Τρώων δ' οἰώθη καὶ Ἀχαιῶν φύλοπις αἰνή· | 001 | |
πολλὰ δ' ἄρ' ἔνθα καὶ ἔνθ' ἴθυσε μάχη πεδίοιο | 002 | |
ἀλλήλων ἰθυνομένων χαλκήρεα δοῦρα | 003 | |
μεσσηγὺς Σιμόεντος ἰδὲ Ξάνθοιο ῥοάων. | 004 | |
Αἴας δὲ πρῶτος Τελαμώνιος ἕρκος Ἀχαιῶν | 005 | |
Τρώων ῥῆξε φάλαγγα, φόως δ' ἑτάροισιν ἔθηκεν, | 006 | |
ἄνδρα βαλὼν ὃς ἄριστος ἐνὶ Θρῄκεσσι τέτυκτο | 007 | |
υἱὸν Ἐϋσσώρου Ἀκάμαντ' ἠΰν τε μέγαν τε. | 008 | |
τόν ῥ' ἔβαλε πρῶτος κόρυθος φάλον ἱπποδασείης, | 009 | |
ἐν δὲ μετώπῳ πῆξε, πέρησε δ' ἄρ' ὀστέον εἴσω | 010 | |
αἰχμὴ χαλκείη· τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψεν. | 011 | |
Ἄξυλον δ' ἄρ' ἔπεφνε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης | 012 | |
Τευθρανίδην, ὃς ἔναιεν ἐϋκτιμένῃ ἐν Ἀρίσβῃ | 013 | |
ἀφνειὸς βιότοιο, φίλος δ' ἦν ἀνθρώποισι. | 014 | |
πάντας γὰρ φιλέεσκεν ὁδῷ ἔπι οἰκία ναίων. | 015 | |
ἀλλά οἱ οὔ τις τῶν γε τότ' ἤρκεσε λυγρὸν ὄλεθρον | 016 | |
πρόσθεν ὑπαντιάσας, ἀλλ' ἄμφω θυμὸν ἀπηύρα | 017 | |
αὐτὸν καὶ θεράποντα Καλήσιον, ὅς ῥα τόθ' ἵππων | 018 | |
ἔσκεν ὑφηνίοχος· τὼ δ' ἄμφω γαῖαν ἐδύτην. | 019 | |
Δρῆσον δ' Εὐρύαλος καὶ Ὀφέλτιον ἐξενάριξε· | 020 | |
βῆ δὲ μετ' Αἴσηπον καὶ Πήδασον, οὕς ποτε νύμφη | 021 | |
νηῒς Ἀβαρβαρέη τέκ' ἀμύμονι Βουκολίωνι. | 022 | |
Βουκολίων δ' ἦν υἱὸς ἀγαυοῦ Λαομέδοντος | 023 | |
πρεσβύτατος γενεῇ, σκότιον δέ ἑ γείνατο μήτηρ· | 024 | |
ποιμαίνων δ' ἐπ' ὄεσσι μίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ, | 025 | |
ἣ δ' ὑποκυσαμένη διδυμάονε γείνατο παῖδε. | 026 | |
καὶ μὲν τῶν ὑπέλυσε μένος καὶ φαίδιμα γυῖα | 027 | |
Μηκιστηϊάδης καὶ ἀπ' ὤμων τεύχε' ἐσύλα. | 028 | |
Ἀστύαλον δ' ἄρ' ἔπεφνε μενεπτόλεμος Πολυποίτης· | 029 | |
Πιδύτην δ' Ὀδυσεὺς Περκώσιον ἐξενάριξεν | 030 | |
ἔγχεϊ χαλκείῳ, Τεῦκρος δ' Ἀρετάονα δῖον. | 031 | |
Ἀντίλοχος δ' Ἄβληρον ἐνήρατο δουρὶ φαεινῷ | 032 | |
Νεστορίδης, Ἔλατον δὲ ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων· | 033 | |
ναῖε δὲ Σατνιόεντος ἐϋρρείταο παρ' ὄχθας | 034 | |
Πήδασον αἰπεινήν. Φύλακον δ' ἕλε Λήϊτος ἥρως | 035 | |
φεύγοντ'· Εὐρύπυλος δὲ Μελάνθιον ἐξενάριξεν. | 036 | |
Ἄδρηστον δ' ἄρ' ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος | 037 | |
ζωὸν ἕλ'· ἵππω γάρ οἱ ἀτυζομένω πεδίοιο | 038 | |
ὄζῳ ἔνι βλαφθέντε μυρικίνῳ ἀγκύλον ἅρμα | 039 | |
ἄξαντ' ἐν πρώτῳ ῥυμῷ αὐτὼ μὲν ἐβήτην | 040 | |
πρὸς πόλιν, ᾗ περ οἱ ἄλλοι ἀτυζόμενοι φοβέοντο, | 041 | |
αὐτὸς δ' ἐκ δίφροιο παρὰ τροχὸν ἐξεκυλίσθη | 042 | |
πρηνὴς ἐν κονίῃσιν ἐπὶ στόμα· πὰρ δέ οἱ ἔστη | 043 | |
Ἀτρεΐδης Μενέλαος ἔχων δολιχόσκιον ἔγχος. | 044 | |
Ἄδρηστος δ' ἄρ' ἔπειτα λαβὼν ἐλίσσετο γούνων· | 045 | |
ζώγρει Ἀτρέος υἱέ, σὺ δ' ἄξια δέξαι ἄποινα· | 046 | |
πολλὰ δ' ἐν ἀφνειοῦ πατρὸς κειμήλια κεῖται | 047 | |
χαλκός τε χρυσός τε πολύκμητός τε σίδηρος, | 048 | |
τῶν κέν τοι χαρίσαιτο πατὴρ ἀπερείσι' ἄποινα | 049 | |
εἴ κεν ἐμὲ ζωὸν πεπύθοιτ' ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν. | 050 | |
ὣς φάτο, τῷ δ' ἄρα θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔπειθε· | 051 | |
καὶ δή μιν τάχ' ἔμελλε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν | 052 | |
δώσειν ᾧ θεράποντι καταξέμεν· ἀλλ' Ἀγαμέμνων | 053 | |
ἀντίος ἦλθε θέων, καὶ ὁμοκλήσας ἔπος ηὔδα· | 054 | |
ὦ πέπον ὦ Μενέλαε, τί ἢ δὲ σὺ κήδεαι οὕτως | 055 | |
ἀνδρῶν; ἦ σοὶ ἄριστα πεποίηται κατὰ οἶκον | 056 | |
πρὸς Τρώων; τῶν μή τις ὑπεκφύγοι αἰπὺν ὄλεθρον | 057 | |
χεῖράς θ' ἡμετέρας, μηδ' ὅν τινα γαστέρι μήτηρ | 058 | |
κοῦρον ἐόντα φέροι, μηδ' ὃς φύγοι, ἀλλ' ἅμα πάντες | 059 | |
Ἰλίου ἐξαπολοίατ' ἀκήδεστοι καὶ ἄφαντοι. | 060 | |
ὣς εἰπὼν ἔτρεψεν ἀδελφειοῦ φρένας ἥρως | 061 | |
αἴσιμα παρειπών· ὃ δ' ἀπὸ ἕθεν ὤσατο χειρὶ | 062 | |
ἥρω' Ἄδρηστον· τὸν δὲ κρείων Ἀγαμέμνων | 063 | |
οὖτα κατὰ λαπάρην· ὃ δ' ἀνετράπετ', Ἀτρεΐδης δὲ | 064 | |
λὰξ ἐν στήθεσι βὰς ἐξέσπασε μείλινον ἔγχος. | 065 | |
