.jpg){kind=logo}
.jpg)
Homeric text & Koine Greek paraphrase by Theodorus Gaza
| ὣς οἳ μὲν παρὰ νηυσὶ κορωνίσι θωρήσσοντο | 001 |
| οὕτως οὗτοι μὲν παρὰ ταῖς ναυσὶ ταῖς καμπυλοπρύμναις καθωπλίζοντο | |
| ἀμφὶ σὲ Πηλέος υἱὲ μάχης ἀκόρητον Ἀχαιοί, | 002 |
| περὶ σέ, ὦ υἱὲ τοῦ Πηλέως, τὸν πολέμου ἄπληστον, οἱ Ἕλληνες· | |
| Τρῶες δ' αὖθ' ἑτέρωθεν ἐπὶ θρωσμῷ πεδίοιο· | 003 |
| οἱ Τρῷες δὲ ἀφ' ἑτέρου μέρους ἐπὶ τῷ ὑψηλῷ τόπῳ τῆς πεδιάδος, ἤγουν ἐπὶ τῇ Καλλικολώνῃ. | |
| Ζεὺς δὲ Θέμιστα κέλευσε θεοὺς ἀγορὴν δὲ καλέσσαι | 004 |
| ὁ Ζεὺς δὲ τὴν Θέμιστα ἐκέλευσε συγκαλέσαι εἰς ἐκκλησίαν τοὺς θεοὺς | |
| κρατὸς ἀπ' Οὐλύμποιο πολυπτύχου· ἣ δ' ἄρα πάντῃ | 005 |
| ἀπὸ τῆς κορυφῆς τοῦ πολλὰς ἀνακλίσεις ἔχοντος Ὀλύμπου. αὕτη δὲ πάντοσε | |
| φοιτήσασα κέλευσε Διὸς πρὸς δῶμα νέεσθαι. | 006 |
| πορευθεῖσα, ἐκέλευσε πορεύεσθαι εἰς τὸ οἴκημα τοῦ Διός· | |
| οὔτέ τις οὖν ποταμῶν ἀπέην νόσφ' Ὠκεανοῖο, | 007 |
| οὔτε τις οὖν τῶν ποταμῶν ἀπῆν ἔξω (ἄνευ) τοῦ Ὠκεανοῦ, | |
| οὔτ' ἄρα νυμφάων αἵ τ' ἄλσεα καλὰ νέμονται | 008 |
| οὔτε τις τῶν Νυμφών, αἵτινες τὰ περικαλλῆ ἄλση κατοικοῦσι, | |
| καὶ πηγὰς ποταμῶν καὶ πίσεα ποιήεντα. | 009 |
| καὶ τὰς πηγὰς τῶν ποταμῶν, καὶ τὰ ἕλη τὰ βοτανώδη. | |
| ἐλθόντες δ' ἐς δῶμα Διὸς νεφεληγερέταο | 010 |
| ἀφικόμενοι δὲ εἰς τὸ οἴκημα τοῦ Διὸς τοῦ τὰς νεφέλας ἀθροίζοντος, | |
| ξεστῇς αἰθούσῃσιν ἐνίζανον, ἃς Διὶ πατρὶ | 011 |
| ἐκάθισαν ἐπὶ τοῖς ἐξεσμένως κατεσκευασμένοις προστώοις, καὶ ὑφ᾽ ἡλίου καταλαμπομένοις, | |
| Ἥφαιστος ποίησεν ἰδυίῃσι πραπίδεσσιν. | 012 |
| ἅπερ ὁ Ἥφαιστος τῷ Διὶ τῷ πατρὶ ἐποίησεν ἐπισταμέναις φρεσίν. | |
| ὣς οἳ μὲν Διὸς ἔνδον ἀγηγέρατ'· οὐδ' ἐνοσίχθων | 013 |
| οὕτως οὗτοι μὲν ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Διὸς συνηθροίσθησαν. οὐδὲ Ποσειδῶν ὁ σείων τὴν γῆν | |
| νηκούστησε θεᾶς, ἀλλ' ἐξ ἁλὸς ἦλθε μετ' αὐτούς, | 014 |
| ἠπείθησε τῇ θεᾷ, ἀλλὰ ἐκ τῆς θαλάσσης ἦλθε πρὸς αὐτούς, | |
| ἷζε δ' ἄρ' ἐν μέσσοισι, Διὸς δ' ἐξείρετο βουλήν· | 015 |
| ἐκάθισε δὲ ἐν τῷ μέσῳ αὐτῶν, ἠρώτησε δὲ τὴν βουλὴν τοῦ Διός· | |
| τίπτ' αὖτ' ἀργικέραυνε θεοὺς ἀγορὴν δὲ κάλεσσας; | 016 |
| τίποτε δή, ὦ λαμπροκέραυνε, συνεκάλεσας εἰς ἐκκλησίαν τοὺς θεούς; | |
| ἦ τι περὶ Τρώων καὶ Ἀχαιῶν μερμηρίζεις; | 017 |
| ἢ φροντίζεις καὶ μεριμνᾷς τι περὶ τῶν Τρῴων καὶ τῶν Ἑλλήνων; | |
| τῶν γὰρ νῦν ἄγχιστα μάχη πόλεμός τε δέδηε. | 018 |
| τούτων γὰρ νῦν ἐγγύτατα μάχη, καὶ πόλεμος διακέκαυται καὶ διεγήγερται. | |
| τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς· | 019 |
| πρὸς τοῦτον δὲ ἀποκρινόμενος εἶπεν ὁ τὰς νεφέλας ἀθροίζων Ζεύς. | |
| ἔγνως ἐννοσίγαιε ἐμὴν ἐν στήθεσι βουλὴν | 020 |
| κατενόησας Πόσειδον, κινητὰ τῆς γῆς, τὴν ἐν τοῖς ἐμοῖς στήθεσι βουλήν· | |
| ὧν ἕνεκα ξυνάγειρα· μέλουσί μοι ὀλλύμενοί περ. | 021 |
| οὗτοι ὧν χάριν συνήθροισα ὑμᾶς, διὰ φροντίδος εἰσὶν ἐμοὶ ἀναιρούμενοι. | |
| ἀλλ' ἤτοι μὲν ἐγὼ μενέω πτυχὶ Οὐλύμποιο | 022 |
| ἀλλ᾽ ἐγὼ μὲν ἐνταυθοῖ παραμενῶ ἐν τῇ ἀποκλίσει τοῦ Ὀλύμπου | |
| ἥμενος, ἔνθ' ὁρόων φρένα τέρψομαι· οἳ δὲ δὴ ἄλλοι | 023 |
| καθήμενος, ἐντεῦθεν ὁρῶν κατὰ διάνοιαν χαρήσομαι· οἱ ἄλλοι δὲ πάντες | |
| ἔρχεσθ' ὄφρ' ἂν ἵκησθε μετὰ Τρῶας καὶ Ἀχαιούς, | 024 |
| πορεύεσθε, ἕως ἂν ἀφίκησθε πρὸς τοὺς Τρῷας καὶ τοὺς Ἕλληνας, | |
| ἀμφοτέροισι δ' ἀρήγεθ' ὅπῃ νόος ἐστὶν ἑκάστου. | 025 |
| ἀμφοτέροις δὲ βοηθεῖτε ὅπου βούλησις καὶ εὔνοια ἑκάστου ὑπάρχει· | |
| εἰ γὰρ Ἀχιλλεὺς οἶος ἐπὶ Τρώεσσι μαχεῖται | 026 |
| ἐὰν γὰρ Ἀχιλλεὺς μόνος ἐπὶ τοὺς Τρῷας πολεμήσῃ, | |
| οὐδὲ μίνυνθ' ἕξουσι ποδώκεα Πηλεΐωνα. | 027 |
| οὐδ᾽ ἐπ' ὀλίγον ἀνθέξουσι τῷ ταχύποδι υἱῷ τοῦ Πηλέως· | |
| καὶ δέ τί μιν καὶ πρόσθεν ὑποτρομέεσκον ὁρῶντες· | 028 |
| καὶ δὴ καὶ πρότερον αὐτὸν ὁρῶντες ὑπέτρεμον καὶ ἐπτοοῦντο· | |
| νῦν δ' ὅτε δὴ καὶ θυμὸν ἑταίρου χώεται αἰνῶς | 029 |
| νυνὶ δὲ ὁπηνίκα δὴ καὶ ἡ (κατά) ψυχή(ν) αὐτοῦ σφόδρα ὀργίζεται ἕνεκα τοῦ φίλου, χαλεπῶς | |
| δείδω μὴ καὶ τεῖχος ὑπέρμορον ἐξαλαπάξῃ. | 030 |
| δέδοικα, μὴ καὶ τὸ τεῖχος ὑπερμόρως καὶ παρὰ τὸ εἱμαρμένον καθέλῃ, καὶ τὴν πόλιν ἐκπορθήσῃ. | |
| ὣς ἔφατο Κρονίδης, πόλεμον δ' ἀλίαστον ἔγειρε. | 031 |
| οὕτως εἶπεν ὁ υἱὸς τοῦ Κρόνου· πόλεμον δὲ ἄφυκτον συνέστησε, καὶ συνηύξησεν. | |
| βὰν δ' ἴμεναι πόλεμον δὲ θεοὶ δίχα θυμὸν ἔχοντες· | 032 |
| ὥρμησαν δὲ πορεύεσθαι εἰς τὸν πόλεμον οἱ θεοί, διῃρημένως ἔχοντες τὴν ψυχὴν καὶ μὴ ὁμονοοῦντες. | |
| Ἥρη μὲν μετ' ἀγῶνα νεῶν καὶ Παλλὰς Ἀθήνη | 033 |
| ἡ μὲν Ἥρα ἐπὶ τὸ ἄθροισμα τῶν νεῶν καὶ ἡ πολεμικὴ Ἀθηνᾶ, | |
| ἠδὲ Ποσειδάων γαιήοχος ἠδ' ἐριούνης | 034 |
| καὶ ὁ Ποσειδῶν ὁ συνέχων τὴν γῆν, καὶ ὁ πολυωφελής (ἐρευνητικὸς) | |
| Ἑρμείας, ὃς ἐπὶ φρεσὶ πευκαλίμῃσι κέκασται· | 035 |
| Ἑρμῆς, ὃς διανοίᾳ συνετῇ ἐκεκόσμητο· ἅμα δὲ τούτοις | |
| Ἥφαιστος δ' ἅμα τοῖσι κίε σθένεϊ βλεμεαίνων | 036 |
| καὶ ὁ Ἥφαιστος ἐπορεύετο δυνάμει ἐνθουσιῶν, | |
| χωλεύων, ὑπὸ δὲ κνῆμαι ῥώοντο ἀραιαί. | 037 |
| σκάζων, αἱ ἀσθενεῖς δὲ κνῆμαι αὐτοῦ ἐρρωμένως ἐπειρῶντο βαδίζειν. | |
| ἐς δὲ Τρῶας Ἄρης κορυθαίολος, αὐτὰρ ἅμ' αὐτῷ | 038 |
| πρὸς τοὺς Τρῷας δὲ Ἄρης ὁ συνεχῶς τὴν περικεφαλαίαν κινῶν, σὺν αὐτῷ δὲ | |
| Φοῖβος ἀκερσεκόμης ἠδ' Ἄρτεμις ἰοχέαιρα | 039 |
| καὶ Ἀπόλλων ὁ μὴ κειρόμενος τὴν κόμην, | |
| Λητώ τε Ξάνθός τε φιλομειδής τ' Ἀφροδίτη. | 040 |
| καὶ ἡ Λητώ, καὶ ὁ Ξάνθος, καὶ ἡ φιλόγελως Ἀφροδίτη. | |
| εἷος μέν ῥ' ἀπάνευθε θεοὶ θνητῶν ἔσαν ἀνδρῶν, | 041 |
| ἕως μὲν οὖν οἱ θεοὶ πόρρω ἦσαν τῶν θνητῶν ἀνδρῶν, | |
| τεῖος Ἀχαιοὶ μὲν μέγα κύδανον, οὕνεκ' Ἀχιλλεὺς | 042 |
| τοτηνικαῦτα οἱ μὲν Ἕλληνες μεγάλως ἐδοξάζοντο, διότι ὁ Ἀχιλλεὺς | |
| ἐξεφάνη, δηρὸν δὲ μάχης ἐπέπαυτ' ἀλεγεινῆς· | 043 |
| ἐπεφάνη, ἐπὶ πολὺ δὲ ἔληξε τοῦ χαλεποῦ καὶ ὀδυνηροῦ πολέμου· | |
| Τρῶας δὲ τρόμος αἰνὸς ὑπήλυθε γυῖα ἕκαστον | 044 |
| τοὺς Τρῷας δὲ τρόμος χαλεπὸς ἐπῆλθε πάντας κατὰ τὰ μέλη | |
| δειδιότας, ὅθ' ὁρῶντο ποδώκεα Πηλεΐωνα | 045 |
| φοβουμένους, ὅτε ἑώρων τὸν ταχύποδα υἱὸν τοῦ Πηλέως | |
| τεύχεσι λαμπόμενον βροτολοιγῷ ἶσον Ἄρηϊ. | 046 |
| τοῖς ὅπλοις περιλαμπόμενον, ὅμοιον τῷ ἀνθρωποκτόνῳ Ἄρει· | |
| αὐτὰρ ἐπεὶ μεθ' ὅμιλον Ὀλύμπιοι ἤλυθον ἀνδρῶν, | 047 |
| ἐπειδὴ δὲ εἰς τὸ πλῆθος τῶν ἀνδρῶν ἦλθον οἱ οὐράνιοι, | |
| ὦρτο δ' Ἔρις κρατερὴ λαοσσόος, αὖε δ' Ἀθήνη | 048 |
| διηγέρθη ἡ κραταιά, καὶ ἰσχυρὰ Ἔρις ἡ τοὺς λαοὺς παρορμῶσα, ἐφώνει δὲ ἡ Ἀθηνᾶ, | |
| στᾶσ' ὁτὲ μὲν παρὰ τάφρον ὀρυκτὴν τείχεος ἐκτός, | 049 |
| ποτὲ μὲν ἑστῶτα παρὰ τὴν ὀρωρυγμένην τάφρον, ἔξω τοῦ τείχους, | |
| ἄλλοτ' ἐπ' ἀκτάων ἐριδούπων μακρὸν ἀΰτει. | 050 |
| ποτὲ δὲ ἐπὶ τῶν ἐπῃρμένων παραθαλασσίων τόπων μεγάλως ἐβόα· | |
| αὖε δ' Ἄρης ἑτέρωθεν ἐρεμνῇ λαίλαπι ἶσος | 051 |
| ἐφώνει δὲ δ Ἄρης ἀφ' ἑτέρου μέρους ὅμοιος σκοτεινῇ καταιγίδι, καὶ τῇ σὺν ὑετῷ συστροφῇ ἀνέμου, | |
| ὀξὺ κατ' ἀκροτάτης πόλιος Τρώεσσι κελεύων, | 052 |
| ὀξέως καὶ ἐξακούστως ἀπὸ τῆς ἀκροπόλεως παρακελευόμενος τοῖς Τρῳσί, | |
| ἄλλοτε πὰρ Σιμόεντι θέων ἐπὶ Καλλικολώνῃ. | 053 |
| ποτὲ δὲ παρὰ τὸν Σιμοῦντα ποταμόν, τρέχων ἐπὶ τὸν ὑψηλὸν τόπον τοῦ πεδίου, ἣν Καλλικολώνην ὀνομάζουσιν. | |
| ὣς τοὺς ἀμφοτέρους μάκαρες θεοὶ ὀτρύνοντες | 054 |
| οὕτω τούτους ἀμφοτέρους οἱ μακάριοι θεοί παροξύνοντες | |
| σύμβαλον, ἐν δ' αὐτοῖς ἔριδα ῥήγνυντο βαρεῖαν· | 055 |
| συνέβαλον, ἐν αὐτοῖς δὲ ἔριδα χαλεπὴν συνετέλουν· | |
| δεινὸν δὲ βρόντησε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε | 056 |
| φοβερῶς δὲ ἐβρόντησεν ὁ πατὴρ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν θεῶν ἄνωθεν | |
| ὑψόθεν· αὐτὰρ νέρθε Ποσειδάων ἐτίναξε | 057 |
| ἐκ τοῦ ὕψους· κάτωθεν δὲ ὁ Ποσειδῶν ἔσεισε | |
| γαῖαν ἀπειρεσίην ὀρέων τ' αἰπεινὰ κάρηνα. | 058 |
| τὴν ἀπέραντον γῆν, καὶ τῶν ὀρέων τὰς ὑψηλὰς κορυφάς. | |
| πάντες δ' ἐσσείοντο πόδες πολυπίδακος Ἴδης | 059 |
| πᾶσαι δὲ αἱ προβάσεις καὶ αἱ ὑπώρειαι τῆς πολλὰς πηγὰς ἐχούσης Ἴδης ἐκινοῦντο, | |
| καὶ κορυφαί, Τρώων τε πόλις καὶ νῆες Ἀχαιῶν. | 060 |
| καὶ αἱ ἀκρώρειαι, καὶ ἡ πόλις τῶν Τρῴων, καὶ αἱ νέες τῶν Ἑλλήνων· | |
| ἔδεισεν δ' ὑπένερθεν ἄναξ ἐνέρων Ἀϊδωνεύς, | 061 |
| ἐφοβήθη δὲ ὑποκάτωθεν ὁ βασιλεὺς τῶν ἀνδρῶν Ἅιδης, | |
