.jpg){kind=logo}
.jpg)
Homeric text & Koine Greek paraphrase by Theodorus Gaza
| ὣς οἳ μὲν κατὰ ἄστυ πεφυζότες ἠΰτε νεβροὶ | 001 |
| οὕτως οὗτοι μὲν εἰς (ἐν) τὴν(ῇ) πόλιν(ει) καταφυγόντες (δειλιῶντες) καθάπερ γεννήματα ἐλάφων, | |
| ἱδρῶ ἀπεψύχοντο πίον τ' ἀκέοντό τε δίψαν | 002 |
| τὸν ἱδρῶτα κατέψυχον καὶ ἐξήραινον ἀνέμῳ, ἔπιόν τε καὶ τὸ δίψος ἐθεράπευον | |
| κεκλιμένοι καλῇσιν ἐπάλξεσιν· αὐτὰρ Ἀχαιοὶ | 003 |
| περικεκλεισμένοι καὶ περιεχόμενοι τοῖς καλοῖς προμαχῶσιν, ἤγουν τῷ τείχει παντί. οἱ Ἕλληνες δὲ | |
| τείχεος ἆσσον ἴσαν σάκε' ὤμοισι κλίναντες. | 004 |
| πλησίον τοῦ τείχους ἐπορεύοντο, τὰς ἀσπίδας ἐπικλίναντες, καὶ τὴν ἄνω περιφέρειαν αὐτῶν ἐπιθέντες τοῖς ὤμοις. | |
| Ἕκτορα δ' αὐτοῦ μεῖναι ὀλοιὴ μοῖρα πέδησεν | 005 |
| τὸν Ἕκτορα δὲ αὐτόθι παραμεῖναι ἐδέσμευσεν ἡ ἀφανιστικὴ Μοῖρα ἔμπροσθεν | |
| Ἰλίου προπάροιθε πυλάων τε Σκαιάων. | 006 |
| τοῦ Ἰλίου, καὶ τῶν Σκαιῶν πυλῶν. | |
| αὐτὰρ Πηλείωνα προσηύδα Φοῖβος Ἀπόλλων· | 007 |
| πρὸς τὸν υἱὸν δὲ τοῦ Πηλέως ἔλεγεν ὁ λαμπρὸς Ἀπόλλων· | |
| τίπτέ με Πηλέος υἱὲ ποσὶν ταχέεσσι διώκεις | 008 |
| τί δήποτέ με υἱὲ τοῦ Πηλέως διώκεις ποσὶ ταχέσι, | |
| αὐτὸς θνητὸς ἐὼν θεὸν ἄμβροτον; οὐδέ νύ πώ με | 009 |
| σὺ φθαρτὸς ὤν, θεὸν ἄφθαρτον καὶ ἀθάνατον; οὐδὲ δήπω με | |
| ἔγνως ὡς θεός εἰμι, σὺ δ' ἀσπερχὲς μενεαίνεις. | 010 |
| ἐνόησας ὅτι θεός εἰμι, σὺ δὲ ἀδιαλείπτως προθυμῇ; | |
| ἦ νύ τοι οὔ τι μέλει Τρώων πόνος, οὓς ἐφόβησας, | 011 |
| ἢ δή σοι οὐδὲν μέλει ἡ τῶν Τρῴων κακοπάθεια, οὓς ἔτρεψας εἰς φυγήν, | |
| οἳ δή τοι εἰς ἄστυ ἄλεν, σὺ δὲ δεῦρο λιάσθης. | 012 |
| οἳ δή σοι εἰς τὴν πόλιν συνεστράφησαν, σὺ δὲ ἐνθάδε ἀπεχωρίσθης; | |
| οὐ μέν με κτενέεις, ἐπεὶ οὔ τοι μόρσιμός εἰμι. | 013 |
| οὐδαμῶς με ἀποκτενεῖς, ἐπειδὴ οὐχ ὑπόκειμαι μοίρᾳ. | |
| τὸν δὲ μέγ' ὀχθήσας προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς· | 014 |
| πρὸς τοῦτον δὲ μεγάλως στενάξας εἶπεν ὁ ταχύπους Ἀχιλλεύς· | |
| ἔβλαψάς μ' ἑκάεργε θεῶν ὀλοώτατε πάντων | 015 |
| ἔβλαψάς με, ὦ Ἄπολλον ὀλεθριώτατε πάντων τῶν θεῶν, | |
| ἐνθάδε νῦν τρέψας ἀπὸ τείχεος· ἦ κ' ἔτι πολλοὶ | 016 |
| δεῦρο νῦν ἀπαγαγὼν ἐκ τοῦ τείχους· ὄντως ἂν ἔτι πολλοὶ | |
| γαῖαν ὀδὰξ εἷλον πρὶν Ἴλιον εἰσαφικέσθαι. | 017 |
| τοῖς ὀδοῦσιν ἐλάβοντο τῆς γῆς, πρὶν εἰς τὸ Ἴλιον ἀφικέσθαι. | |
| νῦν δ' ἐμὲ μὲν μέγα κῦδος ἀφείλεο, τοὺς δὲ σάωσας | 018 |
| νυνὶ δὲ ἐμὲ μὲν μεγάλην δόξων ἀφείλου, τούτους δὲ ἔσωσας | |
| ῥηϊδίως, ἐπεὶ οὔ τι τίσιν γ' ἔδεισας ὀπίσσω. | 019 |
| ῥᾳδίως, ἐπειδὴ οὐδαμῶς ἐφοβήθης ἀντέκτισιν καὶ τιμωρίαν ἐσομένην· | |
| ἦ σ' ἂν τισαίμην, εἴ μοι δύναμίς γε παρείη. | 020 |
| ὄντως ἐτιμωρησάμην ἄν σε, εἴ μοι δύναμίς γε παρῆν. | |
| ὣς εἰπὼν προτὶ ἄστυ μέγα φρονέων ἐβεβήκει, | 021 |
| οὕτως εἰπὼν ἐπὶ τὴν πόλιν μεγαλοφρονῶν καὶ ἐπαιρόμενος ἐπορεύθη | |
| σευάμενος ὥς θ' ἵππος ἀεθλοφόρος σὺν ὄχεσφιν, | 022 |
| ὁρμήσας, ὥσπερ ἵππος νικητὴς σὺν ὀχήματι, | |
| ὅς ῥά τε ῥεῖα θέῃσι τιταινόμενος πεδίοιο· | 023 |
| ὃς δὴ ῥᾳδίως τρέχει ἐκτεινόμενος διὰ τῆς πεδιάδος· | |
| ὣς Ἀχιλεὺς λαιψηρὰ πόδας καὶ γούνατ' ἐνώμα. | 024 |
| οὕτως ὁ Ἀχιλλεὺς ταχέως ἐκίνει τοὺς πόδας καὶ τὰ γόνατα. | |
| τὸν δ' ὃ γέρων Πρίαμος πρῶτος ἴδεν ὀφθαλμοῖσι | 025 |
| τοῦτον δὲ ὁ γέρων Πρίαμος ἐθεάσατο τοῖς ὀφθαλμοῖς | |
| παμφαίνονθ' ὥς τ' ἀστέρ' ἐπεσσύμενον πεδίοιο, | 026 |
| περιλάμποντα καθάπερ ἀστέρα, ἐφορμῶντα διὰ τοῦ πεδίου, | |
| ὅς ῥά τ' ὀπώρης εἶσιν, ἀρίζηλοι δέ οἱ αὐγαὶ | 027 |
| ὃς δὴ κατὰ τὸν τοῦ φθινοπώρου καιρὸν ἀνατέλλει, λαμπραὶ δὲ καὶ διάδηλοι αἱ λαμπηδόνες αὐτοῦ | |
| φαίνονται πολλοῖσι μετ' ἀστράσι νυκτὸς ἀμολγῷ, | 028 |
| ὁρῶνται ἐν τοῖς πολλοῖς ἄστρασιν ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός, | |
| ὅν τε κύν' Ὠρίωνος ἐπίκλησιν καλέουσι. | 029 |
| ὃν καλοῦσι κατ' ἐπωνυμίαν Κύνα τοῦ Ὠρίωνος, | |
| λαμπρότατος μὲν ὅ γ' ἐστί, κακὸν δέ τε σῆμα τέτυκται, | 030 |
| τηλαυγέστατος μὲν οὗτος ὑπάρχει, χαλεπὸν δὲ σημεῖόν ἐστι, | |
| καί τε φέρει πολλὸν πυρετὸν δειλοῖσι βροτοῖσιν· | 031 |
| καὶ γὰρ ἐπιφέρει τοῖς ἀθλίοις ἀνθρώποις πολὺν πυρετόν. | |
| ὣς τοῦ χαλκὸς ἔλαμπε περὶ στήθεσσι θέοντος. | 032 |
| οὕτως ἔλαμπεν ὁ σίδηρος περὶ τὰ στήθη αὐτοῦ τρέχοντος· | |
| ᾤμωξεν δ' ὃ γέρων, κεφαλὴν δ' ὅ γε κόψατο χερσὶν | 033 |
| κλαίων δ᾽ ἐβόησεν ὁ γέρων, τὴν κεφαλὴν δ᾽ αὐτὸς ἔπληξε ταῖς χερσίν, | |
| ὑψόσ' ἀνασχόμενος, μέγα δ' οἰμώξας ἐγεγώνει | 034 |
| ἄρας εἰς τὸ ὕψος, μεγάλως δὲ θρηνήσας ἐβόησε | |
| λισσόμενος φίλον υἱόν· ὃ δὲ προπάροιθε πυλάων | 035 |
| παρακαλῶν τὸν ἀγαπητὸν ὑιόν· οὗτος δὲ ἔμπροσθεν τῶν πυλῶν | |
| ἑστήκει ἄμοτον μεμαὼς Ἀχιλῆϊ μάχεσθαι· | 036 |
| ἵστατο ἀπαύστως προθυμούμενος πολεμεῖν τῷ Ἀχιλλεῖ· | |
| τὸν δ' ὃ γέρων ἐλεεινὰ προσηύδα χεῖρας ὀρεγνύς· | 037 |
| πρὸς τοῦτον δὲ ὁ γέρων οἰκτρὰ ἔλεγε τὰς χεῖρας ἐκτείνων· | |
| Ἕκτορ μή μοι μίμνε φίλον τέκος ἀνέρα τοῦτον | 038 |
| ὦ Ἕκτορ μή μοι παράμενε, ἀγαπητὸν τέκνον, τὸν ἄνδρα | |
| οἶος ἄνευθ' ἄλλων, ἵνα μὴ τάχα πότμον ἐπίσπῃς | 039 |
| τοῦτον μόνος ἄνευ τῶν ἄλλων, ἵνα μὴ ταχέως τὸν θάνατον ἐπισπάσῃ | |
| Πηλεΐωνι δαμείς, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτερός ἐστι | 040 |
| ἀναιρεθεὶς ὑπὸ τοῦ υἱοῦ τοῦ Πηλέως, ἐπειδὴ πολλῷ κρείσσων ὑπάρχει· | |
| σχέτλιος· αἴθε θεοῖσι φίλος τοσσόνδε γένοιτο | 041 |
| ὁ χαλεπὸς καὶ ἄδικος, εἴθε γένοιτο φίλος τοσοῦτον τοῖς θεοῖς, | |
| ὅσσον ἐμοί· τάχα κέν ἑ κύνες καὶ γῦπες ἔδοιεν | 042 |
| ὅσον ἐμοί, ταχέως ἂν αὐτὸν οἱ κύνες καὶ οἱ γῦπες ἔφαγον | |
| κείμενον· ἦ κέ μοι αἰνὸν ἀπὸ πραπίδων ἄχος ἔλθοι· | 043 |
| ἐρριμμένον· ὄντως ἄν μοι ἡ χαλεπὴ λύπη ἐξέλιπεν ἀπὸ τῆς διανοίας, | |
| ὅς μ' υἱῶν πολλῶν τε καὶ ἐσθλῶν εὖνιν ἔθηκε | 044 |
| ὅς με ἐποίησεν ἔρημον πολλῶν τε καὶ ἀγαθῶν υἱῶν, | |
| κτείνων καὶ περνὰς νήσων ἔπι τηλεδαπάων. | 045 |
| ἀναιρῶν, καὶ πολλῶν ἐπὶ τὰς πόρρω κειμένας νήσους. | |
| καὶ γὰρ νῦν δύο παῖδε Λυκάονα καὶ Πολύδωρον | 046 |
| καὶ γὰρ νῦν τοὺς δύο μοι παῖδας τὸν Λυκάονα καὶ τὸν Πολύδωρον | |
| οὐ δύναμαι ἰδέειν Τρώων εἰς ἄστυ ἀλέντων, | 047 |
| οὐ δύναμαι θεάσασθαι, τῶν Τρῴων συστραφέντων καὶ ἀθροισθέντων εἰς τὴν πόλιν, | |
| τούς μοι Λαοθόη τέκετο κρείουσα γυναικῶν. | 048 |
| οὓς μοι ἡ Λαοθόη ἔτεκεν ἡ βασιλικωτάτη τῶν γυναικῶν· | |
| ἀλλ' εἰ μὲν ζώουσι μετὰ στρατῷ, ἦ τ' ἂν ἔπειτα | 049 |
| ἀλλ᾽ εἰ μὲν ζῶσιν ἐν τῷ στρατῷ, ὄντως ἂν μετὰ ταῦτα | |
| χαλκοῦ τε χρυσοῦ τ' ἀπολυσόμεθ', ἔστι γὰρ ἔνδον· | 050 |
| χαλκὸν δόντες καὶ χρυσὸν ἐλευθερώσομεν, πάρεστι γάρ, | |
| πολλὰ γὰρ ὤπασε παιδὶ γέρων ὀνομάκλυτος Ἄλτης. | 051 |
| πολλὰ γὰρ ἐπέδωκε τῇ ἑαυτοῦ θυγατρὶ ὁ περιβόητος γέρων Ἄλτης. | |
| εἰ δ' ἤδη τεθνᾶσι καὶ εἰν Ἀΐδαο δόμοισιν, | 052 |
| εἰ δὲ ἤδη ἀπέθανον, καὶ ἐν τοῖς οἴκοις τοῦ Ἅιδου εἰσί, | |
| ἄλγος ἐμῷ θυμῷ καὶ μητέρι τοὶ τεκόμεσθα· | 053 |
| λύπη τῇ ἐμαυτοῦ ψυχῇ καὶ τῇ μητρί, οἳ ἐγεννήσαμεν αὐτούς, ὑπάρχει· | |
| λαοῖσιν δ' ἄλλοισι μινυνθαδιώτερον ἄλγος | 054 |
| τοῖς ἄλλοις δὲ λαοῖς ὀλιγοχρονιώτερος λύπη | |
| ἔσσεται, ἢν μὴ καὶ σὺ θάνῃς Ἀχιλῆϊ δαμασθείς. | 055 |
| ἔσται, ἐὰν μὴ σὺ ἀποθάνῃς ἀναιρεθείς ὑπὸ τοῦ Ἀχιλλέως. | |
| ἀλλ' εἰσέρχεο τεῖχος ἐμὸν τέκος, ὄφρα σαώσῃς | 056 |
| ἀλλ᾽ εἴσελθε εἰς τὴν πόλιν, ὦ τέκνον ἐμόν, ὅπως σώσῃς | |
| Τρῶας καὶ Τρῳάς, μὴ δὲ μέγα κῦδος ὀρέξῃς | 057 |
| τοὺς Τρῷας καὶ τὰς Τρῳάδας, μηδὲ μεγάλην δόξαν παράσχῃς | |
| Πηλεΐδῃ, αὐτὸς δὲ φίλης αἰῶνος ἀμερθῇς. | 058 |
| τῷ υἱῷ τοῦ Πηλέως, αὐτός (σὺ) δὲ τῆς ἀγαπητῆς ζωῆς στερηθῇς. | |
| πρὸς δ' ἐμὲ τὸν δύστηνον ἔτι φρονέοντ' ἐλέησον | 059 |
| πρὸς τούτοις δὲ ἐμὲ ἄθλιον καὶ ταλαίπωρον ἔτι σωφρονοῦντα οἴκτειρον, | |
| δύσμορον, ὅν ῥα πατὴρ Κρονίδης ἐπὶ γήραος οὐδῷ | 060 |
| δυστυχῆ καὶ κακοδαίμονα, ὃν δὴ ὁ πατὴρ ὁ υἱὸς τοῦ Κρόνου ἐπὶ τῷ τέλει καὶ τῇ ἐξόδῳ τοῦ βίου | |
| αἴσῃ ἐν ἀργαλέῃ φθίσει κακὰ πόλλ' ἐπιδόντα | 061 |
| φθερεῖ καὶ ἀφανίσει ἐν μοίρᾳ ὀδυνηρᾷ πολλὰ χαλεπὰ θεασάμενον· | |
| υἷάς τ' ὀλλυμένους ἑλκηθείσας τε θύγατρας, | 062 |
| τούς τε υἱοὺς ἀναιρουμένους, καὶ τὰς θυγατέρας ἑλκομένας καὶ ὑβριζομένας, | |
| καὶ θαλάμους κεραϊζομένους, καὶ νήπια τέκνα | 063 |
| καὶ τὰ δώματα διαφθειρόμενα, καὶ μικρὰ παιδία | |
| βαλλόμενα προτὶ γαίῃ ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι, | 064 |
| ῥιπτούμενα ἐπὶ τὴν γῆν ἐν τῇ χαλεπῇ μάχῃ, | |