Νέστωρ δ' Ἀργείοισιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀΰσας· | 066 | |
ὦ φίλοι ἥρωες Δαναοὶ θεράποντες Ἄρηος | 067 | |
μή τις νῦν ἐνάρων ἐπιβαλλόμενος μετόπισθε | 068 | |
μιμνέτω ὥς κε πλεῖστα φέρων ἐπὶ νῆας ἵκηται, | 069 | |
ἀλλ' ἄνδρας κτείνωμεν· ἔπειτα δὲ καὶ τὰ ἕκηλοι | 070 | |
νεκροὺς ἂμ πεδίον συλήσετε τεθνηῶτας. | 071 | |
ὣς εἰπὼν ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου. | 072 | |
ἔνθά κεν αὖτε Τρῶες ἀρηϊφίλων ὑπ' Ἀχαιῶν | 073 | |
Ἴλιον εἰσανέβησαν ἀναλκείῃσι δαμέντες, | 074 | |
εἰ μὴ ἄρ' Αἰνείᾳ τε καὶ Ἕκτορι εἶπε παραστὰς | 075 | |
Πριαμίδης Ἕλενος οἰωνοπόλων ὄχ' ἄριστος· | 076 | |
Αἰνεία τε καὶ Ἕκτορ, ἐπεὶ πόνος ὔμμι μάλιστα | 077 | |
Τρώων καὶ Λυκίων ἐγκέκλιται, οὕνεκ' ἄριστοι | 078 | |
πᾶσαν ἐπ' ἰθύν ἐστε μάχεσθαί τε φρονέειν τε, | 079 | |
στῆτ' αὐτοῦ, καὶ λαὸν ἐρυκάκετε πρὸ πυλάων | 080 | |
πάντῃ ἐποιχόμενοι πρὶν αὖτ' ἐν χερσὶ γυναικῶν | 081 | |
φεύγοντας πεσέειν, δηΐοισι δὲ χάρμα γενέσθαι. | 082 | |
αὐτὰρ ἐπεί κε φάλαγγας ἐποτρύνητον ἁπάσας, | 083 | |
ἡμεῖς μὲν Δαναοῖσι μαχησόμεθ' αὖθι μένοντες, | 084 | |
καὶ μάλα τειρόμενοί περ· ἀναγκαίη γὰρ ἐπείγει· | 085 | |
Ἕκτορ ἀτὰρ σὺ πόλιν δὲ μετέρχεο, εἰπὲ δ' ἔπειτα | 086 | |
μητέρι σῇ καὶ ἐμῇ· ἣ δὲ ξυνάγουσα γεραιὰς | 087 | |
νηὸν Ἀθηναίης γλαυκώπιδος ἐν πόλει ἄκρῃ | 088 | |
οἴξασα κληῖ̈δι θύρας ἱεροῖο δόμοιο | 089 | |
πέπλον, ὅς οἱ δοκέει χαριέστατος ἠδὲ μέγιστος | 090 | |
εἶναι ἐνὶ μεγάρῳ καί οἱ πολὺ φίλτατος αὐτῇ, | 091 | |
θεῖναι Ἀθηναίης ἐπὶ γούνασιν ἠϋκόμοιο, | 092 | |
καί οἱ ὑποσχέσθαι δυοκαίδεκα βοῦς ἐνὶ νηῷ | 093 | |
ἤνις ἠκέστας ἱερευσέμεν, αἴ κ' ἐλεήσῃ | 094 | |
ἄστύ τε καὶ Τρώων ἀλόχους καὶ νήπια τέκνα, | 095 | |
ὥς κεν Τυδέος υἱὸν ἀπόσχῃ Ἰλίου ἱρῆς | 096 | |
ἄγριον αἰχμητὴν κρατερὸν μήστωρα φόβοιο, | 097 | |
ὃν δὴ ἐγὼ κάρτιστον Ἀχαιῶν φημι γενέσθαι. | 098 | |
οὐδ' Ἀχιλῆά ποθ' ὧδέ γ' ἐδείδιμεν ὄρχαμον ἀνδρῶν, | 099 | |
ὅν πέρ φασι θεᾶς ἐξέμμεναι· ἀλλ' ὅδε λίην | 100 | |
μαίνεται, οὐδέ τίς οἱ δύναται μένος ἰσοφαρίζειν. | 101 | |
ὣς ἔφαθ', Ἕκτωρ δ' οὔ τι κασιγνήτῳ ἀπίθησεν. | 102 | |
αὐτίκα δ' ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε, | 103 | |
πάλλων δ' ὀξέα δοῦρα κατὰ στρατὸν ᾤχετο πάντῃ | 104 | |
ὀτρύνων μαχέσασθαι, ἔγειρε δὲ φύλοπιν αἰνήν. | 105 | |
οἳ δ' ἐλελίχθησαν καὶ ἐναντίοι ἔσταν Ἀχαιῶν· | 106 | |
Ἀργεῖοι δ' ὑπεχώρησαν, λῆξαν δὲ φόνοιο, | 107 | |
φὰν δέ τιν' ἀθανάτων ἐξ οὐρανοῦ ἀστερόεντος | 108 | |
Τρωσὶν ἀλεξήσοντα κατελθέμεν, ὡς ἐλέλιχθεν. | 109 | |
Ἕκτωρ δὲ Τρώεσσιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀΰσας· | 110 | |
Τρῶες ὑπέρθυμοι τηλεκλειτοί τ' ἐπίκουροι | 111 | |
ἀνέρες ἔστε φίλοι, μνήσασθε δὲ θούριδος ἀλκῆς, | 112 | |
ὄφρ' ἂν ἐγὼ βείω προτὶ Ἴλιον, ἠδὲ γέρουσιν | 113 | |
εἴπω βουλευτῇσι καὶ ἡμετέρῃς ἀλόχοισι | 114 | |
δαίμοσιν ἀρήσασθαι, ὑποσχέσθαι δ' ἑκατόμβας. | 115 | |
ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος Ἕκτωρ· | 116 | |
ἀμφὶ δέ μιν σφυρὰ τύπτε καὶ αὐχένα δέρμα κελαινὸν | 117 | |
ἄντυξ ἣ πυμάτη θέεν ἀσπίδος ὀμφαλοέσσης. | 118 | |
Γλαῦκος δ' Ἱππολόχοιο πάϊς καὶ Τυδέος υἱὸς | 119 | |
ἐς μέσον ἀμφοτέρων συνίτην μεμαῶτε μάχεσθαι. | 120 | |
οἳ δ' ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπ' ἀλλήλοισιν ἰόντε, | 121 | |
τὸν πρότερος προσέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης· | 122 | |
τίς δὲ σύ ἐσσι φέριστε καταθνητῶν ἀνθρώπων; | 123 | |
οὐ μὲν γάρ ποτ' ὄπωπα μάχῃ ἔνι κυδιανείρῃ | 124 | |
τὸ πρίν· ἀτὰρ μὲν νῦν γε πολὺ προβέβηκας ἁπάντων | 125 | |
σῷ θάρσει, ὅ τ' ἐμὸν δολιχόσκιον ἔγχος ἔμεινας· | 126 | |
δυστήνων δέ τε παῖδες ἐμῷ μένει ἀντιόωσιν. | 127 | |
εἰ δέ τις ἀθανάτων γε κατ' οὐρανοῦ εἰλήλουθας, | 128 | |
οὐκ ἂν ἔγωγε θεοῖσιν ἐπουρανίοισι μαχοίμην. | 129 | |
οὐδὲ γὰρ οὐδὲ Δρύαντος υἱὸς κρατερὸς Λυκόοργος | 130 | |
δὴν ἦν, ὅς ῥα θεοῖσιν ἐπουρανίοισιν ἔριζεν· | 131 | |
ὅς ποτε μαινομένοιο Διωνύσοιο τιθήνας | 132 | |
