ἀλλ᾽ ὅτε δὴ πόρον ἷξον ἐϋρρεῖος ποταμοῖο | 001 | |
Ξάνθου δινήεντος, ὃν ἀθάνατος τέκετο Ζεύς, | 002 | |
ἔνθα διατμήξας τοὺς μὲν πεδίον δὲ δίωκε | 003 | |
πρὸς πόλιν, ᾗ περ Ἀχαιοὶ ἀτυζόμενοι φοβέοντο | 004 | |
ἤματι τῷ προτέρῳ, ὅτε μαίνετο φαίδιμος Ἕκτωρ· | 005 | |
τῇ ῥ᾽ οἵ γε προχέοντο πεφυζότες, ἠέρα δ᾽ Ἥρη | 006 | |
πίτνα πρόσθε βαθεῖαν ἐρυκέμεν· ἡμίσεες δὲ | 007 | |
ἐς ποταμὸν εἰλεῦντο βαθύρροον ἀργυροδίνην, | 008 | |
ἐν δ᾽ ἔπεσον μεγάλῳ πατάγῳ, βράχε δ᾽ αἰπὰ ῥέεθρα, | 009 | |
ὄχθαι δ᾽ ἀμφὶ περὶ μεγάλ᾽ ἴαχον· οἳ δ᾽ ἀλαλητῷ | 010 | |
ἔννεον ἔνθα καὶ ἔνθα ἑλισσόμενοι περὶ δίνας. | 011 | |
ὡς δ᾽ ὅθ᾽ ὑπὸ ῥιπῆς πυρὸς ἀκρίδες ἠερέθονται | 012 | |
φευγέμεναι ποταμὸν δέ· τὸ δὲ φλέγει ἀκάματον πῦρ | 013 | |
ὄρμενον ἐξαίφνης, ταὶ δὲ πτώσσουσι καθ᾽ ὕδωρ· | 014 | |
ὣς ὑπ᾽ Ἀχιλλῆος Ξάνθου βαθυδινήεντος | 015 | |
πλῆτο ῥόος κελάδων ἐπιμὶξ ἵππων τε καὶ ἀνδρῶν. | 016 | |
αὐτὰρ ὃ διογενὴς δόρυ μὲν λίπεν αὐτοῦ ἐπ᾽ ὄχθῃ | 017 | |
κεκλιμένον μυρίκῃσιν, ὃ δ᾽ ἔσθορε δαίμονι ἶσος | 018 | |
φάσγανον οἶον ἔχων, κακὰ δὲ φρεσὶ μήδετο ἔργα, | 019 | |
τύπτε δ᾽ ἐπιστροφάδην· τῶν δὲ στόνος ὄρνυτ᾽ ἀεικὴς | 020 | |
ἄορι θεινομένων, ἐρυθαίνετο δ᾽ αἵματι ὕδωρ. | 021 | |
ὡς δ᾽ ὑπὸ δελφῖνος μεγακήτεος ἰχθύες ἄλλοι | 022 | |
φεύγοντες πιμπλᾶσι μυχοὺς λιμένος εὐόρμου | 023 | |
δειδιότες· μάλα γάρ τε κατεσθίει ὅν κε λάβῃσιν· | 024 | |
ὣς Τρῶες ποταμοῖο κατὰ δεινοῖο ῥέεθρα | 025 | |
πτῶσσον ὑπὸ κρημνούς. ὃ δ᾽ ἐπεὶ κάμε χεῖρας ἐναίρων, | 026 | |
ζωοὺς ἐκ ποταμοῖο δυώδεκα λέξατο κούρους | 027 | |
ποινὴν Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο θανόντος· | 028 | |
τοὺς ἐξῆγε θύραζε τεθηπότας ἠΰτε νεβρούς, | 029 | |
δῆσε δ᾽ ὀπίσσω χεῖρας ἐϋτμήτοισιν ἱμᾶσι, | 030 | |
τοὺς αὐτοὶ φορέεσκον ἐπὶ στρεπτοῖσι χιτῶσι, | 031 | |
δῶκε δ᾽ ἑταίροισιν κατάγειν κοίλας ἐπὶ νῆας. | 032 | |
αὐτὰρ ὃ ἂψ ἐπόρουσε δαϊζέμεναι μενεαίνων. | 033 | |
ἔνθ᾽ υἷι Πριάμοιο συνήντετο Δαρδανίδαο | 034 | |
ἐκ ποταμοῦ φεύγοντι Λυκάονι, τόν ῥά ποτ᾽ αὐτὸς | 035 | |
ἦγε λαβὼν ἐκ πατρὸς ἀλωῆς οὐκ ἐθέλοντα | 036 | |
ἐννύχιος προμολών· ὃ δ᾽ ἐρινεὸν ὀξέϊ χαλκῷ | 037 | |
τάμνε νέους ὄρπηκας, ἵν᾽ ἅρματος ἄντυγες εἶεν· | 038 | |
τῷ δ᾽ ἄρ᾽ ἀνώϊστον κακὸν ἤλυθε δῖος Ἀχιλλεύς. | 039 | |
καὶ τότε μέν μιν Λῆμνον ἐϋκτιμένην ἐπέρασσε | 040 | |
νηυσὶν ἄγων, ἀτὰρ υἱὸς Ἰήσονος ὦνον ἔδωκε· | 041 | |
κεῖθεν δὲ ξεῖνός μιν ἐλύσατο πολλὰ δ᾽ ἔδωκεν | 042 | |
Ἴμβριος Ἠετίων, πέμψεν δ᾽ ἐς δῖαν Ἀρίσβην· | 043 | |
ἔνθεν ὑπεκπροφυγὼν πατρώϊον ἵκετο δῶμα. | 044 | |
ἕνδεκα δ᾽ ἤματα θυμὸν ἐτέρπετο οἷσι φίλοισιν | 045 | |
ἐλθὼν ἐκ Λήμνοιο· δυωδεκάτῃ δέ μιν αὖτις | 046 | |
χερσὶν Ἀχιλλῆος θεὸς ἔμβαλεν, ὅς μιν ἔμελλε | 047 | |
πέμψειν εἰς Ἀΐδαο καὶ οὐκ ἐθέλοντα νέεσθαι. | 048 | |
τὸν δ᾽ ὡς οὖν ἐνόησε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς | 049 | |
γυμνὸν ἄτερ κόρυθός τε καὶ ἀσπίδος, οὐδ᾽ ἔχεν ἔγχος, | 050 | |
ἀλλὰ τὰ μέν ῥ᾽ ἀπὸ πάντα χαμαὶ βάλε· τεῖρε γὰρ ἱδρὼς | 051 | |
φεύγοντ᾽ ἐκ ποταμοῦ, κάματος δ᾽ ὑπὸ γούνατ᾽ ἐδάμνα· | 052 | |
ὀχθήσας δ᾽ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν· | 053 | |
‘ὢ πόποι ἦ μέγα θαῦμα τόδ᾽ ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι· | 054 | |
ἦ μάλα δὴ Τρῶες μεγαλήτορες οὕς περ ἔπεφνον | 055 | |
αὖτις ἀναστήσονται ὑπὸ ζόφου ἠερόεντος, | 056 | |
οἷον δὴ καὶ ὅδ᾽ ἦλθε φυγὼν ὕπο νηλεὲς ἦμαρ | 057 | |
Λῆμνον ἐς ἠγαθέην πεπερημένος· οὐδέ μιν ἔσχε | 058 | |
πόντος ἁλὸς πολιῆς, ὃ πολέας ἀέκοντας ἐρύκει. | 059 | |
ἀλλ᾽ ἄγε δὴ καὶ δουρὸς ἀκωκῆς ἡμετέροιο | 060 | |
γεύσεται, ὄφρα ἴδωμαι ἐνὶ φρεσὶν ἠδὲ δαείω | 061 | |
ἢ ἄρ᾽ ὁμῶς καὶ κεῖθεν ἐλεύσεται, ἦ μιν ἐρύξει | 062 | |
γῆ φυσίζοος, ἥ τε κατὰ κρατερόν περ ἐρύκει. | 063 | |
ὣς ὅρμαινε μένων· ὃ δέ οἱ σχεδὸν ἦλθε τεθηπὼς | 064 | |
γούνων ἅψασθαι μεμαώς, περὶ δ᾽ ἤθελε θυμῷ | 065 | |
ἐκφυγέειν θάνατόν τε κακὸν καὶ κῆρα μέλαιναν. | 066 | |
ἤτοι ὃ μὲν δόρυ μακρὸν ἀνέσχετο δῖος Ἀχιλλεὺς | 067 | |
οὐτάμεναι μεμαώς, ὃ δ᾽ ὑπέδραμε καὶ λάβε γούνων | 068 | |
κύψας· ἐγχείη δ᾽ ἄρ᾽ ὑπὲρ νώτου ἐνὶ γαίῃ | 069 | |
ἔστη ἱεμένη χροὸς ἄμεναι ἀνδρομέοιο. | 070 | |
αὐτὰρ ὃ τῇ ἑτέρῃ μὲν ἑλὼν ἐλλίσσετο γούνων, | 071 | |
τῇ δ᾽ ἑτέρῃ ἔχεν ἔγχος ἀκαχμένον οὐδὲ μεθίει· | 072 | |
καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· | 073 | |
‘γουνοῦμαι σ᾽ Ἀχιλεῦ· σὺ δέ μ᾽ αἴδεο καί μ᾽ ἐλέησον· | 074 | |
ἀντί τοί εἰμ᾽ ἱκέταο διοτρεφὲς αἰδοίοιο· | 075 | |
πὰρ γὰρ σοὶ πρώτῳ πασάμην Δημήτερος ἀκτὴν | 076 | |
ἤματι τῷ ὅτε μ᾽ εἷλες ἐϋκτιμένῃ ἐν ἀλωῇ, | 077 | |
