.jpg){kind=logo}
.jpg)
Homeric text & Koine Greek paraphrase by Theodorus Gaza
| Τρώων δ' οἰώθη καὶ Ἀχαιῶν φύλοπις αἰνή· | 001 |
| τῶν Τρῴων δὲ καὶ Ἑλλήνων ἡ χαλεπὴ μάχη ἐμονώθη· | |
| πολλὰ δ' ἄρ' ἔνθα καὶ ἔνθ' ἴθυσε μάχη πεδίοιο | 002 |
| πολλὰ δ᾽ ἐνταῦθα κᾀκεῖσε ἐπ᾽ εὐθείας ὥρμησεν ὁ πόλεμος διὰ τοῦ πεδίου, | |
| ἀλλήλων ἰθυνομένων χαλκήρεα δοῦρα | 003 |
| ἀλλήλων κατ᾿ εὐθὺ βαλλόντων τὰ σιδηρᾶ δόρατα, | |
| μεσσηγὺς Σιμόεντος ἰδὲ Ξάνθοιο ῥοάων. | 004 |
| μεταξὺ τῶν ῥευμάτων τοῦ Σιμοῦντος καὶ τοῦ Ξάνθου. | |
| Αἴας δὲ πρῶτος Τελαμώνιος ἕρκος Ἀχαιῶν | 005 |
| πρῶτος δὲ Αἴας ὁ Τελαμῶνος τὸ τῶν Ἑλλήνων περίφραγμα, | |
| Τρώων ῥῆξε φάλαγγα, φόως δ' ἑτάροισιν ἔθηκεν, | 006 |
| ἔρρηξε καὶ ἔτρεψε τὴν φάλαγγα τῶν Τρῴων, φῶς δὲ τοῖς φίλοις ἐποίησεν, | |
| ἄνδρα βαλὼν ὃς ἄριστος ἐνὶ Θρῄκεσσι τέτυκτο | 007 |
| ἄνδρα τρώσας, ὃς ἄριστος ἐν τοῖς Θραξὶν ἦν, Ἀκάμαντα | |
| υἱὸν Ἐϋσσώρου Ἀκάμαντ' ἠΰν τε μέγαν τε. | 008 |
| τὸν υἱὸν τοῦ Εὐσώρου, τὸν μέγαν τε καὶ γενναῖον. | |
| τόν ῥ' ἔβαλε πρῶτος κόρυθος φάλον ἱπποδασείης, | 009 |
| τοῦτον δὴ ἔτρωσε πρῶτος κατὰ τὸ μετωπίδιον τῆς ἱππείας τρίχας ἐχούσης περικεφαλαίας· | |
| ἐν δὲ μετώπῳ πῆξε, πέρησε δ' ἄρ' ὀστέον εἴσω | 010 |
| ἐνέπηξε δὲ τῷ μετώπῳ, ἐπέρασε δὲ εἰς τὸ ὀστοῦν | |
| αἰχμὴ χαλκείη· τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψεν. | 011 |
| ἡ σιδηρᾶ ἐπιδορατίς· σκότος δὲ αὐτὸν κατ᾽ ὀφθαλμοὺς ἐκάλυψεν. | |
| Ἄξυλον δ' ἄρ' ἔπεφνε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης | 012 |
| Ἄξυλον δὲ ἀπέκτεινεν ὁ κατὰ πόλεμον ἀγαθὸς Διομήδης, | |
| Τευθρανίδην, ὃς ἔναιεν ἐϋκτιμένῃ ἐν Ἀρίσβῃ | 013 |
| τὸν υἱὸν τοῦ Τεύθραντος, ὅς τις κατῴκει ἐν τῇ καλῶς ἐκτισμένῃ Ἀρίσβῃ | |
| ἀφνειὸς βιότοιο, φίλος δ' ἦν ἀνθρώποισι. | 014 |
| πλούσιος τῇ περιουσίᾳ, φίλος δὲ ἦν τῶν ἀνθρώπων· | |
| πάντας γὰρ φιλέεσκεν ὁδῷ ἔπι οἰκία ναίων. | 015 |
| πάντας γὰρ ἐφίλει παρὰ τὴν ὁδὸν τὴν οἰκίαν οἰκῶν· | |
| ἀλλά οἱ οὔ τις τῶν γε τότ' ἤρκεσε λυγρὸν ὄλεθρον | 016 |
| ἀλλ᾿ οὐδεὶς τούτων αὐτῷ ἀπεσόβησε τότε τὴν χαλεπὴν φθορὰν ὑπερασπίσας, | |
| πρόσθεν ὑπαντιάσας, ἀλλ' ἄμφω θυμὸν ἀπηύρα | 017 |
| καὶ ἐναντιωθεὶς Διομήδῃ· ἀλλ᾿ ἀμφοτέρων ἀφείλετο τὴν ψυχήν, | |
| αὐτὸν καὶ θεράποντα Καλήσιον, ὅς ῥα τόθ' ἵππων | 018 |
| αὐτοῦ τε καὶ Καλησίου τοῦ θεράποντος, ὃς δὴ τότε τῶν ἵππων | |
| ἔσκεν ὑφηνίοχος· τὼ δ' ἄμφω γαῖαν ἐδύτην. | 019 |
| ἦν ἡνίοχος· οὗτοι δὲ ἀμφότεροι εἰσῆλθον εἰς γῆν. | |
| Δρῆσον δ' Εὐρύαλος καὶ Ὀφέλτιον ἐξενάριξε· | 020 |
| Εὐρύαλος δὲ τὸν Δρῆσον καὶ Ὀφέλτιον ἀπέκτεινεν, | |
| βῆ δὲ μετ' Αἴσηπον καὶ Πήδασον, οὕς ποτε νύμφη | 021 |
| ὥρμησε δὲ ἐπὶ Αἴσηπον καὶ Πήδασον, οὓς ποτὲ ἡ νύμφη | |
| νηῒς Ἀβαρβαρέη τέκ' ἀμύμονι Βουκολίωνι. | 022 |
| ἡ Ναῒς ἡ Ἄβαρβαρέα ἔτεκε Βουκολίωνι τῷ ἀμέμπτῳ· | |
| Βουκολίων δ' ἦν υἱὸς ἀγαυοῦ Λαομέδοντος | 023 |
| ὁ Βουκολίων δὲ ἦν υἱὸς τοῦ λαμπροῦ Λαομέδοντος, | |
| πρεσβύτατος γενεῇ, σκότιον δέ ἑ γείνατο μήτηρ· | 024 |
| πρεσβύτατος τῇ ἡλικίᾳ· ἐκ λαθρείας δὲ μίξεως ἔτεκεν αὐτὸν ἡ μήτηρ· | |
| ποιμαίνων δ' ἐπ' ὄεσσι μίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ, | 025 |
| ποιμαίνων δὲ παρὰ τοῖς προβάτοις ἐμίγη αὐτῇ συνουσίᾳ καὶ κοίτῃ· | |
| ἣ δ' ὑποκυσαμένη διδυμάονε γείνατο παῖδε. | 026 |
| αὕτη δὲ ἔγκυος γενομένη ἔτεκε παῖδας διδύμους· | |
| καὶ μὲν τῶν ὑπέλυσε μένος καὶ φαίδιμα γυῖα | 027 |
| καὶ τούτων μὲν τὴν ἰσχὺν καὶ τὰ λαμπρὰ μέλη διέλυσεν | |
| Μηκιστηϊάδης καὶ ἀπ' ὤμων τεύχε' ἐσύλα. | 028 |
| ὁ υἱὸς τοῦ Μηκιστίου, καὶ ἀπὸ τῶν ὤμων τὰ ὅπλα ἐσκύλευε· | |
| Ἀστύαλον δ' ἄρ' ἔπεφνε μενεπτόλεμος Πολυποίτης· | 029 |
| Ἀστύαλον δὲ ἀπέκτεινεν ὁ ἐν πολέμῳ καρτερὸς Πολυποίτης· | |
| Πιδύτην δ' Ὀδυσεὺς Περκώσιον ἐξενάριξεν | 030 |
| Πηδύτην δὲ τὸν ἀπὸ Περκώσου τῆς πόλεως ἀπέκτεινεν Ὀδυσσεὺς | |
| ἔγχεϊ χαλκείῳ, Τεῦκρος δ' Ἀρετάονα δῖον. | 031 |
| δόρατι σιδηρῷ. ὁ Τεῦκρος δὲ τὸν ἔνδοξον Ἀρετάονα | |
| Ἀντίλοχος δ' Ἄβληρον ἐνήρατο δουρὶ φαεινῷ | 032 |
| Ἀντίλοχος δὲ Ἄβληρον ἀπέκτεινε δόρατι λαμπρῷ, | |
| Νεστορίδης, Ἔλατον δὲ ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων· | 033 |
| ὁ υἱὸς τοῦ Νέστορος· Ἔλατον δὲ ὁ βασιλεὺς τῶν ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων. | |
| ναῖε δὲ Σατνιόεντος ἐϋρρείταο παρ' ὄχθας | 034 |
| κατῴκει δὲ παρὰ τὰς ὄχθας Σατνιοῦντος τοῦ καλλίρρου ποταμοῦ, | |
| Πήδασον αἰπεινήν. Φύλακον δ' ἕλε Λήϊτος ἥρως | 035 |
| τὴν ὑψηλὴν Πήδασον· Φύλακον δὲ ἀνεῖλεν Λήϊτος ὁ ἥρως | |
| φεύγοντ'· Εὐρύπυλος δὲ Μελάνθιον ἐξενάριξεν. | 036 |
| φεύγοντα· Εὐρύπυλος δὲ Μελάνθιον ἀπέκτεινεν. | |
| Ἄδρηστον δ' ἄρ' ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος | 037 |
| τὸν Ἄδραστον δὲ μετὰ ταῦτα ὁ κατὰ πόλεμον ἀγαθὸς Μενέλαος | |
| ζωὸν ἕλ'· ἵππω γάρ οἱ ἀτυζομένω πεδίοιο | 038 |
| ζῶντα ἐκράτησεν· οἱ ἵπποι γὰρ αὐτῷ ταραττόμενοι φόβῳ διὰ τοῦ πεδίου | |
| ὄζῳ ἔνι βλαφθέντε μυρικίνῳ ἀγκύλον ἅρμα | 039 |
| κλάδῳ ἐμποδισθέντες μυρίκης τὸ ἐπικαμπὲς ἅρμα | |
| ἄξαντ' ἐν πρώτῳ ῥυμῷ αὐτὼ μὲν ἐβήτην | 040 |
| συντρίψαντες, κατὰ τὸ ἄκρον τοῦ ῥυμοῦ, αὐτοὶ μὲν ἐπορεύθησαν | |
| πρὸς πόλιν, ᾗ περ οἱ ἄλλοι ἀτυζόμενοι φοβέοντο, | 041 |
| ἐπὶ τὴν πόλιν, ὅπου οἱ ἄλλοι ταραττόμενοι ἔφευγον· | |
| αὐτὸς δ' ἐκ δίφροιο παρὰ τροχὸν ἐξεκυλίσθη | 042 |
| αὐτὸς δὲ ἐκ τοῦ ὀχήματος ἐκυλίσθη παρὰ τὸν τροχὸν | |
| πρηνὴς ἐν κονίῃσιν ἐπὶ στόμα· πὰρ δέ οἱ ἔστη | 043 |
| ἐπὶ πρόσωπον, κατὰ στόμα ἐν τῇ γῇ· ἐφέστηκε δὲ αὐτῷ | |
| Ἀτρεΐδης Μενέλαος ἔχων δολιχόσκιον ἔγχος. | 044 |
| Μενέλαος ὁ υἱὸς τοῦ Ἀτρέως, κατέχων δόρυ μακρόν. | |
| Ἄδρηστος δ' ἄρ' ἔπειτα λαβὼν ἐλίσσετο γούνων· | 045 |
| ὁ Ἄδραστος δὲ μετὰ ταῦτα λαβόμενος τῶν γονάτων παρεκάλει αὐτόν, λέγων· | |
| ζώγρει Ἀτρέος υἱέ, σὺ δ' ἄξια δέξαι ἄποινα· | 046 |
| ὦ υἱὲ τοῦ Ἀτρέως ζῶντα με ἄγε, σὺ δ᾽ ἂν λάβοις λύτρα ἀντάξια. | |
| πολλὰ δ' ἐν ἀφνειοῦ πατρὸς κειμήλια κεῖται | 047 |
| πολλὰ δὲ ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πλουσίου μοι πατρὸς χρήματα ἀπόθετα κεῖνται, | |
| χαλκός τε χρυσός τε πολύκμητός τε σίδηρος, | 048 |
| χαλκός τε καὶ χρυσός, καὶ ὁ ὑπὸ πολλοῦ καμάτου γινόμενος σίδηρος· | |
| τῶν κέν τοι χαρίσαιτο πατὴρ ἀπερείσι' ἄποινα | 049 |
| ἀπὸ τούτων ἄν σοι μετὰ χαρᾶς δοίη ὁ πατὴρ πλεῖστα λύτρα | |
| εἴ κεν ἐμὲ ζωὸν πεπύθοιτ' ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν. | 050 |
| ἐὰν ἐμὲ ζῶντα ἀκούσῃ ἐπὶ ταῖς ναυσὶ τῶν Ἑλλήνων. | |
| ὣς φάτο, τῷ δ' ἄρα θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔπειθε· | 051 |
| οὕτως εἶπεν· τούτῳ δὲ τὴν ψυχὴν ἐν τοῖς στήθεσιν ἔπειθε. | |
| καὶ δή μιν τάχ' ἔμελλε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν | 052 |
| καὶ δὴ αὐτὸν ταχέως ἔμελλε δώσειν τῷ ἑαυτοῦ θεράποντι κατάξειν | |
| δώσειν ᾧ θεράποντι καταξέμεν· ἀλλ' Ἀγαμέμνων | 053 |
| ἐπὶ τὰς ταχείας ναῦς τῶν Ἑλλήνων· ἀλλ᾿ ὁ Ἀγαμέμνων | |
| ἀντίος ἦλθε θέων, καὶ ὁμοκλήσας ἔπος ηὔδα· | 054 |
| ἐξεναντίας ἦλθε τρέχων, καὶ ἀπειλήσας λόγον εἶπεν· ὦ ἀνειμένε καὶ ἔκλυτε, | |
| ὦ πέπον ὦ Μενέλαε, τί ἢ δὲ σὺ κήδεαι οὕτως | 055 |
| ὦ Μενέλαε, τί καὶ σὺ φείδῃ οὕτως | |
| ἀνδρῶν; ἦ σοὶ ἄριστα πεποίηται κατὰ οἶκον | 056 |
| ἀνδρῶν; ὄντως που ἄριστα πρός σε γέγονε κατὰ τὸν οἶκον | |
| πρὸς Τρώων; τῶν μή τις ὑπεκφύγοι αἰπὺν ὄλεθρον | 057 |
| παρὰ τῶν Τρῴων· μηδεὶς τούτων διαφύγοι τὴν χαλεπὴν φθοράν, | |
| χεῖράς θ' ἡμετέρας, μηδ' ὅν τινα γαστέρι μήτηρ | 058 |
| καὶ τὰς ἡμετέρας χεῖρας· μηδὲ ὅντινα ἐν τῇ γαστρὶ ἡ μήτηρ | |
| κοῦρον ἐόντα φέροι, μηδ' ὃς φύγοι, ἀλλ' ἅμα πάντες | 059 |
| νήπιον (ἄρρενα) ὄντα βαστάζοι, μηδ᾽ οὗτος ἀποφύγοι· ἀλλ᾿ ὁμοῦ πάντες | |
| Ἰλίου ἐξαπολοίατ' ἀκήδεστοι καὶ ἄφαντοι. | 060 |
| ἐκ τῆς Ἰλίου ἀπόλοιντο, ἄνευ κηδείας, καὶ ἀφανεῖς, ὡς μὴ δὲ μνημεῖον αὐτῶν παραλείπεσθαι· | |
| ὣς εἰπὼν ἔτρεψεν ἀδελφειοῦ φρένας ἥρως | 061 |
| οὕτως εἰπὼν παρέτρεψε τὴν τοῦ ἀδελφοῦ διάνοιαν ὁ ἥρως | |
| αἴσιμα παρειπών· ὃ δ' ἀπὸ ἕθεν ὤσατο χειρὶ | 062 |
| πρέποντα παραινέσας· ὁ δὲ ὤθησεν ἀφ᾽ ἑαυτοῦ τῇ χειρὶ | |
| ἥρω' Ἄδρηστον· τὸν δὲ κρείων Ἀγαμέμνων | 063 |
| Ἄδραστον τὸν ἥρωα· τοῦτον δὲ Ἀγαμέμνων ὁ βασιλεὺς | |
| οὖτα κατὰ λαπάρην· ὃ δ' ἀνετράπετ', Ἀτρεΐδης δὲ | 064 |
| ἔτρωσε κατὰ τὴν λαγόνα· οὗτος δὲ κατέπεσεν· ὁ υἱὸς δὲ τοῦ Ἀτρέως | |
| λὰξ ἐν στήθεσι βὰς ἐξέσπασε μείλινον ἔγχος. | 065 |
| λακτικῶς ἐπιβὰς τῷ στήθει, ἐξείλκυσε τὸ ἐκ μελίας δένδρου δόρυ. | |
| Νέστωρ δ' Ἀργείοισιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀΰσας· | 066 |