σεῦε κατ' ἠγάθεον Νυσήϊον· αἳ δ' ἅμα πᾶσαι | 133 | |
θύσθλα χαμαὶ κατέχευαν ὑπ' ἀνδροφόνοιο Λυκούργου | 134 | |
θεινόμεναι βουπλῆγι· Διώνυσος δὲ φοβηθεὶς | 135 | |
δύσεθ' ἁλὸς κατὰ κῦμα, Θέτις δ' ὑπεδέξατο κόλπῳ | 136 | |
δειδιότα· κρατερὸς γὰρ ἔχε τρόμος ἀνδρὸς ὁμοκλῇ. | 137 | |
τῷ μὲν ἔπειτ' ὀδύσαντο θεοὶ ῥεῖα ζώοντες, | 138 | |
καί μιν τυφλὸν ἔθηκε Κρόνου πάϊς· οὐδ' ἄρ' ἔτι δὴν | 139 | |
ἦν, ἐπεὶ ἀθανάτοισιν ἀπήχθετο πᾶσι θεοῖσιν· | 140 | |
οὐδ' ἂν ἐγὼ μακάρεσσι θεοῖς ἐθέλοιμι μάχεσθαι. | 141 | |
εἰ δέ τίς ἐσσι βροτῶν οἳ ἀρούρης καρπὸν ἔδουσιν, | 142 | |
ἆσσον ἴθ' ὥς κεν θᾶσσον ὀλέθρου πείραθ' ἵκηαι. | 143 | |
τὸν δ' αὖθ' Ἱππολόχοιο προσηύδα φαίδιμος υἱός· | 144 | |
Τυδεΐδη μεγάθυμε τί ἢ γενεὴν ἐρεείνεις; | 145 | |
οἵη περ φύλλων γενεὴ τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν. | 146 | |
φύλλα τὰ μέν τ' ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα δέ θ' ὕλη | 147 | |
τηλεθόωσα φύει, ἔαρος δ' ἐπιγίγνεται ὥρη· | 148 | |
ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἣ μὲν φύει ἣ δ' ἀπολήγει. | 149 | |
εἰ δ' ἐθέλεις καὶ ταῦτα δαήμεναι ὄφρ' ἐῢ εἰδῇς | 150 | |
ἡμετέρην γενεήν, πολλοὶ δέ μιν ἄνδρες ἴσασιν· | 151 | |
ἔστι πόλις Ἐφύρη μυχῷ Ἄργεος ἱπποβότοιο, | 152 | |
ἔνθα δὲ Σίσυφος ἔσκεν, ὃ κέρδιστος γένετ' ἀνδρῶν, | 153 | |
Σίσυφος Αἰολίδης· ὃ δ' ἄρα Γλαῦκον τέκεθ' υἱόν, | 154 | |
αὐτὰρ Γλαῦκος τίκτεν ἀμύμονα Βελλεροφόντην· | 155 | |
τῷ δὲ θεοὶ κάλλός τε καὶ ἠνορέην ἐρατεινὴν | 156 | |
ὤπασαν· αὐτάρ οἱ Προῖτος κακὰ μήσατο θυμῷ, | 157 | |
ὅς ῥ' ἐκ δήμου ἔλασσεν, ἐπεὶ πολὺ φέρτερος ἦεν, | 158 | |
Ἀργείων· Ζεὺς γάρ οἱ ὑπὸ σκήπτρῳ ἐδάμασσε. | 159 | |
τῷ δὲ γυνὴ Προίτου ἐπεμήνατο δῖ' Ἄντεια | 160 | |
κρυπταδίῃ φιλότητι μιγήμεναι· ἀλλὰ τὸν οὔ τι | 161 | |
πεῖθ' ἀγαθὰ φρονέοντα δαΐφρονα Βελλεροφόντην. | 162 | |
ἣ δὲ ψευσαμένη Προῖτον βασιλῆα προσηύδα· | 163 | |
τεθναίης ὦ Προῖτ', ἢ κάκτανε Βελλεροφόντην, | 164 | |
ὅς μ' ἔθελεν φιλότητι μιγήμεναι οὐκ ἐθελούσῃ. | 165 | |
ὣς φάτο, τὸν δὲ ἄνακτα χόλος λάβεν οἷον ἄκουσε· | 166 | |
κτεῖναι μέν ῥ' ἀλέεινε, σεβάσσατο γὰρ τό γε θυμῷ, | 167 | |
πέμπε δέ μιν Λυκίην δέ, πόρεν δ' ὅ γε σήματα λυγρὰ | 168 | |
γράψας ἐν πίνακι πτυκτῷ θυμοφθόρα πολλά, | 169 | |
δεῖξαι δ' ἠνώγειν ᾧ πενθερῷ ὄφρ' ἀπόλοιτο. | 170 | |
αὐτὰρ ὁ βῆ Λυκίην δὲ θεῶν ὑπ' ἀμύμονι πομπῇ. | 171 | |
ἀλλ' ὅτε δὴ Λυκίην ἷξε Ξάνθόν τε ῥέοντα, | 172 | |
προφρονέως μιν τῖεν ἄναξ Λυκίης εὐρείης· | 173 | |
ἐννῆμαρ ξείνισσε καὶ ἐννέα βοῦς ἱέρευσεν. | 174 | |
ἀλλ' ὅτε δὴ δεκάτη ἐφάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠὼς | 175 | |
καὶ τότε μιν ἐρέεινε καὶ ᾔτεε σῆμα ἰδέσθαι | 176 | |
ὅττί ῥά οἱ γαμβροῖο πάρα Προίτοιο φέροιτο. | 177 | |
αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ σῆμα κακὸν παρεδέξατο γαμβροῦ, | 178 | |
πρῶτον μέν ῥα Χίμαιραν ἀμαιμακέτην ἐκέλευσε | 179 | |
πεφνέμεν· ἣ δ' ἄρ' ἔην θεῖον γένος οὐδ' ἀνθρώπων, | 180 | |
πρόσθε λέων, ὄπιθεν δὲ δράκων, μέσση δὲ χίμαιρα, | 181 | |
δεινὸν ἀποπνείουσα πυρὸς μένος αἰθομένοιο, | 182 | |
καὶ τὴν μὲν κατέπεφνε θεῶν τεράεσσι πιθήσας. | 183 | |
δεύτερον αὖ Σολύμοισι μαχέσσατο κυδαλίμοισι· | 184 | |
καρτίστην δὴ τήν γε μάχην φάτο δύμεναι ἀνδρῶν. | 185 | |
τὸ τρίτον αὖ κατέπεφνεν Ἀμαζόνας ἀντιανείρας. | 186 | |
τῷ δ' ἄρ' ἀνερχομένῳ πυκινὸν δόλον ἄλλον ὕφαινε· | 187 | |
κρίνας ἐκ Λυκίης εὐρείης φῶτας ἀρίστους | 188 | |
εἷσε λόχον· τοὶ δ' οὔ τι πάλιν οἶκον δὲ νέοντο· | 189 | |
πάντας γὰρ κατέπεφνεν ἀμύμων Βελλεροφόντης. | 190 | |
ἀλλ' ὅτε δὴ γίγνωσκε θεοῦ γόνον ἠῢν ἐόντα | 191 | |
αὐτοῦ μιν κατέρυκε, δίδου δ' ὅ γε θυγατέρα ἥν, | 192 | |
δῶκε δέ οἱ τιμῆς βασιληΐδος ἥμισυ πάσης· | 193 | |
καὶ μέν οἱ Λύκιοι τέμενος τάμον ἔξοχον ἄλλων | 194 | |
καλὸν φυταλιῆς καὶ ἀρούρης, ὄφρα νέμοιτο. | 195 | |
ἣ δ' ἔτεκε τρία τέκνα δαΐφρονι Βελλεροφόντῃ | 196 | |
Ἴσανδρόν τε καὶ Ἱππόλοχον καὶ Λαοδάμειαν. | 197 | |