| δείσας δ' ἐκ θρόνου ἆλτο καὶ ἴαχε, μή οἱ ὕπερθε | 062 |
| φοβηθεὶς δὲ ἐκ τοῦ θρόνου ἀνεπήδησε καὶ ἐβόησε, μὴ ἄνωθεν αὐτῷ | |
| γαῖαν ἀναρρήξειε Ποσειδάων ἐνοσίχθων, | 063 |
| τὴν γῆν ἀνάστατον ποιήσειε Ποσειδῶν ὁ τὴν γῆν σείων, | |
| οἰκία δὲ θνητοῖσι καὶ ἀθανάτοισι φανείη | 064 |
| τὰ οἰκήματα δὲ τοῖς τε θνητοῖς ἀνθρώποις, καὶ τοῖς ἀθανάτοις θεοῖς φανερὰ γένοιντο, | |
| σμερδαλέ' εὐρώεντα, τά τε στυγέουσι θεοί περ· | 065 |
| τὰ φοβερὰ καὶ σκοτεινά, ἅπερ δεδοίκασι καὶ οἱ θεοί· | |
| τόσσος ἄρα κτύπος ὦρτο θεῶν ἔριδι ξυνιόντων. | 066 |
| τοσοῦτος δὴ κτύπος διηγέρθη τῶν θεῶν συνερχομένων ἐριστικῶς καὶ φιλονείκως. | |
| ἤτοι μὲν γὰρ ἔναντα Ποσειδάωνος ἄνακτος | 067 |
| ἐναντίον μὲν γὰρ Ποσειδῶνος τοῦ βασιλέως | |
| ἵστατ' Ἀπόλλων Φοῖβος ἔχων ἰὰ πτερόεντα, | 068 |
| ἔστη Ἀπόλλων ὁ καθαρὸς κατέχων τοὺς ἐπτερωμένους ὀϊστούς· | |
| ἄντα δ' Ἐνυαλίοιο θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη· | 069 |
| ἐναντίον δὲ τοῦ Ἄρεος ἡ θεά ἡ εὐόφθαλμος Ἀθηνᾶ· | |
| Ἥρῃ δ' ἀντέστη χρυσηλάκατος κελαδεινὴ | 070 |
| τῇ Ἥρᾳ δὲ ἀντέστη ἡ καλλίτοξος ἠχητικὴ καὶ πολύηχος | |
| Ἄρτεμις ἰοχέαιρα κασιγνήτη ἑκάτοιο· | 071 |
| Ἄρτεμις ἡ χαίρουσα τοῖς ὀϊστοῖς ἡ ἀδελφὴ τοῦ Ἀπόλλωνος· | |
| Λητοῖ δ' ἀντέστη σῶκος ἐριούνιος Ἑρμῆς, | 072 |
| τῇ Λητοῖ δὲ ἀντέστη ὁ σωσίοικος καὶ πολυωφελὴς Ἑρμῆς. | |
| ἄντα δ' ἄρ' Ἡφαίστοιο μέγας ποταμὸς βαθυδίνης, | 073 |
| ἐναντίον δὲ τοῦ Ἡφαίστου ἔστη ὁ μέγας βαθύρρους ποταμός, | |
| ὃν Ξάνθον καλέουσι θεοί, ἄνδρες δὲ Σκάμανδρον. | 074 |
| ὃν οἱ θεοὶ ὀνομάζουσι Ξάνθον, οἱ ἄνδρες δὲ Σκάμανδρον. | |
| ὣς οἳ μὲν θεοὶ ἄντα θεῶν ἴσαν· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς | 075 |
| οὕτω μὲν οἱ θεοὶ ἐναντίον τῶν θεῶν ἔστησαν. ὁ Ἀχιλλεὺς δὲ | |
| Ἕκτορος ἄντα μάλιστα λιλαίετο δῦναι ὅμιλον | 076 |
| ἐναντίον τοῦ Ἕκτορος μάλιστα ἐπεθύμει εἰσελθεῖν εἰς τὸ πλῆθος | |
| Πριαμίδεω· τοῦ γάρ ῥα μάλιστά ἑ θυμὸς ἀνώγει | 077 |
| τοῦ υἱοῦ τοῦ Πριάμου, τούτου γὰρ δὴ μάλιστα ἡ ψυχὴ προέτρεπε | |
| αἵματος ἆσαι Ἄρηα ταλαύρινον πολεμιστήν. | 078 |
| τοῦ αἵματος κορέσαι τὸν ὑπομονητικὸν καὶ τολμηρὸν μαχητὴν Ἄρην. | |
| Αἰνείαν δ' ἰθὺς λαοσσόος ὦρσεν Ἀπόλλων | 079 |
| τὸν Αἰνείαν δὲ διήγειρεν Ἀπόλλων ὁ τοὺς λαοὺς παρορμῶν εὐθὺ | |
| ἀντία Πηλεΐωνος, ἐνῆκε δέ οἱ μένος ἠΰ· | 080 |
| κατεναντίον τοῦ υἱοῦ τοῦ Πηλέως, ἐνέβαλε δὲ αὐτῷ προθυμίαν χρηστήν· | |
| υἱέϊ δὲ Πριάμοιο Λυκάονι εἴσατο φωνήν· | 081 |
| ὡμοιώθη δὲ κατὰ τὴν φωνὴν τῷ Λυκάονι τῷ υἱῷ τοῦ Πριάμου | |
| τῷ μιν ἐεισάμενος προσέφη Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων· | 082 |
| τούτῳ ὁμοιωθεὶς εἶπε πρὸς αὐτὸν Ἀπόλλων ὁ υἱὸς τοῦ Διός· | |
| Αἰνεία Τρώων βουληφόρε ποῦ τοι ἀπειλαὶ | 083 |
| ὦ Αἰνεία βουλευτὰ καὶ γνωμοδότα τῶν Τρῴων, ποῦ σοι αἱ καυχήσεις καὶ διϊσχυρίσεις, | |
| ἃς Τρώων βασιλεῦσιν ὑπίσχεο οἰνοποτάζων | 084 |
| ἃς τοῖς βασιλεῦσι (τοῖς ἄρχουσι) τῶν Τρῴων ἐπηγγείλω πίνων καὶ εὐωχούμενος, | |
| Πηλεΐδεω Ἀχιλῆος ἐναντίβιον πολεμίξειν; | 085 |
| ἐναντίον Ἀχιλλέως τοῦ υἱοῦ τοῦ Πηλέως μάχεσθαι βιαίως; | |
| τὸν δ' αὖτ' Αἰνείας ἀπαμειβόμενος προσέειπε· | 086 |
| πρὸς τοῦτον δὲ ἀποκρινόμενος ὁ Αἰνείας εἶπεν· | |
| Πριαμίδη τί με ταῦτα καὶ οὐκ ἐθέλοντα κελεύεις | 087 |
| ὦ υἱὲ τοῦ Πριάμου, τί δή με ταῦτα καὶ μὴ βουλόμενον προτρέπεις | |
| ἀντία Πηλεΐωνος ὑπερθύμοιο μάχεσθαι; | 088 |
| πολεμεῖν ἐναντίον τοῦ μεγαλοψύχου υἱοῦ τοῦ Πηλέως; | |
| οὐ μὲν γὰρ νῦν πρῶτα ποδώκεος ἄντ' Ἀχιλῆος | 089 |
| οὐ γὰρ νῦν πρῶτον ἐναντίον τοῦ ταχύποδος Ἀχιλλέως | |
| στήσομαι, ἀλλ' ἤδη με καὶ ἄλλοτε δουρὶ φόβησεν | 090 |
| στήσομαι, ἀλλ᾽ ἤδη με καὶ ἄλλοτε εἰς φυγὴν ἔτρεψε τῷ δόρατι | |
| ἐξ Ἴδης, ὅτε βουσὶν ἐπήλυθεν ἡμετέρῃσι, | 091 |
| ἐκ τῆς Ἴδης, ἡνίκα ἐπῆλθεν ταῖς ἡμετέραις βουσίν, | |
| πέρσε δὲ Λυρνησσὸν καὶ Πήδασον· αὐτὰρ ἐμὲ Ζεὺς | 092 |
| ἐξεπόρθησε δὲ τὸν Λυρνησσόν, καὶ τὸν Πήδασον, ἐμὲ δὲ ὁ Ζεὺς | |
| εἰρύσαθ', ὅς μοι ἐπῶρσε μένος λαιψηρά τε γοῦνα. | 093 |
| ἔσωσεν, ὅς μοι παρώξυνε τὴν προθυμίαν, καὶ τὰ ταχέα γόνατα. | |
| ἦ κ' ἐδάμην ὑπὸ χερσὶν Ἀχιλλῆος καὶ Ἀθήνης, | 094 |
| ὄντως ἀνῃρέθην ἂν ὑπὸ τῶν χειρῶν τοῦ Ἀχιλλέως καὶ τῆς Ἀθηνᾶς, | |
| ἥ οἱ πρόσθεν ἰοῦσα τίθει φάος ἠδ' ἐκέλευεν | 095 |
| ἥτις αὐτοῦ ἔμπροσθεν πορευομένη ἐποίει φῶς καὶ σωτηρίαν, καὶ ἐπέταξε | |
| ἔγχεϊ χαλκείῳ Λέλεγας καὶ Τρῶας ἐναίρειν. | 096 |
| δόρατι σιδηρῷ τοὺς Λέλεγας καὶ τοὺς Τρῷας ἀποκτείνειν. | |
| τὼ οὐκ ἔστ' Ἀχιλῆος ἐναντίον ἄνδρα μάχεσθαι· | 097 |
| διὰ τοῦτο οὐκ ἔστι δυνατὸν ἄνδρα τινὰ πολεμεῖν ἐναντίον τοῦ Ἀχιλλέως· | |
| αἰεὶ γὰρ πάρα εἷς γε θεῶν ὃς λοιγὸν ἀμύνει. | 098 |
| ἀεὶ γὰρ πάρεστιν εἷς τῶν θεῶν, ὃς τὸν ὄλεθρον ἀποσοβεῖ· | |
| καὶ δ' ἄλλως τοῦ γ' ἰθὺ βέλος πέτετ', οὐδ' ἀπολήγει | 099 |
| καὶ δὴ καὶ ἄλλως τούτου τε τὸ δόρυ εὐθὺ φέρεται, οὐδὲ ἀποπαύεται, | |
| πρὶν χροὸς ἀνδρομέοιο διελθέμεν. εἰ δὲ θεός περ | 100 |
| πρὶν ἢ διὰ σώματος ἀνδρικοῦ διελθεῖν· εἰ δέ γε θεὸς | |
| ἶσον τείνειεν πολέμου τέλος, οὔ κε μάλα ῥέα | 101 |
| ὁμοίως στήσειε τὰ τοῦ πολέμου, μηδενὶ βοηθείας προσούσης· οὐ πάνυ ῥᾳδίως με | |
| νικήσει', οὐδ' εἰ παγχάλκεος εὔχεται εἶναι. | 102 |
| τροπώσεται, οὐδ᾽ εἰ καυχᾶται εἶναι ὅλος σιδηροῦς. | |
| τὸν δ' αὖτε προσέειπεν ἄναξ Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων· | 103 |
| πρὸς τοῦτον δὲ εἶπεν Ἀπόλλων ὁ βασιλεὺς ὁ υἱὸς τοῦ Διός· | |
| ἥρως ἀλλ' ἄγε καὶ σὺ θεοῖς αἰειγενέτῃσιν | 104 |
| ὦ ἥρως, ἀλλ᾽ ἄγε καὶ σὺ τοῖς ἀεὶ οὖσι θεοῖς | |
| εὔχεο· καὶ δὲ σέ φασι Διὸς κούρης Ἀφροδίτης | 105 |
| εὔχου· καὶ δὴ καὶ σὲ λέγουσιν ἐκ τῆς Ἀφροδίτης | |
| ἐκγεγάμεν, κεῖνος δὲ χερείονος ἐκ θεοῦ ἐστίν· | 106 |
| τῆς θυγατρὸς τοῦ Διὸς τεχθῆναι· ἐκεῖνος δὲ ἐκ θεοῦ ἥττονος ὑπάρχει· | |
| ἣ μὲν γὰρ Διός ἐσθ', ἣ δ' ἐξ ἁλίοιο γέροντος. | 107 |
| ἡ μὲν γάρ ἐστιν ἐκ τοῦ Διός, ἡ δὲ ἐκ τοῦ θαλασσίου γέροντος· | |
| ἀλλ' ἰθὺς φέρε χαλκὸν ἀτειρέα, μηδέ σε πάμπαν | 108 |
| ἀλλ᾽ ἄφες κατ᾽ εὐθεῖαν τὸν ἀκαταπόνητον σίδηρον, μηδὲ παντελῶς σε | |
| λευγαλέοις ἐπέεσσιν ἀποτρεπέτω καὶ ἀρειῇ. | 109 |
| ῥήμασι δεινοῖς ἀποκρουέτω, καὶ τῇ ἀπὸ τοῦ Ἄρεος βλάβῃ. | |
| ὣς εἰπὼν ἔμπνευσε μένος μέγα ποιμένι λαῶν, | 110 |
| οὕτως εἰπὼν ἐνέβαλε προθυμίαν μεγάλην τῷ βασιλεῖ τῶν λαῶν. | |
| βῆ δὲ διὰ προμάχων κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ. | 111 |
| ἐπορεύθη δὲ διὰ τῶν πρωταγωνιστῶν καθωπλισμένος σιδήρῳ λαμπρῷ· | |
| οὐδ' ἔλαθ' Ἀγχίσαο πάϊς λευκώλενον Ἥρην | 112 |
| οὐδὲ ἔλαθεν ὁ υἱὸς τοῦ Ἀγχίσου τὴν λευκόπηχυν Ἥραν, | |
| ἀντία Πηλεΐωνος ἰὼν ἀνὰ οὐλαμὸν ἀνδρῶν· | 113 |
| ἐναντίον τοῦ υἱοῦ τοῦ Πηλέως ἐπερχόμενος κατὰ τὴν τάξιν τῶν ἀνδρῶν. | |
| ἣ δ' ἄμυδις στήσασα θεοὺς μετὰ μῦθον ἔειπε· | 114 |
| αὕτη δὲ ὁμοῦ συγκαλέσασα τοὺς θεοὺς εἶπεν ἐν αὐτοῖς λόγον. | |
| φράζεσθον δὴ σφῶϊ Ποσείδαον καὶ Ἀθήνη | 115 |
| σκοπεῖτε νῦν ὑμεῖς, ὦ Πόσειδον, καὶ Ἀθηνᾶ, | |
| ἐν φρεσὶν ὑμετέρῃσιν, ὅπως ἔσται τάδε ἔργα. | 116 |
| ἐν τῇ ὑμετέρᾳ διανοίᾳ πῶς γενήσονται ταῦτα τὰ ἔργα. | |
| Αἰνείας ὅδ' ἔβη κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ | 117 |
| ὁ Αἰνείας οὗτος ἐπορεύθη καθωπλισμένος σιδήρῳ λαμπρῷ | |
| ἀντία Πηλεΐωνος, ἀνῆκε δὲ Φοῖβος Ἀπόλλων. | 118 |
| ἐναντίον τοῦ υἱοῦ τοῦ Πηλέως, ἀνέπεισε δὲ καὶ παρώρμησεν αὐτὸν Ἀπόλλων ὁ καθαρός· | |
| ἀλλ' ἄγεθ', ἡμεῖς πέρ μιν ἀποτρωπῶμεν ὀπίσσω | 119 |
| ἀλλ' ἄγετε ἡμεῖς γε ἀποτρέψωμεν αὐτὸν εἰς τοὐπίσω | |
| αὐτόθεν, ἤ τις ἔπειτα καὶ ἡμείων Ἀχιλῆϊ | 120 |
| ἐκεῖθεν, ἤ τις δὴ καὶ ἡμῶν τῷ Ἀχιλλεῖ | |
| παρσταίη, δοίη δὲ κράτος μέγα, μηδέ τι θυμῷ | 121 |
| παραγένοιτο, παράσχοι δὲ νίκην μεγάλην, μηδαμῶς δέ τινος κατὰ ψυχὴν | |
| δευέσθω, ἵνα εἰδῇ ὅ μιν φιλέουσιν ἄριστοι | 122 |
| προσδείσθω, ὅπως γνῷ ὅτι φιλοῦσιν αὐτὸν οἱ κράτιστοι | |
| ἀθανάτων, οἳ δ' αὖτ' ἀνεμώλιοι οἳ τὸ πάρος περ | 123 |
| τῶν θεῶν· οὗτοι δὲ ἄκαιροι καὶ μάταιοί εἰσιν, οἳ πρότερόν γε | |
| Τρωσὶν ἀμύνουσιν πόλεμον καὶ δηϊοτῆτα. | 124 |
| τοῖς Τρῳσὶν ἀποσοβοῦσι τὸν πόλεμον καὶ τὴν μάχην· | |
| πάντες δ' Οὐλύμποιο κατήλθομεν ἀντιόωντες | 125 |
| πάντες δὲ ἐκ τοῦ Ὀλύμπου κατήλθομεν μεθέξοντες | |
