.jpg){kind=logo}
.jpg)
Homeric text & Koine Greek paraphrase by Theodorus Gaza
| ὣς εἰπὼν πυλέων ἐξέσσυτο φαίδιμος Ἕκτωρ, | 001 |
| οὕτως εἰπὼν ἐξώρμησε τῶν πυλῶν ὁ λαμπρὸς Ἕκτωρ | |
| τῷ δ' ἅμ' Ἀλέξανδρος κί' ἀδελφεός· ἐν δ' ἄρα θυμῷ | 002 |
| σὺν αὐτῷ δὲ καὶ Ἀλέξανδρος ἐπορεύετο ὁ ἀδελφός· ἐν τῇ ψυχῇ δὲ | |
| ἀμφότεροι μέμασαν πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι. | 003 |
| ἀμφότεροι προεθυμήθησαν πολεμεῖν καὶ μάχεσθαι. | |
| ὡς δὲ θεὸς ναύτῃσιν ἐελδομένοισιν ἔδωκεν | 004 |
| ὥσπερ δὲ ὁ Θεὸς τοῖς ναύταις ἐπιθυμοῦσι παρέσχεν | |
| οὖρον, ἐπεί κε κάμωσιν ἐϋξέστῃς ἐλάτῃσι | 005 |
| ἄνεμον εὔφορον καὶ ἐπιτήδειον, ἐπειδὰν κακοπαθήσωσι, ταῖς καλῶς ἐξεσμέναις ἐλατίναις κώπαις | |
| πόντον ἐλαύνοντες, καμάτῳ δ' ὑπὸ γυῖα λέλυνται, | 006 |
| ἐλαύνοντες τὸν πόντον, τῷ κόπῳ δὲ ὑπολέλυνται κατὰ τὰ μέλη· | |
| ὣς ἄρα τὼ Τρώεσσιν ἐελδομένοισι φανήτην. | 007 |
| οὕτω δὴ οὗτοι τοῖς Τρῳσὶν ἐπιθυμοῦσιν ἐφάνησαν. | |
| ἔνθ' ἑλέτην ὃ μὲν υἱὸν Ἀρηϊθόοιο ἄνακτος | 008 |
| τότε ἀνεῖλον, ὁ μὲν τὸν υἱὸν τοῦ βασιλέως Ἀρηιθόου, | |
| Ἄρνῃ ναιετάοντα Μενέσθιον, ὃν κορυνήτης | 009 |
| τὸν ἐν τῇ Ἄρνῃ κατοικοῦντα, τὸν Μενέσθιον, ὅντινα ὁ κορυνήτης | |
| γείνατ' Ἀρηΐθοος καὶ Φυλομέδουσα βοῶπις· | 010 |
| ἐγέννησεν Ἀρηίθοος, καὶ ἡ εὐόφθαλμος Φιλομέδουσα. | |
| Ἕκτωρ δ' Ἠϊονῆα βάλ' ἔγχεϊ ὀξυόεντι | 011 |
| ὁ Ἕκτωρ δὲ τὸν Ἠιονέα ἔτρωσε δόρατι ὀξεῖ | |
| αὐχέν' ὑπὸ στεφάνης εὐχάλκου, λύντο δὲ γυῖα. | 012 |
| κατὰ τὸν αὐχένα, ὑπὸ τὴν σιδηρᾶν περικεφαλαίαν, διέλυσε δὲ τὰ μέλη. | |
| Γλαῦκος δ' Ἱππολόχοιο πάϊς Λυκίων ἀγὸς ἀνδρῶν | 013 |
| Γλαῦκος δὲ ὁ υἱὸς τοῦ Ἱππολόχου ὁ ἀρχηγὸς τῶν Λυκίων ἀνδρῶν | |
| Ἰφίνοον βάλε δουρὶ κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην | 014 |
| ἔτρωσε τὸν Ἰφίνουν δόρατι, κατὰ τὴν ἰσχυρὰν μάχην, | |
| Δεξιάδην ἵππων ἐπιάλμενον ὠκειάων | 015 |
| τὸν υἱὸν τοῦ Δεξίου, ἐπάνω τῶν ταχέων ἵππων πηδῶντα, | |
| ὦμον· ὃ δ' ἐξ ἵππων χαμάδις πέσε, λύντο δὲ γυῖα. | 016 |
| κατὰ τὸν ὦμον· οὗτος δὲ ἐκ τῶν ἵππων εἰς γῆν κατέπεσε, διελύθησαν δὲ τὰ μέλη αὐτοῦ. | |
| τοὺς δ' ὡς οὖν ἐνόησε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη | 017 |
| τούτους δὲ ἐπειδὴ ἐθεάσατο ἡ Θεὰ ἡ εὐόφθαλμος Ἀθηνᾶ, | |
| Ἀργείους ὀλέκοντας ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ, | 018 |
| ἀναιροῦντας τοὺς Ἕλληνας ἐν τῇ ἰσχυρᾷ μάχῃ, | |
| βῆ ῥα κατ' Οὐλύμποιο καρήνων ἀΐξασα | 019 |
| κατέβη δὴ ἀπὸ τῶν τοῦ οὐρανοῦ ἐξοχῶν ὁρμήσασα | |
| Ἴλιον εἰς ἱερήν· τῇ δ' ἀντίος ὄρνυτ' Ἀπόλλων | 020 |
| εἰς τὴν ἱερὰν Ἴλιον· ταύτῃ δ᾽ ἐξεναντίας ὥρμησεν ὁ Ἀπόλλων, | |
| Περγάμου ἐκκατιδών, Τρώεσσι δὲ βούλετο νίκην· | 021 |
| ἐκ τῆς ἀκροπόλεως θεασάμενος, τοῖς Τρῳσὶ δὲ νίκην ἐβούλετο. | |
| ἀλλήλοισι δὲ τώ γε συναντέσθην παρὰ φηγῷ. | 022 |
| οὗτοι δὲ ἀλλήλοις συνήντησαν παρὰ τῇ δρυΐ. | |
| τὴν πρότερος προσέειπεν ἄναξ Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων· | 023 |
| πρὸς ταύτην δὲ πρότερον εἶπεν ὁ υἱὸς τοῦ Διὸς ὁ βασιλεὺς Ἀπόλλων· | |
| τίπτε σὺ δ' αὖ μεμαυῖα Διὸς θύγατερ μεγάλοιο | 024 |
| τίποτε σὺ προθύμως ὁρμῶσα, ὦ θύγατερ τοῦ μεγάλου Διός, | |
| ἦλθες ἀπ' Οὐλύμποιο, μέγας δέ σε θυμὸς ἀνῆκεν; | 025 |
| κατῆλθες ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, μεγάλη δέ σε ὀργὴ ἐφώρμησεν; | |
| ἦ ἵνα δὴ Δαναοῖσι μάχης ἑτεραλκέα νίκην | 026 |
| ἢ ὅπως τοῖς Ἕλλησι πολέμου νίκην ἑτεραλκῆ, ἤτοι γινομένην ὅταν οἱ πρότερον νικήσαντες ἐξ ἑτεροδυναμίας τινὸς παρεισβαλούσης ἡττηθῶσι, | |
| δῷς; ἐπεὶ οὔ τι Τρῶας ἀπολλυμένους ἐλεαίρεις. | 027 |
| παράσχῃς; ἐπειδὴ οὐδαμῶς ἐλεεῖς, καὶ οἰκτείρεις τοὺς Τρῷας ἀναιρουμένους· | |
| ἀλλ' εἴ μοί τι πίθοιο τό κεν πολὺ κέρδιον εἴη· | 028 |
| ἀλλ᾽ εἴ τι ὑπακούσοις μου, τοῦτο κατὰ πολὺ ἐπικερδέστερον ἂν εἴη· | |
| νῦν μὲν παύσωμεν πόλεμον καὶ δηϊοτῆτα | 029 |
| νῦν μὲν παύσωμεν τὸν πόλεμον καὶ τὴν μάχην | |
| σήμερον· ὕστερον αὖτε μαχήσοντ' εἰς ὅ κε τέκμωρ | 030 |
| σήμερον· μετὰ ταῦτα δὲ πολεμήσουσιν, ἕως ἂν τὸ τέλος | |
| Ἰλίου εὕρωσιν, ἐπεὶ ὣς φίλον ἔπλετο θυμῷ | 031 |
| τῆς Ἰλίου καταλάβωσιν, ἐπειδὴ οὕτως ἐστὶν ἀρεστὸν ἐν τῇ ψυχῇ | |
| ὑμῖν ἀθανάτῃσι, διαπραθέειν τόδε ἄστυ. | 032 |
| ὑμῖν ταῖς ἀθανάται(οι)ς Θεαῖ(οῖ)ς ἐκπορθῆσαι τήν δε τὴν πόλιν. | |
| τὸν δ' αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη· | 033 |
| πρὸς τοῦτον δὲ εἶπεν ἡ θεὰ ἡ εὐόφθαλμος Ἀθηνᾶ· | |
| ὧδ' ἔστω ἑκάεργε· τὰ γὰρ φρονέουσα καὶ αὐτὴ | 034 |
| ἔστω οὕτως, ὦ Ἄπολλον πόρρωθεν ἐργαζόμενε· ταῦτα γὰρ φρονοῦσα καὶ ἐγώ, | |
| ἦλθον ἀπ' Οὐλύμποιο μετὰ Τρῶας καὶ Ἀχαιούς. | 035 |
| ἦλθον ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ πρὸς τοὺς Τρῷας καὶ Ἕλληνας· | |
| ἀλλ' ἄγε πῶς μέμονας πόλεμον καταπαυσέμεν ἀνδρῶν; | 036 |
| ἀλλ᾽ ἄγε εἰπέ, πῶς προτεθύμησαι καταπαύσειν τὸν πόλεμον τῶν ἀνδρῶν. | |
| τὴν δ' αὖτε προσέειπεν ἄναξ Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων· | 037 |
| πρὸς ταύτην δὲ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Ἀπόλλων ὁ υἱὸς τοῦ Διός· | |
| Ἕκτορος ὄρσωμεν κρατερὸν μένος ἱπποδάμοιο, | 038 |
| τοῦ Ἕκτορος προτρέψωμεν τὴν ἰσχυρὰν δύναμιν τοῦ ἱππικοῦ, | |
| ἤν τινά που Δαναῶν προκαλέσσεται οἰόθεν οἶος | 039 |
| εἴ πού τινα τῶν Ἑλλήνων προκαλέσεται μόνος μόνῳ | |
| ἀντίβιον μαχέσασθαι ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι, | 040 |
| κατὰ βιαίαν ἐναντίωσιν πολεμῆσαι, ἐν τῇ χαλεπῇ μάχῃ· | |
| οἳ δέ κ' ἀγασσάμενοι χαλκοκνήμιδες Ἀχαιοὶ | 041 |
| οἱ δὲ σιδήρῳ ὡπλισμένοι Ἕλληνες θαυμάσαντες, | |
| οἶον ἐπόρσειαν πολεμίζειν Ἕκτορι δίῳ. | 042 |
| ἕνα ἂν μόνον ἐφορμήσειαν πολεμεῖν τῷ ἐνδόξῳ Ἕκτορι. | |
| ὣς ἔφατ', οὐδ' ἀπίθησε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη. | 043 |
| οὕτως εἶπεν· ὑπήκουσε δὲ ἡ θεὰ ἡ εὐόφθαλμος Ἀθηνᾶ· | |
| τῶν δ' Ἕλενος Πριάμοιο φίλος παῖς σύνθετο θυμῷ | 044 |
| τούτων δὲ ὁ Ἕλενος ὁ ἀγαπητὸς υἱὸς τοῦ Πριάμου ἐνόησεν ἐν τῇ ψυχῇ | |
| βουλήν, ἥ ῥα θεοῖσιν ἐφήνδανε μητιόωσι· | 045 |
| τὴν βουλήν, ἣ δὴ τοῖς Θεοῖς βουλευομένοις ἤρεσκεν. | |
| στῆ δὲ παρ' Ἕκτορ' ἰὼν καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν· | 046 |
| ἔστη δὲ παρὰ τὸν Ἕκτορα πορευθείς, καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν λόγον | |
| Ἕκτορ υἱὲ Πριάμοιο Διὶ μῆτιν ἀτάλαντε | 047 |
| ὦ Ἕκτορ υἱὲ τοῦ Πριάμου, ἰσοστάσιε τῷ Διὶ κατὰ τὴν βουλήν, | |
| ἦ ῥά νύ μοί τι πίθοιο, κασίγνητος δέ τοί εἰμι· | 048 |
| ἆρά τι πεισθείης μοι; αὐτάδελφος δέ σοί εἰμι· | |
| ἄλλους μὲν κάθισον Τρῶας καὶ πάντας Ἀχαιούς, | 049 |
| τοὺς μὲν ἄλλους Τρῷας καὶ πάντας τοὺς Ἕλληνας καθῆσαι ποίησον· | |
| αὐτὸς δὲ προκάλεσσαι Ἀχαιῶν ὅς τις ἄριστος | 050 |
| σὺ δὲ προκάλεσαι, ὅς τις ἄριστός ἐστιν Ἑλλήνων, | |
| ἀντίβιον μαχέσασθαι ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι· | 051 |
| πολεμῆσαι ἐν τῇ χαλεπῇ μάχη κατ᾽ ἐναντίωσιν βιαίαν· | |
| οὐ γάρ πώ τοι μοῖρα θανεῖν καὶ πότμον ἐπισπεῖν· | 052 |
| οὕπω γάρ σοι εἱμαρμένον ἐστὶν ἀποθανεῖν, καὶ θάνατον ἐπισπάσασθαι· | |
| ὣς γὰρ ἐγὼ ὄπ' ἄκουσα θεῶν αἰειγενετάων. | 053 |
| οὕτω γὰρ ἐγὼ ἤκουσα φωνὴν θεῶν τῶν ἀεὶ ὄντων | |
| ὣς ἔφαθ', Ἕκτωρ δ' αὖτε χάρη μέγα μῦθον ἀκούσας, | 054 |
| οὕτως εἶπεν· ὁ Ἕκτωρ δὲ ἐχάρη, ἀκούσας τὸν λόγον· | |
| καί ῥ' ἐς μέσσον ἰὼν Τρώων ἀνέεργε φάλαγγας, | 055 |
| καὶ δὴ εἰς τὸ μέσον ἐλθών, ἀνέστελλε τὰς τάξεις τῶν Τρῴων, | |
| μέσσου δουρὸς ἑλών· οἳ δ' ἱδρύνθησαν ἅπαντες. | 056 |
| λαβόμενος τοῦ δόρατος ἐκ τοῦ μέσου. οὗτοι δὲ σύμπαντες ἐκάθισαν. | |
| κὰδ δ' Ἀγαμέμνων εἷσεν ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς· | 057 |
| ἐκάθισε δὲ καὶ Ἀγαμέμνων τοὺς εὐόπλους Ἕλληνας· | |
| κὰδ δ' ἄρ' Ἀθηναίη τε καὶ ἀργυρότοξος Ἀπόλλων | 058 |