Λαοδαμείῃ μὲν παρελέξατο μητίετα Ζεύς, | 198 | |
ἣ δ' ἔτεκ' ἀντίθεον Σαρπηδόνα χαλκοκορυστήν. | 199 | |
ἀλλ' ὅτε δὴ καὶ κεῖνος ἀπήχθετο πᾶσι θεοῖσιν, | 200 | |
ἤτοι ὃ κὰπ πεδίον τὸ Ἀλήϊον οἶος ἀλᾶτο | 201 | |
ὃν θυμὸν κατέδων, πάτον ἀνθρώπων ἀλεείνων· | 202 | |
Ἴσανδρον δέ οἱ υἱὸν Ἄρης ἆτος πολέμοιο | 203 | |
μαρνάμενον Σολύμοισι κατέκτανε κυδαλίμοισι· | 204 | |
τὴν δὲ χολωσαμένη χρυσήνιος Ἄρτεμις ἔκτα. | 205 | |
Ἱππόλοχος δέ μ' ἔτικτε, καὶ ἐκ τοῦ φημι γενέσθαι· | 206 | |
πέμπε δέ μ' ἐς Τροίην, καί μοι μάλα πόλλ' ἐπέτελλεν | 207 | |
αἰὲν ἀριστεύειν καὶ ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων, | 208 | |
μηδὲ γένος πατέρων αἰσχυνέμεν, οἳ μέγ' ἄριστοι | 209 | |
ἔν τ' Ἐφύρῃ ἐγένοντο καὶ ἐν Λυκίῃ εὐρείῃ. | 210 | |
ταύτης τοι γενεῆς τε καὶ αἵματος εὔχομαι εἶναι. | 211 | |
ὣς φάτο, γήθησεν δὲ βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης· | 212 | |
ἔγχος μὲν κατέπηξεν ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ, | 213 | |
αὐτὰρ ὃ μειλιχίοισι προσηύδα ποιμένα λαῶν· | 214 | |
ἦ ῥά νύ μοι ξεῖνος πατρώϊός ἐσσι παλαιός· | 215 | |
Οἰνεὺς γάρ ποτε δῖος ἀμύμονα Βελλεροφόντην | 216 | |
ξείνισ' ἐνὶ μεγάροισιν ἐείκοσιν ἤματ' ἐρύξας· | 217 | |
οἳ δὲ καὶ ἀλλήλοισι πόρον ξεινήϊα καλά· | 218 | |
Οἰνεὺς μὲν ζωστῆρα δίδου φοίνικι φαεινόν, | 219 | |
Βελλεροφόντης δὲ χρύσεον δέπας ἀμφικύπελλον | 220 | |
καί μιν ἐγὼ κατέλειπον ἰὼν ἐν δώμασ' ἐμοῖσι. | 221 | |
Τυδέα δ' οὐ μέμνημαι, ἐπεί μ' ἔτι τυτθὸν ἐόντα | 222 | |
κάλλιφ', ὅτ' ἐν Θήβῃσιν ἀπώλετο λαὸς Ἀχαιῶν. | 223 | |
τὼ νῦν σοὶ μὲν ἐγὼ ξεῖνος φίλος Ἄργεϊ μέσσῳ | 224 | |
εἰμί, σὺ δ' ἐν Λυκίῃ ὅτε κεν τῶν δῆμον ἵκωμαι. | 225 | |
ἔγχεα δ' ἀλλήλων ἀλεώμεθα καὶ δι' ὁμίλου· | 226 | |
πολλοὶ μὲν γὰρ ἐμοὶ Τρῶες κλειτοί τ' ἐπίκουροι | 227 | |
κτείνειν ὅν κε θεός γε πόρῃ καὶ ποσσὶ κιχείω, | 228 | |
πολλοὶ δ' αὖ σοὶ Ἀχαιοὶ ἐναιρέμεν ὅν κε δύνηαι. | 229 | |
τεύχεα δ' ἀλλήλοις ἐπαμείψομεν, ὄφρα καὶ οἵδε | 230 | |
γνῶσιν ὅτι ξεῖνοι πατρώϊοι εὐχόμεθ' εἶναι. | 231 | |
ὣς ἄρα φωνήσαντε καθ' ἵππων ἀΐξαντε | 232 | |
χεῖράς τ' ἀλλήλων λαβέτην καὶ πιστώσαντο· | 233 | |
ἔνθ' αὖτε Γλαύκῳ Κρονίδης φρένας ἐξέλετο Ζεύς, | 234 | |
ὃς πρὸς Τυδεΐδην Διομήδεα τεύχε' ἄμειβε | 235 | |
χρύσεα χαλκείων, ἑκατόμβοι' ἐννεαβοίων. | 236 | |
Ἕκτωρ δ' ὡς Σκαιάς τε πύλας καὶ φηγὸν ἵκανεν, | 237 | |
ἀμφ' ἄρα μιν Τρώων ἄλοχοι θέον ἠδὲ θύγατρες | 238 | |
εἰρόμεναι παῖδάς τε κασιγνήτους τε ἔτας τε | 239 | |
καὶ πόσιας· ὃ δ' ἔπειτα θεοῖς εὔχεσθαι ἀνώγει | 240 | |
πάσας ἑξείης· πολλῇσι δὲ κήδε' ἐφῆπτο. | 241 | |
ἀλλ' ὅτε δὴ Πριάμοιο δόμον περικαλλέ' ἵκανε | 242 | |
ξεστῇς αἰθούσῃσι τετυγμένον· αὐτὰρ ἐν αὐτῷ | 243 | |
πεντήκοντ' ἔνεσαν θάλαμοι ξεστοῖο λίθοιο | 244 | |
πλησίον ἀλλήλων δεδμημένοι, ἔνθα δὲ παῖδες | 245 | |
κοιμῶντο Πριάμοιο παρὰ μνηστῇς ἀλόχοισι, | 246 | |
κουράων δ' ἑτέρωθεν ἐναντίοι ἔνδοθεν αὐλῆς | 247 | |
δώδεκ' ἔσαν τέγεοι θάλαμοι ξεστοῖο λίθοιο | 248 | |
πλησίον ἀλλήλων δεδμημένοι, ἔνθα δὲ γαμβροὶ | 249 | |
κοιμῶντο Πριάμοιο παρ' αἰδοίῃς ἀλόχοισιν· | 250 | |
ἔνθά οἱ ἠπιόδωρος ἐναντίη ἤλυθε μήτηρ | 251 | |
Λαοδίκην ἐσάγουσα θυγατρῶν εἶδος ἀρίστην· | 252 | |
ἔν τ' ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τ' ἔφατ' ἔκ τ' ὀνόμαζε· | 253 | |
τέκνον τίπτε λιπὼν πόλεμον θρασὺν εἰλήλουθας; | 254 | |
ἦ μάλα δὴ τείρουσι δυσώνυμοι υἷες Ἀχαιῶν | 255 | |
μαρνάμενοι περὶ ἄστυ· σὲ δ' ἐνθάδε θυμὸς ἀνῆκεν | 256 | |
ἐλθόντ' ἐξ ἄκρης πόλιος Διὶ χεῖρας ἀνασχεῖν. | 257 | |
ἀλλὰ μέν' ὄφρά κέ τοι μελιηδέα οἶνον ἐνείκω, | 258 | |
ὡς σπείσῃς Διὶ πατρὶ καὶ ἄλλοις ἀθανάτοισι | 259 | |
πρῶτον, ἔπειτα δὲ καὐτὸς ὀνήσεαι αἴ κε πίῃσθα. | 260 | |
ἀνδρὶ δὲ κεκμηῶτι μένος μέγα οἶνος ἀέξει, | 261 | |
ὡς τύνη κέκμηκας ἀμύνων σοῖσιν ἔτῃσι. | 262 | |
τὴν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ· | 263 | |
μή μοι οἶνον ἄειρε μελίφρονα πότνια μῆτερ, | 264 | |