| τῆσδε μάχης, ἵνα μή τι μετὰ Τρώεσσι πάθῃσι | 126 |
| τοῦδε τοῦ πολέμου, ὅπως μηδὲν ἐν τοῖς Τρῳσὶ πάθῃ | |
| σήμερον· ὕστερον αὖτε τὰ πείσεται ἅσσά οἱ αἶσα | 127 |
| τήμερον· μετὰ ταῦτα δὲ πείσεται, ἅπερ αὐτῷ ἡ μοῖρα | |
| γιγνομένῳ ἐπένησε λίνῳ ὅτε μιν τέκε μήτηρ. | 128 |
| τικτομένῳ ἐπέκλωσε τῷ λίνῳ, ἡνίκα αὐτὸν ἔτεκεν ἡ μήτηρ. | |
| εἰ δ' Ἀχιλεὺς οὐ ταῦτα θεῶν ἐκ πεύσεται ὀμφῆς | 129 |
| εἰ δὲ ὁ Ἀχιλλεὺς ταῦτα οὐκ ἀκούσεται ἐκ τῆς φωνῆς τῶν θεῶν, | |
| δείσετ' ἔπειθ', ὅτε κέν τις ἐναντίβιον θεὸς ἔλθῃ | 130 |
| φοβηθήσεται δήπου, ὅταν τις θεὸς κατὰ βιαίων ἐναντίωσιν ἐπέλθῃ | |
| ἐν πολέμῳ· χαλεποὶ δὲ θεοὶ φαίνεσθαι ἐναργεῖς. | 131 |
| κατὰ τὴν μάχην, χαλεπῶς δὲ καὶ δυσκόλως ἔχει ὁρᾶσθαι τοὺς θεοὺς φανερῶς. | |
| τὴν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα Ποσειδάων ἐνοσίχθων· | 132 |
| πρὸς ταύτην δὲ ἀπεκρίνετο μετὰ ταῦτα Ποσειδῶν ὁ σείων τὴν γῆν· | |
| Ἥρη μὴ χαλέπαινε παρ' ἐκ νόον· οὐδέ τί σε χρή. | 133 |
| ὦ Ἥρα, μὴ ὀργίζου παραλόγως, οὐδαμῶς γάρ σε δεῖ· | |
| οὐκ ἂν ἔγωγ' ἐθέλοιμι θεοὺς ἔριδι ξυνελάσσαι | 134 |
| οὐκ ἔγωγε βουλοίμην ἂν τοὺς θεοὺς συνωθῆσαι καὶ συνάψαι ἐριστικῶς καὶ φιλονείκως | |
| ἡμέας τοὺς ἄλλους, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτεροί εἰμεν· | 135 |
| ἡμᾶς γε τοὺς ἄλλους, ἐπειδὴ πολλῷ κρείττους ἐσμέν· | |
| ἀλλ' ἡμεῖς μὲν ἔπειτα καθεζώμεσθα κιόντες | 136 |
| ἀλλ᾿ ἡμεῖς μὲν καθίσωμεν πορευθέντες | |
| ἐκ πάτου ἐς σκοπιήν, πόλεμος δ' ἄνδρεσσι μελήσει. | 137 |
| ἐκ τῆς ὁδοῦ εἰς τὴν περιοπήν, ἡ μάχη δὲ τοῖς ἀνδράσιν ἔσται διὰ φροντίδος· | |
| εἰ δέ κ' Ἄρης ἄρχωσι μάχης ἢ Φοῖβος Ἀπόλλων, | 138 |
| ἐὰν δὲ ὁ Ἄρης ἄρχηται πολέμου, ἢ Ἀπόλλων ὁ καθαρός, | |
| ἢ Ἀχιλῆ' ἴσχωσι καὶ οὐκ εἰῶσι μάχεσθαι, | 139 |
| ἢ τῷ Ἀχιλλεῖ ἐμποδὼν γίνωνται, καὶ οὐχ ἑῶσι πολεμεῖν, | |
| αὐτίκ' ἔπειτα καὶ ἄμμι παρ' αὐτόθι νεῖκος ὀρεῖται | 140 |
| εὐθέως δὴ καὶ ἡμῖν παρ' αὐτῷ φιλονεικία καὶ μάχη διαναστήσεται | |
| φυλόπιδος· μάλα δ' ὦκα διακρινθέντας ὀΐω | 141 |
| πολέμου, πάνυ δὲ ταχέως διαχωρισθέντας οἴομαι | |
| ἂψ ἴμεν Οὔλυμπον δὲ θεῶν μεθ' ὁμήγυριν ἄλλων | 142 |
| ὀπίσω πορευθῆναι εἰς τὸν Ὄλυμπον, εἰς τὸν σύλλογον τῶν ἄλλων θεῶν | |
| ἡμετέρῃς ὑπὸ χερσὶν ἀναγκαίηφι δαμέντας. | 143 |
| ὑπὸ τῶν ἡμετέρων χειρῶν, ἐν ἐπικρατείᾳ ἰσχυρῶς καταπονηθέντας. | |
| ὣς ἄρα φωνήσας ἡγήσατο κυανοχαίτης | 144 |
| οὕτω δὴ εἰπὼν προεπορεύθη ὁ Ποσειδῶν εἰς τὸ περικεχυμένον | |
| τεῖχος ἐς ἀμφίχυτον Ἡρακλῆος θείοιο | 145 |
| τεῖχος τοῦ θείου Ἡρακλέους, | |
| ὑψηλόν, τό ῥά οἱ Τρῶες καὶ Παλλὰς Ἀθήνη | 146 |
| τὸ ὑψηλόν, ὃ δὴ αὐτῷ οἱ Τρῷες, καὶ ἡ πολεμικὴ Ἀθηνᾶ | |
| ποίεον, ὄφρα τὸ κῆτος ὑπεκπροφυγὼν ἀλέαιτο, | 147 |
| κατεσκεύαζον, ὅπως τὸ κῆτος ἐκκλίνας διαφύγοι καὶ σωθείη, | |
| ὁππότε μιν σεύαιτο ἀπ' ἠϊόνος πεδίον δέ. | 148 |
| ὅταν αὐτὸν ἀπὸ τοῦ αἰγιαλοῦ ἐπιδιώκοι εἰς τὸ πεδίον. | |
| ἔνθα Ποσειδάων κατ' ἄρ' ἕζετο καὶ θεοὶ ἄλλοι, | 149 |
| ἐκεῖ ὁ Ποσειδῶν ἐκάθισε, καὶ οἱ ἄλλοι θεοί, | |
| ἀμφὶ δ' ἄρ' ἄρρηκτον νεφέλην ὤμοισιν ἕσαντο· | 150 |
| νεφελὴν δὲ ἰσχυρὰν καὶ ἄθραυστον τοῖς ὤμοις περιεβάλοντο· | |
| οἳ δ' ἑτέρωσε καθῖζον ἐπ' ὀφρύσι Καλλικολώνης | 151 |
| οὗτοι δὲ κατὰ τὸ ἕτερον μέρος ἐκάθισαν ἐν τοῖς ἐπῃρμένοις μέρεσιν τῆς Καλλικολώνης, | |
| ἀμφὶ σὲ ἤϊε Φοῖβε καὶ Ἄρηα πτολίπορθον. | 152 |
| περὶ σέ, ὦ Ἄπολλον τοξότα, καὶ τὸν τὰς πόλεις ἐκπορθοῦντα Ἄρην. | |
| ὣς οἳ μέν ῥ' ἑκάτερθε καθήατο μητιόωντες | 153 |
| οὕτως οὗτοι μὲν οὖν ἑκατέρωθεν ἐκάθηντο βουλευόμενοι | |
| βουλάς· ἀρχέμεναι δὲ δυσηλεγέος πολέμοιο | 154 |
| βουλάς, ἄρχειν δὲ τοῦ χαλεποῦ καὶ ὀδυνηροῦ πολέμου ἀνεβάλλοντο | |
| ὄκνεον ἀμφότεροι, Ζεὺς δ' ἥμενος ὕψι κέλευε. | 155 |
| ἀμφότεροι· ὁ δὲ Ζεὺς ἐφ' ὕψει καθήμενος ἐκέλευε. | |
| τῶν δ' ἅπαν ἐπλήσθη πεδίον καὶ λάμπετο χαλκῷ | 156 |
| τούτων δὲ πᾶσα ἡ πεδιὰς ἐπληρώθη καὶ περιελάμπετο σιδήρῳ | |
| ἀνδρῶν ἠδ' ἵππων· κάρκαιρε δὲ γαῖα πόδεσσιν | 157 |
| τῶν ἀνδρῶν καὶ τῶν ἵππων, ἐκινεῖτο δὲ ἡ γῆ τοῖς ποσὶ | |
| ὀρνυμένων ἄμυδις. δύο δ' ἀνέρες ἔξοχ' ἄριστοι | 158 |
| διεγειρομένων καὶ ἐφορμώντων ὁμοῦ· δύο δὲ ἄνδρες ἐξόχως κράτιστοι | |
| ἐς μέσον ἀμφοτέρων συνίτην μεμαῶτε μάχεσθαι | 159 |
| εἰς τὸ μέσον ἀμφοτέρων συνῆλθον προθυμούμενοι πολεμεῖν, | |
| Αἰνείας τ' Ἀγχισιάδης καὶ δῖος Ἀχιλλεύς. | 160 |
| ὅ τε Αἰνείας ὁ υἱὸς τοῦ Ἀγχίσου, καὶ ὁ ἐνδοξότατος Ἀχιλλεύς. | |
| Αἰνείας δὲ πρῶτος ἀπειλήσας ἐβεβήκει | 161 |
| ὁ Αἰνείας οὖν πρῶτος καυχησάμενος καὶ διατεινάμενος ὥρμησεν, | |
| νευστάζων κόρυθι βριαρῇ· ἀτὰρ ἀσπίδα θοῦριν | 162 |
| ἐπινεύων τῇ βαρείᾳ περικεφαλαίᾳ, τὴν ἀσπίδα δὲ τὴν μεγάλην (πολεμικὴν) | |
| πρόσθεν ἔχε στέρνοιο, τίνασσε δὲ χάλκεον ἔγχος. | 163 |
| κατεῖχεν ἔμπροσθεν τοῦ στέρνου, ἔσειε δὲ τὸ σιδηροῦν δόρυ. | |
| Πηλεΐδης δ' ἑτέρωθεν ἐναντίον ὦρτο λέων ὣς | 164 |
| ὁ υἱὸς δὲ τοῦ Πηλέως ἀπὸ τοῦ ἑτέρου μέρους ἐξεναντίας ἐφώρμησεν ὥσπερ λέων | |
| σίντης, ὅν τε καὶ ἄνδρες ἀποκτάμεναι μεμάασιν | 165 |
| βλαβερός, ὃν οἱ μὲν ἄνδρες ἀποκτεῖναι προθυμοῦνται | |
| ἀγρόμενοι πᾶς δῆμος· ὃ δὲ πρῶτον μὲν ἀτίζων | 166 |
| συναθροιζόμενοι ἅπας ὁ δῆμος· οὗτος δὲ πρῶτον ἀτιμάζων καὶ περιφρονῶν | |
| ἔρχεται, ἀλλ' ὅτε κέν τις ἀρηϊθόων αἰζηῶν | 167 |
| ἐπέρχεται· ἀλλ' ὅταν τις τῶν ἐν πολέμῳ εὐκινήτων νέων | |
| δουρὶ βάλῃ ἐάλη τε χανών, περί τ' ἀφρὸς ὀδόντας | 168 |
| τρώσῃ τῷ δόρατι, συνεστράφη τε κεχηνώς, καὶ περὶ τοὺς ὀδόντας ἀφρὸς | |
| γίγνεται, ἐν δέ τέ οἱ κραδίῃ στένει ἄλκιμον ἦτορ, | 169 |
| γίνεται, ἐν τῇ καρδίᾳ δὲ αὐτοῦ στενάζει ἡ ἰσχυρὰ ψυχή, | |
| οὐρῇ δὲ πλευράς τε καὶ ἰσχία ἀμφοτέρωθεν | 170 |
| τῇ οὐρᾷ δὲ κατὰ τὰς πλευράς, καὶ τὰ κοῖλα τῶν γλουτῶν ἀφ' ἑκατέρου μέρους | |
| μαστίεται, ἑὲ δ' αὐτὸν ἐποτρύνει μαχέσασθαι, | 171 |
| μαστίζεται, αὐτὸς δὲ ἑαυτὸν διερεθίζει πρὸς μάχην, | |
| γλαυκιόων δ' ἰθὺς φέρεται μένει, ἤν τινα πέφνῃ | 172 |
| πυρῶδες δὲ καὶ φοβερὸν βλέπων εὐθὺ ὁρμᾷ, καὶ παραμένει ὅπως τινὰ ἀποκτείνῃ | |
| ἀνδρῶν, ἢ αὐτὸς φθίεται πρώτῳ ἐν ὁμίλῳ· | 173 |
| ἄνδρα, ἢ αὐτὸς ἀναιρεθῇ ἐν τῇ πρώτῃ συστροφῇ τῆς μάχης. | |
| ὣς Ἀχιλῆ' ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸς ἀγήνωρ | 174 |
| οὕτως τῷ Ἀχιλλεῖ παρωξύνετο ἡ ἰσχὺς καὶ ἡ ἀνδρεία ψυχὴ ἐπελθεῖν | |
| ἀντίον ἐλθέμεναι μεγαλήτορος Αἰνείαο. | 175 |
| ἐναντίον τοῦ μεγαλοψύχου Αἰνείου. | |
| οἳ δ' ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπ' ἀλλήλοισιν ἰόντες, | 176 |
| οὗτοι δὲ ἡνίκα δὴ πλησίον ἐγένοντο ἐπ' ἀλλήλους ἐρχόμενοι, | |
| τὸν πρότερος προσέειπε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς· | 177 |
| πρὸς τοῦτον πρότερον εἶπεν ὁ ταχύπους ἐνδοξότατος Ἀχιλλεύς. | |
| Αἰνεία τί σὺ τόσσον ὁμίλου πολλὸν ἐπελθὼν | 178 |
| ὦ Αἰνεία, τί δὴ σύ γε τοσοῦτον πολὺ ἐφορμήσας διὰ τῆς συστροφῆς τοῦ πλήθους | |
| ἔστης; ἦ σέ γε θυμὸς ἐμοὶ μαχέσασθαι ἀνώγει | 179 |
| ἔστης; ἢ σέ γε προτρέπει ἡ ψυχὴ πολεμῆσαι ἐμοί, | |
| ἐλπόμενον Τρώεσσιν ἀνάξειν ἱπποδάμοισι | 180 |
| ἐλπίζοντα βασιλεύσειν τῶν ἱππικῶν Τρῴων | |
| τιμῆς τῆς Πριάμου; ἀτὰρ εἴ κεν ἔμ' ἐξεναρίξῃς, | 181 |
| μετὰ τιμῆς τοῦ Πριάμου (ἀντὶ τῆς βασιλείας τοῦ Πριάμου); ἐὰν δὲ ἐμὲ ἀποκτείνης, | |
| οὔ τοι τοὔνεκά γε Πρίαμος γέρας ἐν χερὶ θήσει· | 182 |
| οὔ σοι τούτου ἕνεκα ὁ Πρίαμος ἐμβαλεῖ εἰς τὰς χεῖρας τὴν τιμήν, καὶ τὸ ἆθλον τοῦτο. | |
| εἰσὶν γάρ οἱ παῖδες, ὃ δ' ἔμπεδος οὐδ' ἀεσίφρων. | 183 |
| εἰσὶ γὰρ αὐτῷ παῖδες, οὗτος δὲ εὐσταθὴς καὶ νουνεχής, οὐδέ τις κοῦφος καὶ ἀσύνετός ἐστιν· | |
| ἦ νύ τί τοι Τρῶες τέμενος τάμον ἔξοχον ἄλλων | 184 |
| ἢ δή σοι οἱ Τρῷες ἀγρόν τινα ἀπένειμαν διαφερόντως τῶν ἄλλων | |
| καλὸν φυταλιῆς καὶ ἀρούρης, ὄφρα νέμηαι | 185 |
| περικαλλῆ, φυτοπέδου, καὶ σιτοπέδου, ἵν᾽ αὐτὸν καρποῖ, | |
| αἴ κεν ἐμὲ κτείνῃς; χαλεπῶς δέ σ' ἔολπα τὸ ῥέξειν. | 186 |
| ἐὰν ἀποκτείνῃς ἐμέ; δυσκόλως δέ σε τοῦτο πράξειν ἐλπίζω· | |
| ἤδη μὲν σέ γέ φημι καὶ ἄλλοτε δουρὶ φοβῆσαι. | 187 |
| ἤδη γάρ σέ γε οἶμαι καὶ ἄλλοτε τρέψαι εἰς φυγὴν τῷ δόρατι. | |
| ἦ οὐ μέμνῃ ὅτε πέρ σε βοῶν ἄπο μοῦνον ἐόντα | 188 |
| ἢ οὐ μνημονεύεις ἡνίκα σε ἀπὸ τῶν βοῶν μόνον ὄντα | |
| σεῦα κατ' Ἰδαίων ὀρέων ταχέεσσι πόδεσσι | 189 |