καί μ᾽ ἐπέρασσας ἄνευθεν ἄγων πατρός τε φίλων τε | 078 | |
Λῆμνον ἐς ἠγαθέην, ἑκατόμβοιον δέ τοι ἦλφον. | 079 | |
νῦν δὲ λύμην τρὶς τόσσα πορών· ἠὼς δέ μοί ἐστιν | 080 | |
ἥδε δυωδεκάτη, ὅτ᾽ ἐς Ἴλιον εἰλήλουθα | 081 | |
πολλὰ παθών· νῦν αὖ με τεῇς ἐν χερσὶν ἔθηκε | 082 | |
μοῖρ᾽ ὀλοή· μέλλω που ἀπεχθέσθαι Διὶ πατρί, | 083 | |
ὅς με σοὶ αὖτις δῶκε· μινυνθάδιον δέ με μήτηρ | 084 | |
γείνατο Λαοθόη θυγάτηρ Ἄλταο γέροντος | 085 | |
Ἄλτεω, ὃς Λελέγεσσι φιλοπτολέμοισιν ἀνάσσει | 086 | |
Πήδασον αἰπήεσσαν ἔχων ἐπὶ Σατνιόεντι. | 087 | |
τοῦ δ᾽ ἔχε θυγατέρα Πρίαμος, πολλὰς δὲ καὶ ἄλλας· | 088 | |
τῆς δὲ δύω γενόμεσθα, σὺ δ᾽ ἄμφω δειροτομήσεις, | 089 | |
ἤτοι τὸν πρώτοισι μετὰ πρυλέεσσι δάμασσας | 090 | |
ἀντίθεον Πολύδωρον, ἐπεὶ βάλες ὀξέϊ δουρί· | 091 | |
νῦν δὲ δὴ ἐνθάδ᾽ ἐμοὶ κακὸν ἔσσεται· οὐ γὰρ ὀΐω | 092 | |
σὰς χεῖρας φεύξεσθαι, ἐπεί ῥ᾽ ἐπέλασσέ γε δαίμων. | 093 | |
ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ᾽ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσι· | 094 | |
μή με κτεῖν᾽, ἐπεὶ οὐχ ὁμογάστριος Ἕκτορός εἰμι, | 095 | |
ὅς τοι ἑταῖρον ἔπεφνεν ἐνηέα τε κρατερόν τε. | 096 | |
ὣς ἄρα μιν Πριάμοιο προσηύδα φαίδιμος υἱὸς | 097 | |
‘λισσόμενος ἐπέεσσιν, ἀμείλικτον δ᾽ ὄπ᾽ ἄκουσε· | 098 | |
νήπιε μή μοι ἄποινα πιφαύσκεο μηδ᾽ ἀγόρευε· | 099 | |
πρὶν μὲν γὰρ Πάτροκλον ἐπισπεῖν αἴσιμον ἦμαρ | 100 | |
τόφρά τί μοι πεφιδέσθαι ἐνὶ φρεσὶ φίλτερον ἦεν | 101 | |
Τρώων, καὶ πολλοὺς ζωοὺς ἕλον ἠδ᾽ ἐπέρασσα· | 102 | |
νῦν δ᾽ οὐκ ἔσθ᾽ ὅς τις θάνατον φύγῃ ὅν κε θεός γε | 103 | |
Ἰλίου προπάροιθεν ἐμῇς ἐν χερσὶ βάλῃσι | 104 | |
καὶ πάντων Τρώων, περὶ δ᾽ αὖ Πριάμοιό γε παίδων. | 105 | |
ἀλλὰ φίλος θάνε καὶ σύ· τί ἦ ὀλοφύρεαι οὕτως; | 106 | |
κάτθανε καὶ Πάτροκλος, ὅ περ σέο πολλὸν ἀμείνων. | 107 | |
οὐχ ὁράᾳς οἷος καὶ ἐγὼ καλός τε μέγας τε; | 108 | |
πατρὸς δ᾽ εἴμ᾽ ἀγαθοῖο, θεὰ δέ με γείνατο μήτηρ· | 109 | |
ἀλλ᾽ ἔπι τοι καὶ ἐμοὶ θάνατος καὶ μοῖρα κραταιή· | 110 | |
ἔσσεται ἢ ἠὼς ἢ δείλη ἢ μέσον ἦμαρ | 111 | |
ὁππότε τις καὶ ἐμεῖο Ἄρῃ ἐκ θυμὸν ἕληται | 112 | |
ἢ ὅ γε δουρὶ βαλὼν ἢ ἀπὸ νευρῆφιν ὀϊστῷ. | 113 | |
ὣς φάτο, τοῦ δ᾽ αὐτοῦ λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ· | 114 | |
ἔγχος μέν ῥ᾽ ἀφέηκεν, ὃ δ᾽ ἕζετο χεῖρε πετάσσας | 115 | |
ἀμφοτέρας· Ἀχιλεὺς δὲ ἐρυσσάμενος ξίφος ὀξὺ | 116 | |
τύψε κατὰ κληῗδα παρ᾽ αὐχένα, πᾶν δέ οἱ εἴσω | 117 | |
δῦ ξίφος ἄμφηκες· ὃ δ᾽ ἄρα πρηνὴς ἐπὶ γαίῃ | 118 | |
κεῖτο ταθείς, ἐκ δ᾽ αἷμα μέλαν ῥέε, δεῦε δὲ γαῖαν. | 119 | |
τὸν δ᾽ Ἀχιλεὺς ποταμὸν δὲ λαβὼν ποδὸς ἧκε φέρεσθαι, | 120 | |
καί οἱ ἐπευχόμενος ἔπεα πτερόεντ᾽ ἀγόρευεν· | 121 | |
‘ἐνταυθοῖ νῦν κεῖσο μετ᾽ ἰχθύσιν, οἵ σ᾽ ὠτειλὴν | 122 | |
αἷμ᾽ ἀπολιχμήσονται ἀκηδέες· οὐδέ σε μήτηρ | 123 | |
ἐνθεμένη λεχέεσσι γοήσεται, ἀλλὰ Σκάμανδρος | 124 | |
οἴσει δινήεις εἴσω ἁλὸς εὐρέα κόλπον· | 125 | |
θρῴσκων τις κατὰ κῦμα μέλαιναν φρῖχ᾽ ὑπαΐξει | 126 | |
ἰχθύς, ὅς κε φάγῃσι Λυκάονος ἀργέτα δημόν. | 127 | |
φθείρεσθ᾽ εἰς ὅ κεν ἄστυ κιχείομεν Ἰλίου ἱρῆς | 128 | |
ὑμεῖς μὲν φεύγοντες, ἐγὼ δ᾽ ὄπιθεν κεραΐζων. | 129 | |
οὐδ᾽ ὑμῖν ποταμός περ ἐΰρροος ἀργυροδίνης | 130 | |
ἀρκέσει, ᾧ δὴ δηθὰ πολέας ἱερεύετε ταύρους, | 131 | |
ζωοὺς δ᾽ ἐν δίνῃσι καθίετε μώνυχας ἵππους. | 132 | |
ἀλλὰ καὶ ὧς ὀλέεσθε κακὸν μόρον, εἰς ὅ κε πάντες | 133 | |
τίσετε Πατρόκλοιο φόνον καὶ λοιγὸν Ἀχαιῶν, | 134 | |
οὓς ἐπὶ νηυσὶ θοῇσιν ἐπέφνετε νόσφιν ἐμεῖο. | 135 | |
ὣς ἄρ᾽ ἔφη, ποταμὸς δὲ χολώσατο κηρόθι μᾶλλον, | 136 | |
ὅρμηνεν δ᾽ ἀνὰ θυμὸν ὅπως παύσειε πόνοιο | 137 | |
δῖον Ἀχιλλῆα, Τρώεσσι δὲ λοιγὸν ἀλάλκοι. | 138 | |
τόφρα δὲ Πηλέος υἱὸς ἔχων δολιχόσκιον ἔγχος | 139 | |
Ἀστεροπαίῳ ἐπᾶλτο κατακτάμεναι μενεαίνων | 140 | |
υἱέϊ Πηλεγόνος· τὸν δ᾽ Ἀξιὸς εὐρυρέεθρος | 141 | |
γείνατο καὶ Περίβοια Ἀκεσσαμενοῖο θυγατρῶν | 142 | |
πρεσβυτάτη· τῇ γάρ ῥα μίγη ποταμὸς βαθυδίνης. | 143 | |
τῷ ῥ᾽ Ἀχιλεὺς ἐπόρουσεν, ὃ δ᾽ ἀντίος ἐκ ποταμοῖο | 144 | |
ἔστη ἔχων δύο δοῦρε· μένος δέ οἱ ἐν φρεσὶ θῆκε | 145 | |
Ξάνθος, ἐπεὶ κεχόλωτο δαϊκταμένων αἰζηῶν, | 146 | |
τοὺς Ἀχιλεὺς ἐδάϊζε κατὰ ῥόον οὐδ᾽ ἐλέαιρεν. | 147 | |
οἳ δ᾽ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπ᾽ ἀλλήλοισιν ἰόντες, | 148 | |
τὸν πρότερος προσέειπε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς· | 149 | |
‘τίς πόθεν εἰς ἀνδρῶν ὅ μευ ἔτλης ἀντίος ἐλθεῖν; | 150 | |
δυστήνων δέ τε παῖδες ἐμῷ μένει ἀντιόωσι. | 151 | |
τὸν δ᾽ αὖ Πηλεγόνος προσεφώνεε φαίδιμος υἱός· | 152 | |