μή μ' ἀπογυιώσῃς μένεος, ἀλκῆς τε λάθωμαι· | 265 | |
χερσὶ δ' ἀνίπτοισιν Διὶ λείβειν αἴθοπα οἶνον | 266 | |
ἅζομαι· οὐδέ πῃ ἔστι κελαινεφέϊ Κρονίωνι | 267 | |
αἵματι καὶ λύθρῳ πεπαλαγμένον εὐχετάασθαι. | 268 | |
ἀλλὰ σὺ μὲν πρὸς νηὸν Ἀθηναίης ἀγελείης | 269 | |
ἔρχεο σὺν θυέεσσιν ἀολλίσσασα γεραιάς· | 270 | |
πέπλον δ', ὅς τίς τοι χαριέστατος ἠδὲ μέγιστος | 271 | |
ἔστιν ἐνὶ μεγάρῳ καί τοι πολὺ φίλτατος αὐτῇ, | 272 | |
τὸν θὲς Ἀθηναίης ἐπὶ γούνασιν ἠϋκόμοιο, | 273 | |
καί οἱ ὑποσχέσθαι δυοκαίδεκα βοῦς ἐνὶ νηῷ | 274 | |
ἤνις ἠκέστας ἱερευσέμεν, αἴ κ' ἐλεήσῃ | 275 | |
ἄστύ τε καὶ Τρώων ἀλόχους καὶ νήπια τέκνα, | 276 | |
αἴ κεν Τυδέος υἱὸν ἀπόσχῃ Ἰλίου ἱρῆς | 277 | |
ἄγριον αἰχμητὴν κρατερὸν μήστωρα φόβοιο. | 278 | |
ἀλλὰ σὺ μὲν πρὸς νηὸν Ἀθηναίης ἀγελείης | 279 | |
ἔρχευ, ἐγὼ δὲ Πάριν μετελεύσομαι ὄφρα καλέσσω | 280 | |
αἴ κ' ἐθέλῃσ' εἰπόντος ἀκουέμεν· ὥς κέ οἱ αὖθι | 281 | |
γαῖα χάνοι· μέγα γάρ μιν Ὀλύμπιος ἔτρεφε πῆμα | 282 | |
Τρωσί τε καὶ Πριάμῳ μεγαλήτορι τοῖό τε παισίν. | 283 | |
εἰ κεῖνόν γε ἴδοιμι κατελθόντ' Ἄϊδος εἴσω | 284 | |
φαίην κε φρέν' ἀτέρπου ὀϊζύος ἐκλελαθέσθαι. | 285 | |
ὣς ἔφαθ', ἣ δὲ μολοῦσα ποτὶ μέγαρ' ἀμφιπόλοισι | 286 | |
κέκλετο· ταὶ δ' ἄρ' ἀόλλισσαν κατὰ ἄστυ γεραιάς. | 287 | |
αὐτὴ δ' ἐς θάλαμον κατεβήσετο κηώεντα, | 288 | |
ἔνθ' ἔσάν οἱ πέπλοι παμποίκιλα ἔργα γυναικῶν | 289 | |
Σιδονίων, τὰς αὐτὸς Ἀλέξανδρος θεοειδὴς | 290 | |
ἤγαγε Σιδονίηθεν ἐπιπλὼς εὐρέα πόντον, | 291 | |
τὴν ὁδὸν ἣν Ἑλένην περ ἀνήγαγεν εὐπατέρειαν· | 292 | |
τῶν ἕν' ἀειραμένη Ἑκάβη φέρε δῶρον Ἀθήνῃ, | 293 | |
ὃς κάλλιστος ἔην ποικίλμασιν ἠδὲ μέγιστος, | 294 | |
ἀστὴρ δ' ὣς ἀπέλαμπεν· ἔκειτο δὲ νείατος ἄλλων. | 295 | |
βῆ δ' ἰέναι, πολλαὶ δὲ μετεσσεύοντο γεραιαί. | 296 | |
αἳ δ' ὅτε νηὸν ἵκανον Ἀθήνης ἐν πόλει ἄκρῃ, | 297 | |
τῇσι θύρας ὤϊξε Θεανὼ καλλιπάρῃος | 298 | |
Κισσηῒς ἄλοχος Ἀντήνορος ἱπποδάμοιο· | 299 | |
τὴν γὰρ Τρῶες ἔθηκαν Ἀθηναίης ἱέρειαν. | 300 | |
αἳ δ' ὀλολυγῇ πᾶσαι Ἀθήνῃ χεῖρας ἀνέσχον· | 301 | |
ἣ δ' ἄρα πέπλον ἑλοῦσα Θεανὼ καλλιπάρῃος | 302 | |
θῆκεν Ἀθηναίης ἐπὶ γούνασιν ἠϋκόμοιο, | 303 | |
εὐχομένη δ' ἠρᾶτο Διὸς κούρῃ μεγάλοιο· | 304 | |
πότνι' Ἀθηναίη ἐρυσίπτολι δῖα θεάων | 305 | |
ἆξον δὴ ἔγχος Διομήδεος, ἠδὲ καὶ αὐτὸν | 306 | |
πρηνέα δὸς πεσέειν Σκαιῶν προπάροιθε πυλάων, | 307 | |
ὄφρά τοι αὐτίκα νῦν δυοκαίδεκα βοῦς ἐνὶ νηῷ | 308 | |
ἤνις ἠκέστας ἱερεύσομεν, αἴ κ' ἐλεήσῃς | 309 | |
ἄστύ τε καὶ Τρώων ἀλόχους καὶ νήπια τέκνα. | 310 | |
ὣς ἔφατ' εὐχομένη, ἀνένευε δὲ Παλλὰς Ἀθήνη. | 311 | |
ὣς αἳ μέν ῥ' εὔχοντο Διὸς κούρῃ μεγάλοιο, | 312 | |
Ἕκτωρ δὲ πρὸς δώματ' Ἀλεξάνδροιο βεβήκει | 313 | |
καλά, τά ῥ' αὐτὸς ἔτευξε σὺν ἀνδράσιν οἳ τότ' ἄριστοι | 314 | |
ἦσαν ἐνὶ Τροίῃ ἐριβώλακι τέκτονες ἄνδρες, | 315 | |
οἵ οἱ ἐποίησαν θάλαμον καὶ δῶμα καὶ αὐλὴν | 316 | |
ἐγγύθι τε Πριάμοιο καὶ Ἕκτορος ἐν πόλει ἄκρῃ. | 317 | |
ἔνθ' Ἕκτωρ εἰσῆλθε Διῒ φίλος, ἐν δ' ἄρα χειρὶ | 318 | |
ἔγχος ἔχ' ἑνδεκάπηχυ· πάροιθε δὲ λάμπετο δουρὸς | 319 | |
αἰχμὴ χαλκείη, περὶ δὲ χρύσεος θέε πόρκης. | 320 | |
τὸν δ' εὗρ' ἐν θαλάμῳ περικαλλέα τεύχε' ἕποντα | 321 | |
ἀσπίδα καὶ θώρηκα, καὶ ἀγκύλα τόξ' ἁφόωντα· | 322 | |
Ἀργείη δ' Ἑλένη μετ' ἄρα δμῳῇσι γυναιξὶν | 323 | |
ἧστο καὶ ἀμφιπόλοισι περικλυτὰ ἔργα κέλευε. | 324 | |
τὸν δ' Ἕκτωρ νείκεσσεν ἰδὼν αἰσχροῖς ἐπέεσσι· | 325 | |
δαιμόνι' οὐ μὲν καλὰ χόλον τόνδ' ἔνθεο θυμῷ, | 326 | |
λαοὶ μὲν φθινύθουσι περὶ πτόλιν αἰπύ τε τεῖχος | 327 | |
μαρνάμενοι· σέο δ' εἵνεκ' ἀϋτή τε πτόλεμός τε | 328 | |
ἄστυ τόδ' ἀμφιδέδηε· σὺ δ' ἂν μαχέσαιο καὶ ἄλλῳ, | 329 | |
ὅν τινά που μεθιέντα ἴδοις στυγεροῦ πολέμοιο. | 330 | |
ἀλλ' ἄνα μὴ τάχα ἄστυ πυρὸς δηΐοιο θέρηται. | 331 | |
τὸν δ' αὖτε προσέειπεν Ἀλέξανδρος θεοειδής· | 332 | |
Ἕκτορ ἐπεί με κατ' αἶσαν ἐνείκεσας οὐδ' ὑπὲρ αἶσαν, | 333 | |
τοὔνεκά τοι ἐρέω· σὺ δὲ σύνθεο καί μευ ἄκουσον· | 334 | |