| ἐδίωξα ἐκ τῶν τῆς Ἴδης ὀρέων ταχέσι ποσί, | |
| καρπαλίμως; τότε δ' οὔ τι μετατροπαλίζεο φεύγων. | 190 |
| πάνυ εὐκινήτως, τότε δὲ οὐδαμῶς μετεστρέφου φεύγων. | |
| ἔνθεν δ' ἐς Λυρνησσὸν ὑπέκφυγες· αὐτὰρ ἐγὼ τὴν | 191 |
| ἐκεῖθεν δὲ εἰς τὸν Λυρνησσὸν κατέφυγες, ἐγὼ δὲ τὴν πόλιν αὐτὴν | |
| πέρσα μεθορμηθεὶς σὺν Ἀθήνῃ καὶ Διὶ πατρί, | 192 |
| ἐξεπόρθησα ἐφορμήσας σὺν τῇ Ἀθηνᾷ, καὶ τῷ Διὶ τῷ πατρί· | |
| ληϊάδας δὲ γυναῖκας ἐλεύθερον ἦμαρ ἀπούρας | 193 |
| αἰχμαλώτους δὲ τὰς γυναῖκας, τὴν ἐλευθέραν ζωὴν ἀφελόμενος, | |
| ἦγον· ἀτὰρ σὲ Ζεὺς ἐρρύσατο καὶ θεοὶ ἄλλοι. | 194 |
| ἀπῆγον, σὲ δὲ ὁ Ζεὺς ἠλευθέρωσε καὶ ἔσωσε, καὶ οἱ ἄλλοι θεοί· | |
| ἀλλ' οὐ νῦν ἐρύεσθαι ὀΐομαι, ὡς ἐνὶ θυμῷ | 195 |
| ἀλλ' οὐ νῦν σε σώσειν ὑπολαμβάνω, ὥσπερ εἰς λογισμὸν | |
| βάλλεαι· ἀλλά σ' ἔγωγ' ἀναχωρήσαντα κελεύω | 196 |
| σὺ ἐμβάλλεις καὶ διαλογίζῃ· ἀλλ᾽ ἔγωγε ἀναχωρήσαντά σε κελεύω πορεύεσθαι | |
| ἐς πληθὺν ἰέναι, μηδ' ἀντίος ἵστασ' ἐμεῖο, | 197 |
| εἰς τὸ πλῆθος, μηδὲ ἵστασο ἐναντίον ἐμοῦ, | |
| πρίν τι κακὸν παθέειν· ῥεχθὲν δέ τε νήπιος ἔγνω. | 198 |
| πρὸ τοῦ παθεῖν τι δεινόν, πραχθὲν δὲ καὶ γενόμενον τὸ κακὸν καὶ ὁ μωρὸς κατενόησε. | |
| τὸν δ' αὖτ' Αἰνείας ἀπαμείβετο φώνησέν τε· | 199 |
| πρὸς τοῦτον δὲ ἀπεκρίνατο ὁ Αἰνείας, καὶ εἶπεν· | |
| Πηλεΐδη μὴ δὴ ἐπέεσσί με νηπύτιον ὣς | 200 |
| ὦ υἱὲ τοῦ Πηλέως, μηδαμῶς με ῥήμασιν ὥσπερ νήπιον καὶ ἄφρονα | |
| ἔλπεο δειδίξεσθαι, ἐπεὶ σάφα οἶδα καὶ αὐτὸς | 201 |
| ἔλπιζε ἐκφοβήσειν, ἐπειδὴ φανερῶς ἐπίσταμαι καὶ ἐγὼ | |
| ἠμὲν κερτομίας ἠδ' αἴσυλα μυθήσασθαι. | 202 |
| καὶ λοιδορίας, καὶ τὰς παρὰ τὸ καθῆκον ἀπειλὰς εἰπεῖν· | |
| ἴδμεν δ' ἀλλήλων γενεήν, ἴδμεν δὲ τοκῆας | 203 |
| οἴδαμεν δὲ τὸ γένος ἑκατέρου ἡμῶν, οἴδαμεν δὲ τοὺς γονέας, | |
| πρόκλυτ' ἀκούοντες ἔπεα θνητῶν ἀνθρώπων· | 204 |
| προηκουσμένους καὶ προεγνωσμένους λόγους ἀκούοντες τῶν φθαρτῶν ἀνθρώπων· | |
| ὄψει δ' οὔτ' ἄρ πω σὺ ἐμοὺς ἴδες οὔτ' ἄρ' ἐγὼ σούς. | 205 |
| τοῖς ὀφθαλμοῖς δὲ οὔτε σὺ τοὺς ἐμοὺς ἐθεάσω, οὔτ᾽ ἐγὼ τοὺς σούς· | |
| φασὶ σὲ μὲν Πηλῆος ἀμύμονος ἔκγονον εἶναι, | 206 |
| λέγουσι σὲ μὲν τοῦ ἀμωμήτου Πηλέως υἱὸν εἶναι, | |
| μητρὸς δ' ἐκ Θέτιδος καλλιπλοκάμου ἁλοσύδνης· | 207 |
| καὶ ἐκ μητρὸς Θέτιδος τῆς καλλικόμου θαλασσίας· | |
| αὐτὰρ ἐγὼν υἱὸς μεγαλήτορος Ἀγχίσαο | 208 |
| ἐγὼ δὲ υἱὸς τοῦ μεγαλοψύχου Ἀγχίσου | |
| εὔχομαι ἐκγεγάμεν, μήτηρ δέ μοί ἐστ' Ἀφροδίτη· | 209 |
| διισχυρίζομαι εἶναι (γεννηθῆναι), μήτηρ δέ μοι ἐστὶν ἡ Ἀφροδίτη. | |
| τῶν δὴ νῦν ἕτεροί γε φίλον παῖδα κλαύσονται | 210 |
| τούτων οὖν νῦν οἱ ἕτεροι τὸν ἀγαπητὸν υἱὸν θρηνήσουσι | |
| σήμερον· οὐ γάρ φημ' ἐπέεσσί γε νηπυτίοισιν | 211 |
| σήμερον· οὐ γὰρ οἴομαι ῥήμασι μωροῖς καὶ ματαίοις | |
| ὧδε διακρινθέντε μάχης ἐξαπονέεσθαι. | 212 |
| οὕτως (ἐνθάδε) διαχωρισθέντες ἀναχωρῆσαι τῆς μάχης· | |
| εἰ δ' ἐθέλεις καὶ ταῦτα δαήμεναι, ὄφρ' ἐῢ εἰδῇς | 213 |
| εἰ δὲ βούλει καὶ ταῦτα μαθεῖν, ὅπως καλῶς γνῷς | |
| ἡμετέρην γενεήν, πολλοὶ δέ μιν ἄνδρες ἴσασι· | 214 |
| τὸ ἡμέτερον γένος, πολλοὶ δὲ ἄνδρες αὐτὸ οἴδασι. | |
| Δάρδανον αὖ πρῶτον τέκετο νεφεληγερέτα Ζεύς, | 215 |
| Δάρδανον δὴ τὰ πρῶτα ἐγέννησεν ὁ τὰς νεφέλας ἀθροίζων Ζεύς, | |
| κτίσσε δὲ Δαρδανίην, ἐπεὶ οὔ πω Ἴλιος ἱρὴ | 216 |
| ἔκτισε δὲ τὴν Δαρδανίαν, ἐπειδὴ οὔπω ἡ ἱερὰ Ἴλιος | |
| ἐν πεδίῳ πεπόλιστο πόλις μερόπων ἀνθρώπων, | 217 |
| ἐν τῇ πεδιάδι ᾠκοδόμητο καὶ ᾤκιστο, πόλις τῶν μεμερισμένην ἐχόντων τὴν φωνὴν ἀνθρώπων, | |
| ἀλλ' ἔθ' ὑπωρείας ᾤκεον πολυπίδακος Ἴδης. | 218 |
| ἀλλ᾽ ἔτι τὰς προβάσεις, καὶ τὰς πέζας κατῴκουν τῆς πολλὰς πηγὰς ἐχούσης Ἴδης. | |
| Δάρδανος αὖ τέκεθ' υἱὸν Ἐριχθόνιον βασιλῆα, | 219 |
| ὁ Δάρδανος δὲ ἐγέννησεν υἱὸν τὸν βασιλέα Ἐριχθόνιον, | |
| ὃς δὴ ἀφνειότατος γένετο θνητῶν ἀνθρώπων· | 220 |
| ὃς δὴ πλουσιώτατος ἐγένετο πάντων τῶν φθαρτῶν ἀνθρώπων· | |
| τοῦ τρισχίλιαι ἵπποι ἕλος κάτα βουκολέοντο | 221 |
| τούτου ἵπποι τρισχίλια κατὰ τὸ ἕλος ἐβόσκοντο, | |
| θήλειαι, πώλοισιν ἀγαλλόμεναι ἀταλῇσι. | 222 |
| φορβάδες, πώλοις τερπόμεναι νεογενέσιν (νεογναῖς). | |
| τάων καὶ Βορέης ἠράσσατο βοσκομενάων, | 223 |
| τούτων καὶ ὁ Βορέας ἠράσθη βοσκομένων· | |
| ἵππῳ δ' εἰσάμενος παρελέξατο κυανοχαίτῃ· | 224 |
| ἵππῳ δὲ ὁμοιωθεὶς μελανότριχι ἐμίγη αὐταῖς, | |
| αἳ δ' ὑποκυσάμεναι ἔτεκον δυοκαίδεκα πώλους. | 225 |
| αὗται δὲ ἐγκυμονήσασαι ἔτεκον δώδεκα πώλους· | |
| αἳ δ' ὅτε μὲν σκιρτῷεν ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν, | 226 |
| αὗται δὲ ἡνίκα μὲν ἐσκίρτων κατὰ τὴν γῆν τὴν τὰ πρὸς τὸ ζῆν δωρουμένην, | |
| ἄκρον ἐπ' ἀνθερίκων καρπὸν θέον οὐδὲ κατέκλων· | 227 |
| κατὰ τὸ ἄκρον τοῦ καρποῦ τῶν ἀσταχύων διέτρεχον (ἐν τοῖς στάχυσι λεπτῶν ἀνθέρων), οὐδέ τι κατέθραυον· | |
| ἀλλ' ὅτε δὴ σκιρτῷεν ἐπ' εὐρέα νῶτα θαλάσσης, | 228 |
| ἀλλ' ὅτε δὴ ἐσκίρτων κατὰ τὰ πλατέα νῶτα καὶ τὴν μεγάλην ἐπιφάνειαν τῆς θαλάσσης | |
| ἄκρον ἐπὶ ῥηγμῖνος ἁλὸς πολιοῖο θέεσκον. | 229 |
| ἄνω κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν τῆς λευκῆς θαλάσσης διέτρεχον. | |
| Τρῶα δ' Ἐριχθόνιος τέκετο Τρώεσσιν ἄνακτα· | 230 |
| Ἐριχθόνιος δὲ ἐγέννησε τοῖς Τρῳσὶ βασιλέα τὸν Τρῷα, | |
| Τρωὸς δ' αὖ τρεῖς παῖδες ἀμύμονες ἐξεγένοντο | 231 |
| ἐκ τοῦ Τρῳὸς δὲ τοῦ ἀμωμήτου τρεῖς υἱοὶ ἐγεννήθησαν, | |
| Ἶλός τ' Ἀσσάρακός τε καὶ ἀντίθεος Γανυμήδης, | 232 |
| ὅ τε Ἶλος, καὶ ὁ Ἀσσάρακος, καὶ ὁ ἰσόθεος Γανυμήδης, | |
| ὃς δὴ κάλλιστος γένετο θνητῶν ἀνθρώπων· | 233 |
| ὃς δὴ ἐγένετο ὡραιότατος πάντων τῶν θνητῶν ἀνθρώπων· | |
| τὸν καὶ ἀνηρείψαντο θεοὶ Διὶ οἰνοχοεύειν | 234 |
| τοῦτον καὶ ἀνήρπασαν οἱ θεοὶ οἰνοχοεῖν τῷ Διί, | |
| κάλλεος εἵνεκα οἷο ἵν' ἀθανάτοισι μετείη. | 235 |
| ἵνα ἐν τοῖς ἀθανάτοις εἴη ἕνεκα τοῦ ἑαυτοῦ κάλλους. | |
| Ἶλος δ' αὖ τέκεθ' υἱὸν ἀμύμονα Λαομέδοντα· | 236 |
| ὁ Ἶλος δὲ ἐγέννησεν υἱὸν τὸν ἀμώμητον Λαομέδοντα· | |
| Λαομέδων δ' ἄρα Τιθωνὸν τέκετο Πρίαμόν τε | 237 |
| ὁ Λαομέδων δὲ ἐγέννησε τὸν Τιθωνόν, καὶ τὸν Πρίαμον, | |
| Λάμπόν τε Κλυτίον θ' Ἱκετάονά τ' ὄζον Ἄρηος· | 238 |
| καὶ τὸν Λάμπον, καὶ τὸν Κλυτίον, καὶ τὸν τοῦ Ἄρεος κλάδον Ἱκετάονα. | |
| Ἀσσάρακος δὲ Κάπυν, ὃ δ' ἄρ' Ἀγχίσην τέκε παῖδα· | 239 |
| Ἀσσάρακος δὲ τὸν Κάπυν, οὗτος δὲ ἐγέννησεν υἱὸν | |
| αὐτὰρ ἔμ' Ἀγχίσης, Πρίαμος δ' ἔτεχ' Ἕκτορα δῖον. | 240 |
| τὸν Ἀγχίσην, ἐμὲ δὲ ὁ Ἀγχίσης, ὁ Πρίαμος δὲ ἐγέννησε τὸν ἐνδοξότατον Ἕκτορα. | |
| ταύτης τοι γενεῆς τε καὶ αἵματος εὔχομαι εἶναι. | 241 |
| τούτου δὴ τοῦ γένους καὶ τοῦ αἵματος διισχυρίζομαι ὑπάρχειν. | |
| Ζεὺς δ' ἀρετὴν ἄνδρεσσιν ὀφέλλει τε μινύθει τε | 242 |
| ὁ Ζεὺς δὲ τοῖς ἀνδράσι καὶ αὔξει καὶ ἐλαττοῖ τὴν ἀρετήν, | |
| ὅππως κεν ἐθέλῃσιν· ὃ γὰρ κάρτιστος ἁπάντων. | 243 |
| ὅπως ἂν βούληται, οὗτος γάρ ἐστιν ἰσχυρότατος πάντων. | |
| ἀλλ' ἄγε μηκέτι ταῦτα λεγώμεθα νηπύτιοι ὣς | 244 |
| ἀλλ᾽ ἄγε μηκέτι ταῦτα διαλεγώμεθα, καθάπερ νήπιοι καὶ ἄφρονες, | |
| ἑσταότ' ἐν μέσσῃ ὑσμίνῃ δηϊοτῆτος. | 245 |
| ἑστῶτες ἐν τῷ μέσῳ τῆς μάχης τοῦ πολέμου, | |
| ἔστι γὰρ ἀμφοτέροισιν ὀνείδεα μυθήσασθαι | 246 |
| ἔστι γὰρ ἀμφοτέροις ὀνείδη καὶ λοιδορίας εἰπεῖν | |
| πολλὰ μάλ', οὐδ' ἂν νηῦς ἑκατόζυγος ἄχθος ἄροιτο. | 247 |
| πάνυ πολλά, οὐδ᾽ ἂν ναῦς πολυκάθεδρος τὸ βάρος ἀνέλοιτο καὶ βαστάξειεν, | |
| στρεπτὴ δὲ γλῶσσ' ἐστὶ βροτῶν, πολέες δ' ἔνι μῦθοι | 248 |
| εὐμετάθετος δὲ καὶ εὐκίνητός ἐστιν ἡ γλῶσσα τῶν ἀνθρώπων, πολλοὶ δὲ ἔνεισι λόγοι | |
| παντοῖοι, ἐπέων δὲ πολὺς νομὸς ἔνθα καὶ ἔνθα. | 249 |
| παντοδαποί, ῥημάτων δὲ πολλὴ περιαγωγὴ καὶ διανομὴ τῇδε κἀκεῖσε· | |
| ὁπποῖόν κ' εἴπῃσθα ἔπος, τοῖόν κ' ἐπακούσαις. | 250 |
| οἷον ἂν λόγον εἴπῃς, τοιοῦτον ἂν ἀντακούσαις. | |
| ἀλλὰ τί ἢ ἔριδας καὶ νείκεα νῶϊν ἀνάγκη | 251 |
| ἀλλὰ τί δὴ ἔριδας καὶ φιλονεικίας ἡμῖν ἀνάγκη | |
| νεικεῖν ἀλλήλοισιν ἐναντίον ὥς τε γυναῖκας, | 252 |
| φιλονεικεῖν καὶ ἐρίζειν ἐναντίον ἀλλήλοις, ὥσπερ γυναῖκες, | |
| αἵ τε χολωσάμεναι ἔριδος πέρι θυμοβόροιο | 253 |
| αἵτινες περὶ ἔριδος ψυχοφθόρου εἰς χόλον ἀχθεῖσαι, | |
| νεικεῦσ' ἀλλήλῃσι μέσην ἐς ἄγυιαν ἰοῦσαι | 254 |
| φιλονεικοῦσιν ἀλλήλαις εἰς τὸ μέσον τῆς ὁδοῦ παρελθοῦσαι, | |
