.jpg){kind=logo}
.jpg)
Homeric text & Koine Greek paraphrase by Theodorus Gaza
| αὐτὰρ ἐπεὶ κόσμηθεν ἅμ' ἡγεμόνεσσιν ἕκαστοι, | 001 |
| ἐπεὶ δὲ διετάχθησαν ὁμοῦ πάντες ὑπὸ τῶν ἡγεμόνων, | |
| Τρῶες μὲν κλαγγῇ τ' ἐνοπῇ τ' ἴσαν ὄρνιθες ὣς | 002 |
| οἱ μὲν Τρῶες σὺν βοῇ, καὶ κραυγῇ ἐπορεύοντο, καθάπερ ὄρνιθες· | |
| ἠΰτε περ κλαγγὴ γεράνων πέλει οὐρανόθι πρό· | 003 |
| ὥσπερ βοὴ γεράνων γίνεται πρὸ τοῦ οὐρανοῦ, | |
| αἵ τ' ἐπεὶ οὖν χειμῶνα φύγον καὶ ἀθέσφατον ὄμβρον | 004 |
| αἵτινες μετὰ τὸ φυγεῖν τὸν χειμῶνα καὶ τὸν πολὺν ὑετόν, | |
| κλαγγῇ ταί γε πέτονται ἐπ' ὠκεανοῖο ῥοάων | 005 |
| σὺν βοῇ αὗται πέτονται ἐπὶ τῶν ῥευμάτων τοῦ Ὠκεανοῦ, | |
| ἀνδράσι Πυγμαίοισι φόνον καὶ κῆρα φέρουσαι· | 006 |
| φόνον, καὶ μοῖραν θανατηφόρον φέρουσαι τοῖς Πηχυαίοις ἀνδράσι· | |
| ἠέριαι δ' ἄρα ταί γε κακὴν ἔριδα προφέρονται. | 007 |
| ἑωθιναὶ δ' αὗται, καὶ κατὰ τὸν καιρὸν τοῦ ὄρθρου, δεινὴν μάχην ἐπάγουσι τοῖς εἰρημένοις ἀνθρώποις· | |
| οἳ δ' ἄρ' ἴσαν σιγῇ μένεα πνείοντες Ἀχαιοὶ | 008 |
| οἱ Ἕλληνες δὲ μετὰ σιγῆς ἐπορεύοντο δύναμιν πνέοντες, | |
| ἐν θυμῷ μεμαῶτες ἀλεξέμεν ἀλλήλοισιν. | 009 |
| προθυμούμενοι κατὰ τὴν ψυχὴν βοηθεῖν ἀλλήλοις. | |
| εὖτ' ὄρεος κορυφῇσι Νότος κατέχευεν ὀμίχλην | 010 |
| ὥσπερ δὲ ὅτε ἐν ταῖς κορυφαῖς τοῦ ὄρους κατέχεεν ὀμίχλην ὁ Νότος, | |
| ποιμέσιν οὔ τι φίλην, κλέπτῃ δέ τε νυκτὸς ἀμείνω, | 011 |
| τοῖς μὲν ποιμέσιν οὐδαμῶς προσφιλῆ, τῷ κλέπτῃ δὲ | |
| τόσσόν τίς τ' ἐπιλεύσσει ὅσον τ' ἐπὶ λᾶαν ἵησιν· | 012 |
| βελτίονα τῆς νυκτός, τοσοῦτον δέ τις ὁρᾶν πόρρω δύναται, ὅσον ἀφίησι λίθον, ἤτοι ὅσον λίθου βολή· | |
| ὣς ἄρα τῶν ὑπὸ ποσσὶ κονίσαλος ὄρνυτ' ἀελλὴς | 013 |
| οὕτως ὑπὸ τῶν ποδῶν αὐτῶν κονιορτὸς ἠγείρετο ἀθρόος πορευομένων. | |
| ἐρχομένων· μάλα δ' ὦκα διέπρησσον πεδίοιο. | 014 |
| λίαν δὲ ταχέως τὴν πεδιάδα διήρχοντο. | |
| οἳ δ' ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπ' ἀλλήλοισιν ἰόντες, | 015 |
| ὅτε δὲ οὗτοι πλησίον ἐγένοντο, κατ' ἀλλήλων ἐρχόμενοι, | |
| Τρωσὶν μὲν προμάχιζεν Ἀλέξανδρος θεοειδὴς | 016 |
| τοῖς μὲν Τρῳσὶ πρόμαχος ἦν Ἀλέξανδρος ὁ κατὰ τὴν μορφὴν ὅμοιος τοῖς θεοῖς, | |
| παρδαλέην ὤμοισιν ἔχων καὶ καμπύλα τόξα | 017 |
| παρδάλεως δορὰν ἔχων περὶ τοὺς ὤμους, καὶ τόξον ἐπικαμπές, | |
| καὶ ξίφος· αὐτὰρ δοῦρε δύω κεκορυθμένα χαλκῷ | 018 |
| καὶ σπάθην. δύο δὲ οὗτος δόρατα ἐστομωμένα σιδήρῳ κινῶν, | |
| πάλλων Ἀργείων προκαλίζετο πάντας ἀρίστους | 019 |
| προεκαλεῖτο πάντας τοὺς ἀρίστους τῶν Ἑλλήνων, | |
| ἀντίβιον μαχέσασθαι ἐν αἰνῇ δηιοτῆτι. | 020 |
| κατὰ βιαίαν ἐναντίωσιν πολεμῆσαι ἐν τῇ μάχῃ τῇ χαλεπῇ. | |
| τὸν δ' ὡς οὖν ἐνόησεν ἀρηΐφιλος Μενέλαος | 021 |
| ὡς γοῦν εἶδεν αὐτὸν Μενέλαος ὁ πολεμικὸς | |
| ἐρχόμενον προπάροιθεν ὁμίλου μακρὰ βιβάντα, | 022 |
| πορευόμενον ἔμπροσθεν τοῦ πλήθους, καὶ μεγάλως καὶ ὑπεροπτικῶς διαβαίνοντα, | |
| ὥς τε λέων ἐχάρη μεγάλῳ ἐπὶ σώματι κύρσας | 023 |
| ὥσπερ λέων ἐχάρη σώματι μεγάλῳ ἐντυχών, | |
| εὑρὼν ἢ ἔλαφον κεραὸν ἢ ἄγριον αἶγα | 024 |
| εὑρὼν δηλονότι ἢ ἔλαφον κερασφόρον, ἢ αἶγα ἄγριον | |
| πεινάων· μάλα γάρ τε κατεσθίει, εἴ περ ἂν αὐτὸν | 025 |
| πεινῶν· πάνυ γὰρ κατεσθίει, κᾂν αὐτὸν | |
| σεύωνται ταχέες τε κύνες θαλεροί τ' αἰζηοί· | 026 |
| διώκωσι κύνες ταχεῖς, καὶ νεανίαι ἀκμάζοντες· | |
| ὣς ἐχάρη Μενέλαος Ἀλέξανδρον θεοειδέα | 027 |
| οὕτως ἐχάρη ὁ Μενέλαος, τὸν τοῖς θεοῖς ὅμοιον Ἀλέξανδρον | |
| ὀφθαλμοῖσιν ἰδών· φάτο γὰρ τίσεσθαι ἀλείτην· | 028 |
| τοῖς ὀφθαλμοῖς θεασάμενος· ὠήθη γὰρ δυνήσεσθαι τιμωρήσασθαι τὸν εἰς αὐτὸν ἁμαρτόντα· | |
| αὐτίκα δ' ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε. | 029 |
| εὐθέως δὲ ἐκ τοῦ ἅρματος σὺν τοῖς ὅπλοις εἰς γῆν κατεπήδησεν. | |
| τὸν δ' ὡς οὖν ἐνόησεν Ἀλέξανδρος θεοειδὴς | 030 |
| ὡς γοῦν ἴδεν αὐτὸν Ἀλέξανδρος ὁ κατὰ τὸ εἶδος ὅμοιος τοῖς θεοῖς | |
| ἐν προμάχοισι φανέντα, κατεπλήγη φίλον ἦτορ, | 031 |
| φανέντα ἐν τοῖς πρωταγωνισταῖς, κατεπλάγη τὴν προσφιλῆ ψυχήν, | |
| ἂψ δ' ἑτάρων εἰς ἔθνος ἐχάζετο κῆρ' ἀλεείνων. | 032 |
| ὀπίσω δὲ εἰς τὸ πλῆθος τῶν φίλων ὑπανεχώρει, τὴν θανατηφόρον μοῖραν ἐκκλίνων· | |
| ὡς δ' ὅτε τίς τε δράκοντα ἰδὼν παλίνορσος ἀπέστη | 033 |
| καθάπερ δέ, ὅτε τις δράκοντα θεασάμενος ὀπισθόρμητος γέγονεν | |
| οὔρεος ἐν βήσσῃς, ὑπό τε τρόμος ἔλλαβε γυῖα, | 034 |
| ἐν ταῖς κοιλάσι τοῦ ὄρους, καὶ τρόμος ὑπέλαβε τὰ μέλη τοῦ σώματος, | |
| ἂψ δ' ἀνεχώρησεν, ὦχρός τέ μιν εἷλε παρειάς, | 035 |
| εἰς τὰ ὀπίσω δὲ ἀνεχώρησεν, ὠχρίασίς τε αὐτὸν κατὰ τὰς παρειὰς κατέλαβεν· | |
| ὣς αὖτις καθ' ὅμιλον ἔδυ Τρώων ἀγερώχων | 036 |
| οὕτω πάλιν εἰσῆλθε κατὰ τὸ πλῆθος τῶν ὑπερηφανῶν Τρῴων | |
| δείσας Ἀτρέος υἱὸν Ἀλέξανδρος θεοειδής. | 037 |
| Ἀλέξανδρος ὁ τοῖς θεοῖς ὅμοιος, φοβηθεὶς τὸν τοῦ Ἀτρέως υἱόν. | |
| τὸν δ' Ἕκτωρ νείκεσσεν ἰδὼν αἰσχροῖς ἐπέεσσιν· | 038 |
| θεασάμενος δὲ ὁ Ἕκτωρ ὠνείδισεν αὐτὸν διὰ λόγων αἰσχρῶν, λέγων· | |
| Δύσπαρι εἶδος ἄριστε γυναιμανὲς ἠπεροπευτὰ | 039 |
| ὦ κακὲ Πάρι, κάλλιστε τὴν μορφήν, ἐπὶ γυναιξὶ μαινόμενε, ψεῦστα, καὶ ἀπατεών, | |
| αἴθ' ὄφελες ἄγονός τ' ἔμεναι ἄγαμός τ' ἀπολέσθαι· | 040 |
| εἴθε ἀποκείμενον ἦν σοι ἀτέκνῳ καὶ ἀσπόρῳ εἶναι, καὶ πρὸ γάμου φθαρῆναι, | |
| καί κε τὸ βουλοίμην, καί κεν πολὺ κέρδιον ἦεν | 041 |
| καὶ ἂν τοῦτο θέλοιμι, καὶ ἂν κατὰ πολὺ ὠφελιμώτερον ἦν, | |
| ἢ οὕτω λώβην τ' ἔμεναι καὶ ὑπόψιον ἄλλων. | 042 |
| ἢ οὕτως ὕβριν εἶναι καὶ παράδειγμα τῶν ἄλλων, ἢ καὶ ἔμπροσθεν τῶν λοιπῶν ὑποβλεπόμενον διὰ μῖσος· | |
| ἦ που καγχαλόωσι κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ | 043 |
| ὄντως που γελῶσι καὶ χαίρουσιν οἱ τὴν κόμην τρέφοντες Ἕλληνες, | |
| φάντες ἀριστῆα πρόμον ἔμμεναι, οὕνεκα καλὸν | 044 |
| λέγοντες πρόμαχον εἶναι ἀριστέα, καθότι ὡραία | |
| εἶδος ἔπ', ἀλλ' οὐκ ἔστι βίη φρεσὶν οὐδέ τις ἀλκή. | 045 |
| μορφὴ ἔπεστιν, ἀλλ' οὐκ ἔστι τῇ διανοίᾳ δύναμις, οὐ δέ τις ἰσχύς. | |
| ἦ τοιόσδε ἐὼν ἐν ποντοπόροισι νέεσσι | 046 |
| ἆρα τοιοῦτος ὦν, ἐν ταῖς θαλασσοπλόοις ναυσὶ | |
| πόντον ἐπιπλώσας, ἑτάρους ἐρίηρας ἀγείρας, | 047 |
| τὴν θάλασσαν ἐπιπλεύσας, φίλους εὐαρμόστους ἀθροίσας, | |
| μιχθεὶς ἀλλοδαποῖσι γυναῖκ' εὐειδέ' ἀνῆγες | 048 |
| συγγενόμενος ἀλλοτρίοις ἀνθρώποις, γυναῖκα ὡραίαν ἀνήγαγες | |
| ἐξ ἀπίης γαίης νυὸν ἀνδρῶν αἰχμητάων | 049 |
| ἐκ γῆς μακρὰν ἀπεχούσης, νύμφην ἀνδρῶν πολεμιστῶν; | |
| πατρί τε σῷ μέγα πῆμα πόληΐ τε παντί τε δήμῳ, | 050 |
| τῷ τε σῷ πατρὶ βλάβην μεγάλην, καὶ τῇ πόλει, καὶ παντὶ τῷ πλήθει, | |
| δυσμενέσιν μὲν χάρμα, κατηφείην δὲ σοὶ αὐτῷ; | 051 |
| καὶ τοῖς μὲν ἐχθροῖς εὐφροσύνην, σαυτῷ δὲ ὄνειδος καὶ αἰσχύνην; | |
| οὐκ ἂν δὴ μείνειας ἀρηΐφιλον Μενέλαον; | 052 |
| οὐκ ἂν νῦν μείνειας ἐπερχόμενον τὸν πολεμικὸν Μενέλαον; | |
| γνοίης χ' οἵου φωτὸς ἔχεις θαλερὴν παράκοιτιν· | 053 |
| μάθοις ἂν οἵου ἀνδρὸς γυναῖκα ἀκμάζουσαν καὶ ἀνθοῦσαν ἔχεις· | |
| οὐκ ἄν τοι χραίσμῃ κίθαρις τά τε δῶρ' Ἀφροδίτης | 054 |
| οὐδαμῶς ἄν σοι χρήσιμος γένοιτο ἡ κίθαρις, καὶ τὰ δῶρα τῆς Ἀφροδίτης, | |
| ἥ τε κόμη τό τε εἶδος ὅτ' ἐν κονίῃσι μιγείης. | 055 |
| καὶ ἡ κόμη, καὶ ἡ μορφή, ὅταν τῇ γῇ συμμιγῇς καὶ ἀποθάνῃς· | |
| ἀλλὰ μάλα Τρῶες δειδήμονες· ἦ τέ κεν ἤδη | 056 |
| ἀλλὰ λίαν δειλοὶ καὶ ἄνανδροι οἱ Τρῷες εἰσίν· ὄντως γὰρ ἂν ἤδη | |
| λάϊνον ἕσσο χιτῶνα κακῶν ἕνεχ' ὅσσα ἔοργας. | 057 |
| χιτῶνα λίθινον ἐνεδύσω, ἕνεκα τῶν κακῶν, ὅσα εἰργάσω. | |