οὔ τοι ἐγὼ Τρώων τόσσον χόλῳ οὐδὲ νεμέσσι | 335 | |
ἥμην ἐν θαλάμῳ, ἔθελον δ' ἄχεϊ προτραπέσθαι. | 336 | |
νῦν δέ με παρειποῦσ' ἄλοχος μαλακοῖς ἐπέεσσιν | 337 | |
ὅρμησ' ἐς πόλεμον· δοκέει δέ μοι ὧδε καὶ αὐτῷ | 338 | |
λώϊον ἔσσεσθαι· νίκη δ' ἐπαμείβεται ἄνδρας. | 339 | |
ἀλλ' ἄγε νῦν ἐπίμεινον, Ἀρήϊα τεύχεα δύω· | 340 | |
ἢ ἴθ', ἐγὼ δὲ μέτειμι· κιχήσεσθαι δέ σ' ὀΐω. | 341 | |
ὣς φάτο, τὸν δ' οὔ τι προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ· | 342 | |
τὸν δ' Ἑλένη μύθοισι προσηύδα μειλιχίοισι· | 343 | |
δᾶερ ἐμεῖο κυνὸς κακομηχάνου ὀκρυοέσσης, | 344 | |
ὥς μ' ὄφελ' ἤματι τῷ ὅτε με πρῶτον τέκε μήτηρ | 345 | |
οἴχεσθαι προφέρουσα κακὴ ἀνέμοιο θύελλα | 346 | |
εἰς ὄρος ἢ εἰς κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης, | 347 | |
ἔνθά με κῦμ' ἀπόερσε πάρος τάδε ἔργα γενέσθαι. | 348 | |
αὐτὰρ ἐπεὶ τάδε γ' ὧδε θεοὶ κακὰ τεκμήραντο, | 349 | |
ἀνδρὸς ἔπειτ' ὤφελλον ἀμείνονος εἶναι ἄκοιτις, | 350 | |
ὃς ᾔδη νέμεσίν τε καὶ αἴσχεα πόλλ' ἀνθρώπων. | 351 | |
τούτῳ δ' οὔτ' ἂρ νῦν φρένες ἔμπεδοι οὔτ' ἄρ' ὀπίσσω | 352 | |
ἔσσονται· τὼ καί μιν ἐπαυρήσεσθαι ὀΐω. | 353 | |
ἀλλ' ἄγε νῦν εἴσελθε καὶ ἕζεο τῷδ' ἐπὶ δίφρῳ | 354 | |
δᾶερ, ἐπεί σε μάλιστα πόνος φρένας ἀμφιβέβηκεν | 355 | |
εἵνεκ' ἐμεῖο κυνὸς καὶ Ἀλεξάνδρου ἕνεκ' ἄτης, | 356 | |
οἷσιν ἐπὶ Ζεὺς θῆκε κακὸν μόρον, ὡς καὶ ὀπίσσω | 357 | |
ἀνθρώποισι πελώμεθ' ἀοίδιμοι ἐσσομένοισι. | 358 | |
τὴν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ | 359 | |
μή με κάθιζ' Ἑλένη φιλέουσά περ· οὐδέ με πείσεις· | 360 | |
ἤδη γάρ μοι θυμὸς ἐπέσσυται ὄφρ' ἐπαμύνω | 361 | |
Τρώεσσ', οἳ μέγ' ἐμεῖο ποθὴν ἀπεόντος ἔχουσιν. | 362 | |
ἀλλὰ σύ γ' ὄρνυθι τοῦτον, ἐπειγέσθω δὲ καὶ αὐτός, | 363 | |
ὥς κεν ἔμ' ἔντοσθεν πόλιος καταμάρψῃ ἐόντα. | 364 | |
καὶ γὰρ ἐγὼν οἶκον δὲ ἐλεύσομαι ὄφρα ἴδωμαι | 365 | |
οἰκῆας ἄλοχόν τε φίλην καὶ νήπιον υἱόν. | 366 | |
οὐ γὰρ οἶδ' εἰ ἔτι σφιν ὑπότροπος ἵξομαι αὖτις, | 367 | |
ἦ ἤδη μ' ὑπὸ χερσὶ θεοὶ δαμόωσιν Ἀχαιῶν. | 368 | |
ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος Ἕκτωρ· | 369 | |
αἶψα δ' ἔπειθ' ἵκανε δόμους εὖ ναιετάοντας, | 370 | |
οὐδ' εὗρ' Ἀνδρομάχην λευκώλενον ἐν μεγάροισιν, | 371 | |
ἀλλ' ἥ γε ξὺν παιδὶ καὶ ἀμφιπόλῳ ἐϋπέπλῳ | 372 | |
πύργῳ ἐφεστήκει γοόωσά τε μυρομένη τε. | 373 | |
Ἕκτωρ δ' ὡς οὐκ ἔνδον ἀμύμονα τέτμεν ἄκοιτιν | 374 | |
ἔστη ἐπ' οὐδὸν ἰών, μετὰ δὲ δμῳῇσιν ἔειπεν· | 375 | |
εἰ δ' ἄγε μοι δμῳαὶ νημερτέα μυθήσασθε· | 376 | |
πῇ ἔβη Ἀνδρομάχη λευκώλενος ἐκ μεγάροιο; | 377 | |
ἠέ πῃ ἐς γαλόων ἢ εἰνατέρων ἐϋπέπλων | 378 | |
ἢ ἐς Ἀθηναίης ἐξοίχεται, ἔνθά περ ἄλλαι | 379 | |
Τρῳαὶ ἐϋπλόκαμοι δεινὴν θεὸν ἱλάσκονται; | 380 | |
τὸν δ' αὖτ' ὀτρηρὴ ταμίη πρὸς μῦθον ἔειπεν· | 381 | |
Ἕκτορ ἐπεὶ μάλ' ἄνωγας ἀληθέα μυθήσασθαι, | 382 | |
οὔτέ πῃ ἐς γαλόων οὔτ' εἰνατέρων ἐϋπέπλων | 383 | |
οὔτ' ἐς Ἀθηναίης ἐξοίχεται, ἔνθά περ ἄλλαι | 384 | |
Τρῳαὶ ἐϋπλόκαμοι δεινὴν θεὸν ἱλάσκονται, | 385 | |
ἀλλ' ἐπὶ πύργον ἔβη μέγαν Ἰλίου, οὕνεκ' ἄκουσε | 386 | |
τείρεσθαι Τρῶας, μέγα δὲ κράτος εἶναι Ἀχαιῶν. | 387 | |
ἣ μὲν δὴ πρὸς τεῖχος ἐπειγομένη ἀφικάνει | 388 | |
μαινομένῃ ἐϊκυῖα· φέρει δ' ἅμα παῖδα τιθήνη. | 389 | |
ἦ ῥα γυνὴ ταμίη, ὃ δ' ἀπέσσυτο δώματος Ἕκτωρ | 390 | |
τὴν αὐτὴν ὁδὸν αὖτις ἐϋκτιμένας κατ' ἀγυιάς. | 391 | |
εὖτε πύλας ἵκανε διερχόμενος μέγα ἄστυ | 392 | |
Σκαιάς, τῇ ἄρ' ἔμελλε διεξίμεναι πεδίον δέ, | 393 | |
ἔνθ' ἄλοχος πολύδωρος ἐναντίη ἦλθε θέουσα | 394 | |
Ἀνδρομάχη θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἠετίωνος | 395 | |
Ἠετίων ὃς ἔναιεν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ | 396 | |
Θήβῃ Ὑποπλακίῃ Κιλίκεσσ' ἄνδρεσσιν ἀνάσσων· | 397 | |
τοῦ περ δὴ θυγάτηρ ἔχεθ' Ἕκτορι χαλκοκορυστῇ. | 398 | |
ἥ οἱ ἔπειτ' ἤντησ', ἅμα δ' ἀμφίπολος κίεν αὐτῇ | 399 | |
παῖδ' ἐπὶ κόλπῳ ἔχουσ' ἀταλάφρονα νήπιον αὔτως | 400 | |
Ἑκτορίδην ἀγαπητὸν ἀλίγκιον ἀστέρι καλῷ, | 401 | |