| ὁ Νέστωρ δὲ τοῖς Ἕλλησι παρεκελεύετο μεγάλως φωνήσας· | |
| ὦ φίλοι ἥρωες Δαναοὶ θεράποντες Ἄρηος | 067 |
| ὦ προσφιλεῖς ἥρωες Ἕλληνες ὑπηρέται τοῦ Ἄρεος, | |
| μή τις νῦν ἐνάρων ἐπιβαλλόμενος μετόπισθε | 068 |
| μηδεὶς νῦν σκύλων ἐπιθυμῶν, ὀπίσω | |
| μιμνέτω ὥς κε πλεῖστα φέρων ἐπὶ νῆας ἵκηται, | 069 |
| μενέτω, ὡσὰν πλεῖστα κομίζων ἐπὶ τὰς ναῦς ἀφίκηται· | |
| ἀλλ' ἄνδρας κτείνωμεν· ἔπειτα δὲ καὶ τὰ ἕκηλοι | 070 |
| ἀλλὰ τοὺς ἄνδρας ἀποκτείνωμεν· μετὰ ταῦτα δὲ καὶ ταῦτα ἐφ' ἡσυχίας | |
| νεκροὺς ἂμ πεδίον συλήσετε τεθνηῶτας. | 071 |
| κατὰ τὸ πεδίον τοὺς τεθνεῶτας νεκροὺς ἀφαιρήσεσθε. | |
| ὣς εἰπὼν ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου. | 072 |
| οὕτως εἰπὼν ἑκάστου ἰσχύν τε καὶ ψυχὴν παρώξυνεν. | |
| ἔνθά κεν αὖτε Τρῶες ἀρηϊφίλων ὑπ' Ἀχαιῶν | 073 |
| τότε δὴ οἱ Τρῷες ὑπὸ τῶν πολεμικῶν Ἑλλήνων | |
| Ἴλιον εἰσανέβησαν ἀναλκείῃσι δαμέντες, | 074 |
| ἀνέβησαν ἂν εἰς τὴν Ἴλιον τῇ ἑαυτῶν ἀσθενείᾳ δαμασθέντες, | |
| εἰ μὴ ἄρ' Αἰνείᾳ τε καὶ Ἕκτορι εἶπε παραστὰς | 075 |
| εἰ μὴ τῷ Αἰνείᾳ καὶ τῷ Ἕκτορι εἶπε παραγενόμενος | |
| Πριαμίδης Ἕλενος οἰωνοπόλων ὄχ' ἄριστος· | 076 |
| Ἕλενος ὁ υἱὸς τοῦ Πριάμου ὁ ἐξόχως ἄριστος τῶν οἰωνοσκόπων. | |
| Αἰνεία τε καὶ Ἕκτορ, ἐπεὶ πόνος ὔμμι μάλιστα | 077 |
| ὦ Αἰνεία καὶ Ἕκτορ, ἐπειδὴ ὁ κατὰ πόλεμον πόνος ὑμῖν μάλιστα | |
| Τρώων καὶ Λυκίων ἐγκέκλιται, οὕνεκ' ἄριστοι | 078 |
| τῶν Τρῴων, καὶ τῶν συμμάχων ἐρῄρεισται καὶ ἐπίκειται, διότι ἄριστοι | |
| πᾶσαν ἐπ' ἰθύν ἐστε μάχεσθαί τε φρονέειν τε, | 079 |
| ἐπὶ πᾶσαν ὀρθότητα (ὁρμὴν) ὑπάρχετε καὶ τοῦ φρονεῖν καὶ τοῦ μάχεσθαι, | |
| στῆτ' αὐτοῦ, καὶ λαὸν ἐρυκάκετε πρὸ πυλάων | 080 |
| στῆτε αὐτόθι, καὶ τὸν στρατὸν κωλύοντες κατέχετε πρὸ τῶν πυλῶν, | |
| πάντῃ ἐποιχόμενοι πρὶν αὖτ' ἐν χερσὶ γυναικῶν | 081 |
| πανταχόσε πορευόμενοι, πρὶν ἂν ἐν ταῖς χερσὶ τῶν γυναικῶν | |
| φεύγοντας πεσέειν, δηΐοισι δὲ χάρμα γενέσθαι. | 082 |
| πεσεῖν φεύγοντας, τοῖς πολεμίοις δὲ χαρὰν καὶ εὐφροσύνην γενέσθαι. | |
| αὐτὰρ ἐπεί κε φάλαγγας ἐποτρύνητον ἁπάσας, | 083 |
| ἐπειδὰν δὲ τὰς τάξεις πάσας πρὸς πόλεμον παροξύνητε, | |
| ἡμεῖς μὲν Δαναοῖσι μαχησόμεθ' αὖθι μένοντες, | 084 |
| ἡμεῖς μὲν τοῖς Ἕλλησι πολεμήσομεν αὐτοῦ καρτεροῦντες, | |
| καὶ μάλα τειρόμενοί περ· ἀναγκαίη γὰρ ἐπείγει· | 085 |
| καίπερ λίαν καταπονούμενοι· ἀνάγκῃ γὰρ κατεπείγει καὶ βιάζεται· | |
| Ἕκτορ ἀτὰρ σὺ πόλιν δὲ μετέρχεο, εἰπὲ δ' ἔπειτα | 086 |
| σὺ δέ, ὦ Ἕκτορ, ἐπὶ τὴν πόλιν ἀπέρχου, εἰπὲ δὲ μετὰ ταῦτα | |
| μητέρι σῇ καὶ ἐμῇ· ἣ δὲ ξυνάγουσα γεραιὰς | 087 |
| τῇ σῇ μητρὶ καὶ ἐμῇ· αὕτη δὲ συναθροίζουσα τὰς γεραιὰς | |
| νηὸν Ἀθηναίης γλαυκώπιδος ἐν πόλει ἄκρῃ | 088 |
| εἰς τὸν ναὸν τῆς εὐοφθάλμου Ἀθηνᾶς ἐν τῇ ἀκροπόλει, | |
| οἴξασα κληῖ̈δι θύρας ἱεροῖο δόμοιο | 089 |
| καὶ ἀνοίξασα τῇ κλειδὶ τὰς θύρας τοῦ ἱεροῦ δόμου, | |
| πέπλον, ὅς οἱ δοκέει χαριέστατος ἠδὲ μέγιστος | 090 |
| τὸν πέπλον ὃς αὐτῇ δοκεῖ λαμπρότατός τε καὶ μέγιστος | |
| εἶναι ἐνὶ μεγάρῳ καί οἱ πολὺ φίλτατος αὐτῇ, | 091 |
| εἶναι ἐν τῷ οἴκῳ, καὶ ἐκείνῃ αὐτῇ κατὰ πολὺ φίλτατος, | |
| θεῖναι Ἀθηναίης ἐπὶ γούνασιν ἠϋκόμοιο, | 092 |
| θέτω ἐπὶ τοῖς γόνασι τῆς καλλικόμου Ἀθηνᾶς· | |
| καί οἱ ὑποσχέσθαι δυοκαίδεκα βοῦς ἐνὶ νηῷ | 093 |
| καὶ ὑποσχέσθαι αὐτῇ δώδεκα βοῦς ἐν τῷ ναῷ | |
| ἤνις ἠκέστας ἱερευσέμεν, αἴ κ' ἐλεήσῃ | 094 |
| ἐνιαυσιαίας, ἀδαμάστους θύσειν, ἐὰν ἐλεήσῃ καὶ οἰκτείρῃ | |
| ἄστύ τε καὶ Τρώων ἀλόχους καὶ νήπια τέκνα, | 095 |
| τὴν πόλιν, καὶ τὰς γυναῖκας, καὶ τὰ μικρὰ τέκνα τῶν Τρῴων· | |
| ὥς κεν Τυδέος υἱὸν ἀπόσχῃ Ἰλίου ἱρῆς | 096 |
| ἐὰν τὸν υἱὸν τοῦ Τυδέως ἀποστήσῃ τῆς ἱερᾶς Ἰλίου, | |
| ἄγριον αἰχμητὴν κρατερὸν μήστωρα φόβοιο, | 097 |
| τὸν θηριώδη πολεμιστήν, τὸν ἰσχυρὸν ἐπιστήμονα τῆς μάχης, | |
| ὃν δὴ ἐγὼ κάρτιστον Ἀχαιῶν φημι γενέσθαι. | 098 |
| ὃν δὴ ἐγὼ οἴομαι ἰσχυρότατον τῶν Ἑλλήνων εἶναι· | |
| οὐδ' Ἀχιλῆά ποθ' ὧδέ γ' ἐδείδιμεν ὄρχαμον ἀνδρῶν, | 099 |
| οὐδὲ Ἀχιλλέα ποτὲ οὕτως ἐφοβούμεθα τὸν ἡγεμόνα τοῦ λαοῦ, | |
| ὅν πέρ φασι θεᾶς ἐξέμμεναι· ἀλλ' ὅδε λίην | 100 |
| ὃν λέγουσιν ἐκ θεᾶς εἶναι· ἀλλ᾽ οὗτος γε λίαν | |
| μαίνεται, οὐδέ τίς οἱ δύναται μένος ἰσοφαρίζειν. | 101 |
| ἐνθουσιᾷ, οὐδέ τις δύναται ἐξισοῦσθαι αὐτῷ κατὰ δύναμιν. | |
| ὣς ἔφαθ', Ἕκτωρ δ' οὔ τι κασιγνήτῳ ἀπίθησεν. | 102 |
| οὕτως εἶπεν· ὁ Ἕκτωρ δὲ οὐκ ἠπείθησε τῷ ἀδελφῷ. | |
| αὐτίκα δ' ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε, | 103 |
| εὐθὺς δὲ ἐκ τοῦ δίφρου σὺν τοῖς ὅπλοις χαμαὶ κατεπήδησε, | |
| πάλλων δ' ὀξέα δοῦρα κατὰ στρατὸν ᾤχετο πάντῃ | 104 |
| κινῶν δὲ τὸ ὀξὺ δόρυ ἐπορεύθη πανταχόσε κατὰ τὸν στρατὸν | |
| ὀτρύνων μαχέσασθαι, ἔγειρε δὲ φύλοπιν αἰνήν. | 105 |
| παροξύνων μάχεσθαι· ἤγειρε δὲ μάχην χαλεπήν. | |
| οἳ δ' ἐλελίχθησαν καὶ ἐναντίοι ἔσταν Ἀχαιῶν· | 106 |
| οὗτοι δὲ συνεστράφησαν, καὶ ἐναντίον ἔστησαν τῶν Ἑλλήνων· | |
| Ἀργεῖοι δ' ὑπεχώρησαν, λῆξαν δὲ φόνοιο, | 107 |
| οἱ Ἕλληνες δὲ ὑπεχώρησαν, τοῦ φόνου δὲ ἐπαύσαντο· | |
| φὰν δέ τιν' ἀθανάτων ἐξ οὐρανοῦ ἀστερόεντος | 108 |
| ᾠήθησαν δέ τινα τῶν ἀθανάτων θεῶν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ τοῦ τοὺς ἀστέρας ἔχοντος | |
| Τρωσὶν ἀλεξήσοντα κατελθέμεν, ὡς ἐλέλιχθεν. | 109 |
| κατελθεῖν, βοηθήσοντα τοῖς Τρῳσίν, ἐπειδὴ συνεστράφησαν. | |
| Ἕκτωρ δὲ Τρώεσσιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀΰσας· | 110 |
| ὁ Ἕκτωρ δὲ μεγάλως βοήσας παρεκελεύετο τοῖς Τρῳσί, λέγων· | |
| Τρῶες ὑπέρθυμοι τηλεκλειτοί τ' ἐπίκουροι | 111 |
| ὦ Τρῷες, καὶ Λύκιοι, καὶ Δάρδανοι συστάδην μαχόμενοι, | |
| ἀνέρες ἔστε φίλοι, μνήσασθε δὲ θούριδος ἀλκῆς, | 112 |
| ἀνδρεῖοι ὑπάρχετε, ὦ φίλοι, μνήσθητε δὲ ἰσχύος ὁρμητικῆς, | |
| ὄφρ' ἂν ἐγὼ βείω προτὶ Ἴλιον, ἠδὲ γέρουσιν | 113 |
| μέχρι ἂν ἐγὼ πορευθῶ πρὸς τὴν Ἴλιον, καὶ τοῖς γέρουσιν | |
| εἴπω βουλευτῇσι καὶ ἡμετέρῃς ἀλόχοισι | 114 |
| εἴπω τοῖς βουλευταῖς, καὶ ταῖς ἡμετέραις γαμεταῖς | |
| δαίμοσιν ἀρήσασθαι, ὑποσχέσθαι δ' ἑκατόμβας. | 115 |
| τοῖς θεοῖς εὔξασθαι, ὑποσχέσθαι δὲ θυσίας μεγάλας. | |
| ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος Ἕκτωρ· | 116 |
| οὕτως εἰπὼν ἀπῆλθεν ὁ τὴν κόρυν ταχέως κινῶν Ἕκτωρ, | |
| ἀμφὶ δέ μιν σφυρὰ τύπτε καὶ αὐχένα δέρμα κελαινὸν | 117 |
| περιέτυπτε δὲ αὐτὸν κατὰ τοὺς ἀστραγάλους, καὶ τὸν αὐχένα τὸ μέλαν δέρμα, | |
| ἄντυξ ἣ πυμάτη θέεν ἀσπίδος ὀμφαλοέσσης. | 118 |
| ἤτοι ἡ δερματίνη περιφέρεια, ἡ ὑστάτη περιέκειτο τῆς ὀμφαλοὺς ἐχούσης ἀσπίδος. | |
| Γλαῦκος δ' Ἱππολόχοιο πάϊς καὶ Τυδέος υἱὸς | 119 |
| Γλαῦκος δὲ ὁ υἱὸς τοῦ Ἱππολόχου, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ Τυδέως, | |
| ἐς μέσον ἀμφοτέρων συνίτην μεμαῶτε μάχεσθαι. | 120 |
| εἰς τὸ μέσον ἀμφοτέρων τῶν στρατευμάτων συνήρχοντο, πολεμεῖν προθυμούμενοι· | |
| οἳ δ' ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπ' ἀλλήλοισιν ἰόντε, | 121 |
| οὗτοι δὲ ἡνίκα δὴ ἐγγὺς ἐγένοντο ἀλλήλοις ἐπερχόμενοι, | |
| τὸν πρότερος προσέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης· | 122 |
| πρὸς τοῦτον πρότερον εἶπεν ὁ κατὰ πόλεμον ἀγαθὸς Διομήδης· | |
| τίς δὲ σύ ἐσσι φέριστε καταθνητῶν ἀνθρώπων; | 123 |
| τίς δὲ σὺ ὑπάρχεις, ὦ βέλτιστε, ἀπὸ τῶν θνητῶν ἀνθρώπων; | |
| οὐ μὲν γάρ ποτ' ὄπωπα μάχῃ ἔνι κυδιανείρῃ | 124 |
| οὐδεπώποτε γάρ σε τεθέαμαι ἐν τῇ μάχῃ τῇ δοξαζούσῃ τοὺς ἄνδρας | |
| τὸ πρίν· ἀτὰρ μὲν νῦν γε πολὺ προβέβηκας ἁπάντων | 125 |
| τὸ πρότερον· νῦν δέ γε κατὰ πολὺ πάντας ὑπερβάλλεις | |
| σῷ θάρσει, ὅ τ' ἐμὸν δολιχόσκιον ἔγχος ἔμεινας· | 126 |
| τῇ σῇ εὐτολμίᾳ, ὅτε τὸ ἐμὸν μακρὸν δόρυ ὑπέμεινας· | |
| δυστήνων δέ τε παῖδες ἐμῷ μένει ἀντιόωσιν. | 127 |
| ἀθλίων δὲ καὶ κακοδαιμόνων υἱοὶ τῇ ἐμῇ ἀπαντῶσιν ἰσχύι. | |
| εἰ δέ τις ἀθανάτων γε κατ' οὐρανοῦ εἰλήλουθας, | 128 |
| εἰ δέ τις ἀπὸ τῶν ἀθανάτων θεῶν κατῆλθες ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, | |
| οὐκ ἂν ἔγωγε θεοῖσιν ἐπουρανίοισι μαχοίμην. | 129 |
| οὐκ ἂν ἐγώ τοῖς οὐρανίοις θεοῖς πολεμοίην· | |
| οὐδὲ γὰρ οὐδὲ Δρύαντος υἱὸς κρατερὸς Λυκόοργος | 130 |
| καὶ γὰρ οὐδὲ ὁ υἱὸς τοῦ Δρύαντος, ὁ ἰσχυρὸς Λυκοῦργος | |
| δὴν ἦν, ὅς ῥα θεοῖσιν ἐπουρανίοισιν ἔριζεν· | 131 |
| ἐπὶ πολὺ ἦν, ὃς δὴ τοῖς οὐρανίοις θεοῖς διεφέρετο· | |
| ὅς ποτε μαινομένοιο Διωνύσοιο τιθήνας | 132 |
| ὅς τις ποτὲ τοῦ φλέγοντος ἰσχυρῶς καὶ ἀκμάζοντος καὶ ἐνθουσιῶντος Διονύσου τὰς τροφοὺς | |
| σεῦε κατ' ἠγάθεον Νυσήϊον· αἳ δ' ἅμα πᾶσαι | 133 |
| ἐδίωκε, κατὰ τὸ ἱερὸν ὄρος τὸ Νυσήιον· αὗται δὲ ὁμοῦ πᾶσαι | |
