ ἐμὸν παλινάγρετον οὐδ' ἀπατηλὸν | 526 |
| οὐδ' ἀτελεύτητον ὅ τί κεν κεφαλῇ κατανεύσω. | 527 |
| ἦ καὶ κυανέῃσιν ἐπ' ὀφρύσι νεῦσε Κρονίων· | 528 |
| ἀμβρόσιαι δ' ἄρα χαῖται ἐπερρώσαντο ἄνακτος | 529 |
| κρατὸς ἀπ' ἀθανάτοιο· μέγαν δ' ἐλέλιξεν Ὄλυμπον. | 530 |
| τώ γ' ὣς βουλεύσαντε διέτμαγεν· ἣ μὲν ἔπειτα | 531 |
| εἰς ἅλα ἆλτο βαθεῖαν ἀπ' αἰγλήεντος Ὀλύμπου, | 532 |
| Ζεὺς δὲ ἑὸν πρὸς δῶμα· θεοὶ δ' ἅμα πάντες ἀνέσταν | 533 |
| ἐξ ἑδέων σφοῦ πατρὸς ἐναντίον· οὐδέ τις ἔτλη | 534 |
| μεῖναι ἐπερχόμενον, ἀλλ' ἀντίοι ἔσταν ἅπαντες. | 535 |
| ὣς ὃ μὲν ἔνθα καθέζετ' ἐπὶ θρόνου· οὐδέ μιν Ἥρη | 536 |
| ἠγνοίησεν ἰδοῦσ' ὅτι οἱ συμφράσσατο βουλὰς | 537 |
| ἀργυρόπεζα Θέτις θυγάτηρ ἁλίοιο γέροντος. | 538 |
| αὐτίκα κερτομίοισι Δία Κρονίωνα προσηύδα· | 539 |
| τίς δ' αὖ τοι δολομῆτα θεῶν συμφράσσατο βουλάς; | 540 |
| αἰεί τοι φίλον ἐστὶν ἐμεῦ ἀπὸ νόσφιν ἐόντα | 541 |
| κρυπτάδια φρονέοντα δικαζέμεν· οὐδέ τί πώ μοι | 542 |
| πρόφρων τέτληκας εἰπεῖν ἔπος ὅττι νοήσῃς. | 543 |
| τὴν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε· | 544 |
| Ἥρη μὴ δὴ πάντας ἐμοὺς ἐπιέλπεο μύθους | 545 |
| εἰδήσειν· χαλεποί τοι ἔσοντ' ἀλόχῳ περ ἐούσῃ· | 546 |
| ἀλλ' ὃν μέν κ' ἐπιεικὲς ἀκουέμεν οὔ τις ἔπειτα | 547 |
| οὔτε θεῶν πρότερος τὸν εἴσεται οὔτ' ἀνθρώπων· | 548 |
| ὃν δέ κ' ἐγὼν ἀπάνευθε θεῶν ἐθέλωμι νοῆσαι | 549 |
| μή τι σὺ ταῦτα ἕκαστα διείρεο μηδὲ μετάλλα. | 550 |
| τὸν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα βοῶπις πότνια Ἥρη· | 551 |
| αἰνότατε Κρονίδη ποῖον τὸν μῦθον ἔειπες; | 552 |
| καὶ λίην σε πάρος γ' οὔτ' εἴρομαι οὔτε μεταλλῶ, | 553 |
| ἀλλὰ μάλ' εὔκηλος τὰ φράζεαι ἅσσ' ἐθέλῃσθα. | 554 |
| νῦν δ' αἰνῶς δείδοικα κατὰ φρένα μή σε παρείπῃ | 555 |
| ἀργυρόπεζα Θέτις θυγάτηρ ἁλίοιο γέροντος· | 556 |
| ἠερίη γὰρ σοί γε παρέζετο καὶ λάβε γούνων· | 557 |
| τῇ σ' ὀΐω κατανεῦσαι ἐτήτυμον ὡς Ἀχιλῆα | 558 |
| τιμήσῃς, ὀλέσῃς δὲ πολέας ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν. | 559 |
| τὴν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς· | 560 |
| δαιμονίη αἰεὶ μὲν ὀΐεαι οὐδέ σε λήθω· | 561 |
| πρῆξαι δ' ἔμπης οὔ τι δυνήσεαι, ἀλλ' ἀπὸ θυμοῦ | 562 |
| μᾶλλον ἐμοὶ ἔσεαι· τὸ δέ τοι καὶ ῥίγιον ἔσται. | 563 |
| εἰ δ' οὕτω τοῦτ' ἐστὶν ἐμοὶ μέλλει φίλον εἶναι· | 564 |
| ἀλλ' ἀκέουσα κάθησο, ἐμῷ δ' ἐπιπείθεο μύθῳ, | 565 |
| μή νύ τοι οὐ χραίσμωσιν ὅσοι θεοί εἰσ' ἐν Ὀλύμπῳ | 566 |
| ἆσσον ἰόνθ', ὅτε κέν τοι ἀάπτους χεῖρας ἐφείω. | 567 |