| τὸν δ' αὖτε προσέειπεν Ἀλέξανδρος θεοειδής· | 058 |
| πρὸς τοῦτον δὴ ὁ θεοῖς ὅμοιος κατὰ τὸ εἶδος Ἀλέξανδρος εἶπεν· | |
| Ἕκτορ ἐπεί με κατ' αἶσαν ἐνείκεσας οὐδ' ὑπὲρ αἶσαν· | 059 |
| ὦ Ἕκτορ, ἐπειδή με κατὰ τὸ πρέπον ὠνείδισας, οὐδὲ παρὰ τὸ πρέπον, | |
| αἰεί τοι κραδίη πέλεκυς ὥς ἐστιν ἀτειρὴς | 060 |
| ἀεί σοι ἡ καρδία ἐστίν, ὥσπερ ἀξίνη ἀκαταπόνητος, | |
| ὅς τ' εἶσιν διὰ δουρὸς ὑπ' ἀνέρος ὅς ῥά τε τέχνῃ | 061 |
| ἥτις διέρχεται διὰ τοῦ ξύλου, ὕπ' ἀνδρός, ὃς δὴ σὺν τέχνῃ | |
| νήιον ἐκτάμνῃσιν, ὀφέλλει δ' ἀνδρὸς ἐρωήν· | 062 |
| ναυπηγήσιμον ξύλον ἐκτέμνει, αὔξει δὲ τὴν ὁρμὴν τοῦ ἀνδρός· | |
| ὣς σοὶ ἐνὶ στήθεσσιν ἀτάρβητος νόος ἐστί· | 063 |
| οὕτω σοι ἐν τοῖς στήθεσιν ἄφοβος νοῦς ὑπάρχει· | |
| μή μοι δῶρ' ἐρατὰ πρόφερε χρυσέης Ἀφροδίτης· | 064 |
| μή μοι ὀνείδιζε τὰ ἐπιθυμητὰ δῶρα τῆς χρυσῆς Ἀφροδίτης, | |
| οὔ τοι ἀπόβλητ' ἐστὶ θεῶν ἐρικυδέα δῶρα | 065 |
| οὐ φαῦλα καὶ ἀποβολῆς ἀξία εἰσι τὰ μεγάλως ἔνδοξα δῶρα τῶν θεῶν, | |
| ὅσσά κεν αὐτοὶ δῶσιν, ἑκὼν δ' οὐκ ἄν τις ἕλοιτο· | 066 |
| ὅσαπερ ἂν αὐτοὶ χαρίσονται, οἰκείᾳ δὲ θελήσει οὐδεὶς ἂν δύναιτο λαβεῖν. | |
| νῦν αὖτ' εἴ μ' ἐθέλεις πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι, | 067 |
| νῦν δὲ δὴ ἐάν με θέλῃς πολεμεῖν καί μάχεσθαι, | |
| ἄλλους μὲν κάθισον Τρῶας καὶ πάντας Ἀχαιούς, | 068 |
| τοὺς μὲν ἄλλους Τρῷας καὶ πάντας τοὺς Ἕλληνας καθίσαι ποίησον, | |
| αὐτὰρ ἔμ' ἐν μέσσῳ καὶ ἀρηΐφιλον Μενέλαον | 069 |
| ἐμὲ δὲ καὶ Μενέλαον τὸν πολεμικὸν ἐν τῷ μέσῳ | |
| συμβάλετ' ἀμφ' Ἑλένῃ καὶ κτήμασι πᾶσι μάχεσθαι· | 070 |
| συνάψατε μάχεσθαι περὶ τῆς Ἑλένης, καὶ πάντων τῶν κτημάτων αὐτῆς· | |
| ὁππότερος δέ κε νικήσῃ κρείσσων τε γένηται, | 071 |
| ὅστις δ' ἂν ἡμῶν νικήσῃ καὶ ἐπικρατέστερος γένηται, | |
| κτήμαθ' ἑλὼν εὖ πάντα γυναῖκά τε οἴκαδ' ἀγέσθω· | 072 |
| τά τε χρήματα πάντα καλῶς λαβών, καὶ τὴν γυναῖκα, ἀπαγέτω εἰς τὴν οἰκίαν· | |
| οἳ δ' ἄλλοι φιλότητα καὶ ὅρκια πιστὰ ταμόντες | 073 |
| οἱ ἄλλοι δὲ ὑμεῖς φιλίαν, καὶ ὅρκους πιστοὺς ποιησάμενοι, | |
| ναίοιτε Τροίην ἐριβώλακα, τοὶ δὲ νεέσθων | 074 |
| οἰκεῖτε τὴν Τροίαν τὴν μεγαλόβωλον, καὶ εὔγειον· οἱ δὲ πορευέσθωσαν | |
| Ἄργος ἐς ἱππόβοτον καὶ Ἀχαιΐδα καλλιγύναικα. | 075 |
| εἰς τὸ Ἄργος τὸ ἱπποτρόφον, καὶ τὴν Ἑλλάδα τὴν ὡραίας γυναῖκας ἔχουσαν. | |
| ὣς ἔφαθ', Ἕκτωρ δ' αὖτ' ἐχάρη μέγα μῦθον ἀκούσας, | 076 |
| οὕτως εἶπεν· Ἕκτωρ δὲ μεγάλως ἐχάρη, ἀκούσας τὸν λόγον. | |
| καί ῥ' ἐς μέσσον ἰὼν Τρώων ἀνέεργε φάλαγγας | 077 |
| καὶ δὴ εἰς τὸ μέσον παραγενόμενος ἀνέκοπτε καὶ ἐκώλυε τὰς τάξεις τῶν Τρῴων, | |
| μέσσου δουρὸς ἑλών· τοὶ δ' ἱδρύνθησαν ἅπαντες. | 078 |
| λαβόμενος τοῦ δόρατος κατὰ τὲ μέσον. οἱ δὲ ἐκάθισαν ἅπαντες. | |
| τῷ δ' ἐπετοξάζοντο κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ | 079 |
| τούτῳ δὲ ἐπετόξευον οἱ τὴν κόμην τρέφοντες Ἕλληνες, | |
| ἰοῖσίν τε τιτυσκόμενοι λάεσσί τ' ἔβαλλον· | 080 |
| καὶ ὀϊστοῖς, καὶ λίθοις καταστοχαζόμενοι ἔβαλλον. | |
| αὐτὰρ ὃ μακρὸν ἄϋσεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων· | 081 |
| Ἀγαμέμνων δὲ ὁ βασιλεὺς τῶν ἀνδρῶν μεγάλως ἐβόησε λέγων· | |
| ἴσχεσθ' Ἀργεῖοι, μὴ βάλλετε κοῦροι Ἀχαιῶν· | 082 |
| παύσατε, ὦ Ἕλληνες, μὴ βάλλετε, ὦ νέοι τῶν Ἀχαιῶν· | |
| στεῦται γάρ τι ἔπος ἐρέειν κορυθαίολος Ἕκτωρ. | 083 |
| Ἕκτωρ γὰρ ὁ ταχέως τὴν κόρυν κινῶν ὑπισχνεῖται εἰπεῖν τινα λόγον. | |
| ὣς ἔφαθ', οἳ δ' ἔσχοντο μάχης ἄνεῴ τ' ἐγένοντο | 084 |
| οὕτως εἶπεν· οἱ δὲ ἐπαύσαντο τῆς μάχης, καὶ ἄφωνοι ἐγένοντο, | |
| ἐσσυμένως· Ἕκτωρ δὲ μετ' ἀμφοτέροισιν ἔειπε· | 085 |
| σπουδαίως καὶ ἠπειγμένως. Ἕκτωρ δ' ἔπειτα τὰ ἀμφοτέροις εἶπεν. | |
| κέκλυτέ μευ Τρῶες καὶ ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ | 086 |
| ἀκούσατέ μου, ὦ Τρῷες, καὶ εὔοπλοι Ἕλληνες, | |
| μῦθον Ἀλεξάνδροιο, τοῦ εἵνεκα νεῖκος ὄρωρεν. | 087 |
| τὸν λόγον τοῦ Ἀλεξάνδρου, οὗ χάριν ἡ ἔρις καὶ μάχη ἐν ἡμῖν ἐγήγερται· | |
| ἄλλους μὲν κέλεται Τρῶας καὶ πάντας Ἀχαιοὺς | 088 |
| τοὺς μὲν ἄλλους Τρῷας, καὶ εὐόπλους Ἕλληνας κελεύει | |
| τεύχεα κάλ' ἀποθέσθαι ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ, | 089 |
| τὰ καλὰ αὐτῶν ὅπλα ἀποθέσθαι κατὰ γῆς τῆς πολλὰ βοσκούσης, | |
| αὐτὸν δ' ἐν μέσσῳ καὶ ἀρηΐφιλον Μενέλαον | 090 |
| αὐτὸν δ' ἐν τῷ μέσῳ καὶ Μενέλαον τὸν πολεμικὸν | |
| οἴους ἀμφ' Ἑλένῃ καὶ κτήμασι πᾶσι μάχεσθαι. | 091 |
| μόνους πολεμεῖν περὶ Ἑλένης, καὶ πάντων τῶν χρημάτων αὐτῆς· | |
| ὁππότερος δέ κε νικήσῃ κρείσσων τε γένηται | 092 |
| ὅστις δ' ἂν αὐτῶν νικήσῃ καὶ ἐπικρατέστερος γένηται, | |
| κτήμαθ' ἑλὼν εὖ πάντα γυναῖκά τε οἴκαδ' ἀγέσθω· | 093 |
| τά τε χρήματα πάντα καλῶς λαβών, καὶ τὴν γυναῖκα ἀπαγέτω εἰς τὴν οἰκίαν· | |
| οἳ δ' ἄλλοι φιλότητα καὶ ὅρκια πιστὰ τάμωμεν. | 094 |
| οἱ ἄλλοι δὲ φιλίαν καὶ ὅρκους πιστοὺς ποιησώμεθα. | |
| ὣς ἔφαθ', οἳ δ' ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ· | 095 |
| οὕτως εἶπεν. οὗτοι δὲ πάντες ἥσυχοι ἐγένοντο σιγῇ· | |
| τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος· | 096 |
| ἐν τούτοις δὲ Μενέλαος ὁ κατὰ πόλεμον ἀγαθὸς εἶπεν. | |
| κέκλυτε νῦν καὶ ἐμεῖο· μάλιστα γὰρ ἄλγος ἱκάνει | 097 |
| ἀκούσατε νῦν καὶ ἐμοῦ· πάνυ γὰρ λύπη καταλαμβάνει | |
| θυμὸν ἐμόν, φρονέω δὲ διακρινθήμεναι ἤδη | 098 |
| τὴν ἐμὴν ψυχήν· οἴομαι δὲ διαχορισθῆναι ἤδη | |
| Ἀργείους καὶ Τρῶας, ἐπεὶ κακὰ πολλὰ πέπασθε | 099 |
| τούς τε Ἕλληνας, καὶ Τρῷας, μεθ' ὃ πολλὰ δεινὰ πεπόνθατε, | |
| εἵνεκ' ἐμῆς ἔριδος καὶ Ἀλεξάνδρου ἕνεκ' ἀρχῆς· | 100 |
| χάριν τῆς ἐμῆς μάχης, καὶ χάριν τῆς τοῦ Ἀλεξάνδρου ἀρχῆς τῶν ἀδίκων χειρῶν. | |
| ἡμέων δ' ὁπποτέρῳ θάνατος καὶ μοῖρα τέτυκται | 101 |
| ὅτῳ δὲ ἡμῶν θάνατος, καὶ τύχη θανατηφόρος εἵμαρτο, | |
| τεθναίη· ἄλλοι δὲ διακρινθεῖτε τάχιστα. | 102 |
| ἀποθάνοι ἂν· οἱ ἄλλοι δὲ ταχὺ μάλα διαχωρισθείητε. | |
| οἴσετε ἄρν', ἕτερον λευκόν, ἑτέρην δὲ μέλαιναν, | 103 |
| ἐνέγκατε δὲ δύο ἄρνας, ἕνα λευκόν, καὶ ἑτέραν μέλαιναν, | |
| Γῇ τε καὶ Ἠελίῳ· Διὶ δ' ἡμεῖς οἴσομεν ἄλλον· | 104 |
| τῇ Γῇ, καὶ τῷ Ἡλίῳ· ἡμεῖς δὲ τῷ Διῒ κομίσομεν ἄλλον. | |
| ἄξετε δὲ Πριάμοιο βίην, ὄφρ' ὅρκια τάμνῃ | 105 |
| ἀγάγετε δὲ τὴν τοῦ Πριάμου ἰσχύν, ἤτοι τὸν Πρίαμον, ὅπως τοὺς ὅρκους αὐτὸς ποιήσηται· | |
| αὐτός, ἐπεί οἱ παῖδες ὑπερφίαλοι καὶ ἄπιστοι, | 106 |
| ἐπειδὴ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ παράνομοί εἰσι καὶ ἄπιστοι, | |
| μή τις ὑπερβασίῃ Διὸς ὅρκια δηλήσηται. | 107 |
| ἵνα μή τις αὐτῶν ἀδικίᾳ βλάψῃ τοὺς ὅρκους τοῦ Διός. | |
| αἰεὶ δ' ὁπλοτέρων ἀνδρῶν φρένες ἠερέθονται· | 108 |
| ἀεὶ δὲ οἱ τῶν νεωτέρων ἀνδρῶν λογισμοὶ αἰωροῦνται πλανώμενοι· | |
| οἷς δ' ὁ γέρων μετέῃσιν ἅμα πρόσσω καὶ ὀπίσσω | 109 |
| οἷς δ' ἂν ὁ γέρων παρῇ, ὁμοῦ τό τε παρεληλυθὸς καὶ τὸ μέλλον ὁρᾷ, | |
| λεύσσει, ὅπως ὄχ' ἄριστα μετ' ἀμφοτέροισι γένηται. | 110 |
| ὅπως ἂν ἐξόχως ἄριστα ἐν ἀμφοτέροις γένωνται. | |
| ὣς ἔφαθ', οἳ δ' ἐχάρησαν Ἀχαιοί τε Τρῶές τε | 111 |
| οὕτως εἶπεν. οἱ Ἕλληνες δέ, καὶ οἱ Τρῶες ἐχάρησαν, | |
| ἐλπόμενοι παύσασθαι ὀϊζυροῦ πολέμοιο. | 112 |
| ἐλπίζοντες λῆξαι τοῦ ταλαιπώρου, καὶ ἐπιπόνου πολέμου. | |
| καί ῥ' ἵππους μὲν ἔρυξαν ἐπὶ στίχας, ἐκ δ' ἔβαν αὐτοί, | 113 |
| καὶ δὴ τοὺς μὲν ἵππους κατέσχον κατὰ τὰς τάξεις, κατέβησαν δὲ αὐτοί, | |
| τεύχεά τ' ἐξεδύοντο· τὰ μὲν κατέθεντ' ἐπὶ γαίῃ | 114 |