| πόλλ' ἐτεά τε καὶ οὐκί· χόλος δέ τε καὶ τὰ κελεύει. | 255 |
| πολλὰ ἀληθῆ τε καὶ μή, ἡ ὀργὴ δὲ (γὰρ) καὶ ταῦτα λέγειν προτρέπει. | |
| ἀλκῆς δ' οὔ μ' ἐπέεσσιν ἀποτρέψεις μεμαῶτα | 256 |
| τῆς εὐτόλμου δὲ ἰσχύος οὐδέποτέ με λόγοις ἀποτρέψεις, καὶ ἀποστήσεις προθυμούμενον, | |
| πρὶν χαλκῷ μαχέσασθαι ἐναντίον· ἀλλ' ἄγε θᾶσσον | 257 |
| πρὶν ἢ πολεμῆσαι κατεναντίον σιδήρῳ· ἀλλ᾽ ἄγε τάχιον | |
| γευσόμεθ' ἀλλήλων χαλκήρεσιν ἐγχείῃσιν. | 258 |
| ἁψώμεθα ἀλλήλων τοῖς σιδήρῳ ἐστομωμένοις δόρασιν. | |
| ἦ ῥα καὶ ἐν δεινῷ σάκει ἤλασεν ὄβριμον ἔγχος | 259 |
| εἶπε δὴ καὶ ἐν τῇ φοβερᾷ ἀσπίδι ἔπηξε τὸ ἰσχυρὸν δόρυ | |
| σμερδαλέῳ· μέγα δ' ἀμφὶ σάκος μύκε δουρὸς ἀκωκῇ. | 260 |
| τῇ καταπληκτικῇ, μεγάλως δὲ περιήχησεν ἡ ἀσπὶς τῇ ἐπιδορατίδι τοῦ ἀκοντίου. | |
| Πηλεΐδης δὲ σάκος μὲν ἀπὸ ἕο χειρὶ παχείῃ | 261 |
| ὁ υἱὸς δὲ τοῦ Πηλέως τὴν μὲν ἀσπίδα ἄποθεν ἑαυτοῦ τῇ παχείᾳ χειρὶ | |
| ἔσχετο ταρβήσας· φάτο γὰρ δολιχόσκιον ἔγχος | 262 |
| κατέσχε φοβηθείς, ᾠήθη γὰρ τὸ μακρὸν δόρυ | |
| ῥέα διελεύσεσθαι μεγαλήτορος Αἰνείαο | 263 |
| ῥᾳδίως περάσειν τοῦ μεγαλοψύχου Αἰνείου· | |
| νήπιος, οὐδ' ἐνόησε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμὸν | 264 |
| ὁ εὐήθης, οὐδὲ ἐνόησε κατὰ λόγον τε καὶ κατὰ διάνοιαν, | |
| ὡς οὐ ῥηΐδι' ἐστὶ θεῶν ἐρικυδέα δῶρα | 265 |
| ὅτι οὐκ εἰσὶ ῥᾴδια τὰ ὑπερένδοξα δῶρα τῶν θεῶν καταπονηθῆναι | |
| ἀνδράσι γε θνητοῖσι δαμήμεναι οὐδ' ὑποείκειν. | 266 |
| ὑπὸ φθαρτῶν ἀνδρῶν, οὐδὲ ὑπείκειν καὶ ἐνδιδόναι καὶ παραλύεσθαι· | |
| οὐδὲ τότ' Αἰνείαο δαΐφρονος ὄβριμον ἔγχος | 267 |
| οὐ γὰρ τότε τὸ ἰσχυρὸν δόρυ τοῦ συνετοῦ Αἰνείου | |
| ῥῆξε σάκος· χρυσὸς γὰρ ἐρύκακε, δῶρα θεοῖο· | 268 |
| διέρρηξε καὶ διέκοψε πᾶσαν τὴν ἀσπίδα· ὁ χρυσὸς γὰρ διεκώλυσε, καὶ ἐπέσχε τὰ δῶρα τοῦ θεοῦ· | |
| ἀλλὰ δύω μὲν ἔλασσε διὰ πτύχας, αἳ δ' ἄρ' ἔτι τρεῖς | 269 |
| ἀλλὰ τὰς δύο μὲν ἐπιδιπλώσεις διῆλθε καὶ διέκοψεν, ἔτι δ' αἱ τρεῖς | |
| ἦσαν, ἐπεὶ πέντε πτύχας ἤλασε κυλλοποδίων, | 270 |
| ὑπῆρχον, ἐπειδὴ πέντε διπλώσεις ἐφήπλωσεν Ἥφαιστος ὁ χωλός, | |
| τὰς δύο χαλκείας, δύο δ' ἔνδοθι κασσιτέροιο, | 271 |
| τὰς δύο χαλκᾶς, καὶ τὰς ἔνδοθεν δύο κασσιτερίνας, | |
| τὴν δὲ μίαν χρυσῆν, τῇ ῥ' ἔσχετο μείλινον ἔγχος. | 272 |
| τὴν ἐν τῷ μέσῳ δὲ μίαν, χρυσῆν, ἐν ταύτῃ δὲ ἐνεσχέθη τὸ ἐκ μελίας δόρυ, καὶ τῆς εἰς τὸ πρόσω ὁρμῆς διεκωλύθη· | |
| δεύτερος αὖτ' Ἀχιλεὺς προΐει δολιχόσκιον ἔγχος, | 273 |
| δεύτερος δὲ ὁ Ἀχιλλεὺς ἀφῆκε τὸ μακρὸν δόρυ, | |
| καὶ βάλεν Αἰνείαο κατ' ἀσπίδα πάντοσ' ἐΐσην | 274 |
| καὶ ἔβαλε κατὰ τὴν τοῦ Αἰνείου ἀσπίδα τὴν πάντοθεν ἴσην | |
| ἄντυγ' ὕπο πρώτην, ᾗ λεπτότατος θέε χαλκός, | 275 |
| καὶ κυκλοτερῆ, ὑπὸ τὴν πρώτην περιφέρειαν, ἔνθα λεπτότατος ὁ χαλκὸς διέτρεχε, καὶ περιέκειτο, | |
| λεπτοτάτη δ' ἐπέην ῥινὸς βοός· ἣ δὲ διὰ πρὸ | 276 |
| λεπτότατον δὲ τὸ δέρμα τοῦ βοὸς ἐπῆν, αὕτη δὲ εἰς τὸ πρόσω διῆλθεν | |
| Πηλιὰς ἤϊξεν μελίη, λάκε δ' ἀσπὶς ὑπ' αὐτῆς. | 277 |
| ἡ ἐκ τοῦ Πηλίου ὄρους μελία, διεκόπη δὲ ἡ ἀσπὶς ὑπ᾽ αὐτῆς. | |
| Αἰνείας δ' ἐάλη καὶ ἀπὸ ἕθεν ἀσπίδ' ἀνέσχε | 278 |
| ὁ Αἰνείας δὲ συνειλήθη, καὶ ἀπὸ ἑαυτοῦ ἀνέσχε τὴν ἀσπίδα | |
| δείσας· ἐγχείη δ' ἄρ' ὑπὲρ νώτου ἐνὶ γαίῃ | 279 |
| φοβηθείς, τὸ δόρυ δὲ ὑπεράνωθεν τοῦ νώτου εἰς τὴν γῆν | |
| ἔστη ἱεμένη, διὰ δ' ἀμφοτέρους ἕλε κύκλους | 280 |
| ἐνεπάγη ἐφορμῶν, διεῖλε δὲ καὶ διέκοψεν ἀμφοτέρους τοὺς κύκλους τὸν βύρσινον, καὶ τὸν χαλκοῦν | |
| ἀσπίδος ἀμφιβρότης· ὃ δ' ἀλευάμενος δόρυ μακρὸν | 281 |
| τῆς ἀσπίδος τῆς περιεχούσης τὸ σῶμα, οὗτος ἐκκλίνας καὶ φυλαξάμενος τὸ μέγα δόρυ | |
| ἔστη, κὰδ δ' ἄχος οἱ χύτο μυρίον ὀφθαλμοῖσι, | 282 |
| ἔστη, λύπη δὲ μεγίστη περιεχύθη τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ, | |
| ταρβήσας ὅ οἱ ἄγχι πάγη βέλος. αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς | 283 |
| φοβηθείς, ὅτι ἐγγὺς αὐτοῦ ἐνεπάγη τὸ δόρυ· ὁ Ἀχιλλεὺς δὲ | |
| ἐμμεμαὼς ἐπόρουσεν ἐρυσσάμενος ξίφος ὀξὺ | 284 |
| μάλα προθυμούμενος ἐφώρμησε σπασάμενος τὸ ὀξὺ καὶ τμητικὸν ξίφος | |
| σμερδαλέα ἰάχων· ὃ δὲ χερμάδιον λάβε χειρὶ | 285 |
| καταπληκτικῶς βοῶν, οὗτος δὲ λίθον χειροπληθῆ ἔλαβε τῇ χειρὶ | |
| Αἰνείας, μέγα ἔργον, ὃ οὐ δύο γ' ἄνδρε φέροιεν, | 286 |
| ὁ Αἰνείας μέγα ἄχθος (σῶμα), ὅπερ οὐκ ἂν φέροιεν ἄνδρες δύο | |
| οἷοι νῦν βροτοί εἰσ'· ὃ δέ μιν ῥέα πάλλε καὶ οἶος. | 287 |
| οἷοι νῦν ἄνθρωποί εἰσιν· οὗτος δὲ ῥᾳδίως αὐτὸ ἐκίνει καὶ μόνος. | |
| ἔνθά κεν Αἰνείας μὲν ἐπεσσύμενον βάλε πέτρῳ | 288 |
| τότ᾽ ἂν Αἰνείας μὲν ἐφορμῶντα ἔπληξε τῷ λίθῳ | |
| ἢ κόρυθ' ἠὲ σάκος, τό οἱ ἤρκεσε λυγρὸν ὄλεθρον, | 289 |
| ἢ κατὰ τὸ κράνος, ἢ κατὰ τὴν ἀσπίδα, ἥτις ἀπεσόβησεν ἂν αὐτῷ τὸν χαλεπὸν θάνατον, | |
| τὸν δέ κε Πηλεΐδης σχεδὸν ἄορι θυμὸν ἀπηύρα, | 290 |
| τοῦτον δὲ ὁ υἱὸς τοῦ Πηλέως ἐκ τοῦ σύνεγγυς ξίφει τὴν ψυχὴν ἀφείλετο ἄν, | |
| εἰ μὴ ἄρ' ὀξὺ νόησε Ποσειδάων ἐνοσίχθων· | 291 |
| εἰ μὴ ταχέως δὴ ἐθεάσατο Ποσειδῶν ὁ σείων τὴν γῆν, | |
| αὐτίκα δ' ἀθανάτοισι θεοῖς μετὰ μῦθον ἔειπεν· | 292 |
| παραχρῆμα δὲ ἐν τοῖς ἀθανάτοις θεοῖς λόγον εἶπε· | |
| ὢ πόποι ἦ μοι ἄχος μεγαλήτορος Αἰνείαο, | 293 |
| φεῦ φεῦ, ὄντως μοι λύπη ἐστὶν ἕνεκα τοῦ μεγαλοψύχου Αἰνείου, | |
| ὃς τάχα Πηλεΐωνι δαμεὶς Ἄϊδος δὲ κάτεισι | 294 |
| ὃς ταχέως ἀναιρεθεὶς ὑπὸ τοῦ υἱοῦ Πηλέως εἰς ᾅδου κατελεύσεται | |
| πειθόμενος μύθοισιν Ἀπόλλωνος ἑκάτοιο | 295 |
| πεισθεὶς τοῖς λόγοις τοῦ μακροβόλου Ἀπόλλωνος, | |
| νήπιος, οὐδέ τί οἱ χραισμήσει λυγρὸν ὄλεθρον. | 296 |
| ὁ εὐήθης· οὐ γάρ τι αὐτῷ ἀποσοβήσει τὸν χαλεπὸν θάνατον. | |
| ἀλλὰ τί ἢ νῦν οὗτος ἀναίτιος ἄλγεα πάσχει | 297 |
| ἀλλὰ τί δὴ οὗτος νῦν ἀθῶος λύπας καὶ ὀδύνας πάσχει | |
| μὰψ ἕνεκ' ἀλλοτρίων ἀχέων, κεχαρισμένα δ' αἰεὶ | 298 |
| ματαίως ἕνεκα θλίψεων ἀλλοτρίων, χαρίεντα δὲ ἀεὶ | |
| δῶρα θεοῖσι δίδωσι τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν; | 299 |
| δῶρα τοῖς θεοῖς ἀναφέρει, οἳ τὸν πλατὺν καὶ μέγαν οὐρανὸν κατοικοῦσιν; | |
| ἀλλ' ἄγεθ' ἡμεῖς πέρ μιν ὑπὲκ θανάτου ἀγάγωμεν, | 300 |
| ἀλλ᾿ ἄγετε ἡμεῖς γε αὐτὸν ἀπὸ τοῦ θανάτου ῥυσώμεθα, | |
| μή πως καὶ Κρονίδης κεχολώσεται, αἴ κεν Ἀχιλλεὺς | 301 |
| μήπως καὶ ὁ υἱὸς τοῦ Κρόνου ὀργισθῇ, ἐὰν ὁ Ἀχιλλεὺς | |
| τόνδε κατακτείνῃ· μόριμον δέ οἵ ἐστ' ἀλέασθαι, | 302 |
| αὐτὸν ἀποκτείνῃ, εἱμαρμένον γὰρ ἐστιν αὐτῷ ἐκφυγεῖν, | |
| ὄφρα μὴ ἄσπερμος γενεὴ καὶ ἄφαντος ὄληται | 303 |
| ὅπως μὴ ἄγονος καὶ ἀφανὴς διαφθαρείη ἡ γενεὰ | |
| Δαρδάνου, ὃν Κρονίδης περὶ πάντων φίλατο παίδων | 304 |
| τοῦ Δαρδάνου, ὃν ὁ υἱὸς τοῦ Κρόνου μᾶλλον τῶν ἄλλων ἁπάντων ὑιῶν ἐφίλησεν, | |
| οἳ ἕθεν ἐξεγένοντο γυναικῶν τε θνητάων. | 305 |
| οἳ ἐξ ἑαυτοῦ ἐγεννήθησαν, καὶ γυναικῶν φθαρτῶν· | |
| ἤδη γὰρ Πριάμου γενεὴν ἔχθηρε Κρονίων· | 306 |
| ἤδη γὰρ τὴν γενεὰν τοῦ Πριάμου ἐμίσησεν ὁ υἱὸς τοῦ Κρόνου. | |
| νῦν δὲ δὴ Αἰνείαο βίη Τρώεσσιν ἀνάξει | 307 |
| νῦν δὲ δὴ ἡ τοῦ Αἰνείου ἰσχὺς βασιλεύσει τῶν Τρῴων, | |
| καὶ παίδων παῖδες, τοί κεν μετόπισθε γένωνται. | 308 |
| καὶ οἱ υἱοὶ τῶν υἱῶν, οἳ ἂν καὶ γεννηθῶσι μετὰ ταῦτα. | |
| τὸν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα βοῶπις πότνια Ἥρη· | 309 |
| πρὸς τοῦτον δὲ ἀπεκρίνετο μετὰ ταῦτα ἡ εὐόφθαλμος σεβαστὴ Ἥρα· | |
| ἐννοσίγαι', αὐτὸς σὺ μετὰ φρεσὶ σῇσι νόησον | 310 |
| ὦ κινητὰ γῆς, σὺ αὐτὸς ἐν τῇ σῇ διανοίᾳ νόησον, | |
| Αἰνείαν ἤ κέν μιν ἐρύσσεαι ἦ κεν ἐάσῃς | 311 |
| ὅπως ἢ σώσῃς τὸν Αἰνείαν, ἢ καταλίπῃς· | |
| Πηλεΐδῃ Ἀχιλῆϊ δαμήμεναι, ἐσθλὸν ἐόντα. | 312 |
| - | |
| ἤτοι μὲν γὰρ νῶϊ πολέας ὠμόσσαμεν ὅρκους | 313 |
| ἡμεῖς μὲν γὰρ πολλοὺς ὅρκους ὠμόσαμεν | |
| πᾶσι μετ' ἀθανάτοισιν ἐγὼ καὶ Παλλὰς Ἀθήνη | 314 |
| ἐν πᾶσι τοῖς ἀθανάτοις θεοῖς, ἐγὼ καὶ ἡ πολεμική Ἀθηνᾶ, | |
| μή ποτ' ἐπὶ Τρώεσσιν ἀλεξήσειν κακὸν ἦμαρ, | 315 |
| μηδέποτε τοῖς Τρῳσὶν ἀποσοβήσειν τὴν κακὴν ἡμέραν βοηθοῦσαι αὐτοῖς, | |
| μηδ' ὁπότ' ἂν Τροίη μαλερῷ πυρὶ πᾶσα δάηται | 316 |
| μηδὲ ὅταν ἡ Τροία κατακαίηται πᾶσα, πυρὶ καυστικῷ καὶ ἀναλωτικῷ | |
| καιομένη, καίωσι δ' ἀρήϊοι υἷες Ἀχαιῶν. | 317 |
| καιομένη, καίωσι δὲ αὐτὴν οἱ πολεμικοὶ υἱοὶ τῶν Ἑλλήνων. | |
| αὐτὰρ ἐπεὶ τό γ' ἄκουσε Ποσειδάων ἐνοσίχθων, | 318 |