| ἐκάθισαν δὲ καὶ ἡ Ἀθηνᾶ καὶ ὁ λαμπρότοξος Ἀπόλλων, | |
| ἑζέσθην ὄρνισιν ἐοικότες αἰγυπιοῖσι | 059 |
| ὁμοιωθέντες ὄρνισιν αἰγυπιοῖς, | |
| φηγῷ ἐφ' ὑψηλῇ πατρὸς Διὸς αἰγιόχοιο | 060 |
| ἐπὶ τῇ ὑψηλῇ δρυῒ τοῦ πατρὸς τοῦ Διὸς τοῦ τὴν Αἰγίδα φοροῦντος, | |
| ἀνδράσι τερπόμενοι· τῶν δὲ στίχες εἵατο πυκναὶ | 061 |
| ἐφηδόμενοι τοῖς ἀνδράσι· τούτων δὲ αἱ συνεχεῖς τάξεις ἐκάθηντο | |
| ἀσπίσι καὶ κορύθεσσι καὶ ἔγχεσι πεφρικυῖαι. | 062 |
| ἀσπίσι καὶ περικεφαλαίαις, καὶ δόρασιν συνεσταλμέναι. | |
| οἵη δὲ Ζεφύροιο ἐχεύατο πόντον ἔπι φρὶξ | 063 |
| οἵα δὲ ἡ ἐπιπολῆς κίνησις τοῦ κύματος ἀρχομένου κέχυται κατὰ θάλασσαν, | |
| ὀρνυμένοιο νέον, μελάνει δέ τε πόντος ὑπ' αὐτῆς, | 064 |
| τοῦ ζεφύρου ἐγειρομένου τοπρῶτον, μελαίνεται δὲ ἡ θάλασσα ὑπ᾿ αὐτῆς· | |
| τοῖαι ἄρα στίχες εἵατ' Ἀχαιῶν τε Τρώων τε | 065 |
| τοιαῦται δὴ αἱ τάξεις τῶν Ἑλλήνων τε καὶ Τρῴων ἐκάθηντο | |
| ἐν πεδίῳ· Ἕκτωρ δὲ μετ' ἀμφοτέροισιν ἔειπε· | 066 |
| ἐν τῷ πεδίῳ. ὁ Ἕκτωρ δὲ ἐν ἀμφοτέροις εἶπεν· | |
| κέκλυτέ μευ Τρῶες καὶ ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ | 067 |
| ἀκούσατέ μου ὦ Τρῷες καὶ εὔοπλοι Ἕλληνες, | |
| ὄφρ' εἴπω τά με θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι κελεύει. | 068 |
| ἵνα εἴπω ἅ με ὁ λογισμὸς ἐν τῷ στήθει κελεύει εἰπεῖν· | |
| ὅρκια μὲν Κρονίδης ὑψίζυγος οὐκ ἐτέλεσσεν, | 069 |
| τοὺς μὲν ὅρκους ὁ υἱὸς τοῦ Κρόνου ὁ ἐν ὕψει καθήμενος οὐκ ἐτελείωσεν, | |
| ἀλλὰ κακὰ φρονέων τεκμαίρεται ἀμφοτέροισιν | 070 |
| ἀλλὰ κακὰ διανοούμενος στοχάζεται ἀμφοτέροις, | |
| εἰς ὅ κεν ἢ ὑμεῖς Τροίην εὔπυργον ἕλητε | 071 |
| ἕως ἂν ἢ ὑμεῖς τὴν Τροίαν τὴν καλοὺς πύργους ἔχουσαν κατάσχητε, | |
| ἢ αὐτοὶ παρὰ νηυσὶ δαμείετε ποντοπόροισιν. | 072 |
| ἢ ὑμεῖς δαμασθῆτε παρὰ ταῖς ναυσὶ ταῖς περώσαις τὸν πόντον· | |
| ὑμῖν δ' ἐν γὰρ ἔασιν ἀριστῆες Παναχαιῶν· | 073 |
| ὑμῖν μὲν γὰρ (οὖν) εἰσὶν ἀριστεῖς πάντων τῶν Ἑλλήνων· | |
| τῶν νῦν ὅν τινα θυμὸς ἐμοὶ μαχέσασθαι ἀνώγει | 074 |
| ἀπὸ τούτων νῦν ὅντινα ἡ ψυχὴ ἐμοὶ πολεμῆσαι κελεύει, | |
| δεῦρ' ἴτω ἐκ πάντων πρόμος ἔμμεναι Ἕκτορι δίῳ. | 075 |
| ἐλθέτω ἐνθάδε ἐκ πάντων πρόμαχος εἶναι τῷ ἐνδόξῳ Ἕκτορι· | |
| ὧδε δὲ μυθέομαι, Ζεὺς δ' ἄμμ' ἐπιμάρτυρος ἔστω· | 076 |
| οὕτω δέ φημι, ὁ Ζεὺς δὲ ἡμῖν μάρτυς ἔστω, | |
| εἰ μέν κεν ἐμὲ κεῖνος ἕλῃ ταναήκεϊ χαλκῷ, | 077 |
| ἐὰν μὲν ἐκεῖνος ἐμὲ ἀποκτείνῃ σιδήρῳ ἐκτεταμένῳ, | |
| τεύχεα συλήσας φερέτω κοίλας ἐπὶ νῆας, | 078 |
| τὰ ὅπλα σκυλεύσας κομιζέτω ἐπὶ τὰς βαθείας ναῦς· | |
| σῶμα δὲ οἴκαδ' ἐμὸν δόμεναι πάλιν, ὄφρα πυρός με | 079 |
| τὸ ἐμὸν δὲ σῶμα ἀποδότω εἰς τὸν οἶκον, ὅπως με πυρὸς | |
| Τρῶες καὶ Τρώων ἄλοχοι λελάχωσι θανόντα. | 080 |
| μεταλαχεῖν καὶ μετασχεῖν ποιήσωσιν ἀποθανόντα οἱ Τρῷες, καὶ αἱ τῶν Τρῴων γυναῖκες· | |
| εἰ δέ κ' ἐγὼ τὸν ἕλω, δώῃ δέ μοι εὖχος Ἀπόλλων, | 081 |
| ἐὰν δὲ ἐγὼ αὐτὸν ἀποκτείνω, παράσχῃ δέ μοι καύχημα ὁ Ἀπόλλων, | |
| τεύχεα σύλησας οἴσω προτὶ Ἴλιον ἱρήν, | 082 |
| τὰ ὅπλα σκυλεύσας κομίσω πρὸς τὴν ἱερὰν Ἴλιον, | |
| καὶ κρεμόω προτὶ νηὸν Ἀπόλλωνος ἑκάτοιο, | 083 |
| καὶ κρεμάσω εἰς τὸν ναὸν τοῦ μακροβόλου Ἀπόλλωνος, | |
| τὸν δὲ νέκυν ἐπὶ νῆας ἐϋσσέλμους ἀποδώσω, | 084 |
| τὸν νεκρὸν δὲ ἀποδώσω ἐπὶ τὰς ναῦς τὰς εὐκαθέδρους, | |
| ὄφρά ἑ ταρχύσωσι κάρη κομόωντες Ἀχαιοί, | 085 |
| ὅπως αὐτὸν κηδεύσωσιν οἱ τὰς κεφαλὰς κομῶντες Ἕλληνες, | |
| σῆμά τέ οἱ χεύωσιν ἐπὶ πλατεῖ Ἑλλησπόντῳ. | 086 |
| καὶ τάφον αὐτῷ ἐπιχέωσιν ἐπὶ τῷ εὐρυχώρῳ Ἑλλησπόντῳ· | |
| καί ποτέ τις εἴπῃσι καὶ ὀψιγόνων ἀνθρώπων | 087 |
| καί τις ποτὲ εἴπῃ καὶ ἀπὸ τῶν μεταγενεστέρων ἀνθρώπων, | |
| νηῒ πολυκλήϊδι πλέων ἐπὶ οἴνοπα πόντον· | 088 |
| νηὶ πολυκαθέδρῳ πλέων κατὰ τὴν μέλαιναν θάλασσαν· | |
| ἀνδρὸς μὲν τόδε σῆμα πάλαι κατατεθνηῶτος, | 089 |
| οὗτος ὁ τάφος ἔστιν ἀνδρὸς πάλαι ἀποθανόντος, | |
| ὅν ποτ' ἀριστεύοντα κατέκτανε φαίδιμος Ἕκτωρ. | 090 |
| ὅντινά ποτε ἀνδραγαθοῦντα ἀπέκτεινεν ὁ λαμπρὸς Ἕκτωρ, | |
| ὥς ποτέ τις ἐρέει· τὸ δ' ἐμὸν κλέος οὔ ποτ' ὀλεῖται. | 091 |
| οὕτω ποτέ τις λέξει, ἡ ἐμὴ δὲ ἔνδοξος φήμη οὐδέποτε ἀπολεῖται. | |
| ὣς ἔφαθ', οἱ δ' ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ· | 092 |
| οὕτως εἶπεν. οὗτοι δὲ πάντες ἡσύχασαν σιωπῇ, | |
| αἴδεσθεν μὲν ἀνήνασθαι, δεῖσαν δ' ὑποδέχθαι· | 093 |
| ᾐδέσθησαν μὲν ἀρνήσασθαι, ἐφοβήθησαν δὲ ὑποδέξασθαι | |
| ὀψὲ δὲ δὴ Μενέλαος ἀνίστατο καὶ μετέειπε | 094 |
| μετὰ χρόνον δὲ ἱκανὸν ἀνέστη ὁ Μενέλαος, καὶ εἶπεν ἐν αὐτοῖς, | |
| νείκει ὀνειδίζων, μέγα δὲ στεναχίζετο θυμῷ· | 095 |
| φιλονείκως αὐτοῖς ὀνειδίζων, μεγάλως δὲ ἔστενεν ἐν τῇ ψυχῇ, λέγων· | |
| ὤ μοι ἀπειλητῆρες Ἀχαιΐδες οὐκέτ' Ἀχαιοί· | 096 |
| φεῦ, ὦ μάταια καυχώμενοι, Ἑλληνίδες, οὐκέτι Ἕλληνες, | |
| ἦ μὲν δὴ λώβη τάδε γ' ἔσσεται αἰνόθεν αἰνῶς | 097 |
| ὄντως δήπου ὕβρις καὶ ἀτιμία ταῦτα ἔσται χαλεπῶς ἐκ τῶν χαλεπῶν ἡμῶν πράξεων, | |
| εἰ μή τις Δαναῶν νῦν Ἕκτορος ἀντίος εἶσιν. | 098 |
| εἰ μή τις νῦν ἀπὸ τῶν Ἑλλήνων ἐναντίον τοῦ Ἕκτορος πορεύσεται | |
| ἀλλ' ὑμεῖς μὲν πάντες ὕδωρ καὶ γαῖα γένοισθε | 099 |
| . ἀλλ᾽ ὑμεῖς μὲν πάντες εἴθε γένοισθε ὕδωρ καὶ γῆ, ἤτοι ἀποθάνοιτε καὶ ἀναλυθείητε εἰς τὰ ἐξ ὧν συνετέθητε, | |
| ἥμενοι αὖθι ἕκαστοι ἀκήριοι ἀκλεὲς αὔτως· | 100 |
| καθήμενοι αὐτοῦ πάντες ἄψυχοι, ἄδοξοι, τηνάλως· | |
| τῷδε δ' ἐγὼν αὐτὸς θωρήξομαι· αὐτὰρ ὕπερθε | 101 |
| τούτῳ δὲ ἐγὼ αὐτὸς ὁπλίσομαι, ἄνωθι δὲ | |
| νίκης πείρατ' ἔχονται ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσιν. | 102 |
| τὰ τῆς νίκης πέρατα μένουσιν ἐν τοῖς ἀθανάτοις θεοῖς. | |
| ὣς ἄρα φωνήσας κατεδύσετο τεύχεα καλά. | 103 |
| οὕτω δὴ εἰπὼν ἐνεδύσατο τὰ καλὰ αὐτοῦ ὅπλα. | |
| ἔνθά κέ τοι Μενέλαε φάνη βιότοιο τελευτὴ | 104 |
| τότε ἄν σοι, Μενέλαε, τὸ τέλος τοῦ βίου ἐφάνη ἐν ταῖς παλάμαις | |
| Ἕκτορος ἐν παλάμῃσιν, ἐπεὶ πολὺ φέρτερος ἦεν, | 105 |
| τοῦ Ἕκτορος, ἐπειδὴ πολλῷ κρείσσων ἦν, | |
| εἰ μὴ ἀναΐξαντες ἕλον βασιλῆες Ἀχαιῶν, | 106 |
| εἰ μὴ ἀνορμήσαντες κατέσχον οἱ βασιλεῖς τῶν Ἑλλήνων, | |
| αὐτός τ' Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων | 107 |
| καὶ αὐτὸς ὁ υἱὸς τοῦ Ἀτρέως ὁ μέγας βασιλεὺς Ἀγαμέμνων | |
| δεξιτερῆς ἕλε χειρὸς ἔπος τ' ἔφατ' ἔκ τ' ὀνόμαζεν· | 108 |
| ἀπὸ τῆς δεξιᾶς κατέσχε χειρός, καὶ λόγον εἶπε, καὶ ἐξ ὀνόματος ἐκάλει· | |
| ἀφραίνεις Μενέλαε διοτρεφές, οὐδέ τί σε χρὴ | 109 |
| ὦ Μενέλαε ἐν βασιλείᾳ τεθραμμένε, ἀνοηταίνεις, οὐδέτι σε προσήκει | |
| ταύτης ἀφροσύνης· ἀνὰ δὲ σχέο κηδόμενός περ, | 110 |
| τῆς ἀνοίας ταῦτης ἀντέχεσθαι· ὑπόμεινον δέ, καίπερ λυπούμενος, | |
| μηδ' ἔθελ' ἐξ ἔριδος σεῦ ἀμείνονι φωτὶ μάχεσθαι | 111 |
| μὴ δὲ βούλου διὰ φιλονεικίαν πολεμεῖν ἀνδρὶ κρείσσονί σου, | |
| Ἕκτορι Πριαμίδῃ, τόν τε στυγέουσι καὶ ἄλλοι. | 112 |
| τῷ Ἕκτορι τῷ υἱῷ τοῦ Πριάμου, ὅν τινα καὶ ἄλλοι φοβοῦνται· | |
| καὶ δ' Ἀχιλεὺς τούτῳ γε μάχῃ ἔνι κυδιανείρῃ | 113 |
| καὶ δὴ καὶ Ἀχιλλεὺς τούτῳ γε ἐν τῷ πολέμῳ τῷ τοὺς ἄνδρας | |
| ἔρριγ' ἀντιβολῆσαι, ὅ περ σέο πολλὸν ἀμείνων. | 114 |
| δοξάζοντι ἀπαντῆσαι ἐφοβεῖτο, ὅς τις σοῦ πολὺ κρείσσων ἐστί. | |
| ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν ἵζευ ἰὼν μετὰ ἔθνος ἑταίρων, | 115 |
| ἀλλὰ σὺ μὲν πρὸς τὸ παρὸν κάθισον, ἐλθὼν εἰς τὸ πλῆθος τῶν φίλων, | |
| τούτῳ δὲ πρόμον ἄλλον ἀναστήσουσιν Ἀχαιοί. | 116 |
| τούτῳ δὲ πρόμαχον ἄλλον ἀναστήσουσιν οἱ Ἕλληνες· | |
| εἴ περ ἀδειής τ' ἐστὶ καὶ εἰ μόθου ἔστ' ἀκόρητος, | 117 |
| εἴπέρ ἐστιν ἄφοβος, καὶ εἰ πολέμου ἐστίν ἀκόρεστος, | |
| φημί μιν ἀσπασίως γόνυ κάμψειν, αἴ κε φύγῃσι | 118 |
| οἴομαι αὐτὸν ἡδέως συγκάμψειν τὰ γόνατα, ἐὰν διαφύγῃ | |
| δηΐου ἐκ πολέμοιο καὶ αἰνῆς δηϊοτῆτος. | 119 |
| ἐκ τοῦ ἀφανιστικοῦ πολέμου, καὶ τῆς χαλεπῆς μάχης. | |
| ὣς εἰπὼν παρέπεισεν ἀδελφειοῦ φρένας ἥρως | 120 |
