.jpg){kind=logo}
.jpg)
Homeric text & Koine Greek paraphrase by Theodorus Gaza
| ὣς ὃ μὲν ἐν κλισίῃσι Μενοιτίου ἄλκιμος υἱὸς | 001 |
| οὕτως μὲν ἐν ταῖς σκηναῖς ὁ τοῦ Μενοιτίου ἰσχυρὸς υἱὸς | |
| ἰᾶτ' Εὐρύπυλον βεβλημένον· οἳ δὲ μάχοντο | 002 |
| ἐθεράπευσε τὸν Εὐρύπυλον τετρωμένον· οὗτοι δὲ ἐπολέμουν | |
| Ἀργεῖοι καὶ Τρῶες ὁμιλαδόν· οὐδ' ἄρ' ἔμελλε | 003 |
| οἱ Ἕλληνες καὶ οἱ Τρῷες ἀθρόοι καὶ κατὰ πλῆθος, οὐδὲ ἔμελλεν | |
| τάφρος ἔτι σχήσειν Δαναῶν καὶ τεῖχος ὕπερθεν | 004 |
| ἡ τάφρος τοῦ λοιποῦ ἀνθέξειν τῶν Ἑλλήνων καὶ τὸ τεῖχος ἄνωθεν | |
| εὐρύ, τὸ ποιήσαντο νεῶν ὕπερ, ἀμφὶ δὲ τάφρον | 005 |
| τὸ πλατύ, ὅπερ ἐποίησαν ὑπὲρ τῶν νεῶν, περὶ αὐτὸ δὲ τάφρον | |
| ἤλασαν· οὐδὲ θεοῖσι δόσαν κλειτὰς ἑκατόμβας· | 006 |
| ὤρυξαν καὶ ἐξέτειναν, οὐδὲ (γὰρ) τοῖς θεοῖς ἔδωκαν θυσίας ἐνδόξους, | |
| ὄφρά σφιν νῆάς τε θοὰς καὶ ληΐδα πολλὴν | 007 |
| ἵν᾿ αὐτοῖς τὰς ταχείας ναῦς καὶ τὴν πολλὴν λαφυραγωγίαν | |
| ἐντὸς ἔχον ῥύοιτο· θεῶν δ' ἀέκητι τέτυκτο | 008 |
| ἔνδον ἔχον σώζοι καὶ διατηροίη, οὐ κατὰ γνώμην δὲ κατεσκεύαστο | |
| ἀθανάτων· τὸ καὶ οὔ τι πολὺν χρόνον ἔμπεδον ἦεν. | 009 |
| τῶν ἀθανάτων θεῶν, δι᾿ ὃ καὶ οὐδαμῶς ἐπὶ πολὺν χρόνον βέβαιον καὶ ἀσφαλὲς ἦν. | |
| ὄφρα μὲν Ἕκτωρ ζωὸς ἔην καὶ μήνι' Ἀχιλλεὺς | 010 |
| ὅτε μὲν οὖν ὁ Ἕκτωρ ἔζη, καὶ ὁ Ἀχιλλεὺς ἐμνησικάκει, | |
| καὶ Πριάμοιο ἄνακτος ἀπόρθητος πόλις ἔπλεν, | 011 |
| καὶ ἡ πόλις τοῦ βασιλέως Πριάμου ἀπόρθητος ἦν, | |
| τόφρα δὲ καὶ μέγα τεῖχος Ἀχαιῶν ἔμπεδον ἦεν. | 012 |
| τότε καὶ τὸ μέγα τεῖχος τῶν Ἑλλήνων ἐν τῷ πεδίῳ ἦν. | |
| αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ μὲν Τρώων θάνον ὅσσοι ἄριστοι, | 013 |
| ἐπεὶ δὲ τῶν μὲν Τρῴων ἀπέθανον ὅσοι ἄριστοι ἦσαν, | |
| πολλοὶ δ' Ἀργείων οἳ μὲν δάμεν, οἳ δὲ λίποντο, | 014 |
| πολλοὶ δὲ τῶν Ἑλλήνων, οἱ μὲν ἀνῃρέθησαν, οἱ δὲ ὑπελείφθησαν, | |
| πέρθετο δὲ Πριάμοιο πόλις δεκάτῳ ἐνιαυτῷ, | 015 |
| ἐξεπορθήθη δὲ ἡ πόλις τοῦ Πριάμου τῷ δεκάτῳ ἔτει, | |
| Ἀργεῖοι δ' ἐν νηυσὶ φίλην ἐς πατρίδ' ἔβησαν, | 016 |
| οἱ Ἕλληνες δὲ ἐν ταῖς ναυσὶν ἀνεχώρησαν εἰς τὴν προσφιλῆ πατρίδα, | |
| δὴ τότε μητιόωντο Ποσειδάων καὶ Ἀπόλλων | 017 |
| τηνικαῦτα δὴ ἐβουλεύοντο ὅ τε Ποσειδῶν καὶ ὁ Ἀπόλλων | |
| τεῖχος ἀμαλδῦναι ποταμῶν μένος εἰσαγαγόντες. | 018 |
| ἀφανίσαι τὸ τεῖχος ἐπεισαγαγόντες τὴν τῶν ποταμῶν δύναμιν, | |
| ὅσσοι ἀπ' Ἰδαίων ὀρέων ἅλα δὲ προρέουσι, | 019 |
| ὅσοι ἀπὸ τῶν ἀκρωρειῶν τῆς Ἴδης εἰς τὴν θάλασσαν καταρρέουσιν, | |
| Ῥῆσός θ' Ἑπτάπορός τε Κάρησός τε Ῥοδίος τε | 020 |
| ὅ τε Ρῆσος, καὶ ὁ Ἑπτάπορος, καὶ ὁ Κάρησος, καὶ ὁ Ρόδιος, | |
| Γρήνικός τε καὶ Αἴσηπος δῖός τε Σκάμανδρος | 021 |
| καὶ ὁ Γρήνικος, καὶ ὁ Αἴσηπος, καὶ ὁ ἐνδοξότατος Σκάμανδρος, | |
| καὶ Σιμόεις, ὅθι πολλὰ βοάγρια καὶ τρυφάλειαι | 022 |
| καὶ ὁ Σιμοῦς, ὅπου πολλαὶ ἀσπίδες ἐκ βοῶν, καὶ περικεφαλαίαι | |
| κάππεσον ἐν κονίῃσι καὶ ἡμιθέων γένος ἀνδρῶν· | 023 |
| κατέπεσον ἐν τῷ κονιορτῷ, καὶ τοῖς χώμασι, καὶ γένος ἀνδρῶν ἐξ ἡμισείας θεῶν· | |
| τῶν πάντων ὁμόσε στόματ' ἔτραπε Φοῖβος Ἀπόλλων, | 024 |
| τούτων ἁπάντων ὁμοῦ καὶ εἰς τὸ αὐτὸ ἔτρεψε τὰ στόματα ὁ καθαρὸς Ἀπόλλων, | |
| ἐννῆμαρ δ' ἐς τεῖχος ἵει ῥόον· ὗε δ' ἄρα Ζεὺς | 025 |
| ἐπὶ ἐννέα δὲ ἡμέρας ἐπὶ τὸ τεῖχος ἔπεμπε τὸ ῥεῦμα, ἔβρεχε δὲ ὁ Ζεὺς | |
| συνεχές, ὄφρά κε θᾶσσον ἁλίπλοα τείχεα θείη. | 026 |
| συνεχῶς, ὅπως ἂν τάχιον ποιήσειεν τὰ τείχη ἐπιπλέοντα τῇ θαλάσσῃ. | |
| αὐτὸς δ' ἐννοσίγαιος ἔχων χείρεσσι τρίαιναν | 027 |
| αὐτὸς δὲ ὁ Ποσειδῶν κρατῶν ταῖς χερσὶ κάμακα | |
| ἡγεῖτ', ἐκ δ' ἄρα πάντα θεμείλια κύμασι πέμπε | 028 |
| προηγεῖτο, πάντα δ᾽ ἄρα τὰ θεμέλια ἐξέπεμπε τοῖς κύμασι | |
| φιτρῶν καὶ λάων, τὰ θέσαν μογέοντες Ἀχαιοί, | 029 |
| τῶν κορμῶν καὶ τῶν λίθων, ἅπερ ἔθηκαν οἱ Ἕλληνες μοχθοῦντες καὶ ἀτυχοῦντες, | |
| λεῖα δ' ἐποίησεν παρ' ἀγάρροον Ἑλλήσποντον, | 030 |
| λεῖα δὲ καὶ ὁμαλὰ ἐποίησε παρὰ τὸν ἄγαν ῥοώδη Ἑλλήσποντον· | |
| αὖτις δ' ἠϊόνα μεγάλην ψαμάθοισι κάλυψε | 031 |
| αὖθις δὲ τὸν μέγαν αἰγιαλὸν (παραθαλάσσιον καὶ ὁδεύσιμον τόπον) ἄμμῳ ἐκάλυψεν | |
| τεῖχος ἀμαλδύνας· ποταμοὺς δ' ἔτρεψε νέεσθαι | 032 |
| ἀφανίσας τὸ τεῖχος, τοὺς ποταμοὺς δὲ ἔτρεψε φέρεσθαι | |
| κὰρ ῥόον, ᾗ περ πρόσθεν ἵεν καλλίρροον ὕδωρ. | 033 |
| καὶ τὸ ῥεῦμα, ὅποι τὸ πρῶτον ἀφίεσαν τὸ περικαλλῶς ῥέον ὕδωρ. | |
| ὣς ἄρ' ἔμελλον ὄπισθε Ποσειδάων καὶ Ἀπόλλων | 034 |
| οὕτω δὴ ἔμελλον μετὰ ταῦτα ὁ Ποσειδῶν καὶ ὁ Ἀπόλλων | |
| θησέμεναι· τότε δ' ἀμφὶ μάχη ἐνοπή τε δεδήει | 035 |
| ποιήσειν· τότε δὲ πόλεμος καὶ θόρυβος ἐξῆπτο καὶ διεγήγερτο | |
| τεῖχος ἐΰδμητον, κανάχιζε δὲ δούρατα πύργων | 036 |
| περὶ τὸ καλῶς κατεσκευασμένον τεῖχος, ἤχει δὲ τὰ δόρατα κατὰ τῶν πύργων | |
| βαλλόμεν'· Ἀργεῖοι δὲ Διὸς μάστιγι δαμέντες | 037 |
| ἀκοντιζόμενα· οἱ Ἕλληνες δὲ πλήκτρῳ Διὸς δαμασθέντες, | |
| νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσιν ἐελμένοι ἰσχανόωντο | 038 |
| ἐπὶ ταῖς βαθείαις ναυσὶ συγκεκλεισμένοι κατείχοντο, | |
| Ἕκτορα δειδιότες, κρατερὸν μήστωρα φόβοιο· | 039 |
| φοβούμενοι Ἕκτορα τὸν ἰσχυρὸν ἐπιστήμονα τοῦ πολέμου καὶ τῆς τροπῆς. | |
| αὐτὰρ ὅ γ' ὡς τὸ πρόσθεν ἐμάρνατο ἶσος ἀέλλῃ· | 040 |
| οὗτος δὲ καθάπερ τὸ πρῶτον ἐμάχετο, ὅμοιος συστροφῇ μεγάλου ἀνέμου· | |
| ὡς δ' ὅτ' ἂν ἔν τε κύνεσσι καὶ ἀνδράσι θηρευτῇσι | 041 |
| ὥσπερ δὲ ὅτε ἐν τοῖς κυσί, καὶ τοῖς κυνηγοῖς ἀνδράσι | |