τόν ῥ' Ἕκτωρ καλέεσκε Σκαμάνδριον, αὐτὰρ οἱ ἄλλοι | 402 | |
Ἀστυάνακτ'· οἶος γὰρ ἐρύετο Ἴλιον Ἕκτωρ. | 403 | |
ἤτοι ὃ μὲν μείδησεν ἰδὼν ἐς παῖδα σιωπῇ· | 404 | |
Ἀνδρομάχη δέ οἱ ἄγχι παρίστατο δάκρυ χέουσα, | 405 | |
ἔν τ' ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τ' ἔφατ' ἔκ τ' ὀνόμαζε· | 406 | |
δαιμόνιε φθίσει σε τὸ σὸν μένος, οὐδ' ἐλεαίρεις | 407 | |
παῖδά τε νηπίαχον καὶ ἔμ' ἄμμορον, ἣ τάχα χήρη | 408 | |
σεῦ ἔσομαι· τάχα γάρ σε κατακτανέουσιν Ἀχαιοὶ | 409 | |
πάντες ἐφορμηθέντες· ἐμοὶ δέ κε κέρδιον εἴη | 410 | |
σεῦ ἀφαμαρτούσῃ χθόνα δύμεναι· οὐ γὰρ ἔτ' ἄλλη | 411 | |
ἔσται θαλπωρὴ ἐπεὶ ἂν σύ γε πότμον ἐπίσπῃς | 412 | |
ἀλλ' ἄχε'· οὐδέ μοι ἔστι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ. | 413 | |
ἤτοι γὰρ πατέρ' ἁμὸν ἀπέκτανε δῖος Ἀχιλλεύς, | 414 | |
ἐκ δὲ πόλιν πέρσεν Κιλίκων εὖ ναιετάουσαν | 415 | |
Θήβην ὑψίπυλον· κατὰ δ' ἔκτανεν Ἠετίωνα, | 416 | |
οὐδέ μιν ἐξενάριξε, σεβάσσατο γὰρ τό γε θυμῷ, | 417 | |
ἀλλ' ἄρα μιν κατέκηε σὺν ἔντεσι δαιδαλέοισιν | 418 | |
ἠδ' ἐπὶ σῆμ' ἔχεεν· περὶ δὲ πτελέας ἐφύτευσαν | 419 | |
νύμφαι ὀρεστιάδες κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο. | 420 | |
οἳ δέ μοι ἑπτὰ κασίγνητοι ἔσαν ἐν μεγάροισιν | 421 | |
οἳ μὲν πάντες ἰῷ κίον ἤματι Ἄϊδος εἴσω· | 422 | |
πάντας γὰρ κατέπεφνε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς | 423 | |
βουσὶν ἐπ' εἰλιπόδεσσι καὶ ἀργεννῇς ὀΐεσσι. | 424 | |
μητέρα δ', ἣ βασίλευεν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ, | 425 | |
τὴν ἐπεὶ ἂρ δεῦρ' ἤγαγ' ἅμ' ἄλλοισι κτεάτεσσιν, | 426 | |
ἂψ ὅ γε τὴν ἀπέλυσε λαβὼν ἀπερείσι' ἄποινα, | 427 | |
πατρὸς δ' ἐν μεγάροισι βάλ' Ἄρτεμις ἰοχέαιρα. | 428 | |
Ἕκτορ ἀτὰρ σύ μοί ἐσσι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ | 429 | |
ἠδὲ κασίγνητος, σὺ δέ μοι θαλερὸς παρακοίτης· | 430 | |
ἀλλ' ἄγε νῦν ἐλέαιρε καὶ αὐτοῦ μίμν' ἐπὶ πύργῳ, | 431 | |
μὴ παῖδ' ὀρφανικὸν θήῃς χήρην τε γυναῖκα· | 432 | |
λαὸν δὲ στῆσον παρ' ἐρινεόν, ἔνθα μάλιστα | 433 | |
ἀμβατός ἐστι πόλις καὶ ἐπίδρομον ἔπλετο τεῖχος. | 434 | |
τρὶς γὰρ τῇ γ' ἐλθόντες ἐπειρήσανθ' οἱ ἄριστοι | 435 | |
ἀμφ' Αἴαντε δύω καὶ ἀγακλυτὸν Ἰδομενῆα | 436 | |
ἠδ' ἀμφ' Ἀτρεΐδας καὶ Τυδέος ἄλκιμον υἱόν· | 437 | |
ἤ πού τίς σφιν ἔνισπε θεοπροπίων ἐῢ εἰδώς, | 438 | |
ἤ νυ καὶ αὐτῶν θυμὸς ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει. | 439 | |
τὴν δ' αὖτε προσέειπε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ· | 440 | |
ἦ καὶ ἐμοὶ τάδε πάντα μέλει γύναι· ἀλλὰ μάλ' αἰνῶς | 441 | |
αἰδέομαι Τρῶας καὶ Τρῳάδας ἑλκεσιπέπλους, | 442 | |
αἴ κε κακὸς ὣς νόσφιν ἀλυσκάζω πολέμοιο· | 443 | |
οὐδέ με θυμὸς ἄνωγεν, ἐπεὶ μάθον ἔμμεναι ἐσθλὸς | 444 | |
αἰεὶ καὶ πρώτοισι μετὰ Τρώεσσι μάχεσθαι | 445 | |
ἀρνύμενος πατρός τε μέγα κλέος ἠδ' ἐμὸν αὐτοῦ. | 446 | |
εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν· | 447 | |
ἔσσεται ἦμαρ ὅτ' ἄν ποτ' ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρὴ | 448 | |
καὶ Πρίαμος καὶ λαὸς ἐϋμμελίω Πριάμοιο. | 449 | |
ἀλλ' οὔ μοι Τρώων τόσσον μέλει ἄλγος ὀπίσσω, | 450 | |
οὔτ' αὐτῆς Ἑκάβης οὔτε Πριάμοιο ἄνακτος | 451 | |
οὔτε κασιγνήτων, οἵ κεν πολέες τε καὶ ἐσθλοὶ | 452 | |
ἐν κονίῃσι πέσοιεν ὑπ' ἀνδράσι δυσμενέεσσιν, | 453 | |
ὅσσον σεῦ, ὅτε κέν τις Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων | 454 | |
δακρυόεσσαν ἄγηται ἐλεύθερον ἦμαρ ἀπούρας· | 455 | |
καί κεν ἐν Ἄργει ἐοῦσα πρὸς ἄλλης ἱστὸν ὑφαίνοις, | 456 | |
καί κεν ὕδωρ φορέοις Μεσσηΐδος ἢ Ὑπερείης | 457 | |
πόλλ' ἀεκαζομένη, κρατερὴ δ' ἐπικείσετ' ἀνάγκη· | 458 | |
καί ποτέ τις εἴπῃσιν ἰδὼν κατὰ δάκρυ χέουσαν· | 459 | |
Ἕκτορος ἥδε γυνὴ ὃς ἀριστεύεσκε μάχεσθαι | 460 | |
Τρώων ἱπποδάμων ὅτε Ἴλιον ἀμφεμάχοντο. | 461 | |
ὥς ποτέ τις ἐρέει· σοὶ δ' αὖ νέον ἔσσεται ἄλγος | 462 | |
χήτεϊ τοιοῦδ' ἀνδρὸς ἀμύνειν δούλιον ἦμαρ. | 463 | |