| οὕτως εἰπὼν ἀνέπεισε τὴν τοῦ ἀδελφοῦ διάνοιαν ὁ ἥρως | |
| αἴσιμα παρειπών, ὃ δ' ἐπείθετο· τοῦ μὲν ἔπειτα | 121 |
| πρεπόντως παραινέσας· οὗτος δὲ ὑπήκουσε· τούτου μὲν μετὰ ταῦτα | |
| γηθόσυνοι θεράποντες ἀπ' ὤμων τεύχε' ἕλοντο· | 122 |
| ἀπὸ τῶν ὤμων τὰ ὅπλα ἀφείλοντο οἱ θεράποντες χαίροντες· | |
| Νέστωρ δ' Ἀργείοισιν ἀνίστατο καὶ μετέειπεν· | 123 |
| ὁ Νέστωρ δὲ ἀνέστη, καὶ ἐν μέσῳ τῶν Ἑλλήνων εἶπε· | |
| ὢ πόποι ἦ μέγα πένθος Ἀχαιΐδα γαῖαν ἱκάνει. | 124 |
| Φεῦ φεῦ, ὄντως πένθος μέγα τὴν Ἑλληνίδα γῆν καταλαμβάνει, | |
| ἦ κε μέγ' οἰμώξειε γέρων ἱππηλάτα Πηλεὺς | 125 |
| ὄντως μεγάλως ἂν στενάζων θρηνήσειεν ὁ γέρων ἱππικὸς Πηλεὺς | |
| ἐσθλὸς Μυρμιδόνων βουληφόρος ἠδ' ἀγορητής, | 126 |
| ὁ ἀγαθὸς βουλευτὴς καὶ δημηγόρος τῶν Μυρμιδόνων, | |
| ὅς ποτέ μ' εἰρόμενος μέγ' ἐγήθεεν ᾧ ἐνὶ οἴκῳ | 127 |
| ὃς ποτε ἐρωτῶν ἐμὲ μεγάλως ἔχαιρεν ἐν τῷ ἑαυτοῦ οἴκῳ, | |
| πάντων Ἀργείων ἐρέων γενεήν τε τόκον τε. | 128 |
| πάντων τῶν Ἑλλήνων λέγων καὶ διηγούμενος τὸ γένος τε καὶ τὴν γένεσιν· | |
| τοὺς νῦν εἰ πτώσσοντας ὑφ' Ἕκτορι πάντας ἀκούσαι, | 129 |
| τούτους νῦν εἰ πάντας ἀκούσει φοβουμένους ὑπὸ τοῦ Ἕκτορος, | |
| πολλά κεν ἀθανάτοισι φίλας ἀνὰ χεῖρας ἀείραι | 130 |
| πολλάκις ἂν τὰς ἀγαπητὰς χεῖρας τοῖς ἀθανάτοις Θεοῖς ἀνάσχοιε δεόμενος | |
| θυμὸν ἀπὸ μελέων δῦναι δόμον Ἄϊδος εἴσω. | 131 |
| τὴν ψυχὴν ἀπὸ τῶν μελῶν χωρισθεῖσαν ὑπεισελθεῖν εἰς τὸν οἶκον τοῦ ᾅδου· | |
| αἲ γὰρ Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον | 132 |
| εἴθε γὰρ, ὦ Ζεῦ πάτερ, καὶ Ἀθηνᾶ, καὶ Ἄπολλον | |
| ἡβῷμ' ὡς ὅτ' ἐπ' ὠκυρόῳ Κελάδοντι μάχοντο | 133 |
| οὕτως ἀκμάζοιμι, ὥσπερ ἡνίκα ἐπὶ τῷ ταχέως ῥέοντι Κελάδοντι ποταμῷ ἐπολέμουν | |
| ἀγρόμενοι Πύλιοί τε καὶ Ἀρκάδες ἐγχεσίμωροι | 134 |
| συναθροιζόμενοι οἱ Πύλιοι, καὶ οἱ πολεμικοὶ Ἀρκάδες παρὰ τοῖς τείχεσι | |
| Φειᾶς πὰρ τείχεσσιν Ἰαρδάνου ἀμφὶ ῥέεθρα. | 135 |
| τῆς Φειᾶς πόλεως περὶ τὰ ῥεῖθρα καὶ ῥεύματα τοῦ Ἰαρδάνου· | |
| τοῖσι δ' Ἐρευθαλίων πρόμος ἵστατο ἰσόθεος φὼς | 136 |
| τούτοις δὲ πρόμαχος ἵστατο Ἐρευθαλίων ἀνὴρ ἴσος θεῷ, | |
| τεύχε' ἔχων ὤμοισιν Ἀρηϊθόοιο ἄνακτος | 137 |
| ὅπλα ἔχων ἐν τοῖς ὤμοις Ἀρηιθόου τοῦ βασιλέως, | |
| δίου Ἀρηϊθόου, τὸν ἐπίκλησιν κορυνήτην | 138 |
| Ἀρηιθόου τοῦ ἐνδόξου, ὃν κατ᾽ ἐπωνυμίαν Κορυνήτην | |
| ἄνδρες κίκλησκον καλλίζωνοί τε γυναῖκες | 139 |
| οἱ ἄνδρες ἐκάλουν, καὶ αἱ περικαλλῶς ἐσταλμέναι γυναῖκες· | |
| οὕνεκ' ἄρ' οὐ τόξοισι μαχέσκετο δουρί τε μακρῷ, | 140 |
| διότι οὐ τόξῳ καὶ δόρατι μακρῷ ἐπολέμει, | |
| ἀλλὰ σιδηρείῃ κορύνῃ ῥήγνυσκε φάλαγγας. | 141 |
| ἀλλὰ ῥοπάλῳ σιδηρῷ ἔσχιζε καὶ ἔτρεπε τὰς τάξεις. | |
| τὸν Λυκόοργος ἔπεφνε δόλῳ, οὔ τι κράτεΐ γε, | 142 |
| τοῦτον Λυκοῦργος ἀπέκτεινε δόλῳ, οὐκ ἰσχύϊ, | |
| στεινωπῷ ἐν ὁδῷ ὅθ' ἄρ' οὐ κορύνη οἱ ὄλεθρον | 143 |
| ἐν ὁδῷ στενῇ, ὅπου δὴ αὐτῷ τὸ ῥόπαλον οὐκ ἀπεσόβησε τὸν ὄλεθρον, | |
| χραῖσμε σιδηρείη· πρὶν γὰρ Λυκόοργος ὑποφθὰς | 144 |
| τὸ σιδηροῦν· προφθὰς γὰρ ὁ Λυκοῦργος ἔτρωσεν αὐτὸν | |
| δουρὶ μέσον περόνησεν, ὃ δ' ὕπτιος οὔδει ἐρείσθη· | 145 |
| κατὰ τὸ μέσον τῷ δόρατι· οὗτος δὲ ἐπὶ τὰ νῶτα πεσὼν τῷ ἐδάφει ἐπεστηρίχθη· | |
| τεύχεα δ' ἐξενάριξε, τά οἱ πόρε χάλκεος Ἄρης. | 146 |
| καὶ τὰ ὅπλα ἐσκύλευσεν, ἅπερ αὐτῷ ὁ χαλκοῦς Ἄρης παρέσχετο· | |
| καὶ τὰ μὲν αὐτὸς ἔπειτα φόρει μετὰ μῶλον Ἄρηος· | 147 |
| καὶ ταῦτα μὲν αὐτὸς μετὰ ταῦτα ἐφόρει, ἐπὶ τὴν συμπλοκὴν τοῦ πολέμου· | |
| αὐτὰρ ἐπεὶ Λυκόοργος ἐνὶ μεγάροισιν ἐγήρα, | 148 |
| ἐπεὶ δὲ ὁ Λυκοῦργος ἐν τοῖς οἴκοις ἐγήρασεν, | |
| δῶκε δ' Ἐρευθαλίωνι φίλῳ θεράποντι φορῆναι· | 149 |
| ἔδωκεν Ἐρευθαλίωνι τῷ ἀγαπητῷ θεράποντι φορεῖν. | |
| τοῦ ὅ γε τεύχε' ἔχων προκαλίζετο πάντας ἀρίστους. | 150 |
| οὗτος τὰ ὅπλα ἔχων προεκαλεῖτο τοὺς ἀρίστους ἅπαντας, | |
| οἳ δὲ μάλ' ἐτρόμεον καὶ ἐδείδισαν, οὐδέ τις ἔτλη· | 151 |
| οὗτοι δὲ πάνυ ἔτρεμον καὶ ἐφοβοῦντο, οὐδέ τις ἐτόλμα· | |
| ἀλλ' ἐμὲ θυμὸς ἀνῆκε πολυτλήμων πολεμίζειν | 152 |
| ἀλλ᾽ ἐμὲ δὲ ἡ καρτερὰ ψυχὴ ἀναπείσασα ἐφώρμησε πολεμεῖν | |
| θάρσεϊ ᾧ· γενεῇ δὲ νεώτατος ἔσκον ἁπάντων· | 153 |
| εὐτολμίᾳ ἰδίᾳ· ἡλικίᾳ δὲ νεώτατος πάντων ἦν, | |
| καὶ μαχόμην οἱ ἐγώ, δῶκεν δέ μοι εὖχος Ἀθήνη. | 154 |
| καὶ ἐμαχόμην αὐτῷ ἐγώ, ἔδωκέ μοι δὲ καύχημα ἡ Ἀθηνᾶ· | |
| τὸν δὴ μήκιστον καὶ κάρτιστον κτάνον ἄνδρα· | 155 |
| τοῦτον δὴ τὸν μέγιστον, καὶ ἰσχυρότατον ἄνδρα ἀπέκτεινα, | |
| πολλὸς γάρ τις ἔκειτο παρήορος ἔνθα καὶ ἔνθα. | 156 |
| μέγας γάρ τις ἔκειτο παραιωρούμενος, καὶ ἐκτεταμένος τῇδε κἀκεῖσε, | |
| εἴθ' ὣς ἡβώοιμι, βίη δέ μοι ἔμπεδος εἴη· | 157 |
| εἴθε οὕτως ἀκμάζοιμι, ἰσχὺς δέ μοι βεβαία εἴη, | |
| τώ κε τάχ' ἀντήσειε μάχης κορυθαίολος Ἕκτωρ. | 158 |
| ταύτῃ γὰρ ταχέως ἂν μετάσχοιε καὶ ἐπιτύχοιε πολέμου Ἕκτωρ ὁ συνεχῶς τὴν περικεφαλαίαν κινῶν. | |
| ὑμέων δ' οἵ περ ἔασιν ἀριστῆες Παναχαιῶν | 159 |
| ὑμῶν δὲ οἳ πάρεισιν ἀριστεῖς καὶ πρόμαχοι πάντων τῶν Ἑλλήνων, | |
| οὐδ' οἳ προφρονέως μέμαθ' Ἕκτορος ἀντίον ἐλθεῖν. | 160 |
| οὐδὲ αὐτοὶ προθύμως προθυμεῖσθε ἐναντίον τοῦ Ἕκτορος παραγενέσθαι. | |
| ὣς νείκεσσ' ὃ γέρων, οἳ δ' ἐννέα πάντες ἀνέσταν. | 161 |
| οὔτως ὠνείδισεν ὁ γέρων. οὗτοι δὲ ἐννέα οἱ πάντες ἀνέστησαν· | |
| ὦρτο πολὺ πρῶτος μὲν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων, | 162 |
| ὥρμησε καταπολὺ πρῶτον ὁ βασιλεὺς τῶν ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων, | |
| τῷ δ' ἐπὶ Τυδεΐδης ὦρτο κρατερὸς Διομήδης, | 163 |
| ἐπὶ τούτῳ δὲ ὥρμησεν ὁ υἱὸς τοῦ Τυδέως, ὁ ἰσχυρὸς Διομήδης, | |
| τοῖσι δ' ἐπ' Αἴαντες θοῦριν ἐπιειμένοι ἀλκήν, | 164 |
| ἐπὶ τούτοις δὲ οἱ δύο Αἴαντες, τολμηρὰν καὶ πολεμικὴν ἐνδεδεμένοι ἰσχύν· | |
| τοῖσι δ' ἐπ' Ἰδομενεὺς καὶ ὀπάων Ἰδομενῆος | 165 |
| ἐπὶ τούτοις δὲ ὁ Ἰδομενεύς, καὶ ὁ ὁπαδὸς καὶ θεράπων τοῦ Ἰδομενέως, | |
| Μηριόνης ἀτάλαντος Ἐνυαλίῳ ἀνδρειφόντῃ, | 166 |
| Μηριόνης ὁ ἰσοστάσιος τῷ ἀνδροκτόνῳ Ἄρει· | |
| τοῖσι δ' ἐπ' Εὐρύπυλος Εὐαίμονος ἀγλαὸς υἱός, | 167 |
| ἐπὶ τούτοις δὲ ὁ Εὐρύπυλος, ὁ λαμπρὸς υἱὸς τοῦ Εὐαίμονος· | |
| ἂν δὲ Θόας Ἀνδραιμονίδης καὶ δῖος Ὀδυσσεύς· | 168 |
| ἀνέστη δὲ καὶ Θόας ὁ υἱὸς τοῦ Ἀνδραίμονος, καὶ ὁ ἔνδοξος Ὀδυσσεύς. | |
| πάντες ἄρ' οἵ γ' ἔθελον πολεμίζειν Ἕκτορι δίῳ. | 169 |
| πάντες γὰρ οὗτοι ἤθελον πολεμεῖν τῷ ἐνδόξῳ Ἕκτορι· | |
| τοῖς δ' αὖτις μετέειπε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ· | 170 |
| τούτοις δ᾽ αὖθις ἐπεῖπεν ὁ ἀπὸ τῆς Γερήνης ἱππικὸς Νέστωρ· | |
| κλήρῳ νῦν πεπάλασθε διαμπερὲς ὅς κε λάχῃσιν· | 171 |
| λαχμῷ νῦν κινήθητε διὰ πάντων, ὃς ἂν καὶ λάχῃ· | |
| οὗτος γὰρ δὴ ὀνήσει ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς, | 172 |
| οὗτος γὰρ ὠφελήσει τοὺς εὐόπλους Ἕλληνας, | |
| καὶ δ' αὐτὸς ὃν θυμὸν ὀνήσεται αἴ κε φύγῃσι | 173 |
| καὶ δὴ καὶ αὐτὸς τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ὠφελήσει, ἐὰν διαφύγῃ | |
| δηΐου ἐκ πολέμοιο καὶ αἰνῆς δηϊοτῆτος. | 174 |
| ἐκ τοῦ ἀφανιστικοῦ πολέμου, καὶ τῆς χαλεπῆς μάχης. | |
| ὣς ἔφαθ', οἳ δὲ κλῆρον ἐσημήναντο ἕκαστος, | 175 |
| οὕτως εἶπεν. οὗτοι ἕκαστος λαχμὸν ἐσημείωσαν, | |
| ἐν δ' ἔβαλον κυνέῃ Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο. | 176 |
| ἐνέβαλον δὲ αὐτοὺς τῇ περικεφαλαίᾳ τοῦ Ἀγαμέμνονος τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἀτρέως. | |
| λαοὶ δ' ἠρήσαντο, θεοῖσι δὲ χεῖρας ἀνέσχον· | 177 |
| οἱ λαοὶ δὲ ηὔξαντο, τὰς χεῖρας δὲ τοῖς Θεοῖς ᾖραν. | |
| ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν· | 178 |
| οὕτω δέ τις εἶπεν ἀποβλέψας εἰς τὸν πλατὺν οὐρανόν· | |
| Ζεῦ πάτερ ἢ Αἴαντα λαχεῖν, ἢ Τυδέος υἱόν, | 179 |
| ὦ Ζεῦ πάτερ, δὸς ἢ τὸν Αἴαντα λαχεῖν, ἢ τὸν υἱὸν τοῦ Τυδέως | |
| ἢ αὐτὸν βασιλῆα πολυχρύσοιο Μυκήνης. | 180 |
| ἢ αὐτὸν τὸν βασιλέα τῆς πολυχρύσου Μυκήνης. | |