| ἑλκομένας τε νυοὺς ὀλοῇς ὑπὸ χερσὶν Ἀχαιῶν. | 065 |
| καὶ τὰς τῶν ὑιῶν γυναῖκας ἐπισυρομένας ὑπὸ τῶν χειρῶν τῶν Ἑλλήνων· | |
| αὐτὸν δ' ἂν πύματόν με κύνες πρώτῃσι θύρῃσιν | 066 |
| ἐμὲ δὲ τελευταῖον αὐτὸν οἱ κύνες ἐν ταῖς πρώταις θύραις | |
| ὠμησταὶ ἐρύουσιν, ἐπεί κέ τις ὀξέϊ χαλκῷ | 067 |
| καὶ τοῖς προαυλίοις οἱ ὠμοβόροι ἑλκύσουσι, καὶ σπαράξουσιν, ἐπειδάν τις σιδήρῳ ὀξεῖ | |
| τύψας ἠὲ βαλὼν ῥεθέων ἐκ θυμὸν ἕληται, | 068 |
| τρώσας ἐγγύθεν, ἢ πλήξας πόρρωθεν, ἀφέληται τὴν ψυχὴν ἀπὸ τῶν μελῶν, | |
| οὓς τρέφον ἐν μεγάροισι τραπεζῆας θυραωρούς, | 069 |
| οὓς ἔτρεφον ἐν τοῖς οἴκοις παρεστῶτας τῇ τραπέζῃ καὶ τὰς πύλας φυλάσσοντας, | |
| οἵ κ' ἐμὸν αἷμα πιόντες ἀλύσσοντες περὶ θυμῷ | 070 |
| οἳ δὴ τοὐμὸν αἷμα πιόντες, δυσφοροῦντες ὑπὸ πλησμονῆς κατὰ ψυχήν, | |
| κείσοντ' ἐν προθύροισι. νέῳ δέ τε πάντ' ἐπέοικεν | 071 |
| κείσονται ἐν τοῖς προθύροις (ἔμπροσθεν τῶν θυρῶν). τῷ δέ γε νέῳ πάντα καθήκει | |
| ἄρηϊ κταμένῳ δεδαϊγμένῳ ὀξέϊ χαλκῷ | 072 |
| πολέμῳ ἀναιρεθέντι, διακεκομμένῳ σιδήρῳ ὀξεῖ | |
| κεῖσθαι· πάντα δὲ καλὰ θανόντι περ ὅττι φανήῃ· | 073 |
| κεῖσθαι, πάντα γὰρ εὐπρεπῆ ἀποθανόντι γε, ὅ τι ἂν συμβαίη (ἐὰν ἐκ τοῦ ἀποθανεῖν καλόν τι φανῇ καὶ λυσιτελές). | |
| ἀλλ' ὅτε δὴ πολιόν τε κάρη πολιόν τε γένειον | 074 |
| ἀλλ᾿ ὁπόταν δὴ λευκὴν κεφαλήν, καὶ λευκὸν γένειον, | |
| αἰδῶ τ' αἰσχύνωσι κύνες κταμένοιο γέροντος, | 075 |
| καὶ τὴν αἰδῶ αἰκίσωσι κύνες γέροντος ἀναιρεθέντος, | |
| τοῦτο δὴ οἴκτιστον πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσιν. | 076 |
| τοῦτο δὴ ἐλεεινότατον ὑπάρχει τοῖς ἀθλίοις ἀνθρώποις. | |
| ἦ ῥ' ὃ γέρων, πολιὰς δ' ἄρ' ἀνὰ τρίχας ἕλκετο χερσὶ | 077 |
| εἶπε δὴ ὁ γέρων, τὰς λευκὰς δὲ τρίχας ἔτιλλε ταῖς χερσὶν | |
| τίλλων ἐκ κεφαλῆς· οὐδ' Ἕκτορι θυμὸν ἔπειθε. | 078 |
| ἀποσπῶν αὐτὰς ἐκ τῆς κεφαλῆς, οὐ μὴν τῷ(οῦ) Ἕκτορι(ος) κατέπειθε τὴν ψυχήν. | |
| μήτηρ δ' αὖθ' ἑτέρωθεν ὀδύρετο δάκρυ χέουσα | 079 |
| ἡ μήτηρ δὲ ἀφ' ἑτέρου μέρους ὠλοφύρετο δακρυρροοῦσα | |
| κόλπον ἀνιεμένη, ἑτέρηφι δὲ μαζὸν ἀνέσχε· | 080 |
| τὸν κόλπον ἀναχαλῶσα, τῇ ἑτέρᾳ δὲ χειρὶ τὸν μασθὸν προὐβάλετο, | |
| καί μιν δάκρυ χέουσ' ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· | 081 |
| καὶ δακρύουσα λόγους ταχεῖς ἔλεγε πρὸς αὐτόν· | |
| Ἕκτορ τέκνον ἐμὸν τάδε τ' αἴδεο καί μ' ἐλέησον | 082 |
| ὦ Ἕκτορ τέκνον ἐμόν, ταῦτά τε αἰδοῦ, καί με οἴκτειρον | |
| αὐτήν, εἴ ποτέ τοι λαθικηδέα μαζὸν ἐπέσχον· | 083 |
| αὐτήν, εἴποτέ σοι μασθὸν παυσίλυπον, καὶ λαθίπονον ἐπέδωκα. | |
| τῶν μνῆσαι φίλε τέκνον ἄμυνε δὲ δήϊον ἄνδρα | 084 |
| τούτων μνήσθητι, ὦ τέκνον ἀγαπητόν· ἀμύνου δὲ τὸν πολέμιον καὶ ἀφανιστικὸν ἄνδρα, | |
| τείχεος ἐντὸς ἐών, μὴ δὲ πρόμος ἵστασο τούτῳ | 085 |
| εἰσελθὼν ἐντὸς τοῦ τείχους, μηδὲ πρὸ τῶν ἄλλων μαχόμενος παράμενε τούτῳ· | |
| σχέτλιος· εἴ περ γάρ σε κατακτάνῃ, οὔ σ' ἔτ' ἔγωγε | 086 |
| ὁ δεινὸς καὶ ἄδικος· ἐὰν γάρ σε ἀποκτείνῃ, οὐκέτι σε ἔγωγε | |
| κλαύσομαι ἐν λεχέεσσι φίλον θάλος, ὃν τέκον αὐτή, | 087 |
| κλαύσομαι ἐν τῇ στρωμνῇ, ἀγαπητὲ κλάδε, ὃν ἔτεκον ἐγώ, | |
| οὐδ' ἄλοχος πολύδωρος· ἄνευθε δέ σε μέγα νῶϊν | 088 |
| οὐδὲ ἡ γυνὴ ἡ πολλά σοι δωρησαμένη· πόρρω δέ σε πάνυ ἡμῶν | |
| Ἀργείων παρὰ νηυσὶ κύνες ταχέες κατέδονται. | 089 |
| παρὰ ταῖς ναυσὶ τῶν Ἀργείων οἱ ταχεῖς κύνες καταφαγοῦνται. | |
| ὣς τώ γε κλαίοντε προσαυδήτην φίλον υἱὸν | 090 |
| οὕτως οὗτοι κλαίοντες ἔλεγον πρὸς τὸν ἀγαπητὸν υἱὸν | |
| πολλὰ λισσομένω· οὐδ' Ἕκτορι θυμὸν ἔπειθον, | 091 |
| πάνυ παρακαλοῦντες, οὐκ ἔπεισαν δὲ τοῦ Ἕκτορος τὴν ψυχήν. | |
| ἀλλ' ὅ γε μίμν' Ἀχιλῆα πελώριον ἆσσον ἰόντα. | 092 |
| ἀλλ' οὗτός γε παρέμενε τὸν μέγαν Ἀχιλλέα πλησίον ἐρχόμενον. | |
| ὡς δὲ δράκων ἐπὶ χειῇ ὀρέστερος ἄνδρα μένῃσι | 093 |
| ὥσπερ δὲ δράκων ἄγριος παρὰ τῇ(ῷ) ἑαυτοῦ καταδύσει (μυχῷ) παραμένει ἄνδρα, | |
| βεβρωκὼς κακὰ φάρμακ', ἔδυ δέ τέ μιν χόλος αἰνός, | 094 |
| φαγών τινα κακωτικὰ καὶ ἰοῦ ποιητικά, εἰσῆλθε δὲ αὐτὸν ὀργὴ χαλεπή, | |
| σμερδαλέον δὲ δέδορκεν ἑλισσόμενος περὶ χειῇ· | 095 |
| καταπληκτικῶς δὲ βλέπει συστρεφόμενος ἐν τῷ μυχῷ. | |
| ὣς Ἕκτωρ ἄσβεστον ἔχων μένος οὐχ ὑπεχώρει | 096 |
| οὕτως ὁ Ἕκτωρ ἀκατάπαυστον ἔχων προθυμίαν οὐκ ἀφίστατο, | |
| πύργῳ ἔπι προὔχοντι φαεινὴν ἀσπίδ' ἐρείσας· | 097 |
| ἐπιστηρίξας τὴν ἀσπίδα τὴν λαμπρὰν ἐπὶ τῷ προβεβλημένῳ πύργῳ, | |
| ὀχθήσας δ' ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν· | 098 |
| στενάξας δὲ εἶπε πρὸς τὴν ἑαυτοῦ μεγαλόφρονα ψυχήν· | |
| ὤ μοι ἐγών, εἰ μέν κε πύλας καὶ τείχεα δύω, | 099 |
| οἴμοι ἐγώ, ἐὰν εἰς τὰς πύλας καὶ τὰ τείχη εἰσέλθω, | |
| Πουλυδάμας μοι πρῶτος ἐλεγχείην ἀναθήσει, | 100 |
| πρῶτος ὁ Πολυδάμας μοι ὀνείδη καὶ λοιδορίας ἐπάξει, | |
| ὅς μ' ἐκέλευε Τρωσὶ ποτὶ πτόλιν ἡγήσασθαι | 101 |
| ὅς με ἐκέλευε προοδοποιῆσαι τοῖς Τρῳσὶν ἐπὶ τὴν πόλιν | |
| νύχθ' ὕπο τήνδ' ὀλοὴν ὅτε τ' ὤρετο δῖος Ἀχιλλεύς. | 102 |
| κατὰ τήνδε τὴν ὀλεθρίαν νύκτα, ἐπειδὴ ἐξώρμησεν ὁ ἐνδοξότατος Ἀχιλλεύς, | |
| ἀλλ' ἐγὼ οὐ πιθόμην· ἦ τ' ἂν πολὺ κέρδιον ἦεν. | 103 |
| ἀλλὰ ἐγὼ οὐκ ἐπειθόμην· ὄντως ἂν πολλῷ ἐπικερδέστερον καὶ ὠφελιμώτερον ἦν. | |
| νῦν δ' ἐπεὶ ὤλεσα λαὸν ἀτασθαλίῃσιν ἐμῇσιν, | 104 |
| νῦν δὲ μεθ᾿ ὃ ἀπέβαλον τὸν λαὸν διαμαρτίᾳ καὶ ἀβουλίᾳ ἐμῇ, | |
| αἰδέομαι Τρῶας καὶ Τρῳάδας ἑλκεσιπέπλους, | 105 |
| αἰδοῦμαι τοὺς Τρῷας καὶ τὰς Τρῳάδας τὰς τοὺς πέπλους ἐφελκομένας, | |
| μή ποτέ τις εἴπῃσι κακώτερος ἄλλος ἐμεῖο· | 106 |
| μήποτέ τις ἄλλος χείρων ἐμοῦ εἴπῃ· | |
| Ἕκτωρ ἧφι βίηφι πιθήσας ὤλεσε λαόν. | 107 |
| ὁ Ἕκτωρ τῇ ἑαυτοῦ θαρρήσας ἰσχύϊ ἀπέβαλε τὸν στρατόν· | |
| ὣς ἐρέουσιν· ἐμοὶ δὲ τότ' ἂν πολὺ κέρδιον εἴη | 108 |
| οὕτω λέξουσιν· ἐμοὶ δὲ τότε πολλῷ ὠφελιμώτερον ἂν εἴη | |
| ἄντην ἢ Ἀχιλῆα κατακτείναντα νέεσθαι, | 109 |
| φανερῶς, ἢ τὸν Ἀχιλλέα ἀποκτείναντι ἐπανέρχεσθαι, | |
| ἠέ κεν αὐτῷ ὀλέσθαι ἐϋκλειῶς πρὸ πόληος. | 110 |
| ἢ δὴ ἐμὲ ἀπολέσθαι ἐνδόξως ἔμπροσθεν τῆς πόλεως. | |
| εἰ δέ κεν ἀσπίδα μὲν καταθείομαι ὀμφαλόεσσαν | 111 |
| ἐὰν δὲ τὴν ὀμφαλοὺς ἔχουσαν ἀσπίδα κατάθω, | |
| καὶ κόρυθα βριαρήν, δόρυ δὲ πρὸς τεῖχος ἐρείσας | 112 |
| καὶ τὸ ἰσχυρὸν κράνος, τὸ δόρυ δὲ πρὸς τὸ τεῖχος στηρίξας, | |
| αὐτὸς ἰὼν Ἀχιλῆος ἀμύμονος ἀντίος ἔλθω | 113 |
| αὐτὸς πορευόμενος παραγένωμαι ἐναντίον τοῦ ἀμωμήτου Ἀχιλλέως, | |
| καί οἱ ὑπόσχωμαι Ἑλένην καὶ κτήμαθ' ἅμ' αὐτῇ, | 114 |
| καὶ ὑπόσχωμαι αὐτῷ τὴν Ἑλένην, καὶ σὺν αὐτῇ τὰ κτήματα | |
| πάντα μάλ' ὅσσά τ' Ἀλέξανδρος κοίλῃς ἐνὶ νηυσὶν | 115 |
| πάντα πάνυ, ὅσα γε ὁ Ἀλέξανδρος ἐν ταῖς βαθείαις ναυσὶν | |
| ἠγάγετο Τροίηνδ', ἥ τ' ἔπλετο νείκεος ἀρχή, | 116 |
| ἤγαγεν εἰς τὴν Τροίαν, ἥτις ὑπῆρξεν ἀρχὴ ἔριδος καὶ ἔχθρας, | |
| δωσέμεν Ἀτρεΐδῃσιν ἄγειν, ἅμα δ' ἀμφὶς Ἀχαιοῖς | 117 |
| δώσειν τοῖς υἱοῖς τοῦ Ἀτρέως ἄγειν, καὶ ἅμα χωρὶς αὐτῶν, τοῖς Ἕλλησιν | |
| ἄλλ' ἀποδάσσεσθαι ὅσα τε πτόλις ἥδε κέκευθε· | 118 |
| ἄλλα ἀπομερίσασθαι, ὅσα γε ἥδε ἡ πόλις κρύπτει καὶ ἐμπεριέχει· | |
| Τρωσὶν δ' αὖ μετόπισθε γερούσιον ὅρκον ἕλωμαι | 119 |
| τοῖς Τρῳσὶ δὲ μετὰ ταῦτα τοῖς γέρουσιν ὀφειλόμενον ὅρκον ὀμόσω | |
| μή τι κατακρύψειν, ἀλλ' ἄνδιχα πάντα δάσασθαι | 120 |
| μηδὲν ἀποκρύψειν καὶ νοσφιεῖσθαι, ἀλλὰ πάντα εἰς δύο μέρη διελεῖν, | |
| κτῆσιν ὅσην πτολίεθρον ἐπήρατον ἐντὸς ἐέργει· | 121 |
| ὅσην κτῆσιν ἡ ἐπέραστος πόλις ἔνδον ἐναποκλείει καὶ περιέχει· | |
| ἀλλὰ τί ἤ μοι ταῦτα φίλος διελέξατο θυμός; | 122 |
| ἀλλὰ τί δή μοι ταῦτα διεξῆλθεν ἡ ἀγαπητὴ ψυχή; | |
| μή μιν ἐγὼ μὲν ἵκωμαι ἰών, ὃ δέ μ' οὐκ ἐλεήσει | 123 |
| μὴ ἐγὼ μὲν πορευόμενος ἀφίκω παρ' αὐτόν (παραγενόμενος ἱκετεύσω αὐτόν), οὗτος δέ με οὐκ οἰκτείρῃ, | |
| οὐδέ τί μ' αἰδέσεται, κτενέει δέ με γυμνὸν ἐόντα | 124 |
| οὐδέ τί με αἰδοῦς ἀξιώσῃ, ἀποκτείνῃ δὲ ἄνοπλον ὑπάρχοντα | |
| αὔτως ὥς τε γυναῖκα, ἐπεί κ' ἀπὸ τεύχεα δύω. | 125 |
| οὕτω καθάπερ γυναῖκα, ἐπειδὰν τὰ ὅπλα ἐκδύσωμαι· | |
| οὐ μέν πως νῦν ἔστιν ἀπὸ δρυὸς οὐδ' ἀπὸ πέτρης | 126 |
| οὐκ ἔστι νῦν δυνατὸν ἀπὸ δένδρων, οὐδὲ ἀπὸ κυμάτων | |
| τῷ ὀαριζέμεναι, ἅ τε παρθένος ἠΐθεός τε | 127 |
| τούτῳ γυναικῶς προσδιαλέγεσθαι καθάπερ παρθένος καὶ νεανίας· | |
| παρθένος ἠΐθεός τ' ὀαρίζετον ἀλλήλοιιν. | 128 |
| ἡ παρθένος καὶ ὁ νεανίας προσδιαλέγονται οὕτως ἀλλήλοις. | |
| βέλτερον αὖτ' ἔριδι ξυνελαυνέμεν ὅττι τάχιστα· | 129 |