‘Πηλεΐδη μεγάθυμε τί ἦ γενεὴν ἐρεείνεις; | 153 | |
εἴμ᾽ ἐκ Παιονίης ἐριβώλου τηλόθ᾽ ἐούσης | 154 | |
Παίονας ἄνδρας ἄγων δολιχεγχέας· ἥδε δέ μοι νῦν | 155 | |
ἠὼς ἑνδεκάτη ὅτε Ἴλιον εἰλήλουθα. | 156 | |
αὐτὰρ ἐμοὶ γενεὴ ἐξ Ἀξιοῦ εὐρὺ ῥέοντος | 157 | |
Ἀξιοῦ, ὃς κάλλιστον ὕδωρ ἐπὶ γαῖαν ἵησιν, | 158 | |
ὃς τέκε Πηλεγόνα κλυτὸν ἔγχεϊ· τὸν δ᾽ ἐμέ φασι | 159 | |
γείνασθαι· νῦν αὖτε μαχώμεθα φαίδιμ᾽ Ἀχιλλεῦ. | 160 | |
ὣς φάτ᾽ ἀπειλήσας, ὃ δ᾽ ἀνέσχετο δῖος Ἀχιλλεὺς | 161 | |
Πηλιάδα μελίην· ὃ δ᾽ ἁμαρτῇ δούρασιν ἀμφὶς | 162 | |
ἥρως Ἀστεροπαῖος, ἐπεὶ περιδέξιος ἦεν. | 163 | |
καί ῥ᾽ ἑτέρῳ μὲν δουρὶ σάκος βάλεν, οὐδὲ διὰ πρὸ | 164 | |
ῥῆξε σάκος· χρυσὸς γὰρ ἐρύκακε δῶρα θεοῖο· | 165 | |
τῷ δ᾽ ἑτέρῳ μιν πῆχυν ἐπιγράβδην βάλε χειρὸς | 166 | |
δεξιτερῆς, σύτο δ᾽ αἷμα κελαινεφές· ἣ δ᾽ ὑπὲρ αὐτοῦ | 167 | |
γαίῃ ἐνεστήρικτο λιλαιομένη χροὸς ἆσαι. | 168 | |
δεύτερος αὖτ᾽ Ἀχιλεὺς μελίην ἰθυπτίωνα | 169 | |
Ἀστεροπαίῳ ἐφῆκε κατακτάμεναι μενεαίνων. | 170 | |
καὶ τοῦ μέν ῥ᾽ ἀφάμαρτεν, ὃ δ᾽ ὑψηλὴν βάλεν ὄχθην, | 171 | |
μεσσοπαγὲς δ᾽ ἄρ᾽ ἔθηκε κατ᾽ ὄχθης μείλινον ἔγχος. | 172 | |
Πηλεΐδης δ᾽ ἄορ ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ | 173 | |
ἆλτ᾽ ἐπί οἱ μεμαώς· ὃ δ᾽ ἄρα μελίην Ἀχιλῆος | 174 | |
οὐ δύνατ᾽ ἐκ κρημνοῖο ἐρύσσαι χειρὶ παχείῃ. | 175 | |
τρὶς μέν μιν πελέμιξεν ἐρύσσασθαι μενεαίνων, | 176 | |
τρὶς δὲ μεθῆκε βίης· τὸ δὲ τέτρατον ἤθελε θυμῷ | 177 | |
ἆξαι ἐπιγνάμψας δόρυ μείλινον Αἰακίδαο, | 178 | |
ἀλλὰ πρὶν Ἀχιλεὺς σχεδὸν ἄορι θυμὸν ἀπηύρα. | 179 | |
γαστέρα γάρ μιν τύψε παρ᾽ ὀμφαλόν, ἐκ δ᾽ ἄρα πᾶσαι | 180 | |
χύντο χαμαὶ χολάδες· τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψεν | 181 | |
ἀσθμαίνοντ᾽· Ἀχιλεὺς δ᾽ ἄρ᾽ ἐνὶ στήθεσσιν ὀρούσας | 182 | |
τεύχεά τ᾽ ἐξενάριξε καὶ εὐχόμενος ἔπος ηὔδα· | 183 | |
‘κεῖσ᾽ οὕτως· χαλεπόν τοι ἐρισθενέος Κρονίωνος | 184 | |
παισὶν ἐριζέμεναι ποταμοῖό περ ἐκγεγαῶτι. | 185 | |
φῆσθα σὺ μὲν ποταμοῦ γένος ἔμμεναι εὐρὺ ῥέοντος, | 186 | |
αὐτὰρ ἐγὼ γενεὴν μεγάλου Διὸς εὔχομαι εἶναι. | 187 | |
τίκτέ μ᾽ ἀνὴρ πολλοῖσιν ἀνάσσων Μυρμιδόνεσσι | 188 | |
Πηλεὺς Αἰακίδης· ὃ δ᾽ ἄρ᾽ Αἰακὸς ἐκ Διὸς ἦεν. | 189 | |
τὼ κρείσσων μὲν Ζεὺς ποταμῶν ἁλιμυρηέντων, | 190 | |
κρείσσων αὖτε Διὸς γενεὴ ποταμοῖο τέτυκται. | 191 | |
καὶ γὰρ σοὶ ποταμός γε πάρα μέγας, εἰ δύναταί τι | 192 | |
χραισμεῖν· ἀλλ᾽ οὐκ ἔστι Διὶ Κρονίωνι μάχεσθαι, | 193 | |
τῷ οὐδὲ κρείων Ἀχελώϊος ἰσοφαρίζει, | 194 | |
οὐδὲ βαθυρρείταο μέγα σθένος Ὠκεανοῖο, | 195 | |
ἐξ οὗ περ πάντες ποταμοὶ καὶ πᾶσα θάλασσα | 196 | |
καὶ πᾶσαι κρῆναι καὶ φρείατα μακρὰ νάουσιν· | 197 | |
ἀλλὰ καὶ ὃς δείδοικε Διὸς μεγάλοιο κεραυνὸν | 198 | |
δεινήν τε βροντήν, ὅτ᾽ ἀπ᾽ οὐρανόθεν σμαραγήσῃ. | 199 | |
ἦ ῥα, καὶ ἐκ κρημνοῖο ἐρύσσατο χάλκεον ἔγχος, | 200 | |
τὸν δὲ κατ᾽ αὐτόθι λεῖπεν, ἐπεὶ φίλον ἦτορ ἀπηύρα, | 201 | |
κείμενον ἐν ψαμάθοισι, δίαινε δέ μιν μέλαν ὕδωρ. | 202 | |
τὸν μὲν ἄρ᾽ ἐγχέλυές τε καὶ ἰχθύες ἀμφεπένοντο | 203 | |
δημὸν ἐρεπτόμενοι ἐπινεφρίδιον κείροντες· | 204 | |
αὐτὰρ ὃ βῆ ῥ᾽ ἰέναι μετὰ Παίονας ἱπποκορυστάς, | 205 | |
οἵ ῥ᾽ ἔτι πὰρ ποταμὸν πεφοβήατο δινήεντα, | 206 | |
ὡς εἶδον τὸν ἄριστον ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ | 207 | |
χέρσ᾽ ὕπο Πηλεΐδαο καὶ ἄορι ἶφι δαμέντα. | 208 | |
ἔνθ᾽ ἕλε Θερσίλοχόν τε Μύδωνά τε Ἀστύπυλόν τε | 209 | |
Μνῆσόν τε Θρασίον τε καὶ Αἴνιον ἠδ᾽ Ὀφελέστην· | 210 | |
καί νύ κ᾽ ἔτι πλέονας κτάνε Παίονας ὠκὺς Ἀχιλλεύς, | 211 | |
εἰ μὴ χωσάμενος προσέφη ποταμὸς βαθυδίνης | 212 | |
ἀνέρι εἰσάμενος, βαθέης δ᾽ ἐκ φθέγξατο δίνης· | 213 | |
‘ὦ Ἀχιλεῦ, περὶ μὲν κρατέεις, περὶ δ᾽ αἴσυλα ῥέζεις | 214 | |
ἀνδρῶν· αἰεὶ γάρ τοι ἀμύνουσιν θεοὶ αὐτοί. | 215 | |
εἴ τοι Τρῶας ἔδωκε Κρόνου παῖς πάντας ὀλέσσαι, | 216 | |
ἐξ ἐμέθεν γ᾽ ἐλάσας πεδίον κάτα μέρμερα ῥέζε· | 217 | |
πλήθει γὰρ δή μοι νεκύων ἐρατεινὰ ῥέεθρα, | 218 | |
οὐδέ τί πῃ δύναμαι προχέειν ῥόον εἰς ἅλα δῖαν | 219 | |
στεινόμενος νεκύεσσι, σὺ δὲ κτείνεις ἀϊδήλως. | 220 | |
ἀλλ᾽ ἄγε δὴ καὶ ἔασον· ἄγη μ᾽ ἔχει ὄρχαμε λαῶν. | 221 | |
τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς· | 222 | |
‘ἔσται ταῦτα Σκάμανδρε διοτρεφές, ὡς σὺ κελεύεις. | 223 | |
Τρῶας δ᾽ οὐ πρὶν λήξω ὑπερφιάλους ἐναρίζων, | 224 | |
πρὶν ἔλσαι κατὰ ἄστυ καὶ Ἕκτορι πειρηθῆναι | 225 | |
ἀντιβίην, ἤ κέν με δαμάσσεται, ἦ κεν ἐγὼ τόν. | 226 | |
ὣς εἰπὼν Τρώεσσιν ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσος· | 227 | |
καὶ τότ᾽ Ἀπόλλωνα προσέφη ποταμὸς βαθυδίνης· | 228 | |