| ὣς ἄρ' ἔφαν, πάλλεν δὲ Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ, | 181 |
| οὕτω δὴ εἶπον. ἐκίνει δὲ ὁ ἀπὸ τῆς Γερήνης ἱππικὸς Νέστωρ, | |
| ἐκ δ' ἔθορε κλῆρος κυνέης ὃν ἄρ' ἤθελον αὐτοὶ | 182 |
| ἐξώρμησε δὲ τῆς περικεφαλαίας ὁ κλῆρος, ὃν δὴ ἤθελον αὐτοί, | |
| Αἴαντος· κῆρυξ δὲ φέρων ἀν' ὅμιλον ἁπάντῃ | 183 |
| τοῦ Αἴαντος. ὁ κῆρυξ δὲ κομίζων πανταχοῦ ἀνὰ τὸ πλῆθος | |
| δεῖξ' ἐνδέξια πᾶσιν ἀριστήεσσιν Ἀχαιῶν. | 184 |
| ἔδειξεν ἐπιδεξίως πᾶσι τοῖς ἀριστεῦσι τῶν Ἑλλήνων· | |
| οἳ δ' οὐ γιγνώσκοντες ἀπηνήναντο ἕκαστος. | 185 |
| οὗτοι δὲ μὴ γινώσκοντες ἀπηρνοῦντο πάντες | |
| ἀλλ' ὅτε δὴ τὸν ἵκανε φέρων ἀν' ὅμιλον ἁπάντῃ | 186 |
| ἀλλ᾽ ὁπηνίκα δὴ εἰς τοῦτον ἀφίκετο κομίζων πανταχοῦ ἀνὰ τὸν στρατόν, | |
| ὅς μιν ἐπιγράψας κυνέῃ βάλε φαίδιμος Αἴας, | 187 |
| ὃς αὐτὸν ἐπιγράψας καὶ σημειώσας, ἐνέβαλε τῇ περικεφαλαίᾳ ὁ λαμπρὸς Αἴας, | |
| ἤτοι ὑπέσχεθε χεῖρ', ὃ δ' ἄρ' ἔμβαλεν ἄγχι παραστάς, | 188 |
| ὁ μὲν ὑφήπλωσε τὴν χεῖρα, ὁ δὲ ἐνέβαλε πλησίον στάς, | |
| γνῶ δὲ κλήρου σῆμα ἰδών, γήθησε δὲ θυμῷ. | 189 |
| ἔγνω δὲ θεασάμενος τὸ σημεῖον τοῦ κλήρου, ἐχάρη δὲ τῇ ψυχῇ· | |
| τὸν μὲν πὰρ πόδ' ἑὸν χαμάδις βάλε φώνησέν τε· | 190 |
| τοῦτον μὲν οὖν παρὰ τὸν ἑαυτοῦ πόδα εἰς γῆν ἔρριψε, καὶ εἶπεν· | |
| ὦ φίλοι ἤτοι κλῆρος ἐμός, χαίρω δὲ καὶ αὐτὸς | 191 |
| ὦ φίλοι, ὁ μὲν κλῆρος, ἐμός, χαίρω δὲ κἀγὼ | |
| θυμῷ, ἐπεὶ δοκέω νικησέμεν Ἕκτορα δῖον. | 192 |
| τῇ ψυχῇ· ἐπειδὴ νομίζω νικήσειν τὸν ἔνδοξον Ἕκτορα· | |
| ἀλλ' ἄγετ' ὄφρ' ἂν ἐγὼ πολεμήϊα τεύχεα δύω, | 193 |
| ἀλλ᾿ ἄγετε ἐνόσῳ ἂν ἐγὼ τὰ πολεμικὰ ὅπλα ἐνδύωμαι, | |
| τόφρ' ὑμεῖς εὔχεσθε Διὶ Κρονίωνι ἄνακτι | 194 |
| ἐν τοσούτῳ ὑμεῖς εὔχεσθε τῷ Διὶ τῷ υἱῷ τοῦ Κρόνου τῷ βασιλεῖ | |
| σιγῇ ἐφ' ὑμείων ἵνα μὴ Τρῶές γε πύθωνται, | 195 |
| μετὰ σιγῆς ἐφ᾿ ὑμῶν αὐτῶν, ἵνα μὴ οἱ Τρῷες ἀκούσωσιν, | |
| ἠὲ καὶ ἀμφαδίην, ἐπεὶ οὔ τινα δείδιμεν ἔμπης· | 196 |
| ἢ καὶ φανερῶς, ἐπειδὴ ὅμως οὐδένα φοβούμεθα· | |
| οὐ γάρ τίς με βίῃ γε ἑκὼν ἀέκοντα δίηται | 197 |
| οὐδεὶς γάρ με ἰσχύϊ ἑκὼν ἄκοντα διώξει, | |
| οὐδέ τι ἰδρείῃ, ἐπεὶ οὐδ' ἐμὲ νήϊδά γ' οὕτως | 198 |
| οὐδὲ ἀγνοίᾳ τε καὶ ἀπειρίᾳ, ἐπειδὴ οὐδ᾽ ἐμαυτὸν ἀμαθῆ οὕτω, | |
| ἔλπομαι ἐν Σαλαμῖνι γενέσθαι τε τραφέμεν τε. | 199 |
| καὶ ἀπαίδευτον ἐλπίζω γεννηθῆναι καὶ τραφῆναι ἐν τῇ Σαλαμῖνι. | |
| ὣς ἔφαθ', οἳ δ' εὔχοντο Διὶ Κρονίωνι ἄνακτι· | 200 |
| οὕτως εἶπεν. οὗτοι δὲ πάντες ηὔχοντο τῷ Διὶ τῷ υἱῷ τοῦ Κρόνου τῷ βασιλεῖ. | |
| ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν· | 201 |
| οὕτω, δέ τις εἶπεν ἀναβλέψας εἰς τὸν πλατὺν οὐρανὸν. | |
| Ζεῦ πάτερ Ἴδηθεν μεδέων κύδιστε μέγιστε | 202 |
| ὦ Ζεῦ πάτερ, ὁ ἀπὸ τῆς Ἴδης βασιλεύων, ἐνδοξότατε, ὑψηλότατε, | |
| δὸς νίκην Αἴαντι καὶ ἀγλαὸν εὖχος ἀρέσθαι· | 203 |
| δὸς τῷ Αἴαντι νίκην καὶ καύχημα λαμπρὸν ἀπενέγκασθαι· | |
| εἰ δὲ καὶ Ἕκτορά περ φιλέεις καὶ κήδεαι αὐτοῦ, | 204 |
| εἰ δὲ καὶ τὸν Ἕκτορα φιλεῖς καὶ φροντίζεις αὐτοῦ, | |
| ἴσην ἀμφοτέροισι βίην καὶ κῦδος ὄπασσον. | 205 |
| ἴσην ἑκατέρῳ ἰσχὺν καὶ δόξαν παράσχου. | |
| ὣς ἄρ' ἔφαν, Αἴας δὲ κορύσσετο νώροπι χαλκῷ. | 206 |
| οὕτω δὴ εἶπον· ὁ Αἴας δὲ καθωπλίζετο, λαμπροτάτῳ σιδήρῳ δὲ | |
| αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα περὶ χροῒ ἕσσατο τεύχεα, | 207 |
| πάντα τὰ ὅπλα τῷ σώματι περιέθηκε, | |
| σεύατ' ἔπειθ' οἷός τε πελώριος ἔρχεται Ἄρης, | 208 |
| ὥρμησε μετὰ ταῦτα, οἷος πρόεισιν ὁ μέγιστος Ἄρης, | |
| ὅς τ' εἶσιν πόλεμον δὲ μετ' ἀνέρας οὕς τε Κρονίων | 209 |
| ὅστις πορεύεται εἰς τὸν πόλεμον ἐπ' ἄνδρας, οὓς ὁ υἱὸς τοῦ Κρόνου | |
| θυμοβόρου ἔριδος μένεϊ ξυνέηκε μάχεσθαι. | 210 |
| ψυχοφθόρου φιλονεικίας δυνάμει συνέβαλε πολεμεῖν· | |
| τοῖος ἄρ' Αἴας ὦρτο πελώριος ἕρκος Ἀχαιῶν | 211 |
| τοιοῦτος δὴ ὥρμησεν Αἴας ὁ μέγας, τὸ περίφραγμα τῶν Ἑλλήνων, | |
| μειδιόων βλοσυροῖσι προσώπασι· νέρθε δὲ ποσσὶν | 212 |
| μειδιῶν καὶ διαχεόμενος καταπληκτικῷ προσώπῳ, κάτωθεν δὲ τοῖς ποσὶ | |
| ἤϊε μακρὰ βιβάς, κραδάων δολιχόσκιον ἔγχος. | 213 |
| ἐπορεύετο μεγάλως καὶ ὑπερηφάνως βηματίζων, σείων τὸ μακρὸν δόρυ· | |
| τὸν δὲ καὶ Ἀργεῖοι μὲν ἐγήθεον εἰσορόωντες, | 214 |
| τοῦτον δὲ καὶ οἱ Ἕλληνες μεγάλως ἔχαιρον βλέποντες. | |
| Τρῶας δὲ τρόμος αἰνὸς ὑπήλυθε γυῖα ἕκαστον, | 215 |
| τοὺς Τρῷας δὲ τρόμος χαλεπὸς ὑπέδυ πάντας κατὰ τὰ μέλη, | |
| Ἕκτορί τ' αὐτῷ θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι πάτασσεν· | 216 |
| καὶ τῷ Ἕκτορι αὐτῷ ἡ ψυχὴ ἐν τῷ στήθει ἔσφυζε καὶ ἐκινεῖτο, | |
| ἀλλ' οὔ πως ἔτι εἶχεν ὑποτρέσαι οὐδ' ἀναδῦναι | 217 |
| ἀλλ᾽ οὐκέτι εἶχεν ἀποδειλιάσαι, οὐδὲ ἀναχωρῆσαι | |
| ἂψ λαῶν ἐς ὅμιλον, ἐπεὶ προκαλέσσατο χάρμῃ. | 218 |
| ὀπίσω εἰς τὸ πλῆθος τῶν λαῶν, ἐπειδὴ προὐκαλέσατο εἰς μάχην. | |
| Αἴας δ' ἐγγύθεν ἦλθε φέρων σάκος ἠύ̈τε πύργον | 219 |
| Αἴας δὲ ἐγγὺς παρεγένετο βαστάζων ἀσπίδα καθάπερ πύργον | |
| χάλκεον ἑπταβόειον, ὅ οἱ Τυχίος κάμε τεύχων | 220 |
| χαλκήν, ἑπτάβυρσον, ἣν αὐτῷ κατεσκεύασε καμὼν ὁ Τύχιος, ὁ ἐξόχως ἄριστος | |
| σκυτοτόμων ὄχ' ἄριστος Ὕλῃ ἔνι οἰκία ναίων, | 221 |
| τῶν σκυτοτόμων ἐν τῇ Ὕλῃ πόλει τὴν οἰκίαν οἰκῶν, | |
| ὅς οἱ ἐποίησεν σάκος αἰόλον ἑπταβόειον | 222 |
| ὃς αὐτῷ ἐποίησεν ἀσπίδα ποικίλην ἐξ ἑπτὰ βυρσῶν | |
| ταύρων ζατρεφέων, ἐπὶ δ' ὄγδοον ἤλασε χαλκόν. | 223 |
| ταύρων εὐτραφῶν, ὄγδοον δὲ ἐφήπλωσε χαλκόν· | |
| τὸ πρόσθε στέρνοιο φέρων Τελαμώνιος Αἴας | 224 |
| ταύτην ἔμπροσθεν τοῦ στέρνου φέρων Αἴας ὁ Τελαμῶνος | |
| στῆ ῥα μάλ' Ἕκτορος ἐγγύς, ἀπειλήσας δὲ προσηύδα· | 225 |
| ἔστη δὴ πάνυ ἐγγὺς τοῦ Ἕκτορος, ἀπειλήσας δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· | |
| Ἕκτορ νῦν μὲν δὴ σάφα εἴσεαι οἰόθεν οἶος | 226 |
| ὦ Ἕκτορ, νυνὶ δήπου σαφῶς γνώσῃ μόνος πρὸς μόνον, | |
| οἷοι καὶ Δαναοῖσιν ἀριστῆες μετέασι | 227 |
| ὁποῖοι καὶ ἐν τοῖς Ἕλλησιν ἀριστεῖς ὑπάρχουσι, | |
| καὶ μετ' Ἀχιλλῆα ῥηξήνορα θυμολέοντα. | 228 |
| καὶ μετὰ Ἀχιλλέα τὸν ῥηγνύντα τῇ ἀνδρείᾳ τὰς τάξεις, τὸν λέοντος ὁρμὴν ἔχοντα· | |
| ἀλλ' ὃ μὲν ἐν νήεσσι κορωνίσι ποντοπόροισι | 229 |
| ἀλλ᾽ οὗτος μὲν ἐν ταῖς ναυσὶ ταῖς καμπυλοπρύμνοις ταῖς περώσαις τὸν πόντον | |
| κεῖτ' ἀπομηνίσας Ἀγαμέμνονι ποιμένι λαῶν· | 230 |
| κάθηται, ὀργισθεὶς Ἀγαμέμνονι τῷ βασιλεῖ τοῦ στρατοῦ· | |
| ἡμεῖς δ' εἰμὲν τοῖοι οἳ ἂν σέθεν ἀντιάσαιμεν | 231 |
| ἡμεῖς δὲ ἐσμὲν τοιοῦτοι, οἳ ἄν σοι ἀπαντήσαιμεν, | |
| καὶ πολέες· ἀλλ' ἄρχε μάχης ἠδὲ πτολέμοιο. | 232 |
| καὶ πολλοὶ· ἀλλ᾽ ἄρχου μάχης, καὶ πολέμου. | |
| τὸν δ' αὖτε προσέειπε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ· | 233 |
| πρὸς τοῦτον δὲ εἶπεν ὁ μέγας Ἕκτωρ ὁ συνεχῶς τὴν περικεφαλαίαν κινῶν· | |
| Αἶαν διογενὲς Τελαμώνιε κοίρανε λαῶν | 234 |
| ὦ Αἶαν ἐκ τοῦ Διὸς ἕλκων τὸ γένος, υἱὲ Τελαμῶνος, ἡγεμὼν τῶν λαῶν, | |
| μή τί μευ ἠύ̈τε παιδὸς ἀφαυροῦ πειρήτιζε | 235 |
| μηδαμῶς μου ἀποπειρῶ καθάπερ παιδὸς ἀσθενοῦς, | |
| ἠὲ γυναικός, ἣ οὐκ οἶδεν πολεμήϊα ἔργα. | 236 |
| ἢ γυναικός, ἣ οὐκ ἐπίσταται ἔργα πολεμικά· | |
| αὐτὰρ ἐγὼν εὖ οἶδα μάχας τ' ἀνδροκτασίας τε· | 237 |
| ἐγὼ δὲ καλῶς οἶδα τὰς μάχας καὶ τὰς ἀνδροκτονίας, | |
| οἶδ' ἐπὶ δεξιά, οἶδ' ἐπ' ἀριστερὰ νωμῆσαι βῶν | 238 |
| ἐπίσταμαι πρὸς τὰ δεξιά, ἐπίσταμαι πρὸς τὰ ἀριστερὰ κινῆσαι τὴν ἀσπίδα τὴν ἐκ βύρσης | |
| ἀζαλέην, τό μοι ἔστι ταλαύρινον πολεμίζειν· | 239 |
| ξηρᾶς, δι᾿ ὃ ἔνεστί μοι καρτερῶς πολεμεῖν, | |
| οἶδα δ' ἐπαΐξαι μόθον ἵππων ὠκειάων· | 240 |
| ἐπίσταμαι δὲ ἐφορμῆσαι καὶ διεγεῖραι μάχην τῶν ταχέων ἵππων, | |
| οἶδα δ' ἐνὶ σταδίῃ δηΐῳ μέλπεσθαι Ἄρηϊ. | 241 |
| ἐπίσταμαι δὲ ἐν τῇ συστάδην καὶ ἐκ χειρὸς μάχῃ τέρπεσθαι τῷ πολεμικῷ Ἄρει· | |
| ἀλλ' οὐ γάρ σ' ἐθέλω βαλέειν τοιοῦτον ἐόντα | 242 |
| ἀλλὰ γὰρ οὐκ ἐθέλω βαλεῖν σε τοιοῦτον ὄντα | |
| λάθρῃ ὀπιπεύσας, ἀλλ' ἀμφαδόν, αἴ κε τύχωμι. | 243 |