| θύσθλα χαμαὶ κατέχευαν ὑπ' ἀνδροφόνοιο Λυκούργου | 134 |
| τοὺς θύρσους εἰς γῆν κατέχεαν, ὑπὸ Λυκούργου τοῦ ἀνδροκτόνου | |
| θεινόμεναι βουπλῆγι· Διώνυσος δὲ φοβηθεὶς | 135 |
| τυπτόμεναι μάστιγι· ὁ Διόνυσος δὲ φοβηθεὶς | |
| δύσεθ' ἁλὸς κατὰ κῦμα, Θέτις δ' ὑπεδέξατο κόλπῳ | 136 |
| κατέδυ εἰς τὸ κῦμα τῆς θαλάσσης· ἡ Θέτις δὲ ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν κόλπον | |
| δειδιότα· κρατερὸς γὰρ ἔχε τρόμος ἀνδρὸς ὁμοκλῇ. | 137 |
| φοβούμενον· τρόμος γὰρ ἰσχυρὸς κατεῖχεν αὐτὸν τῇ τοῦ ἀνδρὸς ἀπειλῇ. | |
| τῷ μὲν ἔπειτ' ὀδύσαντο θεοὶ ῥεῖα ζώοντες, | 138 |
| τούτῳ μὲν οὖν μετὰ ταῦτα ὠργίσθησαν οἱ θεοὶ οἱ ῥαδίως ζῶντες, | |
| καί μιν τυφλὸν ἔθηκε Κρόνου πάϊς· οὐδ' ἄρ' ἔτι δὴν | 139 |
| καὶ ἐποίησεν αὐτὸν τυφλὸν ὁ τοῦ Κρόνου υἱός· οὐ τοίνυν ἔτ᾽ ἐπὶ πολὺ ἔζησεν· | |
| ἦν, ἐπεὶ ἀθανάτοισιν ἀπήχθετο πᾶσι θεοῖσιν· | 140 |
| ἐπειδὴ πᾶσι τοῖς ἀθανατοῖς θεοῖς ἐμισεῖτο. | |
| οὐδ' ἂν ἐγὼ μακάρεσσι θεοῖς ἐθέλοιμι μάχεσθαι. | 141 |
| οὐδ᾽ ἐγὼ τοῖς μακαρίοις θεοῖς βουλοίμην ἂν μάχεσθαι· | |
| εἰ δέ τίς ἐσσι βροτῶν οἳ ἀρούρης καρπὸν ἔδουσιν, | 142 |
| εἰ δέ τις εἶ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων, οἳ τὸν τῆς γῆς καρπὸν ἐσθίουσι, | |
| ἆσσον ἴθ' ὥς κεν θᾶσσον ὀλέθρου πείραθ' ἵκηαι. | 143 |
| ἐγγύτερον παραγενοῦ, ὅπως ἂν τάχιον καταλάβῃς τὰ πέρατα τοῦ ὀλέθρου. | |
| τὸν δ' αὖθ' Ἱππολόχοιο προσηύδα φαίδιμος υἱός· | 144 |
| πρὸς τοῦτον δὲ ὁ λαμπρὸς υἱὸς τοῦ Ἱππολόχου ἔλεγεν· | |
| Τυδεΐδη μεγάθυμε τί ἢ γενεὴν ἐρεείνεις; | 145 |
| ὦ μεγαλόψυχε υἱὲ τοῦ Τυδέως, τί δὴ τὴν γενεὰν ἐρωτᾶς; | |
| οἵη περ φύλλων γενεὴ τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν. | 146 |
| οἵα ἐστὶν ἡ τῶν φύλλων γενεά, τοιαύτη ἐστὶ καὶ ἡ τῶν ἀνθρώπων· | |
| φύλλα τὰ μέν τ' ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα δέ θ' ὕλη | 147 |
| τῶν φύλλων τὰ μὲν ἄνεμος χαμαὶ χέει, ἄλλα δὲ ὁ δὲ δρυμὸς | |
| τηλεθόωσα φύει, ἔαρος δ' ἐπιγίγνεται ὥρη· | 148 |
| ὁ πολυθαλὴς βλαστάνει, ἔαρος δ᾽ ἐπιγίνεται ὥρη· | |
| ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἣ μὲν φύει ἣ δ' ἀπολήγει. | 149 |
| οὕτω καὶ ἡ τῶν ἀνθρώπων γενεά, ἡ μὲν φύεται, ἡ δὲ ἀποπαύεται. | |
| εἰ δ' ἐθέλεις καὶ ταῦτα δαήμεναι ὄφρ' ἐῢ εἰδῇς | 150 |
| εἰ δὲ βούλει, καὶ ταῦτα μάθε, ὅπως καλῶς γνῶς | |
| ἡμετέρην γενεήν, πολλοὶ δέ μιν ἄνδρες ἴσασιν· | 151 |
| τὴν ἡμετέραν γενεάν, πολλοὶ δὲ αὐτὴν ἄνδρες οἴδασιν· | |
| ἔστι πόλις Ἐφύρη μυχῷ Ἄργεος ἱπποβότοιο, | 152 |
| ἔστι πόλις Ἔφυρα κατὰ τὸ ἐνδότερον μέρος τοῦ ἱπποτρόφου Ἄργους, | |
| ἔνθα δὲ Σίσυφος ἔσκεν, ὃ κέρδιστος γένετ' ἀνδρῶν, | 153 |
| ἐκεῖ δὴ Σίσυφος ἦν, ὃς πανουργότατος ἀνδρῶν ἐγένετο, | |
| Σίσυφος Αἰολίδης· ὃ δ' ἄρα Γλαῦκον τέκεθ' υἱόν, | 154 |
| ὁ Σίσυφος ὁ υἱὸς τοῦ Αἰόλου· οὗτος τοίνυν ἐγέννησεν υἱὸν | |
| αὐτὰρ Γλαῦκος τίκτεν ἀμύμονα Βελλεροφόντην· | 155 |
| τὸν Γλαῦκον· οὗτος δὲ ὁ Γλαῦκος ἐγέννησε τὸν ἄμεμπτον͵ Βελλεροφόντην· | |
| τῷ δὲ θεοὶ κάλλός τε καὶ ἠνορέην ἐρατεινὴν | 156 |
| τούτῳ δὲ οἱ θεοὶ κάλλος καὶ ἀνδρείαν ἐπέραστον | |
| ὤπασαν· αὐτάρ οἱ Προῖτος κακὰ μήσατο θυμῷ, | 157 |
| παρέσχον· Προῖτος δὲ αὐτῷ κακὰ ἐν τῇ ψυχῇ ἐβουλεύσατο, | |
| ὅς ῥ' ἐκ δήμου ἔλασσεν, ἐπεὶ πολὺ φέρτερος ἦεν, | 158 |
| ὃς δὴ ἐκ τοῦ δήμου ἀπήλασεν, ἐπειδὴ κατὰ πολὺ κρείττων ἦν | |
| Ἀργείων· Ζεὺς γάρ οἱ ὑπὸ σκήπτρῳ ἐδάμασσε. | 159 |
| τῶν Ἑλλήνων, Ζεὺς γὰρ ὑπὸ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ τὸν δῆμον ὑπέταξεν· | |
| τῷ δὲ γυνὴ Προίτου ἐπεμήνατο δῖ' Ἄντεια | 160 |
| τούτου δὲ ἡ γαμετὴ τοῦ Προίτου ἠράσθη ἡ ἔνδοξος Ἄντεια, | |
| κρυπταδίῃ φιλότητι μιγήμεναι· ἀλλὰ τὸν οὔ τι | 161 |
| συνευνασθῆναι αὐτῷ συνουσίᾳ λαθραίᾳ· ἀλλὰ τοῦτον οὐδαμῶς | |
| πεῖθ' ἀγαθὰ φρονέοντα δαΐφρονα Βελλεροφόντην. | 162 |
| κατέπειθεν ἀγαθὰ φρονοῦντα τὸν συνετὸν Βελλεροφόντην. | |
| ἣ δὲ ψευσαμένη Προῖτον βασιλῆα προσηύδα· | 163 |
| αὕτη δὲ ψευδῶς πρὸς Προῖτον τὸν βασιλέα ἔλεγεν. | |
| τεθναίης ὦ Προῖτ', ἢ κάκτανε Βελλεροφόντην, | 164 |
| ὦ Προῖτε, ἀποθάνοις, ἢ ἀπόκτεινον τὸν Βελλεροφόντην, ἤτοι καλόν σοι ἀποθανεῖν, εἰ μὴ τιμωρήσῃ τοῦτον, | |
| ὅς μ' ἔθελεν φιλότητι μιγήμεναι οὐκ ἐθελούσῃ. | 165 |
| ὅς τις ἐβουλήθη συνευνασθῆναί μοι συνουσίᾳ μὴ βουλομένῃ. | |
| ὣς φάτο, τὸν δὲ ἄνακτα χόλος λάβεν οἷον ἄκουσε· | 166 |
| οὕτως εἶπε· τὸν βασιλέα δὲ κατέσχε θυμός, οἷον ἤκουσε· | |
| κτεῖναι μέν ῥ' ἀλέεινε, σεβάσσατο γὰρ τό γε θυμῷ, | 167 |
| ἀποκτεῖναί γε μὴν ἐξέκλινε, σεβαστὸν γὰρ τοῦτο ἡγήσατο καὶ ᾐδέσθη ἐν τῇ ψυχῇ, | |
| πέμπε δέ μιν Λυκίην δέ, πόρεν δ' ὅ γε σήματα λυγρὰ | 168 |
| ἔπεμψεν δὲ αὐτὸν εἰς τὴν Λυκίαν, ἔδωκε δ᾽ οὗτος γράμματα χαλεπά, | |
| γράψας ἐν πίνακι πτυκτῷ θυμοφθόρα πολλά, | 169 |
| γράψας ἐν πινακιδίῳ ἐσφραγισμένῳ ἀλγεινὰ πλεῖστα· | |
| δεῖξαι δ' ἠνώγειν ᾧ πενθερῷ ὄφρ' ἀπόλοιτο. | 170 |
| δεῖξαι δὲ αὐτὰ ἐκέλευσε τῷ ἑαυτοῦ πενθερῷ, ὅπως ἀποθάνοι. | |
| αὐτὰρ ὁ βῆ Λυκίην δὲ θεῶν ὑπ' ἀμύμονι πομπῇ. | 171 |
| οὗτος δὲ ἐπορεύθη εἰς τὴν Λυκίαν σὺν ἀγαθῇ προπομπῇ τῶν θεῶν· | |
| ἀλλ' ὅτε δὴ Λυκίην ἷξε Ξάνθόν τε ῥέοντα, | 172 |
| ἀλλ᾿ ὅτε δὴ τὴν Λυκίαν κατέλαβε καὶ Ξάνθον τὸν ῥευματώδη ποταμόν, | |
| προφρονέως μιν τῖεν ἄναξ Λυκίης εὐρείης· | 173 |
| φιλοφρόνως αὐτὸν ἐτίμα ὁ βασιλεὺς τῆς πλατείας καὶ μεγάλης Λυκίας· | |
| ἐννῆμαρ ξείνισσε καὶ ἐννέα βοῦς ἱέρευσεν. | 174 |
| ἐπὶ ἐννέα ἡμέρας ἐξένισεν αὐτόν, καὶ ἐννέα βοῦς ἔθυσεν. | |
| ἀλλ' ὅτε δὴ δεκάτη ἐφάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠὼς | 175 |
| ἀλλ᾿ ὁπηνίκα δὴ ἡ δεκάτη ῥοδόχρους ἡμέρα ἐφάνη, | |
| καὶ τότε μιν ἐρέεινε καὶ ᾔτεε σῆμα ἰδέσθαι | 176 |
| τότε αὐτὸν ἠρώτα, καὶ ἐζήτει τὸ γράμμα ἰδεῖν, | |
| ὅττί ῥά οἱ γαμβροῖο πάρα Προίτοιο φέροιτο. | 177 |
| ὅπερ ἂν αὐτῷ παρὰ Προίτου τοῦ γαμβροῦ κομίζοι. | |
| αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ σῆμα κακὸν παρεδέξατο γαμβροῦ, | 178 |
| ἐπεὶ δὲ τὸ χαλεπὸν γράμμα τοῦ γαμβροῦ ἐδέξατο, | |
| πρῶτον μέν ῥα Χίμαιραν ἀμαιμακέτην ἐκέλευσε | 179 |
| πρῶτον μὲν τὴν ἀκαταμάχητον Χίμαιραν ἐπέταξε | |
| πεφνέμεν· ἣ δ' ἄρ' ἔην θεῖον γένος οὐδ' ἀνθρώπων, | 180 |
| ἀνελεῖν· αὕτη δὲ ἦν γέννημα θεῖον, οὐκ ἀνθρώπινον, | |
| πρόσθε λέων, ὄπιθεν δὲ δράκων, μέσση δὲ χίμαιρα, | 181 |
| τὰ μὲν ἔμπροσθεν λέων ἦν, τὰ δὲ ὄπισθεν δράκων, τὰ δὲ μέσα χίμαιρα, | |
| δεινὸν ἀποπνείουσα πυρὸς μένος αἰθομένοιο, | 182 |
| φοβερὰν δύναμιν πυρὸς καιομένου ἀποπνέουσα· | |
| καὶ τὴν μὲν κατέπεφνε θεῶν τεράεσσι πιθήσας. | 183 |
| καὶ ταύτην μὲν ἀνεῖλε τοῖς τῶν θεῶν τέρασι, καὶ σημείοις πειθαρχήσας. | |
| δεύτερον αὖ Σολύμοισι μαχέσσατο κυδαλίμοισι· | 184 |
| τὸ δεύτερον δὲ τοῖς Σολύμοις ἐπολέμησε τοῖς ἐνδόξοις· | |
| καρτίστην δὴ τήν γε μάχην φάτο δύμεναι ἀνδρῶν. | 185 |
| ἰσχυροτάτην δὲ ταύτην γε μάχην ἀνδρῶν εἶπεν εἰσελθεῖν, ἤτοι πολεμῆσαι. | |
| τὸ τρίτον αὖ κατέπεφνεν Ἀμαζόνας ἀντιανείρας. | 186 |
| τὸ τρίτον δὲ ἀνεῖλεν Ἀμαζόνας τὰς τοῖς ἀνδράσιν ἀντιτασσομένας | |
| τῷ δ' ἄρ' ἀνερχομένῳ πυκινὸν δόλον ἄλλον ὕφαινε· | 187 |
| τούτῳ δὲ ἐπανιόντι ἄλλον δόλον ἰσχυρὸν κατεσκεύαζε· | |
| κρίνας ἐκ Λυκίης εὐρείης φῶτας ἀρίστους | 188 |
| ἐκλεξάμενος ἐκ τῆς πλατείας καὶ μεγάλης Λυκίας ἄνδρας κρατίστους, | |
| εἷσε λόχον· τοὶ δ' οὔ τι πάλιν οἶκον δὲ νέοντο· | 189 |
| ἐκάθισεν ἐνέδραν. οὗτοι δὲ οὐκ εἰς τοὐπίσω ἐπὶ τὸν οἶκον ὑπέστρεψαν· | |
| πάντας γὰρ κατέπεφνεν ἀμύμων Βελλεροφόντης. | 190 |
| πάντας γὰρ ἀπέκτεινεν ὁ ἄμεμπτος Βελλεροφόντης. | |
| ἀλλ' ὅτε δὴ γίγνωσκε θεοῦ γόνον ἠῢν ἐόντα | 191 |
| ἀλλ᾿ ὁπηνίκα δὴ ἐπέγνω θεοῦ υἱὸν ἀγαθὸν ὄντα, | |
| αὐτοῦ μιν κατέρυκε, δίδου δ' ὅ γε θυγατέρα ἥν, | 192 |
| ἐκεῖ κατέσχεν αὐτόν, ἔδωκε δ᾽ οὗτος τὴν ἑαυτοῦ θυγατέρα Κασσάνδραν· | |
| δῶκε δέ οἱ τιμῆς βασιληΐδος ἥμισυ πάσης· | 193 |
| ἔδωκε δὲ αὐτῷ τῆς βασιλικῆς ἁπάσης τιμῆς τὸ ἥμισυ· | |
| καὶ μέν οἱ Λύκιοι τέμενος τάμον ἔξοχον ἄλλων | 194 |
| ἔτι γε μὴν οἱ Λύκιοι χωρίον ἐξέταμον αὐτῷ ἐξόχως τῶν ἄλλων, | |
| καλὸν φυταλιῆς καὶ ἀρούρης, ὄφρα νέμοιτο. | 195 |
| καλὸν γῆς φυτευσίμου καὶ ἀροσίμου, ὅπως αὐτὸ καρποῖτο. | |
| ἣ δ' ἔτεκε τρία τέκνα δαΐφρονι Βελλεροφόντῃ | 196 |
| αὕτη δὲ ἔτεκε τρία τέκνα τῷ συνετῷ Βελλεροφόντῃ, | |
| Ἴσανδρόν τε καὶ Ἱππόλοχον καὶ Λαοδάμειαν. | 197 |
| τόν τε Ἴσανδρον, καὶ τὸν Ἱππόλοχον, καὶ τὴν Λαοδάμειαν. | |
| Λαοδαμείῃ μὲν παρελέξατο μητίετα Ζεύς, | 198 |
| τῇ μὲν οὖν Λαοδαμείᾳ συνευνάσθη ὁ βουλευτικὸς Ζεύς. | |
| ἣ δ' ἔτεκ' ἀντίθεον Σαρπηδόνα χαλκοκορυστήν. | 199 |