‘ὢ πόποι ἀργυρότοξε Διὸς τέκος οὐ σύ γε βουλὰς | 229 | |
εἰρύσαο Κρονίωνος, ὅ τοι μάλα πόλλ᾽ ἐπέτελλε | 230 | |
Τρωσὶ παρεστάμεναι καὶ ἀμύνειν, εἰς ὅ κεν ἔλθῃ | 231 | |
δείελος ὀψὲ δύων, σκιάσῃ δ᾽ ἐρίβωλον ἄρουραν. | 232 | |
ἦ, καὶ Ἀχιλλεὺς μὲν δουρικλυτὸς ἔνθορε μέσσῳ | 233 | |
κρημνοῦ ἀπαΐξας· ὃ δ᾽ ἐπέσσυτο οἴδματι θύων, | 234 | |
πάντα δ᾽ ὄρινε ῥέεθρα κυκώμενος, ὦσε δὲ νεκροὺς | 235 | |
πολλούς, οἵ ῥα κατ᾽ αὐτὸν ἅλις ἔσαν, οὓς κτάν᾽ Ἀχιλλεύς | 236 | |
τοὺς ἔκβαλλε θύραζε μεμυκὼς ἠΰτε ταῦρος | 237 | |
χέρσον δέ· ζωοὺς δὲ σάω κατὰ καλὰ ῥέεθρα, | 238 | |
κρύπτων ἐν δίνῃσι βαθείῃσιν μεγάλῃσι. | 239 | |
δεινὸν δ᾽ ἀμφ᾽ Ἀχιλῆα κυκώμενον ἵστατο κῦμα, | 240 | |
ὤθει δ᾽ ἐν σάκεϊ πίπτων ῥόος· οὐδὲ πόδεσσιν | 241 | |
εἶχε στηρίξασθαι· ὃ δὲ πτελέην ἕλε χερσὶν | 242 | |
εὐφυέα μεγάλην· ἣ δ᾽ ἐκ ῥιζῶν ἐριποῦσα | 243 | |
κρημνὸν ἅπαντα διῶσεν, ἐπέσχε δὲ καλὰ ῥέεθρα | 244 | |
ὄζοισιν πυκινοῖσι, γεφύρωσεν δέ μιν αὐτὸν | 245 | |
εἴσω πᾶσ᾽ ἐριποῦσ᾽· ὃ δ᾽ ἄρ᾽ ἐκ δίνης ἀνορούσας | 246 | |
ἤϊξεν πεδίοιο ποσὶ κραιπνοῖσι πέτεσθαι | 247 | |
δείσας· οὐδέ τ᾽ ἔληγε θεὸς μέγας, ὦρτο δ᾽ ἐπ᾽ αὐτῷ | 248 | |
ἀκροκελαινιόων, ἵνα μιν παύσειε πόνοιο | 249 | |
δῖον Ἀχιλλῆα, Τρώεσσι δὲ λοιγὸν ἀλάλκοι. | 250 | |
Πηλεΐδης δ᾽ ἀπόρουσεν ὅσον τ᾽ ἐπὶ δουρὸς ἐρωή, | 251 | |
αἰετοῦ οἴματ᾽ ἔχων μέλανος τοῦ θηρητῆρος, | 252 | |
ὅς θ᾽ ἅμα κάρτιστός τε καὶ ὤκιστος πετεηνῶν· | 253 | |
τῷ ἐϊκὼς ἤϊξεν, ἐπὶ στήθεσσι δὲ χαλκὸς | 254 | |
σμερδαλέον κονάβιζεν· ὕπαιθα δὲ τοῖο λιασθεὶς | 255 | |
φεῦγ᾽, ὃ δ᾽ ὄπισθε ῥέων ἕπετο μεγάλῳ ὀρυμαγδῷ. | 256 | |
ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἀνὴρ ὀχετηγὸς ἀπὸ κρήνης μελανύδρου | 257 | |
ἂμ φυτὰ καὶ κήπους ὕδατι ῥόον ἡγεμονεύῃ | 258 | |
χερσὶ μάκελλαν ἔχων, ἀμάρης ἐξ ἔχματα βάλλων· | 259 | |
τοῦ μέν τε προρέοντος ὑπὸ ψηφῖδες ἅπασαι | 260 | |
ὀχλεῦνται· τὸ δέ τ᾽ ὦκα κατειβόμενον κελαρύζει | 261 | |
χώρῳ ἔνι προαλεῖ, φθάνει δέ τε καὶ τὸν ἄγοντα· | 262 | |
ὣς αἰεὶ Ἀχιλῆα κιχήσατο κῦμα ῥόοιο | 263 | |
καὶ λαιψηρὸν ἐόντα· θεοὶ δέ τε φέρτεροι ἀνδρῶν. | 264 | |
ὁσσάκι δ᾽ ὁρμήσειε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς | 265 | |
στῆναι ἐναντίβιον καὶ γνώμεναι εἴ μιν ἅπαντες | 266 | |
ἀθάνατοι φοβέουσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσι, | 267 | |
τοσσάκι μιν μέγα κῦμα διιπετέος ποταμοῖο | 268 | |
πλάζ᾽ ὤμους καθύπερθεν· ὃ δ᾽ ὑψόσε ποσσὶν ἐπήδα | 269 | |
θυμῷ ἀνιάζων· ποταμὸς δ᾽ ὑπὸ γούνατ᾽ ἐδάμνα | 270 | |
λάβρος ὕπαιθα ῥέων, κονίην δ᾽ ὑπέρεπτε ποδοῖιν. | 271 | |
Πηλεΐδης δ᾽ ᾤμωξεν ἰδὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν· | 272 | |
Ζεῦ πάτερ ὡς οὔ τίς με θεῶν ἐλεεινὸν ὑπέστη | 273 | |
ἐκ ποταμοῖο σαῶσαι· ἔπειτα δὲ καί τι πάθοιμι. | 274 | |
ἄλλος δ᾽ οὔ τις μοι τόσον αἴτιος Οὐρανιώνων, | 275 | |
ἀλλὰ φίλη μήτηρ, ἥ με ψεύδεσσιν ἔθελγεν· | 276 | |
ἥ μ᾽ ἔφατο Τρώων ὑπὸ τείχεϊ θωρηκτάων | 277 | |
λαιψηροῖς ὀλέεσθαι Ἀπόλλωνος βελέεσσιν. | 278 | |
ὥς μ᾽ ὄφελ᾽ Ἕκτωρ κτεῖναι ὃς ἐνθάδε γ᾽ ἔτραφ᾽ ἄριστος· | 279 | |
τώ κ᾽ ἀγαθὸς μὲν ἔπεφν᾽, ἀγαθὸν δέ κεν ἐξενάριξε· | 280 | |
νῦν δέ με λευγαλέῳ θανάτῳ εἵμαρτο ἁλῶναι | 281 | |
ἐρχθέντ᾽ ἐν μεγάλῳ ποταμῷ ὡς παῖδα συφορβόν, | 282 | |
ὅν ῥά τ᾽ ἔναυλος ἀποέρσῃ χειμῶνι περῶντα. | 283 | |
ὣς φάτο, τῷ δὲ μάλ᾽ ὦκα Ποσειδάων καὶ Ἀθήνη | 284 | |
στήτην ἐγγὺς ἰόντε, δέμας δ᾽ ἄνδρεσσιν ἐΐκτην, | 285 | |
χειρὶ δὲ χεῖρα λαβόντες ἐπιστώσαντ᾽ ἐπέεσσι. | 286 | |
τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε Ποσειδάων ἐνοσίχθων· | 287 | |
‘Πηλεΐδη μήτ᾽ ἄρ τι λίην τρέε μήτέ τι τάρβει· | 288 | |
τοίω γάρ τοι νῶϊ θεῶν ἐπιταρρόθω εἰμὲν | 289 | |
Ζηνὸς ἐπαινήσαντος ἐγὼ καὶ Παλλὰς Ἀθήνη· | 290 | |
ὡς οὔ τοι ποταμῷ γε δαμήμεναι αἴσιμόν ἐστιν, | 291 | |
ἀλλ᾽ ὅδε μὲν τάχα λωφήσει, σὺ δὲ εἴσεαι αὐτός· | 292 | |
αὐτάρ τοι πυκινῶς ὑποθησόμεθ᾽ αἴ κε πίθηαι· | 293 | |
μὴ πρὶν παύειν χεῖρας ὁμοιΐου πολέμοιο | 294 | |
πρὶν κατὰ Ἰλιόφι κλυτὰ τείχεα λαὸν ἐέλσαι | 295 | |
Τρωϊκόν, ὅς κε φύγῃσι· σὺ δ᾽ Ἕκτορι θυμὸν ἀπούρας | 296 | |
ἂψ ἐπὶ νῆας ἴμεν· δίδομεν δέ τοι εὖχος ἀρέσθαι. | 297 | |
τὼ μὲν ἄρ᾽ ὣς εἰπόντε μετ᾽ ἀθανάτους ἀπεβήτην· | 298 | |
αὐτὰρ ὃ βῆ, μέγα γάρ ῥα θεῶν ὄτρυνεν ἐφετμή, | 299 | |
ἐς πεδίον· τὸ δὲ πᾶν πλῆθ᾽ ὕδατος ἐκχυμένοιο, | 300 | |
πολλὰ δὲ τεύχεα καλὰ δαὶ κταμένων αἰζηῶν | 301 | |
πλῶον καὶ νέκυες· τοῦ δ᾽ ὑψόσε γούνατ᾽ ἐπήδα | 302 | |
πρὸς ῥόον ἀΐσσοντος ἀν᾽ ἰθύν, οὐδέ μιν ἴσχεν | 303 | |
εὐρὺ ῥέων ποταμός· μέγα γὰρ σθένος ἔμβαλ᾽ Ἀθήνη. | 304 | |