| λαθραίως περιβλεψάμενος, ἀλλὰ φανερῶς ἐὰν ἐπιτύχω. | |
| ἦ ῥα, καὶ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἔγχος, | 244 |
| εἶπε δή, καὶ ἀνασείσας ἀφῆκε τὸ μακρὸν δόρυ, | |
| καὶ βάλεν Αἴαντος δεινὸν σάκος ἑπταβόειον | 245 |
| καὶ ἔβαλε τὴν φοβερὰν ἀσπίδα τὴν ἑπτάβυρσον τοῦ Αἴαντος | |
| ἀκρότατον κατὰ χαλκόν, ὃς ὄγδοος ἦεν ἐπ' αὐτῷ. | 246 |
| κατὰ τὸν ἀκρότατον χαλκόν, ὃς ὄγδοος ἦν ἐπ᾿ αὐτῇ· | |
| ἓξ δὲ διὰ πτύχας ἦλθε δαΐζων χαλκὸς ἀτειρής, | 247 |
| διῆλθε δὲ τὰς ἓξ ἐπιδιπλώσεις τέμνων ὁ ἀκαταπόνητος σίδηρος, | |
| ἐν τῇ δ' ἑβδομάτῃ ῥινῷ σχέτο· δεύτερος αὖτε | 248 |
| ἐν τῇ ἑβδόμῃ δὲ βύρσῃ κατεσχέθη. δεύτερον δὲ | |
| Αἴας διογενὴς προΐει δολιχόσκιον ἔγχος, | 249 |
| Αἴας ὁ ἐκ τοῦ Διὸς ἕλκων τὸ γένος ἀφῆκε τὸ μακρὸν δόρυ, | |
| καὶ βάλε Πριαμίδαο κατ' ἀσπίδα πάντοσ' ἐΐσην. | 250 |
| καὶ ἔβαλε κατὰ τὴν ἀσπίδα τὴν πανταχόθεν ἴσην ἤτοι τὴν κυκλοτερῆ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Πριάμου. | |
| διὰ μὲν ἀσπίδος ἦλθε φαεινῆς ὄβριμον ἔγχος, | 251 |
| διὰ μὲν οὖν τῆς λαμπρᾶς ἀσπίδος διεπέρασε τὸ ἰσχυρὸν δόρυ, | |
| καὶ διὰ θώρηκος πολυδαιδάλου ἠρήρειστο· | 252 |
| καὶ διὰ τοῦ πολυποικίλου θώρακος ἥρμοστο καὶ ἐπάγη· | |
| ἀντικρὺ δὲ παραὶ λαπάρην διάμησε χιτῶνα | 253 |
| καταντικρὺ δὲ παρὰ τὴν λαγόνα διέσχισε τὸν χιτῶνα | |
| ἔγχος· ὃ δ' ἐκλίνθη καὶ ἀλεύατο κῆρα μέλαιναν. | 254 |
| τὸ δόρυ· οὗτος δὲ ἐκάμφθη, καὶ ἐξέφυγε τὴν θανατηφόρον μέλαιναν μοῖραν. | |
| τὼ δ' ἐκσπασσαμένω δολίχ' ἔγχεα χερσὶν ἅμ' ἄμφω | 255 |
| οὗτοι δὲ ἐκσπασάμενοι ταῖς χερσὶ τὰ μακρὰ δόρατα, ὁμοῦ ἀμφότεροι, | |
| σύν ῥ' ἔπεσον λείουσιν ἐοικότες ὠμοφάγοισιν | 256 |
| συνέβαλον δὴ ὅμοιοι λέουσιν ὠμοβόροις, | |
| ἢ συσὶ κάπροισιν, τῶν τε σθένος οὐκ ἀλαπαδνόν. | 257 |
| ἢ χοίροις ἀγρίοις, ὧν ἡ δύναμις οὐκ ἀσθενής. | |
| Πριαμίδης μὲν ἔπειτα μέσον σάκος οὔτασε δουρί, | 258 |
| ὁ υἱὸς μὲν οὖν τοῦ Πριάμου μετὰ ταῦτα ἔβαλε δόρατι τὸ μέσον τῆς ἀσπίδος, | |
| οὐδ' ἔρρηξεν χαλκός, ἀνεγνάμφθη δέ οἱ αἰχμή. | 259 |
| οὐδὲ διέτεμε τὸν χαλκόν, ἀνεκάμφθη δὲ αὐτῷ ἡ ἐπιδορατίς· | |
| Αἴας δ' ἀσπίδα νύξεν ἐπάλμενος· ἣ δὲ διαπρὸ | 260 |
| ὁ Αἴας δὲ ἔπληξε τὴν ἀσπίδα ἐπιπηδήσας, τὸ δόρυ δὲ | |
| ἤλυθεν ἐγχείη, στυφέλιξε δέ μιν μεμαῶτα, | 261 |
| διόλου διεπέρασε, συνετάραξε δὲ αὐτὸν προθύμως ὁρμῶντα, | |
| τμήδην δ' αὐχέν' ἐπῆλθε, μέλαν δ' ἀνεκήκιεν αἷμα, | 262 |
| τμητικῶς δὲ ἐπὶ τὸν αὐχένα ἦλθεν, αἷμα δὲ μέλαν ἀνεπήδα καὶ ἀνεφέρετο· | |
| ἀλλ' οὐδ' ὧς ἀπέληγε μάχης κορυθαίολος Ἕκτωρ, | 263 |
| ἀλλ᾽ οὐδὲ οὕτως ἀπεπαύετο τῆς μάχης ὁ συνεχῶς τὴν περικεφαλαίαν κινῶν Ἕκτωρ, | |
| ἀλλ' ἀναχασσάμενος λίθον εἵλετο χειρὶ παχείῃ | 264 |
| ἀλλὰ μικρὸν ἀναχωρήσας ἔλαβε τῇ παχείᾳ χειρὶ λίθον | |
| κείμενον ἐν πεδίῳ μέλανα τρηχύν τε μέγαν τε· | 265 |
| κείμενον ἐν τῷ πεδίῳ, μέλανα, καὶ τραχὺν, καὶ μέγαν· | |
| τῷ βάλεν Αἴαντος δεινὸν σάκος ἑπταβόειον | 266 |
| τούτῳ δὲ ἔβαλε τὴν φοβερὰν ἑπτάβυρσον ἀσπίδα τοῦ Αἴαντος | |
| μέσσον ἐπομφάλιον· περιήχησεν δ' ἄρα χαλκός. | 267 |
| κατὰ τὸν μέσον ὀμφαλόν, ἦχον δὲ μέγαν ὁ χαλκὸς ἀπετέλεσεν. | |
| δεύτερος αὖτ' Αἴας πολὺ μείζονα λᾶαν ἀείρας | 268 |
| δεύτερον δὲ ὁ Αἴας πολλῷ μείζονα λίθον ἄρας, | |
| ἧκ' ἐπιδινήσας, ἐπέρεισε δὲ ἶν' ἀπέλεθρον, | 269 |
| ἀφῆκε συστρέψας, ἐπεστήριξε δὲ δύναμιν μεγίστην, | |
| εἴσω δ' ἀσπίδ' ἔαξε βαλὼν μυλοειδέϊ πέτρῳ, | 270 |
| ἐντὸς δὲ τὴν ἀσπίδα κατέαξε, πλήξας πέτρᾳ μυλοειδεῖ, | |
| βλάψε δέ οἱ φίλα γούναθ'· ὃ δ' ὕπτιος ἐξετανύσθη | 271 |
| ἔβλαψε δὲ αὐτῷ τὰ προσφιλῆ γόνατα· οὗτος δὲ κατὰ τὰ νῶτα ἐξηπλώθη, | |
| ἀσπίδι ἐγχριμφθείς· τὸν δ' αἶψ' ὤρθωσεν Ἀπόλλων. | 272 |
| ὑπὸ τῆς ἀσπίδος συνωθησθείς, ταχέως δὲ αὐτὸν ἤγειρεν ὁ Ἀπόλλων· | |
| καί νύ κε δὴ ξιφέεσσ' αὐτοσχεδὸν οὐτάζοντο, | 273 |
| καὶ δὴ ξίφεσιν ἐκ τοῦ σύνεγγυς ἐτιτρώσκοντο ἄν, | |
| εἰ μὴ κήρυκες Διὸς ἄγγελοι ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν | 274 |
| εἰ μὴ κήρυκες οἱ ἄγγελοι τοῦ Διὸς καὶ τῶν ἀνδρῶν | |
| ἦλθον, ὃ μὲν Τρώων, ὃ δ' Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων, | 275 |
| παρεγένοντο, ὁ μὲν τῶν Τρῴων, ὁ δὲ τῶν σιδηροθωράκων Ἑλλήνων, | |
| Ταλθύβιός τε καὶ Ἰδαῖος πεπνυμένω ἄμφω· | 276 |
| ὅ τε Ταλθύβιος, καὶ ὁ Ἰδαῖος, ἀμφότεροι συνετοί, | |
| μέσσῳ δ' ἀμφοτέρων σκῆπτρα σχέθον, εἶπέ τε μῦθον | 277 |
| ἐν μέσῳ δὲ ἀμφοτέρων τὰς ῥάβδους κατέσχον, καὶ λόγον εἶπεν | |
| κῆρυξ Ἰδαῖος πεπνυμένα μήδεα εἰδώς· | 278 |
| Ἰδαῖος ὁ κῆρυξ συνετὰ βουλεύματα ἐπιστάμενος· | |
| μηκέτι παῖδε φίλω πολεμίζετε μηδὲ μάχεσθον· | 279 |
| μὴ περαιτέρω πολεμεῖτε ἀγαπητοὶ παῖδες, μηδὲ μάχεσθε· | |
| ἀμφοτέρω γὰρ σφῶϊ φιλεῖ νεφεληγερέτα Ζεύς, | 280 |
| ἑκάτερον γὰρ ὑμῶν φιλεῖ ὁ τὰς νεφέλας ἀθροίζων Ζεύς, | |
| ἄμφω δ' αἰχμητά· τό γε δὴ καὶ ἴδμεν ἅπαντες. | 281 |
| ἀμφότεροι δὲ πολεμισταί ἐστε, καὶ τοῦτο δὴ σύμπαντες οἴδαμεν, | |
| νὺξ δ' ἤδη τελέθει· ἀγαθὸν καὶ νυκτὶ πιθέσθαι. | 282 |
| νὺξ δὲ ἤδη ὑπάρχει, καλόν ἐστι πείθεσθαι καὶ νυκτί. | |
| τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη Τελαμώνιος Αἴας· | 283 |
| πρὸς τοῦτον δὲ ἀποκρινόμενος Αἴας ὁ Τελαμῶνος εἶπεν· | |
| Ἰδαῖ' Ἕκτορα ταῦτα κελεύετε μυθήσασθαι· | 284 |
| ὦ Ἰδαῖε, τῷ Ἕκτορι εἴπατε ταῦτα φάναι, | |
| αὐτὸς γὰρ χάρμῃ προκαλέσσατο πάντας ἀρίστους. | 285 |
| αὐτὸς γὰρ εἰς μάχην προὐκαλέσατο πάντας τοὺς ἀρίστους· | |
| ἀρχέτω· αὐτὰρ ἐγὼ μάλα πείσομαι ᾗ περ ἂν οὗτος. | 286 |
| ἀρχὴν ποιείτω, ἐγὼ δὲ πάνυ ὑπακούσομαι, ἐὰν οὗτος. | |
| τὸν δ' αὖτε προσέειπε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ· | 287 |
| πρὸς τοῦτον δὲ εἶπεν ὁ μέγας Ἕκτωρ ὁ συνεχῶς τὴν περικεφαλαίων κινῶν· | |
| Αἶαν ἐπεί τοι δῶκε θεὸς μέγεθός τε βίην τε | 288 |
| ὦ Αἶαν, ἐπειδή σοι ἔδωκεν ὁ θεὸς μέγεθος, καὶ ἰσχὺν, | |
| καὶ πινυτήν, περὶ δ' ἔγχει Ἀχαιῶν φέρτατός ἐσσι, | 289 |
| καὶ φρόνησιν, δόρατι δὲ καὶ πολέμῳ κράτιστος τῶν Ἑλλήνων ὑπάρχεις, | |
| νῦν μὲν παυσώμεσθα μάχης καὶ δηϊοτῆτος | 290 |
| νυνὶ μὲν λήξωμεν τῆς μάχης καὶ τοῦ πολέμου | |
| σήμερον· ὕστερον αὖτε μαχησόμεθ' εἰς ὅ κε δαίμων | 291 |
| σήμερον· μετὰ ταῦτα δὲ πολεμήσομεν, ἕως ἂν ὁ θεὸς | |
| ἄμμε διακρίνῃ, δώῃ δ' ἑτέροισί γε νίκην. | 292 |
| ἡμᾶς διαχωρίσῃ, δώσῃ δὲ τῇ ἑτέρᾳ μερίδι νίκην· | |
| νὺξ δ' ἤδη τελέθει· ἀγαθὸν καὶ νυκτὶ πιθέσθαι, | 293 |
| νὺξ δὲ ἤδη ὑπάρχει, καλόν ἐστι καὶ νυκτὶ πεισθῆναι, | |
| ὡς σύ τ' ἐϋφρήνῃς πάντας παρὰ νηυσὶν Ἀχαιούς, | 294 |
| ἵνα σύ τε εὐφράνῃς καὶ τέρψῃς πάντας τοὺς Ἕλληνας παρὰ ταῖς ναυσί, | |
| σούς τε μάλιστα ἔτας καὶ ἑταίρους, οἵ τοι ἔασιν· | 295 |
| καὶ μάλιστα τοὺς σοὺς πολίτας καὶ φίλους οἵ σοι ὑπάρχουσιν. | |
| αὐτὰρ ἐγὼ κατὰ ἄστυ μέγα Πριάμοιο ἄνακτος | 296 |
| ἐγὼ δὲ κατὰ τὴν μεγάλην πόλιν τοῦ βασιλέως Πριάμου | |
| Τρῶας ἐϋφρανέω καὶ Τρῳάδας ἑλκεσιπέπλους, | 297 |
| τοὺς Τρῷας εὐφράνω καὶ τὰς Τρῳάδας τὰς ἑλκούσας τοὺς πέπλους, | |
| αἵ τέ μοι εὐχόμεναι θεῖον δύσονται ἀγῶνα. | 298 |
| αἵτινες εὐχόμεναί μοι, εἰσδύνουσι τὸν θεῖον ἀγῶνα, ἤτοι τὸν περὶ τὰ ἱερά, ἔνθα οἱ θεοὶ αὐλίζονται διὰ τὰ ἀγάλματα. | |
| δῶρα δ' ἄγ' ἀλλήλοισι περικλυτὰ δώομεν ἄμφω, | 299 |
| ἄγε δὲ δῶμεν ἀλλήλοις ἀμφότεροι δῶρα ὑπερένδοξα, | |
| ὄφρά τις ὧδ' εἴπῃσιν Ἀχαιῶν τε Τρώων τε· | 300 |
| ὅπως τις ἀπὸ τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Τρῴων οὕτως εἴπῃ· | |
| ἠμὲν ἐμαρνάσθην ἔριδος πέρι θυμοβόροιο, | 301 |
| τῷ ὄντι μὲν ἐπολέμησαν περὶ φιλονεικίας ψυχοφθόρου, | |
| ἠδ' αὖτ' ἐν φιλότητι διέτμαγεν ἀρθμήσαντε. | 302 |
| τῷ ὄντι δὲ διεχωρίσθησαν ἐν φιλίᾳ ἁρμοσθέντες καὶ συμβιβασθέντες. | |
| ὣς ἄρα φωνήσας δῶκε ξίφος ἀργυρόηλον | 303 |
| οὕτω δὴ εἰπών, ἐχαρίσατο αὐτῷ ξίφος ἥλους ἀργυροὺς ἔχον, | |
| σὺν κολεῷ τε φέρων καὶ ἐϋτμήτῳ τελαμῶνι· | 304 |