| αὕτη δὲ ἔτεκε τὸν ἰσόθεον Σαρπηδόνα τὸν πολεμιστήν. | |
| ἀλλ' ὅτε δὴ καὶ κεῖνος ἀπήχθετο πᾶσι θεοῖσιν, | 200 |
| ἀλλ᾽ ἐπειδὴ δὴ καὶ ἐκεῖνος ἐμισεῖτο πᾶσι τοῖς θεοῖς, | |
| ἤτοι ὃ κὰπ πεδίον τὸ Ἀλήϊον οἶος ἀλᾶτο | 201 |
| οὗτος μὲν μόνος ἐπλανᾶτο κατὰ τὸ πεδίον τὸ Ἀλήιον, | |
| ὃν θυμὸν κατέδων, πάτον ἀνθρώπων ἀλεείνων· | 202 |
| ἐν ᾧ οἷος αὐτὸς ἠλᾶτο, τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν κατεσθίων, τὴν μετ᾿ ἀνθρώπων ἀναστροφὴν ἐκκλίνων. | |
| Ἴσανδρον δέ οἱ υἱὸν Ἄρης ἆτος πολέμοιο | 203 |
| Ἴσανδρον δὲ τὸν υἱὸν αὐτοῦ Ἄρης, ὁ ἀκόρεστος τοῦ πολέμου, | |
| μαρνάμενον Σολύμοισι κατέκτανε κυδαλίμοισι· | 204 |
| μαχόμενον τοῖς ἐνδόξοις Σολύμοις ἐφόνευσε. | |
| τὴν δὲ χολωσαμένη χρυσήνιος Ἄρτεμις ἔκτα. | 205 |
| τὴν δὲ Λαοδάμειαν ἡ καλλίδιφρος Ἄρτεμις ὀργισθεῖσα ἀπέκτεινεν. | |
| Ἱππόλοχος δέ μ' ἔτικτε, καὶ ἐκ τοῦ φημι γενέσθαι· | 206 |
| ὁ Ἱππόλοχος δέ με ἐγέννησε, καὶ ἐκ τούτου γενέσθαι φημί. | |
| πέμπε δέ μ' ἐς Τροίην, καί μοι μάλα πόλλ' ἐπέτελλεν | 207 |
| ἔπεμψε δέ με εἰς Τροίαν, καὶ μοι πάνυ πολλὰ ἐνετείλατο | |
| αἰὲν ἀριστεύειν καὶ ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων, | 208 |
| ἀεὶ ἀνδραγαθεῖν, καὶ ὑπέροχον τῶν ἄλλων καὶ ἔκκριτον εἶναι· | |
| μηδὲ γένος πατέρων αἰσχυνέμεν, οἳ μέγ' ἄριστοι | 209 |
| μὴ δὲ τὸ γένος τῶν προγόνων αἰσχύνειν, οἳ μάλα κράτιστοι ἐγένοντο | |
| ἔν τ' Ἐφύρῃ ἐγένοντο καὶ ἐν Λυκίῃ εὐρείῃ. | 210 |
| ἔν τε τῇ Ἐφύρᾳ (Κορίνθῳ) καὶ ἐν τῇ πλατείᾳ καὶ μεγάλῃ Λυκίᾳ. | |
| ταύτης τοι γενεῆς τε καὶ αἵματος εὔχομαι εἶναι. | 211 |
| ταύτης δὴ τῆς γενεᾶς, καὶ τοῦ σπέρματος εἶναι καυχῶμαι. | |
| ὣς φάτο, γήθησεν δὲ βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης· | 212 |
| οὕτως εἶπεν. ἐχάρη δὲ ὁ κατὰ πόλεμον ἀγαθὸς Διομήδης. | |
| ἔγχος μὲν κατέπηξεν ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ, | 213 |
| τὸ δόρυ μὲν οὖν κατέπηξεν ἐπὶ τῇ γῇ τῇ πολλοὺς βοσκούσῃ καὶ τρεφούσῃ· | |
| αὐτὰρ ὃ μειλιχίοισι προσηύδα ποιμένα λαῶν· | 214 |
| οὗτος δὲ λόγοις προσηνέσι πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ λαοῦ διελέγετο· | |
| ἦ ῥά νύ μοι ξεῖνος πατρώϊός ἐσσι παλαιός· | 215 |
| ὄντως δή μοι φίλος πατρικὸς εἶ παλαιός· | |
| Οἰνεὺς γάρ ποτε δῖος ἀμύμονα Βελλεροφόντην | 216 |
| Οἰνεὺς γάρ ποτε ὁ ἔνδοξος τὸν ἄμεμπτον Βελλεροφόντην | |
| ξείνισ' ἐνὶ μεγάροισιν ἐείκοσιν ἤματ' ἐρύξας· | 217 |
| ἐξένισεν ἐν τοῖς οἴκοις, εἴκοσιν ἡμέρας κατασχὼν αὐτόν. | |
| οἳ δὲ καὶ ἀλλήλοισι πόρον ξεινήϊα καλά· | 218 |
| οὗτοι δὲ καὶ ἀλλήλοις ἐχαρίσαντο περικαλλῆ ξένια. | |
| Οἰνεὺς μὲν ζωστῆρα δίδου φοίνικι φαεινόν, | 219 |
| ὁ μὲν Οἰνεὺς ἔδωκε ζωστῆρα φοινικίνῳ χρώματι λελαμπρυσμένον· | |
| Βελλεροφόντης δὲ χρύσεον δέπας ἀμφικύπελλον | 220 |
| ὁ Βελλεροφόντης δὲ χρυσοῦν ποτήριον διπλοῦν, τὴν βάσιν δηλονότι κοίλην ἔχον. | |
| καί μιν ἐγὼ κατέλειπον ἰὼν ἐν δώμασ' ἐμοῖσι. | 221 |
| καὶ κατέλιπον αὐτὸ ἐγὼ ἐρχόμενος, ἐν τῷ ἐμῷ οἴκῳ· | |
| Τυδέα δ' οὐ μέμνημαι, ἐπεί μ' ἔτι τυτθὸν ἐόντα | 222 |
| τοῦ Τυδέως δὲ οὐ μέμνημαι· ἐπειδή με νήπιον ὄντα κατέλιπεν, | |
| κάλλιφ', ὅτ' ἐν Θήβῃσιν ἀπώλετο λαὸς Ἀχαιῶν. | 223 |
| ὁπηνίκα ὁ τῶν Ἑλλήνων στρατὸς ἀπώλετο ἐν ταῖς Θήβαις. | |
| τὼ νῦν σοὶ μὲν ἐγὼ ξεῖνος φίλος Ἄργεϊ μέσσῳ | 224 |
| δι᾿ ὃ νῦν σοὶ μὲν ἐγὼ ξένος φίλος ἐν τῷ μέσῳ τοῦ Ἄργους | |
| εἰμί, σὺ δ' ἐν Λυκίῃ ὅτε κεν τῶν δῆμον ἵκωμαι. | 225 |
| ὑπάρχω· σὺ δὲ ἐμοὶ ἐν τῇ Λυκίᾳ, ὅταν εἰς τὸν δῆμον τούτων τῶν Λυκίων παραγένωμαι· | |
| ἔγχεα δ' ἀλλήλων ἀλεώμεθα καὶ δι' ὁμίλου· | 226 |
| τὰ δόρατα δὲ ἀλλήλων ἐκκλίνωμεν, καίτοι ἐν πλήθει ὄντες· | |
| πολλοὶ μὲν γὰρ ἐμοὶ Τρῶες κλειτοί τ' ἐπίκουροι | 227 |
| καὶ γὰρ πολλοὶ μὲν ἐμοὶ Τρῷες, καὶ ἔνδοξοι σύμμαχοι, | |
| κτείνειν ὅν κε θεός γε πόρῃ καὶ ποσσὶ κιχείω, | 228 |
| ἀποκτείνειν ὃν ἂν θεὸς παράσχοι καὶ τοῖς ποσὶ καταλάβω. | |
| πολλοὶ δ' αὖ σοὶ Ἀχαιοὶ ἐναιρέμεν ὅν κε δύνηαι. | 229 |
| πολλοὶ δὲ πάλιν σοὶ Ἕλληνες, ἀναιρεῖν ὃν ἂν δύνῃ· | |
| τεύχεα δ' ἀλλήλοις ἐπαμείψομεν, ὄφρα καὶ οἵδε | 230 |
| τὰ ὅπλα δὲ ἀλλήλοις ἀντικαταλλάξωμεν, ὅπως καὶ οὗτοι | |
| γνῶσιν ὅτι ξεῖνοι πατρώϊοι εὐχόμεθ' εἶναι. | 231 |
| μάθωσιν, ὅτι φίλοι πατρικοὶ καυχώμεθα εἶναι. | |
| ὣς ἄρα φωνήσαντε καθ' ἵππων ἀΐξαντε | 232 |
| οὕτω δὴ εἰπόντες, ἀπὸ τῶν ἵππων ὁρμήσαντες, | |
| χεῖράς τ' ἀλλήλων λαβέτην καὶ πιστώσαντο· | 233 |
| τὰς ἀλλήλων χεῖρας ἔλαβον, καὶ πίστεις ἐποιήσαντο. | |
| ἔνθ' αὖτε Γλαύκῳ Κρονίδης φρένας ἐξέλετο Ζεύς, | 234 |
| τότε δὴ τῷ Γλαύκῳ ἐξεῖλε καὶ ἀπώλεσε τὴν διάνοιαν ὁ υἱὸς τοῦ Κρόνου ὁ Ζεύς, | |
| ὃς πρὸς Τυδεΐδην Διομήδεα τεύχε' ἄμειβε | 235 |
| ὃς πρὸς Διομήδην τὸν υἱὸν τοῦ Τυδέως ἤλλαττε τὰ ὅπλα, | |
| χρύσεα χαλκείων, ἑκατόμβοι' ἐννεαβοίων. | 236 |
| χρυσᾶ διδοὺς ἀντὶ χαλκῶν, καὶ ἑκατὸν βοῶν ἄξια, ἀντὶ ἀξίων ἐννέα βοῶν. | |
| Ἕκτωρ δ' ὡς Σκαιάς τε πύλας καὶ φηγὸν ἵκανεν, | 237 |
| ὁ Ἕκτωρ δὲ ἐπειδὴ τὰς Σκαιὰς πύλας καὶ τὸν πύργον κατέλαβε | |
| ἀμφ' ἄρα μιν Τρώων ἄλοχοι θέον ἠδὲ θύγατρες | 238 |
| περὶ αὐτὸν ἔτρεχον αἱ τῶν Τρῴων γυναῖκες, καὶ θυγατέρες, | |
| εἰρόμεναι παῖδάς τε κασιγνήτους τε ἔτας τε | 239 |
| ἐρωτῶσαι ὑπὲρ τῶν υἱῶν, καὶ τῶν ἀδελφῶν, καὶ τῶν συγγενῶν, | |
| καὶ πόσιας· ὃ δ' ἔπειτα θεοῖς εὔχεσθαι ἀνώγει | 240 |
| καὶ τῶν ἀνδρῶν· αὐτὸς δὲ ἐκέλευσεν εὔχεσθαι τοῖς θεοῖς | |
| πάσας ἑξείης· πολλῇσι δὲ κήδε' ἐφῆπτο. | 241 |
| πάσας ἐφεξῆς· πολλαῖς δὲ λύπαι ἐπήρτηντο. | |
| ἀλλ' ὅτε δὴ Πριάμοιο δόμον περικαλλέ' ἵκανε | 242 |
| ἀλλ᾿ ὁπηνίκα δὴ τὸν περικαλλῆ οἶκον τοῦ Πριάμου κατέλαβε | |
| ξεστῇς αἰθούσῃσι τετυγμένον· αὐτὰρ ἐν αὐτῷ | 243 |
| τὸν γλυπταῖς στοαῖς κατεσκευασμένον· ἐν αὐτῷ δὲ | |
| πεντήκοντ' ἔνεσαν θάλαμοι ξεστοῖο λίθοιο | 244 |
| πεντήκοντα ἐνῆσαν δωμάτια ἀπὸ λίθου ἐξεσμένου, | |
| πλησίον ἀλλήλων δεδμημένοι, ἔνθα δὲ παῖδες | 245 |
| ἐγγὺς ἀλλήλων κατεσκευασμένα· ἔνθα δὴ οἱ υἱοὶ | |
| κοιμῶντο Πριάμοιο παρὰ μνηστῇς ἀλόχοισι, | 246 |
| τοῦ Πριάμου ἐκοιμῶντο σύν ταῖς ἑαυτῶν γυναιξὶ ταῖς κατὰ μνηστείας γαμηθείσαις· | |
| κουράων δ' ἑτέρωθεν ἐναντίοι ἔνδοθεν αὐλῆς | 247 |
| τῶν θυγατέρων δὲ ἐκ τοῦ ἑτέρου μέρους ἀπαντικρύ, ἐντὸς τῆς αὐλῆς, | |
| δώδεκ' ἔσαν τέγεοι θάλαμοι ξεστοῖο λίθοιο | 248 |
| δώδεκα ἦσαν δωμάτια ὑπερῷα ἀπὸ λίθου ἐξεσμένου, | |
| πλησίον ἀλλήλων δεδμημένοι, ἔνθα δὲ γαμβροὶ | 249 |
| ἐγγὺς ἀλλήλων ᾠκοδομημένα· ἔνθα δὴ οἱ γαμβροὶ | |
| κοιμῶντο Πριάμοιο παρ' αἰδοίῃς ἀλόχοισιν· | 250 |
| ἐκοιμῶντο τοῦ Πριάμου σὺν ταῖς αἰδοῦς ἀξίαις γαμεταῖς· | |
| ἔνθά οἱ ἠπιόδωρος ἐναντίη ἤλυθε μήτηρ | 251 |
| τηνικαῦτα αὐτῷ ἦλθεν ἐξεναντίας ἡ μήτηρ, ἡ δῶρον παρὰ τῆς φύσεως ἔχουσα τὸ εἶναι ἠπία, | |
| Λαοδίκην ἐσάγουσα θυγατρῶν εἶδος ἀρίστην· | 252 |
| εἰς τὴν Λαοδίκην ἀπερχομένη, τὴν κατὰ μορφὴν ἀρίστην πασῶν τῶν θυγατέρων αὐτῆς· | |
| ἔν τ' ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τ' ἔφατ' ἔκ τ' ὀνόμαζε· | 253 |
| ἐνέφυ δ᾽ οὖν τῇ χειρὶ αὐτοῦ, ἤτοι περιέλαβεν αὐτῷ τὴν χεῖρα, καὶ λόγον εἶπε, καὶ ἐξ ὀνόματος ἐκάλει· | |
| τέκνον τίπτε λιπὼν πόλεμον θρασὺν εἰλήλουθας; | 254 |
| ὦ τέκνον, τίποτε καταλιπῶν τὸν θρασὺν πόλεμον ἦλθες ἐνθάδε; | |
| ἦ μάλα δὴ τείρουσι δυσώνυμοι υἷες Ἀχαιῶν | 255 |
| ὄντως δὴ λίαν καταπονοῦσιν οἱ κακώνυμοι υἱοὶ τῶν Ἑλλήνων, | |
| μαρνάμενοι περὶ ἄστυ· σὲ δ' ἐνθάδε θυμὸς ἀνῆκεν | 256 |
| μαχόμενοι περὶ τὴν πόλιν· σὲ δὲ ἀνέπεισεν ἡ ψυχὴ δεῦρο | |
| ἐλθόντ' ἐξ ἄκρης πόλιος Διὶ χεῖρας ἀνασχεῖν. | 257 |
| παραγενόμενον ᾆραι τὰς χεῖρας, καὶ εὔξασθαι τῷ Διῒ ἐκ τῆς ἀκροπόλεως· | |
| ἀλλὰ μέν' ὄφρά κέ τοι μελιηδέα οἶνον ἐνείκω, | 258 |
| ἀλλ᾿ ἀνάμενε, ὅπως ἄν σοι οἶνον ἥδιστον ἐνέγκω, | |
| ὡς σπείσῃς Διὶ πατρὶ καὶ ἄλλοις ἀθανάτοισι | 259 |
| ἵνα θύσῃς τῷ Διῒ τῷ πατρί, καὶ τοῖς ἄλλοις ἀθανατοῖς θεοῖς | |
| πρῶτον, ἔπειτα δὲ καὐτὸς ὀνήσεαι αἴ κε πίῃσθα. | 260 |
| πρῶτον· μετὰ ταῦτα δὲ καὶ σὺ ὠφεληθῇς, ἐὰν πίῃς, | |
| ἀνδρὶ δὲ κεκμηῶτι μένος μέγα οἶνος ἀέξει, | 261 |
| ἀνδρὶ γὰρ κεκοπιακότι τὴν δύναμιν μεγάλως αὔξει ὁ οἶνος, | |
| ὡς τύνη κέκμηκας ἀμύνων σοῖσιν ἔτῃσι. | 262 |
| ὥσπερ σὺ κεκοπίακας βοηθῶν τοῖς σοῖς πολίταις | |
| τὴν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ· | 263 |
| ταύτῃ δὲ ἀπεκρίνατο μετὰ ταῦθ᾽ ὁ μέγας Ἕκτωρ ὁ ῥᾳδίως τὴν περικεφαλαίαν κινῶν· | |
| μή μοι οἶνον ἄειρε μελίφρονα πότνια μῆτερ, | 264 |
| μή μοι οἶνον ἱλαρωτέρους τοὺς χρωμένους ποιοῦντα πρόφερε, ὦ σεβαστὴ μῆτερ, | |
| μή μ' ἀπογυιώσῃς μένεος, ἀλκῆς τε λάθωμαι· | 265 |