οὐδὲ Σκάμανδρος ἔληγε τὸ ὃν μένος, ἀλλ᾽ ἔτι μᾶλλον | 305 | |
χώετο Πηλεΐωνι, κόρυσσε δὲ κῦμα ῥόοιο | 306 | |
ὑψόσ᾽ ἀειρόμενος, Σιμόεντι δὲ κέκλετ᾽ ἀΰσας· | 307 | |
φίλε κασίγνητε σθένος ἀνέρος ἀμφότεροί περ | 308 | |
σχῶμεν, ἐπεὶ τάχα ἄστυ μέγα Πριάμοιο ἄνακτος | 309 | |
ἐκπέρσει, Τρῶες δὲ κατὰ μόθον οὐ μενέουσιν. | 310 | |
ἀλλ᾽ ἐπάμυνε τάχιστα, καὶ ἐμπίπληθι ῥέεθρα | 311 | |
ὕδατος ἐκ πηγέων, πάντας δ᾽ ὀρόθυνον ἐναύλους, | 312 | |
ἵστη δὲ μέγα κῦμα, πολὺν δ᾽ ὀρυμαγδὸν ὄρινε | 313 | |
φιτρῶν καὶ λάων, ἵνα παύσομεν ἄγριον ἄνδρα | 314 | |
ὃς δὴ νῦν κρατέει, μέμονεν δ᾽ ὅ γε ἶσα θεοῖσι. | 315 | |
φημὶ γὰρ οὔτε βίην χραισμησέμεν οὔτέ τι εἶδος | 316 | |
οὔτε τὰ τεύχεα καλά, τά που μάλα νειόθι λίμνης | 317 | |
κείσεθ᾽ ὑπ᾽ ἰλύος κεκαλυμμένα· κὰδ δέ μιν αὐτὸν | 318 | |
εἰλύσω ψαμάθοισιν ἅλις χέραδος περιχεύας | 319 | |
μυρίον, οὐδέ οἱ ὀστέ᾽ ἐπιστήσονται Ἀχαιοὶ | 320 | |
ἀλλέξαι· τόσσην οἱ ἄσιν καθύπερθε καλύψω. | 321 | |
αὐτοῦ οἱ καὶ σῆμα τετεύξεται, οὐδέ τί μιν χρεὼ | 322 | |
ἔσται τυμβοχόης, ὅτε μιν θάπτωσιν Ἀχαιοί. | 323 | |
ἦ, καὶ ἐπῶρτ᾽ Ἀχιλῆϊ κυκώμενος ὑψόσε θύων | 324 | |
μορμύρων ἀφρῷ τε καὶ αἵματι καὶ νεκύεσσι. | 325 | |
πορφύρεον δ᾽ ἄρα κῦμα διιπετέος ποταμοῖο | 326 | |
ἵστατ᾽ ἀειρόμενον, κατὰ δ᾽ ᾕρεε Πηλεΐωνα· | 327 | |
Ἥρη δὲ μέγ᾽ ἄϋσε περιδείσασ᾽ Ἀχιλῆϊ | 328 | |
μή μιν ἀποέρσειε μέγας ποταμὸς βαθυδίνης, | 329 | |
αὐτίκα δ᾽ Ἥφαιστον προσεφώνεεν ὃν φίλον υἱόν· | 330 | |
‘ὄρσεο κυλλοπόδιον ἐμὸν τέκος· ἄντα σέθεν γὰρ | 331 | |
Ξάνθον δινήεντα μάχῃ ἠΐσκομεν εἶναι· | 332 | |
ἀλλ᾽ ἐπάμυνε τάχιστα, πιφαύσκεο δὲ φλόγα πολλήν. | 333 | |
αὐτὰρ ἐγὼ Ζεφύροιο καὶ ἀργεστᾶο Νότοιο | 334 | |
εἴσομαι ἐξ ἁλόθεν χαλεπὴν ὄρσουσα θύελλαν, | 335 | |
ἥ κεν ἀπὸ Τρώων κεφαλὰς καὶ τεύχεα κήαι | 336 | |
φλέγμα κακὸν φορέουσα· σὺ δὲ Ξάνθοιο παρ᾽ ὄχθας | 337 | |
δένδρεα καῖ᾽, ἐν δ᾽ αὐτὸν ἵει πυρί· μὴ δέ σε πάμπαν | 338 | |
μειλιχίοις ἐπέεσσιν ἀποτρεπέτω καὶ ἀρειῇ· | 339 | |
μὴ δὲ πρὶν ἀπόπαυε τεὸν μένος, ἀλλ᾽ ὁπότ᾽ ἂν δὴ | 340 | |
φθέγξομ᾽ ἐγὼν ἰάχουσα, τότε σχεῖν ἀκάματον πῦρ. | 341 | |
ὣς ἔφαθ᾽, Ἥφαιστος δὲ τιτύσκετο θεσπιδαὲς πῦρ. | 342 | |
πρῶτα μὲν ἐν πεδίῳ πῦρ δαίετο, καῖε δὲ νεκροὺς | 343 | |
πολλούς, οἵ ῥα κατ᾽ αὐτὸν ἅλις ἔσαν, οὓς κτάν᾽ Ἀχιλλεύς· | 344 | |
πᾶν δ᾽ ἐξηράνθη πεδίον, σχέτο δ᾽ ἀγλαὸν ὕδωρ. | 345 | |
ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ὀπωρινὸς Βορέης νεοαρδέ᾽ ἀλωὴν | 346 | |
αἶψ᾽ ἀγξηράνῃ· χαίρει δέ μιν ὅς τις ἐθείρῃ· | 347 | |
ὣς ἐξηράνθη πεδίον πᾶν, κὰδ δ᾽ ἄρα νεκροὺς | 348 | |
κῆεν· ὃ δ᾽ ἐς ποταμὸν τρέψε φλόγα παμφανόωσαν. | 349 | |
καίοντο πτελέαι τε καὶ ἰτέαι ἠδὲ μυρῖκαι, | 350 | |
καίετο δὲ λωτός τε ἰδὲ θρύον ἠδὲ κύπειρον, | 351 | |
τὰ περὶ καλὰ ῥέεθρα ἅλις ποταμοῖο πεφύκει· | 352 | |
τείροντ᾽ ἐγχέλυές τε καὶ ἰχθύες οἳ κατὰ δίνας, | 353 | |
οἳ κατὰ καλὰ ῥέεθρα κυβίστων ἔνθα καὶ ἔνθα | 354 | |
πνοιῇ τειρόμενοι πολυμήτιος Ἡφαίστοιο. | 355 | |
καίετο δ᾽ ἲς ποταμοῖο ἔπος τ᾽ ἔφατ᾽ ἔκ τ᾽ ὀνόμαζεν· | 356 | |
Ἥφαιστ᾽, οὔ τις σοί γε θεῶν δύνατ᾽ ἀντιφερίζειν, | 357 | |
οὐδ᾽ ἂν ἐγὼ σοί γ᾽ ὧδε πυρὶ φλεγέθοντι μαχοίμην. | 358 | |
λῆγ᾽ ἔριδος, Τρῶας δὲ καὶ αὐτίκα δῖος Ἀχιλλεὺς | 359 | |
ἄστεος ἐξελάσειε· τί μοι ἔριδος καὶ ἀρωγῆς; | 360 | |
φῆ πυρὶ καιόμενος, ἀνὰ δ᾽ ἔφλυε καλὰ ῥέεθρα. | 361 | |
ὡς δὲ λέβης ζεῖ ἔνδον ἐπειγόμενος πυρὶ πολλῷ | 362 | |
κνίσην μελδόμενος ἁπαλοτρεφέος σιάλοιο | 363 | |
πάντοθεν ἀμβολάδην, ὑπὸ δὲ ξύλα κάγκανα κεῖται, | 364 | |
ὣς τοῦ καλὰ ῥέεθρα πυρὶ φλέγετο, ζέε δ᾽ ὕδωρ· | 365 | |
οὐδ᾽ ἔθελε προρέειν, ἀλλ᾽ ἴσχετο· τεῖρε δ᾽ ἀϋτμὴ | 366 | |
Ἡφαίστοιο βίηφι πολύφρονος. αὐτὰρ ὅ γ᾽ Ἥρην | 367 | |
πολλὰ λισσόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· | 368 | |
‘Ἥρη τίπτε σὸς υἱὸς ἐμὸν ῥόον ἔχραε κήδειν | 369 | |
ἐξ ἄλλων; οὐ μέν τοι ἐγὼ τόσον αἴτιός εἰμι | 370 | |
ὅσσον οἱ ἄλλοι πάντες, ὅσοι Τρώεσσιν ἀρωγοί. | 371 | |
ἀλλ᾽ ἤτοι μὲν ἐγὼν ἀποπαύσομαι εἰ σὺ κελεύεις, | 372 | |
παυέσθω δὲ καὶ οὗτος· ἐγὼ δ᾽ ἐπὶ καὶ τόδ᾽ ὀμοῦμαι, | 373 | |
μή ποτ᾽ ἐπὶ Τρώεσσιν ἀλεξήσειν κακὸν ἦμαρ, | 374 | |
μὴ δ᾽ ὁπότ᾽ ἂν Τροίη μαλερῷ πυρὶ πᾶσα δάηται | 375 | |
καιομένη, καίωσι δ᾽ ἀρήϊοι υἷες Ἀχαιῶν. | 376 | |
αὐτὰρ ἐπεὶ τό γ᾽ ἄκουσε θεὰ λευκώλενος Ἥρη, | 377 | |
αὐτίκ᾽ ἄρ᾽ Ἥφαιστον προσεφώνεεν ὃν φίλον υἱόν· | 378 | |
‘Ἥφαιστε σχέο τέκνον ἀγακλεές· οὐ γὰρ ἔοικεν | 379 | |
ἀθάνατον θεὸν ὧδε βροτῶν ἕνεκα στυφελίζειν. | 380 | |
ὣς ἔφαθ᾽, Ἥφαιστος δὲ κατέσβεσε θεσπιδαὲς πῦρ, | 381 | |