| κάπριος ἠὲ λέων στρέφεται σθένεϊ βλεμεαίνων· | 042 |
| κάπρος ἢ λέων περιστρέφεται, δυνάμει ἐπιρρωνύμενος, | |
| οἳ δέ τε πυργηδὸν σφέας αὐτοὺς ἀρτύναντες | 043 |
| οὗτοι δὲ ἐν τάξει ἑαυτοὺς παρασκευάσαντες καὶ ἑτοιμάσαντες | |
| ἀντίον ἵστανται καὶ ἀκοντίζουσι θαμειὰς | 044 |
| ἐναντίον ἵστανται καὶ βάλλουσι πυκνὰ | |
| αἰχμὰς ἐκ χειρῶν· τοῦ δ' οὔ ποτε κυδάλιμον κῆρ | 045 |
| δόρατα ἐκ τῶν χειρῶν, τούτου δὲ ἡ ἔνδοξος ψυχὴ | |
| ταρβεῖ οὐδὲ φοβεῖται, ἀγηνορίη δέ μιν ἔκτα· | 046 |
| οὐδέποτε φοβεῖται, οὐδὲ τρέπεται, ἡ ἄγαν δὲ προθυμία καὶ ἀνδρία ἀπέκτεινεν αὐτόν, | |
| ταρφέα τε στρέφεται στίχας ἀνδρῶν πειρητίζων· | 047 |
| πυκνώς τε περιστρέφεται, πειρώμενος τῶν τάξεων τῶν ἀνδρῶν, | |
| ὅππῃ τ' ἰθύσῃ τῇ εἴκουσι στίχες ἀνδρῶν· | 048 |
| καὶ ὅπου ἂν ὁρμήσῃ κατὰ τοῦτο ὑποχωροῦσιν αἱ τάξεις τῶν ἀνδρῶν· | |
| ὣς Ἕκτωρ ἀν' ὅμιλον ἰὼν ἐλλίσσεθ' ἑταίρους | 049 |
| οὕτως ὁ Ἕκτωρ κατὰ τὸν στρατὸν πορευόμενος εἱλεῖτο καὶ ἐστρέφετο, τοὺς ἑαυτοῦ φίλους | |
| τάφρον ἐποτρύνων διαβαινέμεν· οὐδέ οἱ ἵπποι | 050 |
| διεγείρων διαβῆναι τὴν τάφρον, οὐκ ἐτόλμων δὲ οἱ ταχύποδες αὐτοῦ ἵπποι, | |
| τόλμων ὠκύποδες, μάλα δὲ χρεμέτιζον ἐπ' ἄκρῳ | 051 |
| πάνυ δὲ ἐχρεμέτιζον, καὶ ἰδιάζουσαν φωνὴν ἀπετέλουν ἐπὶ τῷ ἄκρῳ | |
| χείλει ἐφεσταότες· ἀπὸ γὰρ δειδίσσετο τάφρος | 052 |
| τοῦ χείλους ἑστῶτες, ἐφόβει γὰρ καὶ εἰς δέος ἦγεν ἡ τάφρος | |
| εὐρεῖ', οὔτ' ἄρ' ὑπερθορέειν σχεδὸν οὔτε περῆσαι | 053 |
| ἡ πλατεῖα· οὔτ᾽ οὖν ὑπερπηδῆσαι ἐγγύς, οὔτε περάσαι | |
| ῥηϊδίη· κρημνοὶ γὰρ ἐπηρεφέες περὶ πᾶσαν | 054 |
| εὔκολος ἦν, ὄχθαι γὰρ ὑψηλαὶ καὶ μεγάλαι περὶ πᾶσαν | |
| ἕστασαν ἀμφοτέρωθεν, ὕπερθεν δὲ σκολόπεσσιν | 055 |
| ἵσταντο ἀφ' ἑκατέρου μέρους, ὑπεράνω δὲ ξύλοις ὀρθοῖς ἄνω | |
| ὀξέσιν ἠρήρει, τοὺς ἵστασαν υἷες Ἀχαιῶν | 056 |
| εἰς ὀξὺ λήγουσιν ἥρμοστο, ἅπερ ἔπηξαν οἱ υἱοὶ τῶν Ἑλλήνων | |
| πυκνοὺς καὶ μεγάλους δηΐων ἀνδρῶν ἀλεωρήν. | 057 |
| πυκνὰ καὶ μεγάλα, ἀνδρῶν πολεμίων ἀποφυγήν· | |
| ἔνθ' οὔ κεν ῥέα ἵππος ἐΰτροχον ἅρμα τιταίνων | 058 |
| ἐκεῖ δὲ οὐκ ἂν ῥᾳδίως ἵππος ἕλκων τὸ εὔτροχον ὄχημα | |
| ἐσβαίη, πεζοὶ δὲ μενοίνεον εἰ τελέουσι. | 059 |
| εἰσῆλθε· πεζοὶ δὲ προεθυμοῦντο καὶ ὥρμων, εἰ τελέσουσι καὶ παρελεύσονται· | |
| δὴ τότε Πουλυδάμας θρασὺν Ἕκτορα εἶπε παραστάς· | 060 |
| τότε τοίνυν ὁ Πολυδάμας παραγενόμενος εἶπε πρὸς τὸν εὔτολμον Ἕκτορα· | |
| Ἕκτορ τ' ἠδ' ἄλλοι Τρώων ἀγοὶ ἠδ' ἐπικούρων | 061 |
| ὦ Ἕκτορ, καὶ ἄλλοι ἡγεμόνες τῶν Τρῴων καὶ τῶν βοηθῶν, | |
| ἀφραδέως διὰ τάφρον ἐλαύνομεν ὠκέας ἵππους· | 062 |
| ἀβούλως κατὰ τὴν τάφρον ἄγομεν τοὺς ταχεῖς ἵππους, | |
| ἣ δὲ μάλ' ἀργαλέη περάαν· σκόλοπες γὰρ ἐν αὐτῇ | 063 |
| αὕτη δὲ πάνυ χαλεπή ἐστι περᾷν, ξῦλα γὰρ ἐπ᾽ αὐτῇ | |
| ὀξέες ἑστᾶσιν, ποτὶ δ' αὐτοὺς τεῖχος Ἀχαιῶν, | 064 |
| εἰς ὀξὺ λήγοντα ἵστανται, περὶ ταῦτα δὲ τὸ τεῖχος τῶν Ἑλλήνων, | |
| ἔνθ' οὔ πως ἔστιν καταβήμεναι οὐδὲ μάχεσθαι | 065 |
| ἔνθα οὐδαμῶς ἐστι καταβῆναι, ουδὲ πολεμεῖν | |
| ἱππεῦσι· στεῖνος γάρ, ὅθι τρώσεσθαι ὀΐω. | 066 |
| τοῖς ἱππεῦσι, στένωμα γάρ, ὅπου τραπήσεσθαι ὑπολαμβάνω. | |
| εἰ μὲν γὰρ τοὺς πάγχυ κακὰ φρονέων ἀλαπάζει | 067 |
| εἰ μὲν γὰρ παντελῶς δυσνοῶν κενοῖ καὶ ἐκπορθεῖ τὰ Ἑλλήνων | |
| Ζεὺς ὑψιβρεμέτης, Τρώεσσι δὲ ἵετ' ἀρήγειν, | 068 |
| Ζεὺς ὁ ἐν ὕψει βροντῶν, τοῖς Τρῳσὶν δὲ ἐθέλει βοηθεῖν, | |
| ἦ τ' ἂν ἔγωγ' ἐθέλοιμι καὶ αὐτίκα τοῦτο γενέσθαι, | 069 |
| ὄντως ἂν ἔγωγε βουλοίμην, καὶ νῦν εὐθέως τοῦτο γενέσθαι, | |
| νωνύμνους ἀπολέσθαι ἀπ' Ἄργεος ἐνθάδ' Ἀχαιούς· | 070 |
| ἄνευ ὕμνου καὶ εὐφημίας (ἀνωνύμους) φθαρῆναι τοὺς Ἕλληνας ἐνταυθοῖ πόρρω τοῦ Ἄργους· | |
| εἰ δέ χ' ὑποστρέψωσι, παλίωξις δὲ γένηται | 071 |
| ἐὰν δὲ ὑποστρέψωσι καὶ γένηται πάλιν δίωξις | |
| ἐκ νηῶν καὶ τάφρῳ ἐνιπλήξωμεν ὀρυκτῇ, | 072 |
| ἐκ τῶν νεῶν, καὶ τῇ τάφρῳ ἐμπέσωμεν τῇ ὀρωρυγμένῃ, | |
| οὐκέτ' ἔπειτ' ὀΐω οὐδ' ἄγγελον ἀπονέεσθαι | 073 |
| οὐκέτι μετὰ ταῦτα ὑπολαμβάνω, οὐδὲ μηνυτὴν ἀπελθεῖν | |
| ἄψορρον προτὶ ἄστυ ἑλιχθέντων ὑπ' Ἀχαιῶν. | 074 |
| εἰς τοὐπίσω πρὸς τὴν πόλιν, κυκλωθέντων ἡμῶν ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων. | |
| ἀλλ' ἄγεθ' ὡς ἂν ἐγὼ εἴπω πειθώμεθα πάντες· | 075 |
| ἀλλ᾿ ἄγετε ὥσπερ ἂν εἴπω ἐγώ, πάντες ὑπακούωμεν· | |
| ἵππους μὲν θεράποντες ἐρυκόντων ἐπὶ τάφρῳ, | 076 |
| τοὺς μὲν ἵππους οἱ ὑπηρέται κατεχέτωσαν ἐπὶ τῇ τάφρῳ, | |
| αὐτοὶ δὲ πρυλέες σὺν τεύχεσι θωρηχθέντες | 077 |
| ἡμεῖς δὲ πεζοί, ὅπλοις καθωπλισμένοι, | |
| Ἕκτορι πάντες ἑπώμεθ' ἀολλέες· αὐτὰρ Ἀχαιοὶ | 078 |
| πάντες ἀθρόοι ἀκολουθῶμεν τῷ Ἕκτορι· οἱ Ἕλληνες δὲ | |
| οὐ μενέουσ' εἰ δή σφιν ὀλέθρου πείρατ' ἐφῆπται. | 079 |
| οὐ μενοῦσιν, εἰ δὴ αὐτοῖς ἤγγικε τὸ τῆς φθορᾶς τέλος. | |
| ὣς φάτο Πουλυδάμας, ἅδε δ' Ἕκτορι μῦθος ἀπήμων, | 080 |
| οὕτως εἶπεν ὁ Πολυδάμας· ἤρεσκεν δὲ τῷ Ἕκτορι ὁ λυσιτελὴς λόγος· | |
| αὐτίκα δ' ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε. | 081 |
| εὐθέως δὲ ἐκ τοῦ δίφρου σὺν τοῖς ὅπλοις εἰς γῆν κατεπήδησεν. | |
| οὐδὲ μὲν ἄλλοι Τρῶες ἐφ' ἵππων ἠγερέθοντο, | 082 |
| οὐ μὴν δὲ οἱ ἄλλοι Τρῷες ἀπὸ τῶν ἵππων ἐκρέμαντο, ἤτοι ἔφιπποι ἦσαν, | |
| ἀλλ' ἀπὸ πάντες ὄρουσαν, ἐπεὶ ἴδον Ἕκτορα δῖον. | 083 |
| ἀλλὰ σύμπαντες ἐφώρμησαν, ἐπεὶ ἐθεάσαντο τὸν ἐνδοξότατον Ἕκτορα. | |
| ἡνιόχῳ μὲν ἔπειτα ἑῷ ἐπέτελλεν ἕκαστος | 084 |
| ἕκαστος μὲν οὖν μετὰ ταῦτα τῷ ἑαυτοῦ ἡνιόχῳ ἐπέταττε | |