| βέλτιόν ἐστι μετὰ ἔριδος καὶ μάχης συνελαύνειν καὶ συμβάλλειν ὅτι τάχος· | |
| εἴδομεν ὁπποτέρῳ κεν Ὀλύμπιος εὖχος ὀρέξῃ. | 130 |
| θεασώμεθα τίνι δὴ ὁ οὐράνιος καύχημα παρέξει καὶ δωρήσεται. | |
| ὣς ὅρμαινε μένων, ὃ δέ οἱ σχεδὸν ἦλθεν Ἀχιλλεὺς | 131 |
| οὕτω διελογίζετο ἑστώς· οὗτος δὲ πλησίον αὐτοῦ παρεγένετο ὁ Ἀχιλλεὺς | |
| ἶσος Ἐνυαλίῳ κορυθάϊκι πτολεμιστῇ | 132 |
| ὅμοιος τῷ Ἄρει τῷ εὐκινητοκράνῳ πολεμιστῇ, | |
| σείων Πηλιάδα μελίην κατὰ δεξιὸν ὦμον | 133 |
| κινῶν τὴν ἐκ τοῦ Πηλίου ὄρους μελίαν κατὰ τὸν δεξιὸν ὦμον | |
| δεινήν· ἀμφὶ δὲ χαλκὸς ἐλάμπετο εἴκελος αὐγῇ | 134 |
| τὴν φοβεράν, περιέλαμπε δὲ ὁ σίδηρος ὅμοιος λαμπηδόνι, | |
| ἢ πυρὸς αἰθομένου ἢ ἠελίου ἀνιόντος. | 135 |
| ἢ πυρὸς καιομένου ἢ ἡλίου ἀνατέλλοντος. | |
| Ἕκτορα δ', ὡς ἐνόησεν, ἕλε τρόμος· οὐδ' ἄρ' ἔτ' ἔτλη | 136 |
| τὸν Ἕκτορα δέ, ὅτε ἐθεάσατο, κατέλαβε φόβος καὶ τρόμος, οὐδ᾽ ὑπέμεινεν ἔτι | |
| αὖθι μένειν, ὀπίσω δὲ πύλας λίπε, βῆ δὲ φοβηθείς· | 137 |
| μείναι αὐτόθι, ὀπίσω δὲ τὰς πύλας κατέλιπεν, ἀνεχώρησε δὲ φοβηθείς. | |
| Πηλεΐδης δ' ἐπόρουσε ποσὶ κραιπνοῖσι πεποιθώς. | 138 |
| ὁ τοῦ Πηλέως δὲ υἱὸς ἐφώρμησε ποσὶ ταχέσι θαρρῶν, | |
| ἠΰτε κίρκος ὄρεσφιν ἐλαφρότατος πετεηνῶν | 139 |
| καθάπερ ἱέραξ ἐν τοῖς ὄρεσι κουφότατος τῶν πετεινῶν, | |
| ῥηϊδίως οἴμησε μετὰ τρήρωνα πέλειαν, | 140 |
| ῥᾳδίως ὥρμησεν ἐπὶ τὴν δειλὴν περιστεράν, | |
| ἣ δέ θ' ὕπαιθα φοβεῖται, ὃ δ' ἐγγύθεν ὀξὺ λεληκὼς | 141 |
| αὐτὴ δὲ εἰς τὸ ἔμπροσθεν φεύγει, οὗτος δὲ ἐγγύθεν ὀξέως βοῶν | |
| ταρφέ' ἐπαΐσσει, ἑλέειν τέ ἑ θυμὸς ἀνώγει· | 142 |
| συνεχῶς ἐφορμᾷ, καὶ ἑλεῖν αὐτὴν προτρέπεται ἡ ψυχή. | |
| ὣς ἄρ' ὅ γ' ἐμμεμαὼς ἰθὺς πέτετο, τρέσε δ' Ἕκτωρ | 143 |
| οὕτω δὴ αὐτὸς προθυμούμενος κατ᾿ εὐθεῖαν ἔτρεχεν. ὁ Ἕκτωρ δὲ φοβούμενος ἐτράπη | |
| τεῖχος ὕπο Τρώων, λαιψηρὰ δὲ γούνατ' ἐνώμα. | 144 |
| πρὸς τὸ τεῖχος τῶν Τρῴων, ταχέως δὲ τὰ γόνατα ἐκίνει. | |
| οἳ δὲ παρὰ σκοπιὴν καὶ ἐρινεὸν ἠνεμόεντα | 145 |
| οὗτοι δὲ παρὰ τὴν περιοπήν, (παρὰ τὸν ἐπὶ τὸ σῆμα τοῦ Ἴλου ὑψηλὸν τόπον) καὶ τὴν ὑψηλὴν ἀγρίαν συκῆν | |
| τείχεος αἰὲν ὑπ' ἐκ κατ' ἀμαξιτὸν ἐσσεύοντο, | 146 |
| ἀεὶ πρὸς τὸ τεῖχος ἐπὶ τὴν πλατεῖαν ὁδὸν τὴν καλουμένην βασιλικὴν ἔτρεχον. | |
| κρουνὼ δ' ἵκανον καλλιρρόω· ἔνθα δὲ πηγαὶ | 147 |
| ἀφίκοντο δὲ παρὰ τὴν περικαλλῶς ῥέουσαν ἀπόρροιαν, ἐνταῦθα δὲ πηγαὶ | |
| δοιαὶ ἀναΐσσουσι Σκαμάνδρου δινήεντος. | 148 |
| δύο ἀναβλύζουσι τοῦ στροφώδους καὶ ῥευματώδους Σκαμάνδρου | |
| ἣ μὲν γάρ θ' ὕδατι λιαρῷ ῥέει, ἀμφὶ δὲ καπνὸς | 149 |
| ἡ μὲν γάρ τοι ὕδατι θερμοτέρῳ ῥεῖ, περὶ αὐτὴν δὲ καπνὸς | |
| γίγνεται ἐξ αὐτῆς ὡς εἰ πυρὸς αἰθομένοιο· | 150 |
| γίνεται ἐξ αὐτῆς ὥσπερ πυρὸς καιομένου· | |
| ἣ δ' ἑτέρη θέρεϊ προρέει ἐϊκυῖα χαλάζῃ, | 151 |
| ἡ ἑτέρα δὲ κατὰ τὸ θέρος προχέει ὁμοία χαλάζῃ, | |
| ἢ χιόνι ψυχρῇ ἢ ἐξ ὕδατος κρυστάλλῳ. | 152 |
| ἢ χιόνι ψυχρᾷ, ἢ τῷ ἐκ τοῦ ὕδατος κρυστάλλῳ. | |
| ἔνθα δ' ἐπ' αὐτάων πλυνοὶ εὐρέες ἐγγὺς ἔασι | 153 |
| ἐνταῦθα δὲ ἀπ' αὐτῶν πύελοι πλατεῖς ἐγγὺς ὑπάρχουσι | |
| καλοὶ λαΐνεοι, ὅθι εἵματα σιγαλόεντα | 154 |
| περικαλλεῖς, λίθινοι, ὅπου τὰ λαμπρὰ ἱμάτια | |
| πλύνεσκον Τρώων ἄλοχοι καλαί τε θύγατρες | 155 |
| ἔπλυνον αἱ γυναῖκες τῶν Τρῴων, καὶ αἱ ὡραῖαι θυγατέρες | |
| τὸ πρὶν ἐπ' εἰρήνης πρὶν ἐλθεῖν υἷας Ἀχαιῶν. | 156 |
| πρότερον ἐπὶ τῆς εἰρήνης πρὶν ἦλθον οἱ υἱοὶ τῶν Ἑλλήνων· | |
| τῇ ῥα παραδραμέτην φεύγων ὃ δ' ὄπισθε διώκων· | 157 |
| ἐκεῖσε δὲ παρέδραμον ὁ μὲν φεύγων, ὁδὲ ὄπισθεν διώκων· | |
| πρόσθε μὲν ἐσθλὸς ἔφευγε, δίωκε δέ μιν μέγ' ἀμείνων | 158 |
| ἔμπροσθεν μὲν ἔφευγεν ἀνδρεῖος, ἐδίωκε δὲ αὐτὸν πολλῷ κρείσσων | |
| καρπαλίμως, ἐπεὶ οὐχ ἱερήϊον οὐδὲ βοείην | 159 |
| ταχέως πάνυ. ἐπειδὴ οὐ πρόβατον οὐδὲ βύρσα | |
| ἀρνύσθην, ἅ τε ποσσὶν ἀέθλια γίγνεται ἀνδρῶν, | 160 |
| ἔμελλον λήψεσθαι, ἅπερ γίνονται ἆθλα τοῖς ποσὶ τῶν ἀνδρῶν, | |
| ἀλλὰ περὶ ψυχῆς θέον Ἕκτορος ἱπποδάμοιο. | 161 |
| ἀλλὰ περὶ τῆς ζωῆς ἔτρεχον τοῦ ἱππικοῦ καὶ πολεμικοῦ Ἕκτορος· | |
| ὡς δ' ὅτ' ἀεθλοφόροι περὶ τέρματα μώνυχες ἵπποι | 162 |
| ὧσπερ δὲ ὅταν ἀγωνισταὶ ἵπποι μονώνυχες περὶ τὸ τέλος τοῦ δρόμου | |
| ῥίμφα μάλα τρωχῶσι· τὸ δὲ μέγα κεῖται ἄεθλον | 163 |
| ταχέως πάνυ τρέχωσι, μέγα δὲ ἔπαθλον κεῖται | |
| ἢ τρίπος ἠὲ γυνὴ ἀνδρὸς κατατεθνηῶτος· | 164 |
| ἵππος, ἢ γυνὴ ἀνδρὸς ἀποθανόντος. | |
| ὣς τὼ τρὶς Πριάμοιο πόλιν πέρι δινηθήτην | 165 |
| οὕτως οὗτοι τρὶς τὴν τοῦ Πριάμου πόλιν περιέδραμον, καὶ δίκην τόρνου περιεστράφησαν | |
| καρπαλίμοισι πόδεσσι· θεοὶ δ' ἐς πάντες ὁρῶντο· | 166 |
| ταχέσι ποσίν, οἱ θεοὶ δὲ πάντες ἐθεῶντο· | |
| τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε· | 167 |
| ἐν τούτοις δὲ λόγων ἤρξατο ὁ πατὴρ τῶν ἀνδρῶν καὶ τῶν θεῶν. | |
| ὢ πόποι ἦ φίλον ἄνδρα διωκόμενον περὶ τεῖχος | 168 |
| φεῦ φεῦ, ὄντως ἄνδρα φίλον διωκόμενον περὶ τὸ τεῖχος | |
| ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι· ἐμὸν δ' ὀλοφύρεται ἦτορ | 169 |
| θεῶμαι τοῖς ὀφθαλμοῖς, ἡ ἐμὴ δὲ ἀποδύρεται ψυχὴ ἕνεκα | |
| Ἕκτορος, ὅς μοι πολλὰ βοῶν ἐπὶ μηρί' ἔκηεν | 170 |
| τοῦ Ἕκτορος, ὅς μοι πολλοὺς μηρούς βοῶν ἔκαυσεν | |
| Ἴδης ἐν κορυφῇσι πολυπτύχου, ἄλλοτε δ' αὖτε | 171 |
| ἐν ταῖς κορυφαῖς τῆς πολλὰ ἀποκλίματα ἐχούσης Ἴδης, ἄλλοτε δὲ | |
| ἐν πόλει ἀκροτάτῃ· νῦν αὖτέ ἑ δῖος Ἀχιλλεὺς | 172 |
| ἐν τῇ ἀκροπόλει· νυνὶ δὲ αὐτὸν ὁ ἐνδοξότατος Ἀχιλλεὺς | |
| ἄστυ πέρι Πριάμοιο ποσὶν ταχέεσσι διώκει. | 173 |
| περὶ τὴν πόλιν τοῦ Πριάμου διώκει ποσὶ ταχέσιν. | |
| ἀλλ' ἄγετε φράζεσθε θεοὶ καὶ μητιάασθε | 174 |
| ἀλλ᾿ ἄγετε σκοπεῖτε, ὦ θεοί, καὶ βουλεύεσθε, | |
| ἠέ μιν ἐκ θανάτοιο σαώσομεν, ἦέ μιν ἤδη | 175 |
| ἢ ὅπως ἐκ τοῦ θανάτου σώσωμεν αὐτόν, ἢ ἤδη αὐτὸν | |
| Πηλεΐδῃ Ἀχιλῆϊ δαμάσσομεν ἐσθλὸν ἐόντα. | 176 |
| θανατώσωμεν διὰ τοῦ Ἀχιλλέως τοῦ υἱοῦ τοῦ Πηλέως, ἀνδρεῖον καὶ γενναῖον ὄντα. | |
| τὸν δ' αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη· | 177 |
| πρὸς τοῦτον δὲ εἶπεν ἡ θεὰ ἡ εὐόφθαλμος Ἀθηνᾶ· | |
| ὦ πάτερ ἀργικέραυνε κελαινεφὲς οἷον ἔειπες· | 178 |
| ὦ πάτερ λαμπροκέραυνε τῶν σκοτεινῶν νεφῶν αἴτιε, οἷον χαλεπὸν εἶπας· | |
| ἄνδρα θνητὸν ἐόντα πάλαι πεπρωμένον αἴσῃ | 179 |
| ἄνδρα φθαρτὸν ὄντα ὑποπεπτωκότα τῇ μοίρᾳ | |
| ἂψ ἐθέλεις θανάτοιο δυσηχέος ἐξαναλῦσαι; | 180 |
| πάλιν ἐθέλεις ἐκ τοῦ κακοήχου καὶ χαλεποῦ θανάτου ἀναρρύσασθαι· | |
| ἔρδ'· ἀτὰρ οὔ τοι πάντες ἐπαινέομεν θεοὶ ἄλλοι. | 181 |
| πράττε· οἱ ἄλλοι δὲ πάντες θεοὶ οὐκ ἐπαινοῦμέν σοι· | |
| τὴν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς· | 182 |
| πρὸς ταύτην δὲ ἀποκρινόμενος εἶπεν ὁ τὰς νεφέλας ἀθροίζων Ζεύς. | |
| θάρσει Τριτογένεια φίλον τέκος· οὔ νύ τι θυμῷ | 183 |
| θάρρει, ὦ τριτογένεια Ἀθηνᾶ, τέκνον ἀγαπητόν, οὔτι δὴ ψυχῇ | |
| πρόφρονι μυθέομαι, ἐθέλω δέ τοι ἤπιος εἶναι· | 184 |
| προθύμῳ διαλέγομαι, βούλομαι δέ γε φιλάνθρωπος εἶναι. | |
| ἔρξον ὅπῃ δή τοι νόος ἔπλετο, μὴ δ' ἔτ' ἐρώει. | 185 |
| ποίησον ὥσπερ δή σοι νοῦς καὶ θέλησις ὑπάρχει, μηκέτι ἀποχωρεῖ. | |
| ὣς εἰπὼν ὄτρυνε πάρος μεμαυῖαν Ἀθήνην· | 186 |
| οὕτως εἰπὼν παρώξυνε τὴν καὶ πρότερον προθυμουμένην Ἀθηνᾶν· | |
| βῆ δὲ κατ' Οὐλύμποιο καρήνων ἀΐξασα. | 187 |
| ἐπορεύθη δὲ ὁρμήσασα ἐκ τῶν ἐξοχῶν τοῦ Ὀλύμπου· | |
| Ἕκτορα δ' ἀσπερχὲς κλονέων ἔφεπ' ὠκὺς Ἀχιλλεύς. | 188 |
| τὸν Ἕκτορα δὲ διηνεκῶς ταράσσων ἐδίωκεν ὁ ταχύπους Ἀχιλλεύς· | |
| ὡς δ' ὅτε νεβρὸν ὄρεσφι κύων ἐλάφοιο δίηται | 189 |
| ὥσπερ δὲ ὅταν κύων ἐν τοῖς ὄρεσι διώκῃ γέννημα ἐλάφου | |
| ὄρσας ἐξ εὐνῆς διά τ' ἄγκεα καὶ διὰ βήσσας· | 190 |
| ἀναστήσας ἐκ τῆς κοίτης, διὰ τῶν κοίλων καὶ βασίμων τόπων τοῦ ὄρους· | |
| τὸν δ' εἴ πέρ τε λάθῃσι καταπτήξας ὑπὸ θάμνῳ, | 191 |
| τοῦτον δὲ ἐάν γε καὶ λάθῃ ὑποφυγὼν εἰς τὸν θάμνον, | |
| ἀλλά τ' ἀνιχνεύων θέει ἔμπεδον ὄφρά κεν εὕρῃ· | 192 |
| ἀλλά γε ἐρευνῶν τρέχει ἀσφαλῶς καὶ διηκριβωμένως (ἀνενδότως) ἕως ἂν εὕρῃ. | |
| ὣς Ἕκτωρ οὐ λῆθε ποδώκεα Πηλεΐωνα. | 193 |
| οὕτως ὁ Ἕκτωρ οὐκ ἐλάνθανε τὸν ταχύποδα υἱὸν τοῦ Πηλέως, | |
| ὁσσάκι δ' ὁρμήσειε πυλάων Δαρδανιάων | 194 |
| ὁσάκις δ᾽ ἂν λογίσαιτο τῶν Δαρδανίων πυλῶν | |
| ἀντίον ἀΐξασθαι ἐϋδμήτους ὑπὸ πύργους, | 195 |
| ἐναντίον ὁρμῆσαι, ὑπὸ τοὺς καλῶς ἐκτισμένους πύργους, | |
| εἴ πως οἷ καθύπερθεν ἀλάλκοιεν βελέεσσι, | 196 |
| εἴπως αὐτῷ ὑπεράνωθεν βοηθήσειεν διὰ τῶν βελῶν· | |