| ἐπειδὴ δὲ τοῦτο ἤκουσε Ποσειδῶν ὁ σείων τὴν γῆν, | |
| βῆ ῥ' ἴμεν ἄν τε μάχην καὶ ἀνὰ κλόνον ἐγχειάων, | 319 |
| ὥρμησε πορεύεσθαι εἰς τὸν πόλεμον, καὶ εἰς τὴν ταραχὴν τῶν δοράτων· | |
| ἷξε δ' ὅθ' Αἰνείας ἠδ' ὃ κλυτὸς ἦεν Ἀχιλλεύς. | 320 |
| ἀφίκετο δὲ ὅπου ὁ Αἰνείας καὶ ὁ ἔνδοξος ἦν Ἀχιλλεύς, | |
| αὐτίκα τῷ μὲν ἔπειτα κατ' ὀφθαλμῶν χέεν ἀχλὺν | 321 |
| καὶ παραχρῆμα τούτῳ μὲν κατέχεεν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ὀμίχλην | |
| Πηλεΐδῃ Ἀχιλῆϊ· ὃ δὲ μελίην εὔχαλκον | 322 |
| τῷ Ἀχιλλεῖ τῷ υἱῷ τοῦ Πηλέως· αὐτὸς δὲ τὴν καλὸν σίδηρον ἔχουσαν μελίαν | |
| ἀσπίδος ἐξέρυσεν μεγαλήτορος Αἰνείαο· | 323 |
| ἐξείλκυσεν ἐκ τῆς ἀσπίδος τοῦ μεγαλοψύχου Αἰνείου· | |
| καὶ τὴν μὲν προπάροιθε ποδῶν Ἀχιλῆος ἔθηκεν, | 324 |
| καὶ ταύτην μὲν ἔθηκεν ἔμπροσθεν τῶν ποδῶν τοῦ Ἀχιλλέως· | |
| Αἰνείαν δ' ἔσσευεν ἀπὸ χθονὸς ὑψόσ' ἀείρας. | 325 |
| τὸν Αἰνείαν δὲ ἔφερεν ἀπὸ τῆς γῆς εἰς ὕψος ἄρας καὶ κουφίσας. | |
| πολλὰς δὲ στίχας ἡρώων, πολλὰς δὲ καὶ ἵππων | 326 |
| πολλὰς δὲ τάξεις ἡρώων, πολλὰς δὲ καὶ ἵππων | |
| Αἰνείας ὑπερᾶλτο θεοῦ ἀπὸ χειρὸς ὀρούσας, | 327 |
| ὁ Αἰνείας ὑπερεπήδησε καὶ ὑπερέβη ἀπὸ τῆς χειρὸς τοῦ θεοῦ ὁρμήσας· | |
| ἷξε δ' ἐπ' ἐσχατιὴν πολυάϊκος πολέμοιο, | 328 |
| ἀφίκετο δὲ εἰς τὸ ἔσχατον μέρος τοῦ πολυορμήτου πολέμου, | |
| ἔνθά τε Καύκωνες πόλεμον μέτα θωρήσσοντο. | 329 |
| ἔνθα δὴ οἱ Καύκωνες εἰς τὸν πόλεμον καθωπλίζοντο. | |
| τῷ δὲ μάλ' ἐγγύθεν ἦλθε Ποσειδάων ἐνοσίχθων, | 330 |
| τούτῳ δὲ παρεγένετο πάνυ ἐγγὺς Ποσειδῶν ὁ σείων τὴν γῆν, | |
| καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· | 331 |
| καὶ φωνήσας, λόγους ταχεῖς ἔλεγε πρὸς αὐτόν· | |
| Αἰνεία, τίς σ' ὧδε θεῶν ἀτέοντα κελεύει | 332 |
| ὦ Αἰνεία, τίς δή σε τῶν θεῶν οὕτως ἀφραίνοντα (ἀφροντιστοῦντα) προτρέπει | |
| ἀντία Πηλεΐωνος ὑπερθύμοιο μάχεσθαι, | 333 |
| ἐναντίον τοῦ μεγαλοψύχου υἱοῦ τοῦ Πηλέως πολεμεῖν, | |
| ὃς σεῦ ἅμα κρείσσων καὶ φίλτερος ἀθανάτοισιν; | 334 |
| ὅστις ἅμα κρείττων (ἰσχυρότερος) σοῦ καὶ φίλτερος τοῖς ἀθανάτοις θεοῖς ὑπάρχει· | |
| ἀλλ' ἀναχωρῆσαι ὅτε κεν συμβλήσεαι αὐτῷ, | 335 |
| ἀλλ᾿ ἀναχώρησον, ὅταν αὐτῷ ἀπροοράτως συμβάλῃς, | |
| μὴ καὶ ὑπὲρ μοῖραν δόμον Ἄϊδος εἰσαφίκηαι. | 336 |
| μήπως καὶ παρὰ τὸ εἱμαρμένον ἀπέλθῃς εἰς τὸν οἶκον τοῦ Ἅιδου. | |
| αὐτὰρ ἐπεί κ' Ἀχιλεὺς θάνατον καὶ πότμον ἐπίσπῃ, | 337 |
| ἐπειδὰν δὲ ὁ Ἀχιλλεὺς τὸν θάνατον καὶ τὸν μόρον ἐπιδέξηται, | |
| θαρσήσας δὴ ἔπειτα μετὰ πρώτοισι μάχεσθαι· | 338 |
| θαρρήσας δὴ μετὰ ταῦτα ἐν τοῖς πρωταγωνισταῖς μάχου, | |
| οὐ μὲν γάρ τίς σ' ἄλλος Ἀχαιῶν ἐξεναρίξει. | 339 |
| οὐδεὶς γάρ σε ἄλλος τῶν Ἑλλήνων ἀποκτενεῖ. | |
| ὣς εἰπὼν λίπεν αὐτόθ', ἐπεὶ διεπέφραδε πάντα. | 340 |
| οὕτως εἰπὼν κατέλιπεν αὐτὸν αὐτόθι, ἐπειδὴ πάντα ἐδήλωσε. | |
| αἶψα δ' ἔπειτ' Ἀχιλῆος ἀπ' ὀφθαλμῶν σκέδασ' ἀχλὺν | 341 |
| ταχέως δὲ μετέπειτα ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν τοῦ Ἀχιλλέως διέλυσε καὶ ἠφάνισε τὴν ὁμίχλην | |
| θεσπεσίην· ὃ δ' ἔπειτα μέγ' ἔξιδεν ὀφθαλμοῖσιν, | 342 |
| τὴν θαυμαστήν, οὗτος δὲ μετὰ ταῦτα μεγάλως κατεῖδε τοῖς ὀφθαλμοῖς, | |
| ὀχθήσας δ' ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν· | 343 |
| στενάξας δ᾽ ἄρα εἶπε πρὸς τὴν ἑαυτοῦ μεγαλόφρονα ψυχήν· | |
| ὢ πόποι ἦ μέγα θαῦμα τόδ' ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι· | 344 |
| φεῦ φεῦ ὄντως μέγα θαῦμα τοῦτο θεῶμαι τοῖς ὀφθαλμοῖς, | |
| ἔγχος μὲν τόδε κεῖται ἐπὶ χθονός, οὐδέ τι φῶτα | 345 |
| τὸ μὲν δόρυ τοῦτο κεῖται ἐπὶ τῆς γῆς, οὐδαμῶς δὲ τὸν ἄνδρα | |
| λεύσσω, τῷ ἐφέηκα κατακτάμεναι μενεαίνων. | 346 |
| ὁρῶ, ᾧτινι ἐφῆκα, ἀποκτείναι προθυμούμενος· | |
| ἦ ῥα καὶ Αἰνείας φίλος ἀθανάτοισι θεοῖσιν | 347 |
| ὄντως δὴ καὶ ὁ Αἰνείας φίλος τοῖς ἀθανάτοις θεοῖς | |
| ἦεν· ἀτάρ μιν ἔφην μὰψ αὔτως εὐχετάασθαι. | 348 |
| ἦν, ἐγὼ δὲ αὐτὸν ᾠήθην μάτην οὕτως καυχᾶσθαι· | |
| ἐρρέτω· οὔ οἱ θυμὸς ἐμεῦ ἔτι πειρηθῆναι | 349 |
| ἀπίτω μετὰ φθορᾶς, οὐκ αὐτῷ προθυμία τοῦ λοιποῦ πειραθῆναι ἐμοῦ | |
| ἔσσεται, ὃς καὶ νῦν φύγεν ἄσμενος ἐκ θανάτοιο. | 350 |
| ἔσται, ὅστις καὶ νῦν ἀσμένως καὶ ἡδέως ἔφυγεν ἐκ τοῦ θανάτου. | |
| ἀλλ' ἄγε δὴ Δαναοῖσι φιλοπτολέμοισι κελεύσας | 351 |
| ἀλλ᾽ ἄγε δὴ τοῖς πολεμικοῖς Ἕλλησι παρακελευσάμενος | |
| τῶν ἄλλων Τρώων πειρήσομαι ἀντίος ἐλθών. | 352 |
| τῶν ἄλλων Τρῴων πειράσωμαι ἐξεναντίας ἐπελθών. | |
| ἦ, καὶ ἐπὶ στίχας ἆλτο, κέλευε δὲ φωτὶ ἑκάστῳ· | 353 |
| εἶπε, καὶ ἐπὶ τὰς τάξεις ἐπήδησε, παρεκελεύετο δὲ ἑκάστῳ ἀνδρί· | |
| μηκέτι νῦν Τρώων ἑκὰς ἕστατε δῖοι Ἀχαιοί, | 354 |
| μηκέτι νῦν πόρρω τῶν Τρῴων ἵστασθε, ὦ ἔνδοξοι Ἕλληνες, | |
| ἀλλ' ἄγ' ἀνὴρ ἄντ' ἀνδρὸς ἴτω, μεμάτω δὲ μάχεσθαι. | 355 |
| ἀλλ᾽ ἄγε ἀνὴρ κατ᾽ ἀνδρὸς ἐπελθέτω, προθυμείσθω δὲ πολεμεῖν· | |
| ἀργαλέον δέ μοί ἐστι καὶ ἰφθίμῳ περ ἐόντι | 356 |
| χαλεπὸν δέ μοί ἐστι καίπερ ἰσχυρῷ ὄντι | |
| τοσσούσδ' ἀνθρώπους ἐφέπειν καὶ πᾶσι μάχεσθαι· | 357 |
| τοσούτους ἀνθρώπους διώκειν, καὶ πᾶσι πολεμεῖν, | |
| οὐδέ κ' Ἄρης, ὅς περ θεὸς ἄμβροτος, οὐδέ κ' Ἀθήνη | 358 |
| οὐδ᾽ ἂν Ἄρης, ὅστις ἐστὶ θεὸς ἄφθαρτος, οὐδ᾽ ἂν ἡ Ἀθηνᾶ | |
| τοσσῆσδ' ὑσμίνης ἐφέποι στόμα καὶ πονέοιτο· | 359 |
| κατεπείγοι στόμα τοσαύτης μάχης, καὶ μάχοιτο. | |
| ἀλλ' ὅσσον μὲν ἐγὼ δύναμαι χερσίν τε ποσίν τε | 360 |
| ἀλλ' ὅσον μὲν ἐγὼ δύναμαι καὶ χερσὶ καὶ ποσί, | |
| καὶ σθένει, οὔ μ' ἔτι φημὶ μεθησέμεν οὐδ' ἠβαιόν, | 361 |
| καὶ δυνάμει, οὐκ οἴομαι τοῦ λοιποῦ ἀμελήσειν, οὐδ᾽ ἐπ' ὀλίγον, | |
| ἀλλὰ μάλα στιχὸς εἶμι διαμπερές, οὐδέ τιν' οἴω | 362 |
| ἀλλὰ πάνυ διὰ τῆς τάξεως ὁρμήσω διόλου, οὐδέ τινα οἴομαι | |
| Τρώων χαιρήσειν, ὅς τις σχεδὸν ἔγχεος ἔλθῃ. | 363 |
| τῶν Τρῴων εὐφρανθήσεσθαι, ὅστις ἂν ἐγγὺς τοῦ δόρατος παραγένοιτο. | |
| ὣς φάτ' ἐποτρύνων· Τρώεσσι δὲ φαίδιμος Ἕκτωρ | 364 |
| οὕτως εἶπε παρορμῶν· τοῖς Τρῳσὶ δὲ ὁ λαμπρὸς Ἕκτωρ | |
| κέκλεθ' ὁμοκλήσας, φάτο δ' ἴμεναι ἄντ' Ἀχιλῆος· | 365 |
| παρεκελεύετο ἀπειλήσας (βοήσας), εἶπε δὲ χωρεῖν ἐναντίον τοῦ Ἀχιλλέως· | |
| Τρῶες ὑπέρθυμοι μὴ δείδιτε Πηλεΐωνα. | 366 |
| ὦ Τρῷες μεγαλόψυχοι καὶ γενναῖοι, μὴ φοβεῖσθε τὸν υἱὸν τοῦ Πηλέως· | |
| καί κεν ἐγὼ ἐπέεσσι καὶ ἀθανάτοισι μαχοίμην, | 367 |
| καὶ ἐγὼ λόγοις καὶ τοῖς ἀθανάτοις θεοῖς πολεμοίην ἄν, | |
| ἔγχεϊ δ' ἀργαλέον, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτεροί εἰσιν. | 368 |
| τῷ δόρατι δὲ χαλεπόν ἐστιν, ἐπειδὴ πολλῷ ἰσχυρότεροι ὑπάρχουσιν, | |
| οὐδ' Ἀχιλεὺς πάντεσσι τέλος μύθοις ἐπιθήσει, | 369 |
| οὐδὲ ὁ Ἀχιλλεὺς ἅπασι τοῖς λόγοις ἐπιθήσει τέλος, | |
| ἀλλὰ τὸ μὲν τελέει, τὸ δὲ καὶ μεσσηγὺ κολούει. | 370 |
| ἀλλὰ τὸ μὲν τελέσει, τὸ δὲ καὶ μεταξὺ κωλύσει. | |
| τοῦ δ' ἐγὼ ἀντίος εἶμι καὶ εἰ πυρὶ χεῖρας ἔοικεν, | 371 |
| τούτῳ δ᾽ ἐγὼ κατεναντίον ἐπελεύσομαι, καὶ εἰ τῷ πυρὶ κατὰ δύναμιν ὅμοιός ἐστι, | |
| εἰ πυρὶ χεῖρας ἔοικε, μένος δ' αἴθωνι σιδήρῳ. | 372 |
| καὶ εἰ τῷ πυρὶ κατὰ δύναμιν ὅμοιος, κατὰ τὴν προθυμίαν δὲ τῷ λαμπρῷ σιδήρῳ. | |
| ὣς φάτ' ἐποτρύνων, οἳ δ' ἀντίοι ἔγχε' ἄειραν | 373 |
| οὕτως εἶπε παρορμῶν· οὗτοι δὲ κατεναντίον τὰ δόρατα ᾖραν | |
| Τρῶες· τῶν δ' ἄμυδις μίχθη μένος, ὦρτο δ' ἀϋτή. | 374 |
| οἱ Τρῷες, τούτων δὲ ὁμοῦ συνέμιξεν ἡ ἰσχύς τε καὶ εὐτολμία, διηγέρθη δὲ βοή· | |
| καὶ τότ' ἄρ' Ἕκτορα εἶπε παραστὰς Φοῖβος Ἀπόλλων· | 375 |
| καὶ τότε δὴ παραγενόμενος Ἀπόλλων ὁ καθαρός, εἶπε πρὸς τὸν Ἕκτορα· | |
| Ἕκτορ μηκέτι πάμπαν Ἀχιλλῆϊ προμάχιζε, | 376 |
| ὦ Ἕκτορ μηκέτι (μηδαμῶς) πάνυ τῷ Ἀχιλλεῖ προμάχει καὶ πρὸ τῶν ἄλλων πολέμει, | |
| ἀλλὰ κατὰ πληθύν τε καὶ ἐκ φλοίσβοιο δέδεξο, | 377 |
| ἀλλὰ κατὰ τὸ πλῆθος, καὶ σὺν τοῖς ἄλλοις, καὶ ἔξω τοῦ κλόνου καὶ τῆς συστροφῆς αὐτὸν ἐκδέχου, | |
| μή πώς σ' ἠὲ βάλῃ ἠὲ σχεδὸν ἄορι τύψῃ. | 378 |
| μήπως σὲ ἢ πόρρωθεν τρώσῃ τῷ δόρατι, ἢ ἐκ τοῦ σύνεγγυς πλήξῃ τῷ ξίφει· | |
| ὣς ἔφαθ', Ἕκτωρ δ' αὖτις ἐδύσετο οὐλαμὸν ἀνδρῶν | 379 |
| οὕτως εἶπεν· ὁ Ἕκτωρ δὲ αὖθις εἰσῆλθεν εἰς τὴν τάξιν τῶν ἀνδρῶν | |
| ταρβήσας, ὅτ' ἄκουσε θεοῦ ὄπα φωνήσαντος. | 380 |
| φοβηθείς, ἡνίκα ἤκουσε τὴν φωνὴν τοῦ θεοῦ φθεγξαμένου | |
| ἐν δ' Ἀχιλεὺς Τρώεσσι θόρε φρεσὶν εἱμένος ἀλκὴν | 381 |