| μήπως με ἐκνευρίσῃς καὶ ἀπογυμνώσῃς τῆς δυνάμεως, καὶ ἐπιλάθωμαι τῆς ἰσχύος· | |
| χερσὶ δ' ἀνίπτοισιν Διὶ λείβειν αἴθοπα οἶνον | 266 |
| χερσὶ δὲ μεμολυσμένοις τῷ Διῒ θύειν οἶνον θερματικὸν | |
| ἅζομαι· οὐδέ πῃ ἔστι κελαινεφέϊ Κρονίωνι | 267 |
| εὐλαβοῦμαι, οὐδέ πη θέμις τῷ τὰ μέλαινα νέφη συνάγοντι υἱῷ τοῦ Κρόνου | |
| αἵματι καὶ λύθρῳ πεπαλαγμένον εὐχετάασθαι. | 268 |
| εὔχεσθαι τὸν αἵματι καθαρῷ, καὶ μετὰ κόνεως μεμιγμένῳ μεμολυσμένον. | |
| ἀλλὰ σὺ μὲν πρὸς νηὸν Ἀθηναίης ἀγελείης | 269 |
| ἀλλὰ σὺ μὲν πρὸς τὸν ναὸν τῆς λαφυραγωγοῦ Ἀθηνᾶς | |
| ἔρχεο σὺν θυέεσσιν ἀολλίσσασα γεραιάς· | 270 |
| ἴθι μετὰ θυμιαμάτων ἀθροίσασα τὰς πρεσβύτιδας· | |
| πέπλον δ', ὅς τίς τοι χαριέστατος ἠδὲ μέγιστος | 271 |
| ὃς τις δὲ ἀπὸ τῶν πέπλων σοι λαμπρότατος, καὶ μέγιστος | |
| ἔστιν ἐνὶ μεγάρῳ καί τοι πολὺ φίλτατος αὐτῇ, | 272 |
| ὑπάρχει ἐν τῷ οἴκῳ, καὶ σοὶ αὐτῇ πάνυ προσφιλέστατος, | |
| τὸν θὲς Ἀθηναίης ἐπὶ γούνασιν ἠϋκόμοιο, | 273 |
| τοῦτον θὲς ἐπὶ τοῖς γόνασι τῆς καλλικόμου Ἀθηνᾶς, | |
| καί οἱ ὑποσχέσθαι δυοκαίδεκα βοῦς ἐνὶ νηῷ | 274 |
| καὶ ὑπόσχου αὐτῇ δώδεκα βοῦς ἐν τῷ ναῷ ἐνιαυσιαίας, | |
| ἤνις ἠκέστας ἱερευσέμεν, αἴ κ' ἐλεήσῃ | 275 |
| ἀδαμάστους θύσειν, ἐὰν οἰκτείρῃ | |
| ἄστύ τε καὶ Τρώων ἀλόχους καὶ νήπια τέκνα, | 276 |
| τήν τε πόλιν, καὶ τὰς γυναῖκας, καὶ τὰ μικρὰ παιδία τῶν Τρῴων, | |
| αἴ κεν Τυδέος υἱὸν ἀπόσχῃ Ἰλίου ἱρῆς | 277 |
| ἐὰν τὸν υἱὸν τοῦ Τυδέως ἀποστήσῃ τῆς ἱερᾶς Ἰλίου | |
| ἄγριον αἰχμητὴν κρατερὸν μήστωρα φόβοιο. | 278 |
| τὸν θηριώδη πολεμιστήν, τὸν ἰσχυρὸν ἐπιστήμονα τῆς μάχης· | |
| ἀλλὰ σὺ μὲν πρὸς νηὸν Ἀθηναίης ἀγελείης | 279 |
| ἀλλὰ σὺ μὲν ἐπὶ τὸν ναὸν τῆς λαφυραγωγοῦ Ἀθηνᾶς | |
| ἔρχευ, ἐγὼ δὲ Πάριν μετελεύσομαι ὄφρα καλέσσω | 280 |
| ἴθι· ἐγὼ δὲ πρὸς τὸν Ἀλέξανδρον πορεύσομαι, ἵνα αὐτὸν καλέσω, | |
| αἴ κ' ἐθέλῃσ' εἰπόντος ἀκουέμεν· ὥς κέ οἱ αὖθι | 281 |
| ἐὰν ἐθέλῃ εἰπόντος μου ὑπακούειν· ὡς εἴθε αὐτῷ αὐτόθι | |
| γαῖα χάνοι· μέγα γάρ μιν Ὀλύμπιος ἔτρεφε πῆμα | 282 |
| διασταίη ἡ γῆ· μέγα γὰρ βλάβος αὐτὸν ἔτρεφεν ὁ Οὐράνιος | |
| Τρωσί τε καὶ Πριάμῳ μεγαλήτορι τοῖό τε παισίν. | 283 |
| τοῖς τε Τρῳσί, καὶ τῷ μεγαλοψύχῳ Πριάμῳ, καὶ τοῖς τούτου τέκνοις· | |
| εἰ κεῖνόν γε ἴδοιμι κατελθόντ' Ἄϊδος εἴσω | 284 |
| εἰ ἐκεῖνον γε θεασαίμην καταβάντα εἰς Ἅιδου, | |
| φαίην κε φρέν' ἀτέρπου ὀϊζύος ἐκλελαθέσθαι. | 285 |
| ὑπολάβοιμι ἂν κατὰ τὴν ἐμὴν διάνοιαν ἐπιλαθέσθαι τῆς ἀτερποῦς ταλαιπωρίας. | |
| ὣς ἔφαθ', ἣ δὲ μολοῦσα ποτὶ μέγαρ' ἀμφιπόλοισι | 286 |
| οὕτως εἶπεν. αὕτη δὲ ἐλθοῦσα εἰς τὸν οἶκον ταῖς θεραπενίσιν | |
| κέκλετο· ταὶ δ' ἄρ' ἀόλλισσαν κατὰ ἄστυ γεραιάς. | 287 |
| ἐκέλευσεν· αὗται δὲ συνήθροισαν κατὰ τὴν πόλιν τὰς πρεσβύτιδας· | |
| αὐτὴ δ' ἐς θάλαμον κατεβήσετο κηώεντα, | 288 |
| αὐτὴ δὲ εἰς τὸ εὐῶδες καὶ τεθυμιασμένον δῶμα κατέβη, | |
| ἔνθ' ἔσάν οἱ πέπλοι παμποίκιλα ἔργα γυναικῶν | 289 |
| ὅπου ἦσαν αὐτῇ οἱ πεποικιλμένοι καὶ πολύχροι πέπλοι, ἔργα γυναικῶν | |
| Σιδονίων, τὰς αὐτὸς Ἀλέξανδρος θεοειδὴς | 290 |
| τῶν ἀπὸ τῆς Σιδῶνος, ἃς αὐτὸς ὁ θεοῦ εἶδος ἔχων Ἀλέξανδρος | |
| ἤγαγε Σιδονίηθεν ἐπιπλὼς εὐρέα πόντον, | 291 |
| ἤγαγεν ἐκ τῆς Σιδῶνος, ἐπιπλεύσας τὴν πλατεῖαν θάλασσαν, | |
| τὴν ὁδὸν ἣν Ἑλένην περ ἀνήγαγεν εὐπατέρειαν· | 292 |
| κατ᾿ αὐτὴν τὴν ὁδόν, καθ᾽ ἣν τὴν εὐγενῆ Ἑλένην ἀνήγαγε. | |
| τῶν ἕν' ἀειραμένη Ἑκάβη φέρε δῶρον Ἀθήνῃ, | 293 |
| τούτων τῶν πέπλων ἕνα ἄρασα ἡ Ἑκάβη, προσέφερε δῶρον τῇ Ἀθηνᾷ, | |
| ὃς κάλλιστος ἔην ποικίλμασιν ἠδὲ μέγιστος, | 294 |
| ὃς ὡραιότατος ἦν διαφόροις καλλωπίσμασι, καὶ μέγιστος, | |
| ἀστὴρ δ' ὣς ἀπέλαμπεν· ἔκειτο δὲ νείατος ἄλλων. | 295 |
| ἐξέλαμπε δὲ καθάπερ ἀστήρ· ἔκειτο δὲ ἔσχατος τῶν ἄλλων· | |
| βῆ δ' ἰέναι, πολλαὶ δὲ μετεσσεύοντο γεραιαί. | 296 |
| ὥρμησε δὲ πορεύεσθαι, πολλαὶ δὲ ἐπηκολούθουν πρεσβύτιδες· | |
| αἳ δ' ὅτε νηὸν ἵκανον Ἀθήνης ἐν πόλει ἄκρῃ, | 297 |
| αὗται δὲ ὁπηνίκα τὸν ναὸν κατέλαβον τῆς Ἀθηνᾶς ἐν τῇ ἀκροπόλει, | |
| τῇσι θύρας ὤϊξε Θεανὼ καλλιπάρῃος | 298 |
| ἤνοιξε τὰς θύρας αὐταῖς ἡ περικαλλὴς Θεανώ, | |
| Κισσηῒς ἄλοχος Ἀντήνορος ἱπποδάμοιο· | 299 |
| ἡ θυγάτηρ τοῦ Κισσέως, ἡ γυνὴ τοῦ ἱππικοῦ Ἀντήνορος· | |
| τὴν γὰρ Τρῶες ἔθηκαν Ἀθηναίης ἱέρειαν. | 300 |
| ταύτην γὰρ οἱ Τρῷες ἐποίησαν λειτουργὸν τῆς Ἀθηνᾶς· | |
| αἳ δ' ὀλολυγῇ πᾶσαι Ἀθήνῃ χεῖρας ἀνέσχον· | 301 |
| αὗται δὲ πᾶσαι σὺν φωνῇ θρηνητικῇ ἀνέτειναν τὰς χεῖρας· | |
| ἣ δ' ἄρα πέπλον ἑλοῦσα Θεανὼ καλλιπάρῃος | 302 |
| ἡ δὲ εὐειδὴς Θεανὼ τὸν πέπλον λαβοῦσα, | |
| θῆκεν Ἀθηναίης ἐπὶ γούνασιν ἠϋκόμοιο, | 303 |
| ἔθηκεν ἐπὶ τοῖς γόνασι τῆς καλλικόμου Ἀθηνᾶς· | |
| εὐχομένη δ' ἠρᾶτο Διὸς κούρῃ μεγάλοιο· | 304 |
| θεοκλυτοῦσα δὲ νύχετο τῇ θυγατρὶ τοῦ μεγάλου Διός, λέγουσα· | |
| πότνι' Ἀθηναίη ἐρυσίπτολι δῖα θεάων | 305 |
| ὦ σεβαστὴ Ἀθηνᾶ, φύλαξ τῶν πόλεων, ἐνδοξοτάτη τῶν θεῶν, | |
| ἆξον δὴ ἔγχος Διομήδεος, ἠδὲ καὶ αὐτὸν | 306 |
| σύντριψον νῦν τὸ δόρυ τοῦ Διομήδους, καὶ αὐτὸν | |
| πρηνέα δὸς πεσέειν Σκαιῶν προπάροιθε πυλάων, | 307 |
| πεσεῖν ἐπὶ πρόσωπον δός, ἔμπροσθεν τῶν Σκαιῶν πυλῶν· | |
| ὄφρά τοι αὐτίκα νῦν δυοκαίδεκα βοῦς ἐνὶ νηῷ | 308 |
| ὅπως σοι νῦν εὐθὺς δώδεκα βοῦς ἐν τῷ ναῷ | |
| ἤνις ἠκέστας ἱερεύσομεν, αἴ κ' ἐλεήσῃς | 309 |
| ἐνιαυσιαίας, ἀδαμάστους θύσωμεν, ἐὰν οἰκτείρῃς | |
| ἄστύ τε καὶ Τρώων ἀλόχους καὶ νήπια τέκνα. | 310 |
| τήν τε πόλιν, καὶ τὰς γυναῖκας, καὶ τὰ μικρὰ παιδία τῶν Τρῴων. | |
| ὣς ἔφατ' εὐχομένη, ἀνένευε δὲ Παλλὰς Ἀθήνη. | 311 |
| οὕτως εἶπεν εὐχομένη· τῷ νεύματι δὲ ἠρνεῖτο ἡ πολεμικὴ Ἀθηνᾶ. | |
| ὣς αἳ μέν ῥ' εὔχοντο Διὸς κούρῃ μεγάλοιο, | 312 |
| οὕτως αὗται μὲν ηὔχοντο τῇ θυγατρὶ τοῦ μεγάλου Διός· | |
| Ἕκτωρ δὲ πρὸς δώματ' Ἀλεξάνδροιο βεβήκει | 313 |
| ὁ Ἕκτωρ δὲ εἰς τὰ περικαλλῆ δώματα τοῦ Ἀλεξάνδρου ἐπορεύθη, | |
| καλά, τά ῥ' αὐτὸς ἔτευξε σὺν ἀνδράσιν οἳ τότ' ἄριστοι | 314 |
| ἃ δὴ αὐτὸς κατεσκεύασε μετ' ἀνδρῶν, οἳ τότε ἄριστοι | |
| ἦσαν ἐνὶ Τροίῃ ἐριβώλακι τέκτονες ἄνδρες, | 315 |
| ἦσαν ἐν τῇ εὐγέῳ Τροίᾳ, ἄνδρες οἰκοδόμοι, | |
| οἵ οἱ ἐποίησαν θάλαμον καὶ δῶμα καὶ αὐλὴν | 316 |
| οἵτινες αὐτῷ ᾠκοδόμησαν νυμφικὸν κοιτωνίσκον, καὶ ἀνδρῶνα, καὶ ἔξω αὐλὴν | |
| ἐγγύθι τε Πριάμοιο καὶ Ἕκτορος ἐν πόλει ἄκρῃ. | 317 |
| ἐγγὺς τοῦ Πριάμου καὶ Ἕκτορος ἐν τῇ ἀκροπόλει. | |
| ἔνθ' Ἕκτωρ εἰσῆλθε Διῒ φίλος, ἐν δ' ἄρα χειρὶ | 318 |
| ἐκεῖ δὴ Ἕκτωρ εἰσῆλθεν ὁ φίλος τοῦ Διός· ἐν τῇ χειρὶ δὲ | |
| ἔγχος ἔχ' ἑνδεκάπηχυ· πάροιθε δὲ λάμπετο δουρὸς | 319 |
| κατεῖχε δόρυ ἕνδεκα πηχῶν, ἔμπροσθεν δὲ ἔλαμπεν ἡ τοῦ δόρατος | |
| αἰχμὴ χαλκείη, περὶ δὲ χρύσεος θέε πόρκης. | 320 |
| σιδηρᾶ ἐπιδορατὶς, χρυσοῦς δὲ περιέκειτο πόρκης, ἤτοι κρίκος ὁ συνέχων τὸν σίδηρον πρὸς τὸ ξύλον τοῦ δόρατος· | |
| τὸν δ' εὗρ' ἐν θαλάμῳ περικαλλέα τεύχε' ἕποντα | 321 |
| τοῦτον δὲ εὗρεν ἐν τῷ δωματίῳ περιέποντα καὶ ἐπιμελούμενον τῶν ὡραίων αὐτοῦ ὅπλων, | |
| ἀσπίδα καὶ θώρηκα, καὶ ἀγκύλα τόξ' ἁφόωντα· | 322 |
| τῆς τε ἀσπίδος, καὶ τοῦ θώρακος, καὶ τὸ ἐπικαμπὲς τόξον μεταχειριζόμενον· | |
| Ἀργείη δ' Ἑλένη μετ' ἄρα δμῳῇσι γυναιξὶν | 323 |
| ἡ Ἑλληνὶς δὲ Ἑλένη μετὰ τῶν γυναικῶν τῶν δούλων αὐτῆς | |
| ἧστο καὶ ἀμφιπόλοισι περικλυτὰ ἔργα κέλευε. | 324 |
| ἐκάθητο, καὶ ταῖς θεραπενίσι περὶ τῶν ἔργων ἐπέταττε | |
| τὸν δ' Ἕκτωρ νείκεσσεν ἰδὼν αἰσχροῖς ἐπέεσσι· | 325 |
| τοῦτον δὲ ὁ Ἕκτωρ θεασάμενος ὠνείδισε καὶ ἐλοιδόρησε λόγοις αἰσχροῖς λέγων· | |
| δαιμόνι' οὐ μὲν καλὰ χόλον τόνδ' ἔνθεο θυμῷ, | 326 |
| ὦ κακόδαιμον, οὐ καλῶς δὴ ταύτην τὴν ὀργὴν ἔθου ἐν τῇ ψυχῇ· | |
| λαοὶ μὲν φθινύθουσι περὶ πτόλιν αἰπύ τε τεῖχος | 327 |
| οἱ μὲν λαοὶ ἀπόλλυνται περὶ τὴν πόλιν, καὶ τὸ ὑψηλὸν τεῖχος | |
| μαρνάμενοι· σέο δ' εἵνεκ' ἀϋτή τε πτόλεμός τε | 328 |
| μαχόμενοι· ἕνεκα δὲ σοῦ ὁ πόλεμος καὶ ἡ μάχη | |
| ἄστυ τόδ' ἀμφιδέδηε· σὺ δ' ἂν μαχέσαιο καὶ ἄλλῳ, | 329 |
| περὶ τήνδε τὴν πόλιν ἀνῆπται· σὺ δὲ ὀφείλεις μάχεσθαι καὶ ἄλλῳ, | |
| ὅν τινά που μεθιέντα ἴδοις στυγεροῦ πολέμοιο. | 330 |
| εἴ τινα ἀμελοῦντα τοῦ μισητοῦ πολέμου θεάσαιο | |
| ἀλλ' ἄνα μὴ τάχα ἄστυ πυρὸς δηΐοιο θέρηται. | 331 |
| ἀλλ᾽ ἀνάστα, μήπως ταχέως ἡ πόλις ὑπὸ πυρὸς φθαρτικοῦ κατακαῇ. | |
| τὸν δ' αὖτε προσέειπεν Ἀλέξανδρος θεοειδής· | 332 |
| πρὸς τοῦτον δὲ ὁ θεοῦ εἶδος ἔχων Ἀλέξανδρος εἶπεν· | |
| Ἕκτορ ἐπεί με κατ' αἶσαν ἐνείκεσας οὐδ' ὑπὲρ αἶσαν, | 333 |
| ὦ Ἕκτορ, ἐπειδή με κατὰ τὸ πρέπον ἐλοιδόρησας, οὐδὲ παρὰ τὸ πρέπον, | |
| τοὔνεκά τοι ἐρέω· σὺ δὲ σύνθεο καί μευ ἄκουσον· | 334 |