| τοσσάκι μιν προπάροιθεν ἀποστρέψασκε παραφθὰς | 197 |
| τοσάκις αὐτὸν ἔμπροσθεν προφθάνων ἀπέστρεφε καὶ ἐδίωκεν | |
| πρὸς πεδίον· αὐτὸς δὲ ποτὶ πτόλιος πέτετ' αἰεί. | 198 |
| εἰς τὸ πεδίον, αὐτὸς δὲ πρὸς τὴν πόλιν ἔτρεχεν ἀεί· | |
| ὡς δ' ἐν ὀνείρῳ οὐ δύναται φεύγοντα διώκειν· | 199 |
| ὥσπερ δὲ ἐν ὀνείρῳ οὐ δυνατὸν διώκειν τὸν φεύγοντα, | |
| οὔτ' ἄρ' ὃ τὸν δύναται ὑποφεύγειν οὔθ' ὃ διώκειν· | 200 |
| οὔτε οὗτος αὐτὸν δύναται ἐκφυγεῖν, οὔτ᾽ αὐτὸς διώκειν. | |
| ὣς ὃ τὸν οὐ δύνατο μάρψαι ποσίν, οὐδ' ὃς ἀλύξαι. | 201 |
| οὕτως οὐκ ἐδύνατο οὗτος καταλαβεῖν τοῖς ποσίν, οὐδὲ αὐτὸς ἐκφυγεῖν. | |
| πῶς δέ κεν Ἕκτωρ κῆρας ὑπεξέφυγεν θανάτοιο, | 202 |
| πῶς δ᾽ ἂν ὁ Ἕκτωρ ἐξέφυγε τὴν χαλεπὴν μοίραν τοῦ θανάτου, | |
| εἰ μή οἱ πύματόν τε καὶ ὕστατον ἤντετ' Ἀπόλλων | 203 |
| εἰ μὴ τὸ ἔσχατον καὶ τελευταῖον συνήντησεν αὐτῷ ὁ Ἀπόλλων | |
| ἐγγύθεν, ὅς οἱ ἐπῶρσε μένος λαιψηρά τε γοῦνα; | 204 |
| ἐκ τοῦ σύνεγγυς, ὃς αὐτῷ ἐπιδιήγειρε καὶ ἀνέρρωσε τήν τε ἰσχὺν καὶ τὰ ταχέα γόνατα (διήγειρεν ἰσχὺν καὶ ταχέα γόνατα); | |
| λαοῖσιν δ' ἀνένευε καρήατι δῖος Ἀχιλλεύς, | 205 |
| τῷ στρατῷ δὲ ἀπηγόρευε τῇ κεφαλῇ ὁ ἐνδοξότατος Ἀχιλλεύς, | |
| οὐδ' ἔα ἱέμεναι ἐπὶ Ἕκτορι πικρὰ βέλεμνα, | 206 |
| οὐδὲ ἠφίει φέρεσθαι ἐπὶ τὸν Ἕκτορα τὰ πικρὰ καὶ ὀδυνηρὰ βέλη, | |
| μή τις κῦδος ἄροιτο βαλών, ὃ δὲ δεύτερος ἔλθοι. | 207 |
| μή τις τρώσας αὐτὸν δόξαν λάβοι, οὗτος δὲ ὕστερος παραγένοιτο. | |
| ἀλλ' ὅτε δὴ τὸ τέταρτον ἐπὶ κρουνοὺς ἀφίκοντο, | 208 |
| ἀλλ᾽ ὁπηνίκα δὴ τὸ τέταρτον ἀφίκοντο παρὰ τὰς τῶν πηγῶν ἀπορροίας, | |
| καὶ τότε δὴ χρύσεια πατὴρ ἐτίταινε τάλαντα, | 209 |
| τηνικαῦτα δὴ ὁ πατὴρ ἐξέτεινε τὰς χρυσᾶς πλάστιγγας τοῦ ζυγοῦ, | |
| ἐν δ' ἐτίθει δύο κῆρε τανηλεγέος θανάτοιο, | 210 |
| ἐνετίθει δὲ δύο μοίρας τοῦ μακρὰς ἐμποιοῦντος φροντίδας θανάτου, | |
| τὴν μὲν Ἀχιλλῆος, τὴν δ' Ἕκτορος ἱπποδάμοιο, | 211 |
| τὴν μὲν Ἀχιλλέως, τὴν δὲ Ἕκτορος τοῦ ἱππικοῦ καὶ πολεμικοῦ, | |
| ἕλκε δὲ μέσσα λαβών· ῥέπε δ' Ἕκτορος αἴσιμον ἦμαρ, | 212 |
| ἀνεῖλκε δὲ ἐκ τοῦ μέσου κρατήσας, ἔρρεπε δὲ καὶ κατεφέρετο ἡ τοῦ Ἕκτορος θανάσιμος ἡμέρα, | |
| ᾤχετο δ' εἰς Ἀΐδαο, λίπεν δέ ἑ Φοῖβος Ἀπόλλων. | 213 |
| ἀπῆλθε δὲ εἰς τὸν ᾅδην, κατέλιπε δὲ αὐτὸν ὁ λαμπρὸς Ἀπόλλων. | |
| Πηλεΐωνα δ' ἵκανε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη, | 214 |
| παρὰ τὸν τοῦ Πηλέως υἱὸν δὲ ἀφίκετο ἡ θεὰ ἡ εὐόφθαλμος Ἀθηνᾶ, | |
| ἀγχοῦ δ' ἱσταμένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· | 215 |
| πλησίον δὲ στᾶσα λόγους πτερωτοὺς καὶ ταχεῖς ἔλεγε πρὸς αὐτόν. | |
| νῦν δὴ νῶι ἔολπα Διῒ φίλε φαίδιμ' Ἀχιλλεῦ | 216 |
| νῦν δὴ ἡμᾶς γε ἐλπίζω, ὦ φίλε τοῦ Διός, λαμπρότατε Ἀχιλλεῦ, | |
| οἴσεσθαι μέγα κῦδος Ἀχαιοῖσι προτὶ νῆας | 217 |
| κομίσειν δόξων μεγάλων τοῖς Ἕλλησιν εἰς τὰς ναῦς, | |
| Ἕκτορα δῃώσαντε μάχης ἄατόν περ ἐόντα. | 218 |
| τὸν Ἕκτορα ἀποκτείναντες καίπερ ὄντα ἀκόρεστον μάχης, | |
| οὔ οἱ νῦν ἔτι γ' ἔστι πεφυγμένον ἄμμε γενέσθαι, | 219 |
| οὐκέτι νῦν ἐστι δυνατὸν αὐτῷ ἡμᾶς ἐκφυγεῖν, | |
| οὐδ' εἴ κεν μάλα πολλὰ πάθοι ἑκάεργος Ἀπόλλων | 220 |
| οὐδὲ ἐὰν πολλὰ πάνυ πάθῃ ὁ πόρρωθεν ἐνεργῶν Ἀπόλλων, | |
| προπροκυλινδόμενος πατρὸς Διὸς αἰγιόχοιο. | 221 |
| ὑποπίπτων καὶ κυλιόμενος ἔμπροσθεν τοῦ τὴν αἰγίδα φοροῦντος Διός. | |
| ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν στῆθι καὶ ἄμπνυε, τόνδε δ' ἐγώ τοι | 222 |
| ἀλλὰ σὺ μὲν νυνὶ στῆθι καὶ ἀνάπνεε, τοῦτον δὲ ἐγώ σοι | |
| οἰχομένη πεπιθήσω ἐναντίβιον μαχέσασθαι. | 223 |
| ἐ(ἀ)πελθοῦσα θαρσοποιήσω πολεμῆσαι κατ' ἐναντίωσιν βιαίαν. | |
| ὣς φάτ' Ἀθηναίη, ὃ δ' ἐπείθετο, χαῖρε δὲ θυμῷ, | 224 |
| οὕτως εἶπεν ἡ Ἀθηνᾶ. οὗτος δὲ ὑπήκουε, ἔχαιρε δὲ ἐν τῇ ψυχῇ, | |
| στῆ δ' ἄρ' ἐπὶ μελίης χαλκογλώχινος ἐρεισθείς. | 225 |
| ἔστη δὲ ἐπιστηρίξας ἑαυτὸν ἐπὶ τῆς σιδηρὰν ἐπιδορατίδα ἐχούσης μελίας. | |
| ἣ δ' ἄρα τὸν μὲν ἔλειπε, κιχήσατο δ' Ἕκτορα δῖον | 226 |
| αὕτη δὲ τοῦτον μὲν κατέλιπε, κατέλαβε δὲ τὸν ἐνδοξότατον Ἕκτορα, | |
| Δηϊφόβῳ ἐϊκυῖα δέμας καὶ ἀτειρέα φωνήν· | 227 |
| ὁμοία τῷ Δηιφόβῳ κατά τε τὸ σῶμα καὶ τὴν ἰσχυρὰν καὶ ἀκαταπόνητον φωνήν· | |
| ἀγχοῦ δ' ἱσταμένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· | 228 |
| πλησίον δὲ στᾶσα λόγους ταχεῖς ἔλεγε πρὸς αὐτόν· | |
| ἠθεῖ' ἦ μάλα δή σε βιάζεται ὠκὺς Ἀχιλλεὺς | 229 |
| ὦ αἰδέσιμε ἀδελφέ, ὄντως πάνυ δή σε καταναγκάζει ὁ ταχύπους Ἀχιλλεύς, | |
| ἄστυ πέρι Πριάμοιο ποσὶν ταχέεσσι διώκων· | 230 |
| περὶ τὴν πόλιν τοῦ Πριάμου διώκων ταχέσι ποσίν. | |
| ἀλλ' ἄγε δὴ στέωμεν καὶ ἀλεξώμεσθα μένοντες. | 231 |
| ἀλλ᾽ ἄγε δὴ στῶμεν καὶ ἀμυνώμεθα παραμένοντες. | |
| τὴν δ' αὖτε προσέειπε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ· | 232 |
| πρὸς ταύτην δὲ εἶπεν ὁ συνεχῶς τὸ κράνος κινῶν μέγας Ἕκτωρ. | |
| Δηΐφοβ' ἦ μέν μοι τὸ πάρος πολὺ φίλτατος ἦσθα | 233 |
| ὦ Δηίφοβε, ὄντως μέν μοι καὶ πρότερον πάνυ φίλτατος ὑπῆρχες | |
| γνωτῶν οὓς Ἑκάβη ἠδὲ Πρίαμος τέκε παῖδας· | 234 |
| πάντων τῶν ἀδελφῶν, οὓς ἡ Ἑκάβη καὶ ὁ Πρίαμος ἐγέννησαν υἱούς. | |
| νῦν δ' ἔτι καὶ μᾶλλον νοέω φρεσὶ τιμήσασθαι, | 235 |
| νῦν δ᾽ ἔτι καὶ μᾶλλον διανοοῦμαι κατὰ διάνοιαν τιμήσαι καὶ φιλῆσαί σε, | |
| ὃς ἔτλης ἐμεῦ εἵνεκ', ἐπεὶ ἴδες ὀφθαλμοῖσι, | 236 |
| ὃς ὑπέμεινας ἕνεκεν ἐμοῦ, ἐπειδὴ ἐθεάσω τοῖς ὀφθαλμοῖς, | |
| τείχεος ἐξελθεῖν, ἄλλοι δ' ἔντοσθε μένουσι. | 237 |
| ἐξελθεῖν τοῦ τείχους, οἱ ἀλλοὶ δὲ ἐντὸς μένουσι. | |
| τὸν δ' αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη· | 238 |
| πρὸς τοῦτον δὲ εἶπεν ἡ θεά ἡ εὐόφθαλμος Ἀθηνᾶ· | |
| ἠθεῖ' ἦ μὲν πολλὰ πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ | 239 |
| αἰδέσιμε ἀδελφέ, ὄντως μὲν πάνυ ὁ πατὴρ καὶ ἡ σεβαστὴ μήτηρ | |
| λίσσονθ' ἑξείης γουνούμενοι, ἀμφὶ δ' ἑταῖροι, | 240 |
| παρεκάλουν ἐφεξῆς ἱκετεύοντες, καὶ οἱ φίλοι περιεστῶτες, | |
| αὖθι μένειν· τοῖον γὰρ ὑποτρομέουσιν ἅπαντες· | 241 |
| αὐτόθι παραμένειν, οὕτω γὰρ ἅπαντες τρέμουσι καὶ δεδοίκασιν. | |
| ἀλλ' ἐμὸς ἔνδοθι θυμὸς ἐτείρετο πένθεϊ λυγρῷ. | 242 |
| ἡ ἐμὴ μέντοι ψυχὴ ἐντὸς κατεπονεῖτο πένθει καὶ λύπῃ χαλεπῇ. | |
| νῦν δ' ἰθὺς μεμαῶτε μαχώμεθα, μὴ δέ τι δούρων | 243 |
| νυνὶ δὲ εὐθὺ σὺν εὐθαρσίᾳ ὁρμῶντες πολεμῶμεν, μηδέ τι δοράτων | |
| ἔστω φειδωλή, ἵνα εἴδομεν εἴ κεν Ἀχιλλεὺς | 244 |
| ὑπαρχέτω φειδώ, ὅπως θεασώμεθα, ἐὰν ὁ Ἀχιλλεὺς | |
| νῶϊ κατακτείνας ἔναρα βροτόεντα φέρηται | 245 |
| ἀποκτείνας ἡμᾶς ὅπλα ᾑμαγμένα κομίσῃ | |
| νῆας ἔπι γλαφυράς, ἦ κεν σῷ δουρὶ δαμήῃ. | 246 |
| ἐπὶ τὰς κοίλας ναῦς, ἢ ἀναιρεθείη ἂν ὑπὸ τοῦ σοῦ δόρατος. | |
| ὣς φαμένη καὶ κερδοσύνῃ ἡγήσατ' Ἀθήνη· | 247 |
| οὕτως εἰποῦσα δόλῳ καὶ ἐπιβουλῇ προηγήσατο ἡ Ἀθηνᾶ. | |
| οἳ δ' ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπ' ἀλλήλοισιν ἰόντες, | 248 |
| οὗτοι δὲ ἡνίκα δὴ πλησίον ἐγένοντο ἐπαλλήλους ἐρχόμενοι, | |
| τὸν πρότερος προσέειπε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ· | 249 |
| πρὸς τοῦτον πρότερον εἶπεν ὁ συνεχῶς τὴν περικεφαλαίαν κινῶν μέγας Ἕκτωρ· | |
| οὔ σ' ἔτι Πηλέος υἱὲ φοβήσομαι, ὡς τὸ πάρος περ | 250 |
| οὐκέτι σε, ὦ υἱὲ τοῦ Πηλέως, φοβηθήσομαι, καὶ φεύξομαι ὥσπερ πρότερον. | |
| τρὶς περὶ ἄστυ μέγα Πριάμου δίον, οὐδέ ποτ' ἔτλην | 251 |
| τρὶς περὶ τὴν μεγάλην πόλιν τοῦ Πριάμου ἔδεισα, οὐδὲ | |
| μεῖναι ἐπερχόμενον· νῦν αὖτέ με θυμὸς ἀνῆκε | 252 |
| ὑπέμεινα παραμεῖναι ἐπιόντα· νυνὶ δέ με ἡ ψυχὴ ἀνέπεισε καὶ παρώρμησε | |
| στήμεναι ἀντία σεῖο· ἕλοιμί κεν ἤ κεν ἁλοίην. | 253 |
| στῆναι ἐναντίον σοῦ· κρατήσαιμι ἄν, ἢ κρατηθείην ἂν. | |
| ἀλλ' ἄγε δεῦρο θεοὺς ἐπιδώμεθα· τοὶ γὰρ ἄριστοι | 254 |
| ἀλλ᾽ ἄγε δὴ τοὺς θεοὺς μάρτυρας τῶν λεγομένων ποιήσωμεν, οὗτοι γὰρ ἄριστοι | |
| μάρτυροι ἔσσονται καὶ ἐπίσκοποι ἁρμονιάων· | 255 |
| μάρτυρες ἔσονται, καὶ ἔφοροι τῶν ὁμολογιῶν καὶ συμβόλων. | |
| οὐ γὰρ ἐγώ σ' ἔκπαγλον ἀεικιῶ, αἴ κεν ἐμοὶ Ζεὺς | 256 |
| οὐ γὰρ ἐγὼ σε αἰκίσω οὐδὲ ὑβρίσω δεινῶς καὶ ὑπερηφανῶς, ἐάν μοι ὁ Ζεὺς | |
| δώῃ καμμονίην, σὴν δὲ ψυχὴν ἀφέλωμαι· | 257 |
| παράσχῃ τὴν ἐκ μονομερείας νίκην, τὴν σὴν δὲ ζωὴν ἀφέλωμαι. | |
| ἀλλ' ἐπεὶ ἄρ κέ σε συλήσω κλυτὰ τεύχε' Ἀχιλλεῦ | 258 |
| ἀλλ᾽ ἐπειδάν σε τὰ ἔνδοξα ὅπλα ἐκδύσω, Ἀχιλλεῦ, | |
| νεκρὸν Ἀχαιοῖσιν δώσω πάλιν· ὣς δὲ σὺ ῥέζειν. | 259 |
| νεκρὸν τοῖς Ἕλλησιν ἀποδώσω, οὕτω δὲ καὶ σὺ ποιήσειν. | |