ἄψορρον δ᾽ ἄρα κῦμα κατέσσυτο καλὰ ῥέεθρα. | 382 | |
αὐτὰρ ἐπεὶ Ξάνθοιο δάμη μένος, οἳ μὲν ἔπειτα | 383 | |
παυσάσθην, Ἥρη γὰρ ἐρύκακε χωομένη περ· | 384 | |
ἐν δ᾽ ἄλλοισι θεοῖσιν ἔρις πέσε βεβριθυῖα | 385 | |
ἀργαλέη, δίχα δέ σφιν ἐνὶ φρεσὶ θυμὸς ἄητο· | 386 | |
σὺν δ᾽ ἔπεσον μεγάλῳ πατάγῳ, βράχε δ᾽ εὐρεῖα χθών, | 387 | |
ἀμφὶ δὲ σάλπιγξεν μέγας οὐρανός. ἄϊε δὲ Ζεὺς | 388 | |
ἥμενος Οὐλύμπῳ· ἐγέλασσε δέ οἱ φίλον ἦτορ | 389 | |
γηθοσύνῃ, ὅθ᾽ ὁρᾶτο θεοὺς ἔριδι ξυνιόντας. | 390 | |
ἔνθ᾽ οἵ γ᾽ οὐκέτι δηρὸν ἀφέστασαν· ἦρχε γὰρ Ἄρης | 391 | |
ῥινοτόρος, καὶ πρῶτος Ἀθηναίῃ ἐπόρουσε | 392 | |
χάλκεον ἔγχος ἔχων, καὶ ὀνείδειον φάτο μῦθον· | 393 | |
τίπτ᾽ αὖτ᾽ ὦ κυνάμυια θεοὺς ἔριδι ξυνελαύνεις | 394 | |
θάρσος ἄητον ἔχουσα, μέγας δέ σε θυμὸς ἀνῆκεν; | 395 | |
ἦ οὐ μέμνῃ ὅτε Τυδεΐδην Διομήδε᾽ ἀνῆκας | 396 | |
οὐτάμεναι, αὐτὴ δὲ πανόψιον ἔγχος ἑλοῦσα | 397 | |
ἰθὺς ἐμεῦ ὦσας, διὰ δὲ χρόα καλὸν ἔδαψας; | 398 | |
τώ σ᾽ αὖ νῦν ὀΐω ἀποτισέμεν ὅσσα ἔοργας. | 399 | |
ὣς εἰπὼν οὔτησε κατ᾽ αἰγίδα θυσσανόεσσαν | 400 | |
σμερδαλέην, ἣν οὐδὲ Διὸς δάμνησι κεραυνός· | 401 | |
τῇ μιν Ἄρης οὔτησε μιαιφόνος ἔγχεϊ μακρῷ. | 402 | |
ἣ δ᾽ ἀναχασσαμένη λίθον εἵλετο χειρὶ παχείῃ | 403 | |
κείμενον ἐν πεδίῳ μέλανα τρηχύν τε μέγαν τε, | 404 | |
τόν ῥ᾽ ἄνδρες πρότεροι θέσαν ἔμμεναι οὖρον ἀρούρης· | 405 | |
τῷ βάλε θοῦρον Ἄρηα κατ᾽ αὐχένα, λῦσε δὲ γυῖα. | 406 | |
ἑπτὰ δ᾽ ἐπέσχε πέλεθρα πεσών, ἐκόνισε δὲ χαίτας, | 407 | |
τεύχεά τ᾽ ἀμφαράβησε· γέλασσε δὲ Παλλὰς Ἀθήνη, | 408 | |
καί οἱ ἐπευχομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· | 409 | |
‘νηπύτι᾽ οὐδέ νύ πώ περ ἐπεφράσω ὅσσον ἀρείων | 410 | |
εὔχομ᾽ ἐγὼν ἔμεναι, ὅτι μοι μένος ἰσοφαρίζεις. | 411 | |
οὕτω κεν τῆς μητρὸς ἐρινύας ἐξαποτίνοις, | 412 | |
ἥ τοι χωομένη κακὰ μήδεται οὕνεκ᾽ Ἀχαιοὺς | 413 | |
κάλλιπες, αὐτὰρ Τρωσὶν ὑπερφιάλοισιν ἀμύνεις. | 414 | |
ὣς ἄρα φωνήσασα πάλιν τρέπεν ὄσσε φαεινώ· | 415 | |
τὸν δ᾽ ἄγε χειρὸς ἑλοῦσα Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη | 416 | |
πυκνὰ μάλα στενάχοντα· μόγις δ᾽ ἐσαγείρετο θυμόν. | 417 | |
τὴν δ᾽ ὡς οὖν ἐνόησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη, | 418 | |
αὐτίκ᾽ Ἀθηναίην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· | 419 | |
‘ὢ πόποι αἰγιόχοιο Διὸς τέκος Ἀτρυτώνη | 420 | |
καὶ δ᾽ αὖθ᾽ ἡ κυνάμυια ἄγει βροτολοιγὸν Ἄρηα | 421 | |
δηΐου ἐκ πολέμοιο κατὰ κλόνον· ἀλλὰ μέτελθε. | 422 | |
ὣς φάτ᾽, Ἀθηναίη δὲ μετέσσυτο, χαῖρε δὲ θυμῷ, | 423 | |
καί ῥ᾽ ἐπιεισαμένη πρὸς στήθεα χειρὶ παχείῃ | 424 | |
ἤλασε· τῆς δ᾽ αὐτοῦ λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ. | 425 | |
τὼ μὲν ἄρ᾽ ἄμφω κεῖντο ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ, | 426 | |
ἣ δ᾽ ἄρ᾽ ἐπευχομένη ἔπεα πτερόεντ᾽ ἀγόρευε· | 427 | |
‘τοιοῦτοι νῦν πάντες ὅσοι Τρώεσσιν ἀρωγοὶ | 428 | |
εἶεν, ὅτ᾽ Ἀργείοισι μαχοίατο θωρηκτῇσιν, | 429 | |
ὧδέ τε θαρσαλέοι καὶ τλήμονες, ὡς Ἀφροδίτη | 430 | |
ἦλθεν Ἄρῃ ἐπίκουρος ἐμῷ μένει ἀντιόωσα· | 431 | |
τώ κεν δὴ πάλαι ἄμμες ἐπαυσάμεθα πτολέμοιο | 432 | |
Ἰλίου ἐκπέρσαντες ἐϋκτίμενον πτολίεθρον. | 433 | |
ὣς φάτο, μείδησεν δὲ θεὰ λευκώλενος Ἥρη. | 434 | |
αὐτὰρ Ἀπόλλωνα προσέφη κρείων ἐνοσίχθων· | 435 | |
‘Φοῖβε τί ἢ δὴ νῶϊ διέσταμεν; οὐδὲ ἔοικεν | 436 | |
ἀρξάντων ἑτέρων· τὸ μὲν αἴσχιον αἴ κ᾽ ἀμαχητὶ | 437 | |
ἴομεν Οὔλυμπον δὲ Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ. | 438 | |
ἄρχε· σὺ γὰρ γενεῆφι νεώτερος· οὐ γὰρ ἔμοιγε | 439 | |
καλόν, ἐπεὶ πρότερος γενόμην καὶ πλείονα οἶδα. | 440 | |
νηπύτι᾽ ὡς ἄνοον κραδίην ἔχες· οὐδέ νυ τῶν περ | 441 | |
μέμνηαι ὅσα δὴ πάθομεν κακὰ Ἴλιον ἀμφὶ | 442 | |
μοῦνοι νῶϊ θεῶν, ὅτ᾽ ἀγήνορι Λαομέδοντι | 443 | |
πὰρ Διὸς ἐλθόντες θητεύσαμεν εἰς ἐνιαυτὸν | 444 | |
μισθῷ ἔπι ῥητῷ· ὃ δὲ σημαίνων ἐπέτελλεν. | 445 | |
ἤτοι ἐγὼ Τρώεσσι πόλιν πέρι τεῖχος ἔδειμα | 446 | |
εὐρύ τε καὶ μάλα καλόν, ἵν᾽ ἄρρηκτος πόλις εἴη· | 447 | |
Φοῖβε σὺ δ᾽ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς βουκολέεσκες | 448 | |
Ἴδης ἐν κνημοῖσι πολυπτύχου ὑληέσσης. | 449 | |
ἀλλ᾽ ὅτε δὴ μισθοῖο τέλος πολυγηθέες ὧραι | 450 | |
ἐξέφερον, τότε νῶϊ βιήσατο μισθὸν ἅπαντα | 451 | |
Λαομέδων ἔκπαγλος, ἀπειλήσας δ᾽ ἀπέπεμπε. | 452 | |
σὺν μὲν ὅ γ᾽ ἠπείλησε πόδας καὶ χεῖρας ὕπερθε | 453 | |
δήσειν, καὶ περάαν νήσων ἔπι τηλεδαπάων· | 454 | |
στεῦτο δ᾽ ὅ γ᾽ ἀμφοτέρων ἀπολεψέμεν οὔατα χαλκῷ. | 455 | |
νῶϊ δὲ ἄψορροι κίομεν κεκοτηότι θυμῷ | 456 | |
μισθοῦ χωόμενοι, τὸν ὑποστὰς οὐκ ἐτέλεσσε. | 457 | |