| τούτου χάριν ἐρῶ σοι· σὺ δὲ νόησον, καὶ ἄκουσόν μου· | |
| οὔ τοι ἐγὼ Τρώων τόσσον χόλῳ οὐδὲ νεμέσσι | 335 |
| οὐδαμῶς ἐγὼ ὀργῇ τῇ πρὸς τοὺς Τρῷας, οὐδ᾽ ἀναξιοπαθήσει τοσοῦτον | |
| ἥμην ἐν θαλάμῳ, ἔθελον δ' ἄχεϊ προτραπέσθαι. | 336 |
| ἐκαθήμην ἐν τῷ δώματι, ἐβουλόμην δὲ ἐκ τῆς συμβάσης μοι λύπης ἐκ τῆς ἥττης παρατροπήν τινα καὶ παραμυθίαν εὑρεῖν, καὶ εἶξαι τῇ συμφορᾷ, καὶ ἡσυχᾶσαι· | |
| νῦν δέ με παρειποῦσ' ἄλοχος μαλακοῖς ἐπέεσσιν | 337 |
| νῦν δέ με παραινέσασα ἡ γαμέτῃ λόγοις προσηνέσι καὶ πραέσι | |
| ὅρμησ' ἐς πόλεμον· δοκέει δέ μοι ὧδε καὶ αὐτῷ | 338 |
| παρώρμησε καὶ διήγειρεν εἰς πόλεμον· δοκεῖ δὲ καὶ ἐμοὶ αὐτῷ | |
| λώϊον ἔσσεσθαι· νίκη δ' ἐπαμείβεται ἄνδρας. | 339 |
| οὕτως ἔσεσθαι βέλτιον· ἡ νίκη δὲ ἐξ ἀμοιβῆς παραγίνεται, ἐναλλὰξ πρὸς ἄλλον καὶ ἄλλον χωροῦσα· | |
| ἀλλ' ἄγε νῦν ἐπίμεινον, Ἀρήϊα τεύχεα δύω· | 340 |
| ἀλλ᾽ ἄγε νυνὶ ἀνάμεινον, ὅπως ἐνδυθῶ τὰ πολεμικὰ ὅπλα· | |
| ἢ ἴθ', ἐγὼ δὲ μέτειμι· κιχήσεσθαι δέ σ' ὀΐω. | 341 |
| ἣ πορεύου, ἐγὼ δὲ μετὰ σὲ ἐλεύσομαι· οἴομαι δέ σε καταλήψεσθαι. | |
| ὣς φάτο, τὸν δ' οὔ τι προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ· | 342 |
| οὕτως εἶπε. πρὸς αὐτὸν δὲ οὐδὲν εἶπεν ὁ ῥαδίως τὴν περικεφαλαίαν κινῶν Ἕκτωρ. | |
| τὸν δ' Ἑλένη μύθοισι προσηύδα μειλιχίοισι· | 343 |
| πρὸς τοῦτον δὲ ἡ Ἑλένη λόγοις πραέσι καὶ προσηνέσιν ἔλεγεν· | |
| δᾶερ ἐμεῖο κυνὸς κακομηχάνου ὀκρυοέσσης, | 344 |
| ὦ ἀνδράδελφε ἐμοῦ τῆς ἀναιδοῦς, τῆς κακοβούλου, τῆς φρικτῆς, καὶ χαλεπῆς, | |
| ὥς μ' ὄφελ' ἤματι τῷ ὅτε με πρῶτον τέκε μήτηρ | 345 |
| ὡς εἴθε τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, ὅτε με τὴν ἀρχὴν ἔτεκεν ἡ μήτηρ, | |
| οἴχεσθαι προφέρουσα κακὴ ἀνέμοιο θύελλα | 346 |
| συστροφή τις καί ῥύμη ἀνέμου ᾤχετο προφέρουσά με | |
| εἰς ὄρος ἢ εἰς κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης, | 347 |
| εἰς ὄρος, ἢ εἰς κῦμα τῆς πολυταράχου θαλάσσης, | |
| ἔνθά με κῦμ' ἀπόερσε πάρος τάδε ἔργα γενέσθαι. | 348 |
| ὅπου με ἀπέπνιξεν ἄν, πρὶν ἢ τὰ ἔργα ταῦτα γενέσθαι· | |
| αὐτὰρ ἐπεὶ τάδε γ' ὧδε θεοὶ κακὰ τεκμήραντο, | 349 |
| ἐπεὶ δὲ ταῦτα τὰ κακὰ οὕτως οἱ θεοὶ ἐτελείωσαν, | |
| ἀνδρὸς ἔπειτ' ὤφελλον ἀμείνονος εἶναι ἄκοιτις, | 350 |
| ἀνδρὸς μετὰ ταῦτα κρείσσονος εἴθε εἴην γυνή, | |
| ὃς ᾔδη νέμεσίν τε καὶ αἴσχεα πόλλ' ἀνθρώπων. | 351 |
| ὃς οἶδεν ἀναξιωπάθησιν, καὶ ὀνείδη πολλὰ ἀνθρώπων· | |
| τούτῳ δ' οὔτ' ἂρ νῦν φρένες ἔμπεδοι οὔτ' ἄρ' ὀπίσσω | 352 |
| τούτῳ δὲ οὔτε νῦν λογισμός (διάνοια) βέβαιός ἐστιν, οὔτε μετὰ ταῦτα | |
| ἔσσονται· τὼ καί μιν ἐπαυρήσεσθαι ὀΐω. | 353 |
| ἔσται, δι᾿ ὃ καὶ παραπολαύσειν αὐτὸν τῆς μωρίας ὑπολαμβάνω. | |
| ἀλλ' ἄγε νῦν εἴσελθε καὶ ἕζεο τῷδ' ἐπὶ δίφρῳ | 354 |
| ἀλλ᾿ ἄγε νῦν εἴσελθε, καὶ κάθισον ἐπὶ τούτῳ τῷ δίφρῳ, | |
| δᾶερ, ἐπεί σε μάλιστα πόνος φρένας ἀμφιβέβηκεν | 355 |
| ἀνδράδελφε, ἐπειδή σε κόπος κατὰ διάνοιαν λίαν κατέλαβεν, | |
| εἵνεκ' ἐμεῖο κυνὸς καὶ Ἀλεξάνδρου ἕνεκ' ἄτης, | 356 |
| ἕνεκα ἐμοῦ τῆς ἀναιδοῦς, καὶ ἕνεκα τῆς βλάβης τοῦ Ἀλεξάνδρου, | |
| οἷσιν ἐπὶ Ζεὺς θῆκε κακὸν μόρον, ὡς καὶ ὀπίσσω | 357 |
| οἷς ἐπέθηκεν ὁ Ζεὺς μοῖραν καὶ τύχην κακήν, ἵνα καὶ εἰς τὸ μετὰ ταῦτα | |
| ἀνθρώποισι πελώμεθ' ἀοίδιμοι ἐσσομένοισι. | 358 |
| ὑπάρχωμεν μετ᾿ ᾠδῆς μνημονευόμενοι τῆς μεταγενεστέροις ἀνθρώποις. | |
| τὴν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ | 359 |
| ταύτῃ δὲ ἀπεκρίνατο μετὰ ταῦτα ὁ μέγας Ἕκτωρ ὁ συνεχῶς τὴν περικεφαλαίαν κινῶν· | |
| μή με κάθιζ' Ἑλένη φιλέουσά περ· οὐδέ με πείσεις· | 360 |
| ὦ Ἑλένη, μή με ποίει καθίσαι, καίπερ φιλοῦσα, οὐ γὰρ καταπείσεις με· | |
| ἤδη γάρ μοι θυμὸς ἐπέσσυται ὄφρ' ἐπαμύνω | 361 |
| ἤδη γάρ μοι ἡ ψυχή ἐφώρμηται ὅπως βοηθήσω | |
| Τρώεσσ', οἳ μέγ' ἐμεῖο ποθὴν ἀπεόντος ἔχουσιν. | 362 |
| τοῖς Τρῳσίν, οἳ μεγάλως ἔχουσι πόθον ἐμοῦ ἀπόντος· | |
| ἀλλὰ σύ γ' ὄρνυθι τοῦτον, ἐπειγέσθω δὲ καὶ αὐτός, | 363 |
| ἀλλὰ σὺ διέγειρε τοῦτον, σπευδέτω δὲ καὶ αὐτός, | |
| ὥς κεν ἔμ' ἔντοσθεν πόλιος καταμάρψῃ ἐόντα. | 364 |
| ὅπως ἂν ἐμὲ καταλάβῃ ἐντὸς ἔτι τῆς πόλεως ὄντα· | |
| καὶ γὰρ ἐγὼν οἶκον δὲ ἐλεύσομαι ὄφρα ἴδωμαι | 365 |
| καὶ γὰρ ἐγὼ ἀπελεύσομαι εἰς τὸν οἶκον μου, ὅπως θεάσωμαι | |
| οἰκῆας ἄλοχόν τε φίλην καὶ νήπιον υἱόν. | 366 |
| τοὺς οἰκείους (ἐν τῷ οἴκῳ), καὶ τὴν ἀγαπητὴν γυναῖκα, καὶ τὸν μικρὸν υἱόν· | |
| οὐ γὰρ οἶδ' εἰ ἔτι σφιν ὑπότροπος ἵξομαι αὖτις, | 367 |
| οὐ γάρ τι οἶδα, εἰ πάλιν αὐτοῖς ἐξ ὑποστροφῆς ἐλεύσομαι μετὰ ταῦτα, | |
| ἦ ἤδη μ' ὑπὸ χερσὶ θεοὶ δαμόωσιν Ἀχαιῶν. | 368 |
| ἢ ἤδη με οἱ θεοὶ δαμάσουσι καὶ φονεύσουσιν Ἑλλήνων χερσί. | |
| ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος Ἕκτωρ· | 369 |
| οὕτω δὴ εἰπών, ἀπῆλθεν ὁ συνεχῶς τὴν περικεφαλαίαν κινῶν Ἕκτωρ. | |
| αἶψα δ' ἔπειθ' ἵκανε δόμους εὖ ναιετάοντας, | 370 |
| ταχέως δὲ μετὰ ταῦτα ἀφίκετο εἰς τὸν οἶκον τὸν καλῶς οἰκούμενον, | |
| οὐδ' εὗρ' Ἀνδρομάχην λευκώλενον ἐν μεγάροισιν, | 371 |
| οὐχ εὗρε δὲ ἐν τῷ οἴκῳ Ἀνδρομάχην τὴν λευκὰς ἔχουσαν τὰς ὠλένας, | |
| ἀλλ' ἥ γε ξὺν παιδὶ καὶ ἀμφιπόλῳ ἐϋπέπλῳ | 372 |
| ἀλλ᾿ αὕτη μετὰ τοῦ παιδός, καὶ τῆς καλῶς ἐνδεδυμένης θεραπαίνης | |
| πύργῳ ἐφεστήκει γοόωσά τε μυρομένη τε. | 373 |
| ἐπὶ τῷ πύργῳ ἵστατο ὀλολύζουσα καὶ θρηνοῦσα. | |
| Ἕκτωρ δ' ὡς οὐκ ἔνδον ἀμύμονα τέτμεν ἄκοιτιν | 374 |
| ὁ Ἕκτωρ δὲ ἐπειδὴ οὐκ ἔνδον κατέλαβε (εὗρεν) τὴν ἄμεμπτον γαμετήν, | |
| ἔστη ἐπ' οὐδὸν ἰών, μετὰ δὲ δμῳῇσιν ἔειπεν· | 375 |
| ἔστη παρὰ τὸν βατῆρα τῶν θυρῶν ἐλθών, μετὰ τοῦτο δὲ εἶπε ταῖς δούλαις· | |
| εἰ δ' ἄγε μοι δμῳαὶ νημερτέα μυθήσασθε· | 376 |
| ἄγε δή μοι, ὦ δοῦλαι, εἴπατε τἀληθῆ· | |
| πῇ ἔβη Ἀνδρομάχη λευκώλενος ἐκ μεγάροιο; | 377 |
| ποῦ ἀπῆλθεν ἐκ τοῦ οἴκου ἡ λευκοβραχίων Ἀνδρομάχη, | |
| ἠέ πῃ ἐς γαλόων ἢ εἰνατέρων ἐϋπέπλων | 378 |
| ἢ εἴς τινα οἶκον τῶν ἀνδραδέλφων, ἢ τῶν καλῶς ἐσταλμένων συννύμφων, | |
| ἢ ἐς Ἀθηναίης ἐξοίχεται, ἔνθά περ ἄλλαι | 379 |
| ἢ εἰς τὸν ναὸν τῆς Ἀθηνᾶς ἐπορεύθη, ὅπου αἱ ἄλλαι | |
| Τρῳαὶ ἐϋπλόκαμοι δεινὴν θεὸν ἱλάσκονται; | 380 |
| καλλίκομοι Τρῳάδες ἐξιλεοῦνται τὴν φοβερὰν θεάν. | |
| τὸν δ' αὖτ' ὀτρηρὴ ταμίη πρὸς μῦθον ἔειπεν· | 381 |
| πρὸς τοῦτον δὲ ἡ ἐνεργὸς καὶ σπουδαία φύλαξ τοῦ οἴκου εἶπε λόγον· | |
| Ἕκτορ ἐπεὶ μάλ' ἄνωγας ἀληθέα μυθήσασθαι, | 382 |
| ὦ Ἕκτορ, ἐπειδή με πάνυ ἐκέλευσας τἀληθῆ εἰπεῖν, | |
| οὔτέ πῃ ἐς γαλόων οὔτ' εἰνατέρων ἐϋπέπλων | 383 |
| οὔτε που εἰς οἶκον τῶν ἀνδραδέλφων, οὔτε τῶν καλῶς ἐσταλμένων συννύμφων, | |
| οὔτ' ἐς Ἀθηναίης ἐξοίχεται, ἔνθά περ ἄλλαι | 384 |
| οὔτε εἰς τὸν ναὸν τῆς Ἀθηνᾶς ἐπορεύθη, ὅπου αἱ ἄλλαι | |
| Τρῳαὶ ἐϋπλόκαμοι δεινὴν θεὸν ἱλάσκονται, | 385 |
| καλλίκομοι Τρῳάδες ἐξιλεοῦνται τὴν φοβερὰν θεάν· | |
| ἀλλ' ἐπὶ πύργον ἔβη μέγαν Ἰλίου, οὕνεκ' ἄκουσε | 386 |
| ἀλλ᾿ ἐπὶ τὸν μέγαν πύργον ἀπῆλθε τῆς Ἰλίου, διότι ἤκουσε | |
| τείρεσθαι Τρῶας, μέγα δὲ κράτος εἶναι Ἀχαιῶν. | 387 |
| τοὺς Τρῷας καταπονεῖσθαι, νίκην δὲ εἶναι μεγάλην τῶν Ἑλλήνων. | |
| ἣ μὲν δὴ πρὸς τεῖχος ἐπειγομένη ἀφικάνει | 388 |
| αὕτη μὲν οὖν ἐπὶ τὸ τεῖχος σπεύδουσα ἀφίκετο, | |
| μαινομένῃ ἐϊκυῖα· φέρει δ' ἅμα παῖδα τιθήνη. | 389 |
| μαινάδι ὁμοία, ἅμα δ᾽ αὐτῇ καὶ ἡ τροφὸς φέρει τὸν παῖδα· | |
| ἦ ῥα γυνὴ ταμίη, ὃ δ' ἀπέσσυτο δώματος Ἕκτωρ | 390 |
| εἶπε δὴ ἡ γυνὴ ἡ φύλαξ τοῦ οἴκου. ὁ Ἕκτωρ δὲ ἀφώρμησεν ἐκ τοῦ οἴκου | |
| τὴν αὐτὴν ὁδὸν αὖτις ἐϋκτιμένας κατ' ἀγυιάς. | 391 |
| διά τῆς αὐτῆς πάλιν ὁδοῦ κατὰ τὰς καλῶς οἰκουμένας ὁδούς. | |
| εὖτε πύλας ἵκανε διερχόμενος μέγα ἄστυ | 392 |
| ὁπηνίκα δὲ τὰς πύλας κατέλαβε, διελθὼν τὴν μεγάλην πόλιν, | |
| Σκαιάς, τῇ ἄρ' ἔμελλε διεξίμεναι πεδίον δέ, | 393 |
| τὰς Σκαιάς, ὅπου δὴ ἔμελλεν ἐξελθεῖν (ἐξιέναι) εἰς τὸ πεδίον, | |
| ἔνθ' ἄλοχος πολύδωρος ἐναντίη ἦλθε θέουσα | 394 |
| ἐκεῖ ἡ ἐπὶ πολλοῖς δώροις γαμηθεῖσα γυνὴ ἐξεναντίας ἦλθε τρέχουσα | |
| Ἀνδρομάχη θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἠετίωνος | 395 |
| Ἀνδρομάχη ἡ θυγάτηρ τοῦ μεγαλοψύχου Ἠετίωνος· | |
| Ἠετίων ὃς ἔναιεν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ | 396 |
| Ἠετίων ὃς κατῴκει ἐν τῇ Ὑποπλάκῳ ὑλώδει | |
| Θήβῃ Ὑποπλακίῃ Κιλίκεσσ' ἄνδρεσσιν ἀνάσσων· | 397 |
| Θήβῃ τῇ Ὑποπλακίᾳ τῶν Κιλίκων ἀνδρῶν βασιλεύων, | |
| τοῦ περ δὴ θυγάτηρ ἔχεθ' Ἕκτορι χαλκοκορυστῇ. | 398 |
| τούτου δὴ ἡ θυγάτηρ ἐγεγάμητο Ἕκτορι τῷ πολεμιστῇ· | |
| ἥ οἱ ἔπειτ' ἤντησ', ἅμα δ' ἀμφίπολος κίεν αὐτῇ | 399 |
| αὕτη μετὰ ταῦτα ἀπήντησεν αὐτῷ· σὺν αὐτῇ δὲ ἐπορεύετο καὶ ἡ θεράπαινα, | |