| τὸν δ' ἄρ' ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς· | 260 |
| πρὸς τοῦτον δὲ δεινῶς ὑποβλεψάμενος εἶπεν ὁ ταχύπους Ἀχιλλεύς. | |
| Ἕκτορ μή μοι ἄλαστε συνημοσύνας ἀγόρευε· | 261 |
| ὦ Ἕκτορ ἀλάθητε καὶ δεινὰ καὶ ἀνεπίληστα εἰργασμένε, μή μοι συνθήκας λέγε, | |
| ὡς οὐκ ἔστι λέουσι καὶ ἀνδράσιν ὅρκια πιστά, | 262 |
| ἐπειδὴ οὐκ ἔστι τοῖς λέουσι καὶ τοῖς ἀνδράσιν ὁρκωμόσια βέβαια, | |
| οὐδὲ λύκοι τε καὶ ἄρνες ὁμόφρονα θυμὸν ἔχουσιν, | 263 |
| οὐδὲ οἱ λύκοι καὶ οἱ ἄρνες ὁμογνώμονα ψυχὴν ἔχουσιν, οὐδὲ ὁμονοοῦσιν, | |
| ἀλλὰ κακὰ φρονέουσι διαμπερὲς ἀλλήλοισιν, | 264 |
| ἀλλὰ διηνεκῶς κακὰ καὶ χαλεπὰ φρονοῦσιν ἀλλήλοις· | |
| ὣς οὐκ ἔστ' ἐμὲ καὶ σὲ φιλήμεναι, οὐδέ τι νῶϊν | 265 |
| οὕτως οὐκ ἔστι δυνατὸν ἐμὲ καὶ σὲ φίλους εἶναι, οὔτε τι ἡμῖν | |
| ὅρκια ἔσσονται, πρίν γ' ἢ ἕτερόν γε πεσόντα | 266 |
| ὁρκωμόσια ἔσονται πρὶν ἢ τὸν ἕτερόν γε ἀναιρεθέντα | |
| αἵματος ἆσαι Ἄρηα ταλαύρινον πολεμιστήν. | 267 |
| ἐμπλῆσαι αἵματος τὸν ἰσχυρὸν πολεμιστὴν Ἄρεα. | |
| παντοίης ἀρετῆς μιμνήσκεο· νῦν σε μάλα χρὴ | 268 |
| πάσης τοίνυν ἀρετῆς ἀναμιμνήσκου, νυνί σε πάνυ δεῖ | |
| αἰχμητήν τ' ἔμεναι καὶ θαρσαλέον πολεμιστήν. | 269 |
| πολεμιστήν τε εἶναι καὶ εὔτολμον μαχητήν· | |
| οὔ τοι ἔτ' ἔσθ' ὑπάλυξις, ἄφαρ δέ σε Παλλὰς Ἀθήνη | 270 |
| οὐκέτι σοι ἐστὶν ἐκφυγή, ταχέως γάρ σε ἡ πολεμικὴ Ἀθηνᾶ | |
| ἔγχει ἐμῷ δαμάᾳ· νῦν δ' ἀθρόα πάντ' ἀποτίσεις | 271 |
| τῷ ἐμῷ δόρατι δαμάσει καὶ ἀποκτενεῖ, νυνὶ δὲ ὁμοῦ πάντα ἀποδώσεις | |
| κήδε' ἐμῶν ἑτάρων οὓς ἔκτανες ἔγχεϊ θύων. | 272 |
| τὰ ἄλγη τῶν ἐμῶν φίλων, οὓς ἀπέκτεινας δόρατι ἐμμανῶς ὁρμῶν. | |
| ἦ ῥα, καὶ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἔγχος· | 273 |
| εἶπε δή, καὶ ἀνασείσας ἀφῆκε τὸ μακρὸν δόρυ, | |
| καὶ τὸ μὲν ἄντα ἰδὼν ἠλεύατο φαίδιμος Ἕκτωρ· | 274 |
| καὶ τοῦτο ἐναντίον θεασάμενος ἐφυλάξατο ὁ λαμπρότατος Ἕκτωρ, | |
| ἕζετο γὰρ προϊδών, τὸ δ' ὑπέρπτατο χάλκεον ἔγχος, | 275 |
| ἐκάθισε γὰρ προϊδών, αὐτὸ δὲ ὑπεράνωθεν ἠνέχθη τὸ σιδηροῦν δόρυ, | |
| ἐν γαίῃ δ' ἐπάγη· ἀνὰ δ' ἥρπασε Παλλὰς Ἀθήνη, | 276 |
| ἐνεπάγη δὲ εἰς τὴν γῆν, ἀνήρπασε δ' αὐτὸ ἡ πολεμικὴ Ἀθηνᾶ, | |
| ἂψ δ' Ἀχιλῆϊ δίδου, λάθε δ' Ἕκτορα ποιμένα λαῶν. | 277 |
| καὶ πάλιν ἐδίδου τῷ Ἀχιλλεῖ, ἔλαθε δὲ Ἕκτορα τὸν βασιλέα τοῦ στρατοῦ. | |
| Ἕκτωρ δὲ προσέειπεν ἀμύμονα Πηλεΐωνα· | 278 |
| Ἕκτωρ δὲ εἶπε πρὸς τὸν ἀμώμητον υἱὸν τοῦ Πηλέως· | |
| ἤμβροτες, οὐδ' ἄρα πώ τι θεοῖς ἐπιείκελ' Ἀχιλλεῦ | 279 |
| ἀπέτυχες, οὐδ᾽ ἄρα τι, ὦ ὅμοιε τοῖς θεοῖς Ἀχιλλεῦ, | |
| ἐκ Διὸς ἠείδης τὸν ἐμὸν μόρον, ἦ τοι ἔφης γε· | 280 |
| ἀκριβῶς ἠπίστασο ἐκ τοῦ Διὸς τὸν ἐμὸν θάνατον, εἶπάς γε μέντοι εἰδέναι· | |
| ἀλλά τις ἀρτιεπὴς καὶ ἐπίκλοπος ἔπλεο μύθων, | 281 |
| ἀλλά τις ὑπάρχεις ἱκανὸς εἰπεῖν καὶ παραλογιστικὸς καὶ ἀπατεών, | |
| ὄφρά σ' ὑποδείσας μένεος ἀλκῆς τε λάθωμαι. | 282 |
| ὅπως σε φοβηθεὶς εὐθαρσίας τε καὶ δυνάμεως ἐπιλήσμων γένωμαι· | |
| οὐ μέν μοι φεύγοντι μεταφρένῳ ἐν δόρυ πήξεις, | 283 |
| οὐ μέντοι φεύγοντί μοι ἐμπήξεις τὸ δόρυ εἰς τὸ μετάφρενον, | |
| ἀλλ' ἰθὺς μεμαῶτι διὰ στήθεσφιν ἔλασσον | 284 |
| ἀλλ᾽ ἐπ᾿ εὐθείας ὁρμῶντι διὰ τοῦ στήθους ὤθησον, | |
| εἴ τοι ἔδωκε θεός· νῦν αὖτ' ἐμὸν ἔγχος ἄλευαι | 285 |
| εἴ σοι τοῦτο δέδωκεν ὁ θεός· νυνὶ δὲ φυλάττου τὸ ἐμὸν δόρυ | |
| χάλκεον· ὡς δή μιν σῷ ἐν χροῒ πᾶν κομίσαιο. | 286 |
| τὸ σιδηροῦν, εἴθε δὴ αὐτὸ πᾶν ἐν τῷ σαυτοῦ σώματι δέξαιο, | |
| καί κεν ἐλαφρότερος πόλεμος Τρώεσσι γένοιτο | 287 |
| καὶ ἡ μάχη ἐλαφροτέρα καὶ κουφοτέρα τοῖς Τρῳσὶ γένοιτο | |
| σεῖο καταφθιμένοιο· σὺ γάρ σφισι πῆμα μέγιστον. | 288 |
| σοῦ ἀποθανόντος, σὺ γὰρ αὐτοῖς βλάβη μεγίστη ὑπάρχεις. | |
| ἦ ῥα, καὶ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἔγχος, | 289 |
| εἶπε δὴ καὶ ἀνακινήσας ἀφῆκε τὸ μακρὸν δόρυ, | |
| καὶ βάλε Πηλεΐδαο μέσον σάκος οὐδ' ἀφάμαρτε· | 290 |
| καὶ ἔπληξε τὸ μέσον τῆς ἀσπίδος τοῦ υἱοῦ τοῦ Πηλέως, οὐδὲ ἀπέτυχε· | |
| τῆλε δ' ἀπεπλάγχθη σάκεος δόρυ· χώσατο δ' Ἕκτωρ | 291 |
| πόρρω δὲ ἀπεκρούσθη τῆς ἀσπίδος τὸ δόρυ, ὠργίσθη δὲ ὁ Ἕκτωρ, | |
| ὅττί ῥά οἱ βέλος ὠκὺ ἐτώσιον ἔκφυγε χειρός, | 292 |
| διότι δὴ τὸ ταχὺ βέλος ματαίως ἐξῆλθεν ἀπὸ τῆς χειρὸς αὐτοῦ, | |
| στῆ δὲ κατηφήσας, οὐδ' ἄλλ' ἔχε μείλινον ἔγχος. | 293 |
| ἔστη δὲ σκυθρωπάσας, οὐ γὰρ εἶχεν ἄλλο μείλινον δόρυ· | |
| Δηΐφοβον δ' ἐκάλει λευκάσπιδα μακρὸν ἀΰσας· | 294 |
| τὸν Δηίφοβον δὲ ἐκάλει τὸν λευκὴν ἀσπίδα φέροντα μεγάλως φωνήσας, | |
| ᾔτεέ μιν δόρυ μακρόν· ὃ δ' οὔ τί οἱ ἐγγύθεν ἦεν. | 295 |
| ἐζήτει αὐτὸν δόρυ μακρόν· οὗτος δὲ οὐδαμῶς ἦν πλησίον. | |
| Ἕκτωρ δ' ἔγνω ᾗσιν ἐνὶ φρεσὶ φώνησέν τε· | 296 |
| ὁ Ἕκτωρ δὲ κατενόησεν ἐν τῇ διανοίᾳ, καὶ ἐβόησε· | |
| ὢ πόποι ἦ μάλα δή με θεοὶ θάνατον δὲ κάλεσσαν· | 297 |
| φεῦ φεῦ, ὄντως πάνυ δή με καλοῦσιν οἱ θεοὶ ἐπὶ τὸν θάνατον, | |
| Δηΐφοβον γὰρ ἔγωγ' ἐφάμην ἥρωα παρεῖναι· | 298 |
| Δηίφοβον γὰρ ἔγωγε τὸν ἥρωα ᾠήθην παρεῖναι. | |
| ἀλλ' ὃ μὲν ἐν τείχει, ἐμὲ δ' ἐξαπάτησεν Ἀθήνη. | 299 |
| ἀλλ᾽ οὗτος μὲν ἐν τῷ τείχει ἐστίν, ἐμὲ δὲ ἠπάτησεν ἡ Ἀθηνᾶ· | |
| νῦν δὲ δὴ ἐγγύθι μοι θάνατος κακός, οὐδ' ἔτ' ἄνευθεν, | 300 |
| νυνὶ δέ μοι ἐγγὺς ὁ δεινὸς θάνατος, οὐδέτι πόρρωθεν, | |
| οὐδ' ἀλέη· ἦ γάρ ῥα πάλαι τό γε φίλτερον ἦεν | 301 |
| οὐδὲ ἐκφυγή ἐστιν· ὄντως γὰρ πάλαι τοῦτό γε φίλον καὶ ἀποδεκτὸν ἦν | |
| Ζηνί τε καὶ Διὸς υἷι ἑκηβόλῳ, οἵ με πάρος γε | 302 |
| τῷ τε Διὶ καὶ τῷ τοῦ Διὸς υἱῷ Ἀπόλλωνι, οἵ με τὸ πρὶν | |
| πρόφρονες εἰρύατο· νῦν αὖτέ με μοῖρα κιχάνει. | 303 |
| προθύμως ἐφύλασσον καὶ ἔσωζον, νῦν δέ γε ἡ θανατηφόρος μοῖρα με καταλαμβάνει. | |
| μὴ μὰν ἀσπουδί γε καὶ ἀκλειῶς ἀπολοίμην, | 304 |
| οὐ μὴν ἄνευ σπουδῆς καὶ ἀτίμως ἀποθάνοιμ' ἄν, | |
| ἀλλὰ μέγα ῥέξας τι καὶ ἐσσομένοισι πυθέσθαι. | 305 |
| ἀλλὰ πράξας τι μέγα, ὡς καὶ τοὺς μεταγενεστέρους ἀκοῦσαι. | |
| ὣς ἄρα φωνήσας εἰρύσσατο φάσγανον ὀξύ, | 306 |
| οὕτω δὴ εἰπὼν εἵλκυσε τὸ ὀξὺ ξίφος, | |
| τό οἱ ὑπὸ λαπάρην τέτατο μέγα τε στιβαρόν τε, | 307 |
| ὅπερ ὑπὸ τὴν λαγόνα αὐτοῦ ἐκρέματο, μέγα καὶ ἰσχυρόν, | |
| οἴμησεν δὲ ἀλεὶς ὥς τ' αἰετὸς ὑψιπετήεις, | 308 |
| ὥρμησε δὲ συστραφεὶς καθάπερ ἀετὸς ἐν ὕψει πετόμενος, | |
| ὅς τ' εἶσιν πεδίον δὲ διὰ νεφέων ἐρεβεννῶν | 309 |
| ὅστις καταπέτεται εἰς τὸ πεδίον διὰ τῶν σκοτεινῶν νεφῶν | |
| ἁρπάξων ἢ ἄρν' ἀμαλὴν ἤ πτῶκα λαγωόν· | 310 |
| ἁρπάσων ἄρνα ἁπαλὴν καὶ τρυφεράν, ἢ λαγωὸν δειλόν. | |
| ὣς Ἕκτωρ οἴμησε τινάσσων φάσγανον ὀξύ. | 311 |
| οὕτως ὁ Ἕκτωρ ὥρμησεν ἐπισείων τὸ ὀξὺ ξίφος· | |
| ὁρμήθη δ' Ἀχιλεύς, μένεος δ' ἐμπλήσατο θυμὸν | 312 |
| ἐπέδραμε δὲ ὁ Ἀχιλλεύς, εὐθαρσίας δὲ ἐνέπλησε τὴν ψυχὴν | |
| ἀγρίου, πρόσθεν δὲ σάκος στέρνοιο κάλυψε | 313 |
| φοβερᾶς (χαλεπῆς), ἔμπροσθεν δὲ τοῦ στήθους ἐκάλυψε καὶ ἐπέθηκε τὴν ἀσπίδα | |
| καλὸν δαιδάλεον, κόρυθι δ' ἐπένευε φαεινῇ | 314 |
| τὴν εὐειδῆ καὶ ποικιλωτάτην, τῷ λαμπρῷ δὲ κράνει παρέκυπτε | |
| τετραφάλῳ· καλαὶ δὲ περισσείοντο ἔθειραι | 315 |
| τῷ τρεῖς φαλοὺς ἔχοντι, αἱ περικαλλεῖς δὲ τρίχες περιεκινοῦντο | |
| χρύσεαι, ἃς Ἥφαιστος ἵει λόφον ἀμφὶ θαμειάς. | 316 |
| χρυσαῖ, ἃς ὁ Ἥφαιστος ἐνέπηξεν εἰς τὸν λόφον πολλάς. | |
| οἷος δ' ἀστὴρ εἶσι μετ' ἀστράσι νυκτὸς ἀμολγῷ | 317 |
| οἷος ὁ ἀστὴρ φέρεται ἐν τοῖς ἄστρασι κατὰ τὴν ἑσπέραν, | |
| ἕσπερος, ὃς κάλλιστος ἐν οὐρανῷ ἵσταται ἀστήρ, | 318 |
| ὁ καλούμενος Ἕσπερος, ὃς ὡραιότατος ἐν τῷ οὐρανῷ ὑπάρχει ἀστήρ. | |
| ὣς αἰχμῆς ἀπέλαμπ' εὐήκεος, ἣν ἄρ' Ἀχιλλεὺς | 319 |
| οὕτω λαμπηδὼν ἀπετελεῖτο ἐκ τῆς καλὴν ἀκμὴν ἐχούσης ἐπιδορατίδος, ἣν δὴ ὁ Ἀχιλλεὺς | |
| πάλλεν δεξιτερῇ φρονέων κακὸν Ἕκτορι δίῳ | 320 |
| ἔσειε τῇ δεξιᾷ, δεινὰ καὶ χαλεπὰ διανοούμενος τῷ ἐνδοξοτάτῳ Ἕκτορι, | |
| εἰσορόων χρόα καλόν, ὅπῃ εἴξειε μάλιστα. | 321 |
| περιβλέπων τὸ εὐειδὲς σῶμα, ὅπου μάλιστα ἐνδοίη καὶ τρωθείη· | |
| τοῦ δὲ καὶ ἄλλο τόσον μὲν ἔχε χρόα χάλκεα τεύχεα | 322 |
| τούτου δὲ τὸ μὲν ἄλλο πλεῖον σῶμα τὰ ὅπλα κατεῖχον καὶ περικαλύπτον | |
| καλά, τὰ Πατρόκλοιο βίην ἐνάριξε κατακτάς· | 323 |
| τὰ περικαλλῆ, ἅπερ ἀφείλετο ἀποκτείνας τὸν Πάτροκλον· | |
| φαίνετο δ' ᾗ κληῖδες ἀπ' ὤμων αὐχέν' ἔχουσι | 324 |
| ἐφαίνετο δὲ ὅπου αἱ ἀπὸ τῶν ὤμων διήκουσαι διατάσεις τῶν νεύρων (κατακλεῖδες τῶν ὀστέων) συνέχουσι τὸν αὐχένα | |
| λαυκανίην, ἵνα τε ψυχῆς ὤκιστος ὄλεθρος· | 325 |
| τοῦ λαιμοῦ, ὅπου γε τάχιστός ἐστιν ἀφανισμὸς τῆς ζωῆς. | |