| σὺν τῇ ξιφοθήκῃ καὶ τῷ καλῶς τετμημένῳ ἀναφορεῖ ἐπιφέρων· | |
| Αἴας δὲ ζωστῆρα δίδου φοίνικι φαεινόν. | 305 |
| ὁ Αἴας δὲ ζώνην θωρακίτην ἐδωρήσατο, φοινικίνῳ χρώματι λελαμπρυσμένην. | |
| τὼ δὲ διακρινθέντε ὃ μὲν μετὰ λαὸν Ἀχαιῶν | 306 |
| οὗτοι δὲ διαχωρισθέντες, ὁ μὲν ἐπὶ τὸν στρατὸν τῶν Ἑλλήνων ἐπανῆκεν, | |
| ἤϊ', ὃ δ' ἐς Τρώων ὅμαδον κίε· τοὶ δὲ χάρησαν, | 307 |
| ὁ δὲ εἰς τὸν ὄχλον τῶν Τρῴων ἀπῄει, οὗτοι δὲ ἐχάρησαν, | |
| ὡς εἶδον ζωόν τε καὶ ἀρτεμέα προσιόντα, | 308 |
| ὅτε ἐθεάσαντο αὐτὸν ζῶντα καὶ ὑγιᾶ προσερχόμενον, | |
| Αἴαντος προφυγόντα μένος καὶ χεῖρας ἀάπτους· | 309 |
| ἐκφυγόντα τὴν ἰσχὺν καὶ τὰς ἀπροσπελάστους χεῖρας τοῦ Αἴαντος· | |
| καί ῥ' ἦγον προτὶ ἄστυ ἀελπτέοντες σόον εἶναι. | 310 |
| καὶ δὴ ἀπῆγον αὐτὸν εἰς τὴν πόλιν μὴ ἐλπίσαντες σῷον καὶ ὑγιᾶ εἶναι· | |
| Αἴαντ' αὖθ' ἑτέρωθεν ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ | 311 |
| τὸν Αἴαντα δὲ ἐξ ἑτέρου μέρους οἱ εὔοπλοι Ἕλληνες | |
| εἰς Ἀγαμέμνονα δῖον ἄγον κεχαρηότα νίκῃ. | 312 |
| ἀπῆγον εἰς τὸν ἔνδοξον Ἀγαμέμνονα, χαίροντα ἐπὶ τῇ νίκῃ. | |
| οἳ δ' ὅτε δὴ κλισίῃσιν ἐν Ἀτρεΐδαο γένοντο, | 313 |
| οὗτοι δὲ ἐπειδὴ ἐν ταῖς σκηναῖς τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἀτρέως ἐγένοντο, | |
| τοῖσι δὲ βοῦν ἱέρευσεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων | 314 |
| τούτοις βοῦν ἔθυσεν ὁ βασιλεὺς τῶν ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων | |
| ἄρσενα πενταέτηρον ὑπερμενέϊ Κρονίωνι. | 315 |
| ἄρρενα, πενταετῆ, τῷ μεγαλοδυνάμῳ υἱῷ τοῦ Κρόνου. | |
| τὸν δέρον ἀμφί θ' ἕπον, καί μιν διέχευαν ἅπαντα, | 316 |
| τοῦτον ἐξέδερον, καὶ περιεῖπον, καὶ ὅλον αὐτὸν διεμέρισαν, | |
| μίστυλλόν τ' ἄρ' ἐπισταμένως πεῖράν τ' ὀβελοῖσιν, | 317 |
| διεῖλον δὲ εἰς μικρὰ μετ᾿ ἐπιστήμης, καὶ περιέπειραν τοῖς ὀβελίσκοις, | |
| ὄπτησάν τε περιφραδέως, ἐρύσαντό τε πάντα. | 318 |
| καὶ ὤπτησαν νουνεχῶς τε καὶ ἐμπείρως, καὶ ἐξείλκυσαν ἅπαντα. | |
| αὐτὰρ ἐπεὶ παύσαντο πόνου τετύκοντό τε δαῖτα, | 319 |
| ἐπεὶ δὲ ἀπεπαύσαντο τῶν ἔργων, καὶ τὴν εὐωχίαν παρεσκεύασαν, | |
| δαίνυντ', οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐΐσης· | 320 |
| εὐωχοῦντο, οὐκέτι ψυχή τινος ἐδεῖτο τροφῆς ἐν κοινῇ τραπέζῃ προκειμένης· | |
| νώτοισιν δ' Αἴαντα διηνεκέεσσι γέραιρεν | 321 |
| τὸν Αἴαντα δὲ νώτοις διηνεκῶς ἐτίμα | |
| ἥρως Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων. | 322 |
| ὁ ἥρως ὁ υἱὸς τοῦ Ἀτρέως, ὁ μέγας βασιλεὺς Ἀγαμέμνων· | |
| αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο, | 323 |
| ἐπεὶ δὲ τὴν ἐπιθυμίαν ἀνεπλήρωσαν τῆς πόσεως, καὶ τῆς τροφῆς, | |
| τοῖς ὁ γέρων πάμπρωτος ὑφαίνειν ἤρχετο μῆτιν | 324 |
| τούτοις ὁ γέρων Νέστωρ πρὸ πάντων συνείρειν καὶ κατασκευάζειν ἤρχετο βουλήν, | |
| Νέστωρ, οὗ καὶ πρόσθεν ἀρίστη φαίνετο βουλή· | 325 |
| οὗ καὶ πρότερον ἡ βουλὴ ἀρίστη ἐδόκει, | |
| ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν· | 326 |
| ὅς τις καλῶς φρονῶν ἐδημηγόρησε, καὶ ἐν μέσῳ αὐτῶν εἶπεν· | |
| Ἀτρεΐδη τε καὶ ἄλλοι ἀριστῆες Παναχαιῶν, | 327 |
| ὦ υἱοὶ τοῦ Ἀτρέως, καὶ ὦ ἄλλοι ἀριστεῖς τῶν πάντων Ἑλλήνων, | |
| πολλοὶ γὰρ τεθνᾶσι κάρη κομόωντες Ἀχαιοί, | 328 |
| πολλοὶ μὲν ἀπέθανον Ἕλληνες κομῶντες τὰς κεφαλάς, | |
| τῶν νῦν αἷμα κελαινὸν ἐύ̈ρροον ἀμφὶ Σκάμανδρον | 329 |
| ὧν τὸ μὲν μέλαν αἷμα νῦν περὶ τὸν καλλίρρουν Σκάμανδρον | |
| ἐσκέδασ' ὀξὺς Ἄρης, ψυχαὶ δ' Ἄϊδος δὲ κατῆλθον· | 330 |
| διεσκόρπισε ὁ ὀξὺς πόλεμος, αἱ ψυχαὶ δὲ εἰς ᾅδου κατέβησαν, | |
| τώ σε χρὴ πόλεμον μὲν ἅμ' ἠοῖ παῦσαι Ἀχαιῶν, | 331 |
| δι᾿ ὅ σε δεῖ τὸν μὲν πόλεμον τῶν Ἑλλήνων ἅμα τῇ ἡμέρᾳ, ἤτοι ἕωθεν, παῦσαι. | |
| αὐτοὶ δ' ἀγρόμενοι κυκλήσομεν ἐνθάδε νεκροὺς | 332 |
| ἡμεῖς δὲ συναθροισθέντες ἐξ ἁμαξῶν οἴσομεν (φέρωμεν) δεῦρο τὰ σώματα | |
| βουσὶ καὶ ἡμιόνοισιν· ἀτὰρ κατακήομεν αὐτοὺς | 333 |
| διὰ βοῶν καὶ ἡμιόνων, κατακαύσομεν δὲ αὐτὰ | |
| τυτθὸν ἀπὸ πρὸ νεῶν, ὥς κ' ὀστέα παισὶν ἕκαστος | 334 |
| μικρὸν πόρρωθι πρὸ τῷ νεῶν (πόρρω τῶν νεῶν) ὡς ἂν ἕκαστος | |
| οἴκαδ' ἄγῃ ὅτ' ἂν αὖτε νεώμεθα πατρίδα γαῖαν. | 335 |
| τοῖς παισὶ τὰ ὀστᾶ ἐπ᾽ οἴκου κομίσῃ, ὁπηνίκα δὴ ὑποστρέφομεν εἰς τὴν γῆν τὴν πατρίδα· | |
| τύμβον δ' ἀμφὶ πυρὴν ἕνα χεύομεν ἐξαγαγόντες | 336 |
| τάφον δὲ περὶ τὴν πυρκαιὰν ἕνα διὰ χώματος ποιήσωμεν, ἐκπορευθέντες | |
| ἄκριτον ἐκ πεδίου· ποτὶ δ' αὐτὸν δείμομεν ὦκα | 337 |
| ἔξω τῆς πεδιάδος, ἄκριτον, ἤτοι μὴ καθέκαστον τῶν τεθνηκότων διακρινόμενον (χωριζόμενον)· παρ᾿ αὐτὸν δὲ ταχέως οἰκοδομήσωμεν | |
| πύργους ὑψηλοὺς εἶλαρ νηῶν τε καὶ αὐτῶν. | 338 |
| τείχη ὑψηλά, φυλακὴν τῶν τε νεῶν καὶ ἡμῶν αὐτῶν, | |
| ἐν δ' αὐτοῖσι πύλας ποιήσομεν εὖ ἀραρυίας, | 339 |
| ἐν αὐτοῖς δὲ πύλας κατασκευάσωμεν καλῶς καὶ ἀσφαλῶς ἡρμοσμένας, | |
| ὄφρα δι' αὐτάων ἱππηλασίη ὁδὸς εἴη· | 340 |
| ὅπως δι᾽ αὐτῶν ὁδὸς ἱππική, καὶ ἔξοδος τοῦ στρατεύματος ὑπάρχοι, | |
| ἔκτοσθεν δὲ βαθεῖαν ὀρύξομεν ἐγγύθι τάφρον, | 341 |
| ἔξωθεν δὲ σκάψαντες ποιήσωμεν ἐγγὺς τάφρον βαθεῖαν, | |
| ἥ χ' ἵππον καὶ λαὸν ἐρυκάκοι ἀμφὶς ἐοῦσα, | 342 |
| ἥτις ἂν τοὺς ἵππους καὶ τοὺς ἄνδρας κατέχοι καὶ φυλάττοι μεταξὺ οὖσα, | |
| μή ποτ' ἐπιβρίσῃ πόλεμος Τρώων ἀγερώχων. | 343 |
| μήποτ' ἐπέλθῃ καὶ ἐπισχύσῃ πόλεμος τῶν ὑπερηφάνων Τρῴων. | |
| ὣς ἔφαθ', οἳ δ' ἄρα πάντες ἐπῄνησαν βασιλῆες. | 344 |
| οὕτως εἶπεν. οὗτοι δ᾽ ἄρα πάντες οἱ βασιλεῖς συνῄεσαν τοῖς εἰρημένοις. | |
| Τρώων αὖτ' ἀγορὴ γένετ' Ἰλίου ἐν πόλει ἄκρῃ | 345 |
| ὁμοίως δὲ καὶ τῶν Τρῴων συναγωγὴ καὶ ἐκκλησία ἐγένετο ἐν τῇ ἀκροπόλει τῆς Ἰλίου | |
| δεινὴ τετρηχυῖα, παρὰ Πριάμοιο θύρῃσι· | 346 |
| φοβερὰ καὶ ταραχώδης παρὰ ταῖς τοῦ Πριάμου θύραις· | |
| τοῖσιν δ' Ἀντήνωρ πεπνυμένος ἦρχ' ἀγορεύειν· | 347 |
| ἐν τούτοις δὲ Ἀντήνωρ ὁ συνετὸς ἔρχετο δημηγορεῖν οὕτω· | |
| κέκλυτέ μευ Τρῶες καὶ Δάρδανοι ἠδ' ἐπίκουροι, | 348 |
| ἀκούσατέ μου ὦ Τρῷες, καὶ Δάρδανοι, καὶ βοηθοὶ | |
| ὄφρ' εἴπω τά με θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι κελεύει. | 349 |
| ἵνα εἴπω ἅ με ἡ ψυχὴ ἐν τῷ στήθει προτρέπει· | |
| δεῦτ' ἄγετ' Ἀργείην Ἑλένην καὶ κτήμαθ' ἅμ' αὐτῇ | 350 |
| φέρε δὴ τὴν Πελοποννησίαν Ἑλένην, καὶ τὰ χρήματα σὺν αὐτῇ, | |
| δώομεν Ἀτρεΐδῃσιν ἄγειν· νῦν δ' ὅρκια πιστὰ | 351 |
| ἀποδῶμεν τοῖς υἱοῖς τοῦ Ἀτρέως ἀπάγειν, νυνὶ γὰρ τοὺς πιστοὺς καὶ βεβαίους ὅρκους | |
| ψευσάμενοι μαχόμεσθα· τὼ οὔ νύ τι κέρδιον ἡμῖν | 352 |
| ἀθητήσαντες, καὶ παραβάντες μαχόμεθα, δι᾿ ὃ οὐκ ἐπικερδὲς καὶ ὠφέλιμον ἡμῖν | |
| ἔλπομαι ἐκτελέεσθαι, ἵνα μὴ ῥέξομεν ὧδε. | 353 |
| ἐλπίζω ἐκτελεσθῆναι, ἐὰν μὴ πράζωμεν οὕτως· | |
| ἤτοι ὅ γ' ὣς εἰπὼν κατ' ἄρ' ἕζετο· τοῖσι δ' ἀνέστη | 354 |
| ὁ μὲν οὕτως εἰπὼν ἐκάθισε. ἐν τούτοις δὲ ἠγέρθη | |
| δῖος Ἀλέξανδρος Ἑλένης πόσις ἠϋκόμοιο, | 355 |
| ὁ ἔνδοξος Ἀλέξανδρος, ὁ ἀνὴρ τῆς Ἑλένης τῆς καλλικόμου, | |
| ὅς μιν ἀμειβόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· | 356 |
| ὅστις αὐτῷ ἀνταποκρινόμενος λόγους ταχεῖς ἔλεγεν οὕτω· | |
| Ἀντῆνορ σὺ μὲν οὐκέτ' ἐμοὶ φίλα ταῦτ' ἀγορεύεις· | 357 |
| ὦ Ἀντῆνορ, σὺ δήπου οὐδαμῶς ἐμοὶ κεχαρισμένα ταῦτα δημηγορεῖς· | |
| οἶσθα καὶ ἄλλον μῦθον ἀμείνονα τοῦδε νοῆσαι. | 358 |
| οἶδας μέν τοι καὶ ἄλλον λόγον κρείσσονα τούτου διανοηθῆναι καὶ εἰπεῖν, | |
| εἰ δ' ἐτεὸν δὴ τοῦτον ἀπὸ σπουδῆς ἀγορεύεις, | 359 |
| εἰ δὲ ἀληθῶς που τοῦτον σπουδάζων ὡς κρείσσονα λέγεις, | |
| ἐξ ἄρα δή τοι ἔπειτα θεοὶ φρένας ὤλεσαν αὐτοί. | 360 |
| ἐξαπώλεσαν δήπουθεν αὐτοὶ οἱ θεοὶ τὸν σὸν λογισμόν, | |
| αὐτὰρ ἐγὼ Τρώεσσι μεθ' ἱπποδάμοις ἀγορεύσω· | 361 |
| ἐγὼ δὲ ἐν τοῖς Τρῳσὶ τοῖς ἱππικοῖς δημηγορήσας ἐρῶ, | |
| ἀντικρὺ δ' ἀπόφημι γυναῖκα μὲν οὐκ ἀποδώσω· | 362 |
| διαρρήδην γὰρ ἀπαγορεύω, τὴν μὲν γυναῖκα οὐκ ἀποδώσω, | |
| κτήματα δ' ὅσσ' ἀγόμην ἐξ Ἄργεος ἡμέτερον δῶ | 363 |