| ἵππους εὖ κατὰ κόσμον ἐρυκέμεν αὖθ' ἐπὶ τάφρῳ· | 085 |
| τοὺς ἵππους καλῶς σὺν τάξει κατέχειν αὐτοῦ ἐπὶ τῇ τάφρῳ· | |
| οἳ δὲ διαστάντες σφέας αὐτοὺς ἀρτύναντες | 086 |
| οὗτοι δὲ διακριθέντες, ἑαυτοὺς συντάξαντες, | |
| πένταχα κοσμηθέντες ἅμ' ἡγεμόνεσσιν ἕποντο. | 087 |
| εἰς πέντε μέρη διατεταγμένοι, μετὰ τῶν ἡγεμόνων εἵποντο. | |
| οἳ μὲν ἅμ' Ἕκτορ' ἴσαν καὶ ἀμύμονι Πουλυδάμαντι, | 088 |
| οὗτοι μέντοι μετὰ τοῦ Ἕκτορος ἐχώρουν καὶ τοῦ ἀμέμπτου Πολυδάμαντος, | |
| οἳ πλεῖστοι καὶ ἄριστοι ἔσαν, μέμασαν δὲ μάλιστα | 089 |
| οἵτινες καὶ πλείους καὶ βελτίους ἦσαν, προτεθύμηνται δὲ μᾶλλον | |
| τεῖχος ῥηξάμενοι κοίλῃς ἐπὶ νηυσὶ μάχεσθαι. | 090 |
| τὸ τεῖχος καθελόντες ἐπὶ ταῖς βαθείαις ναυσὶ πολεμεῖν· | |
| καί σφιν Κεβριόνης τρίτος εἵπετο· πὰρ δ' ἄρ' ὄχεσφιν | 091 |
| καὶ τρίτος αὐτοῖς ἠκολούθει ὁ Κεβριόνης, παρὰ δὲ τῷ ἅρματι | |
| ἄλλον Κεβριόναο χερείονα κάλλιπεν Ἕκτωρ. | 092 |
| ἄλλον κατέλιπεν ὁ Ἕκτωρ χείρονα τοῦ Κεβριόνου· | |
| τῶν δ' ἑτέρων Πάρις ἦρχε καὶ Ἀλκάθοος καὶ Ἀγήνωρ, | 093 |
| τοῦ δευτέρου δὲ τάγματος ὁ Πάρις ἡγεῖτο, καὶ ὁ ἀνδρεῖος Ἀλκάθοος καὶ ὁ Ἀγήνωρ· | |
| τῶν δὲ τρίτων Ἕλενος καὶ Δηΐφοβος θεοειδὴς | 094 |
| τοῦ τρίτου δὲ Ἕλενος, καὶ ὁ τοῖς θεοῖς ὅμοιος τὴν μορφὴν Δηίφοβος, | |
| υἷε δύω Πριάμοιο· τρίτος δ' ἦν Ἄσιος ἥρως | 095 |
| οἱ δύο υἱοὶ τοῦ Πριάμου· τρίτος δὲ ἦν ὁ ἥρως Ἄσιος, | |
| Ἄσιος Ὑρτακίδης, ὃν Ἀρίσβηθεν φέρον ἵπποι | 096 |
| Ἄσιος ὁ υἱὸς τοῦ Ὑρτάκου, ὃν ἐκ τῆς Ἀρίσβης ἤνεγκαν ἵπποι | |
| αἴθωνες μεγάλοι ποταμοῦ ἄπο Σελλήεντος. | 097 |
| διάπυροι, εὐμεγέθεις ἀπὸ Σελλήεντος τοῦ ποταμοῦ. | |
| τῶν δὲ τετάρτων ἦρχεν ἐῢς πάϊς Ἀγχίσαο | 098 |
| τοῦ τετάρτου δὲ ἡγεῖτο ὁ καλὸς υἱὸς τοῦ Ἀγχίσου | |
| Αἰνείας, ἅμα τῷ γε δύω Ἀντήνορος υἷε | 099 |
| Αἰνείας, σὺν αὐτῷ δὲ καὶ οἱ δύο υἱοὶ τοῦ Ἀντήνορος, | |
| Ἀρχέλοχός τ' Ἀκάμας τε μάχης εὖ εἰδότε πάσης. | 100 |
| ὅ τε Ἀρχέλοχος, καὶ ὁ Ἀκάμας καλῶς ἔμπειροι πολέμου παντός· | |
| Σαρπηδὼν δ' ἡγήσατ' ἀγακλειτῶν ἐπικούρων, | 101 |
| ὁ Σαρπηδὼν δὲ ἦρχε τῶν ὑπερενδόξων βοηθῶν, | |
| πρὸς δ' ἕλετο Γλαῦκον καὶ ἀρήϊον Ἀστεροπαῖον· | 102 |
| προσέλαβε δὲ καὶ τὸν Γλαῦκον, καὶ τὸν πολεμικὸν Ἀστεροπαῖον, | |
| οἳ γάρ οἱ εἴσαντο διακριδὸν εἶναι ἄριστοι | 103 |
| οὗτοι γὰρ αὐτῷ ἔδοξαν διακεκριμένως εἶναι κράτιστοι | |
| τῶν ἄλλων μετά γ' αὐτόν· ὃ δ' ἔπρεπε καὶ διὰ πάντων. | 104 |
| πάντων ἄλλων μετά γε αὐτόν, οὗτος δὲ καὶ ἐπὶ πᾶσι διέπρεπε καὶ ἔξοχος ἦν. | |
| οἳ δ' ἐπεὶ ἀλλήλους ἄραρον τυκτῇσι βόεσσι | 105 |
| οὗτοι δὲ ἐπειδὴ ἀλλήλους ἐπύκνωσαν καὶ κατέφραξαν ταῖς κατεσκευασμέναις βύρσαις, ἤτοι ταῖς ἀσπίσιν, | |
| βάν ῥ' ἰθὺς Δαναῶν λελιημένοι, οὐδ' ἔτ' ἔφαντο | 106 |
| ὥρμησαν εὐθὺ τῶν Ἑλλήνων ἔνθερμοι καὶ προτετραμμένοι, οὐδέτοι ᾤοντο αὐτοὺς | |
| σχήσεσθ', ἀλλ' ἐν νηυσὶ μελαίνῃσιν πεσέεσθαι. | 107 |
| ἀνθέξειν, ἀλλ᾽ ἐν ταῖς μελαίναις ναυσὶν ἐμπεσεῖσθαι. | |
| ἔνθ' ἄλλοι Τρῶες τηλεκλειτοί τ' ἐπίκουροι | 108 |
| τότε οἱ μὲν ἄλλοι Τρῷες, καὶ οἱ πόρρωθεν κεκλημένοι βοηθοὶ | |
| βουλῇ Πουλυδάμαντος ἀμωμήτοιο πίθοντο· | 109 |
| τῇ συμβουλῇ τοῦ ἀμέμπτου Πολυδάμαντος ἐπείθοντο, | |
| ἀλλ' οὐχ Ὑρτακίδης ἔθελ' Ἄσιος ὄρχαμος ἀνδρῶν | 110 |
| ἀλλ᾽ οὐχ ὁ υἱὸς τοῦ Ὑρτάκου ὁ ἡγεμὼν τῶν ἀνδρῶν | |
| αὖθι λιπεῖν ἵππους τε καὶ ἡνίοχον θεράποντα, | 111 |
| ἤθελεν αὐτόθι καταλιπεῖν τούς τε ἵππους, καὶ τὸν θεράποντα ἡνίοχον, | |
| ἀλλὰ σὺν αὐτοῖσιν πέλασεν νήεσσι θοῇσι | 112 |
| ἀλλὰ σὺν αὐτοῖς προσήγγισε ταῖς ταχείαις ναυσίν, | |
| νήπιος, οὐδ' ἄρ' ἔμελλε κακὰς ὑπὸ κῆρας ἀλύξας | 113 |
| ὁ μωρὸς καὶ ἀνόητος, οὐδὲ ἔμελλεν τὰς θανατηφόρους μοίρας διαφυγών, | |
| ἵπποισιν καὶ ὄχεσφιν ἀγαλλόμενος παρὰ νηῶν | 114 |
| τοῖς ἵπποις καὶ τοῖς ὀχήμασιν ἡδόμενος, ἐκ τῶν νεῶν | |
| ἂψ ἀπονοστήσειν προτὶ Ἴλιον ἠνεμόεσσαν· | 115 |
| εἰς τοὐπίσω ὑποστρέψειν εἰς τὴν Ἴλιον τὴν ὑψηλήν, καὶ καταπνεομένην ἀνέμοις· | |
| πρόσθεν γάρ μιν μοῖρα δυσώνυμος ἀμφεκάλυψεν | 116 |
| πρότερον γὰρ αὐτὸν ἡ κακώνυμος μοῖρα περιεκάλυψε | |
| ἔγχεϊ Ἰδομενῆος ἀγαυοῦ Δευκαλίδαο. | 117 |
| δόρατι τοῦ Ἰδομενέως τοῦ λαμπροῦ υἱοῦ τοῦ Δευκαλίωνος | |
| εἴσατο γὰρ νηῶν ἐπ' ἀριστερά, τῇ περ Ἀχαιοὶ | 118 |
| ὥρμησε γὰρ ἐπὶ τὸ ἀριστερὸν μέρος τῶν νεῶν, ὅπου οἱ Ἕλληνες | |
| ἐκ πεδίου νίσοντο σὺν ἵπποισιν καὶ ὄχεσφι· | 119 |
| ἐκ τοῦ πεδίου συνήρχοντο σὺν τοῖς ἵπποις καὶ τοῖς ὀχήμασιν. | |
| τῇ ῥ' ἵππους τε καὶ ἅρμα διήλασεν, οὐδὲ πύλῃσιν | 120 |
| ἐκεῖσε δὴ τούς τε ἵππους καὶ τὸ ὄχημα διήγαγεν, οὐδὲ ταῖς πύλαις | |
| εὗρ' ἐπικεκλιμένας σανίδας καὶ μακρὸν ὀχῆα, | 121 |
| ἐπικειμένας τὰς σανίδας εὗρε, καὶ τὸ μακρὸν ξύλον τὸ συνέχον τὰς θύρας· | |
| ἀλλ' ἀναπεπταμένας ἔχον ἀνέρες, εἴ τιν' ἑταίρων | 122 |
| ἀλλ᾽ ἠνεῳγμένας κατεῖχον αὐτὰς ἄνδρες, ὅπως τινὰ τῶν φίλων | |
| ἐκ πολέμου φεύγοντα σαώσειαν μετὰ νῆας. | 123 |
| σώσειαν φεύγοντα ἐκ τοῦ πολέμου ἐπὶ τὰς ναῦς. | |
| τῇ ῥ' ἰθὺς φρονέων ἵππους ἔχε, τοὶ δ' ἅμ' ἕποντο | 124 |
| ἐκεῖσε δὴ κατ᾽ εὐθὺ ἐπὶ φρονήματι ἐπαιρόμενος ἤλαυνε τοὺς ἵππους, οἱ δὲ συνείποντο | |
| ὀξέα κεκλήγοντες· ἔφαντο γὰρ οὐκ ἔτ' Ἀχαιοὺς | 125 |
| ὀξέως κεκραγότες, ᾠήθησαν γὰρ μηκέτι τοὺς Ἕλληνας | |
| σχήσεσθ', ἀλλ' ἐν νηυσὶ μελαίνῃσιν πεσέεσθαι | 126 |
| ἀνθέξειν, ἀλλ᾽ ἐν ταῖς μελαίναις ναυσὶν ἐμπεσεῖσθαι· | |
| νήπιοι, ἐν δὲ πύλῃσι δύ' ἀνέρας εὗρον ἀρίστους | 127 |
| οἱ μωροὶ καὶ ἀνόητοι· εὗρον δὲ ἐν ταῖς πύλαις δύο ἄνδρας ἀρίστους, | |