| καὶ τὰ ὅπλα ἐξεδύοντο, καὶ ταῦτα μὲν ἔθηκαν κατὰ γῆς | |
| πλησίον ἀλλήλων, ὀλίγη δ' ἦν ἀμφὶς ἄρουρα· | 115 |
| ἐγγὺς ἀλλήλων, ὀλίγη δὲ γῆ μεταξὺ τῶν στρατευμάτων ἦν. | |
| Ἕκτωρ δὲ προτὶ ἄστυ δύω κήρυκας ἔπεμπε | 116 |
| ὁ Ἕκτωρ δὲ δύο κήρυκας πρὸς τὴν πόλιν ἔπεμψεν ταχέως, | |
| καρπαλίμως ἄρνάς τε φέρειν Πρίαμόν τε καλέσσαι· | 117 |
| τούς τε ἄρνας ἀγαγεῖν, καὶ τὸν Πρίαμον καλέσαι. | |
| αὐτὰρ ὃ Ταλθύβιον προΐει κρείων Ἀγαμέμνων | 118 |
| Ἀγαμέμνων δὲ ὁ βασιλεὺς τὸν Ταλθύβιον ἔπεμψεν, | |
| νῆας ἔπι γλαφυρὰς ἰέναι, ἠδ' ἄρν' ἐκέλευεν | 119 |
| ἐπὶ τὰς ταχείας ναῦς πορευθῆναι, καὶ ἄρνα ἐκέλευσεν | |
| οἰσέμεναι· ὃ δ' ἄρ' οὐκ ἀπίθησ' Ἀγαμέμνονι δίῳ. | 120 |
| ἀγαγεῖν. οὗτος δὲ οὐκ ἠπείθησε τῷ ἐνδόξῳ Ἀγαμέμνονι. | |
| Ἶρις δ' αὖθ' Ἑλένῃ λευκωλένῳ ἄγγελος ἦλθεν | 121 |
| ἡ δὲ δὴ Ἶρις ἄγγελος ἧκε τῇ λευκοβραχίονι Ἑλένῃ, | |
| εἰδομένη γαλόῳ Ἀντηνορίδαο δάμαρτι, | 122 |
| ὁμοιωθεῖσα τῇ ἀνδραδέλφῃ αὐτῆς τῇ γυναικὶ τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἀντήνορος, | |
| τὴν Ἀντηνορίδης εἶχε κρείων Ἑλικάων | 123 |
| ἣν εἶχεν Ἑλικάων ὁ βασιλεὺς ὁ υἱὸς τοῦ Ἀντήνορος, | |
| Λαοδίκην Πριάμοιο θυγατρῶν εἶδος ἀρίστην. | 124 |
| τὴν Λαοδίκην τὴν ἀρίστην κατὰ τὴν μορφὴν ἀπὸ πασῶν τῶν θυγατέρων τοῦ Πριάμου· | |
| τὴν δ' εὗρ' ἐν μεγάρῳ· ἣ δὲ μέγαν ἱστὸν ὕφαινε | 125 |
| εὗρε δὲ αὐτὴν ἐν τῷ οἴκῳ· αὐτὴ δὲ ἱστούργει διπλοΐδα μεγάλην, λαμπράν, | |
| δίπλακα πορφυρέην, πολέας δ' ἐνέπασσεν ἀέθλους | 126 |
| πολλοὺς δὲ ἄθλους ἐν αὐτῇ ἐποίκιλλεν ὑφαίνουσα, | |
| Τρώων θ' ἱπποδάμων καὶ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων, | 127 |
| τῶν Τρῴων τῶν ἱππικῶν, καὶ τῶν σιδηροθωράκων Ἑλλήνων, | |
| οὕς ἑθεν εἵνεκ' ἔπασχον ὑπ' Ἄρηος παλαμάων· | 128 |
| οὕς ἔπασχον χάριν αὐτῆς, ὑπὸ τῶν χειρῶν τοῦ Ἄρεος, | |
| ἀγχοῦ δ' ἱσταμένη προσέφη πόδας ὠκέα Ἶρις· | 129 |
| ἤτοι τοῦ πολέμου. πλησίον δὲ στᾶσα ἡ κατὰ τοὺς πόδας ταχεῖα Ἴρις, εἶπε πρὸς αὐτήν· | |
| δεῦρ' ἴθι νύμφα φίλη, ἵνα θέσκελα ἔργα ἴδηαι | 130 |
| ὦ προσφιλὴς νύμφη, ἐλθὲ ἐνθάδε, ὅπως θαυμαστὰ ἔργα ἴδῃς | |
| Τρώων θ' ἱπποδάμων καὶ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων, | 131 |
| τῶν ἱππικῶν Τρῴων καὶ τῶν σιδηροθωράκων Ἑλλήνων, | |
| οἳ πρὶν ἐπ' ἀλλήλοισι φέρον πολύδακρυν Ἄρηα | 132 |
| οἳ πρότεροι ἐπ' ἀλλήλους ἔφερον πόλεμον, δακρύων πολλῶν αἴσιον, | |
| ἐν πεδίῳ ὀλοοῖο λιλαιόμενοι πολέμοιο· | 133 |
| κατὰ τὸ πεδίον, ὀλεθρίας ἐφιέμενοι μάχης· | |
| οἳ δὴ νῦν ἕαται σιγῇ, πόλεμος δὲ πέπαυται, | 134 |
| οὗτοι δὴ νῦν κάθηνται σιωπῇ, λήξαντος τοῦ πολέμου, | |
| ἀσπίσι κεκλιμένοι, παρὰ δ' ἔγχεα μακρὰ πέπηγεν. | 135 |
| παρακείμενοι ταῖς ἀσπίσι παρ' αὐτοῖς δὲ τὰ μακρὰ δόρατα πεπηγμένα εἰσίν· | |
| αὐτὰρ Ἀλέξανδρος καὶ ἀρηΐφιλος Μενέλαος | 136 |
| Ἀλέξανδρος δὲ καὶ Μενέλαος ὁ πολεμικὸς | |
| μακρῇς ἐγχείῃσι μαχήσονται περὶ σεῖο· | 137 |
| διὰ μακρῶν δοράτων μαχέσονται περὶ σοῦ· | |
| τῷ δέ κε νικήσαντι φίλη κεκλήσῃ ἄκοιτις. | 138 |
| τῷ νικήσαντι δὲ κληθήσῃ φιλτάτη γαμετή. | |
| ὣς εἰποῦσα θεὰ γλυκὺν ἵμερον ἔμβαλε θυμῷ | 139 |
| οὕτως εἰποῦσα ἡ θεά, ἡδεῖαν ἐπιθυμίαν ἐνέβαλε τῇ ψυχῇ αὐτῆς, | |
| ἀνδρός τε προτέρου καὶ ἄστεος ἠδὲ τοκήων· | 140 |
| τοῦ τε προτέρου ἀνδρός, καὶ τῆς πόλεως, καὶ τῶν γονέων· | |
| αὐτίκα δ' ἀργεννῇσι καλυψαμένη ὀθόνῃσιν | 141 |
| εὐθέως δὲ λευκαῖς ὀθόναις σκεπασθεῖσα | |
| ὁρμᾶτ' ἐκ θαλάμοιο τέρεν κατὰ δάκρυ χέουσα | 142 |
| ἐξήρχετο τοῦ δώματος, ἁπαλὸν καταχέουσα δάκρυον· | |
| οὐκ οἴη, ἅμα τῇ γε καὶ ἀμφίπολοι δύ' ἕποντο, | 143 |
| οὐ μόνη, μετ' αὐτῆς εἵποντο καὶ δύο θεράπαιναι, | |
| Αἴθρη Πιτθῆος θυγάτηρ, Κλυμένη τε βοῶπις· | 144 |
| Αἴθρα ἡ τοῦ Πιτθέως θυγάτηρ, καὶ Κλυμένη ἡ εὐόφθαλμος. | |
| αἶψα δ' ἔπειθ' ἵκανον ὅθι Σκαιαὶ πύλαι ἦσαν. | 145 |
| ταχὺ δ' ἔπειτ' ἀφίκοντο, ὅπου αἱ Σκαιαὶ πύλαι τοῦ Ἰλίου ἦσαν. | |
| οἳ δ' ἀμφὶ Πρίαμον καὶ Πάνθοον ἠδὲ Θυμοίτην | 146 |
| οἱ δὲ περὶ τὸν Πρίαμον, καὶ τὸν Πάνθουν, καὶ τὸν Θυμοίτην, | |
| Λάμπόν τε Κλυτίον θ' Ἱκετάονά τ' ὄζον Ἄρηος | 147 |
| καὶ τὸν Λάμπον,καὶ τὸν Κλυτίον, καὶ τὸν Ἱκετάονα τὸν κλάδον τοῦ Ἄρεος, | |
| Οὐκαλέγων τε καὶ Ἀντήνωρ πεπνυμένω ἄμφω | 148 |
| Οὐκαλέγων τε, καὶ Ἀντήνωρ ἀμφότεροι συνετοί, | |
| ἥατο δημογέροντες ἐπὶ Σκαιῇσι πύλῃσι, | 149 |
| καὶ ἐχέφρονες ἐκάθηντο, γέροντες τοῦ δήμου παρὰ τὰς Σκαιὰς πύλας, | |
| γήραϊ δὴ πολέμοιο πεπαυμένοι, ἀλλ' ἀγορηταὶ | 150 |
| πολέμου δὴ πεπαυμένοι γήρᾳ, ἀλλὰ δικηγόροι ὄντες ἀγαθοί, | |
| ἐσθλοί, τεττίγεσσιν ἐοικότες οἵ τε καθ' ὕλην | 151 |
| τοῖς τέττιξι παραπλήσιοι, οἳ κατὰ τὴν ὕλην | |
| δενδρέῳ ἐφεζόμενοι ὄπα λειριόεσσαν ἱεῖσι· | 152 |
| ἐπικαθήμενοι δένδρῳ φωνὴν προσηνῇ καὶ ἡδεῖαν ἀφιᾶσι· | |
| τοῖοι ἄρα Τρώων ἡγήτορες ἧντ' ἐπὶ πύργῳ. | 153 |
| τοιοῦτοι δὴ οἱ τῶν Τρώων ἀρχηγοὶ ἐκάθηντο ἐπὶ τοῦ πύργου. | |
| οἳ δ' ὡς οὖν εἴδονθ' Ἑλένην ἐπὶ πύργον ἰοῦσαν, | 154 |
| οὗτοι οὖν, ὡς ἴδον τὴν Ἑλένην ἐπὶ τὸν πύργον πορευομένην, | |
| ἦκα πρὸς ἀλλήλους ἔπεα πτερόεντ' ἀγόρευον· | 155 |
| ἡρέμα πρὸς ἀλλήλους ἔλεγον λόγους ταχεῖς· | |
| οὐ νέμεσις Τρῶας καὶ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιοὺς | 156 |
| οὐδεμία μέμψις ἐστί, τούς τε Τρῷας καὶ τοὺς εὐόπλους Ἕλληνας | |
| τοιῇδ' ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν· | 157 |
| περὶ τοιαύτης γυναικὸς πάσχειν θλίψεις ἐπὶ πολὺν χρόνον· | |
| αἰνῶς ἀθανάτῃσι θεῇς εἰς ὦπα ἔοικεν· | 158 |
| λίαν ταῖς ἀθανάταις θεαῖς κατὰ τὴν πρόσοψιν ὁμοία ἐστίν· | |
| ἀλλὰ καὶ ὧς τοίη περ ἐοῦσ' ἐν νηυσὶ νεέσθω, | 159 |
| ἀλλὰ καὶ οὕτω τούτου ἔχοντος, καίπερ οὖσα τοιαύτη, ὅμως πορευέσθω διὰ τῶν νεῶν, | |
| μηδ' ἡμῖν τεκέεσσί τ' ὀπίσσω πῆμα λίποιτο. | 160 |
| μὴ δὲ ἡμῖν, καὶ τοῖς τέκνοις ἡμῶν βλάβη εἰς τὸ μετέπειτα καταλειφθείη. | |
| ὣς ἄρ' ἔφαν, Πρίαμος δ' Ἑλένην ἐκαλέσσατο φωνῇ· | 161 |
| οὕτω δὴ εἶπον. ὁ Πρίαμος δὲ φωνήσας τὴν Ἑλένην ἐκάλεσεν, λέγων. | |
| δεῦρο πάροιθ' ἐλθοῦσα φίλον τέκος ἵζευ ἐμεῖο, | 162 |
| ὦ προσφιλὲς τέκνον, ἐνθάδε ἐλθοῦσα κάθισον ἐναντίον μου, | |
| ὄφρα ἴδῃ πρότερόν τε πόσιν πηούς τε φίλους τε· | 163 |
| ὅπως ἴδῃς τόν τε σὸν πρότερον ἄνδρα, καὶ τοὺς κατ' ἐπιγαμίας οἰκείους, καὶ τοὺς ἄλλους συγγενεῖς τε, καὶ φίλους· | |
| οὔ τί μοι αἰτίη ἐσσί, θεοί νύ μοι αἴτιοί εἰσιν | 164 |
| οὐδαμῶς σύγε αἰτία μοι ὑπάρχεις, οἱ θεοὶ δή που αἴτιοί μοι ὑπάρχουσιν, | |
| οἵ μοι ἐφώρμησαν πόλεμον πολύδακρυν Ἀχαιῶν· | 165 |
| οἳ κατ' ἐμοῦ κεκινήκασι τὸν πολλῶν δακρύων αἴτιον πόλεμον τῶν Ἑλλήνων, | |
| ὥς μοι καὶ τόνδ' ἄνδρα πελώριον ἐξονομήνῃς | 166 |
| ὅπως μοι καὶ τὸν μέγαν τοῦτον καὶ ἐξαίσιον ἄνδρα ὀνομάσασα δηλώσῃς, | |
| ὅς τις ὅδ' ἐστὶν Ἀχαιὸς ἀνὴρ ἠΰς τε μέγας τε. | 167 |
| τίς οὖτος Ἕλλην ἐστὶν ἀνὴρ ἀγαθός τε καὶ μέγας. | |
| ἤτοι μὲν κεφαλῇ καὶ μείζονες ἄλλοι ἔασι, | 168 |
| τῇ μὲν κεφαλῇ, καὶ τῷ τοῦ σώματος ἀναστήματι, καὶ ἄλλοι μείζονες αὐτοῦ εἰσιν· | |
| καλὸν δ' οὕτω ἐγὼν οὔ πω ἴδον ὀφθαλμοῖσιν, | 169 |
| ὡραῖον δὲ οὕτως οὔπω τοῖς ὀφθαλμοῖς ἐθεασάμην ἐγώ, | |
| οὐδ' οὕτω γεραρόν· βασιλῆϊ γὰρ ἀνδρὶ ἔοικε. | 170 |
| οὐδὲ οὕτως ἔντιμον· ὄντως που ἀνδρὶ βασιλεῖ ὅμοιός ἐστι. | |
| τὸν δ' Ἑλένη μύθοισιν ἀμείβετο δῖα γυναικῶν· | 171 |
| Ἕλένη δὲ λόγοις αὐτῷ ἀπεκρίνατο, ἡ ἐνδοξοτάτη τῶν γυναικῶν, λέγουσα· | |
| αἰδοῖός τέ μοί ἐσσι φίλε ἑκυρὲ δεινός τε· | 172 |
| ᾦ προσφιλὴς πενθερέ, αἰδοῦς ἐμοὶ ἄξιος ὑπάρχεις, καὶ φοβερός, | |