| τῇ ῥ' ἐπὶ οἷ μεμαῶτ' ἔλασ' ἔγχεϊ δῖος Ἀχιλλεύς, | 326 |
| ἐνταῦθα δὴ ἐπ' αὐτὸν ὁρμῶντα ἔτρωσε τῷ δόρατι ὁ ἐνδοξότατος Ἀχιλλεύς· | |
| ἀντικρὺ δ' ἁπαλοῖο δι' αὐχένος ἤλυθ' ἀκωκή· | 327 |
| ἀπαντικρὺ δὲ διὰ τοῦ ἁπαλοῦ αὐχένος διῆλθεν ἡ αἰχμή, | |
| οὐδ' ἄρ' ἀπ' ἀσφάραγον μελίη τάμε χαλκοβάρεια, | 328 |
| οὐδὲ τὸν γαργαρεῶνα διέκοψεν ἡ τῷ σιδήρῳ ἐστομωμένη καὶ βεβαρημένη μελία, | |
| ὄφρά τί μιν προτιείποι ἀμειβόμενος ἐπέεσσιν. | 329 |
| ὅπως τι εἴπῃ πρὸς αὐτὸν ἀποκρινόμενος λόγοις· | |
| ἤριπε δ' ἐν κονίῃς· ὃ δ' ἐπεύξατο δῖος Ἀχιλλεύς· | 330 |
| κατέπεσε δὲ ἐπὶ τὴν γῆν, οὗτος δὲ ἐπεκαυχήσατο ὁ ἔνδοξος Ἀχιλλεύς· | |
| Ἕκτορ ἀτάρ που ἔφης Πατροκλῆ' ἐξεναρίζων | 331 |
| ὦ Ἕκτορ, ᾠήθης μέντοι ἀποκτείνων καὶ συλῶν τὸν Πάτροκλον | |
| σῶς ἔσσεσθ', ἐμὲ δ' οὐδὲν ὀπίζεο νόσφιν ἐόντα | 332 |
| ὑγιὴς ἔσεσθαι, ἐμὲ δὲ οὐδαμῶς ἐνετρέπου, πόρρω μένοντα· | |
| νήπιε· τοῖο δ' ἄνευθεν ἀοσσητὴρ μέγ' ἀμείνων | 333 |
| μωρὲ καὶ ἀνόητε· τούτου δὲ πόρρωθεν βοηθὸς πολλῷ κρείσσων | |
| νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσιν ἐγὼ μετόπισθε λελείμμην, | 334 |
| παρὰ ταῖς κοίλαις ναυσὶν ἐγὼ μετὰ ταῦτα ἐναπελείφθην, | |
| ὅς τοι γούνατ' ἔλυσα· σὲ μὲν κύνες ἠδ' οἰωνοὶ | 335 |
| ὅς σοι τὰ γόνατα παρέλυσα· σὲ μὲν οὖν κύνες καὶ ὄρνεα | |
| ἑλκήσουσ' ἀϊκῶς, τὸν δὲ κτεριοῦσιν Ἀχαιοί. | 336 |
| σπαράξουσιν ἀπρεπῶς καὶ αἰσχρῶς, τοῦτον δὲ κηδεύσουσι καὶ ἐνταφιάσουσιν οἱ Ἕλληνες. | |
| τὸν δ' ὀλιγοδρανέων προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ· | 337 |
| πρὸς τοῦτον δὲ ὀλίγον τὸ δρᾶν ἔχων, εἶπεν Ἕκτωρ ὁ τὸ κράνος κινῶν συνεχῶς· | |
| λίσσομ' ὑπὲρ ψυχῆς καὶ γούνων σῶν τε τοκήων | 338 |
| ἱκετεύω σε ἕνεκα τῆς σῆς ψυχῆς, καὶ τῶν γονάτων, καὶ τῶν σῶν γονέων, | |
| μή με ἔα παρὰ νηυσὶ κύνας καταδάψαι Ἀχαιῶν, | 339 |
| μή με κατέλειπε παρὰ ταῖς ναυσὶ σπαράξαι καὶ καταφαγεῖν τοὺς κύνας τῶν Ἑλλήνων. | |
| ἀλλὰ σὺ μὲν χαλκόν τε ἅλις χρυσόν τε δέδεξο | 340 |
| ἀλλὰ σὺ μὲν δέξαι χρυσόν τε καὶ χαλκὸν πολύν, ἅπερ σοι δώσουσι | |
| δῶρα τά τοι δώσουσι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ, | 341 |
| δῶρα ὅ τε πατὴρ καὶ ἡ σεβαστὴ μήτηρ, | |
| σῶμα δὲ οἴκαδ' ἐμὸν δόμεναι πάλιν, ὄφρα πυρός με | 342 |
| τὸ σῶμα δὲ τοὐμὸν ἀπόδος εἰς τὸν οἶκον, ἵνα με πυρὸς | |
| Τρῶες καὶ Τρώων ἄλοχοι λελάχωσι θανόντα. | 343 |
| ἀξιώσωσι καὶ μεταδῶσι Τρῷες καὶ αἱ γυναῖκες τῶν Τρῴων. | |
| τὸν δ' ἄρ' ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεὺς· | 344 |
| πρὸς τοῦτον δὲ δεινῶς ὑποβλεψάμενος εἶπεν ὁ ταχύπους Ἀχιλλεύς· | |
| μή με κύον γούνων γουνάζεο μὴ δὲ τοκήων· | 345 |
| μή με, ὦ κύον, καὶ ἀναιδέστατε, ἱκέτευε ἕνεκα τῶν γονέων· | |
| αἲ γάρ πως αὐτόν με μένος καὶ θυμὸς ἀνήη | 346 |
| εἴθε γάρ πως ἐμὲ αὐτὸν ἀναπείσειε καὶ προτρέψειεν ἡ ψυχή τε καὶ προθυμία | |
| ὤμ' ἀποταμνόμενον κρέα ἔδμεναι, οἷα ἔοργας, | 347 |
| ὠμὰ ἀποκόπτοντα τὰ σαυτοῦ κρέα ἐσθίειν, οὕτω δεινά με εἰργάσω· | |
| ὡς οὐκ ἔσθ' ὃς σῆς γε κύνας κεφαλῆς ἀπαλάλκοι, | 348 |
| οὐ γάρ ἐστιν ὅστις ἀποσοβήσεις καὶ ἀποδιώξειε τῆς σῆς γε κεφαλῆς τοὺς κύνας, | |
| οὐδ' εἴ κεν δεκάκις τε καὶ εἰκοσινήριτ' ἄποινα | 349 |
| οὐδ᾽ ἐὰν δεκάκις καὶ εἰκοσάκις ἐξισούμενα τοῖς ὑπὸ σοῦ νοουμένοις λύτρα | |
| στήσωσ' ἐνθάδ' ἄγοντες, ὑπόσχωνται δὲ καὶ ἄλλα, | 350 |
| σταθμήσωσι δεῦρο ἄγοντες, ἐπαγγέλλωνται δὲ καὶ ἄλλα, | |
| οὐδ' εἴ κέν σ' αὐτὸν χρυσῷ ἐρύσασθαι ἀνώγοι | 351 |
| οὐδ᾽ ἐὰν σὲ αὐτὸν διὰ χρυσοῦ ἰσοστάθμου σοι ἀναρρύσασθαι κελεύῃ | |
| Δαρδανίδης Πρίαμος· οὐδ' ὧς σέ γε πότνια μήτηρ | 352 |
| ὁ τοῦ Δαρδάνου ἀπόγονος Πρίαμος, οὐδ᾽ οὕτω σέ γε ἡ σεβασμία μήτηρ | |
| ἐνθεμένη λεχέεσσι γοήσεται ὃν τέκεν αὐτή, | 353 |
| βαλοῦσα ἐπὶ τῆς στρωμνῆς θρηνήσει, ὃν ἔτεκεν αὐτή, | |
| ἀλλὰ κύνες τε καὶ οἰωνοὶ κατὰ πάντα δάσονται. | 354 |
| ἀλλὰ κύνες καὶ ὄρνεα ὅλον σε καταφάγονται. | |
| τὸν δὲ καταθνῄσκων προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ· | 355 |
| πρὸς τοῦτον δὲ ἀποθνήσκων εἶπεν Ἕκτωρ ὁ τὸ κράνος κινῶν συνεχῶς· | |
| ἦ σ' εὖ γιγνώσκων προτιόσσομαι, οὐδ' ἄρ' ἔμελλον | 356 |
| ὄντως εὖ ἐπιστάμενός σε προφθέγγομαι, οὐ γὰρ ἔμελλον | |
| πείσειν· ἦ γὰρ σοί γε σιδήρεος ἐν φρεσὶ θυμός. | 357 |
| καταπείσειν· ὄντως γάρ σοί γε σιδηρᾶ ἔνδον ψυχὴ ὑπάρχει· | |
| φράζεο νῦν, μή τοί τι θεῶν μήνιμα γένωμαι | 358 |
| σκόπει νῦν μή τίς σοι θεῶν ὀργὴ γένωμαι | |
| ἤματι τῷ ὅτε κέν σε Πάρις καὶ Φοῖβος Ἀπόλλων | 359 |
| τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, ἡνίκα σε ὁ Πάρις καὶ Ἀπόλλων | |
| ἐσθλὸν ἐόντ' ὀλέσωσιν ἐνὶ Σκαιῇσι πύλῃσιν. | 360 |
| ὁ λαμπρότατος ἀνδρεῖον καὶ γενναῖον ὄντα ἀποκτείνωσιν ἐν ταῖς Σκαιαῖς πύλαις. | |
| ὣς ἄρα μιν εἰπόντα τέλος θανάτοιο κάλυψε, | 361 |
| οὕτω δὴ εἰπόντα αὐτὸν ἐκάλυψε τὸ τέλος τοῦ θανάτου· | |
| ψυχὴ δ' ἐκ ῥεθέων πταμένη Ἄϊδος δὲ βεβήκει | 362 |
| ἡ ψυχὴ δὲ ἐκ τῶν μελῶν ἀποπτᾶσα εἰς τὸν ᾅδην ἀπῆλθε, | |
| ὃν πότμον γοόωσα λιποῦσ' ἀνδροτῆτα καὶ ἥβην. | 363 |
| τὸν ἑαυτῆς χωρισμὸν ὀδυρομένη, καταλιποῦσα τὴν τοῦ ἀνδρὸς φύσιν τε καὶ ἀκμάζουσαν ἡλικίαν. | |
| τὸν καὶ τεθνηῶτα προσηύδα δῖος Ἀχιλλεύς· | 364 |
| πρὸς τοῦτον δὲ καὶ ἀποθανόντα ἔλεγεν ὁ ἐνδοξότατος Ἀχιλλεύς· | |
| τέθναθι· κῆρα δ' ἐγὼ τότε δέξομαι ὁππότε κεν δὴ | 365 |
| ἀπόθανε· τὸν θάνατον δὲ ἐγὼ τότε δέξομαι, ὅταν δὴ | |
| Ζεὺς ἐθέλῃ τελέσαι ἠδ' ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι. | 366 |
| ὁ Ζεὺς βούληται ἐκτελέσαι καὶ οἱ ἄλλοι αἰώνιοι θεοί. | |
| ἦ ῥα, καὶ ἐκ νεκροῖο ἐρύσσατο χάλκεον ἔγχος, | 367 |
| εἶπε δή, καὶ ἐκ τοῦ νεκροῦ ἀπέσπασε τὸ σιδηροῦν δόρυ, | |
| καὶ τό γ' ἄνευθεν ἔθηχ', ὃ δ' ἀπ' ὤμων τεύχε' ἐσύλα | 368 |
| καὶ τοῦτο μὲν ἔθηκε πόρρω, αὐτὸς δὲ ἀφῃρεῖτο ἐκ τῶν ὤμων τὰ ὅπλα | |
| αἱματόεντ'· ἄλλοι δὲ περίδραμον υἷες Ἀχαιῶν, | 369 |
| ᾑμαγμένα. οἱ ἄλλοι δὲ υἱοὶ τῶν Ἑλλήνων περιέδραμον, | |
| οἳ καὶ θηήσαντο φυὴν καὶ εἶδος ἀγητὸν | 370 |
| οἳ καὶ ἐθαύμασαν τὴν τῶν μελῶν σύστασιν, καὶ ἀναδρομήν, καὶ τὴν θαυμαστὴν μορφὴν | |
| Ἕκτορος· οὐδ' ἄρα οἵ τις ἀνουτητί γε παρέστη. | 371 |
| τοῦ Ἕκτορος· οὐδ᾽ ἄρα τις αὐτῷ παρέστη ἄνευ τοῦ τρῶσαι. | |
| ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον· | 372 |
| οὕτω δέ τις εἶπε θεασάμενος πρὸς ἄλλον ἐγγύς· | |
| ὢ πόποι, ἦ μάλα δὴ μαλακώτερος ἀμφαφάασθαι | 373 |
| φεῦ φεῦ ὄντως δὴ μαλακώτερος καὶ ἡμερώτερος πάνυ ψηλαφᾶσθαι ὑπάρχει νῦν | |
| Ἕκτωρ ἢ ὅτε νῆας ἐνέπρησεν πυρὶ κηλέῳ. | 374 |
| ὁ Ἕκτωρ, ἢ ἡνίκα τὰς ναῦς ἐπυρπόλει πυρὶ καυστικῷ. | |
| ὣς ἄρα τις εἴπεσκε καὶ οὐτήσασκε παραστάς. | 375 |
| οὕτω δή τις εἶπε καὶ ἔτρωσε παραγενόμενος. | |
| τὸν δ' ἐπεὶ ἐξενάριξε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς, | 376 |
| τοῦτον δὲ ἐπειδὴ ἐσύλησεν ὁ ταχύπους ἐνδοξότατος Ἀχιλλεὺς | |
| στὰς ἐν Ἀχαιοῖσιν ἔπεα πτερόεντ' ἀγόρευεν· | 377 |
| στὰς ἐν τοῖς Ἕλλησι λόγους ταχεῖς ἔλεγεν· | |
| ὦ φίλοι Ἀργείων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες | 378 |
| ὦ φίλοι ἡγεμόνες τῶν Ἑλλήνων, καὶ βασιλεῖς, | |
| ἐπεὶ δὴ τόνδ' ἄνδρα θεοὶ δαμάσασθαι ἔδωκαν, | 379 |
| ἐπειδὴ ἐδωρήσαντο οἱ θεοὶ ἀποκτεῖναι τὸν ἄνδρα, | |
| ὃς κακὰ πόλλ' ἔρρεξεν ὅσ' οὐ σύμπαντες οἱ ἄλλοι, | 380 |
| ὃς πολλὰ δεινὰ καὶ χαλεπὰ ἐποίησεν, ὅσα οὐχ ὁμοῦ πάντες οἱ ἄλλοι. | |
| εἰ δ' ἄγετ' ἀμφὶ πόλιν σὺν τεύχεσι πειρηθῶμεν, | 381 |
| ἄγετε, περὶ τὴν πόλιν σὺν τοῖς ὅπλοις ἀπόπειραν ποιήσωμεν, | |
| ὄφρά κ' ἔτι γνῶμεν Τρώων νόον ὅν τιν' ἔχουσιν, | 382 |
| ὅπως ἄν τι νοήσωμεν τὸν νοῦν, καὶ τὸν σκοπὸν τῶν Τρῴων, ὃν ἔχουσιν, | |
| ἢ καταλείψουσιν πόλιν ἄκρην τοῦδε πεσόντος, | 383 |
| ἢ καταλέιψουσι τὴν ἀκρόπολιν τούτου ἀποθανόντος, | |
| ἦε μένειν μεμάασι καὶ Ἕκτορος οὐκέτ' ἐόντος. | 384 |
| ἢ μένειν καὶ ἀντέχειν προθυμοῦνται καὶ τοῦ Ἕκτορος οὐκέτι ζῶντος. | |
| ἀλλὰ τί ἤ μοι ταῦτα φίλος διελέξατο θυμός; | 385 |
| ἀλλὰ τί δή μοι ταῦτα ἡ ἀγαπητὴ ψυχὴ διῆλθε; | |
| κεῖται πὰρ νήεσσι νέκυς ἄκλαυτος ἄθαπτος | 386 |
| κεῖται παρὰ ταῖς ναυσὶν ὁ νεκρὸς μήπω θρήνου καὶ ταφῆς ἠξιωμένος | |
| Πάτροκλος· τοῦ δ' οὐκ ἐπιλήσομαι, ὄφρ' ἂν ἔγωγε | 387 |
| ὁ Πάτροκλος, τούτου δὲ οὐκ ἐπιλήσμων γενήσομαι, ἕως ἔγωγε | |
| ζωοῖσιν μετέω καί μοι φίλα γούνατ' ὀρώρῃ· | 388 |
| ἐν τοῖς ζῶσιν ὑπάρχω, καί μοι τὰ προσφιλῆ γόνατα ὁρμᾷ καὶ κινεῖται. | |
| εἰ δὲ θανόντων περ καταλήθοντ' εἰν Ἀΐδαο | 389 |