| υἷας ὑπερθύμους Λαπιθάων αἰχμητάων, | 128 |
| τοὺς μεγαλοψύχους υἱοὺς τῶν πολεμιστῶν Λαπιθῶν, | |
| τὸν μὲν Πειριθόου υἷα κρατερὸν Πολυποίτην, | 129 |
| τὸν μὲν υἱὸν τοῦ Πειρίθου τὸν ἰσχυρὸν Πολυποίτην, | |
| τὸν δὲ Λεοντῆα βροτολοιγῷ ἶσον Ἄρηϊ. | 130 |
| τὸν δὲ Λεοντέα τὸν ὅμοιον τῷ ἀνθρωποκτόνῳ Ἄρει. | |
| τὼ μὲν ἄρα προπάροιθε πυλάων ὑψηλάων | 131 |
| οὗτοι μὲν οὖν ἔμπροσθεν τῶν ὑψηλῶν πυλῶν | |
| ἕστασαν ὡς ὅτε τε δρύες οὔρεσιν ὑψικάρηνοι, | 132 |
| ἵσταντο, ὥσπερ ὅτε δρύες ὑψηλαὶ ἐν τοῖς ὄρεσιν ἵστανται, | |
| αἵ τ' ἄνεμον μίμνουσι καὶ ὑετὸν ἤματα πάντα | 133 |
| αἵτινες τὸν ἄνεμον μένουσαι φέρουσι, καὶ τὸν ὄμβρον πάντα τὸν χρόνον | |
| ῥίζῃσιν μεγάλῃσι διηνεκέεσσ' ἀραρυῖαι· | 134 |
| ῥίζαις μεγάλαις, καὶ ἐπὶ πολὺ διηκούσαις ἐφηρμοσμέναι καὶ ἐπεστηριγμέναι· | |
| ὣς ἄρα τὼ χείρεσσι πεποιθότες ἠδὲ βίηφι | 135 |
| οὕτω δὴ οὗτοι χερσὶ καὶ δυνάμει θαρροῦντες | |
| μίμνον ἐπερχόμενον μέγαν Ἄσιον οὐδὲ φέβοντο. | 136 |
| παρέμενον ἐπιόντα τὸν μέγαν Ἄσιον, οὐδὲ ἔφευγον. | |
| οἳ δ' ἰθὺς πρὸς τεῖχος ἐΰδμητον βόας αὔας | 137 |
| οὗτοι δὲ ἐπ᾿ εὐθείας ἐπὶ τὸ καλῶς κατεσκευασμένον τεῖχος τὰς ξηρὰς βύρσας, ἤτοι τὰς ἀσπίδας, | |
| ὑψόσ' ἀνασχόμενοι ἔκιον μεγάλῳ ἀλαλητῷ | 138 |
| εἰς ὕψος ἄραντες ἐχώρουν σὺν μεγάλῳ θορύβῳ | |
| Ἄσιον ἀμφὶ ἄνακτα καὶ Ἰαμενὸν καὶ Ὀρέστην | 139 |
| οἱ περὶ τὸν βασιλέα Ἄσιον, καὶ Ἰαμενόν, καὶ Ὀρέστην, | |
| Ἀσιάδην τ' Ἀδάμαντα Θόωνά τε Οἰνόμαόν τε. | 140 |
| καὶ Ἀκάμαντα τὸν υἱὸν τοῦ Ἀσίου, καὶ Θόωνα, καὶ Οἰνόμαον. | |
| οἳ δ' ἤτοι εἷος μὲν ἐϋκνήμιδας Ἀχαιοὺς | 141 |
| οὗτοι δὴ τέως μὲν τοὺς εὐόπλους Ἕλληνας | |
| ὄρνυον ἔνδον ἐόντες ἀμύνεσθαι περὶ νηῶν· | 142 |
| διήγειρον ἐντὸς ὄντες, μάχεσθαι ὑπὲρ τῶν νεῶν· | |
| αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τεῖχος ἐπεσσυμένους ἐνόησαν | 143 |
| ἐπειδὴ δὲ εἰς τὸ τεῖχος ἐφωρμημένους ἐθεάσαντο | |
| Τρῶας, ἀτὰρ Δαναῶν γένετο ἰαχή τε φόβος τε, | 144 |
| τοὺς Τρῷας, βοὴ δέ τε καὶ φυγὴ τῶν Ἑλλήνων ἐγένετο, | |
| ἐκ δὲ τὼ ἀΐξαντε πυλάων πρόσθε μαχέσθην | 145 |
| ἐξελθόντες αὐτοί, ἔμπροσθεν τῶν πυλῶν ἐμάχοντο, | |
| ἀγροτέροισι σύεσσιν ἐοικότε, τώ τ' ἐν ὄρεσσιν | 146 |
| χοίροις ἀγρίοις ὅμοιοι, οἵτινες ἐν τοῖς ὄρεσιν ἐπιδέχονται θόρυβον | |
| ἀνδρῶν ἠδὲ κυνῶν δέχαται κολοσυρτὸν ἰόντα, | 147 |
| ἀνδρῶν καὶ κυνῶν ἐπερχόμενον, | |
| δοχμώ τ' ἀΐσσοντε περὶ σφίσιν ἄγνυτον ὕλην | 148 |
| καὶ πλαγίως ὁρμῶντες περὶ ἑαυτοὺς κατακλῶσι τὴν ὕλην | |
| πρυμνὴν ἐκτάμνοντες, ὑπαὶ δέ τε κόμπος ὀδόντων | 149 |
| πρόρριζον ἐκτέμνοντες, ὑπὸ τῶν ὀδόντων δὲ κτύπος | |
| γίγνεται εἰς ὅ κέ τίς τε βαλὼν ἐκ θυμὸν ἕληται· | 150 |
| ἀποτελεῖται, ἕως ἂν τρώσας τις αὐτοὺς ἀφέληται τὴν ψυχήν. | |
| ὣς τῶν κόμπει χαλκὸς ἐπὶ στήθεσσι φαεινὸς | 151 |
| οὕτως ἐν τοῖς στήθεσι τούτων ἐψόφει ὁ λαμπρὸς σίδηρος, | |
| ἄντην βαλλομένων· μάλα γὰρ κρατερῶς ἐμάχοντο | 152 |
| ἐξ ἐναντίας πληττομένων, πάνυ δὲ γενναίως ἐπολέμουν, | |
| λαοῖσιν καθύπερθε πεποιθότες ἠδὲ βίηφιν. | 153 |
| τοῖς λαοῖς ἄνωθεν θαρροῦντες καὶ τῇ ἰσχύϊ. | |
| οἳ δ' ἄρα χερμαδίοισιν ἐϋδμήτων ἀπὸ πύργων | 154 |
| οὗτοι δὲ ἀπὸ τῶν καλῶς ᾠκοδομημένων πύργων λίθοις χειροπλήθεσιν | |
| βάλλον ἀμυνόμενοι σφῶν τ' αὐτῶν καὶ κλισιάων | 155 |
| ἔβαλλον, μαχόμενοι ὑπέρ τε ἑαυτῶν, καὶ τῶν σκηνῶν, | |
| νηῶν τ' ὠκυπόρων· νιφάδες δ' ὡς πῖπτον ἔραζε, | 156 |
| καὶ τῶν ταχειῶν νεῶν. ὥσπερ δὲ νιφάδες ἔπιπτον ἐπὶ τὴν γῆν, | |
| ἅς τ' ἄνεμος ζαὴς νέφεα σκιόεντα δονήσας | 157 |
| ἅσπερ ἄνεμος σφοδρὸς τὰ σκιώδη νέφη συνταράξας | |
| ταρφειὰς κατέχευεν ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ· | 158 |
| πυκνὰς κατέχεεν ἐπὶ τῇ πολλὰ τρεφούσῃ γῇ, | |
| ὣς τῶν ἐκ χειρῶν βέλεα ῥέον ἠμὲν Ἀχαιῶν | 159 |
| οὕτως ἐκ τῶν χειρῶν τούτων τὰ βέλη ἐχέοιτο, καὶ τῶν Ἑλλήνων, | |
| ἠδὲ καὶ ἐκ Τρώων· κόρυθες δ' ἀμφ' αὖον ἀΰτευν | 160 |
| καὶ τῶν Τρῴων, αἱ περικεφαλαίαι δὲ αὐτῶν ξηρὸν ἦχον ἀπετέλουν, | |
| βαλλομένων μυλάκεσσι καὶ ἀσπίδες ὀμφαλόεσσαι. | 161 |
| πληττόμεναι λίθοις τραχέσιν, καὶ αἱ ὀμφαλοὺς ἔχουσαι ἀσπίδες. | |
| δή ῥα τότ' ᾤμωξεν καὶ ὣ πεπλήγετο μηρὼ | 162 |
| τότε τοίνυν ἐστέναξε, καὶ τοὺς ἑαυτοῦ μηροὺς ἔπληξεν | |
| Ἄσιος Ὑρτακίδης, καὶ ἀλαστήσας ἔπος ηὔδα· | 163 |
| Ἄσιος ὁ υἱὸς τοῦ Ὑρτάκου, καὶ δεινοπαθήσας ἔλεγε λόγον· | |
| Ζεῦ πάτερ ἦ ῥά νυ καὶ σὺ φιλοψευδὴς ἐτέτυξο | 164 |
| ὦ Ζεῦ πάτερ, ὄντως δήπου καὶ σὺ ψεύστης ἐγεγόνεις, | |
| πάγχυ μάλ'· οὐ γὰρ ἔγωγ' ἐφάμην ἥρωας Ἀχαιοὺς | 165 |
| καὶ μάλα, οὐ γὰρ ἔγωγε ᾠήθην τοὺς ἥρωας Ἕλληνας | |
| σχήσειν ἡμέτερόν γε μένος καὶ χεῖρας ἀάπτους. | 166 |
| καθέξειν (ὑπομεῖναι) τὴν ἡμετέραν ἰσχύν, καὶ τὰς ἀπροσπελάστους χεῖρας· | |
| οἳ δ', ὥς τε σφῆκες μέσον αἰόλοι ἠὲ μέλισσαι | 167 |
| οὗτοι δὲ καθάπερ σφῆκες κατὰ τὸ μέσον εὐκίνητοι, καὶ μέλισσαι | |
| οἰκία ποιήσωνται ὁδῷ ἔπι παιπαλοέσσῃ, | 168 |
| τοὺς φωλεοὺς ποιοῦσιν ἐν ὁδῷ (παρ᾽ ὁδὸν) τραχείᾳ(αν), | |
| οὐδ' ἀπολείπουσιν κοῖλον δόμον, ἀλλὰ μένοντες | 169 |
| οὐδὲ καταλείπουσι τὸν κοῖλον οἶκον, ἀλλὰ παραμένοντες | |
| ἄνδρας θηρητῆρας ἀμύνονται περὶ τέκνων, | 170 |
| ἄνδρας κυνηγοὺς ἐρεθίζοντας, μάχονται ὑπὲρ τῶν τέκνων αὐτῶν· | |
| ὣς οἵ γ' οὐκ ἐθέλουσι πυλάων καὶ δύ' ἐόντε | 171 |
| οὕτως αὐτοὶ οὐ βούλονται, καίπερ ὄντες δύο, τῶν πυλῶν ἀναχωρῆσαι, | |
| χάσσασθαι πρίν γ' ἠὲ κατακτάμεν ἠὲ ἁλῶναι. | 172 |