| παῖδ' ἐπὶ κόλπῳ ἔχουσ' ἀταλάφρονα νήπιον αὔτως | 400 |
| τὸν παῖδα πρὸς τῷ κόλπῳ βαστάζουσα, ἀταλόφρονα, μικρὸν παντελῶς | |
| Ἑκτορίδην ἀγαπητὸν ἀλίγκιον ἀστέρι καλῷ, | 401 |
| τὸν ἀγαπητὸν υἱὸν τοῦ Ἕκτορος, τὸν περικαλλεῖ τε καὶ λαμπρῷ ἀστέρι παραπλήσιον, | |
| τόν ῥ' Ἕκτωρ καλέεσκε Σκαμάνδριον, αὐτὰρ οἱ ἄλλοι | 402 |
| ὃν δὴ Ἕκτωρ ἐκάλει Σκαμάνδριον, οἱ ἄλλοι δὲ | |
| Ἀστυάνακτ'· οἶος γὰρ ἐρύετο Ἴλιον Ἕκτωρ. | 403 |
| Ἀστυάνακτα͵ μόνος γὰρ ὁ Ἕκτωρ ἔσωζε τὴν Ἴλιον. | |
| ἤτοι ὃ μὲν μείδησεν ἰδὼν ἐς παῖδα σιωπῇ· | 404 |
| οὗτος μὲν οὖν ἐμειδίασεν ἀποβλέψας εἰς τὸν παῖδα μετὰ σιγῆς, | |
| Ἀνδρομάχη δέ οἱ ἄγχι παρίστατο δάκρυ χέουσα, | 405 |
| ἡ Ἀνδρομάχη δὲ πλησίον παρέστη αὐτῷ δακρύουσα, | |
| ἔν τ' ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τ' ἔφατ' ἔκ τ' ὀνόμαζε· | 406 |
| ἐνέφυ δὲ αὐτῷ τῇ χειρί, ἤτοι δυσαποσπάστως ἐλάβετο τῆς χειρὸς αὐτοῦ, καὶ λόγον εἶπε, καὶ ἐξ ὀνόματος ἐκάλει. | |
| δαιμόνιε φθίσει σε τὸ σὸν μένος, οὐδ' ἐλεαίρεις | 407 |
| ὦ μακάριε καὶ εὔδαιμον, ἀπολεῖ σε ἡ σὴ ἀνδρεία, οὐδ᾽ ἐλεεῖς καὶ οἰκτείρεις | |
| παῖδά τε νηπίαχον καὶ ἔμ' ἄμμορον, ἣ τάχα χήρη | 408 |
| τὸν νήπιόν σου υἱόν, καὶ ἐμὲ τὴν δυστυχῆ, ἣ ταχέως χήρα καὶ ἐστερημένη | |
| σεῦ ἔσομαι· τάχα γάρ σε κατακτανέουσιν Ἀχαιοὶ | 409 |
| σοῦ ἔσομαι· ταχέως γάρ σε ἀποκτενοῦσιν οἱ Ἕλληνες | |
| πάντες ἐφορμηθέντες· ἐμοὶ δέ κε κέρδιον εἴη | 410 |
| πάντες ὁρμήσαντες, ἐμοὶ δὲ ἐπικερδέστερον ἂν εἴη | |
| σεῦ ἀφαμαρτούσῃ χθόνα δύμεναι· οὐ γὰρ ἔτ' ἄλλη | 411 |
| σοῦ ἀποτυχούσῃ καὶ στερηθείσῃ τὴν γῆν ὑπεισδῦναι· οὐκέτι γὰρ ἄλλη | |
| ἔσται θαλπωρὴ ἐπεὶ ἂν σύ γε πότμον ἐπίσπῃς | 412 |
| ἔσται μοι παραμυθία, ἐπειδὰν σὺ ἐπισπάσῃ τὸν θάνατον, | |
| ἀλλ' ἄχε'· οὐδέ μοι ἔστι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ. | 413 |
| ἀλλὰ λύπαι· οὐδ᾽ ἔστι μοι πατὴρ καὶ ἡ σεβαστὴ μήτηρ· | |
| ἤτοι γὰρ πατέρ' ἁμὸν ἀπέκτανε δῖος Ἀχιλλεύς, | 414 |
| τὸν μὲν γὰρ πατέρα τὸν ἐμὸν ἀπέκτεινεν ὁ ἔνδοξος Ἀχιλλεύς, | |
| ἐκ δὲ πόλιν πέρσεν Κιλίκων εὖ ναιετάουσαν | 415 |
| ἐξεπόρθησε δὲ τὴν πόλιν τὴν καλῶς οἰκουμένην τῶν Κιλίκων | |
| Θήβην ὑψίπυλον· κατὰ δ' ἔκτανεν Ἠετίωνα, | 416 |
| τὴν ὑψηλὰς πύλας ἔχουσαν Θήβην· ἀπέκτεινε δὲ τὸν Ἠετίωνα, | |
| οὐδέ μιν ἐξενάριξε, σεβάσσατο γὰρ τό γε θυμῷ, | 417 |
| οὐδὲ ἐσκύλευσεν αὐτόν· ᾐδέσθη γὰρ τοῦτό γε ἐν τῇ ἑαυτοῦ ψυχῇ· | |
| ἀλλ' ἄρα μιν κατέκηε σὺν ἔντεσι δαιδαλέοισιν | 418 |
| ἀλλὰ κατέκαυσεν αὐτὸν σὺν τοῖς ποικίλοις ὅπλοις, | |
| ἠδ' ἐπὶ σῆμ' ἔχεεν· περὶ δὲ πτελέας ἐφύτευσαν | 419 |
| καὶ μνημεῖον ἐπέχειν· πτελέας δὲ περιεφύτευσαν | |
| νύμφαι ὀρεστιάδες κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο. | 420 |
| αἱ νύμφαι αἱ ἐν τοῖς ὄρεσι διατρίβουσαι, αἱ θυγατέρες τοῦ Διὸς τοῦ τὴν αἰγίδα φοροῦντος· | |
| οἳ δέ μοι ἑπτὰ κασίγνητοι ἔσαν ἐν μεγάροισιν | 421 |
| οἵτινες δέ μοι ἑπτὰ ἀδελφοὶ ἦσαν ἐν τοῖς οἴκοις, | |
| οἳ μὲν πάντες ἰῷ κίον ἤματι Ἄϊδος εἴσω· | 422 |
| οὗτοι μὲν πάντες ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ ἐπορεύθησαν εἰς Ἅιδου· | |
| πάντας γὰρ κατέπεφνε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς | 423 |
| πάντας γὰρ ἐφόνευσεν ὁ ταχύπους ἔνδοξος Ἀχιλλεύς, | |
| βουσὶν ἐπ' εἰλιπόδεσσι καὶ ἀργεννῇς ὀΐεσσι. | 424 |
| ἐπὶ ταῖς βουσὶ ταῖς ἑλισσούσαις τοὺς πόδας κατὰ τὴν πορείαν, καὶ τοῖς λευκοῖς προβάτοις· | |
| μητέρα δ', ἣ βασίλευεν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ, | 425 |
| τὴν μητέρα δέ, ἥτις ἐβασίλευεν ἐν τῇ ὑλώδει Ὑποπλάκῳ, | |
| τὴν ἐπεὶ ἂρ δεῦρ' ἤγαγ' ἅμ' ἄλλοισι κτεάτεσσιν, | 426 |
| ταύτην ἐπειδὴ ἐνθάδε ἤγαγε σὺν τοῖς ἄλλοις κτήμασιν, | |
| ἂψ ὅ γε τὴν ἀπέλυσε λαβὼν ἀπερείσι' ἄποινα, | 427 |
| πάλιν οὗτος ἠλευθέρωσεν αὐτήν, ἄπειρα, ἤτοι πλεῖστα λύτρα λαβών· | |
| πατρὸς δ' ἐν μεγάροισι βάλ' Ἄρτεμις ἰοχέαιρα. | 428 |
| ἐν τοῖς οἴκοις δὲ τοῦ πατρὸς ἔτρωσεν αὐτὴν ἡ τοξότις Ἄρτεμις. | |
| Ἕκτορ ἀτὰρ σύ μοί ἐσσι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ | 429 |
| ὦ Ἕκτορ, σὺ δέ μοι ὑπάρχεις πατὴρ, καὶ σεβαστὴ μήτηρ, | |
| ἠδὲ κασίγνητος, σὺ δέ μοι θαλερὸς παρακοίτης· | 430 |
| καὶ ἀδελφός, σὺ δέ μοι ἀγαπητὸς σύνευνος· | |
| ἀλλ' ἄγε νῦν ἐλέαιρε καὶ αὐτοῦ μίμν' ἐπὶ πύργῳ, | 431 |
| ἀλλ᾽ ἄγε νῦν ἐλέει καὶ οἴκτειρε, καὶ αὐτόθι μένε ἐπὶ τῷ πύργῳ, | |
| μὴ παῖδ' ὀρφανικὸν θήῃς χήρην τε γυναῖκα· | 432 |
| μήπως ποιήσῃς τὸν σὸν παῖδα ὀρφανόν, καὶ τὴν γυναῖκα χήραν. | |
| λαὸν δὲ στῆσον παρ' ἐρινεόν, ἔνθα μάλιστα | 433 |
| τὸν στρατὸν δὲ στῆσον παρὰ τὴν ἀγρίαν συκῆν, ὅπου μάλιστα | |
| ἀμβατός ἐστι πόλις καὶ ἐπίδρομον ἔπλετο τεῖχος. | 434 |
| βάσιμός ἐστιν ἡ πόλις, καὶ τὸ τεῖχος ἐπίδρομον, ἤτοι κατωφερές, καθ᾽ ὅ ἐστιν ἐπιδραμεῖν κατερχόμενον ἀπὸ τοῦ τείχους· | |
| τρὶς γὰρ τῇ γ' ἐλθόντες ἐπειρήσανθ' οἱ ἄριστοι | 435 |
| τρὶς γὰρ αὐτοῦ ἐλθόντες οἱ κράτιστοι ἐπειράσαντο | |
| ἀμφ' Αἴαντε δύω καὶ ἀγακλυτὸν Ἰδομενῆα | 436 |
| οἱ περὶ τοὺς δύο Αἴαντας καὶ τὸν ὑπερένδοξον Ἰδομενέα, | |
| ἠδ' ἀμφ' Ἀτρεΐδας καὶ Τυδέος ἄλκιμον υἱόν· | 437 |
| καὶ οἱ περὶ τοὺς υἱοὺς τοῦ Ἀτρέως, καὶ τὸν ἰσχυρὸν υἱὸν τοῦ Τυδέως. | |
| ἤ πού τίς σφιν ἔνισπε θεοπροπίων ἐῢ εἰδώς, | 438 |
| ἤ τίς που αὐτοῖς εἶπεν ἔμπειρος μαντειῶν, | |
| ἤ νυ καὶ αὐτῶν θυμὸς ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει. | 439 |
| ἢ δὴ καὶ αὐτῶν ἡ ψυχὴ προτρέπει καὶ παρακελεύεται. | |
| τὴν δ' αὖτε προσέειπε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ· | 440 |
| πρὸς ταύτην δὲ ὁ μέγας Ἕκτωρ ὁ συνεχῶς τὴν περικεφαλαίαν κινῶν εἶπεν· | |
| ἦ καὶ ἐμοὶ τάδε πάντα μέλει γύναι· ἀλλὰ μάλ' αἰνῶς | 441 |
| ὄντως καὶ ἐμοὶ ταύτα πάντα διὰ φροντίδος ἐστίν, ὦ γύναι· ἀλλὰ πάνυ δεινῶς | |
| αἰδέομαι Τρῶας καὶ Τρῳάδας ἑλκεσιπέπλους, | 442 |
| αἰδοῦμαι τοὺς Τρῷας, καὶ τὰς Τρῳάδας τὰς ἑλκούσας τοὺς πέπλους, | |
| αἴ κε κακὸς ὣς νόσφιν ἀλυσκάζω πολέμοιο· | 443 |
| ἐάν, καθάπερ δειλός, πόρρω τοῦ πολέμου φεύγω· | |
| οὐδέ με θυμὸς ἄνωγεν, ἐπεὶ μάθον ἔμμεναι ἐσθλὸς | 444 |
| οὐδέ με ἡ ψυχὴ προτρέπει, ἐπειδὴ ἔμαθον εἶναι ἀνδρεῖος | |
| αἰεὶ καὶ πρώτοισι μετὰ Τρώεσσι μάχεσθαι | 445 |
| ἀεί, καὶ ἐν τοῖς πρωταγωνισταῖς τῶν Τρῴων πολεμεῖν, | |
| ἀρνύμενος πατρός τε μέγα κλέος ἠδ' ἐμὸν αὐτοῦ. | 446 |
| κτώμενος τοῦ τε πατρὸς εὔκλειαν μεγάλην, καὶ ἐμὴν αὐτοῦ· | |
| εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν· | 447 |
| καλῶς γὰρ ἐγὼ τοῦτο ἐπίσταμαι κατὰ λογισμὸν καὶ διάνοιαν· | |
| ἔσσεται ἦμαρ ὅτ' ἄν ποτ' ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρὴ | 448 |
| ἔσται ἡμέρα, ὅταν ποτὲ ἡ ἱερὰ Ἴλιος ἀπόληται, | |
| καὶ Πρίαμος καὶ λαὸς ἐϋμμελίω Πριάμοιο. | 449 |
| καὶ ὁ Πρίαμος, καὶ ὁ λαὸς τοῦ πολεμικοῦ Πριάμου, | |
| ἀλλ' οὔ μοι Τρώων τόσσον μέλει ἄλγος ὀπίσσω, | 450 |
| ἀλλ᾽ οὔ μοι τοσοῦτον διὰ φροντίδος ἐστὶν ἡ λύπη, καὶ τὸ πάθος τῶν Τρῴων, | |
| οὔτ' αὐτῆς Ἑκάβης οὔτε Πριάμοιο ἄνακτος | 451 |
| οὔτε αὐτῆς Ἑκάβης, οὔτε τοῦ βασιλέως Πριάμου, | |
| οὔτε κασιγνήτων, οἵ κεν πολέες τε καὶ ἐσθλοὶ | 452 |
| οὔτε τῶν ἀδελφῶν, οἳ πολλοὶ ἂν καὶ γενναῖοι πέσοιεν | |
| ἐν κονίῃσι πέσοιεν ὑπ' ἀνδράσι δυσμενέεσσιν, | 453 |
| ἐν τῇ γῇ ὑπ᾿ ἀνδρῶν πολεμικῶν, καὶ ἐχθρῶν, | |
| ὅσσον σεῦ, ὅτε κέν τις Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων | 454 |
| ὅσον σοῦ, ὁπηνίκα ἄν τις τῶν σιδηροθωράκων Ἑλλήνων | |
| δακρυόεσσαν ἄγηται ἐλεύθερον ἦμαρ ἀπούρας· | 455 |
| δακρύουσαν ἐπάγηται, ἀφελόμενος τὴν ἐλευθέραν ἡμέραν, | |
| καί κεν ἐν Ἄργει ἐοῦσα πρὸς ἄλλης ἱστὸν ὑφαίνοις, | 456 |
| καὶ ἐν Ἄργει οὖσα ὑπ᾽ ἄλλης κελευομένη ἱστὸν ἂν ἐργάζοιο, | |
| καί κεν ὕδωρ φορέοις Μεσσηΐδος ἢ Ὑπερείης | 457 |
| καὶ ὕδωρ ἂν φέροις ἀπὸ τῆς Μεσηίδος, ἢ τῆς Ὑπερείας πηγῆς, | |
| πόλλ' ἀεκαζομένη, κρατερὴ δ' ἐπικείσετ' ἀνάγκη· | 458 |
| πάνυ βιαζομένη· ἰσχυρὰ δέ σοι ἀνάγκη ἐπικείσεται· | |
| καί ποτέ τις εἴπῃσιν ἰδὼν κατὰ δάκρυ χέουσαν· | 459 |
| καί ποτέ τις ἂν εἴπῃ θεασάμενός σε δακρύουσαν· | |
| Ἕκτορος ἥδε γυνὴ ὃς ἀριστεύεσκε μάχεσθαι | 460 |
| Ἕκτορος αὕτη ἐστὶ γυνή, ὃς ἐν τῷ πολεμεῖν ἠρίστευε | |
| Τρώων ἱπποδάμων ὅτε Ἴλιον ἀμφεμάχοντο. | 461 |
| τῶν ἱππικῶν Τρῴων, ὅτε περὶ τὴν Ἴλιον ἐπολέμουν. | |
| ὥς ποτέ τις ἐρέει· σοὶ δ' αὖ νέον ἔσσεται ἄλγος | 462 |
| οὕτω ποτέ τις λέξει, σοὶ δὲ καινὴ λύπη γενήσεται, | |
| χήτεϊ τοιοῦδ' ἀνδρὸς ἀμύνειν δούλιον ἦμαρ. | 463 |
| ἐνδείᾳ καὶ στερήσει ἀνδρὸς τοιούτου ἀποσοβεῖν τὴν δουλικὴν ἡμέραν. | |
| ἀλλά με τεθνηῶτα χυτὴ κατὰ γαῖα καλύπτοι | 464 |
| ἀλλ᾽ εἴθε ἀποθανόντα με γῆ κεχυμένη κατακαλύπτοι, | |