τοῦ δὴ νῦν λαοῖσι φέρεις χάριν, οὐδὲ μεθ᾽ ἡμέων | 458 | |
πειρᾷ ὥς κε Τρῶες ὑπερφίαλοι ἀπόλωνται | 459 | |
πρόχνυ κακῶς σὺν παισὶ καὶ αἰδοίῃς ἀλόχοισι | 460 | |
τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἑκάεργος Ἀπόλλων· | 461 | |
‘ἐννοσίγαι᾽ οὐκ ἄν με σαόφρονα μυθήσαιο | 462 | |
ἔμμεναι, εἰ δὴ σοί γε βροτῶν ἕνεκα πτολεμίξω | 463 | |
δειλῶν, οἳ φύλλοισιν ἐοικότες ἄλλοτε μέν τε | 464 | |
ζαφλεγέες τελέθουσιν ἀρούρης καρπὸν ἔδοντες, | 465 | |
ἄλλοτε δὲ φθινύθουσιν ἀκήριοι. ἀλλὰ τάχιστα | 466 | |
παυώμεσθα μάχης· οἳ δ᾽ αὐτοὶ δηριαάσθων. | 467 | |
ὣς ἄρα φωνήσας πάλιν ἐτράπετ᾽· αἴδετο γάρ ῥα | 468 | |
πατροκασιγνήτοιο μιγήμεναι ἐν παλάμῃσι. | 469 | |
τὸν δὲ κασιγνήτη μάλα νείκεσε πότνια θηρῶν | 470 | |
Ἄρτεμις ἀγροτέρη, καὶ ὀνείδειον φάτο μῦθον· | 471 | |
φεύγεις δὴ ἑκάεργε, Ποσειδάωνι δὲ νίκην | 472 | |
πᾶσαν ἐπέτρεψας, μέλεον δέ οἱ εὖχος ἔδωκας· | 473 | |
νηπύτιε τί νυ τόξον ἔχεις ἀνεμώλιον αὔτως; | 474 | |
μή σευ νῦν ἔτι πατρὸς ἐνὶ μεγάροισιν ἀκούσω | 475 | |
εὐχομένου, ὡς τὸ πρὶν ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσιν, | 476 | |
ἄντα Ποσειδάωνος ἐναντίβιον πολεμίζειν. | 477 | |
ὣς φάτο, τὴν δ᾽ οὔ τι προσέφη ἑκάεργος Ἀπόλλων, | 478 | |
ἀλλὰ χολωσαμένη Διὸς αἰδοίη παράκοιτις | 479 | |
νείκεσεν ἰοχέαιραν ὀνειδείοις ἐπέεσσι· | 480 | |
πῶς δὲ σὺ νῦν μέμονας κύον ἀδεὲς ἀντί᾽ ἐμεῖο | 481 | |
στήσεσθαι; χαλεπή τοι ἐγὼ μένος ἀντιφέρεσθαι | 482 | |
τοξοφόρῳ περ ἐούσῃ, ἐπεὶ σὲ λέοντα γυναιξὶ | 483 | |
Ζεὺς θῆκεν, καὶ ἔδωκε κατακτάμεν ἥν κ᾽ ἐθέλῃσθα. | 484 | |
ἤτοι βέλτερόν ἐστι κατ᾽ οὔρεα θῆρας ἐναίρειν | 485 | |
ἀγροτέρας τ᾽ ἐλάφους ἢ κρείσσοσιν ἶφι μάχεσθαι. | 486 | |
εἰ δ᾽ ἐθέλεις πολέμοιο δαήμεναι, ὄφρ᾽ ἐῢ εἰδῇς | 487 | |
ὅσσον φερτέρη εἴμ᾽, ὅτι μοι μένος ἀντιφερίζεις. | 488 | |
ἦ ῥα, καὶ ἀμφοτέρας ἐπὶ καρπῷ χεῖρας ἔμαρπτε | 489 | |
σκαιῇ, δεξιτερῇ δ᾽ ἄρ᾽ ἀπ᾽ ὤμων αἴνυτο τόξα, | 490 | |
αὐτοῖσιν δ᾽ ἄρ᾽ ἔθεινε παρ᾽ οὔατα μειδιόωσα | 491 | |
ἐντροπαλιζομένην· ταχέες δ᾽ ἔκπιπτον ὀϊστοί. | 492 | |
δακρυόεσσα δ᾽ ὕπαιθα θεὰ φύγεν ὥς τε πέλεια, | 493 | |
ἥ ῥά θ᾽ ὑπ᾽ ἴρηκος κοίλην εἰσέπτατο πέτρην | 494 | |
χηραμόν· οὐδ᾽ ἄρα τῇ γε ἁλώμεναι αἴσιμον ἦεν· | 495 | |
ὣς ἣ δακρυόεσσα φύγεν, λίπε δ᾽ αὐτόθι τόξα. | 496 | |
Λητὼ δὲ προσέειπε διάκτορος ἀργεϊφόντης· | 497 | |
‘Λητοῖ ἐγὼ δέ τοι οὔ τι μαχήσομαι· ἀργαλέον δὲ | 498 | |
πληκτίζεσθ᾽ ἀλόχοισι Διὸς νεφεληγερέταο· | 499 | |
ἀλλὰ μάλα πρόφρασσα μετ᾽ ἀθανάτοισι θεοῖσιν | 500 | |
εὔχεσθαι ἐμὲ νικῆσαι κρατερῆφι βίηφιν. | 501 | |
ὣς ἄρ᾽ ἔφη, Λητὼ δὲ συναίνυτο καμπύλα τόξα | 502 | |
πεπτεῶτ᾽ ἄλλυδις ἄλλα μετὰ στροφάλιγγι κονίης. | 503 | |
ἣ μὲν τόξα λαβοῦσα πάλιν κίε θυγατέρος ἧς· | 504 | |
ἣ δ᾽ ἄρ᾽ Ὄλυμπον ἵκανε Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ, | 505 | |
δακρυόεσσα δὲ πατρὸς ἐφέζετο γούνασι κούρη, | 506 | |
ἀμφὶ δ᾽ ἄρ᾽ ἀμβρόσιος ἑανὸς τρέμε· τὴν δὲ προτὶ οἷ | 507 | |
εἷλε πατὴρ Κρονίδης, καὶ ἀνείρετο ἡδὺ γελάσσας· | 508 | |
τίς νύ σε τοιάδ᾽ ἔρεξε φίλον τέκος Οὐρανιώνων | 509 | |
μαψιδίως, ὡς εἴ τι κακὸν ῥέζουσαν ἐνωπῇ; | 510 | |
τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπεν ἐϋστέφανος κελαδεινή· | 511 | |
‘σή μ᾽ ἄλοχος στυφέλιξε πάτερ λευκώλενος Ἥρη, | 512 | |
ἐξ ἧς ἀθανάτοισιν ἔρις καὶ νεῖκος ἐφῆπται. | 513 | |
ὣς οἳ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον· | 514 | |
‘αὐτὰρ Ἀπόλλων Φοῖβος ἐδύσετο Ἴλιον ἱρήν· | 515 | |
μέμβλετο γάρ οἱ τεῖχος ἐϋδμήτοιο πόληος | 516 | |
μὴ Δαναοὶ πέρσειαν ὑπὲρ μόρον ἤματι κείνῳ. | 517 | |
οἳ δ᾽ ἄλλοι πρὸς Ὄλυμπον ἴσαν θεοὶ αἰὲν ἐόντες, | 518 | |
οἳ μὲν χωόμενοι, οἳ δὲ μέγα κυδιόωντες· | 519 | |
κὰδ δ᾽ ἷζον παρὰ πατρὶ κελαινεφεῖ· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς | 520 | |
Τρῶας ὁμῶς αὐτούς τ᾽ ὄλεκεν καὶ μώνυχας ἵππους. | 521 | |
ὡς δ᾽ ὅτε καπνὸς ἰὼν εἰς οὐρανὸν εὐρὺν ἵκηται | 522 | |
ἄστεος αἰθομένοιο, θεῶν δέ ἑ μῆνις ἀνῆκε, | 523 | |
πᾶσι δ᾽ ἔθηκε πόνον, πολλοῖσι δὲ κήδε᾽ ἐφῆκεν, | 524 | |
ὣς Ἀχιλεὺς Τρώεσσι πόνον καὶ κήδε᾽ ἔθηκεν. | 525 | |
ἑστήκει δ᾽ ὃ γέρων Πρίαμος θείου ἐπὶ πύργου, | 526 | |
ἐς δ᾽ ἐνόησ᾽ Ἀχιλῆα πελώριον· αὐτὰρ ὑπ᾽ αὐτοῦ | 527 | |
Τρῶες ἄφαρ κλονέοντο πεφυζότες, οὐδέ τις ἀλκὴ | 528 | |
γίγνεθ᾽· ὃ δ᾽ οἰμώξας ἀπὸ πύργου βαῖνε χαμᾶζε | 529 | |
ὀτρύνων παρὰ τεῖχος ἀγακλειτοὺς πυλαωρούς· | 530 | |
πεπταμένας ἐν χερσὶ πύλας ἔχετ᾽ εἰς ὅ κε λαοὶ | 531 | |
ἔλθωσι προτὶ ἄστυ πεφυζότες· ἦ γὰρ Ἀχιλλεὺς | 532 | |