| πρὶν ἢ κατακτεῖναι, ἢ κρατηθῆναι. | |
| ὣς ἔφατ', οὐδὲ Διὸς πεῖθε φρένα ταῦτ' ἀγορεύων· | 173 |
| οὕτως εἶπεν, οὐκ ἔπειθε δὲ τὴν τοῦ Διὸς διάνοιαν, ταῦτα λέγων, | |
| Ἕκτορι γάρ οἱ θυμὸς ἐβούλετο κῦδος ὀρέξαι. | 174 |
| τῷ Ἕκτορι γὰρ ἐβούλετ' αὐτῷ ἡ ψυχή παρασχέσθαι δόξαν· | |
| ἄλλοι δ' ἀμφ' ἄλλῃσι μάχην ἐμάχοντο πύλῃσιν· | 175 |
| οἱ ἄλλοι δὲ περὶ τὰς ἄλλας πύλας ἐπολέμουν πόλεμον. | |
| ἀργαλέον δέ με ταῦτα θεὸν ὣς πάντ' ἀγορεῦσαι· | 176 |
| χαλεπὸν δέ ἐστιν εἰπεῖν με ταῦτα πάντα καθάπερ θεόν. | |
| πάντῃ γὰρ περὶ τεῖχος ὀρώρει θεσπιδαὲς πῦρ | 177 |
| πανταχοῖ γὰρ περὶ τὸ λίθινον τεῖχος ηγέρθη θεήλατον πῦρ, | |
| λάϊνον· Ἀργεῖοι δὲ καὶ ἀχνύμενοί περ ἀνάγκῃ | 178 |
| ἤτοι μάχη διάπυρος· οἱ Ἕλληνες δὲ καίπερ λυπούμενοι καὶ ἀλγοῦντες, ἐξ ἀνάγκης | |
| νηῶν ἠμύνοντο· θεοὶ δ' ἀκαχήατο θυμὸν | 179 |
| μέντοι ἐμάχοντο ὑπὲρ τῶν νεῶν. οἱ θεοὶ δὲ ἠλγήκεσαν τὴν ψυχὴν | |
| πάντες ὅσοι Δαναοῖσι μάχης ἐπιτάρροθοι ἦσαν. | 180 |
| ἅπαντες, ὅσοι τοῖς Ἕλλησι σύμμαχοι τοῦ πολέμου ἐτύγχανον. | |
| σὺν δ' ἔβαλον Λαπίθαι πόλεμον καὶ δηϊοτῆτα. | 181 |
| συνῆψαν δὲ οἱ τῶν Λαπιθῶν υἱοὶ πόλεμον καὶ μάχην. | |
| ἔνθ' αὖ Πειριθόου υἱὸς κρατερὸς Πολυποίτης | 182 |
| τότε δὴ ὁ τοῦ Πειρίθου υἱός, καὶ ὁ ἰσχυρὸς Πολυποίτης | |
| δουρὶ βάλεν Δάμασον κυνέης διὰ χαλκοπαρῄου· | 183 |
| δόρατι ἔτρωσε τὸν Δάμασον, διὰ τῆς χαλκᾶς παραγναθίδας ἐχούσης περικεφαλαίας, | |
| οὐδ' ἄρα χαλκείη κόρυς ἔσχεθεν, ἀλλὰ διὰ πρὸ | 184 |
| οὐκ ἐκώλυσεν δὲ ἡ σιδηρᾶ περικεφαλαία, ἀλλὰ δι᾿ ὅλου | |
| αἰχμὴ χαλκείη ῥῆξ' ὀστέον, ἐγκέφαλος δὲ | 185 |
| ἡ σιδηρᾶ ἐπιδορατὶς ἔσχισε τὸ ὀστοῦν, ὁ ἐγκέφαλος δὲ | |
| ἔνδον ἅπας πεπάλακτο· δάμασσε δέ μιν μεμαῶτα· | 186 |
| ἐντὸς ἅπας διάβροχος γέγονεν αἵματι, ἐδάμασε δὲ καὶ κατειργάσατο αὐτὸν προθύμως ὁρμῶντα. | |
| αὐτὰρ ἔπειτα Πύλωνα καὶ Ὄρμενον ἐξενάριξεν. | 187 |
| μετὰ ταῦτα δὲ Πύλωνα καὶ Ὄρμενον ἀπέκτεινε. | |
| υἱὸν δ' Ἀντιμάχοιο Λεοντεὺς ὄζος Ἄρηος | 188 |
| Λεοντεὺς δὲ ὁ κλάδος τοῦ Ἄρεος τὸν υἱὸν τοῦ Ἀντιμάχου | |
| Ἱππόμαχον βάλε δουρὶ κατὰ ζωστῆρα τυχήσας. | 189 |
| τὸν Ἱππόμαχον ἔτρωσε δόρατι κατὰ τὴν θωρακοζώνην ἐπιτυχών, | |
| αὖτις δ' ἐκ κολεοῖο ἐρυσσάμενος ξίφος ὀξὺ | 190 |
| εἶτα ἐκ τῆς ξιφοθήκης ἑλκύσας τὸ τμητικὸν ξίφος, | |
| Ἀντιφάτην μὲν πρῶτον ἐπαΐξας δι' ὁμίλου | 191 |
| πρῶτον μὲν Ἀντιφάτην ἐφορμήσας διὰ τοῦ στρατοῦ | |
| πλῆξ' αὐτοσχεδίην· ὃ δ' ἄρ' ὕπτιος οὔδει ἐρείσθη· | 192 |
| ἔπληξεν ἐκ τοῦ σύνεγγυς· οὗτος δὲ πεσὼν ἐπὶ τὰ μετάφρενα τῷ ἐδάφει ἐπεστηρίχθη· | |
| αὐτὰρ ἔπειτα Μένωνα καὶ Ἰαμενὸν καὶ Ὀρέστην | 193 |
| μετὰ τοῦτο δὲ Μένωνα, καὶ Ἰαμενόν, καὶ Ὀρέστην, | |
| πάντας ἐπασσυτέρους πέλασε χθονὶ πουλυβοτείρῃ. | 194 |
| ἅπαντας ἀλλεπαλλήλους καθεῖλεν ἐπὶ τὴν πολλὰ τρέφουσαν γῆν. | |
| ὄφρ' οἳ τοὺς ἐνάριζον ἀπ' ἔντεα μαρμαίροντα, | 195 |
| ὅτε δ᾽ οὗτοι αὐτοὺς ἀφῃροῦντο τὰ λαμπρὰ ὅπλα, | |
| τόφρ' οἳ Πουλυδάμαντι καὶ Ἕκτορι κοῦροι ἕποντο, | 196 |
| τότε οἱ νέοι οἵτινες εἵποντο τῷ Πολυδάμαντι καὶ τῷ Ἕκτορι, | |
| οἳ πλεῖστοι καὶ ἄριστοι ἔσαν, μέμασαν δὲ μάλιστα | 197 |
| οἳ πλείους καὶ βελτίους ἦσαν, προτεθύμηνται δὲ μᾶλλον | |
| τεῖχός τε ῥήξειν καὶ ἐνιπρήσειν πυρὶ νῆας, | 198 |
| τό τε τεῖχος καθαιρήσειν, καὶ ἐμπρήσειν πυρὶ τὰς ναῦς· | |
| οἵ ῥ' ἔτι μερμήριζον ἐφεσταότες παρὰ τάφρῳ. | 199 |
| οὗτοι δὴ ἔτι ἐμερίμνουν ἐπὶ τῇ τάφρῳ ἑστῶτες· | |
| ὄρνις γάρ σφιν ἐπῆλθε περησέμεναι μεμαῶσιν | 200 |
| ὄρνις γὰρ αὐτοῖς ἐπέπτη περᾷν ὥρμημένοις, | |
| αἰετὸς ὑψιπέτης ἐπ' ἀριστερὰ λαὸν ἐέργων | 201 |
| ἀετὸς ἐν ὕψει πετόμενος ἐπὶ τὰ ἑαυτοῦ ἀριστερὰ τὸν Τρωικὸν λαὸν ἀφορίζων | |
| φοινήεντα δράκοντα φέρων ὀνύχεσσι πέλωρον | 202 |
| φονικὸν (πυρρὸν ᾑμαγμένον) δράκοντα φέρων τοῖς ὄνυξι, μέγιστον, | |
| ζωὸν ἔτ' ἀσπαίροντα, καὶ οὔ πω λήθετο χάρμης, | 203 |
| ζῶντα, ἔτι ὑποκινούμενον, καὶ οὔπω ἐπελανθάνετο τῆς μάχης, | |
| κόψε γὰρ αὐτὸν ἔχοντα κατὰ στῆθος παρὰ δειρὴν | 204 |
| ἔδακε γὰρ καὶ ἔτρωσεν αὐτὸν κατέχοντα παρὰ τὸ στῆθος ἐγγὺς τοῦ λαιμοῦ, | |
| ἰδνωθεὶς ὀπίσω· ὃ δ' ἀπὸ ἕθεν ἧκε χαμᾶζε | 205 |
| πάνυ ἐπικαμφθεὶς εἰς τοὐπίσω· οὗτος δὲ ἀφ᾿ ἑαυτοῦ ἀφῆκεν αὐτὸν ἐπὶ τὴν γῆν | |
| ἀλγήσας ὀδύνῃσι, μέσῳ δ' ἐνὶ κάββαλ' ὁμίλῳ, | 206 |
| ταῖς ἀλγηδόσιν ὀδυνώμενος (ηθεὶς), κατέβαλε δὲ ἐν τῷ μέσῳ τοῦ στρατοῦ· | |
| αὐτὸς δὲ κλάγξας πέτετο πνοιῇς ἀνέμοιο. | 207 |
| αὐτὸς δὲ βοήσας ἐπέτετο τῷ πνέοντι ἀνέμῳ δοὺς ἑαυτόν· | |
| Τρῶες δ' ἐρρίγησαν ὅπως ἴδον αἰόλον ὄφιν | 208 |
| Τρῷες δὲ ἐφοβήθησαν ὡς ἐθεάσαντο τὸν ποικίλον καὶ πολύστικτον ὄφιν | |
| κείμενον ἐν μέσσοισι Διὸς τέρας αἰγιόχοιο. | 209 |
| κείμενον ἐν τῷ μέσῳ, σημεῖον τοῦ τὴν αἰγίδα φοροῦντος Διός. | |
| δὴ τότε Πουλυδάμας θρασὺν Ἕκτορα εἶπε παραστάς· | 210 |
| τότε τοίνυν ὁ Πολυδάμας παραγενόμενος εἶπε πρὸς τὸν θρασὺν Ἕκτορα· | |
| Ἕκτορ ἀεὶ μέν πώς μοι ἐπιπλήσσεις ἀγορῇσιν | 211 |
| ὦ Ἕκτορ, πάντοτε μέν μοι ἐπιτιμᾷς ἐν ταῖς δημηγορίαις | |
| ἐσθλὰ φραζομένῳ, ἐπεὶ οὐδὲ μὲν οὐδὲ ἔοικε | 212 |
| χρηστὰ νοοῦντι, οὐδὲ γὰρ πρέπει | |
| δῆμον ἐόντα παρὲξ ἀγορευέμεν, οὔτ' ἐνὶ βουλῇ | 213 |
| δημότην ὄντα παραλογιστικῶς καὶ ἔξω τοῦ δέοντος δημηγορεῖν, οὔτ᾽ ἐν βουλῇ, | |
| οὔτέ ποτ' ἐν πολέμῳ, σὸν δὲ κράτος αἰὲν ἀέξειν· | 214 |
| οὔτέ ποτε ἐν πολέμῳ, τὸ σὸν δὲ κράτος ἀεὶ αὔξειν. | |
| νῦν αὖτ' ἐξερέω ὥς μοι δοκεῖ εἶναι ἄριστα. | 215 |
| νῦν δ᾽ ἂν καταλέξω καθάπερ μοι δοκεῖ εἶναι κράτιστα· | |