| πρίν γέ τι σῆς τε βοῆς σοῦ θ' ἑλκηθμοῖο πυθέσθαι. | 465 |
| πρίν τι τῆς σῆς ὀλολυγῆς καὶ τοῦ σοῦ ἑλκυσμοῦ αἰσθέσθαι. | |
| ὣς εἰπὼν οὗ παιδὸς ὀρέξατο φαίδιμος Ἕκτωρ· | 466 |
| οὕτως εἰπών, τοῦ ἑαυτοῦ παιδὸς κινηθεὶς ἥψατο ὁ λαμπρὸς Ἕκτωρ, | |
| ἂψ δ' ὃ πάϊς πρὸς κόλπον ἐϋζώνοιο τιθήνης | 467 |
| ὀπίσω δὲ ὁ παῖς εἰς τὸν κόλπον τῆς εὐειματούσης τροφοῦ | |
| ἐκλίνθη ἰάχων πατρὸς φίλου ὄψιν ἀτυχθεὶς | 468 |
| ἐκάμφθη βοῶν, ταραχθεὶς ἐπὶ τῇ ὄψει τοῦ ἀγαπητοῦ πατρός, | |
| ταρβήσας χαλκόν τε ἰδὲ λόφον ἱππιοχαίτην, | 469 |
| φοβηθεὶς τὸν σίδηρον, καὶ τὸ τῆς περικεφαλαίας ἄκρον τὸ τὰς ἱππείας τρίχας ἔχον, | |
| δεινὸν ἀπ' ἀκροτάτης κόρυθος νεύοντα νοήσας. | 470 |
| φοβερῶς ἀπὸ τῆς ἄκρας περικεφαλαίας κλινόμενον θεασάμενος· | |
| ἐκ δ' ἐγέλασσε πατήρ τε φίλος καὶ πότνια μήτηρ· | 471 |
| ἐγέλασε δὲ ὁ ἀγαπητός, καὶ ἡ σεβαστὴ μήτηρ· | |
| αὐτίκ' ἀπὸ κρατὸς κόρυθ' εἵλετο φαίδιμος Ἕκτωρ, | 472 |
| εὐθὺς δὲ ἀπὸ τῆς κεφαλῆς τὴν περικεφαλαίαν ἀφείλετο ὁ λαμπρὸς Ἕκτωρ, | |
| καὶ τὴν μὲν κατέθηκεν ἐπὶ χθονὶ παμφανόωσαν· | 473 |
| καὶ ταύτην μὲν κατέθηκεν ἐπὶ τῇ γῇ πάνυ λάμπουσαν. | |
| αὐτὰρ ὅ γ' ὃν φίλον υἱὸν ἐπεὶ κύσε πῆλέ τε χερσὶν | 474 |
| τὸν ἑαυτοῦ δὲ οὗτος υἱὸν ἐπειδὴ ἐφίλησε, καὶ ἐκίνησε ταῖς χερσίν, | |
| εἶπε δ' ἐπευξάμενος Διί τ' ἄλλοισίν τε θεοῖσι· | 475 |
| εἶπεν εὐξάμενος τῷ Διΐ, καὶ τοῖς ἄλλοις θεοῖς· | |
| Ζεῦ ἄλλοι τε θεοὶ δότε δὴ καὶ τόνδε γενέσθαι | 476 |
| ὦ Ζεῦ, καὶ ὦ ἄλλοι θεοί, δότε δὴ καὶ τοῦτον γενέσθαι | |
| παῖδ' ἐμὸν ὡς καὶ ἐγώ περ ἀριπρεπέα Τρώεσσιν, | 477 |
| τὸν ἐμὸν ὑιὸν ἐπίσημον ἐν τοῖς Τρῳσίν, ὥσπερ καὶ ἐγὼ, | |
| ὧδε βίην τ' ἀγαθόν, καὶ Ἰλίου ἶφι ἀνάσσειν· | 478 |
| καὶ οὕτω τὴν δύναμιν ἀγαθόν, καὶ τῆς Ἰλίου ἰσχυρῶς βασιλεύειν, | |
| καί ποτέ τις εἴποι πατρός γ' ὅδε πολλὸν ἀμείνων | 479 |
| καί ποτέ τις εἴθε εἴποι, οὗτος πολὺ κρείσσων ἐστὶ τοῦ πατρός, | |
| ἐκ πολέμου ἀνιόντα· φέροι δ' ἔναρα βροτόεντα | 480 |
| ἐκ τοῦ πολέμου ἐπανερχόμενον. σκύλα δὲ καὶ ὅπλα ἡμαγμένα ἄγοι, | |
| κτείνας δήϊον ἄνδρα, χαρείη δὲ φρένα μήτηρ. | 481 |
| ἀποκτείνας ἄνδρα πολέμιον, εὐφρανθείη δὲ κατὰ διάνοιαν ἡ μήτηρ. | |
| ὣς εἰπὼν ἀλόχοιο φίλης ἐν χερσὶν ἔθηκε | 482 |
| οὕτως εἰπὼν ἔθηκεν ἐν ταῖς χερσὶ τῆς ἀγαπητῆς γυναικὸς | |
| παῖδ' ἑόν· ἣ δ' ἄρα μιν κηώδεϊ δέξατο κόλπῳ | 483 |
| τὸν ἑαυτοῦ παῖδα· αὕτη δὲ ἐδέξατο αὐτὸν ἐν τῷ εὐώδει κόλπῳ | |
| δακρυόεν γελάσασα· πόσις δ' ἐλέησε νοήσας, | 484 |
| μετὰ δακρύων γελάσασα· ὁ ἀνὴρ δὲ θεασάμενος ᾤκτειρε, | |
| χειρί τέ μιν κατέρεξεν ἔπος τ' ἔφατ' ἔκ τ' ὀνόμαζε· | 485 |
| καὶ τῇ χειρὶ αὐτὴν κατέψησε, καὶ λόγον εἶπε, καὶ ἐξ ὀνόματος ἐκάλει· | |
| δαιμονίη μή μοί τι λίην ἀκαχίζεο θυμῷ· | 486 |
| ὦ μακάρια καὶ εὔδαιμον, μὴ πάνυ μοι λυποῦ ἐν τῇ ψυχῇ, | |
| οὐ γάρ τίς μ' ὑπὲρ αἶσαν ἀνὴρ Ἄϊδι προϊάψει· | 487 |
| οὐδεὶς γάρ με ἀνὴρ παρὰ τὸ εἱμαρμένον ἀποκτείνας πέμψει τῷ Ἅιδῃ, | |
| μοῖραν δ' οὔ τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν, | 488 |
| εἱμαρμένην δὲ οὐδένα οἴομαι ἀπὸ τῶν ἀνδρῶν ἐκφυγεῖν, | |
| οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται. | 489 |
| οὔτε δειλόν, οὔτε ἀνδρεῖον, ἐπειδὰν τὴν ἀρχὴν γεννηθῇ· | |
| ἀλλ' εἰς οἶκον ἰοῦσα τὰ σ' αὐτῆς ἔργα κόμιζε | 490 |
| ἀλλ᾽ εἰς τὸν οἶκον ἀπελθοῦσα τὰ σὰ ἔργα ἐπιμελείας ἀξίου, | |
| ἱστόν τ' ἠλακάτην τε, καὶ ἀμφιπόλοισι κέλευε | 491 |
| τόν τε ἱστὸν καὶ τὴν ἠλακάτην, καὶ ταῖς θεραπαίναις ἐπίταττε | |
| ἔργον ἐποίχεσθαι· πόλεμος δ' ἄνδρεσσι μελήσει | 492 |
| ἐπὶ τὰ ἔργα χωρεῖν, ὁ πόλεμος δὲ τοῖς ἀνδράσι διὰ φροντίδος ἔσται | |
| πᾶσι, μάλιστα δ' ἐμοί, τοὶ Ἰλίῳ ἐγγεγάασιν. | 493 |
| πᾶσιν, ἐμοὶ δὲ μάλιστα πάντων, οἳ ἐν Ἰλίῳ γεγόνασι καὶ εἰσί. | |
| ὣς ἄρα φωνήσας κόρυθ' εἵλετο φαίδιμος Ἕκτωρ | 494 |
| οὕτως εἰπών, ἀνέλαβε τὴν περικεφαλαίαν ὁ λαμπρὸς Ἕκτωρ τὴν ἱππείαις θριξί κεκοσμημένην· | |
| ἵππουριν· ἄλοχος δὲ φίλη οἶκον δὲ βεβήκει | 495 |
| ἡ προσφιλὴς δὲ γυνὴ εἰς τὸν οἶκον ἀπῆλθε, | |
| ἐντροπαλιζομένη, θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέουσα. | 496 |
| συνεχῶς ἐπιστρεφομένη, καταχέουσα δάκρυον πολὺ, καὶ μὴ ξηραινόμενον, ἀλλ᾽ ἐπὶ τῶν ὀφθαλμῶν ἀεὶ θάλλον. | |
| αἶψα δ' ἔπειθ' ἵκανε δόμους εὖ ναιετάοντας | 497 |
| ταχέως δὲ μετὰ ταῦτα ἀφίκετο πρὸς τοὺς καλῶς οἰκουμένους οἴκους | |
| Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο, κιχήσατο δ' ἔνδοθι πολλὰς | 498 |
| τοῦ ἀνδροκτόνου Ἕκτορος· εὗρε δὲ ἐντὸς πολλὰς | |
| ἀμφιπόλους, τῇσιν δὲ γόον πάσῃσιν ἐνῶρσεν. | 499 |
| θεραπαίνας, ταύταις δὲ πάσαις θρῆνον ἤγειρε· | |
| αἳ μὲν ἔτι ζωὸν γόον Ἕκτορα ᾧ ἐνὶ οἴκῳ· | 500 |
| αὗται μὲν οὖν ἔτι ζῶντα τὸν Ἕκτορα ἔκλαιον ἐν τῷ ἰδίῳ οἴκῳ· | |
| οὐ γάρ μιν ἔτ' ἔφαντο ὑπότροπον ἐκ πολέμοιο | 501 |
| οὐ γὰρ ἔτ᾽ ᾤοντο αὐτὸν ἐξ ὑποστροφῆς ἐκ τοῦ πολέμου | |
| ἵξεσθαι προφυγόντα μένος καὶ χεῖρας Ἀχαιῶν. | 502 |
| ἀφίξεσθαι, ἐκφυγόντα τὴν δύναμιν, καὶ τὰς χεῖρας τῶν Ἑλλήνων. | |
| οὐδὲ Πάρις δήθυνεν ἐν ὑψηλοῖσι δόμοισιν, | 503 |
| ὁ Πάρις δὲ οὐκ ἐβράδυνεν ἐν τοῖς ὑψηλοῖς αὐτοῦ οἴκοις, | |
| ἀλλ' ὅ γ', ἐπεὶ κατέδυ κλυτὰ τεύχεα ποικίλα χαλκῷ, | 504 |
| ἀλλ᾽ οὗτος ἐπειδὴ ἐνεδύσατο τὰ ἔνδοξα, καὶ ποικίλα τῷ σιδήρῳ ὅπλα, | |
| σεύατ' ἔπειτ' ἀνὰ ἄστυ ποσὶ κραιπνοῖσι πεποιθώς. | 505 |
| ὥρμησε μετὰ ταῦτα ἀνὰ τὴν πόλιν, ποσὶ ταχέσι θαρρῶν· | |
| ὡς δ' ὅτε τις στατὸς ἵππος ἀκοστήσας ἐπὶ φάτνῃ | 506 |
| ὥσπερ δὲ ὅταν τις ἵππος ἑστὼς καὶ τρεφόμενος ἐν ἄχει γενόμενος, παρὰ τῇ φάτνῃ | |
| δεσμὸν ἀπορρήξας θείῃ πεδίοιο κροαίνων | 507 |
| διακόψας τὸν δεσμόν, τρέχῃ διὰ τοῦ πεδίου, ἐριγδουπῶν, καὶ κυμβαλίζων, | |
| εἰωθὼς λούεσθαι ἐϋρρεῖος ποταμοῖο | 508 |
| εἰωθὼς λούεσθαι ἐν ποταμῷ καλλίρρῳ, | |
| κυδιόων· ὑψοῦ δὲ κάρη ἔχει, ἀμφὶ δὲ χαῖται | 509 |
| γαυριῶν· εἰς ὕψος δὲ τὴν κεφαλὴν ἔχει, αἱ χαῖται δέ, | |
| ὤμοις ἀΐσσονται· ὃ δ' ἀγλαΐηφι πεποιθὼς | 510 |
| ἤτοι αἱ τοῦ αὐχένος τρίχες τοῖς ὤμοις περισείονται, οὗτος δὲ ὡραιότητι θαρρῶν· | |
| ῥίμφά ἑ γοῦνα φέρει μετά τ' ἤθεα καὶ νομὸν ἵππων· | 511 |
| ῥᾳδίως αὐτὸν τὰ γόνατα φέρουσιν ἐπὶ τὰς διατριβάς, καὶ τὰς νομὰς τῶν ἵππων· | |
| ὣς υἱὸς Πριάμοιο Πάρις κατὰ Περγάμου ἄκρης | 512 |
| οὕτως Ἀλέξανδρος ὁ υἱὸς τοῦ Πριάμου ἀπὸ τῆς Περγάμου τῆς ἀκροπόλεως | |
| τεύχεσι παμφαίνων ὥς τ' ἠλέκτωρ ἐβεβήκει | 513 |
| τοῖς ὅπλοις περιλάμπων καθάπερ Ἥλιος ἐπορεύθη | |
| καγχαλόων, ταχέες δὲ πόδες φέρον· αἶψα δ' ἔπειτα | 514 |
| χαίρων, καὶ γαννύμενος, ταχεῖς δὲ πόδες αὐτὸν ἔφερον· ταχέως δὲ μετὰ ταῦτα | |
| Ἕκτορα δῖον ἔτετμεν ἀδελφεὸν εὖτ' ἄρ' ἔμελλε | 515 |
| κατέλαβε τὸν ἔνδοξον Ἕκτορα τὸν ἀδελφόν, ἡνίκα δὴ ἔμελλε | |
| στρέψεσθ' ἐκ χώρης ὅθι ᾗ ὀάριζε γυναικί. | 516 |
| παραλλάξειν τὴν χώραν, ὅπου τῇ ἑαυτοῦ γυναικὶ ὡμίλει. | |
| τὸν πρότερος προσέειπεν Ἀλέξανδρος θεοειδής· | 517 |
| πρὸς τοῦτον δὲ πρότερον Ἀλέξανδρος ὁ θεοῖς ὅμοιος εἶπεν· | |
| ἠθεῖ' ἦ μάλα δή σε καὶ ἐσσύμενον κατερύκω | 518 |
| ὦ ἀδελφέ, ἆρα σε καὶ σπεύδοντα, πάνυ κωλύω, καὶ ἐμποδίζω | |
| δηθύνων, οὐδ' ἦλθον ἐναίσιμον ὡς ἐκέλευες; | 519 |
| βραδύνων, οὐδὲ ἦλθον αἰσίως καὶ πρεπόντως, ὡς ἐπέταξας. | |
| τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ· | 520 |
| πρὸς τοῦτον δὲ ἀποκρινόμενος εἶπεν ὁ συνεχῶς τὴν περικεφαλαίαν κινῶν Ἕκτωρ· | |
| δαιμόνι' οὐκ ἄν τίς τοι ἀνὴρ ὃς ἐναίσιμος εἴη | 521 |
| ὦ μακάριε καὶ εὔδαιμον, οὐδεὶς ἂν ἀνήρ σοι, ὃς δίκαιος εἴη, καὶ τὸ καθῆκον τηρεῖν εἰδείη, | |
| ἔργον ἀτιμήσειε μάχης, ἐπεὶ ἄλκιμός ἐσσι· | 522 |
| τὸ τοῦ πολέμου ἔργον ἀτιμάσειε, καὶ ἐξουθενίσειε, ἐπειδὴ ἰσχυρὸς εἶ, | |
| ἀλλὰ ἑκὼν μεθιεῖς τε καὶ οὐκ ἐθέλεις· τὸ δ' ἐμὸν κῆρ | 523 |
| ἀλλὰ ἑκουσίως ἀμελεῖς, καὶ οὐ βούλει· ἡ δὲ ἐμὴ ψυχὴ | |
| ἄχνυται ἐν θυμῷ, ὅθ' ὑπὲρ σέθεν αἴσχε' ἀκούω | 524 |
| λυπεῖται ἐν τῷ λογισμῷ, ὅταν κατὰ σοῦ ὕβρεις καὶ ὀνείδη ἀκούω | |
| πρὸς Τρώων, οἳ ἔχουσι πολὺν πόνον εἵνεκα σεῖο. | 525 |
| παρὰ τῶν Τρῴων, οἵτινες ἔχουσι μεγάλην ταλαιπωρίαν ἕνεκα σοῦ· | |
| ἀλλ' ἴομεν· τὰ δ' ὄπισθεν ἀρεσσόμεθ', αἴ κέ ποθι Ζεὺς | 526 |
| ἀλλὰ πορευώμεθα· ταῦτα δὲ μετὰ ταῦτα ἐξιλασόμεθα, ἐάν ποτε ὁ Ζεὺς | |
| δώῃ ἐπουρανίοισι θεοῖς αἰειγενέτῃσι | 527 |
| παράσχῃ, τοῖς ἐπουρανίοις καὶ ἀεὶ οὖσι θεοῖς στήσασθαι ἐν τοῖς οἴκοις | |
| κρητῆρα στήσασθαι ἐλεύθερον ἐν μεγάροισιν | 528 |
| κρατῆρα ἐλεύθερον, ἤτοι τὸν ἐπὶ ἐλευθερίᾳ ἱστάμενον, | |
| ἐκ Τροίης ἐλάσαντας ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς. | 529 |
| ἀπωσαμένους ἐκ τῆς Τροίας τοὺς εὐόπλους Ἕλληνας. | |