| εἰ δὲ τῶν ἀποθανόντων γε λήθη γίνοιτο ἐν τῷ ᾅδῃ, | |
| αὐτὰρ ἐγὼ καὶ κεῖθι φίλου μεμνήσομ' ἑταίρου. | 390 |
| ἀλλ᾽ ἐγὼ κἀκεῖ μνησθήσομαι τοῦ ἀγαπητοῦ φίλου. | |
| νῦν δ' ἄγ' ἀείδοντες παιήονα κοῦροι Ἀχαιῶν | 391 |
| νυνὶ δὲ ἄγε ᾄδοντες Παιᾶνα, ὦ υἱοὶ τῶν Ἑλλήνων | |
| νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσι νεώμεθα, τόνδε δ' ἄγωμεν. | 392 |
| πορευώμεθα ἐπὶ τὰς κοίλας ναῦς, τοῦτον δὲ ἐπάγωμεν. | |
| ἠράμεθα μέγα κῦδος· ἐπέφνομεν Ἕκτορα δῖον, | 393 |
| ἔσχομεν δόξων μεγάλην, ἀπεκτείναμεν τὸν ἐνδοξότατον Ἕκτορα, | |
| ᾧ Τρῶες κατὰ ἄστυ θεῷ ὣς εὐχετόωντο. | 394 |
| ᾧτινι οἱ Τρῷες ἐν τῇ πόλει καθάπερ θεῷ ηὔχοντο. | |
| ἦ ῥα, καὶ Ἕκτορα δῖον ἀεικέα μήδετο ἔργα. | 395 |
| εἶπε δὴ καὶ τὸν ἐνδοξότατον Ἕκτορα ἀπρεπῆ καὶ αἰσχρὰ εἰργάζετο ἔργα. | |
| ἀμφοτέρων μετόπισθε ποδῶν τέτρηνε τένοντε | 396 |
| ὄπισθεν ἀμφοτέρων τῶν ποδῶν τὰ μεγάλα νεῦρα ἐτρύπησεν | |
| ἐς σφυρὸν ἐκ πτέρνης, βοέους δ' ἐξῆπτεν ἱμάντας, | 397 |
| ἐκ τῆς πτέρνης μέχρι τοῦ σφυροῦ, βοείους δὲ λώρους ἐξῆψεν, | |
| ἐκ δίφροιο δ' ἔδησε, κάρη δ' ἕλκεσθαι ἔασεν· | 398 |
| ἔδησε δὲ ἐκ τοῦ ὀχήματος τὴν κεφαλὴν δὲ ἀφῆκεν ἐπισύρεσθαι. | |
| ἐς δίφρον δ' ἀναβὰς ἀνά τε κλυτὰ τεύχε' ἀείρας | 399 |
| ἀναβὰς δὲ εἰς τὸ ὄχημα, καὶ ἀναθεὶς καὶ τὰ ἔνδοξα ὅπλα, | |
| μάστιξέν ῥ' ἐλάαν, τὼ δ' οὐκ ἀέκοντε πετέσθην. | 400 |
| ἐμάστιζε δὴ ἐλαύνειν, οὗτοι δὲ ἑκόντες ἔτρεχον· | |
| τοῦ δ' ἦν ἑλκομένοιο κονίσαλος, ἀμφὶ δὲ χαῖται | 401 |
| τούτου δὲ ἐπισυρομένου ἐγίνετο κονιορτός· περὶ αὐτὸν αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς | |
| κυάνεαι πίτναντο, κάρη δ' ἅπαν ἐν κονίῃσι | 402 |
| αἱ μέλαιναι προσήγγιζον τῇ γῇ, ἡ κεφαλὴ δὲ ὅλη ἐν τῇ κόνει καὶ τοῖς χώμασιν | |
| κεῖτο πάρος χαρίεν· τότε δὲ Ζεὺς δυσμενέεσσι | 403 |
| ἔκειτο, ἡ τὸ πρὶν χάριτος καὶ ἡδύτητος γέμουσα, τότε δὲ ὁ Ζεὺς τοῖς ἐχθροῖς | |
| δῶκεν ἀεικίσσασθαι ἑῇ ἐν πατρίδι γαίῃ. | 404 |
| ἔδωκεν αὐτὴν αἰκίσαι, καὶ ἀτιμάσαι ἐν τῇ ἑαυτοῦ πατρίδι γῇ. | |
| ὣς τοῦ μὲν κεκόνιτο κάρη ἅπαν· ἣ δέ νυ μήτηρ | 405 |
| οὕτω τούτου ἡ κεφαλὴ πᾶσα ἐκεκονιόρτωτο· ἡ μήτηρ δὲ | |
| τίλλε κόμην, ἀπὸ δὲ λιπαρὴν ἔρριψε καλύπτρην | 406 |
| ἀπέσπα τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς, ἀπέρριψε δὲ τὸ λευκὸν κάλυμμα | |
| τηλόσε, κώκυσεν δὲ μάλα μέγα παῖδ' ἐσιδοῦσα· | 407 |
| πόρρω, ὠλόλυξε δὲ πάνυ μεγάλως θεασαμένη τὸν υἱὸν· | |
| ᾤμωξεν δ' ἐλεεινὰ πατὴρ φίλος, ἀμφὶ δὲ λαοὶ | 408 |
| ἐθρήνει δὲ οἰκτρῶς ὁ ἀγαπητὸς πατήρ, οἱ λαοὶ δὲ | |
| κωκυτῷ τ' εἴχοντο καὶ οἰμωγῇ κατὰ ἄστυ. | 409 |
| θρήνῳ κατείχοντο, καὶ ὀδυρμῷ κατὰ τὴν πόλιν· | |
| τῷ δὲ μάλιστ' ἄρ' ἔην ἐναλίγκιον ὡς εἰ ἅπασα | 410 |
| τούτῳ δὲ μάλιστα ἦν ὅμοιον ὥσπερ εἰ πᾶσα | |
| Ἴλιος ὀφρυόεσσα πυρὶ σμύχοιτο κατ' ἄκρης. | 411 |
| ἡ λοφώδης καὶ ὑψηλὴ Ἴλιος κατακαίοιτο κατά κορυφῆς (κατὰ κράτος). | |
| λαοὶ μέν ῥα γέροντα μόγις ἔχον ἀσχαλόωντα | 412 |
| οἱ μὲν οὖν λαοὶ τὸν γέροντα μόλις κατέσχον ἀγανακτοῦντα καὶ λυπούμενον περιπαθῶς, | |
| ἐξελθεῖν μεμαῶτα πυλάων Δαρδανιάων. | 413 |
| προθυμούμενον ἐξελθεῖν τῶν Δαρδανίων πυλῶν, | |
| πάντας δ' ἐλλιτάνευε κυλινδόμενος κατὰ κόπρον, | 414 |
| πάντας δὲ ἱκέτευε, κυλιόμενος κατὰ τὸν συρφετὸν τῆς γῆς, | |
| ἐξονομακλήδην ὀνομάζων ἄνδρα ἕκαστον· | 415 |
| ἐξ ὀνόματος καλῶν ἕκαστον ἄνδρα· | |
| σχέσθε φίλοι, καί μ' οἶον ἐάσατε κηδόμενοί περ | 416 |
| παύσασθε, ὦ φίλοι, καὶ ἄφετέ με μόνον, καίπερ λυπούμενον, | |
| ἐξελθόντα πόληος ἱκέσθ' ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν. | 417 |
| ἐξελθόντα τῆς πόλεως ἀφικέσθαι παρὰ τὰς ναῦς τῶν Ἑλλήνων, | |
| λίσσωμ' ἀνέρα τοῦτον ἀτάσθαλον ὀβριμοεργόν, | 418 |
| ὅπως παρακαλέσω τὸν ἄνδρα τοῦτον τὸν ἀνόσιον, καὶ βίαια καὶ ἄδικα πράττοντα, | |
| ἤν πως ἡλικίην αἰδέσσεται ἠδ' ἐλεήσῃ | 419 |
| ἐάν πως τὴν ἐμὴν ἡλικίαν αἰδεσθήσεται καὶ ἐλεήσει | |
| γῆρας· καὶ δέ νυ τῷ γε πατὴρ τοιόσδε τέτυκται | 420 |
| τὸ γῆρας· καὶ δὴ καὶ αὐτῷ ὑπάρχει τοιοῦτος πατὴρ | |
| Πηλεύς, ὅς μιν ἔτικτε καὶ ἔτρεφε πῆμα γενέσθαι | 421 |
| ὁ Πηλεύς, ὅστις αὐτὸν ἐγέννησε, καὶ ἀνέτρεφε βλάβην γενέσθαι | |
| Τρωσί· μάλιστα δ' ἐμοὶ περὶ πάντων ἄλγε' ἔθηκε. | 422 |
| τοῖς Τρῳσί, μάλιστα δὲ ἐκ πάντων ἐμοὶ θλίψεις καὶ λύπας ἐποίησε, | |
| τόσσους γάρ μοι παῖδας ἀπέκτανε τηλεθάοντας· | 423 |
| πολλοὺς γάρ μοι υἱοὺς ἀπέκτεινε καλοὺς καὶ ἀκμαίους· | |
| τῶν πάντων οὐ τόσσον ὀδύρομαι ἀχνύμενός περ | 424 |
| τούτων πάντων ἕνεκα οὐ θρηνῶ τοσοῦτον, καίπερ λυπούμενος, | |
| ὡς ἑνός, οὗ μ' ἄχος ὀξὺ κατοίσεται Ἄϊδος εἴσω, | 425 |
| ὥσπερ (ὅσον) ἕνεκα ἑνός, οὗ με ἡ λύπη ἡ σφοδρά καταβιβάσει εἰς τὸν ᾅδην, | |
| Ἕκτορος· ὡς ὄφελεν θανέειν ἐν χερσὶν ἐμῇσι· | 426 |
| τοῦ Ἕκτορος· ὡς εἴθε ὦφλεν ἀποθανεῖν ἐν ταῖς ἐμαῖς χερσίν, | |
| τώ κε κορεσσάμεθα κλαίοντέ τε μυρομένω τε | 427 |
| οὕτω γὰρ ἂν ἐνεπλήσθημεν κλαίοντες καὶ θρηνοῦντες, | |
| μήτηρ θ', ἥ μιν ἔτικτε δυσάμμορος, ἠδ' ἐγὼ αὐτός. | 428 |
| ἥ τε μήτηρ ἥτις αὐτὸν ἔτεκεν ἡ δυστυχὴς καὶ ἀθλία, καὶ ἐγὼ αὐτός. | |
| ὣς ἔφατο κλαίων, ἐπὶ δὲ στενάχοντο πολῖται· | 429 |
| οὕτως εἶπε κλαίων, ἐπεστέναζον δὲ οἱ πολῖται. | |
| Τρῳῇσιν δ' Ἑκάβη ἁδινοῦ ἐξῆρχε γόοιο· | 430 |
| Ἑκάβη δὲ ταῖς Τρωικαῖς γυναιξὶν ἤρχετο θρήνου καὶ ὀδυρμοῦ συχνοῦ, λέγουσα· | |
| τέκνον ἐγὼ δειλή· τί νυ βείομαι αἰνὰ παθοῦσα | 431 |
| ὦ παῖ, ἐγὼ ἡ ταλαίπωρος καὶ ἀθλία, τί δὴ καὶ πῶς βιώσομαι καὶ ζήσομαι δεινὰ καὶ χαλεπὰ παθοῦσα | |
| σεῦ ἀποτεθνηῶτος; ὅ μοι νύκτάς τε καὶ ἦμαρ | 432 |
| σοῦ ἀποθανόντος; ὅς μοι νύκτωρ καὶ μεθ᾿ ἡμέραν | |
| εὐχωλὴ κατὰ ἄστυ πελέσκεο, πᾶσί τ' ὄνειαρ | 433 |
| δόξα κατὰ τὴν πόλιν ἀνεστρέφου καὶ διέτριβες, καὶ πᾶσιν ὄφελος | |
| Τρωσί τε καὶ Τρῳῇσι κατὰ πτόλιν, οἵ σε θεὸν ὣς | 434 |
| τοῖς τε Τρῳσὶ καὶ ταῖς Τρῳάσιν ἐν τῇ πόλει, οἵ σε καθάπερ θεὸν | |
| δειδέχατ'· ἦ γὰρ καί σφι μάλα μέγα κῦδος ἔησθα | 435 |
| διεδέχοντο καὶ ἠσπάζοντο καὶ ἐφιλοφρονοῦντο, ὄντως γὰρ ἂν αὐτοῖς δόξα μεγάλη καὶ εὐπρέπεια ὑπῆρχες, | |
| ζωὸς ἐών· νῦν αὖ θάνατος καὶ μοῖρα κιχάνει. | 436 |
| ὅτε ἔζης, νυνὶ δὲ θάνατος καὶ τύχη κακή σε καταλαμβάνει. | |
| ὣς ἔφατο κλαίουσ', ἄλοχος δ' οὔ πώ τι πέπυστο | 437 |
| οὕτως εἶπε κλαίουσα· ἡ γυνὴ δὲ οὔ πώ τι ἤκουσε | |
| Ἕκτορος· οὐ γάρ οἵ τις ἐτήτυμος ἄγγελος ἐλθὼν | 438 |
| τοῦ Ἕκτορος, οὐδεὶς γὰρ ἀληθὴς μηνυτής παραγενόμενος | |
| ἤγγειλ' ὅττί ῥά οἱ πόσις ἔκτοθι μίμνε πυλάων, | 439 |
| αὐτῇ ἐμήνυσεν, ὅτι δὴ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς ἐκτὸς τῶν πυλῶν ἔμενεν· | |
| ἀλλ' ἥ γ' ἱστὸν ὕφαινε μυχῷ δόμου ὑψηλοῖο | 440 |
| ἀλλ᾽ αὕτη γε ὕφασμα εἰργάζετο ἐν τῷ ἐνδοτάτῳ τοῦ ὑψηλοῦ οἴκου, | |
| δίπλακα πορφυρέην, ἐν δὲ θρόνα ποικίλ' ἔπασσε. | 441 |
| διπλοΐδα μεγάλην πορφυράν, ἐνέπασσε δὲ καὶ ἐποίκιλλε χρώματα διάφορα· | |
| κέκλετο δ' ἀμφιπόλοισιν ἐϋπλοκάμοις κατὰ δῶμα | 442 |
| παρεκελεύσατο δὲ ταῖς καλλικόμοις θεραπαίναις ἐν τῷ οἴκῳ | |
| ἀμφὶ πυρὶ στῆσαι τρίποδα μέγαν, ὄφρα πέλοιτο | 443 |
| στῆσαι περὶ τὸ πῦρ μέγαν λέβητα ὅπως ὑπάρχοι | |
| Ἕκτορι θερμὰ λοετρὰ μάχης ἐκ νοστήσαντι | 444 |
| τῷ Ἕκτορι λουτρὰ θερμά ὑποστρέψαντι ἐκ τοῦ πολέμου· | |
| νηπίη, οὐδ' ἐνόησεν ὅ μιν μάλα τῆλε λοετρῶν | 445 |
| ἡ ἀνόητος, οὐδὲ ἔμαθεν ὅτι αὐτὸν πόρρω πάνυ λουτρῶν | |
| χερσὶν Ἀχιλλῆος δάμασε γλαυκῶπις Ἀθήνη. | 446 |
| ἀπέκτεινεν ἡ εὐόφθαλμος Ἀθηνᾶ διὰ τῶν χειρῶν τοῦ Ἀχιλλέως· | |
| κωκυτοῦ δ' ἤκουσε καὶ οἰμωγῆς ἀπὸ πύργου· | 447 |
| ἤκουσε δὲ τοῦ θρήνου καὶ τῆς ὀλολυγῆς ἀπὸ τοῦ πύργου· | |
| τῆς δ' ἐλελίχθη γυῖα, χαμαὶ δέ οἱ ἔκπεσε κερκίς· | 448 |
| ταύτης δὲ περιεκλονήθησαν τὰ μέλη, ἐξέπεσε δὲ τῶν χειρῶν αὐτῆς ἐπὶ τὴν γῆν τὸ ὑφαντικὸν ἐργαλεῖον· | |
| ἣ δ' αὖτις δμῳῇσιν ἐϋπλοκάμοισι μετηύδα· | 449 |
| ἡ δὲ ταῖς καλλικόμοις θεραπαίναις ἔλεγεν· | |
| δεῦτε δύω μοι ἕπεσθον, ἴδωμ' ὅτιν' ἔργα τέτυκται. | 450 |
| ἄγετ᾿ ἀκολουθεῖτέ μοι δύο, ὅπως θεάσωμαι τίνα ἔργα γεγόνασι· | |
| αἰδοίης ἑκυρῆς ὀπὸς ἔκλυον, ἐν δ' ἐμοὶ αὐτῇ | 451 |
| τῆς αἰδεσίμου πενθερᾶς τὴν φωνὴν ἤκουσα· ἐν ἐμοὶ δὲ αὐτῇ | |
| στήθεσι πάλλεται ἦτορ ἀνὰ στόμα, νέρθε δὲ γοῦνα | 452 |
| κινεῖται ἐν τοῖς στήθεσιν ἡ καρδία κατὰ τὸ στόμα, κάτωθεν δὲ τὰ γόνατα | |
| πήγνυται· ἐγγὺς δή τι κακὸν Πριάμοιο τέκεσσιν. | 453 |
| ψύχεται καὶ ἀπονεκροῦται, πλησίον ἐστὶ δεινόν τι τοῖς παισὶ τοῦ Πριάμου· | |