| μὴ ἴομεν Δαναοῖσι μαχησόμενοι περὶ νηῶν. | 216 |
| μὴ πορευθῶμεν πολεμήσοντες τοῖς Ἕλλησιν περὶ τῶν νεῶν, | |
| ὧδε γὰρ ἐκτελέεσθαι ὀΐομαι, εἰ ἐτεόν γε | 217 |
| οὕτω γὰρ οἶμαι συντελεσθῆναι, εἰ κατ᾽ ἀλήθειαν | |
| Τρωσὶν ὅδ' ὄρνις ἦλθε περησέμεναι μεμαῶσιν | 218 |
| οὗτος ὁ ὄρνις ἐπέπτη τοῖς Τρῳσὶ περᾷν παρωρμημένοις | |
| αἰετὸς ὑψιπέτης ἐπ' ἀριστερὰ λαὸν ἐέργων | 219 |
| ὁ εἰς ὕψος πετόμενος ἀετός, ἐπὶ τὰ ἑαυτοῦ ἀριστερὰ τὸν Τρωικὸν λαὸν ἀφορίζων | |
| φοινήεντα δράκοντα φέρων ὀνύχεσσι πέλωρον | 220 |
| αἵματι πεφοινιγμένον δράκοντα φέρων τοῖς ὄνυξιν μέγιστον | |
| ζωόν· ἄφαρ δ' ἀφέηκε πάρος φίλα οἰκί' ἱκέσθαι, | 221 |
| ζῶντα, ταχέως δὲ ἀφῆκεν αὐτὸν πρὶν ἀφικέσθαι εἰς τὰ προσφιλῆ οἰκήματα, | |
| οὐδ' ἐτέλεσσε φέρων δόμεναι τεκέεσσιν ἑοῖσιν. | 222 |
| οὐδὲ λαβὼν ἤνεγκε δοῦναι τοῖς ἑαυτοῦ τέκνοις· | |
| ὣς ἡμεῖς, εἴ πέρ τε πύλας καὶ τεῖχος Ἀχαιῶν | 223 |
| οὕτως ἡμεῖς, εἴπερ τὰς πύλας καὶ τὸ τεῖχος τῶν Ἑλλήνων | |
| ῥηξόμεθα σθένεϊ μεγάλῳ, εἴξωσι δ' Ἀχαιοί, | 224 |
| διαρρήξομεν καὶ καθαιρήσομεν δυνάμει μεγάλῃ, ὑποχωρήσουσι δὲ οἱ Ἕλληνες, | |
| οὐ κόσμῳ παρὰ ναῦφιν ἐλευσόμεθ' αὐτὰ κέλευθα· | 225 |
| οὐ κατὰ τὸ δέον ἐκ τῶν νεῶν πορευσόμεθα τὰς αὐτὰς ὁδούς, | |
| πολλοὺς γὰρ Τρώων καταλείψομεν, οὕς κεν Ἀχαιοὶ | 226 |
| πολλοὺς γὰρ τῶν Τρῴων ἀποβαλοῦμεν, οὓς ἂν οἱ Ἕλληνες | |
| χαλκῷ δῃώσωσιν ἀμυνόμενοι περὶ νηῶν. | 227 |
| σιδήρῳ ἀποκτείνωσι (ἀφανίσωσι) μαχόμενοι περὶ τῶν νεῶν· | |
| ὧδέ χ' ὑποκρίναιτο θεοπρόπος, ὃς σάφα θυμῷ | 228 |
| οὕτως ἐξηγεῖτο (ήσατο) ὁ μάντις, ὃς σαφῶς ἐν τῇ ψυχῇ | |
| εἰδείη τεράων καί οἱ πειθοίατο λαοί. | 229 |
| ἠπίστατο τὰ σημεῖα, καὶ οἱ λαοὶ ἐπείθοντο αὐτῷ. | |
| τὸν δ' ἄρ' ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ· | 230 |
| πρὸς τοῦτον δὲ δεινῶς ὑποβλεψάμενος εἶπεν ὁ ῥᾳδίως τὴν περικεφαλαίων κινῶν Ἕκτωρ· | |
| Πουλυδάμα, σὺ μὲν οὐκ ἔτ' ἐμοὶ φίλα ταῦτ' ἀγορεύεις· | 231 |
| ὦ Πολυδάμα, σὺ μὲν οὐκέτι ἐμοὶ προσφιλῆ ταῦτα λέγεις· | |
| οἶσθα καὶ ἄλλον μῦθον ἀμείνονα τοῦδε νοῆσαι. | 232 |
| οἶδάς που καὶ ἄλλον λόγον βελτίονα τούτου λογίσασθαι; | |
| εἰ δ' ἐτεὸν δὴ τοῦτον ἀπὸ σπουδῆς ἀγορεύεις, | 233 |
| εἰ δὲ κατ᾽ ἀλήθειαν τοῦτον ἀπὸ κρίσεως λέγεις, | |
| ἐξ ἄρα δή τοι ἔπειτα θεοὶ φρένας ὤλεσαν αὐτοί, | 234 |
| ἀπώλεσαν ἄρα αὐτοὶ οἱ θεοὶ τὴν διάνοιάν σου, | |
| ὃς κέλεαι Ζηνὸς μὲν ἐριγδούποιο λαθέσθαι | 235 |
| ὃς κελεύεις ἐπιλαθέσθαι με τῶν τοῦ μεγαλοκτύπου Διὸς | |
| βουλέων, ἅς τέ μοι αὐτὸς ὑπέσχετο καὶ κατένευσε· | 236 |
| βουλῶν, ἅς τινας αὐτός μοι ὑπέσχετο καὶ ἐπένευσε. | |
| τύνη δ' οἰωνοῖσι τανυπτερύγεσσι κελεύεις | 237 |
| σὺ δὲ οἰωνοῖς τοῖς ἐκτεταμένας τὰς πτέρυγας ἔχουσι παραγγέλλεις | |
| πείθεσθαι, τῶν οὔ τι μετατρέπομ' οὐδ' ἀλεγίζω | 238 |
| πείθεσθαι, ὧν οὐδαμῶς ἐπιστρέφομαι, οὐδὲ φροντίζω, | |
| εἴτ' ἐπὶ δεξί' ἴωσι πρὸς ἠῶ τ' ἠέλιόν τε, | 239 |
| ἐάν τε ἐπὶ τὰ δεξιὰ πέτωνται πρὸς τὴν ἕω καὶ τὸν ἥλιον, | |
| εἴτ' ἐπ' ἀριστερὰ τοί γε ποτὶ ζόφον ἠερόεντα. | 240 |
| ἤτοι τὰ ἀνατολικά μέρη, ἐάν τε ἐπὶ τὰ ἀριστερὰ πρὸς τὰς σκοτεινὰς δυσμάς· | |
| ἡμεῖς δὲ μεγάλοιο Διὸς πειθώμεθα βουλῇ, | 241 |
| ἡμεῖς δὲ τῇ τοῦ μεγάλου Διὸς βουλῇ ὑπακούωμεν, | |
| ὃς πᾶσι θνητοῖσι καὶ ἀθανάτοισιν ἀνάσσει. | 242 |
| ὃς πάντων τῶν θνητῶν καὶ τῶν ἀθανάτων βασιλεύει· | |
| εἷς οἰωνὸς ἄριστος ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης. | 243 |
| εἷς μόνον ἄριστος οἰωνός ἐστιν ὁ ὑπὲρ τῆς πατρίδος κελεύων ἀγωνίζεσθαί τε καὶ μάχεσθαι. | |
| τίπτε σὺ δείδοικας πόλεμον καὶ δηϊοτῆτα; | 244 |
| τίποτε σὺ φοβῇ τὸν πόλεμον καὶ τὴν μάχην; | |
| εἴ περ γάρ τ' ἄλλοι γε περὶ κτεινώμεθα πάντες | 245 |
| καὶ γὰρ ἂν οἱ ἄλλοι πάντες ἀναιρεθῶμεν | |
| νηυσὶν ἐπ' Ἀργείων, σοὶ δ' οὐ δέος ἔστ' ἀπολέσθαι· | 246 |
| ἐπὶ ταῖς ναυσὶ τῶν Ἑλλήνων, σοί γε οὐκ ἔστιν δέος ἀναιρεθῆναι, | |
| οὐ γάρ τοι κραδίη μενεδήϊος οὐδὲ μαχήμων. | 247 |
| οὐ γάρ σοι καρδία μένουσα ἐν τοῖς πολέμοις, οὐδὲ μάχεσθαι πεφυκυῖα· | |
| εἰ δὲ σὺ δηϊοτῆτος ἀφέξεαι, ἠέ τιν' ἄλλον | 248 |
| εἰ δὲ σὺ ἀποστήσῃ τῆς μάχης, ἤ τινα ἄλλον | |
| παρφάμενος ἐπέεσσιν ἀποτρέψεις πολέμοιο, | 249 |
| παραπείσας λόγοις, ἀποστήσεις τοῦ πολέμου, | |
| αὐτίκ' ἐμῷ ὑπὸ δουρὶ τυπεὶς ἀπὸ θυμὸν ὀλέσσεις. | 250 |
| εὐθέως πληγεὶς ὑπὸ τοῦ ἐμοῦ δόρατος ἀπολέσεις τὴν ψυχήν. | |
| ὣς ἄρα φωνήσας ἡγήσατο, τοὶ δ' ἅμ' ἕποντο | 251 |
| οὕτω δὴ εἰπὼν προωδοποίει, οὗτοι δὲ συνείποντο | |
| ἠχῇ θεσπεσίῃ· ἐπὶ δὲ Ζεὺς τερπικέραυνος | 252 |
| σὺν βοῇ ἀρρήτῳ. Ζεὺς δὲ ὁ τοὺς ἐναντίους κεραυνῷ τρέπων | |
| ὦρσεν ἀπ' Ἰδαίων ὀρέων ἀνέμοιο θύελλαν, | 253 |
| ἐπήγειρεν ἀπὸ τῶν ἀκρωρείων τῆς Ἴδης συστροφὴν μεγάλην ἀνέμου, | |
| ἥ ῥ' ἰθὺς νηῶν κονίην φέρεν· αὐτὰρ Ἀχαιῶν | 254 |
| ἥτις δὴ εὐθὺ τῶν νεῶν κονιορτὸν ἔφερε, τὸν τῶν Ἑλλήνων δὲ | |
| θέλγε νόον, Τρωσὶν δὲ καὶ Ἕκτορι κῦδος ὄπαζε. | 255 |
| νοῦν ἠπάτα καὶ ἔβλαπτε, τοῖς Τρῳσὶ δὲ καὶ τῷ Ἕκτορι δόξαν παρείχετο. | |
| τοῦ περ δὴ τεράεσσι πεποιθότες ἠδὲ βίηφι | 256 |
| τούτου δὴ τοῖς σημείοις θαρροῦντες καὶ τῇ ἰσχύϊ, | |
| ῥήγνυσθαι μέγα τεῖχος Ἀχαιῶν πειρήτιζον. | 257 |
| ῥῆξαι καὶ καθελεῖν τὸ μέγα τεῖχος τῶν Ἑλλήνων διάπειραν ἐποιοῦντο. | |
| κρόσσας μὲν πύργων ἔρυον, καὶ ἔρειπον ἐπάλξεις, | 258 |
| τὰς κλίμακας μὲν οὖν ἐπὶ τοὺς πύργους εἷλκον, καὶ κατέβαλον | |
| στήλας τε προβλῆτας ἐμόχλεον, ἃς ἄρ' Ἀχαιοὶ | 259 |