| ὁ Ἀχιλλεὺς δὲ τοῖς Τρῳσὶν ἐφώρμησε κατά διάνοιαν ἐνδεδυμένος ἰσχὺν | |
| σμερδαλέα ἰάχων, πρῶτον δ' ἕλεν Ἰφιτίωνα | 382 |
| καταπληκτικῶς βοῶν, πρώτως δὲ ἀνεῖλεν Ἰφιτίωνα, | |
| ἐσθλὸν Ὀτρυντεΐδην πολέων ἡγήτορα λαῶν, | 383 |
| τὸν ἀνδρεῖον υἱὸν Ὀτρυντέως, πολλῶν λαῶν ἡγεμόνα, | |
| ὃν νύμφη τέκε νηῒς Ὀτρυντῆϊ πτολιπόρθῳ | 384 |
| ὃν ἔτεκεν ἡ Ναῒς ἡ νύμφη τῷ Ὀτρυντεῖ τῷ τὰς πόλεις πορθοῦντι, | |
| Τμώλῳ ὕπο νιφόεντι Ὕδης ἐν πίονι δήμῳ· | 385 |
| ὑπὸ τῷ χιονοβλήτῳ Τμώλῳ ὄρει τῆς Λυδίας, ἐν τῷ λιπαρῷ καὶ πλουσίῳ δήμῳ τῆς Ὕλης. | |
| τὸν δ' ἰθὺς μεμαῶτα βάλ' ἔγχεϊ δῖος Ἀχιλλεὺς | 386 |
| τοῦτον εὐθὺ προθύμως ὁρμῶντα ἔβαλε δόρατι ὁ ἐνδοξότατος Ἀχιλλεὺς | |
| μέσσην κὰκ κεφαλήν· ἣ δ' ἄνδιχα πᾶσα κεάσθη, | 387 |
| κατὰ τὸ μέσον τῆς κεφαλῆς αὕτη δὲ εἰς δύο πᾶσα ἐσχίσθη, | |
| δούπησεν δὲ πεσών, ὃ δ' ἐπεύξατο δῖος Ἀχιλλεύς· | 388 |
| ἐψόφησε δὲ καταπεσών· οὗτος δὲ ἐπεκαυχήσατο ὁ ἐνδοξότατος Ἀχιλλεύς· | |
| κεῖσαι Ὀτρυντεΐδη πάντων ἐκπαγλότατ' ἀνδρῶν· | 389 |
| τέθνηκας, ὦ υἱὲ τοῦ Ὀτρυντέως φοβερώτατε πάντων τῶν ἀνδρῶν, | |
| ἐνθάδε τοι θάνατος, γενεὴ δέ τοί ἐστ' ἐπὶ λίμνῃ | 390 |
| ἐνταῦθα σοὶ μὲν ὁ θάνατος, τὸ γένος δέ σοί ἐστι παρὰ τῇ λίμνῃ | |
| Γυγαίῃ, ὅθι τοι τέμενος πατρώϊόν ἐστιν | 391 |
| τῇ Γυγαίᾳ, ὅπου σοι ἀγρὸς πατρικός ἐστι | |
| Ὕλλῳ ἐπ' ἰχθυόεντι καὶ Ἕρμῳ δινήεντι. | 392 |
| παρὰ τῷ ποταμῷ Ὕλῳ τὸ πλῆθος ἰχθύων ἔχοντι, καὶ τῷ Ἕρμῳ τῷ συστροφὰς ῥευμάτων ποιοῦντι. | |
| ὣς ἔφατ' εὐχόμενος, τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψε. | 393 |
| οὕτως εἶπεν ἐπικαυχώμενος, τοῦτον δὲ σκότος κατ' ὀφθαλμοὺς ἐκάλυψε· | |
| τὸν μὲν Ἀχαιῶν ἵπποι ἐπισσώτροις δατέοντο | 394 |
| τοῦτον μὲν οὖν οἱ τῶν Ἑλλήνων ἵπποι τοῖς τροχοῖς διέκοπτον | |
| πρώτῃ ἐν ὑσμίνῃ· ὃ δ' ἐπ' αὐτῷ Δημολέοντα | 395 |
| ἐν τῇ πρώτῃ μάχῃ· οὗτος δὲ ἐπ' αὐτῷ Δημολέοντα | |
| ἐσθλὸν ἀλεξητῆρα μάχης Ἀντήνορος υἱὸν | 396 |
| ἀγαθὸν βοηθὸν τοῦ πολέμου, υἱὸν τοῦ Ἀντήνορος, | |
| νύξε κατὰ κρόταφον, κυνέης διὰ χαλκοπαρῄου. | 397 |
| ἔτρωσε κατὰ τὸν μήνιγγα, διὰ τοῦ κράνους τοῦ καλύμματος σιδηροῦ τῶν παρειῶν ἔχοντος, | |
| οὐδ' ἄρα χαλκείη κόρυς ἔσχεθεν, ἀλλὰ δι' αὐτῆς | 398 |
| οὐδ᾽ ἄρα τὸ σιδηροῦν κράνος ἐπέσχεν, ἀλλὰ δι' αὐτοῦ | |
| αἰχμὴ ἱεμένη ῥῆξ' ὀστέον, ἐγκέφαλος δὲ | 399 |
| ἡ ἐπιδορατὶς ἐφορμῶσα συνέτριψε τὸ ὀστοῦν, ὁ ἐγκέφαλος δὲ | |
| ἔνδον ἅπας πεπάλακτο· δάμασσε δέ μιν μεμαῶτα. | 400 |
| ἅπας ἐντὸς ἐμολύνθη τῷ αἵματι, ἀπέκτεινε δὲ αὐτὸν προθυμούμενον. | |
| Ἱπποδάμαντα δ' ἔπειτα καθ' ἵππων ἀΐξαντα | 401 |
| τὸν Ἱπποδάμαντα δὲ μετὰ ταῦτα ἐκ τῶν ἵππων ὁρμήσαντα, | |
| πρόσθεν ἕθεν φεύγοντα μετάφρενον οὔτασε δουρί. | 402 |
| ἔμπροσθεν ἑαυτοῦ φεύγοντα ἔτρωσε τῷ δόρατι κατὰ τὸ μετάφρενον, | |
| αὐτὰρ ὃ θυμὸν ἄϊσθε καὶ ἤρυγεν, ὡς ὅτε ταῦρος | 403 |
| οὗτος δὲ τὴν ψυχὴν ἠφίει καὶ ἐξέπνει, καὶ ἐμυκᾶτο ὥσπερ ὅτε ταῦρος | |
| ἤρυγεν ἑλκόμενος Ἑλικώνιον ἀμφὶ ἄνακτα | 404 |
| ἐμυκᾶτο ἑλκόμενος περὶ τὸν Ἑλικώνιον βασιλέα, | |
| κούρων ἑλκόντων· γάνυται δέ τε τοῖς ἐνοσίχθων· | 405 |
| ἤγουν τὸν Ποσειδῶνα τὸν ἐν Ἑλικῶνι τῷ ὄρει, ἢ ἐν Ἑλίκῃ τιμώμενον τῇ νήσῳ, τῶν νέων ἑλκόντων, τέρπεται δὲ τούτοις ὁ σείων τὴν γῆν. | |
| ὣς ἄρα τόν γ' ἐρυγόντα λίπ' ὀστέα θυμὸς ἀγήνωρ· | 406 |
| οὕτω δὴ τοῦτον μυκώμενον κατέλιπε κατὰ τὰ ὁστᾶ ἡ ἀνδρεία ψυχή. | |
| αὐτὰρ ὃ βῆ σὺν δουρὶ μετ' ἀντίθεον Πολύδωρον | 407 |
| οὗτος δὲ ὥρμησε σὺν τῷ δόρατι ἐπὶ τὸν ἰσόθεον Πολύδωρον | |
| Πριαμίδην. τὸν δ' οὔ τι πατὴρ εἴασκε μάχεσθαι, | 408 |
| τὸν υἱὸν τοῦ Πριάμου, τοῦτον δὲ οὐδαμῶς ἀφίη ὁ πατὴρ πολεμεῖν, | |
| οὕνεκά οἱ μετὰ παισὶ νεώτατος ἔσκε γόνοιο, | 409 |
| διότι ἐν τοῖς υἱοῖς νεώτατος ἦν αὐτῷ τῇ γενέσει, | |
| καί οἱ φίλτατος ἔσκε, πόδεσσι δὲ πάντας ἐνίκα | 410 |
| καὶ φίλτατος αὐτῷ ἦν, τοῖς ποσὶ δὲ ἅπαντας ἐνίκα. | |
| δὴ τότε νηπιέῃσι ποδῶν ἀρετὴν ἀναφαίνων | 411 |
| τότε τοίνυν μωρίᾳ καὶ ἀνοησίᾳ τὴν τῶν ποδῶν ἀρετὴν ἐπιδεικνύμενος, | |
| θῦνε διὰ προμάχων, εἷος φίλον ὤλεσε θυμόν. | 412 |
| ἔτρεχε διὰ τῶν πρωταγωνιστῶν, ἕως ἀπώλεσε τὴν ἀγαπητὴν ψυχήν· | |
| τὸν βάλε μέσσον ἄκοντι ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς | 413 |
| τοῦτον ἔτρωσε κατὰ τὸ μέσον δόρατι ὁ ταχύπους ἐνδοξότατος Ἀχιλλεὺς | |
| νῶτα παραΐσσοντος, ὅθι ζωστῆρος ὀχῆες | 414 |
| τὰ νῶτα παρακλίνοντα, ὅπου οἱ τῆς θωρακίτιδος ζώνης ὀχεῖς (συνεκτικοὶ ἱμάντες, κρίκοι) | |
| χρύσειοι σύνεχον καὶ διπλόος ἤντετο θώρηξ· | 415 |
| οἱ χρυσοί συνεῖχον, καὶ ὁ θώραξ συνήρχετο, καὶ συνεκάλυπτε διπλοῦς· | |
| ἀντικρὺ δὲ διέσχε παρ' ὀμφαλὸν ἔγχεος αἰχμή, | 416 |
| ἀπαντικρὺ δὲ παρὰ τὸν ὀμφαλὸν διῆλθεν ἡ ἐπιδορατὶς τοῦ ἀκοντίου, | |
| γνὺξ δ' ἔριπ' οἰμώξας, νεφέλη δέ μιν ἀμφεκάλυψε | 417 |
| ἔπεσε δὲ ἐπὶ τὰ γόνατα μεγάλως στενάξας, νεφέλη δὲ αὐτὸν περιεκάλυψε | |
| κυανέη, προτὶ οἷ δ' ἔλαβ' ἔντερα χερσὶ λιασθείς. | 418 |
| μέλαινα, πρὸς ἑαυτὸν δὲ ἀποκλιθεὶς ἔλαβε τὰ ἔντερα ταῖς χερσίν. | |
| Ἕκτωρ δ' ὡς ἐνόησε κασίγνητον Πολύδωρον | 419 |
| ὁ Ἕκτωρ δὲ ἐπειδὴ ἐθεάσατο τὸν ἀδελφὸν Πολύδωρον | |
| ἔντερα χερσὶν ἔχοντα λιαζόμενον ποτὶ γαίη | 420 |
| τὰ ἔντερα κρατοῦνται ταῖς χερσίν, ἐξηπλωμένον (ἀσπαίροντα) ἐπὶ τῆς γῆς, | |
| κάρ ῥά οἱ ὀφθαλμῶν κέχυτ' ἀχλύς· οὐδ' ἄρ' ἔτ' ἔτλη | 421 |
| κατὰ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ ἐπεχύθη ὁμίχλη, οὐδὲ ὑπέμεινεν | |
| δηρὸν ἑκὰς στρωφᾶσθ', ἀλλ' ἀντίος ἦλθ' Ἀχιλῆϊ | 422 |
| ἐπὶ πολύ πόρρω που ἀναστρέφεσθαι, ἀλλὰ κατεναντίον ἦλθε τοῦ Ἀχιλλέως, | |
| ὀξὺ δόρυ κραδάων φλογὶ εἴκελος· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς | 423 |
| τὸ τμητικὸν δόρυ σείων, ὅμοιος φλογί· ὁ Ἀχιλλεὺς δὲ | |
| ὡς εἶδ', ὣς ἀνεπᾶλτο, καὶ εὐχόμενος ἔπος ηὔδα· | 424 |
| ὅτε ἐθεάσατο, εὐθέως ἀνεπήδησε, καὶ καυχώμενος λόγον ἔλεγε. | |
| ἐγγὺς ἀνὴρ ὃς ἐμόν γε μάλιστ' ἐσεμάσσατο θυμόν, | 425 |
| Πλησίον ἐστὶν ὁ ἀνὴρ ὃς μάλιστα τὴν(ῆς) ἐμήν(ῆς) γε ψυχὴν(ῆς) ἐκηλίδωσεν (ἐλύπησεν, καθήψατο), | |
| ὅς μοι ἑταῖρον ἔπεφνε τετιμένον· οὐδ' ἂν ἔτι δὴν | 426 |
| ὅς μοι τὸν ἀγαπητὸν καὶ τετιμημένον φίλον ἀπέκτεινεν· οὐδὲ τοῦ λοιποῦ ἐπὶ πολὺ φοβηθείημεν ἂν | |
| ἀλλήλους πτώσσοιμεν ἀνὰ πτολέμοιο γεφύρας. | 427 |
| ἀλλήλους κατὰ τὰς διαστάσεις τοῦ πολέμου (τὰ διαστήματα τὰ μεταξὺ τῶν στάσεων). | |
| ἦ, καὶ ὑπόδρα ἰδὼν προσεφώνεεν Ἕκτορα δῖον· | 428 |
| εἶπε· καὶ δεινῶς ὑποβλεψάμενος ἔλεγε πρὸς τὸν ἐνδοξότατον Ἕκτορα· | |
| ἆσσον ἴθ' ὥς κεν θᾶσσον ὀλέθρου πείραθ' ἵκηαι. | 429 |
| πλησίον ἐλθέ, ὅπως ἂν τάχιον καταλάβῃς τὰ πέρατα τοῦ θανάτου. | |
| τὸν δ' οὐ ταρβήσας προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ· | 430 |
| πρὸς τοῦτον δὲ οὐ φοβηθεὶς εἶπεν ὁ συνεχῶς τὴν περικεφαλαίων κινῶν Ἕκτωρ· | |
| Πηλεΐδη μὴ δὴ ἐπέεσσί με νηπύτιον ὣς | 431 |
| ὦ υἱὲ τοῦ Πηλέως, μή με δὴ ῥήμασιν ὥσπερ νήπιον καὶ ἄφρονα | |
| ἔλπεο δειδίξεσθαι, ἐπεὶ σάφα οἶδα καὶ αὐτὸς | 432 |
| ἔλπιζε ἐκφοβήσειν, ἐπειδὴ φανερῶς ἐπίσταμαι καὶ ἐγὼ | |
| ἠμὲν κερτομίας ἠδ' αἴσυλα μυθήσασθαι. | 433 |
| καὶ λοιδορίας, καὶ τὰς παρὰ τὸ πρέπον ἀπειλὰς εἰπεῖν· | |
| οἶδα δ' ὅτι σὺ μὲν ἐσθλός, ἐγὼ δὲ σέθεν πολὺ χείρων. | 434 |
| ἐπίσταμαι δὲ ὅτι σὺ μὲν ἀνδρεῖος εἶ, ἐγὼ δὲ πολλῷ ἥττων σοῦ· | |
| ἀλλ' ἤτοι μὲν ταῦτα θεῶν ἐν γούνασι κεῖται, | 435 |
| ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἐν τοῖς γόνασι (τῇ δυνάμει) τῶν θεῶν κεῖνται, | |
| αἴ κέ σε χειρότερός περ ἐὼν ἀπὸ θυμὸν ἕλωμαι | 436 |
| ἐάν σε καίπερ ἥττων ὑπάρχων, ὅμως ἀφέλωμαι τὴν ψυχὴν | |
| δουρὶ βαλών, ἐπεὶ ἦ καὶ ἐμὸν βέλος ὀξὺ πάροιθεν. | 437 |
| τρώσας τῷ δόρατι· ἐπειδὴ καὶ τὸ ἐμὸν βέλος ὀξὺ καὶ τμητικόν ἐστιν ἔμπροσθεν. | |
| ἦ ῥα, καὶ ἀμπεπαλὼν προΐει δόρυ, καὶ τό γ' Ἀθήνη | 438 |
| εἶπε δή, καὶ ἀνασείσας ἀφῆκε τὸ δόρυ, καὶ τοῦτό γε ἡ Ἀθηνᾶ | |
| πνοιῇ Ἀχιλλῆος πάλιν ἔτραπε κυδαλίμοιο | 439 |
| πνοῇ καὶ ὁρμῇ ἀέρος, ἐπὶ τὸ ἕτερον μέρος τοῦ ἐνδόξου Ἀχιλλέως ἔτρεψεν, ὅ ἐστι τὸ ἐναντίον, | |
| ἦκα μάλα ψύξασα· τὸ δ' ἂψ ἵκεθ' Ἕκτορα δῖον, | 440 |
| ἡσύχως ἠρέμα κοῦφον ποιήσασα (ἐξανεμίσασα)· τοῦτο δὲ εἰς τοὐπίσω ἠνέχθη πρὸς τὸν ἐνδοξότατον Ἕκτορα, | |
| αὐτοῦ δὲ προπάροιθε ποδῶν πέσεν. αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς | 441 |