| αἲ γὰρ ἀπ' οὔατος εἴη ἐμεῦ ἔπος· ἀλλὰ μάλ' αἰνῶς | 454 |
| εἴθε γὰρ πόρρω τῆς ἐμῆς ἀκοῆς γένοιτο ὁ ἐμὸς λόγος· πάνυ μέντοι χαλεπῶς | |
| δείδω μὴ δή μοι θρασὺν Ἕκτορα δῖος Ἀχιλλεὺς | 455 |
| δέδοικα μή ποτέ μοι τὸν εὔτολμον Ἕκτορα ὁ ἐνδοξότατος Ἀχιλλεὺς | |
| μοῦνον ἀποτμήξας πόλιος πεδίον δὲ δίηται, | 456 |
| μόνον ἀποχωρίσας τῆς πόλεως ἐπὶ τὸ πεδίον ἀποκτείνῃ, | |
| καὶ δή μιν καταπαύσῃ ἀγηνορίης ἀλεγεινῆς | 457 |
| καὶ δὴ ἀποπαύσῃ αὐτὸν τῆς χαλεπῆς καὶ ὀδυνηρᾶς ἀνδρίας, | |
| ἥ μιν ἔχεσκ', ἐπεὶ οὔ ποτ' ἐνὶ πληθυῖ μένεν ἀνδρῶν, | 458 |
| ἥτις αὐτὸν κατεῖχεν, ἐπειδὴ οὐδέποτε ἐν τῷ πλήθει παρέμενε τῶν ἀνδρῶν, | |
| ἀλλὰ πολὺ προθέεσκε, τὸ ὃν μένος οὐδενὶ εἴκων. | 459 |
| ἀλλὰ πολλῷ προέτρεχεν τῇ ἑαυτοῦ εὐθαρσίᾳ μηδενὶ ὑποχωρῶν. | |
| ὣς φαμένη μεγάροιο διέσσυτο μαινάδι ἴση | 460 |
| οὕτως εἰποῦσα ὥρμησεν ἐκ τοῦ οἴκου ὁμοία ἐμμανεῖ γυναικὶ | |
| παλλομένη κραδίην· ἅμα δ' ἀμφίπολοι κίον αὐτῇ | 461 |
| διασειομένη καὶ κλονουμένη κατὰ τὴν καρδίων, σὺν αὐτῇ δὲ καὶ αἱ θεράπαιναι ἐπορεύοντο. | |
| αὐτὰρ ἐπεὶ πύργόν τε καὶ ἀνδρῶν ἷξεν ὅμιλον | 462 |
| ἐπειδὴ δὲ ἀφίκετο εἰς τὸν πύργον καὶ τὸ ἄθροισμα τῶν ἀνδρῶν, | |
| ἔστη παπτήνασ' ἐπὶ τείχεϊ, τὸν δὲ νόησεν | 463 |
| ἔστη ἐπὶ τῷ τείχει περιβλεψαμένη, τοῦτον δὲ ἐθεάσατο | |
| ἑλκόμενον πρόσθεν πόλιος· ταχέες δέ μιν ἵπποι | 464 |
| ἐπισυρόμενον ἔμπροσθεν τῆς πόλεως· οἱ ταχεῖς δὲ ἵπποι αὐτὸν | |
| ἕλκον ἀκηδέστως κοίλας ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν. | 465 |
| ἔσυρον ἀφειδῶς ἐπὶ τὰς βαθείας ναῦς τῶν Ἑλλήνων· | |
| τὴν δὲ κατ' ὀφθαλμῶν ἐρεβεννὴ νὺξ ἐκάλυψεν, | 466 |
| ταύτην δὲ ἐν ὀφθαλμοῖς νὺξ σκοτεινὴ περιεκάλυψε, | |
| ἤριπε δ' ἐξοπίσω, ἀπὸ δὲ ψυχὴν ἐκάπυσσε. | 467 |
| κατέπεσε δὲ εἰς τοὐπίσω, ἀπέπνευσε δὲ τὴν ψυχήν· | |
| τῆλε δ' ἀπὸ κρατὸς βάλε δέσματα σιγαλόεντα, | 468 |
| πόρρω δὲ ἀπὸ τῆς κεφαλῆς ἔρριψε τὰ λαμπρὰ ἐπίδεσμα καὶ περιθέματα τῆς κεφαλῆς, | |
| ἄμπυκα κεκρύφαλόν τε ἰδὲ πλεκτὴν ἀναδέσμην | 469 |
| τό τε διάδημα τῶν τριχῶν, καὶ τὸν κεκρύφαλον, | |
| κρήδεμνόν θ', ὅ ῥά οἱ δῶκε χρυσῆ Ἀφροδίτη | 470 |
| καὶ τὴν περὶ τοὺς κροτάφους σειράν, καὶ τὸ ἐπιβόλαιον, ὅπερ ἔδωκεν αὐτῇ ἡ χρυσῆ Ἀφροδίτη | |
| ἤματι τῷ ὅτε μιν κορυθαίολος ἠγάγεθ' Ἕκτωρ | 471 |
| τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, ἡνίκα αὐτὴν ὁ συνεχῶς τὸ κράνος κινών Ἕκτωρ ἠγάγετο | |
| ἐκ δόμου Ἠετίωνος, ἐπεὶ πόρε μυρία ἕδνα. | 472 |
| ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ Ἠετίωνος, ἐπειδὴ ἔδωκε πλεῖστα δῶρα προικῴα. | |
| ἀμφὶ δέ μιν γαλόῳ τε καὶ εἰνατέρες ἅλις ἔσταν, | 473 |
| περὶ αὐτὴν δὲ αἱ τοῦ ἀνδρὸς ἀδελφαὶ καὶ αἱ τῶν ἀνδραδελφῶν γυναῖκες πολλαὶ ἵσταντο, | |
| αἵ ἑ μετὰ σφίσιν εἶχον ἀτυζομένην ἀπολέσθαι. | 474 |
| αἳ δὴ αὐτὴν ἐν ἑαυταῖς κατεῖχον λύπῃ ἐπειγομένην (συνεχομένην) ἀποθανεῖν. | |
| ἣ δ' ἐπεὶ οὖν ἔμπνυτο καὶ ἐς φρένα θυμὸς ἀγέρθη | 475 |
| ἐπεὶ δὲ αὕτη ἔμπνους ἐγένετο (ἀνέπνευσε), καὶ ἡ ψυχή (τὸ πνεῦμα) συνηθροίσθη εἰς τὴν διάνοιαν, | |
| ἀμβλήδην γοόωσα μετὰ Τρῳῇσιν ἔειπεν· | 476 |
| ἀναβολάδην καὶ ὀξέως ὀλολύζουσα ἐν ταῖς Τρωικαῖς γυναιξὶν εἶπεν· | |
| Ἕκτορ ἐγὼ δύστηνος· ἰῇ ἄρα γεινόμεθ' αἴσῃ | 477 |
| ὦ Ἕκτορ, ἐγὼ ἡ ταλαίπωρος καὶ ἀθλία, μιᾷ δὴ μοίρᾳ ἐγεννήθημεν | |
| ἀμφότεροι, σὺ μὲν ἐν Τροίῃ Πριάμου κατὰ δῶμα, | 478 |
| ἀμφότεροι, σὺ μὲν ἐν τῇ Τροίᾳ ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Πριάμου, | |
| αὐτὰρ ἐγὼ Θήβῃσιν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ | 479 |
| ἐγὼ δὲ ἐν ταῖς Θήβαις, τῇ ὑπὸ τῷ Πλακεῖ ὄρει κειμένῃ, συμφύτῳ καὶ ὑλώδει πόλει | |
| ἐν δόμῳ Ἠετίωνος, ὅ μ' ἔτρεφε τυτθὸν ἐοῦσαν | 480 |
| ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Ἠετίωνος, ὅς με ἀνέτρεφε μικρὰν ὑπάρχουσαν | |
| δύσμορος αἰνόμορον· ὡς μὴ ὤφελλε τεκέσθαι. | 481 |
| τὴν δυστυχῆ καὶ κακόμοιρον, ὡς εἴθε μὴ ὦφλε γεννῆσαί με· | |
| νῦν δὲ σὺ μὲν Ἀΐδαο δόμους ὑπὸ κεύθεσι γαίης | 482 |
| νυνὶ δὲ σὺ μὲν δὴ εἰς τοὺς οἴκους τοῦ Ἅιδου ὑπὸ τοὺς μυχοὺς καὶ ἀποκρύφους τόπους τῆς γῆς | |
| ἔρχεαι, αὐτὰρ ἐμὲ στυγερῷ ἐνὶ πένθεϊ λείπεις | 483 |
| ἀπέρχῃ, ἐμὲ δὲ ἐν πένθει καὶ θρήνῳ μισητῷ καταλείπεις | |
| χήρην ἐν μεγάροισι· πάϊς δ' ἔτι νήπιος αὔτως, | 484 |
| ἐστερημένην ἀνδρὸς ἐν τοῖς οἴκοις, ὁ παῖς δὲ ἔτι βρέφος οὕτως, | |
| ὃν τέκομεν σύ τ' ἐγώ τε δυσάμμοροι· οὔτε σὺ τούτῳ | 485 |
| ὅν ἐγεννήσαμεν σύ τε κἀγὼ οἱ δυστυχεῖς καὶ κακόμοιροι· οὔτε σὺ τούτῳ | |
| ἔσσεαι Ἕκτορ ὄνειαρ ἐπεὶ θάνες, οὔτε σοὶ οὗτος. | 486 |
| ἔσῃ, ὦ Ἕκτορ, ὄφελος, ἐπειδὴ ἀπέθανες, οὔτε σοὶ ἔται οὗτος· | |
| ἤν περ γὰρ πόλεμόν γε φύγῃ πολύδακρυν Ἀχαιῶν, | 487 |
| ἐὰν γὰρ καὶ τὸν πολλῶν δακρύων αἴτιον πόλεμον τῶν Ἑλλήνων ἐκφύγῃ, | |
| αἰεί τοι τούτῳ γε πόνος καὶ κήδε' ὀπίσσω | 488 |
| ἀεὶ δὴ τούτῳ γε ταλαιπωρία καὶ λύπαι μετὰ ταῦτα | |
| ἔσσοντ'· ἄλλοι γάρ οἱ ἀπουρίσσουσιν ἀρούρας. | 489 |
| ἔσονται, ἄλλοι γὰρ αὐτοῦ ἀφαιρήσονται τὰ σιτοφόρα χωρία· | |
| ἦμαρ δ' ὀρφανικὸν παναφήλικα παῖδα τίθησι· | 490 |
| ἡ τῆς ὀρφανίας δ' ἡμέρα, καὶ τὸ ζῆν ὀρφανόν, πάντων τῶν ὁμηλίκων ἀπεληλαμμένον τὸν παῖδα καθίστησι, | |
| πάντα δ' ὑπεμνήμυκε, δεδάκρυνται δὲ παρειαί, | 491 |
| πάντα δὲ δεινὰ εἰς ἀνάμνησιν ἄγει τοῦ δυσφορεῖν, δάκρυσι δὲ περιρρέονται αἱ παρειαί, | |
| δευόμενος δέ τ' ἄνεισι πάϊς ἐς πατρὸς ἑταίρους, | 492 |
| βρεχόμενος (ἐνδεής) δὲ ἀνέρχεται ὁ παῖς παρὰ τοὺς πατρικοὺς φίλους· | |
| ἄλλον μὲν χλαίνης ἐρύων, ἄλλον δὲ χιτῶνος· | 493 |
| ἄλλον μὲν ἀπὸ τῆς χλαμύδος ἑλκύων, ἄλλον δὲ ἀπὸ τοῦ χιτῶνος, | |
| τῶν δ' ἐλεησάντων κοτύλην τις τυτθὸν ἐπέσχε· | 494 |
| τούτων δὲ σπλαγχνισθέντων ποτήριόν τις μικρὸν παρέσχε, | |
| χείλεα μέν τ' ἐδίην', ὑπερῴην δ' οὐκ ἐδίηνε. | 495 |
| καὶ τὰ μὲν χείλη ἔβρεξεν, ἐντὸς δὲ τὰ οὖλα τοῦ στόματος οὐκ ἔβρεξε. | |
| τὸν δὲ καὶ ἀμφιθαλὴς ἐκ δαιτύος ἐστυφέλιξε | 496 |
| τοῦτον δὲ καί τις ἐπ᾽ ἀμφοτέροις τοῖς γονεῦσι θάλλων ἀπεωθήσατο ἐκ τῆς εὐωχίας | |
| χερσὶν πεπλήγων καὶ ὀνειδείοισιν ἐνίσσων· | 497 |
| πλήξας ταῖς χερσὶ, καὶ ὀνειδισμοῖς, καὶ λοιδορίαις βάλλων καὶ ἐπιπλήσσων· | |
| ἔρρ' οὕτως· οὐ σός γε πατὴρ μεταδαίνυται ἡμῖν. | 498 |
| ἀπελθ᾽ οὕτω μετὰ φθορᾶς, οὐχ ὁ σὸς πατὴρ ἐν ἡμῖν εὐωχεῖται· | |
| δακρυόεις δέ τ' ἄνεισι πάϊς ἐς μητέρα χήρην | 499 |
| δακρύων δὲ ὁ παῖς ἐπανέρχεται πρὸς τὴν μητέρα τὴν ἐστερημένην ἀνδρὸς | |
| Ἀστυάναξ, ὃς πρὶν μὲν ἑοῦ ἐπὶ γούνασι πατρὸς | 500 |
| ὁ Ἀστυάναξ, ὃς πρότερον μὲν ἐπὶ τοῖς γόνασι τοῦ ἑαυτοῦ πατρὸς | |
| μυελὸν οἶον ἔδεσκε καὶ οἰῶν πίονα δημόν· | 501 |
| μυελὸν μόνον ἤσθιε, καὶ στέαρ λιπαρὸν προβάτων· | |
| αὐτὰρ ὅθ' ὕπνος ἕλοι, παύσαιτό τε νηπιαχεύων, | 502 |
| ὅτε δ᾽ αὐτὸν ὁ ὕπνος κατελάμβανε καὶ ἐπαύετο παιδαριευόμενος καὶ τὰ τῶν νηπίων πράττων, | |
| εὕδεσκ' ἐν λέκτροισιν ἐν ἀγκαλίδεσσι τιθήνης | 503 |
| ὕπνωττεν ἐν τῇ κλίνῃ ἐν ταῖς ἀγκάλαις τῆς τροφοῦ | |
| εὐνῇ ἔνι μαλακῇ θαλέων ἐμπλησάμενος κῆρ· | 504 |
| ἐν στρωμνῇ μαλακῇ, παντοίων ἐδεσμάτων ἐμπλήσας τὴν ψυχήν· | |
| νῦν δ' ἂν πολλὰ πάθῃσι φίλου ἀπὸ πατρὸς ἁμαρτὼν | 505 |
| νυνὶ δὲ πολλὰ ἂν δεινὰ πάθῃ τοῦ ἀγαπητοῦ πατρὸς ἀπεστερημένος | |
| Ἀστυάναξ, ὃν Τρῶες ἐπίκλησιν καλέουσιν· | 506 |
| ὁ Ἀστυάναξ, ὃν οἱ Τρῷες κατ᾿ ἐπωνυμίαν καλοῦσι· | |
| οἶος γάρ σφιν ἔρυσο πύλας καὶ τείχεα μακρά. | 507 |
| μόνος γὰρ αὐτοῖς ἐφύλαττες καὶ ἔσωζες τὰς πύλας καὶ ὑψηλὰ τείχη, | |
| νῦν δὲ σὲ μὲν παρὰ νηυσὶ κορωνίσι νόσφι τοκήων | 508 |
| ὦ Ἕκτορ, νυνὶ δὲ σὲ μὲν παρὰ ταῖς καμπυλοπρύμναις ναυσὶ πόρρω τῶν γονέων | |
| αἰόλαι εὐλαὶ ἔδονται, ἐπεί κε κύνες κορέσωνται | 509 |
| εὔστροφοι καὶ εὐκίνητοι σκώληκες φάγονται, ἐπειδὰν οἱ κύνες ἐμπλησθῶσιν, | |
| γυμνόν· ἀτάρ τοι εἵματ' ἐνὶ μεγάροισι κέονται | 510 |
| ἀπερικάλυπτον· τὰ ἱμάτια δέ σοι ἐν τοῖς οἴκοις κεῖται | |
| λεπτά τε καὶ χαρίεντα τετυγμένα χερσὶ γυναικῶν. | 511 |
| λεπτὰ καὶ ὡραῖα, εἰργασμένα ταῖς τῶν γυναικῶν χερσίν. | |
| ἀλλ' ἤτοι τάδε πάντα καταφλέξω πυρὶ κηλέῳ | 512 |
| ἀλλὰ ταῦτα μὲν πάντα κατακαύσω πυρὶ καυστικῷ, | |
| οὐδὲν σοί γ' ὄφελος, ἐπεὶ οὐκ ἐγκείσεαι αὐτοῖς, | 513 |
| σοὶ γὰρ ἐξ αὐτῶν οὐδὲν ὄφελος, ἐπειδὴ οὐκ ἐν αὐτοῖς κείσῃ, | |
| ἀλλὰ πρὸς Τρώων καὶ Τρωϊάδων κλέος εἶναι. | 514 |
| ἀλλὰ πρὸς δόξαν τῶν Τρῴων καὶ τῶν Τρῳάδων ἔσονται. | |
| ὣς ἔφατο κλαίουσ', ἐπὶ δὲ στενάχοντο γυναῖκες. | 515 |
| οὕτως εἶπε κλαίουσα, ἐπεστέναζον δὲ αἱ γυναῖκες. | |