| τὰ χρήματα δὲ ὅσα ἤγαγον ἐκ τοῦ Ἄργους εἰς τὸ ἡμέτερον δῶμα, | |
| πάντ' ἐθέλω δόμεναι καὶ οἴκοθεν ἄλλ' ἐπιθεῖναι. | 364 |
| πάντα βούλομαι ἀποδοῦναι, καὶ ἔτι ἐκ τοῦ οἴκου ἕτερα προσθεῖναι. | |
| ἤτοι ὅ γ' ὣς εἰπὼν κατ' ἄρ' ἕζετο· τοῖσι δ' ἀνέστη | 365 |
| ὁ μὲν οὕτως εἰπὼν ἐκάθισεν. ἐν τούτοις δ᾽ ἀνέστη | |
| Δαρδανίδης Πρίαμος, θεόφιν μήστωρ ἀτάλαντος, | 366 |
| ὁ τοῦ Δαρδάνου ἀπόγονος Πρίαμος, ὁ τοῖς θεοῖς κατὰ γνώμην παραπλήσιος, | |
| ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπε· | 367 |
| ὃς εὖ φρονῶν ἐδημηγόρησε, καὶ εἶπεν ἐν αὐτοῖς· | |
| κέκλυτέ μευ Τρῶες καὶ Δάρδανοι ἠδ' ἐπίκουροι, | 368 |
| ἀκούσατέ μου, ὦ Τρῷες, καὶ Δάρδανοι, καὶ βοηθοί, | |
| ὄφρ' εἴπω τά με θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι κελεύει. | 369 |
| ἵνα εἴπω ἃ με ἡ ψυχὴ ἐν τῷ στήθει προτρέπει. | |
| νῦν μὲν δόρπον ἕλεσθε κατὰ πτόλιν ὡς τὸ πάρος περ, | 370 |
| νῦν μὲν δεῖπνον λάβετε κατὰ τὸ στρατόπεδον ὡς τὸ πρότερον, | |
| καὶ φυλακῆς μνήσασθε καὶ ἐγρήγορθε ἕκαστος· | 371 |
| καὶ φυλακῆς μνήσθητε, καὶ ἐπιμελήθητε, καὶ γρηγορήσατε πάντες· | |
| ἠῶθεν δ' Ἰδαῖος ἴτω κοίλας ἐπὶ νῆας | 372 |
| ἕωθεν δὲ πορευθήτω ὁ Ἰδαῖος ἐπὶ τὰς βαθείας ναῦς (τῶν Ἑλλήνων) | |
| εἰπέμεν Ἀτρεΐδῃς Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ | 373 |
| εἰπεῖν τοῖς υἱοῖς τοῦ Ἀτρέως, τῷ τε Ἀγαμέμνονι, καὶ τῷ Μενελάῳ | |
| μῦθον Ἀλεξάνδροιο, τοῦ εἵνεκα νεῖκος ὄρωρε· | 374 |
| τὸν λόγον τοῦ Ἀλεξάνδρου, οὗ χάριν ἡ παροῦσα φιλονεικία ἐγήγερτο, | |
| καὶ δὲ τόδ' εἰπέμεναι πυκινὸν ἔπος, αἴ κ' ἐθέλωσι | 375 |
| καὶ ἔτι τοῦτον εἰπεῖν τὸν νουνεχῆ λόγον, ἐὰν βούλωνται | |
| παύσασθαι πολέμοιο δυσηχέος, εἰς ὅ κε νεκροὺς | 376 |
| λῆξαι τοῦ κακοήχου πολέμου ἕως ἂν τοὺς νεκροὺς | |
| κήομεν· ὕστερον αὖτε μαχησόμεθ' εἰς ὅ κε δαίμων | 377 |
| κατακαύσωμεν, ὕστερον δὲ πάλιν πολεμήσομεν, ἕως ἂν ὁ θεὸς | |
| ἄμμε διακρίνῃ, δώῃ δ' ἑτέροισί γε νίκην. | 378 |
| ἡμᾶς διαχωρίσῃ, δῷ δὲ τῷ ἑτέρῳ μέρει τὴν νίκην. | |
| ὣς ἔφαθ', οἳ δ' ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδ' ἐπίθοντο· | 379 |
| οὕτως εἶπεν. οὗτοι δὲ λίαν αὐτοῦ ἐπήκουσαν καὶ ἐπείσθησαν. | |
| δόρπον ἔπειθ' εἵλοντο κατὰ στρατὸν ἐν τελέεσσιν· | 380 |
| δεῖπνον οὖν μετὰ ταῦτα ἔλαβον κατὰ τὸ στρατόπεδον ἐν ταῖς τάξεσι. | |
| ἠῶθεν δ' Ἰδαῖος ἔβη κοίλας ἐπὶ νῆας· | 381 |
| ἕωθεν δὲ ὁ Ἰδαῖος ἐπορεύθη ἐπὶ τὰς βαθείας ναῦς· | |
| τοὺς δ' εὗρ' εἰν ἀγορῇ Δαναοὺς θεράποντας Ἄρηος | 382 |
| εὗρε δὲ τοὺς Ἕλληνας τοὺς ὑπηρέτας τοῦ Ἄρεος ἐν ἐκκλησία | |
| νηῒ πάρα πρύμνῃ Ἀγαμέμνονος· αὐτὰρ ὃ τοῖσι | 383 |
| παρὰ τῇ πρύμνῃ τῆς νεὼς τοῦ Ἀγαμέμνονος | |
| στὰς ἐν μέσσοισιν μετεφώνεεν ἠπύτα κῆρυξ· | 384 |
| ὁ κῆρυξ δὲ ὁ μεγαλόφωνος στὰς ἐν μέσῳ, εἶπεν αὐτοῖς· | |
| Ἀτρεΐδη τε καὶ ἄλλοι ἀριστῆες Παναχαιῶν | 385 |
| ὦ υἱὲ τοῦ Ἀτρέως, καὶ ἄλλοι εὔοπλοι Ἕλληνες, | |
| ἠνώγει Πρίαμός τε καὶ ἄλλοι Τρῶες ἀγαυοὶ | 386 |
| ὅ τε Πρίαμος καὶ οἱ ἄλλοι λαμπροὶ Τρῷες ἐκέλευσαν | |
| εἰπεῖν, αἴ κέ περ ὔμμι φίλον καὶ ἡδὺ γένοιτο, | 387 |
| εἰπεῖν, εἴπερ ἂν ὑμῖν προσφιλὲς καὶ χαρίεν εἴη, | |
| μῦθον Ἀλεξάνδροιο, τοῦ εἵνεκα νεῖκος ὄρωρε· | 388 |
| λόγον τοῦ Ἀλεξάνδρου, οὗ χάριν ἡ παροῦσα ἔρις ἐγήγερται. | |
| κτήματα μὲν ὅσ' Ἀλέξανδρος κοίλῃς ἐνὶ νηυσὶν | 389 |
| τὰ μὲν χρήματα, ὅσα Ἀλέξανδρος ἐν ταῖς ναυσὶ ταῖς βαθείαις | |
| ἠγάγετο Τροίηνδ'· ὡς πρὶν ὤφελλ' ἀπολέσθαι· | 390 |
| ἤγαγεν εἰς τὴν Τροίαν, ὃς εἴθε ἀπώλετο πρὶν ἢ ταῦτα ποιῆσαι, | |
| πάντ' ἐθέλει δόμεναι καὶ οἴκοθεν ἄλλ' ἐπιθεῖναι· | 391 |
| πάντα βούλεται ἀποδοῦναι, καὶ προσέτι ἐκ τοῦ οἴκου προσθεῖναι ἄλλα· | |
| κουριδίην δ' ἄλοχον Μενελάου κυδαλίμοιο | 392 |
| τὴν δὲ ἐκ παρθενίας γαμετὴν τοῦ ἐνδόξου Μενελάου | |
| οὔ φησιν δώσειν· ἦ μὴν Τρῶές γε κέλονται. | 393 |
| οὐκ ἀποδώσειν φησίν· ὄντως που αὐτὸν οἱ Τρῷες παρακελεύονται ἀποδοῦναι. | |
| καὶ δὲ τόδ' ἠνώγεον εἰπεῖν ἔπος αἴ κ' ἐθέλητε | 394 |
| καὶ δὴ τόνδε τὸν λόγον ἐκέλευσαν εἰπεῖν, ἐὰν βούλησθε | |
| παύσασθαι πολέμοιο δυσηχέος εἰς ὅ κε νεκροὺς | 395 |
| λῆξαι τοῦ κακοήχου πολέμου, ἕως ἂν τὰ σώματα | |
| κήομεν· ὕστερον αὖτε μαχησόμεθ' εἰς ὅ κε δαίμων | 396 |
| καύσωμεν· μετὰ ταῦτα δὲ πολεμήσομεν, ἕως ἂν ὁ θεὸς | |
| ἄμμε διακρίνῃ, δώῃ δ' ἑτέροισί γε νίκην. | 397 |
| ἡμᾶς διαχωρίσῃ, δώσῃ δὲ τῇ ἑτέρᾳ μερίδι νίκην. | |
| ὣς ἔφαθ', οἳ δ' ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ· | 398 |
| οὕτως εἶπεν. οὗτοι δὲ πάντες ἥσυχοι ἐγένοντο σιωπῇ· | |
| ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης· | 399 |
| μετὰ χρόνον δέ τινα Διομήδης ὁ κατὰ πόλεμον ἀγαθὸς εἶπεν αὐτοῖς· | |
| μήτ' ἄρ τις νῦν κτήματ' Ἀλεξάνδροιο δεχέσθω | 400 |
| μηδεὶς νῦν μήτε χρήματα Ἀλεξάνδρου δεχέσθω, | |
| μήθ' Ἑλένην· γνωτὸν δὲ καὶ ὃς μάλα νήπιός ἐστιν | 401 |
| μήτε τὴν Ἑλένην· γνωστὸν γάρ ἐστι καὶ αὐτῷ, ὃς λίαν ἀσύνετός ἐστιν, | |
| ὡς ἤδη Τρώεσσιν ὀλέθρου πείρατ' ἐφῆπται. | 402 |
| ὅτι τοῖς Τρῳσὶν ἤδη τὰ τοῦ ἀφανισμοῦ πέρατα ἐπίκεινται. | |
| ὣς ἔφαθ', οἳ δ' ἄρα πάντες ἐπίαχον υἷες Ἀχαιῶν | 403 |
| οὕτως εἶπεν. οἱ υἱοὶ δὲ τῶν Ἑλλήνων πάντες ἐπεβόησαν, | |
| μῦθον ἀγασσάμενοι Διομήδεος ἱπποδάμοιο· | 404 |
| λόγον θαυμάσαντες τοῦ ἱππικοῦ Διομήδους. | |
| καὶ τότ' ἄρ' Ἰδαῖον προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων· | 405 |
| καὶ δὴ τότε Ἀγαμέμνων ὁ βασιλεὺς εἶπε πρὸς τὸν Ἰδαῖον· | |
| Ἰδαῖ' ἤτοι μῦθον Ἀχαιῶν αὐτὸς ἀκούεις | 406 |
| ὦ Ἰδαῖε, τὸν μὲν λόγον τῶν Ἑλλήνων καὶ σὺ ἀκούεις, | |
| ὥς τοι ὑποκρίνονται· ἐμοὶ δ' ἐπιανδάνει οὕτως | 407 |
| ὅπως σοι ἀποκρίνονται, ἐμοὶ δὲ οὕτως ἀρέσκει. | |
| ἀμφὶ δὲ νεκροῖσιν κατακαιέμεν οὔ τι μεγαίρω· | 408 |
| περὶ δὲ τῶν νεκρῶν, κατακαίειν οὐ φθονῶ, | |
| οὐ γάρ τις φειδὼ νεκύων κατατεθνηώτων | 409 |
| οὐ γάρ τις φειδωλία (φροντὶς) νεκρῶν ἀποθανόντων | |
| γίγνετ' ἐπεί κε θάνωσι πυρὸς μειλισσέμεν ὦκα. | 410 |
| γίνεται, ἐπειδὰν ἀποθάνωσι, διὰ πυρὸς ταχέως μειλίσσεσθαι, ἤτοι κηδεύειν καὶ θάπτειν. | |
| ὅρκια δὲ Ζεὺς ἴστω ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης. | 411 |
| τοὺς ὅρκους δὲ ὁ Ζεὺς γινωσκέτω ὁ μεγάλως κτυπῶν ἀνὴρ τῆς Ἥρας. | |
| ὣς εἰπὼν τὸ σκῆπτρον ἀνέσχεθε πᾶσι θεοῖσιν, | 412 |
| οὕτως εἰπὼν ἀνέτεινε τὸ σκῆπτρον πᾶσι τοῖς θεοῖς | |
| ἄψορρον δ' Ἰδαῖος ἔβη προτὶ Ἴλιον ἱρήν. | 413 |
| ὀπισθορμήτως δὲ ἐπορεύθη ὁ Ἰδαῖος εἰς τὴν ἱερὰν Ἴλιον. | |
| οἳ δ' ἕατ' εἰν ἀγορῇ Τρῶες καὶ Δαρδανίωνες | 414 |
| οἱ Τρῷες δέ, καὶ οἱ τοῦ Δαρδάνου ἀπόγονοι, ἐκάθηντο | |
| πάντες ὁμηγερέες, ποτιδέγμενοι ὁππότ' ἄρ' ἔλθοι | 415 |
| πάντες συνηθροισμένοι, προσδεχόμενοι πότε δὴ ἀφίκοιτο | |
| Ἰδαῖος· ὃ δ' ἄρ' ἦλθε καὶ ἀγγελίην ἀπέειπε | 416 |
| ὁ Ἰδαῖος. Οὗτος δ᾽ οὖν ἀφίκετο, καὶ τὴν ἀγγελίαν ἀπεδοκίμασε, καὶ ὡς ἀνωφελῆ ἀνήγγειλεν, ὅτι μὴ προσεδέξαντο τὴν πρεσβείαν οἱ Ἕλληνες, | |
| στὰς ἐν μέσσοισιν· τοὶ δ' ὁπλίζοντο μάλ' ὦκα, | 417 |
| στὰς ἐν μέσῳ. οὗτοι δὲ καθωπλίζοντο μάλα ταχέως καὶ εὐτρεπίζοντο | |
| ἀμφότερον νέκυάς τ' ἀγέμεν ἕτεροι δὲ μεθ' ὕλην· | 418 |
| κατ᾽ ἀμφότερον, οἱ μὲν τοὺς νεκροὺς ἄγειν, ἄλλοι δὲ ἐπὶ τὴν ξυλαγωγίαν ᾤχοντο· | |
| Ἀργεῖοι δ' ἑτέρωθεν ἐϋσσέλμων ἀπὸ νηῶν | 419 |
| οἱ Ἕλληνες δὲ ἀφ' ἑτέρου μέρους ἀπὸ τῶν εὐκαθέδρων νεῶν | |
| ὀτρύνοντο νέκυς τ' ἀγέμεν, ἕτεροι δὲ μεθ' ὕλην. | 420 |
| παρώξυνον, τούς τε νεκροὺς ἄγειν, ἄλλοι δὲ ἐπὶ ξυλαγωγίαν ᾤχοντο. | |
| Ἠέλιος μὲν ἔπειτα νέον προσέβαλλεν ἀρούρας | 421 |
| ὁ ἥλιος μὲν οὖν μετὰ ταῦτα ἄρτι ταῖς ἀκτίσι προσέβαλε τῇ γῇ, | |
| ἐξ ἀκαλαρρείταο βαθυρρόου Ὠκεανοῖο | 422 |
| ἐκ τοῦ ἀκυμάντου καὶ πρᾴως ῥέοντος βαθύρρου Ὠκεανοῦ | |
| οὐρανὸν εἰσανιών· οἳ δ' ἤντεον ἀλλήλοισιν. | 423 |
| ἀνερχόμενος εἰς τὸν Οὐρανόν· οὗτοι δὲ συνήντων ἀλλήλοις, | |
| ἔνθα διαγνῶναι χαλεπῶς ἦν ἄνδρα ἕκαστον· | 424 |