| ὡς ὄφελεν θάνατός μοι ἁδεῖν κακὸς ὁππότε δεῦρο | 173 |
| ὡς εἴθε ὤφειλεν ἀρέσαι μοι θάνατος κακός, ἡνίκα ἐνθάδε | |
| υἱέϊ σῷ ἑπόμην θάλαμον γνωτούς τε λιποῦσα | 174 |
| τῷ σῷ υἱῷ ἠκολούθουν, τὸν ἐμὸν οἶκον, καὶ τοὺς ἀδελφούς, καὶ οἰκείους καταλιποῦσα, | |
| παῖδά τε τηλυγέτην καὶ ὁμηλικίην ἐρατεινήν. | 175 |
| καὶ τὴν μονογενῆ μοι θυγατέρα, καὶ τὰς ἐρασμίας ὁμήλικας. | |
| ἀλλὰ τά γ' οὐκ ἐγένοντο· τὸ καὶ κλαίουσα τέτηκα. | 176 |
| ἀλλὰ ταῦτα μὲν οὐκ ἐγένετο, δι' ὃ καὶ κλαίουσα νῦν ἀνήλωμαι. | |
| τοῦτο δέ τοι ἐρέω ὅ μ' ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷς· | 177 |
| τοῦτο δέ σοι λέξω, ὅ με ἐρωτᾶς, καὶ ζητεῖς ἀκριβῶς. | |
| οὗτός γ' Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων, | 178 |
| οὗτός ἐστιν Ἀγαμέμνων ὁ μέγας βασιλεὺς ὁ υἱὸς τοῦ Ἀτρέως, | |
| ἀμφότερον βασιλεύς τ' ἀγαθὸς κρατερός τ' αἰχμητής· | 179 |
| ὁμοῦ τε βασιλεὺς ἀγαθὸς ὤν, καὶ ἰσχυρὸς πολεμιστής· | |
| δαὴρ αὖτ' ἐμὸς ἔσκε κυνώπιδος, εἴ ποτ' ἔην γε. | 180 |
| καὶ ἀνδράδελφος δὴ ἐμὸς ὑπῆρχε τῆς κυνοπροσώπου καὶ ἀναιδοῦς, εἴ πέρ ποτε ἦν. | |
| ὣς φάτο, τὸν δ' ὁ γέρων ἠγάσσατο φώνησέν τε· | 181 |
| οὕτως εἶπεν. ὁ γέρων δὲ ἐθαύμασεν αὐτόν, καὶ εἶπεν οὕτως· | |
| ὦ μάκαρ Ἀτρεΐδη μοιρηγενὲς ὀλβιόδαιμον, | 182 |
| ὦ μακάριε, μοίρᾳ ἀγαθῇ γεγεννημένε, εὐτυχέστατε, υἱὲ τοῦ Ἀτρέως, | |
| ἦ ῥά νύ τοι πολλοὶ δεδμήατο κοῦροι Ἀχαιῶν. | 183 |
| ὄντως δή σοι πολλοὶ Ἕλληνες ὑποτεταγμένοι εἰσίν· | |
| ἤδη καὶ Φρυγίην εἰσήλυθον ἀμπελόεσσαν, | 184 |
| ἤδη καὶ εἰς τὴν Φρυγίαν παρεγενόμην τὴν πολλὰς ἀμπέλους ἔχουσαν, | |
| ἔνθα ἴδον πλείστους Φρύγας ἀνέρας αἰολοπώλους | 185 |
| ὅπου ἴδον Φρύγας πολλοὺς ἄνδρας ἱπποκινητὰς καὶ πολεμικούς, | |
| λαοὺς Ὀτρῆος καὶ Μυγδόνος ἀντιθέοιο, | 186 |
| λαοὺς ὄντας τοῦ Ὀτρέως καὶ τοῦ Μυγδόνος τοῦ ἰσοθέου, | |
| οἵ ῥα τότ' ἐστρατόωντο παρ' ὄχθας Σαγγαρίοιο· | 187 |
| οἳ δὴ τότε ἐστρατοπεδεύοντο παρὰ τὰς ὄχθας τοῦ Σαγγάρου ποταμοῦ. | |
| καὶ γὰρ ἐγὼν ἐπίκουρος ἐὼν μετὰ τοῖσιν ἐλέχθην | 188 |
| καὶ γὰρ ἐγὼ σύμμαχος ὢν συνηρίθμημαι αὐτοῖς | |
| ἤματι τῷ ὅτε τ' ἦλθον Ἀμαζόνες ἀντιάνειραι· | 189 |
| κατ' ἐκείνην τὴν ἡμέραν, ὅτε ἦλθον αἱ Ἀμαζόνες αἱ τοῖς ἀνδράσι μαχόμεναι, | |
| ἀλλ' οὐδ' οἳ τόσοι ἦσαν ὅσοι ἑλίκωπες Ἀχαιοί. | 190 |
| ἀλλ' οὐδὲ οὗτοι ἦσαν τοσοῦτοι, ὅσοι οἱ εὐόφθαλμοι Ἕλληνες. | |
| δεύτερον αὖτ' Ὀδυσῆα ἰδὼν ἐρέειν' ὁ γεραιός· | 191 |
| δεύτερον δὴ τὸν Ὀδυσσέα ἰδὼν ὁ γέρων, ἠρώτησεν· | |
| εἴπ' ἄγε μοι καὶ τόνδε φίλον τέκος ὅς τις ὅδ' ἐστί· | 192 |
| ὦ τέκνον προσφιλές, ἄγε νῦν εἰπέ μοι, τίς οὗτός ἐστιν, | |
| μείων μὲν κεφαλῇ Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο, | 193 |
| ὃς τῷ μὲν σώματι μικρότερός ἐστιν Ἀγαμέμνονος τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἀτρέως, | |
| εὐρύτερος δ' ὤμοισιν ἰδὲ στέρνοισιν ἰδέσθαι. | 194 |
| πλατύτερος δὲ τοῖς ὤμοις καὶ τῷ στήθει ἔοικε; | |
| τεύχεα μέν οἱ κεῖται ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ, | 195 |
| τὰ μὲν ὅπλα αὐτοῦ κεῖνται κατὰ γῆς τῆς πολλὰς βοσκούσης, | |
| αὐτὸς δὲ κτίλος ὣς ἐπιπωλεῖται στίχας ἀνδρῶν· | 196 |
| αὐτὸς δὲ ὥσπερ κριὸς προαγωγεύς, ἐπιπορεύεται τὰς τάξεις τῶν ἀνδρῶν. | |
| ἀρνειῷ μιν ἔγωγε ἐΐσκω πηγεσιμάλλῳ, | 197 |
| ἀρνειῷ αὐτὸν ἔγωγε ἀπεικάζω εὐπαγεῖς καὶ εὐτραφεῖς ἔχοντι μαλλούς, | |
| ὅς τ' οἰῶν μέγα πῶϋ διέρχεται ἀργεννάων. | 198 |
| ὅστις τὸ μέγα ποίμνιον διέρχεται τῶν λευκῶν προβάτων. | |
| τὸν δ' ἠμείβετ' ἔπειθ' Ἑλένη Διὸς ἐκγεγαυῖα· | 199 |
| τούτῳ δ' ἔπειτ' ἀπεκρίνατο Ἑλένη, ἡ ἐκ τοῦ Διὸς γεννηθεῖσα, λέγουσα· | |
| οὗτος δ' αὖ Λαερτιάδης πολύμητις Ὀδυσσεύς, | 200 |
| οὗτος δὴ ἔστιν Ὀδυσσεὺς ὁ πολὺς τὴν βουλήν, ὁ υἱὸς τοῦ Λαερτίου, | |
| ὃς τράφη ἐν δήμῳ Ἰθάκης κραναῆς περ ἐούσης | 201 |
| ὃς ἀνετράφη ἐν τῷ δήμῳ τῆς Ἰθάκης, καίπερ οὔσης τραχείας, | |
| εἰδὼς παντοίους τε δόλους καὶ μήδεα πυκνά. | 202 |
| δόλους παντοδαποὺς ἐπιστάμενος, καὶ βουλεύματα συχνὰ καὶ συνετά. | |
| τὴν δ' αὖτ' Ἀντήνωρ πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα· | 203 |
| πρὸς ταύτην δὲ Ἀντήνωρ ὁ συνετὸς ἐξεναντίας εἶπεν· | |
| ὦ γύναι ἦ μάλα τοῦτο ἔπος νημερτὲς ἔειπες· | 204 |
| ὦ γύναι, ὄντως πάνυ ἀληθῆ τόνδε τὸν λόγον εἴρηκας· | |
| ἤδη γὰρ καὶ δεῦρό ποτ' ἤλυθε δῖος Ὀδυσσεὺς | 205 |
| ἤδη γάρ ποτε καὶ ἐνθάδε ἀφίκετο ὁ ἔνδοξος Ὀδυσσεύς, | |
| σεῦ ἕνεκ' ἀγγελίης σὺν ἀρηιφίλῳ Μενελάῳ· | 206 |
| ἕνεκα σῆς ἀγγελίας μετὰ Μενελάου τοῦ πολεμικοῦ | |
| τοὺς δ' ἐγὼ ἐξείνισσα καὶ ἐν μεγάροισι φίλησα, | 207 |
| τούτους δὲ ἐγὼ ὑποδεξάμενος ἐν τῷ ἐμῷ οἴκῳ ἐξένισα καὶ ἐφιλοφρονησάμην. | |
| ἀμφοτέρων δὲ φυὴν ἐδάην καὶ μήδεα πυκνά. | 208 |
| ἑκατέρου δὲ τήν τε ἀναδρομὴν τῶν μελῶν κατέμαθον, καὶ τὰ βουλεύματα τὰ συνετά· | |
| ἀλλ' ὅτε δὴ Τρώεσσιν ἐν ἀγρομένοισιν ἔμιχθεν | 209 |
| ἀλλ' ὁπότε δὴ ἐν τοῖς Τρωσὶν ἠθροισμένοις ἐμίγνυντο, | |
| στάντων μὲν Μενέλαος ὑπείρεχεν εὐρέας ὤμους, | 210 |
| ἑστώτων μέν, ὁ Μενέλαος τοὺς πλατεῖς ὤμους ὑπερεῖχε, | |
| ἄμφω δ' ἑζομένω γεραρώτερος ἦεν Ὀδυσσεύς· | 211 |
| ἀμφότεροι δὲ καθεζόμενοι, ἐντιμότερος ἦν ὁ Ὀδυσσεύς· | |
| ἀλλ' ὅτε δὴ μύθους καὶ μήδεα πᾶσιν ὕφαινον | 212 |
| ἀλλ' ὁπότε δὴ λόγους, καὶ βουλὰς πρὸς πάντας συνεῖρον, | |
| ἤτοι μὲν Μενέλαος ἐπιτροχάδην ἀγόρευε, | 213 |
| ὁ μὲν Μενέλαος ταχέως καὶ ἐπιτρέχων ἐδημηγόρει, | |
| παῦρα μὲν ἀλλὰ μάλα λιγέως, ἐπεὶ οὐ πολύμυθος | 214 |
| ὀλίγα μέν, ἀλλὰ πάνυ ἡδέως, ἐπειδὴ οὐκ ἦν πολύλογος, | |
| οὐδ' ἀφαμαρτοεπής· ἦ καὶ γένει ὕστερος ἦεν. | 215 |
| οὐδ' ἁμαρτάνων ἐν τῷ λέγειν, εἰ καὶ τοῦ Ὀδυσσέως ὑστερογενὴς ἦν· | |
| ἀλλ' ὅτε δὴ πολύμητις ἀναΐξειεν Ὀδυσσεὺς | 216 |
| ἀλλ' ὁπότε δὴ ὁ πολύβουλος Ὀδυσσεὺς ἠγείρετο, | |
| στάσκεν, ὑπαὶ δὲ ἴδεσκε κατὰ χθονὸς ὄμματα πήξας, | 217 |
| ἐμμόνως ἵστατο, τοὺς ὀφθαλμοὺς δὲ κατὰ γῆς ἐρείσας ὑπέβλεπεν ἀμεταστρεπτί, | |
| σκῆπτρον δ' οὔτ' ὀπίσω οὔτε προπρηνὲς ἐνώμα, | 218 |
| τὴν ῥάβδον δὲ οὔτε ὀπίσω, οὔτε εἰς τὸ ἔμπροσθεν κατωφερῆ ἐκίνει, | |
| ἀλλ' ἀστεμφὲς ἔχεσκεν ἀΐδρεϊ φωτὶ ἐοικώς· | 219 |
| αλλ' ἀμετάστρπτον κατεῖχεν ἀεί, ἀπείρῳ καὶ ἀμαθεῖ ἀνδρὶ ὅμοιος ὤν· | |
| φαίης κε ζάκοτόν τέ τιν' ἔμμεναι ἄφρονά τ' αὔτως. | 220 |
| εἶπες ἂν εἶναί τινα λίαν ὀργίλον, καὶ ἁπλῶς οὕτως ἀνόητον· | |
| ἀλλ' ὅτε δὴ ὄπα τε μεγάλην ἐκ στήθεος εἵη | 221 |
| ἀλλ΄ ἡνίκα δὴ φωνὴν μεγάλην ἐκ τοῦ στήθους ἀπέπεμπε, | |
| καὶ ἔπεα νιφάδεσσιν ἐοικότα χειμερίῃσιν, | 222 |
| καὶ ῥήματα νιφάσιν χειμεριναῖς ὅμοια, κατὰ τὴν συνέχειαν δηλονότι, | |
| οὐκ ἂν ἔπειτ' Ὀδυσῆΐ γ' ἐρίσσειε βροτὸς ἄλλος· | 223 |
| οὐκ ἂν μετὰ ταῦτα ἄνθρωπος ἄλλος εἰς ἅμιλλαν ἔλθοι τῷ Ὀδυσσεῖ. | |
| οὐ τότε γ' ὧδ' Ὀδυσῆος ἀγασσάμεθ' εἶδος ἰδόντες. | 224 |
| οὔκουν τότε γε τὸ εἶδος τοῦ Ὀδυσσέως ἰδόντες ἐθαυμάσαμεν οὕτως. | |
| τὸ τρίτον αὖτ' Αἴαντα ἰδὼν ἐρέειν' ὃ γεραιός· | 225 |
| τὸ τρίτον δὲ ἰδὼν τὸν Αἴαντα ὁ γέρων ἠρώτησε· | |
| τίς τὰρ ὅδ' ἄλλος Ἀχαιὸς ἀνὴρ ἠΰς τε μέγας τε | 226 |
| τίς δὴ οὗτος ὁ ἄλλος Ἕλλην ἐστὶν ἀνὴρ ἀγαθός τε καὶ μέγας, | |
| ἔξοχος Ἀργείων κεφαλήν τε καὶ εὐρέας ὤμους; | 227 |
| προέχων τῶν Ἑλλήνων, κατά τε τὸ μῆκος τοῦ σώματος, καὶ τὸ πλάτος τῶν ὤμων. | |
| τὸν δ' Ἑλένη τανύπεπλος ἀμείβετο δῖα γυναικῶν· | 228 |
| Ἑλένη δ' αὐτῷ ἀπεκρίνατο ἡ ἐκτεταμένον πέπλον φοροῦσα, ἡ ἔνδοξος τῶν γυναικῶν· | |
| οὗτος δ' Αἴας ἐστὶ πελώριος ἕρκος Ἀχαιῶν· | 229 |