| ὣς ἔφατ' ἔδεισεν δὲ βοῶπις πότνια Ἥρη, | 568 |
| καί ῥ' ἀκέουσα καθῆστο ἐπιγνάμψασα φίλον κῆρ· | 569 |
| ὄχθησαν δ' ἀνὰ δῶμα Διὸς θεοὶ Οὐρανίωνες· | 570 |
| τοῖσιν δ' Ἥφαιστος κλυτοτέχνης ἦρχ' ἀγορεύειν | 571 |
| μητρὶ φίλῃ ἐπίηρα φέρων λευκωλένῳ Ἥρῃ· | 572 |
| ἦ δὴ λοίγια ἔργα τάδ' ἔσσεται οὐδ' ἔτ' ἀνεκτά, | 573 |
| εἰ δὴ σφὼ ἕνεκα θνητῶν ἐριδαίνετον ὧδε, | 574 |
| ἐν δὲ θεοῖσι κολῳὸν ἐλαύνετον· οὐδέ τι δαιτὸς | 575 |
| ἐσθλῆς ἔσσεται ἦδος, ἐπεὶ τὰ χερείονα νικᾷ. | 576 |
| μητρὶ δ' ἐγὼ παράφημι καὶ αὐτῇ περ νοεούσῃ | 577 |
| πατρὶ φίλῳ ἐπὶ ἦρα φέρειν Διί, ὄφρα μὴ αὖτε | 578 |
| νεικείῃσι πατήρ, σὺν δ' ἡμῖν δαῖτα ταράξῃ. | 579 |
| εἴ περ γάρ κ' ἐθέλῃσιν Ὀλύμπιος ἀστεροπητὴς | 580 |
| ἐξ ἑδέων στυφελίξαι· ὃ γὰρ πολὺ φέρτατός ἐστιν. | 581 |
| ἀλλὰ σὺ τὸν ἐπέεσσι καθάπτεσθαι μαλακοῖσιν· | 582 |
| αὐτίκ' ἔπειθ' ἵλαος Ὀλύμπιος ἔσσεται ἡμῖν. | 583 |
| ὣς ἄρ' ἔφη καὶ ἀναΐξας δέπας ἀμφικύπελλον | 584 |
| μητρὶ φίλῃ ἐν χειρὶ τίθει καί μιν προσέειπε· | 585 |
| τέτλαθι μῆτερ ἐμή, καὶ ἀνάσχεο κηδομένη περ, | 586 |
| μή σε φίλην περ ἐοῦσαν ἐν ὀφθαλμοῖσιν ἴδωμαι | 587 |
| θεινομένην, τότε δ' οὔ τι δυνήσομαι ἀχνύμενός περ | 588 |
| χραισμεῖν· ἀργαλέος γὰρ Ὀλύμπιος ἀντιφέρεσθαι· | 589 |
| ἤδη γάρ με καὶ ἄλλοτ' ἀλεξέμεναι μεμαῶτα | 590 |
| ῥῖψε ποδὸς τεταγὼν ἀπὸ βηλοῦ θεσπεσίοιο, | 591 |
| πᾶν δ' ἦμαρ φερόμην, ἅμα δ' ἠελίῳ καταδύντι | 592 |
| κάππεσον ἐν Λήμνῳ, ὀλίγος δ' ἔτι θυμὸς ἐνῆεν· | 593 |
| ἔνθά με Σίντιες ἄνδρες ἄφαρ κομίσαντο πεσόντα. | 594 |
| ὣς φάτο, μείδησεν δὲ θεὰ λευκώλενος Ἥρη, | 595 |
| μειδήσασα δὲ παιδὸς ἐδέξατο χειρὶ κύπελλον· | 596 |
| αὐτὰρ ὃ τοῖς ἄλλοισι θεοῖς ἐνδέξια πᾶσιν | 597 |
| οἰνοχόει γλυκὺ νέκταρ ἀπὸ κρητῆρος ἀφύσσων· | 598 |
| ἄσβεστος δ' ἄρ' ἐνῶρτο γέλως μακάρεσσι θεοῖσιν | 599 |
| ὡς ἴδον Ἥφαιστον διὰ δώματα ποιπνύοντα. | 600 |
| ὣς τότε μὲν πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα | 601 |
| δαίνυντ', οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐίσης, | 602 |
| οὐ μὲν φόρμιγγος περικαλλέος ἣν ἔχ' Ἀπόλλων, | 603 |
| Μουσάων θ' αἳ ἄειδον ἀμειβόμεναι ὀπὶ καλῇ. | 604 |
| αὐτὰρ ἐπεὶ κατέδυ λαμπρὸν φάος ἠελίοιο, | 605 |
| οἳ μὲν κακκείοντες ἔβαν οἶκον δὲ ἕκαστος, | 606 |
| ἧχι ἑκάστῳ δῶμα περικλυτὸς ἀμφιγυήεις | 607 |
| Ἥφαιστος ποίησεν ἰδυίῃσι πραπίδεσσι· | 608 |
| Ζεὺς δὲ πρὸς ὃν λέχος ἤι' Ὀλύμπιος ἀστεροπητής, | 609 |
| ἔνθα πάρος κοιμᾶθ' ὅτε μιν γλυκὺς ὕπνος ἱκάνοι· | 610 |
| ἔνθα καθεῦδ' ἀναβάς, παρὰ δὲ χρυσόθρονος Ἥρη. | 611 |