| ὅπου ἐπιγνῶναι ἕκαστον ἄνδρα χαλεπὸν ἦν, | |
| ἀλλ' ὕδατι νίζοντες ἄπο βρότον αἱματόεντα | 425 |
| ἀλλὰ ὕδατι ἀπονίπτοντες τὸ μετὰ ἱδρῶτος καὶ κόνεως αἷμα, | |
| δάκρυα θερμὰ χέοντες ἀμαξάων ἐπάειραν. | 426 |
| δάκρυα θερμὰ καταχέοντες ἐπὶ τῶν ἁμαξῶν ἄραντες ἐπέθηκαν· | |
| οὐδ' εἴα κλαίειν Πρίαμος μέγας· οἳ δὲ σιωπῇ | 427 |
| οὐδὲ συνεχώρει κλαίειν ὁ μέγας Πρίαμος, οὗτοι δὲ μετὰ σιωπῆς | |
| νεκροὺς πυρκαϊῆς ἐπινήνεον ἀχνύμενοι κῆρ, | 428 |
| τὰ σώματα ἐπὶ τῆς πυρᾶς συνήθροιζον (ἐσώρευον) λυπούμενοι καὶ ἀλγοῦντες τὴν ψυχήν· | |
| ἐν δὲ πυρὶ πρήσαντες ἔβαν προτὶ Ἴλιον ἱρήν. | 429 |
| καύσαντες δὲ πυρί, ἐπορεύθησαν εἰς τὴν ἱερὰν Ἴλιον. | |
| ὣς δ' αὔτως ἑτέρωθεν ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ | 430 |
| ὡσαύτως δὲ ἀφ᾿ ἑτέρου μέρους οἱ εὔοπλοι Ἕλληνες | |
| νεκροὺς πυρκαϊῆς ἐπινήνεον ἀχνύμενοι κῆρ, | 431 |
| τὰ σώματα ἐπὶ τῆς πυρᾶς ἐσώρευον, λυπούμενοι κατὰ ψυχήν· | |
| ἐν δὲ πυρὶ πρήσαντες ἔβαν κοίλας ἐπὶ νῆας. | 432 |
| καύσαντες δὲ πυρὶ ἐπορεύθησαν ἐπὶ τὰς βαθείας ναῦς· | |
| ἦμος δ' οὔτ' ἄρ πω ἠώς, ἔτι δ' ἀμφιλύκη νύξ, | 433 |
| ὁπηνίκα δὲ οὔπω δὴ ἦν ἡμέρα, ἔτι δὲ ἦν λυκόφως, ἤτοι τὸ μεταξὺ νυκτὸς καὶ νοῦς σκοτῶδες, | |
| τῆμος ἄρ' ἀμφὶ πυρὴν κριτὸς ἔγρετο λαὸς Ἀχαιῶν, | 434 |
| τηνικαῦτα δὴ περὶ τὴν πυρὰν συνήθροιστο ὁ λαὸς τῶν Ἑλλήνων κριτός, ἤτοι εἰς αὐτὸ τοῦτο κριθεὶς τὸ περὶ τὴν πυρκαϊὰν ἐκπονῆσαι· | |
| τύμβον δ' ἀμφ' αὐτὴν ἕνα ποίεον ἐξαγαγόντες | 435 |
| τάφον δὲ περὶ αὐτὴν ἕνα ἐποίουν ἐκπορευθέντες | |
| ἄκριτον ἐκ πεδίου, ποτὶ δ' αὐτὸν τεῖχος ἔδειμαν | 436 |
| τοῦ πεδίου, ἄκριτον ἤτοι μὴ καθέκαστον διακρινόμενον, περὶ αὐτὸν δὲ ᾠκοδόμησαν τεῖχος, | |
| πύργους θ' ὑψηλούς, εἶλαρ νηῶν τε καὶ αὐτῶν. | 437 |
| πύργους ὑψηλούς, φυλακὴν τῶν τε νεῶν καὶ ἑαυτῶν· | |
| ἐν δ' αὐτοῖσι πύλας ἐνεποίεον εὖ ἀραρυίας, | 438 |
| ἐν αὐτοῖς δὲ πύλας κατεσκεύαζον καλῶς ἡρμοσμένας, | |
| ὄφρα δι' αὐτάων ἱππηλασίη ὁδὸς εἴη· | 439 |
| ὅπως δι᾽ αὐτῶν ὑπάρχοι ὁδὸς ἱππική, | |
| ἔκτοσθεν δὲ βαθεῖαν ἐπ' αὐτῷ τάφρον ὄρυξαν | 440 |
| ἔξωθεν δὲ ἔσκαψαν τάφρον βαθεῖαν ἐπ᾿ αὐτῷ, | |
| εὐρεῖαν μεγάλην, ἐν δὲ σκόλοπας κατέπηξαν. | 441 |
| πλατεῖαν καὶ μεγάλην, περὶ αὐτὴν δὲ ὀρθὰ ξύλα κατέπηξαν. | |
| ὣς οἳ μὲν πονέοντο κάρη κομόωντες Ἀχαιοί· | 442 |
| οὕτω μὲν οἱ τὰς κεφαλὰς κομῶντες Ἕλληνες ἐνήργουν. | |
| οἳ δὲ θεοὶ πὰρ Ζηνὶ καθήμενοι ἀστεροπητῇ | 443 |
| οἱ θεοὶ δὲ παρὰ τῷ Διὶ τῷ ἀστράπτοντι καθήμενοι, | |
| θηεῦντο μέγα ἔργον Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων. | 444 |
| ἐθαύμαζον τὸ μέγα ἔργον τῶν σιδηροθωράκων Ἑλλήνων. | |
| τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε Ποσειδάων ἐνοσίχθων· | 445 |
| τούτοις δὲ λόγων ἤρχετο ὁ τὴν γῆν σείων Ποσειδῶν λέγων· | |
| Ζεῦ πάτερ, ἦ ῥά τίς ἐστι βροτῶν ἐπ' ἀπείρονα γαῖαν | 446 |
| ὦ Ζεῦ πάτερ ἆρά τις ἐστὶν ἀνὴρ ἐπὶ τῆς ἀπείρου γῆς, | |
| ὅς τις ἔτ' ἀθανάτοισι νόον καὶ μῆτιν ἐνίψει; | 447 |
| ὅστις ἔτι (τοῦ λοιποῦ) τοῖς ἀθανάτοις θεοῖς τὴν διάνοιαν καὶ τὴν βουλὴν ἀντερεῖ; | |
| οὐχ ὁράᾳς ὅτι δ' αὖτε κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ | 448 |
| οὐχ ὁρᾷς, ὅτε δὴ οἱ τὰς κεφαλὰς κομῶντες Ἕλληνες | |
| τεῖχος ἐτειχίσσαντο νεῶν ὕπερ, ἀμφὶ δὲ τάφρον | 449 |
| ᾠκοδόμησαν τεῖχος ὑπὲρ τῶν νεῶν, περὶ αὐτὸ δὲ τάφρον | |
| ἤλασαν, οὐδὲ θεοῖσι δόσαν κλειτὰς ἑκατόμβας; | 450 |
| ἐξέτειναν, καὶ ἐποίησαν, οὐδὲ τοῖς θεοῖς προσήνεγκαν θυσίας ἐνδόξους; | |
| τοῦ δ' ἤτοι κλέος ἔσται ὅσον τ' ἐπικίδναται ἠώς· | 451 |
| τούτου δὴ ἡ ἔνδοξος φήμη ἔσται, καθ᾽ ὅσον χῶρον ἐφαπλοῦται ἡ ἡμέρα. | |
| τοῦ δ' ἐπιλήσονται τὸ ἐγὼ καὶ Φοῖβος Ἀπόλλων | 452 |
| τούτου δὲ ἀμνημονήσουσιν, ὅπερ ἐγὼ καὶ Ἀπόλλων ὁ λαμπρός τε καὶ καθαρὸς | |
| ἥρῳ Λαομέδοντι πολίσσαμεν ἀθλήσαντε. | 453 |
| Λαομέδοντι τῷ ἥρωϊ ἐτειχίσαμεν κακοπαθήσαντες. | |
| τὸν δὲ μέγ' ὀχθήσας προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς· | 454 |
| πρὸς τοῦτον δὲ μεγάλως βαρυνθείς, καὶ στενάζων εἶπεν ὁ τὰς νεφέλας ἀθροίζων Ζεύς· | |
| ὢ πόποι ἐννοσίγαι' εὐρυσθενές, οἷον ἔειπες. | 455 |
| Φεῦ φεῦ, ὦ κινητὰ γῆς μεγαλοδύναμε, οἷον εἶπας; | |
| ἄλλός κέν τις τοῦτο θεῶν δείσειε νόημα, | 456 |
| ἄλλος τις ἂν ἀπὸ τῶν θεῶν φοβηθείη τὸ νόημα καὶ ἐνθύμημα τοῦτο, | |
| ὃς σέο πολλὸν ἀφαυρότερος χεῖράς τε μένος τε· | 457 |
| ὅστις πολλῷ ἀσθενέστερός σου ὑπάρχει τὰς χεῖράς τε καὶ τὴν δύναμιν· | |
| σὸν δ' ἤτοι κλέος ἔσται ὅσον τ' ἐπικίδναται ἠώς. | 458 |
| τὸ σὸν δὴ κλέος ἔσται, καθ᾽ ὅσον χῶρον ἐφαπλοῦται ἡ ἡμέρα· | |
| ἄγρει μὰν ὅτ' ἂν αὖτε κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ | 459 |
| ἄγε μήν, ὅταν δὴ οἱ τὰς κεφαλὰς κομῶντες Ἕλληνες | |
| οἴχωνται σὺν νηυσὶ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν | 460 |
| πορευθῶσι σὺν ταῖς ναυσὶν ἐπὶ τὴν ἀγαπητὴν γῆν τὴν πατρίδα, | |
| τεῖχος ἀναρρήξας τὸ μὲν εἰς ἅλα πᾶν καταχεῦαι, | 461 |
| τὸ τεῖχος καταλύσας, τοῦτο μὲν ἅπαν εἰς τὴν θάλασσαν κατάχεον, | |
| αὖτις δ' ἠϊόνα μεγάλην ψαμάθοισι καλύψαι, | 462 |
| πάλιν δὲ τὸν μέγαν αἰγιαλὸν τοῖς ψάμμοις κατακάλυψον, | |
| ὥς κέν τοι μέγα τεῖχος ἀμαλδύνηται Ἀχαιῶν. | 463 |
| ὅπως ἄν σοι τὸ μέγα τεῖχος τῶν Ἑλλήνων καταλυθῇ καὶ ἀφανισθῇ. | |
| ὣς οἳ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον, | 464 |
| οὕτως οὗτοι μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἔλεγον, | |
| δύσετο δ' ἠέλιος, τετέλεστο δὲ ἔργον Ἀχαιῶν, | 465 |
| ἔδυτε ὁ ἥλιος, ἀπήρτιστο δὲ τὸ ἔργον τῶν Ἑλλήνων, | |
| βουφόνεον δὲ κατὰ κλισίας καὶ δόρπον ἕλοντο. | 466 |
| βοῦς δὲ ἐφόνευον κατὰ τὰς σκηνὰς εἰς δείπνου κατασκευήν, καὶ ἐδειπνοποιοῦντο. | |
| νῆες δ' ἐκ Λήμνοιο παρέσταν οἶνον ἄγουσαι | 467 |
| νῆες δὲ ἐκ τῆς Λήμνου παρεγένοντο κομίζουσαι οἶνον | |
| πολλαί, τὰς προέηκεν Ἰησονίδης Εὔνηος, | 468 |
| πολλαί, ἃς ἔπεμψεν Εὔνηος ὁ υἱὸς τοῦ Ἰάσονος, | |
| τόν ῥ' ἔτεχ' Ὑψιπύλη ὑπ' Ἰήσονι ποιμένι λαῶν. | 469 |
| ὃν δὴ ἔτεκεν ἡ Ὑψιπύλη εὐνηθεῖσα Ἰάσονι τῷ βασιλεῖ τῶν λαῶν· | |
| χωρὶς δ' Ἀτρεΐδῃς Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ | 470 |
| ἰδίᾳ δὲ τοῖς υἱοῖς τοῦ Ἀτρέως τῷ Ἀγαμέμνονι καὶ τῷ Μενελάῳ | |
| δῶκεν Ἰησονίδης ἀγέμεν μέθυ χίλια μέτρα. | 471 |
| ἔδωκεν ὁ υἱὸς τοῦ Ἰάσονος ἄγειν οἶνον χίλια μέτρα. | |
| ἔνθεν οἰνίζοντο κάρη κομόωντες Ἀχαιοί, | 472 |
| ἐντεῦθεν δὴ οἶνον ὠνοῦντο οἱ τὰς κεφαλὰς κομῶντες Ἕλληνες, | |
| ἄλλοι μὲν χαλκῷ, ἄλλοι δ' αἴθωνι σιδήρῳ, | 473 |
| ἄλλοι μὲν διὰ σιδήρου λαμπροῦ, | |
| ἄλλοι δὲ ῥινοῖς, ἄλλοι δ' αὐτῇσι βόεσσιν, | 474 |
| ἄλλοι δὲ διὰ δερμάτων, ἄλλοι δὲ δι᾽ αὐτῶν τῶν βοῶν, | |
| ἄλλοι δ' ἀνδραπόδεσσι· τίθεντο δὲ δαῖτα θάλειαν. | 475 |
| ἄλλοι δὲ δι᾿ αἰχμαλώτων· ἐποιοῦντο δὲ δαψιλῆ εὐωχίαν. | |
| παννύχιοι μὲν ἔπειτα κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ | 476 |
| Δι᾽ ὅλης μὲν οὖν τῆς νυκτὸς μετὰ ταῦτα οἱ τὰς κεφαλὰς κομῶντες Ἕλληνες | |
| δαίνυντο, Τρῶες δὲ κατὰ πτόλιν ἠδ' ἐπίκουροι· | 477 |
| εὐωχοῦντο, οἱ Τρῷες δὲ καὶ οἱ σύμμαχοι αὐτῶν κατὰ τὴν πόλιν· | |
| παννύχιος δέ σφιν κακὰ μήδετο μητίετα Ζεὺς | 478 |
| δι᾽ ὅλης δὲ τῆς νυκτὸς κακὰ αὐτοῖς ἐβουλεύετο ὁ βουλευτικὸς Ζεύς, | |
| σμερδαλέα κτυπέων· τοὺς δὲ χλωρὸν δέος ᾕρει· | 479 |
| καταπληκτικῶς βροντῶν· τούτους δὲ χλωροποιὸς φόβος κατελάμβανε, | |
| οἶνον δ' ἐκ δεπάων χαμάδις χέον, οὐδέ τις ἔτλη | 480 |
| οἶνον δὲ ἐκ τῶν ποτηρίων εἰς γῆν κατέχεαν, οὐ δὲ ὑπέμεινέ τις πιεῖν πρότερον, | |
| πρὶν πιέειν πρὶν λεῖψαι ὑπερμενέϊ Κρονίωνι. | 481 |
| πρὶν ἢ σπεῖσαι τῷ μεγαλοδυνάμῳ υἱῷ τοῦ Κρόνου· | |
| κοιμήσαντ' ἄρ' ἔπειτα καὶ ὕπνου δῶρον ἕλοντο. | 482 |
| ἀνεκλίθησαν δ᾽ οὖν μετὰ ταῦτα, καὶ τὸ δῶρον τοῦ ὕπνου ἔλαβον, ἤτοι αὐτὸ τὸ κοίμημα, ὅπερ ἡμῖν ὁ σωματοειδὴς ὕπνος δωρεῖται. | |