| οὗτος Αἴας ἐστὶν ὁ μέγας καὶ ἐξαίσιος, τὸ περίφραγμα τῶν Ἑλλήνων. | |
| Ἰδομενεὺς δ' ἑτέρωθεν ἐνὶ Κρήτεσσι θεὸς ὣς | 230 |
| Ἰδομενεὺς δὲ κατὰ τὸ ἕτερον μέρος, καθάπερ θεός, ἐν τοῖς Κρησὶν ἵσταται· | |
| ἕστηκ', ἀμφὶ δέ μιν Κρητῶν ἀγοὶ ἠγερέθονται. | 231 |
| περὶ δὲ αὐτὸν οἱ ἡγεμόνες τῶν Κρητῶν συναθροίζονται. | |
| πολλάκι μιν ξείνισσεν ἀρηΐφιλος Μενέλαος | 232 |
| πολλάκις αὐτὸν ἐξενοδόχησεν ὁ πολεμικὸς Μενέλαος | |
| οἴκῳ ἐν ἡμετέρῳ ὁπότε Κρήτηθεν ἵκοιτο. | 233 |
| ἐν τῷ ἡμετέρῳ οἴκῳ, ὁπότε ἐκ τῆς Κρήτης ἀφικνεῖτο· | |
| νῦν δ' ἄλλους μὲν πάντας ὁρῶ ἑλίκωπας Ἀχαιούς, | 234 |
| νῦν δὲ τοὺς μὲν ἄλλους πάντας εὐοφθάλμους Ἕλληνας ὁρῶ, | |
| οὕς κεν ἐὺ̈ γνοίην καί τ' οὔνομα μυθησαίμην· | 235 |
| οὓς καὶ γνωρίσαιμ' ἄν, καὶ τὴν προσηγορίαν εἴποιμι, | |
| δοιὼ δ' οὐ δύναμαι ἰδέειν κοσμήτορε λαῶν | 236 |
| δύο δὲ ἡγεμόνας καὶ βασιλεῖς ἀνδρῶν οὐ δύναμαι ἰδεῖν, | |
| Κάστορά θ' ἱππόδαμον καὶ πὺξ ἀγαθὸν Πολυδεύκεα | 237 |
| τόν τε ἱππικὸν Κάστορα, καὶ τὸν ἀγαθὸν τὴν πυκτικὴν τέχνην Πολυδεύκη, | |
| αὐτοκασιγνήτω, τώ μοι μία γείνατο μήτηρ. | 238 |
| τοὺς αὐταδέλφους μοι, οὕς μοι μία μήτηρ ἔτεκε· | |
| ἢ οὐχ ἑσπέσθην Λακεδαίμονος ἐξ ἐρατεινῆς, | 239 |
| ἢ οὐκ ἠκολούθησαν τοῖς ἄλλοις ἐκ τῆς ἐπεράστου Λακεδαίμονος, | |
| ἢ δεύρω μὲν ἕποντο νέεσσ' ἔνι ποντοπόροισι, | 240 |
| ἢ εἵποντο μὲν κἀκεῖνοι ἐνθάδε διὰ τῶν θαλασσοπλόων νεῶν, | |
| νῦν αὖτ' οὐκ ἐθέλουσι μάχην καταδύμεναι ἀνδρῶν | 241 |
| νῦν δὲ δὴ οὐ θέλουσιν εἰσελθεῖν κατὰ τὴν μάχην τῶν ἀνδρῶν, | |
| αἴσχεα δειδιότες καὶ ὀνείδεα πόλλ' ἅ μοί ἐστιν. | 242 |
| φοβούμενοι τὰς αἰσχύνας καὶ τὰ ὀνείδη, ἅ μοι πολλὰ πάρεισιν; | |
| ὣς φάτο, τοὺς δ' ἤδη κάτεχεν φυσίζοος αἶα | 243 |
| οὕτως εἶπε. τούτους δὲ ἤδη κατέσχε τεθνεῶτας ἡ τὰ πρὸς τὸ ζῆν φύουσα γῆ | |
| ἐν Λακεδαίμονι αὖθι φίλῃ ἐν πατρίδι γαίῃ. | 244 |
| ἐν τῇ Λακεδαίμονι, αὐτόθι ἐν τῇ πατρίδι τῇ προσφιλεῖ γῇ. | |
| κήρυκες δ' ἀνὰ ἄστυ θεῶν φέρον ὅρκια πιστὰ | 245 |
| οἱ κήρυκες δὲ κατὰ τὴν πόλιν ἔφερον τοὺς πιστοὺς ὅρκους τῶν θεῶν, | |
| ἄρνε δύω καὶ οἶνον ἐΰφρονα καρπὸν ἀρούρης | 246 |
| ἄρνας δύο, καὶ οἶνον καρπὸν εὐφραντικὸν τῆς γῆς | |
| ἀσκῷ ἐν αἰγείῳ· φέρε δὲ κρητῆρα φαεινὸν | 247 |
| ἐν αἰγείῳ ἀσκῷ· ἔφερε δὲ κρατῆρα λαμπρὸν | |
| κῆρυξ Ἰδαῖος ἠδὲ χρύσεια κύπελλα· | 248 |
| ὁ Ἰδαῖος κῆρυξ, καὶ χρυσᾶ ποτήρια· | |
| ὄτρυνεν δὲ γέροντα παριστάμενος ἐπέεσσιν· | 249 |
| πλησίον δὲ στὰς παρώξυνε τὸν γέροντα λόγοις, λέγων· | |
| ὄρσεο Λαομεδοντιάδη, καλέουσιν ἄριστοι | 250 |
| ὦ υἱὲ τοῦ Λαομέδοντος ἀνάστα, καλοῦσι σε οἱ ἄριστοι | |
| Τρώων θ' ἱπποδάμων καὶ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων | 251 |
| τῶν ἱππικῶν Τρῴων, καὶ τῶν σιδηροθωράκων Ἑλλήνων | |
| ἐς πεδίον καταβῆναι ἵν' ὅρκια πιστὰ τάμητε· | 252 |
| κατελθεῖν εἰς τὸ πεδίον, ἵνα ὅρκους πιστοὺς δι' ἐντόμων θυμάτων ποιήσητε. | |
| αὐτὰρ Ἀλέξανδρος καὶ ἀρηΐφιλος Μενέλαος | 253 |
| Ἀλέξανδρος δὲ καὶ Μενέλαος ὁ πολεμικὸς | |
| μακρῇς ἐγχείῃσι μαχήσοντ' ἀμφὶ γυναικί· | 254 |
| διὰ μακρῶν δοράτων πολεμήσουσι περὶ τῆς γυναικός· | |
| τῷ δέ κε νικήσαντι γυνὴ καὶ κτήμαθ' ἕποιτο· | 255 |
| τῷ νικήσαντι δὲ ἡ γυνὴ καὶ τὰ χρήματα ἀκολουθήσει· | |
| οἳ δ' ἄλλοι φιλότητα καὶ ὅρκια πιστὰ ταμόντες | 256 |
| οἱ ἄλλοι δὲ φιλίαν καὶ ὅρκους πιστοὺς δι' ἐντόμων θυμάτων ποιήσαντες | |
| ναίοιμεν Τροίην ἐριβώλακα, τοὶ δὲ νέονται | 257 |
| οἰκοῖμεν ἂν τὴν εὔγειον Τροίαν· οὗτοι δὲ πορευέσθωσαν | |
| Ἄργος ἐς ἱππόβοτον καὶ Ἀχαιΐδα καλλιγύναικα. | 258 |
| εἰς τὸ Ἄργος τὸ ἱπποτρόφον καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα τὴν γυναῖκας ὡραίας ἔχουσαν. | |
| ὣς φάτο ῥίγησεν δ' ὃ γέρων, ἐκέλευσε δ' ἑταίρους | 259 |
| οὕτως εἶπε· ἐφοβήθη δὲ ὁ γέρων, εἶπε δὲ τοῖς φίλοις | |
| ἵππους ζευγνύμεναι· τοὶ δ' ὀτραλέως ἐπίθοντο. | 260 |
| ζεῦξαι τοὺς ἵππους· οἱ δὲ ταχέως ὑπήκουσαν, | |
| ἂν δ' ἄρ' ἔβη Πρίαμος, κατὰ δ' ἡνία τεῖνεν ὀπίσσω· | 261 |
| ἀνέβη δὲ ὁ Πρίαμος, κατέτεινε δὲ τοὺς λώρους τῶν χαλινῶν ὄπισθεν, | |
| πὰρ δέ οἱ Ἀντήνωρ περικαλλέα βήσετο δίφρον· | 262 |
| παρ' αὐτῷ δὲ καὶ Ἀντήνωρ ἀνέβη ἐπὶ τὸ περικαλλὲς καὶ ὡραῖον ἅρμα· | |
| τὼ δὲ διὰ Σκαιῶν πεδίον δ' ἔχον ὠκέας ἵππους. | 263 |
| οὗτοι δὲ διὰ τῶν Σκαιῶν πυλῶν ἐπὶ τὸ πεδίον ἤλαυνον τοὺς ταχεῖς ἵππους. | |
| ἀλλ' ὅτε δή ῥ' ἵκοντο μετὰ Τρῶας καὶ Ἀχαιούς, | 264 |
| ἀλλ' ἡνίκα δὴ ἀφίκοντο πρὸς τοὺς Τρῷας καὶ Ἕλληνας, | |
| ἐξ ἵππων ἀποβάντες ἐπὶ χθόνα πουλυβότειραν | 265 |
| καταβάντες ἐκ τῶν ἵππων εἰς γῆν τὴν πολυτρόφον, | |
| ἐς μέσσον Τρώων καὶ Ἀχαιῶν ἐστιχόωντο. | 266 |
| ἐπορεύοντο εἰς τὸ μέσον τῶν Τρώων καὶ τῶν Ἑλλήνων. | |
| ὄρνυτο δ' αὐτίκ' ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων, | 267 |
| ἀνέστη δὲ ἐπὶ τούτοις εὐθέως Ἀγαμέμνων ὁ βασιλεὺς τῶν ἀνδρῶν, | |
| ἂν δ' Ὀδυσεὺς πολύμητις· ἀτὰρ κήρυκες ἀγαυοὶ | 268 |
| ἀνέστη δὲ καὶ Ὀδυσσεὺς ὁ πολύβουλος. οἱ δὲ λαμπροὶ κήρυκες | |
| ὅρκια πιστὰ θεῶν σύναγον, κρητῆρι δὲ οἶνον | 269 |
| τὰ καθ' ὧν ὀμόσειν ἔμελλον, ἤτοι τὰ ὁρκωμόσια τῶν θεῶν τὰ πιστὰ συνῆγον, ἐν τῷ κρατῆρι δὲ οἶνον | |
| μίσγον, ἀτὰρ βασιλεῦσιν ὕδωρ ἐπὶ χεῖρας ἔχευαν. | 270 |
| ἐνέχεον, τοῖς βασιλεῦςι δὲ ὕδωρ κατὰ χειρῶν ἔχεαν· | |
| Ἀτρεΐδης δὲ ἐρυσσάμενος χείρεσσι μάχαιραν, | 271 |
| ὁ δὲ υἱὸς τοῦ Ἀτρέως σπασάμενος ταῖς χερσὶ τὴν μάχαιραν, | |
| ἥ οἱ πὰρ ξίφεος μέγα κουλεόν αἰὲν ἄωρτο, | 272 |
| ἥτις αὐτῷ παρὰ τὴν μεγάλην θήκην τοῦ ξίφους ἀεὶ ἐκρέματο, | |
| ἀρνῶν ἐκ κεφαλέων τάμνε τρίχας· αὐτὰρ ἔπειτα | 273 |
| ἐκ τῶν κεφαλῶν τῶν ἀρνῶν ἀπέκοψε τὰς τρίχας· | |
| κήρυκες Τρώων καὶ Ἀχαιῶν νεῖμαν ἀρίστοις. | 274 |
| οἱ δὲ κήρυκες τοῖς ἀρίστοις τῶν Τρῴων καὶ τῶν Ἑλλήνων διένειμαν αὐτάς· | |
| τοῖσιν δ' Ἀτρεΐδης μεγάλ' εὔχετο χεῖρας ἀνασχών· | 275 |
| ἐπὶ τούτοις δὲ ὁ υἱὸς τοῦ Ἀτρέως μεγάλως ηὔχετο ἄρας τὰς χεῖρας, λέγων· | |
| Ζεῦ πάτερ Ἴδηθεν μεδέων κύδιστε μέγιστε, | 276 |
| ὦ Ζεῦ πάτερ, ὁ ἐκ τῆς Ἴδης βασιλεύων ἁπάντων, ἐνδοξότατε, ὑψηλότατε, | |
| Ἠέλιός θ', ὃς πάντ' ἐφορᾷς καὶ πάντ' ἐπακούεις, | 277 |
| καὶ Ἥλιε, ὃς πάντα ὁρᾶς καὶ πάντα ἀκούεις, | |
| καὶ ποταμοὶ καὶ γαῖα, καὶ οἳ ὑπένερθε καμόντας | 278 |
| καὶ Ποταμοί, καὶ Γῆ, καὶ οὗτοι οἳ κάτω ἐν Ἅιδου τοὺς τεθνεῶτας | |
| ἀνθρώπους τίνυσθον ὅτις κ' ἐπίορκον ὀμόσσῃ, | 279 |
| ἀνθρώπους τιμωρεῖσθε, ὃς ἂν τοὺς ὅρκους παραβῇ, καὶ ἐπιορκήσῃ, | |
| ὑμεῖς μάρτυροι ἔστε, φυλάσσετε δ' ὅρκια πιστά· | 280 |
| ὑμεῖς ὑπάρχετε μάρτυρες, διατηρεῖτε δὲ τοὺς πιστοὺς ὅρκους· | |
| εἰ μέν κεν Μενέλαον Ἀλέξανδρος καταπέφνῃ | 281 |
| εἰ μὲν ὁ Ἀλέξανδρος ἀποκτείνῃ τὸν Μενέλαον, | |
| αὐτὸς ἔπειθ' Ἑλένην ἐχέτω καὶ κτήματα πάντα, | 282 |
| αὐτὸς μετὰ ταῦτα ἐχέτω τὴν Ἑλένην, καὶ τὰ χρήματα πάντα, | |
| ἡμεῖς δ' ἐν νήεσσι νεώμεθα ποντοπόροισιν· | 283 |
| ἡμεῖς δὲ πορευώμεθα διὰ τῶν θαλασσοπλόων νεῶν. | |
| εἰ δέ κ' Ἀλέξανδρον κτείνῃ ξανθὸς Μενέλαος, | 284 |
| εἰ δὲ Μενέλαος ὁ πυρρὸς ἀποκτείνῃ τὸν Ἀλέξανδρον, | |
| Τρῶας ἔπειθ' Ἑλένην καὶ κτήματα πάντ' ἀποδοῦναι, | 285 |
| τοὺς Τρῷας μετὰ ταῦτα ἀποδοῦναι τὴν Ἑλένην, καὶ πάντα τὰ χρήματα, | |
| τιμὴν δ' Ἀργείοις ἀποτινέμεν ἥν τιν' ἔοικεν, | 286 |
| καὶ πρὸς τούτοις ἀντέκτισιν ἀποτιννῦναι ἡμῖν, ἥντινα δεῖ, | |
| ἥ τε καὶ ἐσσομένοισι μετ' ἀνθρώποισι πέληται. | 287 |
| ἥτις ἂν καὶ ἐν τοῖς μεταγενεστέροις ἀνθρώποις διαμείνειεν. | |
| εἰ δ' ἂν ἐμοὶ τιμὴν Πρίαμος Πριάμοιό τε παῖδες | 288 |