ἀλλά με τεθνηῶτα χυτὴ κατὰ γαῖα καλύπτοι | 464 | |
πρίν γέ τι σῆς τε βοῆς σοῦ θ' ἑλκηθμοῖο πυθέσθαι. | 465 | |
ὣς εἰπὼν οὗ παιδὸς ὀρέξατο φαίδιμος Ἕκτωρ· | 466 | |
ἂψ δ' ὃ πάϊς πρὸς κόλπον ἐϋζώνοιο τιθήνης | 467 | |
ἐκλίνθη ἰάχων πατρὸς φίλου ὄψιν ἀτυχθεὶς | 468 | |
ταρβήσας χαλκόν τε ἰδὲ λόφον ἱππιοχαίτην, | 469 | |
δεινὸν ἀπ' ἀκροτάτης κόρυθος νεύοντα νοήσας. | 470 | |
ἐκ δ' ἐγέλασσε πατήρ τε φίλος καὶ πότνια μήτηρ· | 471 | |
αὐτίκ' ἀπὸ κρατὸς κόρυθ' εἵλετο φαίδιμος Ἕκτωρ, | 472 | |
καὶ τὴν μὲν κατέθηκεν ἐπὶ χθονὶ παμφανόωσαν· | 473 | |
αὐτὰρ ὅ γ' ὃν φίλον υἱὸν ἐπεὶ κύσε πῆλέ τε χερσὶν | 474 | |
εἶπε δ' ἐπευξάμενος Διί τ' ἄλλοισίν τε θεοῖσι· | 475 | |
Ζεῦ ἄλλοι τε θεοὶ δότε δὴ καὶ τόνδε γενέσθαι | 476 | |
παῖδ' ἐμὸν ὡς καὶ ἐγώ περ ἀριπρεπέα Τρώεσσιν, | 477 | |
ὧδε βίην τ' ἀγαθόν, καὶ Ἰλίου ἶφι ἀνάσσειν· | 478 | |
καί ποτέ τις εἴποι πατρός γ' ὅδε πολλὸν ἀμείνων | 479 | |
ἐκ πολέμου ἀνιόντα· φέροι δ' ἔναρα βροτόεντα | 480 | |
κτείνας δήϊον ἄνδρα, χαρείη δὲ φρένα μήτηρ. | 481 | |
ὣς εἰπὼν ἀλόχοιο φίλης ἐν χερσὶν ἔθηκε | 482 | |
παῖδ' ἑόν· ἣ δ' ἄρα μιν κηώδεϊ δέξατο κόλπῳ | 483 | |
δακρυόεν γελάσασα· πόσις δ' ἐλέησε νοήσας, | 484 | |
χειρί τέ μιν κατέρεξεν ἔπος τ' ἔφατ' ἔκ τ' ὀνόμαζε· | 485 | |
δαιμονίη μή μοί τι λίην ἀκαχίζεο θυμῷ· | 486 | |
οὐ γάρ τίς μ' ὑπὲρ αἶσαν ἀνὴρ Ἄϊδι προϊάψει· | 487 | |
μοῖραν δ' οὔ τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν, | 488 | |
οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται. | 489 | |
ἀλλ' εἰς οἶκον ἰοῦσα τὰ σ' αὐτῆς ἔργα κόμιζε | 490 | |
ἱστόν τ' ἠλακάτην τε, καὶ ἀμφιπόλοισι κέλευε | 491 | |
ἔργον ἐποίχεσθαι· πόλεμος δ' ἄνδρεσσι μελήσει | 492 | |
πᾶσι, μάλιστα δ' ἐμοί, τοὶ Ἰλίῳ ἐγγεγάασιν. | 493 | |
ὣς ἄρα φωνήσας κόρυθ' εἵλετο φαίδιμος Ἕκτωρ | 494 | |
ἵππουριν· ἄλοχος δὲ φίλη οἶκον δὲ βεβήκει | 495 | |
ἐντροπαλιζομένη, θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέουσα. | 496 | |
αἶψα δ' ἔπειθ' ἵκανε δόμους εὖ ναιετάοντας | 497 | |
Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο, κιχήσατο δ' ἔνδοθι πολλὰς | 498 | |
ἀμφιπόλους, τῇσιν δὲ γόον πάσῃσιν ἐνῶρσεν. | 499 | |
αἳ μὲν ἔτι ζωὸν γόον Ἕκτορα ᾧ ἐνὶ οἴκῳ· | 500 | |
οὐ γάρ μιν ἔτ' ἔφαντο ὑπότροπον ἐκ πολέμοιο | 501 | |
ἵξεσθαι προφυγόντα μένος καὶ χεῖρας Ἀχαιῶν. | 502 | |
οὐδὲ Πάρις δήθυνεν ἐν ὑψηλοῖσι δόμοισιν, | 503 | |
ἀλλ' ὅ γ', ἐπεὶ κατέδυ κλυτὰ τεύχεα ποικίλα χαλκῷ, | 504 | |
σεύατ' ἔπειτ' ἀνὰ ἄστυ ποσὶ κραιπνοῖσι πεποιθώς. | 505 | |
ὡς δ' ὅτε τις στατὸς ἵππος ἀκοστήσας ἐπὶ φάτνῃ | 506 | |
δεσμὸν ἀπορρήξας θείῃ πεδίοιο κροαίνων | 507 | |
εἰωθὼς λούεσθαι ἐϋρρεῖος ποταμοῖο | 508 | |
κυδιόων· ὑψοῦ δὲ κάρη ἔχει, ἀμφὶ δὲ χαῖται | 509 | |
ὤμοις ἀΐσσονται· ὃ δ' ἀγλαΐηφι πεποιθὼς | 510 | |
ῥίμφά ἑ γοῦνα φέρει μετά τ' ἤθεα καὶ νομὸν ἵππων· | 511 | |
ὣς υἱὸς Πριάμοιο Πάρις κατὰ Περγάμου ἄκρης | 512 | |
τεύχεσι παμφαίνων ὥς τ' ἠλέκτωρ ἐβεβήκει | 513 | |
καγχαλόων, ταχέες δὲ πόδες φέρον· αἶψα δ' ἔπειτα | 514 | |
Ἕκτορα δῖον ἔτετμεν ἀδελφεὸν εὖτ' ἄρ' ἔμελλε | 515 | |
στρέψεσθ' ἐκ χώρης ὅθι ᾗ ὀάριζε γυναικί. | 516 | |
τὸν πρότερος προσέειπεν Ἀλέξανδρος θεοειδής· | 517 | |
ἠθεῖ' ἦ μάλα δή σε καὶ ἐσσύμενον κατερύκω | 518 | |
δηθύνων, οὐδ' ἦλθον ἐναίσιμον ὡς ἐκέλευες; | 519 | |
τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ· | 520 | |
δαιμόνι' οὐκ ἄν τίς τοι ἀνὴρ ὃς ἐναίσιμος εἴη | 521 | |
ἔργον ἀτιμήσειε μάχης, ἐπεὶ ἄλκιμός ἐσσι· | 522 | |
ἀλλὰ ἑκὼν μεθιεῖς τε καὶ οὐκ ἐθέλεις· τὸ δ' ἐμὸν κῆρ | 523 | |
ἄχνυται ἐν θυμῷ, ὅθ' ὑπὲρ σέθεν αἴσχε' ἀκούω | 524 | |
πρὸς Τρώων, οἳ ἔχουσι πολὺν πόνον εἵνεκα σεῖο. | 525 | |
ἀλλ' ἴομεν· τὰ δ' ὄπισθεν ἀρεσσόμεθ', αἴ κέ ποθι Ζεὺς | 526 | |
δώῃ ἐπουρανίοισι θεοῖς αἰειγενέτῃσι | 527 | |
κρητῆρα στήσασθαι ἐλεύθερον ἐν μεγάροισιν | 528 | |
ἐκ Τροίης ἐλάσαντας ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς. | 529 | |