| τοὺς προμαχῶνας, καὶ τοὺς ὑφεστῶτας προβεβλημένους λίθους διώρυττον, οὓς δὴ οἱ Ἕλληνες | |
| πρώτας ἐν γαίῃ θέσαν ἔμμεναι ἔχματα πύργων. | 260 |
| πρῶτον ἐν τῇ γῇ κατέθηκαν, εἶναι ὑποστηρίγματα τοῦ τείχους. | |
| τὰς οἵ γ' αὐέρυον, ἔλποντο δὲ τεῖχος Ἀχαιῶν | 261 |
| τούτους οὗτοι εἰς τοὐπίσω εἷλκον, ἤλπιζον δὲ τὸ τῶν Ἑλλήνων τεῖχος | |
| ῥήξειν· οὐδέ νύ πω Δαναοὶ χάζοντο κελεύθου, | 262 |
| διαρρήξειν καὶ καθαιρήσειν, οὐδὲ δήπου οἱ Ἕλληνες ἀνεχώρουν τῆς ὁδοῦ καὶ τῆς ὁρμῆς, | |
| ἀλλ' οἵ γε ῥινοῖσι βοῶν φράξαντες ἐπάλξεις | 263 |
| ἀλλ᾽ οὗτοί γε περιφράξαντες τοὺς προμαχῶνας δέρμασι βοῶν, ἤτοι ἀσπίσιν, | |
| βάλλον ἀπ' αὐτάων δηΐους ὑπὸ τεῖχος ἰόντας. | 264 |
| ἔπληττον ἀπ᾿ αὐτῶν τοὺς πολεμίους ἐρχομένους ὑπὸ τὸ τεῖχος. | |
| ἀμφοτέρω δ' Αἴαντε κελευτιόωντ' ἐπὶ πύργων | 265 |
| ἀμφότεροι δὲ οἱ Αἴαντες κελεύοντες ἐπὶ τοῦ τείχους | |
| πάντοσε φοιτήτην μένος ὀτρύνοντες Ἀχαιῶν. | 266 |
| ἐπὶ πᾶν μέρος ἐπορεύοντο, τὴν τῶν Ἑλλήνων προθυμίαν παροξύνοντες, | |
| ἄλλον μειλιχίοις, ἄλλον στερεοῖς ἐπέεσσι | 267 |
| ἄλλον προσηνέσιν ἐκολάκευον, ἄλλον σκληροῖς λόγοις | |
| νείκεον, ὅν τινα πάγχυ μάχης μεθιέντα ἴδοιεν· | 268 |
| ὠνείδιζον, ὅντινα ἂν θεάσαιντο τοῦ πολεμεῖν ἀφιστάμενον, λέγοντες· | |
| ὦ φίλοι Ἀργείων ὅς τ' ἔξοχος ὅς τε μεσήεις | 269 |
| ὦ φίλοι, ὅστις Ἑλλήνων ἔξοχος, καὶ ὅστις μέσος, | |
| ὅς τε χερειότερος, ἐπεὶ οὔ πω πάντες ὁμοῖοι | 270 |
| καὶ ὅστις χείρων ἐστίν, ἐπειδὴ οὐχ ἅπαντες ὅμοιοί εἰσιν | |
| ἀνέρες ἐν πολέμῳ, νῦν ἔπλετο ἔργον ἅπασι· | 271 |
| ἄνδρες ἐν τῷ πολέμῳ, νῦν πάρεστιν ἅπασιν ἔργον, | |
| καὶ δ' αὐτοὶ τόδε που γιγνώσκετε. μή τις ὀπίσσω | 272 |
| καὶ δὴ καὶ ὑμεῖς τοῦτο πάντες ἐπίστασθε, μηδεὶς εἰς τοὐπίσω | |
| τετράφθω ποτὶ νῆας ὁμοκλητῆρος ἀκούσας, | 273 |
| στραφήτω ἐπὶ τὰς ναῦς τοῦ ἀπειλοῦντος ἀκούων, | |
| ἀλλὰ πρόσω ἵεσθε καὶ ἀλλήλοισι κέλεσθε, | 274 |
| ἀλλ᾽ εἰς τὸ ἔμπροσθεν ὁρμᾶτε, καὶ ἀλλήλοις παρακελεύεσθε, | |
| αἴ κε Ζεὺς δώῃσιν Ὀλύμπιος ἀστεροπητὴς | 275 |
| εἴπως ὁ Ζεὺς δοίη ὁ οὐράνιος ὁ ἀστράπτων | |
| νεῖκος ἀπωσαμένους δηΐους προτὶ ἄστυ δίεσθαι. | 276 |
| τὴν ἐνταῦθα ἔριν ἀποκρούσαντας διώκειν τοὺς πολεμίους ἐπὶ τὴν πόλιν. | |
| ὣς τώ γε προβοῶντε μάχην ὄτρυνον Ἀχαιῶν. | 277 |
| οὕτως οὗτοί γε προφωνοῦντες, τὸν πόλεμον παρώξυνον τῶν Ἑλλήνων· | |
| τῶν δ', ὥς τε νιφάδες χιόνος πίπτωσι θαμειαὶ | 278 |
| τούτων δὲ ὥσπερ αἱ νιφάδες τῆς χιόνος καταφέρονται πυκναί τε | |
| ἤματι χειμερίῳ, ὅτε τ' ὤρετο μητίετα Ζεὺς | 279 |
| καὶ τὸν καιρὸν τοῦ χειμῶνος, ὁπηνίκα ὥρμητο ὁ βουλευτικὸς Ζεὺς | |
| νιφέμεν ἀνθρώποισι πιφαυσκόμενος τὰ ἃ κῆλα· | 280 |
| νίφειν, δεικνύων τοῖς ἀνθρώποις τὰ ἑαυτοῦ βέλη, | |
| κοιμήσας δ' ἀνέμους χέει ἔμπεδον, ὄφρα καλύψῃ | 281 |
| καταπραΰνας δὲ τοὺς ἀνέμους νίφει ἀσφαλῶς καὶ ἀμεταβλήτως ὅπως περικαλύψῃ | |
| ὑψηλῶν ὀρέων κορυφὰς καὶ πρώονας ἄκρους | 282 |
| τῶν μεγάλων ὀρέων τὰς ἀκρωρείας, καὶ τὰ προνενευκότα ἄκρα, | |
| καὶ πεδία λωτοῦντα καὶ ἀνδρῶν πίονα ἔργα, | 283 |
| καὶ τὰ ἀνθοῦντα πεδία, καὶ τὰ λιπαρὰ καὶ ἐπικερδῆ ἔργα τῶν ἀνδρῶν, | |
| καί τ' ἐφ' ἁλὸς πολιῆς κέχυται λιμέσιν τε καὶ ἀκταῖς, | 284 |
| καὶ ἐπὶ τοῖς τῆς λευκῆς θαλάσσης λιμέσι, καὶ ταῖς ἀκταῖς κέχυται ἡ χιών· | |
| κῦμα δέ μιν προσπλάζον ἐρύκεται· ἄλλά τε πάντα | 285 |
| τὸ κῦμα δὲ προσρηγνύμενον αὐτῇ κωλύεται τῆς ὁρμῆς, καὶ τὰ ἀλλὰ πάντα | |
| εἴλυται καθύπερθ', ὅτ' ἐπιβρίσῃ Διὸς ὄμβρος· | 286 |
| ἐπικέκρυπται καὶ κεκάλυπται ἄνωθεν, ἡνίκα ὁ τοῦ Διὸς ὑετὸς λάβρως κάτεισιν (ὁπόταν ὁ τοῦ Διὸς νιφετὸς ἐπέλθῃ). | |
| ὣς τῶν ἀμφοτέρωσε λίθοι πωτῶντο θαμειαί, | 287 |
| οὕτω πρὸς ἑκάτερον μέρος τούτων λίθοι πυκνοὶ ἐπέτοντο, | |
| αἱ μὲν ἄρ' ἐς Τρῶας, αἱ δ' ἐκ Τρώων ἐς Ἀχαιούς, | 288 |
| οἱ μὲν ἐπὶ τοὺς Τρῷας, οἱ δὲ ἐκ τῶν Τρῴων ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας | |
| βαλλομένων· τὸ δὲ τεῖχος ὕπερ πᾶν δοῦπος ὀρώρει. | 289 |
| πεμπόμενοι, ὑπὲρ τὸ τεῖχος δὲ ἅπαν κτύπος ἠγέρθη, | |
| οὐδ' ἄν πω τότε γε Τρῶες καὶ φαίδιμος Ἕκτωρ | 290 |
| οὐδὲ τότε γε οἱ Τρῷες καὶ ὁ λαμπρὸς Ἕκτωρ | |
| τείχεος ἐρρήξαντο πύλας καὶ μακρὸν ὀχῆα, | 291 |
| διέρρηξαν ἂν καὶ καθεῖλον τὰς πύλας τοῦ τείχους, καὶ τὸν μακρὸν μοχλόν, | |
| εἰ μὴ ἄρ' υἱὸν ἑὸν Σαρπηδόνα μητίετα Ζεὺς | 292 |
| εἰ μὴ ἄρα Ζεὺς ὁ βουλευτικὸς Σαρπηδόνα τὸν ἑαυτοῦ υἱὸν | |
| ὦρσεν ἐπ' Ἀργείοισι λέονθ' ὣς βουσὶν ἕλιξιν. | 293 |
| διήγειρεν ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας ὥσπερ λέοντα βουσὶ μέλασι | |
| αὐτίκα δ' ἀσπίδα μὲν πρόσθ' ἔσχετο πάντοσ' ἐΐσην | 294 |
| εὐθέως δὲ τὴν πανταχόθεν ἴσην, ἤτοι κυκλοτερῆ ἀσπίδα ἔμπροσθεν ἐκράτησε | |
| καλὴν χαλκείην ἐξήλατον, ἣν ἄρα χαλκεὺς | 295 |
| τὴν καλήν, τὴν χαλκῆν, τὴν ἔξω χαλκὸν ἔχουσαν, ἣν δὴ ὁ χαλκεὺς ἔξωθεν χαλκῷ | |
| ἤλασεν, ἔντοσθεν δὲ βοείας ῥάψε θαμειὰς | 296 |
| περιεκάλυψεν, ἔνδοθεν δὲ βύρσας ἔρραψε συχνάς, | |
| χρυσείῃς ῥάβδοισι διηνεκέσιν περὶ κύκλον. | 297 |
| χρυσαῖς ῥάβδοις ἐκτεταμέναις ἀπὸ ἴτυος εἰς ἴτυν· | |
| τὴν ἄρ' ὅ γε πρόσθε σχόμενος δύο δοῦρε τινάσσων | 298 |
| ταύτην δὴ οὗτος ἔμπροσθεν κρατήσας δύο δόρατα σείων, | |
| βῆ ῥ' ἴμεν ὥς τε λέων ὀρεσίτροφος, ὅς τ' ἐπιδευὴς | 299 |
| ὥρμησε πορεύεσθαι καθάπερ λέων ἐν ὄρεσι τεθραμμένος, ὅστις ἂν ἐνδεὴς | |
| δηρὸν ἔῃ κρειῶν, κέλεται δέ ἑ θυμὸς ἀγήνωρ | 300 |
| ἐπὶ πολὺ ὑπάρχῃ κρεάτων, προτρέπει δὲ αὐτὸν ἡ ἀνδρεία ψυχή, | |