| ἐὰν δὲ ὁ Πρίαμος, καὶ οἱ παῖδες τοῦ Πριάμου | |
| τίνειν οὐκ ἐθέλωσιν Ἀλεξάνδροιο πεσόντος, | 289 |
| ἀντέκτισιν ἐμοὶ ἀποδοῦναι οὐκ ἐθελήσωσιν, ἀποθανόντος τοῦ Ἀλεξάνδρου, | |
| αὐτὰρ ἐγὼ καὶ ἔπειτα μαχήσομαι εἵνεκα ποινῆς | 290 |
| ἀλλ' ἐγὼ καὶ μετὰ ταῦτα πολεμήσω, χάριν τοῦ προστίμου, | |
| αὖθι μένων, ἧός κε τέλος πολέμοιο κιχείω. | 291 |
| διατρίβων ἐνταῦθα, μέχρις οὗ καταλάβω τὸ τοῦ πολέμου τέλος. | |
| ἦ, καὶ ἀπὸ στομάχους ἀρνῶν τάμε νηλέϊ χαλκῷ· | 292 |
| εἶπε, καὶ τοὺς φάρυγγας τῶν ἀρνῶν ἀπέκοψε σιδήρῳ ἀνηλεεῖ, | |
| καὶ τοὺς μὲν κατέθηκεν ἐπὶ χθονὸς ἀσπαίροντας | 293 |
| καὶ τούτους μὲν ἔθηκε κατὰ γῆς σκαρίζοντας, | |
| θυμοῦ δευομένους· ἀπὸ γὰρ μένος εἵλετο χαλκός. | 294 |
| ψυχῆς ἀπεστερημένους· ὁ γὰρ σίδηρος ἀφείλετο αὐτῶν τὴν ἰσχύν· | |
| οἶνον δ' ἐκ κρητῆρος ἀφυσσόμενοι δεπάεσσιν | 295 |
| οἶνον δὲ ἐκ τοῦ κρατῆρος ἀρυσάμενοι τοῖς ποτηρίοις | |
| ἔκχεον, ἠδ' εὔχοντο θεοῖς αἰειγενέτῃσιν. | 296 |
| ἐξέχεον, οἱ δὲ εὔχοντο τοῖς θεοῖς τοῖς ἀεὶ οὖσι. | |
| ὧδε δέ τις εἴπεσκεν Ἀχαιῶν τε Τρώων τε· | 297 |
| οὕτω δέ τις εἶπεν ἀναβλέψας εἰς τὸν πλατὺν οὐρανόν· | |
| Ζεῦ κύδιστε μέγιστε καὶ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι | 298 |
| ὦ Ζεῦ ἐνδοξότατε, καὶ ὑψηλότατε, καὶ οἱ λοιποὶ ἀθάνατοι θεοί, | |
| ὁππότεροι πρότεροι ὑπὲρ ὅρκια πημήνειαν | 299 |
| οἵτινες ἂν ἀφ' ἡμῶν πρότερον τοὺς ὅρκους βλάψειαν, ἤτοι παραβαῖεν, | |
| ὧδέ σφ' ἐγκέφαλος χαμάδις ῥέοι ὡς ὅδε οἶνος | 300 |
| οὕτως ὁ ἐγκέφαλος αὐτῶν χαμαὶ χέοιτο, ὥσπερ οὗτος ὁ οἶνος, | |
| αὐτῶν καὶ τεκέων, ἄλοχοι δ' ἄλλοισι δαμεῖεν. | 301 |
| καὶ τῶν τέκνων αὐτῶν, αἱ γαμεταὶ δὲ ἄλλοις ἀνδράσι μιγείησαν. | |
| ὣς ἔφαν, οὐδ' ἄρα πώ σφιν ἐπεκραίαινε Κρονίων. | 302 |
| οὕτως εἶπον. οὔπω δ' ἄρα τὴν αἴτησιν αὐτοῖς ἐπετέλει ὁ τοῦ Κρόνου υἱός. | |
| τοῖσι δὲ Δαρδανίδης Πρίαμος μετὰ μῦθον ἔειπε· | 303 |
| ἐν τούτοις δὲ Πρίαμος ὁ ἀπόγονος τοῦ Δαρδάνου εἶπε λόγον· | |
| κέκλυτέ μευ Τρῶες καὶ ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοί· | 304 |
| ἀκούσατέ μου, ὦ Τρῷες, καὶ εὔοπλοι Ἕλληνες· | |
| ἤτοι ἐγὼν εἶμι προτὶ Ἴλιον ἠνεμόεσσαν | 305 |
| ἐγὼ μὲν ἀπελεύσομαι πρὸς τὴν ἀνεμώδη, καὶ ὑψηλὴν Ἴλιον, | |
| ἄψ, ἐπεὶ οὔ πω τλήσομ' ἐν ὀφθαλμοῖσιν ὁρᾶσθαι | 306 |
| εἰς τὰ ὀπίσω, ἐπειδὴ οὐδαμῶς καρτερήσω πρὸ ὀφθαλμῶν ὁρᾷν | |
| μαρνάμενον φίλον υἱὸν ἀρηιφίλῳ Μενελάῳ· | 307 |
| τὸν ἀγαπητὸν υἱὸν μαχόμενον τῷ πολεμικῷ Μενελάῳ· | |
| Ζεὺς μέν που τό γε οἶδε καὶ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι | 308 |
| ὁ Ζεὺς δέ που τοῦτο ἐπίσταται, καὶ οἱ ἄλλοι ἀθάνατοι θεοί, | |
| ὁπποτέρῳ θανάτοιο τέλος πεπρωμένον ἐστίν. | 309 |
| ᾧ τινι τούτων τὸ τέλος τοῦ θανάτου εἵμαρτο. | |
| ἦ ῥα καὶ ἐς δίφρον ἄρνας θέτο ἰσόθεος φώς, | 310 |
| εἶπε δὴ, καὶ τοὺς ἄρνας ἐπὶ τοῦ ἅρματος ἔθηκεν ὁ τοῖς θεοῖς ἴσος ἀνήρ· | |
| ἂν δ' ἄρ' ἔβαιν' αὐτός, κατὰ δ' ἡνία τεῖνεν ὀπίσσω· | 311 |
| ἀνέβη δ' οὖν αὐτός, κατέτεινε δὲ τοὺς λώρους τῶν χαλινῶν ὄπισθεν· | |
| πὰρ δέ οἱ Ἀντήνωρ περικαλλέα βήσετο δίφρον. | 312 |
| παρ' αὐτῷ δὲ καὶ Ἀντήνωρ ἐπὶ τὸ περικαλλές, καὶ ὡραῖον ἄρμα ἀνέβη. | |
| τὼ μὲν ἄρ' ἄψορροι προτὶ Ἴλιον ἀπονέοντο· | 313 |
| οὗτοι μὲν δὴ ὀπισθόρμητοι πρὸς τὴν Ἴλιον ἐπανήρχοντο. | |
| Ἕκτωρ δὲ Πριάμοιο πάϊς καὶ δῖος Ὀδυσσεὺς | 314 |
| Ἕκτωρ δὲ ὁ τοῦ Πριάμου υἱός, καὶ ὁ ἔνδοξος Ὀδυσσεύς, | |
| χῶρον μὲν πρῶτον διεμέτρεον, αὐτὰρ ἔπειτα | 315 |
| πρῶτον μὲν διεμέτρουν τόπου διάστημα, ἔπειτα δὲ | |
| κλήρους ἐν κυνέῃ χαλκήρεϊ πάλλον ἑλόντες, | 316 |
| λαβόντες κλήρους ἐκίνουν αὐτοὺς ἐν περικεφαλαία χαλκῷ ἡρμοσμένῃ, | |
| ὁππότερος δὴ πρόσθεν ἀφείη χάλκεον ἔγχος. | 317 |
| ὅστις ἂν αὐτῶν πρότερον ἀφῇ, καὶ ῥίψῃ κατὰ τοῦ ἑτέρου τὸ χαλκοῦν δόρυ. | |
| λαοὶ δ' ἠρήσαντο, θεοῖσι δὲ χεῖρας ἀνέσχον, | 318 |
| οἱ λαοὶ δὲ εὔξαντο, τοῖς θεοῖς δὲ ᾖραν τὰς χεῖρας. | |
| ὧδε δέ τις εἴπεσκεν Ἀχαιῶν τε Τρώων τε· | 319 |
| οὕτω δέ τις ἀπὸ τῶν Ἑλλήνων, καὶ Τρῴων εἶπεν· | |
| Ζεῦ πάτερ Ἴδηθεν μεδέων κύδιστε μέγιστε | 320 |
| ὦ Ζεῦ πάτερ, ὁ ἐκ τῆς Ἴδης βασιλεύων ἁπάντων, ἐνδοξότατε, ὑψηλότατε, | |
| ὁππότερος τάδε ἔργα μετ' ἀμφοτέροισιν ἔθηκε, | 321 |
| ὅστις αὐτῶν ταῦτα τὰ ἔργα ἐν ἀμφοτέροις ἐποίησε, | |
| τὸν δὸς ἀποφθίμενον δῦναι δόμον Ἄϊδος εἴσω, | 322 |
| τοῦτον δὸς ἀπολωλότα τὸν ἐν Ἅιδου οἶκον εἰσελθεῖν, | |
| ἡμῖν δ' αὖ φιλότητα καὶ ὅρκια πιστὰ γενέσθαι. | 323 |
| ἡμῖν δ' αὖθις φιλίαν καὶ ὅρκους πιστοὺς γενέσθαι. | |
| ὣς ἄρ' ἔφαν, πάλλεν δὲ μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ | 324 |
| οὕτω δὴ εἶπον. Ἕκτωρ δὲ ὁ μέγας, ὁ ταχέως τὴν περικεφαλαίαν κινῶν τὰς ψήφους ἐκίνει | |
| ἂψ ὁρόων· Πάριος δὲ θοῶς ἐκ κλῆρος ὄρουσεν. | 325 |
| εἰς τὰ ὀπίσω ὁρῶν· τοῦ Πάριδος δὲ ἡ ψῆφος ὀξέως ἀπεπήδησε· | |
| οἳ μὲν ἔπειθ' ἵζοντο κατὰ στίχας, ἧχι ἑκάστῳ | 326 |
| οἱ μὲν οὖν ἄλλοι μετὰ ταῦτα ἐκάθιζον κατὰ τὰς τάξεις, ὅπου ἑκάστῳ | |
| ἵπποι ἀερσίποδες καὶ ποικίλα τεύχε' ἔκειτο· | 327 |
| οἱ ταχύποδες ἵπποι, καὶ τὰ ποικίλως κατεσκευασμένα ὅπλα ἔκειντο. | |
| αὐτὰρ ὅ γ' ἀμφ' ὤμοισιν ἐδύσετο τεύχεα καλὰ | 328 |
| ὁ δὲ κατὰ τοὺς ὤμους περιεβάλετο τὰ περικαλλῆ ὅπλα Ἀλέξανδρος | |
| δῖος Ἀλέξανδρος Ἑλένης πόσις ἠϋκόμοιο. | 329 |
| ὁ ἔνδοξος ὁ ἀνὴρ τῆς καλλικόμου Ἑλένης· | |
| κνημῖδας μὲν πρῶτα περὶ κνήμῃσιν ἔθηκε | 330 |
| πρῶτον μὲν κνημῖδας περὶ τὰς κνήμας ἐβάλετο, | |
| καλάς, ἀργυρέοισιν ἐπισφυρίοις ἀραρυίας· | 331 |
| χρησίμους πρὸς φυλακήν, καλύμμασι τῶν σφυρῶν ἀργυροῖς ἐφηρμοσμένας· | |
| δεύτερον αὖ θώρηκα περὶ στήθεσσιν ἔδυνεν | 332 |
| δεύτερον δὲ τῷ στήθει περιεδύσατο θώρακα | |
| οἷο κασιγνήτοιο Λυκάονος· ἥρμοσε δ' αὐτῷ. | 333 |
| τοῦ ἑαυτοῦ ἀδελφοῦ τοῦ Λυκάονος, ἁρμόδιος δὲ αὐτῷ γέγονε· | |
| ἀμφὶ δ' ἄρ' ὤμοισιν βάλετο ξίφος ἀργυρόηλον | 334 |
| τοῖς ὤμοις δὲ περιεβάλετο ξίφος ἀργυροῖς ἥλοις κεκοσμημένον | |
| χάλκεον, αὐτὰρ ἔπειτα σάκος μέγα τε στιβαρόν τε· | 335 |
| σιδηροῦν· μετὰ ταῦτα δὲ τὴν μεγάλην τε καὶ ἰσχυρὰν ἀσπίδα· | |
| κρατὶ δ' ἐπ' ἰφθίμῳ κυνέην εὔτυκτον ἔθηκεν | 336 |
| ἐπὶ δὲ τῇ ἰσχυρᾷ κεφαλῇ τὴν καλῶς κατεσκευασμένην περικεφαλαίαν ἐπέθηκεν τὴν ἱππείαις θριξὶ | |
| ἵππουριν· δεινὸν δὲ λόφος καθύπερθεν ἔνευεν· | 337 |
| κεκοσμημένην· φοβερῶς δὲ ὁ λόφος ἄνωθεν κατένευεν· | |
| εἵλετο δ' ἄλκιμον ἔγχος, ὅ οἱ παλάμηφιν ἀρήρει. | 338 |
| ἔλαβε τὸ ἰσχυρὸν δόρυ, ὅπερ τῇ χειρὶ αὐτοῦ ἥρμοζε· | |
| ὣς δ' αὔτως Μενέλαος ἀρήιος ἔντε' ἔδυνεν. | 339 |
| ὡσαύτως δὲ καὶ Μενέλαος ὁ πολεμικὸς τὰ ὅπλα ἐνεδύσατο. | |
| οἳ δ' ἐπεὶ οὖν ἑκάτερθεν ὁμίλου θωρήχθησαν, | 340 |
| οὗτοι δὲ ἐπειδὴ ἑκατέρωθεν τοῦ πλήθους, ἤτοι ἐξ ἑκατέρου μέρους καθωπλίσθησαν, | |
| ἐς μέσσον Τρώων καὶ Ἀχαιῶν ἐστιχόωντο | 341 |
| εἰς τὸ μέσον τῶν Τρῴων καὶ τῶν Ἑλλήνων ἐπορεύοντο | |
| δεινὸν δερκόμενοι· θάμβος δ' ἔχεν εἰσορόωντας | 342 |
| καταπληκτικῶς ὁρῶντες· ἔκπληξις δὲ κατεῖχε βλέποντας | |
| Τρῶάς θ' ἱπποδάμους καὶ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς. | 343 |
| τοὺς ἱππικούς τε Τρῷας, καὶ εὐόπλους Ἕλληνας. | |
| καί ῥ' ἐγγὺς στήτην διαμετρητῷ ἐνὶ χώρῳ | 344 |
| καὶ δὴ ἐγγὺς ἔστησαν ἐν τῷ διαμεμετρημένῳ τόπῳ | |
| σείοντ' ἐγχείας ἀλλήλοισιν κοτέοντε. | 345 |
| κινοῦντες τὰ δόρατα ἀλλήλοις μνητικακοῦντες καὶ ὀργιζόμενοι. | |
| πρόσθε δ' Ἀλέξανδρος προΐει δολιχόσκιον ἔγχος, | 346 |
| πρότερον δὲ ὁ Ἀλέξανδρος ἀφῆκε τὸ μακρὰν σκιὰν ἀποτελοῦν δόρυ, | |