| ἔπεσε δὲ ἔμπροσθεν τῶν ποδῶν αὐτοῦ· Ἀχιλλεὺς δὲ | |
| ἐμμεμαὼς ἐπόρουσε κατακτάμεναι μενεαίνων, | 442 |
| ἐρρωμένος καὶ προθυμούμενος ἐφώρμησεν ἀποκτεῖναι ἐφιέμενος, | |
| σμερδαλέα ἰάχων· τὸν δ' ἐξήρπαξεν Ἀπόλλων | 443 |
| καταπληκτικῶς βοῶν· τοῦτον δὲ ἀφείλετο ὁ Ἀπόλλων | |
| ῥεῖα μάλ' ὥς τε θεός, ἐκάλυψε δ' ἄρ' ἠέρι πολλῇ. | 444 |
| πάνυ ῥᾳδίως καθάπερ θεός, συνεκάλυψε δὲ ἀέρι πολλῷ, καὶ ὁμίχλῃ ὥστε μὴ ὁρᾶσθαι. | |
| τρὶς μὲν ἔπειτ' ἐπόρουσε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς | 445 |
| τρὶς μὲν οὖν ἐφώρμησεν ὁ ταχύπους ἐνδοξότατος Ἀχιλλεὺς | |
| ἔγχεϊ χαλκείῳ, τρὶς δ' ἠέρα τύψε βαθεῖαν. | 446 |
| σὺν τῷ σιδηρῷ δόρατι, τρὶς δὲ ἔτυψε τὸν βαθὺν ἀέρα. | |
| ἀλλ' ὅτε δὴ τὸ τέταρτον ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσος, | 447 |
| ἀλλ' ὁπηνίκα δὴ τὸ τέταρτον ἐφώρμησεν ὅμοιος θεῷ, | |
| δεινὰ δ' ὁμοκλήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· | 448 |
| φοβερῶς βοήσας, λόγους ταχεῖς ἔλεγεν· | |
| ἐξ αὖ νῦν ἔφυγες θάνατον κύον· ἦ τέ τοι ἄγχι | 449 |
| ἐξέφυγες νῦν πάλιν τὸν θάνατον, ὦ κύον, ὄντως που ἐγγὺς | |
| ἦλθε κακόν· νῦν αὖτέ σ' ἐρύσατο Φοῖβος Ἀπόλλων, | 450 |
| παρεγένετό σοι τὸ δεινόν, νῦν δέ σε ἔσωσεν ὁ λαμπρὸς Ἀπόλλων, | |
| ᾧ μέλλεις εὔχεσθαι ἰὼν ἐς δοῦπον ἀκόντων. | 451 |
| ᾧτινι ἔοικας εὔχεσθαι ἐρχόμενος εἰς τὸν κτύπον τῶν δοράτων, | |
| ἦ θήν σ' ἐξανύω γε καὶ ὕστερον ἀντιβολήσας, | 452 |
| ἤγουν εἰς τὸν πόλεμον. ὄντως που κατεργάσομαί σε, καὶ μετὰ ταῦτα συναντήσας, | |
| εἴ πού τις καὶ ἔμοιγε θεῶν ἐπιτάρροθός ἐστι. | 453 |
| εἴ τις που τῶν θεῶν κἀμοί ἐστι βοηθός· | |
| νῦν αὖ τοὺς ἄλλους ἐπιείσομαι, ὅν κε κιχείω. | 454 |
| νῦν δὲ τοὺς ἄλλους ἐπιδιώξομαι, ὃν ἂν καταλάβω. | |
| ὣς εἰπὼν Δρύοπ' οὖτα κατ' αὐχένα μέσσον ἄκοντι· | 455 |
| οὕτως εἰπὼν τὸν Δρύοπα ἔτρωσε κατὰ τὸ μέσον τοῦ αὐχένος δόρατι, | |
| ἤριπε δὲ προπάροιθε ποδῶν· ὃ δὲ τὸν μὲν ἔασε, | 456 |
| κατέπεσε δὲ ἔμπροσθεν τῶν ποδῶν. οὗτος δὲ τοῦτον μὲν κατέλιπε, | |
| Δημοῦχον δὲ Φιλητορίδην ἠΰν τε μέγαν τε | 457 |
| Δημοῦχον δὲ τὸν υἱὸν τοῦ Φιλήτορος τὸν εὐμεγέθη τε | |
| κὰγ γόνυ δουρὶ βαλὼν ἠρύκακε. τὸν μὲν ἔπειτα | 458 |
| καὶ γενναῖον τρώσας τῷ δόρατι κατὰ τὸ γόνυ διεκώλυσε καὶ κατέσχε· τοῦτον μὲν οὖν | |
| οὐτάζων ξίφεϊ μεγάλῳ ἐξαίνυτο θυμόν· | 459 |
| πλήττων ξίφει μεγάλῳ ἀφῃρεῖτο τὴν ψυχήν· | |
| αὐτὰρ ὃ Λαόγονον καὶ Δάρδανον υἷε Βίαντος | 460 |
| οὗτος δὲ Λαόγονον καὶ Δάρδανον τοὺς υἱοὺς τοῦ Βίαντος | |
| ἄμφω ἐφορμηθεὶς ἐξ ἵππων ὦσε χαμᾶζε, | 461 |
| ἀμφοτέρους ἐφορμήσας, ἐκ τῶν ἵππων ὠθήσας ἔρριψεν ἐπὶ τὴν γῆν, | |
| τὸν μὲν δουρὶ βαλών, τὸν δὲ σχεδὸν ἄορι τύψας. | 462 |
| τὸν μὲν τρώσας τῷ δόρατι, τὸν δὲ πλήξας ἐκ τοῦ σύνεγγυς τῷ ξίφει. | |
| Τρῶα δ' Ἀλαστορίδην, ὃ μὲν ἀντίος ἤλυθε γούνων, | 463 |
| τὸν Τρῷα δὲ τὸν υἱὸν τοῦ Ἀλάστορος, ὁ μὲν ἐναντίον παρεγένετο, τῶν γονάτων, | |
| εἴ πώς εὑ πεφίδοιτο λαβὼν καὶ ζωὸν ἀφείη | 464 |
| εἴπως αὐτοῦ φείσαιτο, εἰληφὼς, καὶ ζῶντα ἐάσειε, | |
| μηδὲ κατακτείνειεν ὁμηλικίην ἐλεήσας, | 465 |
| μηδὲ ἀποκτείνειεν τὴν ὁμοίαν ἡλικίαν οἰκτείρας. | |
| νήπιος, οὐδὲ τὸ ᾔδη ὃ οὐ πείσεσθαι ἔμελλεν· | 466 |
| ὁ μωρὸς καὶ ἀνόητος, οὐδὲ τοῦτο ἠπίστατο, ὅτι οὐκ ἤμελλε πείθεσθαι, | |
| οὐ γάρ τι γλυκύθυμος ἀνὴρ ἦν οὐδ' ἀγανόφρων, | 467 |
| οὐ γὰρ τι ἦν ἀνὴρ προσηνής τε (ἀνειμένος τῇ ψυχῇ) καὶ εὔκολος, οὐδὲ πρᾷος, | |
| ἀλλὰ μάλ' ἐμμεμαώς· ὃ μὲν ἥπτετο χείρεσι γούνων | 468 |
| ἀλλὰ πάνυ ἐνθουσιῶν (ἰταμὸς)· ὁ μὲν γὰρ ἥπτετο ταῖς χερσὶ τῶν γονάτων, | |
| ἱέμενος λίσσεσθ', ὃ δὲ φασγάνῳ οὖτα καθ' ἧπαρ· | 469 |
| ἐφιέμενος ἱκετεῦσαι, οὗτος δὲ τῷ ξίφει ἔπληξε κατὰ τὸ ἧπαρ, | |
| ἐκ δέ οἱ ἧπαρ ὄλισθεν, ἀτὰρ μέλαν αἷμα κατ' αὐτοῦ | 470 |
| ἐξέπεσε δὲ τὸ ἧπαρ αὐτοῦ, αἷμα δὲ μέλαν τὸν ἑαυτοῦ | |
| κόλπον ἐνέπλησεν· τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψε | 471 |
| κόλπον κατενέπλησε, τοῦτον δὲ σκότος κατ' ὀφθαλμοὺς περιεκάλυψε | |
| θυμοῦ δευόμενον· ὃ δὲ Μούλιον οὖτα παραστὰς | 472 |
| ψυχῆς στερισκόμενον· οὗτος δὲ τὸν Μόλιον ἔτρωσε παραγενόμενος | |
| δουρὶ κατ' οὖς· εἶθαρ δὲ δι' οὔατος ἦλθ' ἑτέροιο | 473 |
| δόρατι κατὰ τὸ οὖς, εὐθέως δὲ διὰ τοῦ ὠτὸς διῆλθε τοῦ ἑτέρου | |
| αἰχμὴ χαλκείη· ὃ δ' Ἀγήνορος υἱὸν Ἔχεκλον | 474 |
| ἡ σιδηρὰ ἐπιδορατίς. αὐτὸς δὲ Ἔχεκλον τὸν υἱὸν τοῦ Ἀγήνορος | |
| μέσσην κὰκ κεφαλὴν ξίφει ἤλασε κωπήεντι, | 475 |
| ἔπληξε τῷ ξίφει λαβὴν ἔχοντι κατὰ τὸ μέσον τῆς κεφαλῆς, | |
| πᾶν δ' ὑπεθερμάνθη ξίφος αἵματι· τὸν δὲ κατ' ὄσσε | 476 |
| πᾶν δὲ τὸ ξίφος λιαρὸν γέγονε τῷ αἵματι, τοῦτον δὲ κατ᾽ ὀφθαλμοὺς | |
| ἔλλαβε πορφύρεος θάνατος καὶ μοῖρα κραταιή. | 477 |
| ἔλαβεν ὁ μέλας θάνατος, καὶ ἡ ἰσχυρὰ μοῖρα· | |
| Δευκαλίωνα δ' ἔπειθ', ἵνα τε ξυνέχουσι τένοντες | 478 |
| τὸν Δευκαλίωνα δὲ μετὰ ταῦτα, ὅπου συνδοῦσιν αἱ ἀπονευρώσεις | |
| ἀγκῶνος, τῇ τόν γε φίλης διὰ χειρὸς ἔπειρεν | 479 |
| τῶν μυῶν τοῦ ἀγκῶνος, ἐνταῦθα αὐτὸν διὰ τῆς ἀγαπητῆς χειρὸς διωβέλισεν | |
| αἰχμῇ χαλκείῃ· ὃ δέ μιν μένε χεῖρα βαρυνθεὶς | 480 |
| ἡ σιδηρὰ ἐπιδορατίς, οὗτος δὲ παρέμενεν αὐτὸν βεβαρυμμένος τὴν χεῖρα, | |
| πρόσθ' ὁρόων θάνατον· ὃ δὲ φασγάνῳ αὐχένα θείνας | 481 |
| ἔμπροσθεν ὁρῶν τὸν θάνατον· ὁδὲ ξίφει τὸν τράχηλον πλήξας, | |
| τῆλ' αὐτῇ πήληκι κάρη βάλε· μυελὸς αὖτε | 482 |
| πόρρω σὺν τῇ περικεφαλαίᾳ τὴν κεφαλὴν ἔρριψεν, ὁ μυελὸς δὲ | |
| σφονδυλίων ἔκπαλθ', ὃ δ' ἐπὶ χθονὶ κεῖτο τανυσθείς. | 483 |
| τῶν σφονδύλων ἐνέπεσεν, οὗτος δὲ κατὰ γῆς ἔκειτο ἐκτεταμένος. | |
| αὐτὰρ ὃ βῆ ῥ' ἰέναι μετ' ἀμύμονα Πείρεω υἱὸν | 484 |
| αὐτὸς δὲ ὥρμησε πορεύεσθαι ἐπὶ τὸν ἀμώμητον υἱὸν τοῦ Πείρου | |
| Ῥίγμον, ὃς ἐκ Θρῄκης ἐριβώλακος εἰληλούθει· | 485 |
| τὸν Ῥίγμον, ὅστις ἐκ τῆς Θρᾴκης τῆς εὐγείου ἀφίκετο, | |
| τὸν βάλε μέσσον ἄκοντι, πάγη δ' ἐν νηδύϊ χαλκός, | 486 |
| τοῦτον ἔτρωσε κατὰ τὸ μέσον τῷ δόρατι, ἐνεπάγη δὲ εἰς τὸν πνεύμονα ὁ σίδηρος, | |
| ἤριπε δ' ἐξ ὀχέων· ὃ δ' Ἀρηΐθοον θεράποντα | 487 |
| κατέπεσε δὲ ἐκ τοῦ ὀχήματος. οὗτος δὲ Ἀρηίθεον τὸν θεράποντα | |
| ἂψ ἵππους στρέψαντα μετάφρενον ὀξέϊ δουρὶ | 488 |
| στρέψαντα εἰς τοὐπίσω τοὺς ἵππους κατὰ τὸ μετάφρενον δόρατι ὀξεῖ | |
| νύξ', ἀπὸ δ' ἅρματος ὦσε· κυκήθησαν δέ οἱ ἵπποι. | 489 |
| ἔτρωσε, κατέρριψε δὲ ἀπὸ τοῦ δίφρου, ἐταράχθησαν δὲ οἱ ἵπποι. | |
| ὡς δ' ἀναμαιμάει βαθέ' ἄγκεα θεσπιδαὲς πῦρ | 490 |
| ὥσπερ δὲ ἐνθουσιᾷ τὸ θεσπεσίως καιόμενον πῦρ | |
| οὔρεος ἀζαλέοιο, βαθεῖα δὲ καίεται ὕλη, | 491 |
| κατὰ τὰ βαθέα κοῖλα τοῦ καταξήρου ὄρους, τὰ μεγάλα δὲ καὶ πυκνὰ δένδρα καίονται, | |
| πάντῃ τε κλονέων ἄνεμος φλόγα εἰλυφάζει, | 492 |
| καὶ πάντοσε ταράσσων ὁ ἄνεμος τὴν φλόγα ἐλαύνει. | |
| ὣς ὅ γε πάντῃ θῦνε σὺν ἔγχεϊ δαίμονι ἶσος | 493 |
| οὕτως αὐτὸς πάντοσε ὥρμα ἐνθουσιωδῶς σὺν τῷ δόρατι, ὅμοιος θεῷ, | |
| κτεινομένους ἐφέπων· ῥέε δ' αἵματι γαῖα μέλαινα. | 494 |
| τοὺς ἀναιρουμένους ἐπιδιώκων, περιερρεῖτο δὲ αἵματι ἡ μέλαινα γῆ. | |
| ὡς δ' ὅτε τις ζεύξῃ βόας ἄρσενας εὐρυμετώπους | 495 |
| ὥσπερ δὲ ὅταν τις συνδιάσῃ βοῦς ἄρρενας πλατέα τὰ μέτωπα ἔχοντας | |
| τριβέμεναι κρῖ λευκὸν ἐϋκτιμένῃ ἐν ἀλωῇ, | 496 |
| τρίβειν κριθὴν λευκὴν ἐν τῇ εὐκύκλῳ ἄλῳ, | |
| ῥίμφά τε λέπτ' ἐγένοντο βοῶν ὑπὸ πόσσ' ἐριμύκων, | 497 |
| ῥᾳδίως (ταχέως) λεπτὰ ἐγένοντο ὑπὸ τῶν ποδῶν τῶν μεγαλοφώνων βοῶν. | |
| ὣς ὑπ' Ἀχιλλῆος μεγαθύμου μώνυχες ἵπποι | 498 |
| οὕτως ὑπὸ τοῦ μεγαλοψύχου Ἀχιλλέως οἱ μονώνυχες ἵπποι | |
| στεῖβον ὁμοῦ νέκυάς τε καὶ ἀσπίδας· αἵματι δ' ἄξων | 499 |
| ἐπάτουν ὁμοῦ τούς τε νεκροὺς καὶ τὰς ἀσπίδας, αἵματι δὲ τὸ διὰ τῶν τροχῶν διῆκον | |
| νέρθεν ἅπας πεπάλακτο καὶ ἄντυγες αἳ περὶ δίφρον, | 500 |
| ξύλον κάτωθεν ἅπαν ἐμολύνθη, καὶ αἱ περὶ τὸν δίφρον περιφέρειαι, | |
| ἃς ἄρ' ἀφ' ἱππείων ὁπλέων ῥαθάμιγγες ἔβαλλον | 501 |
| ἃς δὴ αἱ ἐκ τῶν ὀνύχων τῶν ἵππων σταγόνες ἔρραινον, | |
| αἵ τ' ἀπ' ἐπισσώτρων· ὃ δὲ ἵετο κῦδος ἀρέσθαι | 502 |
| καὶ αἱ ἀπὸ τῶν ἐπικειμένων τοῖς τροχοῖς σιδήρων· οὗτος δὲ ἐφίετο δόξαν λαβεῖν | |
| Πηλεΐδης, λύθρῳ δὲ παλάσσετο χεῖρας ἀάπτους. | 503 |
| ὁ υἱὸς τοῦ Πηλέως, αἵματι δὲ ἐψυγμένῳ ἐμολύνετο τὰς φοβερὰς καὶ ἀπροσπελάστους χεῖρας. | |