ἐγγὺς ὅδε κλονέων· νῦν οἴω λοίγι᾽ ἔσεσθαι. | 533 | |
αὐτὰρ ἐπεί κ᾽ ἐς τεῖχος ἀναπνεύσωσιν ἀλέντες, | 534 | |
αὖτις ἐπανθέμεναι σανίδας πυκινῶς ἀραρυίας· | 535 | |
δείδια γὰρ μὴ οὖλος ἀνὴρ ἐς τεῖχος ἅληται. | 536 | |
ὣς ἔφαθ᾽, οἳ δ᾽ ἄνεσάν τε πύλας καὶ ἀπῶσαν ὀχῆας· | 537 | |
αἳ δὲ πετασθεῖσαι τεῦξαν φάος· αὐτὰρ Ἀπόλλων | 538 | |
ἀντίος ἐξέθορε Τρώων ἵνα λοιγὸν ἀλάλκοι. | 539 | |
οἳ δ᾽ ἰθὺς πόλιος καὶ τείχεος ὑψηλοῖο | 540 | |
δίψῃ καρχαλέοι κεκονιμένοι ἐκ πεδίοιο | 541 | |
φεῦγον· ὃ δὲ σφεδανὸν ἔφεπ᾽ ἔγχεϊ, λύσσα δέ οἱ κῆρ | 542 | |
αἰὲν ἔχε κρατερή, μενέαινε δὲ κῦδος ἀρέσθαι. | 543 | |
ἔνθά κεν ὑψίπυλον Τροίην ἕλον υἷες Ἀχαιῶν, | 544 | |
εἰ μὴ Ἀπόλλων Φοῖβος Ἀγήνορα δῖον ἀνῆκε | 545 | |
φῶτ᾽ Ἀντήνορος υἱὸν ἀμύμονά τε κρατερόν τε. | 546 | |
ἐν μέν οἱ κραδίῃ θάρσος βάλε, πὰρ δέ οἱ αὐτὸς | 547 | |
ἔστη, ὅπως θανάτοιο βαρείας χεῖρας ἀλάλκοι | 548 | |
φηγῷ κεκλιμένος· κεκάλυπτο δ᾽ ἄρ᾽ ἠέρι πολλῇ. | 549 | |
αὐτὰρ ὅ γ᾽ ὡς ἐνόησεν Ἀχιλλῆα πτολίπορθον | 550 | |
ἔστη, πολλὰ δέ οἱ κραδίη πόρφυρε μένοντι· | 551 | |
ὀχθήσας δ᾽ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν· | 552 | |
ὤ μοι ἐγών· εἰ μέν κεν ὑπὸ κρατεροῦ Ἀχιλῆος | 553 | |
φεύγω, τῇ περ οἱ ἄλλοι ἀτυζόμενοι κλονέονται, | 554 | |
αἱρήσει με καὶ ὧς, καὶ ἀνάλκιδα δειροτομήσει. | 555 | |
εἰ δ᾽ ἂν ἐγὼ τούτους μὲν ὑποκλονέεσθαι ἐάσω | 556 | |
Πηλεΐδῃ Ἀχιλῆϊ, ποσὶν δ᾽ ἀπὸ τείχεος ἄλλῃ | 557 | |
φεύγω πρὸς πεδίον Ἰλήϊον, ὄφρ᾽ ἂν ἵκωμαι | 558 | |
Ἴδης τε κνημοὺς κατά τε ῥωπήϊα δύω· | 559 | |
ἑσπέριος δ᾽ ἂν ἔπειτα λοεσσάμενος ποταμοῖο | 560 | |
ἱδρῶ ἀποψυχθεὶς προτὶ Ἴλιον ἀπονεοίμην· | 561 | |
ἀλλὰ τί ἤ μοι ταῦτα φίλος διελέξατο θυμός; | 562 | |
μή μ᾽ ἀπαειρόμενον πόλιος πεδίον δὲ νοήσῃ | 563 | |
καί με μεταΐξας μάρψῃ ταχέεσσι πόδεσσιν. | 564 | |
οὐκέτ᾽ ἔπειτ᾽ ἔσται θάνατον καὶ κῆρας ἀλύξαι· | 565 | |
λίην γὰρ κρατερὸς περὶ πάντων ἔστ᾽ ἀνθρώπων. | 566 | |
εἰ δέ κέ οἱ προπάροιθε πόλεος κατεναντίον ἔλθω· | 567 | |
καὶ γάρ θην τούτῳ τρωτὸς χρὼς ὀξέϊ χαλκῷ, | 568 | |
ἐν δὲ ἴα ψυχή, θνητὸν δέ ἕ φασ᾽ ἄνθρωποι | 569 | |
ἔμμεναι· αὐτάρ οἱ Κρονίδης Ζεὺς κῦδος ὀπάζει. | 570 | |
ὣς εἰπὼν Ἀχιλῆα ἀλεὶς μένεν, ἐν δέ οἱ ἦτορ | 571 | |
ἄλκιμον ὁρμᾶτο πτολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι. | 572 | |
ἠΰτε πάρδαλις εἶσι βαθείης ἐκ ξυλόχοιο | 573 | |
ἀνδρὸς θηρητῆρος ἐναντίον, οὐδέ τι θυμῷ | 574 | |
ταρβεῖ οὐδὲ φοβεῖται, ἐπεί κεν ὑλαγμὸν ἀκούσῃ· | 575 | |
εἴ περ γὰρ φθάμενός μιν ἢ οὐτάσῃ ἠὲ βάλῃσιν, | 576 | |
ἀλλά τε καὶ περὶ δουρὶ πεπαρμένη οὐκ ἀπολήγει | 577 | |
ἀλκῆς, πρίν γ᾽ ἠὲ ξυμβλήμεναι ἠὲ δαμῆναι· | 578 | |
ὣς Ἀντήνορος υἱὸς ἀγαυοῦ δῖος Ἀγήνωρ | 579 | |
οὐκ ἔθελεν φεύγειν, πρὶν πειρήσαιτ᾽ Ἀχιλῆος. | 580 | |
ἀλλ᾽ ὅ γ᾽ ἄρ᾽ ἀσπίδα μὲν πρόσθ᾽ ἔσχετο πάντοσ᾽ ἐΐσην, | 581 | |
ἐγχείῃ δ᾽ αὐτοῖο τιτύσκετο, καὶ μέγ᾽ ἀΰτει· | 582 | |
ἦ δή που μάλ᾽ ἔολπας ἐνὶ φρεσὶ φαίδιμ᾽ Ἀχιλλεῦ | 583 | |
ἤματι τῷδε πόλιν πέρσειν Τρώων ἀγερώχων | 584 | |
νηπύτι᾽· ἦ τ᾽ ἔτι πολλὰ τετεύξεται ἄλγε᾽ ἐπ᾽ αὐτῇ. | 585 | |
ἐν γάρ οἱ πολέες τε καὶ ἄλκιμοι ἀνέρες εἰμέν, | 586 | |
οἳ καὶ πρόσθε φίλων τοκέων ἀλόχων τε καὶ υἱῶν | 587 | |
Ἴλιον εἰρυόμεσθα· σὺ δ᾽ ἐνθάδε πότμον ἐφέψεις | 588 | |
ὧδ᾽ ἔκπαγλος ἐὼν καὶ θαρσαλέος πολεμιστής. | 589 | |
ἦ ῥα, καὶ ὀξὺν ἄκοντα βαρείης χειρὸς ἀφῆκε, | 590 | |
καί ῥ᾽ ἔβαλε κνήμην ὑπὸ γούνατος οὐδ᾽ ἀφάμαρτεν. | 591 | |
ἀμφὶ δέ οἱ κνημὶς νεοτεύκτου κασσιτέροιο | 592 | |
σμερδαλέον κονάβησε· πάλιν δ᾽ ἀπὸ χαλκὸς ὄρουσε | 593 | |
βλημένου, οὐδ᾽ ἐπέρησε, θεοῦ δ᾽ ἠρύκακε δῶρα. | 594 | |
Πηλεΐδης δ᾽ ὁρμήσατ᾽ Ἀγήνορος ἀντιθέοιο | 595 | |
δεύτερος· οὐδ᾽ ἔτ᾽ ἔασεν Ἀπόλλων κῦδος ἀρέσθαι, | 596 | |
ἀλλά μιν ἐξήρπαξε, κάλυψε δ᾽ ἄρ᾽ ἠέρι πολλῇ, | 597 | |
ἡσύχιον δ᾽ ἄρα μιν πολέμου ἔκπεμπε νέεσθαι. | 598 | |
αὐτὰρ ὃ Πηλεΐωνα δόλῳ ἀποέργαθε λαοῦ· | 599 | |
αὐτῷ γὰρ ἑκάεργος Ἀγήνορι πάντα ἐοικὼς | 600 | |
ἔστη πρόσθε ποδῶν, ὃ δ᾽ ἐπέσσυτο ποσσὶ διώκειν· | 601 | |
εἷος ὃ τὸν πεδίοιο διώκετο πυροφόροιο | 602 | |
τρέψας πὰρ ποταμὸν βαθυδινήεντα Σκάμανδρον | 603 | |
τυτθὸν ὑπεκπροθέοντα· δόλῳ δ᾽ ἄρ᾽ ἔθελγεν Ἀπόλλων | 604 | |
ὡς αἰεὶ ἔλποιτο κιχήσεσθαι ποσὶν οἷσι· | 605 | |
τόφρ᾽ ἄλλοι Τρῶες πεφοβημένοι ἦλθον ὁμίλῳ | 606 | |
ἀσπάσιοι προτὶ ἄστυ, πόλις δ᾽ ἔμπλητο ἀλέντων. | 607 | |
οὐδ᾽ ἄρα τοί γ᾽ ἔτλαν πόλιος καὶ τείχεος ἐκτὸς | 608 | |
μεῖναι ἔτ᾽ ἀλλήλους, καὶ γνώμεναι ὅς τε πεφεύγοι | 609 | |
ὅς τ᾽ ἔθαν᾽ ἐν πολέμῳ· ἀλλ᾽ ἐσσυμένως ἐσέχυντο | 610 | |
ἐς πόλιν, ὅν τινα τῶν γε πόδες καὶ γοῦνα σαώσαι. | 611 | |