| καὶ βάλεν Ἀτρεΐδαο κατ' ἀσπίδα πάντοσε ἴσην, | 347 |
| καὶ ἔβαλε κατὰ τὴν ἀσπίδα τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἀτρέως τὴν πανταχόθεν ἴσην, ἤτοι τὴν κυκλοτερῆ, | |
| οὐδ' ἔρρηξεν χαλκός, ἀνεγνάμφθη δέ οἱ αἰχμὴ | 348 |
| οὐδὲ διέσπασε τὸν σίδηρον, ἀνεκάμφθη δ' αὐτοῦ ἡ ἐπιδορατὶς | |
| ἀσπίδ' ἐνὶ κρατερῇ· ὃ δὲ δεύτερον ὄρνυτο χαλκῷ | 349 |
| ἐν τῇ ἰσχυρᾷ ἀσπίδι. ὁ δὲ δεύτερος ὥρμησε μετὰ τοῦ σιδήρου | |
| Ἀτρεΐδης Μενέλαος ἐπευξάμενος Διὶ πατρί· | 350 |
| ὁ τοῦ Ἀτρέως υἱὸς Μενέλαος, εὐξάμενος Διῒ τῷ πατρὶ οὕτως | |
| Ζεῦ ἄνα δὸς τίσασθαι ὅ με πρότερος κάκ' ἔοργε | 351 |
| ὦ Ζεῦ βασιλεῦ παράσχου μοι τιμωρήσασθαι | |
| δῖον Ἀλέξανδρον, καὶ ἐμῇς ὑπὸ χερσὶ δάμασσον, | 352 |
| τὸν ἔνδοξον Ἀλέξανδρον, ὅς με πρότερον κακὰ εἰργάσατο, καὶ ἀπόλεσον αὐτὸν διὰ τῶν ἐμῶν χειρῶν, | |
| ὄφρα τις ἐρρίγῃσι καὶ ὀψιγόνων ἀνθρώπων | 353 |
| ὅπως καί τις τῶν μεταγενεστέρων ἀνθρώπων φοβηθῇ | |
| ξεινοδόκον κακὰ ῥέξαι, ὅ κεν φιλότητα παράσχῃ. | 354 |
| ξενοδόκον κακὰ εἰργάσθαι, ὃς ἂν αὐτῷ φιλοφροσύνην παράσχῃ. | |
| ἦ ῥα καὶ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἔγχος, | 355 |
| εἶπε δὴ, καὶ διασείσας ἀφῆκε τὸ μακρὰν σκιὰν ἀποτελοῦν δόρυ, | |
| καὶ βάλε Πριαμίδαο κατ' ἀσπίδα πάντοσε ἴσην· | 356 |
| καὶ ἔβαλε κατὰ τὴν ἀσπίδα τοῦ υἱοῦ τοῦ Πριάμου τὴν πανταχόθεν ἴσην, ἤτοι τὴν κυκλοτερῆ. | |
| διὰ μὲν ἀσπίδος ἦλθε φαεινῆς ὄβριμον ἔγχος, | 357 |
| διὰ μὲν οὖν τῆς ἀσπίδος τῆς λαμπρᾶς διῆλθε τὸ ἰσχυρὸν δόρυ, | |
| καὶ διὰ θώρηκος πολυδαιδάλου ἠρήρειστο· | 358 |
| καὶ διὰ τοῦ θώρακος τοῦ ποικίλου ἥρμοστο παγέν· | |
| ἀντικρὺ δὲ παραὶ λαπάρην διάμησε χιτῶνα | 359 |
| καταντικρὺ δὲ παρὰ τὴν λαπάραν διέρρηξε τὸν χιτῶνα τὸ δόρυ· | |
| ἔγχος· ὃ δ' ἐκλίνθη καὶ ἀλεύατο κῆρα μέλαιναν. | 360 |
| ὁ δὲ ἔκαμψε μικρὸν ἑαυτόν, καὶ ἐξέφυγε τὴν σκότους παρεκτικὴν θανατηφόρον μοῖραν. | |
| Ἀτρεΐδης δὲ ἐρυσσάμενος ξίφος ἀργυρόηλον | 361 |
| ὁ δὲ υἱὸς τοῦ Ἀτρέως σπασάμενος τὸ ξίφος τὸ ἀργυροῖς ἥλοις κεκοσμημένον, | |
| πλῆξεν ἀνασχόμενος κόρυθος φάλον· ἀμφὶ δ' ἄρ' αὐτῷ | 362 |
| ἔτυψεν ἀνατείνας τὸ μετωπίδιον τῆς περικεφαλαίας· περὶ αὐτὸ δὲ | |
| τριχθά τε καὶ τετραχθὰ διατρυφὲν ἔκπεσε χειρός. | 363 |
| εἰς τρία καὶ τέσσαρα διακλασθὲν τὸ ξίφος κατέπεσεν ἐκ τῆς χειρός. | |
| Ἀτρεΐδης δ' ᾤμωξεν ἰδὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν· | 364 |
| ὁ δὲ υἱὸς τοῦ Ἀτρέως ἐστέναξεν ἀναβλέψας εἰς τὸν πλατὺν οὐρανόν, λέγων· | |
| Ζεῦ πάτερ οὔ τις σεῖο θεῶν ὀλοώτερος ἄλλος· | 365 |
| ὦ Ζεῦ πάτερ, οὐδεὶς ἄλλος ἀπὸ τῶν θεῶν ἐστιν ὀλεθριώτερος σοῦ· | |
| ἦ τ' ἐφάμην τίσασθαι Ἀλέξανδρον κακότητος· | 366 |
| ὄντως ᾠήθην τιμωρήσασθαι τὸν Ἀλέξανδρον ἕνεκα τῆς κακίας αὐτοῦ· | |
| νῦν δέ μοι ἐν χείρεσσιν ἄγη ξίφος, ἐκ δέ μοι ἔγχος | 367 |
| νῦν δέ μοι τὸ ξίφος κατεκλάσθη ἐν ταῖς χερσί· τὸ δόρυ δέ μοι | |
| ἠΐχθη παλάμηφιν ἐτώσιον, οὐδ' ἔβαλόν μιν. | 368 |
| μάτην ἐξώρμηται τῆς χειρός, οὐδ' ἔτρωσα αὐτόν. | |
| ἦ καὶ ἐπαΐξας κόρυθος λάβεν ἱπποδασείης, | 369 |
| εἶπε, καὶ ἐφορμήσας ἔλαβεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς περικεφαλαίας τῆς ἱππείαις θριξὶ κεκοσμημένης· | |
| ἕλκε δ' ἐπιστρέψας μετ' ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς· | 370 |
| εἷλκε δὲ ἐπιστρέψας πρὸς τοὺς εὐόπλους Ἕλληνας· | |
| ἄγχε δέ μιν πολύκεστος ἱμὰς ἁπαλὴν ὑπὸ δειρήν, | 371 |
| ἦγχε δὲ αὐτὸν ὁ πολυκέντητος λῶρος ὑπὸ τὸν ἁπαλὸν τράχηλον, | |
| ὅς οἱ ὑπ' ἀνθερεῶνος ὀχεὺς τέτατο τρυφαλείης. | 372 |
| ὅστις αὐτῷ ὑπὸ τὸ ὑπογένειον ἥπλωτο, ὀχεὺς ὦν τῆς περικεφαλαίας· | |
| καί νύ κεν εἴρυσσέν τε καὶ ἄσπετον ἤρατο κῦδος, | 373 |
| καὶ δὴ εἵλκυσεν ἂν αὐτόν, καὶ δόξαν μεγίστην ἀπηνέγκατο, | |
| εἰ μὴ ἄρ' ὀξὺ νόησε Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη, | 374 |
| εἴ γε μὴ ταχέως ἐνόησεν Ἀφροδίτη ἡ θυγάτηρ τοῦ Διός, | |
| ἥ οἱ ῥῆξεν ἱμάντα βοὸς ἶφι κταμένοιο· | 375 |
| ἥτις αὐτῷ διέτεμε τὸν λῶρον τοῦ βοὸς τοῦ ἐν τῇ ἰδίᾳ ἀκμῇ καὶ ἰσχύι σφαγέντος· | |
| κεινὴ δὲ τρυφάλεια ἅμ' ἕσπετο χειρὶ παχείῃ. | 376 |
| κενὴ δὲ ἡ περικεφαλαία ἅμα τῇ παχείᾳ αὐτοῦ χειρὶ εἵπετο. | |
| τὴν μὲν ἔπειθ' ἥρως μετ' ἐϋκνήμιδας Ἀχαιοὺς | 377 |
| ταύτην μὲν οὖν μετὰ ταῦτα ὁ ἥρως πρὸς τοὺς εὐόπλους Ἕλληνας | |
| ῥῖψ' ἐπιδινήσας, κόμισαν δ' ἐρίηρες ἑταῖροι· | 378 |
| ἀπέρριψε συστρέψας, ἀνείλοντο δὲ αὐτὴν οἱ εὐάρμοστοι φίλοι. | |
| αὐτὰρ ὃ ἂψ ἐπόρουσε κατακτάμεναι μενεαίνων | 379 |
| οὗτος δὲ αὖθις ἐφώρμησε προθυμούμενος ἀνελεῖν αὐτὸν | |
| ἔγχεϊ χαλκείῳ· τὸν δ' ἐξήρπαξ' Ἀφροδίτη | 380 |
| δόρατι χαλκῷ· τοῦτον δὲ ἐξήρπασεν ἡ Ἀφροδίτη | |
| ῥεῖα μάλ' ὥς τε θεός, ἐκάλυψε δ' ἄρ' ἠέρι πολλῇ, | 381 |
| πάνυ ῥαδίως καθάπερ θεός, περιεκάλυψε δὲ αὐτὸν ἀέρι πολλῷ ὡς μὴ ὁρῷτο, | |
| κὰδ δ' εἷσ' ἐν θαλάμῳ εὐώδεϊ κηώεντι. | 382 |
| ἐκάθισε δὲ ἐν τῷ τεθυμιαμένῳ καὶ εὐώδει κοιτῶνι· | |
| αὐτὴ δ' αὖ Ἑλένην καλέουσ' ἴε· τὴν δὲ κίχανε | 383 |
| αὐτὴ δὲ δὴ τὴν Ἑλένην καλέσουσα ἐπορεύετο· εὗρε δὲ αὐτὴν | |
| πύργῳ ἐφ' ὑψηλῷ, περὶ δὲ Τρῳαὶ ἅλις ἦσαν· | 384 |
| ἐπὶ τῷ ὑψηλῷ πύργῳ· περὶ αὐτὴν δὲ γυναῖκες Τρῳάδες ἦσαν ἱκανῶς. | |
| χειρὶ δὲ νεκταρέου ἑανοῦ ἐτίναξε λαβοῦσα, | 385 |
| τῇ χειρὶ δὲ λαβομένη τοῦ θείου αὐτῆς ἱματίου περιεκίνησε | |
| γρηὶ δέ μιν ἐϊκυῖα παλαιγενέϊ προσέειπεν | 386 |
| γραίᾳ δὲ μακροβίῳ ὁμοιωθεῖσα εἶπε πρὸς αὐτὴν | |
| εἰροκόμῳ, ἥ οἱ Λακεδαίμονι ναιετοώσῃ | 387 |
| ἐριούργῳ, ἥτις αὐτῇ κατοικούσῃ ἐν τῇ Λακεδαίμονι | |
| ἤσκειν εἴρια καλά, μάλιστα δέ μιν φιλέεσκε· | 388 |
| εἰργάζετο ἔρια περικαλλῆ, λίαν δὲ αὐτὴν ἐφίλει· | |
| τῇ μιν ἐεισαμένη προσεφώνεε δῖ' Ἀφροδίτη· | 389 |
| ταύτῃ ὁμοιωθεῖσα ἡ ἔνδοξος Ἀφροδίτη εἶπε πρὸς αὐτὴν | |
| δεῦρ' ἴθ'· Ἀλέξανδρός σε καλεῖ οἶκον δὲ νέεσθαι. | 390 |
| ἐλθὲ ἐνθάδε, ὁ Ἀλέξανδρός σε καλεῖ πορεύεσθαι εἰς τὸν οἶκον· | |
| κεῖνος ὅ γ' ἐν θαλάμῳ καὶ δινωτοῖσι λέχεσσι | 391 |
| ἐκεῖνος οὗτός ἐστιν ἐν τῷ κοιτῶνι, καὶ τοῖς στρογγύλοις λέχεσι, | |
| κάλλεΐ τε στίλβων καὶ εἵμασιν· οὐδέ κε φαίης | 392 |
| κάλλει περιλάμπων, καὶ ἱματίοις, οὐδ' ἂν εἴποις αὐτὸν | |
| ἀνδρὶ μαχεσσάμενον τόν γ' ἐλθεῖν, ἀλλὰ χορὸν δὲ | 393 |
| ἀνδρὶ πολεμήσαντα ἀφικέσθαι, ἀλλ' εἰς χορείαν | |
| ἔρχεσθ', ἠὲ χοροῖο νέον λήγοντα καθίζειν. | 394 |
| ἀπέρχεσθαι, ἢ χορείας ἄρτι παυσάμενον καθίζειν. | |
| ὣς φάτο, τῇ δ' ἄρα θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ὄρινε· | 395 |
| οὕτως εἶπε· ταύτῃ δ᾽ ἄρα τὴν ψυχὴν ἐν τῷ στήθει συνετάραξε· | |
| καί ῥ' ὡς οὖν ἐνόησε θεᾶς περικαλλέα δειρὴν | 396 |
| καὶ δὴ ὡς ἐθεάσατο τὸν περικαλλῆ τράχηλον τῆς θεᾶς, | |
| στήθεά θ' ἱμερόεντα καὶ ὄμματα μαρμαίροντα, | 397 |
| καὶ τὰ ἐπιθυμητὰ στήθη, καὶ τοὺς περιλάμποντας ὀφθαλμούς, | |
| θάμβησέν τ' ἄρ' ἔπειτα ἔπος τ' ἔφατ' ἔκ τ' ὀνόμαζε· | 398 |
| κατεπλάγη δὴ μετὰ ταῦτα, καὶ λόγον εἶπε, καὶ ἐξ ὀνόματος ἐκάλει· | |
| δαιμονίη, τί με ταῦτα λιλαίεαι ἠπεροπεύειν; | 399 |
| ὦ θεία καὶ εὔδαιμον, τί δήποτέ με οὕτως ἐπιθυμεῖς ἐξαπατᾶν; | |
| ἦ πῄ με προτέρω πολίων εὖ ναιομενάων | 400 |
| ἆρά πού με τῶν πορρωτέρω καλῶς οἰκουμένων πόλεων | |
| ἄξεις, ἢ Φρυγίης ἢ Μῃονίης ἐρατεινῆς, | 401 |
| ἀπάξεις, ἢ τῆς Φρυγίας, ἢ τῆς ἐπεράστου Μαιονίας, | |
| εἴ τίς τοι καὶ κεῖθι φίλος μερόπων ἀνθρώπων· | 402 |
| εἴπέρ σοι καὶ ἐκεῖ ὑπάρχει τις φίλος ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων τῶν ἐχόντων μεμερισμένην τὴν φωνήν; | |
| οὕνεκα δὴ νῦν δῖον Ἀλέξανδρον Μενέλαος | 403 |
| καθότι νῦν δὲ Μενέλαος νικήσας τὸν ἔνδοξον Ἀλέξανδρον | |
| νικήσας ἐθέλει στυγερὴν ἐμὲ οἴκαδ' ἄγεσθαι, | 404 |
| βούλεται ἀγαγεῖν ἐμὲ μισητὴν εἰς τὸν ἑαυτοῦ οἶκον· | |
| τοὔνεκα δὴ νῦν δεῦρο δολοφρονέουσα παρέστης; | 405 |
| διὰ τοῦτο νῦν ἐνθάδε ἐπιβουλεύουσά μοι παρεγένου; | |
| ἧσο παρ' αὐτὸν ἰοῦσα, θεῶν δ' ἀπόεικε κελεύθου, | 406 |
| ἀπελθοῦσα παρ' αὐτὸν κάθησο· τὰς ὁδοὺς δὲ τῶν θεῶν ἄρνησαι, | |
| μηδ' ἔτι σοῖσι πόδεσσιν ὑποστρέψειας Ὄλυμπον, | 407 |
| μὴ δὲ τοῖς σοῖς ποσὶν εἰς τὸν οὐρανὸν ὑποστρέψῃς, | |
| ἀλλ' αἰεὶ περὶ κεῖνον ὀΐζυε καί ἑ φύλασσε, | 408 |
| ἀλλ' ἀεὶ περὶ ἐκεῖνον μόχθει, καὶ φύλαττε αὐτόν, | |
| εἰς ὅ κέ σ' ἢ ἄλοχον ποιήσεται ἢ ὅ γε δούλην. | 409 |
| μέχρις ἂν ἢ γαμετήν, ἢ δούλην αὐτός σε ποιήσηται· | |
| κεῖσε δ' ἐγὼν οὐκ εἶμι· νεμεσσητὸν δέ κεν εἴη· | 410 |
| ἐγὼ δὲ ἐκεῖσε οὐκ ἀπελεύσομαι, μεμπτὸν δ᾽ἂν εἴη | |
| κείνου πορσανέουσα λέχος· Τρῳαὶ δέ μ' ὀπίσσω | 411 |
| τοῦτό γε παρασκευάζουσα τὴν κοίτην ἐκείνῳ· πᾶσαι δὲ αἱ Τρῳάδες μετὰ ταῦτα | |
| πᾶσαι μωμήσονται· ἔχω δ' ἄχε' ἄκριτα θυμῷ. | 412 |
| μέμψονταί μοι· ἔχω δὲ λύπας πολλὰς καὶ ἀδιαστάτους ἐν τῇ ψυχῇ. | |
| τὴν δὲ χολωσαμένη προσεφώνεε δῖ' Ἀφροδίτη· | 413 |
| πρὸς ταύτην δὲ εἶπεν ὀργισθεῖσα ἡ ἔνδοξος Ἀφροδίτη· | |
| μή μ' ἔρεθε σχετλίη, μὴ χωσαμένη σε μεθείω, | 414 |
| ὦ δύστροπε, καὶ χαλεπή, μή με παρόξυνε· μὴ βαρέως ὀργισθεῖσα καταλίπω σε, | |
| τὼς δέ σ' ἀπεχθήρω ὡς νῦν ἔκπαγλ' ἐφίλησα, | 415 |
| οὕτω δέ σε μισήσω, ὥσπερ νῦν ἐξόχως καὶ θαυμαστῶς ἠγάπησα· | |
| μέσσῳ δ' ἀμφοτέρων μητίσομαι ἔχθεα λυγρὰ | 416 |
| ἐν μέσῳ δὲ ἀμφοτέρων τῶν Τρώων, καὶ τῶν Ἑλλήνων | |
| Τρώων καὶ Δαναῶν, σὺ δέ κεν κακὸν οἶτον ὄληαι. | 417 |
| παρασκευάσω ἔχθραν ὀδυνηρὰν· σὺ δὲ θάνατον ἂν κακὸν ἀποθάνοις. | |
| ὣς ἔφατ', ἔδεισεν δ' Ἑλένη Διὸς ἐκγεγαυῖα, | 418 |
| οὕτως εἶπεν· ἐφοβήθη δὲ ἡ Ἑλένη ἡ ἐκ τοῦ Διὸς γεννηθεῖσα· | |
| βῆ δὲ κατασχομένη ἑανῷ ἀργῆτι φαεινῷ | 419 |
| ἀπῆλθε δὲ καλυψαμένη ἱματίῳ λευκῷ, καὶ λαμπρῷ | |
| σιγῇ, πάσας δὲ Τρῳὰς λάθεν· ἦρχε δὲ δαίμων. | 420 |
| μετὰ σιγῆς· λέληθε δὲ τὰς Τρῳάδας ἁπάσας· προηγεῖτο δὲ ἡ θεός· | |
| αἳ δ' ὅτ' Ἀλεξάνδροιο δόμον περικαλλέ' ἵκοντο, | 421 |
| ὁπηνίκα δὲ αὗται ἀφίκοντο πρὸς τὸν εὐειδῆ οἶκον τοῦ Ἀλεξάνδρου, | |
| ἀμφίπολοι μὲν ἔπειτα θοῶς ἐπὶ ἔργα τράποντο, | 422 |
| αἱ μὲν θεράπαιναι μετὰ ταῦτα πρὸς τὰς συνήθεις ἐργασίας ἐχώρησαν, | |
| ἣ δ' εἰς ὑψόροφον θάλαμον κίε δῖα γυναικῶν. | 423 |
| αὕτη δὲ ἡ ἔνδοξος τῶν γυναικῶν ἐπορεύετο πρὸς τὸν ὑψηλὸν κοιτῶνα· | |
| τῇ δ' ἄρα δίφρον ἑλοῦσα φιλομειδὴς Ἀφροδίτη | 424 |
| ταύτῃ δὲ καθιστήριον λαβοῦσα ἡ φιλογέλως Ἀφροδίτη | |
| ἀντί' Ἀλεξάνδροιο θεὰ κατέθηκε φέρουσα· | 425 |
| φέρουσα ἔθηκεν ἡ θεὰ καταντικρὺ τοῦ Ἀλεξάνδρου· | |
| ἔνθα κάθιζ' Ἑλένη κούρη Διὸς αἰγιόχοιο | 426 |
| ἐκεῖ δ᾽ ἐκάθισεν Ἑλένη ἡ θυγάτηρ τοῦ Διὸς τοῦ τὴν αἰγίδα φοροῦντος | |
| ὄσσε πάλιν κλίνασα, πόσιν δ' ἠνίπαπε μύθῳ· | 427 |
| στρέψασα τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὰ ὀπίσω, τὸν ἄνδρα δὲ αὐτῆς ἐλοιδόρησε λόγῳ· | |
| ἤλυθες ἐκ πολέμου· ὡς ὤφελες αὐτόθ' ὀλέσθαι | 428 |
| ἦλθες ἐκ τοῦ πολέμου· εἴθε ὤφειλες ἐκεῖ ἀπολέσθαι, καταπονηθεὶς | |
| ἀνδρὶ δαμεὶς κρατερῷ, ὃς ἐμὸς πρότερος πόσις ἦεν. | 429 |
| ὑπ' ἀνδρὸς ἰσχυροῦ, ὃς πρότερον ἦν ἀνὴρ ἐμός· | |
| ἦ μὲν δὴ πρίν γ' εὔχε' ἀρηιφίλου Μενελάου | 430 |
| ὄντως μὲν οὖν τὸ πρὶν ἐκαυχῶ τοῦ πολεμικοῦ Μενελάου, | |
| σῇ τε βίῃ καὶ χερσὶ καὶ ἔγχεϊ φέρτερος εἶναι· | 431 |
| κρείσσων εἶναι ἰσχύι σῇ, καὶ χερσί, καὶ δόρατι· | |
| ἀλλ' ἴθι νῦν προκάλεσσαι ἀρηΐφιλον Μενέλαον | 432 |
| ἀλλ᾽ ἄγε νῦν καλέσον τὸν πολεμικὸν Μενέλαον, | |
| ἐξαῦτις μαχέσασθαι ἐναντίον· ἀλλά σ' ἔγωγε | 433 |
| ἐκ δευτέρου κατ' ἐναντιότητα πολεμῆσαι· ἀλλ᾽ ἐγώ σοι | |
| παύεσθαι κέλομαι, μηδὲ ξανθῷ Μενελάῳ | 434 |
| παρακελεύομαι παύεσθαι, μὴ δὲ τῷ πυρρῷ Μενελάῳ | |
| ἀντίβιον πόλεμον πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι | 435 |
| πόλεμον ἀντίξουν πολεμεῖν καὶ μάχεσθαι | |
| ἀφραδέως, μή πως τάχ' ὑπ' αὐτοῦ δουρὶ δαμήῃς. | 436 |
| ἀνοήτως, μή πως ταχέως ὑπ' αὐτοῦ δόρατι πληγεὶς ἀποθάνῃς. | |
| τὴν δὲ Πάρις μύθοισιν ἀμειβόμενος προσέειπε· | 437 |
| πρὸς αὐτὴν δὲ ὁ Πάρις ἀποκρινόμενος λόγοις εἶπεν· | |
| μή με γύναι χαλεποῖσιν ὀνείδεσι θυμὸν ἔνιπτε· | 438 |
| ὦ γύναι, μή μου τὴν ψυχὴν λοιδόρει διὰ λόγων ὀνειδιστικῶν καὶ χαλεπῶν· | |
| νῦν μὲν γὰρ Μενέλαος ἐνίκησεν σὺν Ἀθήνῃ, | 439 |
| νῦν μὲν γὰρ ὁ Μενέλαος ἐνίκησε τῆς Ἀθηνᾶς αὐτῷ βοηθούσης· | |
| κεῖνον δ' αὖτις ἐγώ· πάρα γὰρ θεοί εἰσι καὶ ἡμῖν. | 440 |
| ἐκεῖνον δὲ μετὰ ταῦτα ἐγὼ νικήσω· πάρεισι γὰρ καὶ ἡμῖν θεοὶ βοηθοί· | |
| ἀλλ' ἄγε δὴ φιλότητι τραπείομεν εὐνηθέντε· | 441 |
| ἀλλ' ἄγε νῦν τερφθῶμεν συνουσίᾳ μιγέντες, | |
| οὐ γάρ πώ ποτέ μ' ὧδέ γ' ἔρως φρένας ἀμφεκάλυψεν, | 442 |
| οὐ γὰρ πώποτε ὁ ἔρως οὕτω με περιεκάλυψε κατὰ τὸν λογισμόν, | |
| οὐδ' ὅτε σε πρῶτον Λακεδαίμονος ἐξ ἐρατεινῆς | 443 |
| οὐδ' ὁπηνίκα σε τὸ πρῶτον ἁρπάσας ἐκ τῆς ἐπεράστου Λακεδαίμονος | |
| ἔπλεον ἁρπάξας ἐν ποντοπόροισι νέεσσι, | 444 |
| ἔπλεον ἐν ταῖς ναυσί, ταῖς περώσαις τὸν πόντον, | |
| νήσῳ δ' ἐν Κραναῇ ἐμίγην φιλότητι καὶ εὐνῇ, | 445 |
| ἐν τῇ τραχείᾳ δὲ νήσῳ ἐμίγην σοι ἐν συνουσίᾳ καὶ ἐρωτικῷ συνδυασμῷ, | |
| ὥς σεο νῦν ἔραμαι καί με γλυκὺς ἵμερος αἱρεῖ. | 446 |
| ὡς νῦν σου ἐρῶ, καί με ἐπιθυμία γλυκεῖα νικᾶ. | |
| ἦ ῥα, καὶ ἄρχε λέχος δὲ κιών· ἅμα δ' εἵπετ' ἄκοιτις. | 447 |
| εἶπε δὴ, καὶ προηγεῖτο ἐπὶ τὴν κλίνην ἰών, ἅμα δὲ καὶ ἡ γαμετὴ ἠκολούθει. | |
| τὼ μὲν ἄρ' ἐν τρητοῖσι κατεύνασθεν λεχέεσσιν, | 448 |
| οὗτοι μὲν δὴ ἐν ἁπαλοῖς κατεκοιμήθησαν λέκτροις . | |
| Ἀτρεΐδης δ' ἀν' ὅμιλον ἐφοίτα θηρὶ ἐοικὼς | 449 |
| ὁ δὲ υἱὸς τοῦ Ἀτρέως κατὰ τὸ πλῆθος ἐπορεύετο ὅμοιος θηρίῳ, | |
| εἴ που ἐσαθρήσειεν Ἀλέξανδρον θεοειδέα. | 450 |
| εἴ που θεάσαιτο τὸν τοῖς θεοῖς ὅμοιον κατὰ τὸ εἶδος Ἀλέξανδρον· | |
| ἀλλ' οὔ τις δύνατο Τρώων κλειτῶν τ' ἐπικούρων | 451 |
| ἀλλ᾽ οὐδεὶς τῶν Τρῴων καὶ τῶν κεκλημένων συμμάχων ἠδύνατο | |
| δεῖξαι Ἀλέξανδρον τότ' ἀρηιφίλῳ Μενελάῳ· | 452 |
| τότε τὸν Ἀλέξανδρον δεῖξαι τῷ πολεμικῷ Μενελάῳ· | |
| οὐ μὲν γὰρ φιλότητί γ' ἐκεύθανον εἴ τις ἴδοιτο· | 453 |
| οὐδαμῶς γὰρ αὐτὸν φιλίᾳ ἔκρυπτον, εἴ τις ἴδοι· | |
| ἶσον γάρ σφιν πᾶσιν ἀπήχθετο κηρὶ μελαίνῃ. | 454 |
| ὑπὸ γὰρ πάντων αὐτῶν ἐμισεῖτο ὁμοίως τῇ θανατηφόρῳ μοίρᾳ. | |
| τοῖσι δὲ καὶ μετέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων· | 455 |
| ἐν τούτοις δὲ εἶπεν Ἀγαμέμνων ὁ βασιλεὺς τῶν ἀνδρῶν. | |
| κέκλυτέ μευ Τρῶες καὶ Δάρδανοι ἠδ' ἐπίκουροι· | 456 |
| ἀκούσατέ μου, ὦ Τρῷες, καὶ Δάρδανοι, καὶ σύμμαχοι· | |
| νίκη μὲν δὴ φαίνετ' ἀρηιφίλου Μενελάου, | 457 |
| ἡ μὲν δὴ νίκη φαίνεται τοῦ πολεμικοῦ Μενελάου· | |
| ὑμεῖς δ' Ἀργείην Ἑλένην καὶ κτήμαθ' ἅμ' αὐτῇ | 458 |
| ὑμεῖς δὲ τὴν Ἑλληνίδα Ἑλένην, καὶ τὰ χρήματα σὺν αὐτῇ | |
| ἔκδοτε, καὶ τιμὴν ἀποτινέμεν ἥν τιν' ἔοικεν, | 459 |
| ἀπόδοτε, καὶ ἀντέκτισιν ἀποτίσατε, ἥντινα πρέπει, | |
| ἥ τε καὶ ἐσσομένοισι μετ' ἀνθρώποισι πέληται. | 460 |
| ἥτις ἂν καὶ ἐν τοῖς μεταγενεστέροις ἀνθρώποις διαμείνειεν. | |
| ὣς ἔφατ' Ἀτρεΐδης, ἐπὶ δ' ᾔνεον ἄλλοι Ἀχαιοί. | 461 |
| οὕτως εἶπεν ὁ υἱὸς τοῦ ᾿Ἀτρέως, οἱ ἄλλοι δὲ Ἕλληνες ἐπῄνουν τὰ εἰρημένα. | |