| μήλων πειρήσοντα καὶ ἐς πυκινὸν δόμον ἐλθεῖν· | 301 |
| καὶ εἰς τὸν πυκνὸν δόμον, ἤτοι τὴν εὖ κατεσκευασμένην ἔπαυλιν ἀφικέσθαι πείραν ληψόμενος τῶν θρεμμάτων· | |
| εἴ περ γάρ χ' εὕρῃσι παρ' αὐτόφι βώτορας ἄνδρας | 302 |
| ἐὰν γὰρ εὕρῃ αὐτόθι ἄνδρας ποιμένας, | |
| σὺν κυσὶ καὶ δούρεσσι φυλάσσοντας περὶ μῆλα, | 303 |
| μετὰ κυνῶν καὶ δοράτων φυλάττοντας περὶ τὰ θρέμματα, | |
| οὔ ῥά τ' ἀπείρητος μέμονε σταθμοῖο δίεσθαι, | 304 |
| οὐ βούλεται ἀναχωρεῖν τῆς ἐπαύλεως, μὴ πρότερον πεῖραν ἑαυτοῦ δοὺς ἢ λαβών, | |
| ἀλλ' ὅ γ' ἄρ' ἢ ἥρπαξε μετάλμενος, ἠὲ καὶ αὐτὸς | 305 |
| ἀλλ᾽ οὗτος δὴ ἢ ἥρπασέ τι ἐπιπηδήσας, ἢ καὶ αὐτὸς | |
| ἔβλητ' ἐν πρώτοισι θοῆς ἀπὸ χειρὸς ἄκοντι· | 306 |
| ἐτρώθη ἐν πρώτοις δόρατι ἀπὸ ταχείας χειρός. | |
| ὥς ῥα τότ' ἀντίθεον Σαρπηδόνα θυμὸς ἀνῆκε | 307 |
| οὕτω δὴ τότε τὸν ἰσόθεον Σαρπηδόνα ἀνέπεισε καὶ παρώρμησεν ἡ ψυχὴ | |
| τεῖχος ἐπαΐξαι διά τε ῥήξασθαι ἐπάλξεις. | 308 |
| ἐπὶ τὸ τεῖχος ὁρμῆσαι, καὶ διαρρῆξαι καὶ καθαιρῆσαι τοὺς προμαχῶνας. | |
| αὐτίκα δὲ Γλαῦκον προσέφη παῖδ' Ἱππολόχοιο· | 309 |
| εὐθέως δὲ πρὸς τὸν Γλαῦκον εἶπε τὸν υἱὸν τοῦ Ἱππολόχου | |
| Γλαῦκε τί ἢ δὴ νῶϊ τετιμήμεσθα μάλιστα | 310 |
| ὦ Γλαῦκε, τί δὴ ἡμεῖς τετιμήμεθα, καὶ δεδοξάσμεθα μάλιστα | |
| ἕδρῃ τε κρέασίν τε ἰδὲ πλείοις δεπάεσσιν | 311 |
| προκαθεδρείᾳ καὶ κρέασι, καὶ ὑπερχειλέσι ποτηρίοις | |
| ἐν Λυκίῃ, πάντες δὲ θεοὺς ὣς εἰσορόωσι, | 312 |
| ἐν τῇ Λυκίᾳ, πάντες δὲ ὥσπερ θεοὺς ἡμᾶς ὁρῶσι, | |
| καὶ τέμενος νεμόμεσθα μέγα Ξάνθοιο παρ' ὄχθας | 313 |
| καὶ τόπον ἐπίλεκτον καρπούμεθα μέγαν παρὰ τὰς ὄχθας τοῦ Ξάνθου ποταμοῦ, | |
| καλὸν φυταλιῆς καὶ ἀρούρης πυροφόροιο; | 314 |
| εὐειδῆ, γῆς δενδροφόρου, καὶ ἀρούρας σιτοφόρου; | |
| τὼ νῦν χρὴ Λυκίοισι μέτα πρώτοισιν ἐόντας | 315 |
| διὰ τοῦτο νῦν δεῖ ἐν τοῖς πρώτοις τῶν Λυκίων ὄντας | |
| ἑστάμεν ἠδὲ μάχης καυστείρης ἀντιβολῆσαι, | 316 |
| ἵστασθαι, καὶ τῆς διαπύρου καὶ καυστικῆς μάχης ἐναντίον ἐλθεῖν, | |
| ὄφρά τις ὧδ' εἴπῃ Λυκίων πύκα θωρηκτάων· | 317 |
| ἵνα τις τῶν ἀσφαλῶς ὡπλισμένων Λυκίων οὕτως εἴπῃ· | |
| οὐ μὰν ἀκλεέες Λυκίην κάτα κοιρανέουσιν | 318 |
| οὐ μὴν ἄδοξοι βασιλεύουσι τῆς Λυκίας | |
| ἡμέτεροι βασιλῆες, ἔδουσί τε πίονα μῆλα | 319 |
| οἱ ἡμέτεροι βασιλεῖς, καὶ λιπαρὰ θρέμματα ἐσθίουσι, | |
| οἶνόν τ' ἔξαιτον μελιηδέα· ἀλλ' ἄρα καὶ ἲς | 320 |
| καὶ οἶνον ἐξαίρετον, ἥδιστον πίνουσιν, ἀλλὰ δὴ καὶ δύναμις αὐτοῖς | |
| ἐσθλή, ἐπεὶ Λυκίοισι μέτα πρώτοισι μάχονται. | 321 |
| ἀγαθὴ καὶ γενναία, ἐπειδὴ ἐν τοῖς πρώτοις τῶν Λυκίων πολεμοῦσιν· | |
| ὦ πέπον εἰ μὲν γὰρ πόλεμον περὶ τόνδε φυγόντε | 322 |
| ὦ προσφιλέστατε, εἰ μὲν δὴ τοῦτον τὸν πόλεμον ἐκφυγόντες, | |
| αἰεὶ δὴ μέλλοιμεν ἀγήρω τ' ἀθανάτω τε | 323 |
| ἀεὶ δὴ μέλλοιμεν καὶ ἀθάνατοι | |
| ἔσσεσθ', οὔτέ κεν αὐτὸς ἐνὶ πρώτοισι μαχοίμην | 324 |
| ἔσεσθαι, οὔτ᾽ ἄν σε πέμποιμι εἰς τὸν τοὺς ἄνδρας δοξάζοντα πόλεμον· | |
| οὔτέ κε σὲ στέλλοιμι μάχην ἐς κυδιάνειραν· | 325 |
| - | |
| νῦν δ' ἔμπης γὰρ κῆρες ἐφεστᾶσιν θανάτοιο | 326 |
| νῦν δέ, καὶ γὰρ μοῖραι θανατηφόροι πάρεισιν, | |
| μυρίαι, ἃς οὐκ ἔστι φυγεῖν βροτὸν οὐδ' ὑπαλύξαι, | 327 |
| ἀναρίθμητοι, ἃς οὐκ ἔστι δυνατὸν ἄνθρωπον θνητὸν ἐκφυγεῖν, οὐδὲ ἐκκλίναι, | |
| ἴομεν ἠέ τῳ εὖχος ὀρέξομεν ἠέ τις ἡμῖν. | 328 |
| ἴωμεν, ἢ καύχημά τινι παρέξομεν, ἤ τις ἡμῖν. | |
| ὣς ἔφατ', οὐδὲ Γλαῦκος ἀπετράπετ' οὐδ' ἀπίθησε· | 329 |
| οὕτως εἶπεν, οὐδὲ Γλαῦκος ἀνεχώρησεν, οὐδὲ ἠπείθησεν. | |
| τὼ δ' ἰθὺς βήτην Λυκίων μέγα ἔθνος ἄγοντε. | 330 |
| οἱ δὲ κατ᾽ εὐθὺ ἐχώρησαν, τὸ μέγα στράτευμα τῶν Λυκίων ἄγοντες. | |
| τοὺς δὲ ἰδὼν ῥίγησ' υἱὸς Πετεῶο Μενεσθεύς· | 331 |
| τούτους δὲ θεασάμενος Μενεσθεὺς ὁ υἱὸς τοῦ Πετεοῦ ἐφοβήθη, | |
| τοῦ γὰρ δὴ πρὸς πύργον ἴσαν κακότητα φέροντες. | 332 |
| πρὸς τὸν πύργον γὰρ αὐτοῦ ἐπορεύοντο χαλεπότητα ἐπιφέροντες· | |
| πάπτηνεν δ' ἀνὰ πύργον Ἀχαιῶν εἴ τιν' ἴδοιτο | 333 |
| περιεβλέψατο δὲ ἀνὰ τὸ τεῖχος τῶν Ἑλλήνων, εἴ τινα θεάσαιτο | |
| ἡγεμόνων, ὅς τίς οἱ ἀρὴν ἑτάροισιν ἀμύναι· | 334 |
| τῶν ἡγεμόνων, ὅστις ἂν αὐτῷ τοῖς φίλοις ἀποσοβήσειε τὴν βλάβην· | |
| ἐς δ' ἐνόησ' Αἴαντε δύω πολέμου ἀκορήτω | 335 |
| ἐθεάσατο δὲ τοὺς δύο Αἴαντας τοὺς ἀκορέστους πολέμου | |
| ἑσταότας, Τεῦκρόν τε νέον κλισίηθεν ἰόντα | 336 |
| ἑστῶτας, καὶ Τεῦκρον ἐγγὺς αὐτῶν νεωστὶ ἐκ τῆς σκηνῆς | |
| ἐγγύθεν· ἀλλ' οὔ πώς οἱ ἔην βώσαντι γεγωνεῖν· | 337 |
| ἐρχόμενον, ἀλλ᾽ οὐδαμῶς ἦν αὐτῷ δυνατὸν φωνήσαντι ἐξάκουστον βοῆσαι, | |
| τόσσος γὰρ κτύπος ἦεν, ἀϋτὴ δ' οὐρανὸν ἷκε, | 338 |
| τοσοῦτος γὰρ κτύπος ἦν, ἡ βοὴ δὲ εἰς τὸν οὐρανὸν ἀφικνεῖτο | |
| βαλλομένων σακέων τε καὶ ἱπποκόμων τρυφαλειῶν | 339 |
| πληττομένων τῶν ἀσπίδων, καὶ τῶν ἱππείαις θριξὶν κοσμουμένων περικεφαλαιῶν | |
| καὶ πυλέων· πᾶσαι γὰρ ἐπώχατο, τοὶ δὲ κατ' αὐτὰς | 340 |
| καὶ τῶν πυλῶν, πάσαις γὰρ ὁ ὀρεὺς ἐπέκειτο, οὗτοι δὲ παρ᾽ αὐτὰς | |
| ἱστάμενοι πειρῶντο βίῃ ῥήξαντες ἐσελθεῖν. | 341 |
| ἑστῶτες ἐμηχανῶντο βιαίως διαρρήξαντες καὶ καθαιρήσαντες εἰσελθεῖν. | |
| αἶψα δ' ἐπ' Αἴαντα προΐει κήρυκα Θοώτην· | 342 |
| ταχέως δὲ πρὸς τὸν Αἴαντα ἔπεμπε Θοώτην τὸν κήρυκα, λέγων· | |
| ἔρχεο δῖε Θοῶτα, θέων Αἴαντα κάλεσσον, | 343 |
| ὦ ἐνδοξότατε Θοῶτα πορεύου τρέχων, κάλεσον τὸν Αἴαντα, | |
| ἀμφοτέρω μὲν μᾶλλον· ὃ γάρ κ' ὄχ' ἄριστον ἁπάντων | 344 |
| ἀμφοτέρους μὲν μάλιστα, τοῦτο γὰρ ἂν ἄριστον πάντων | |
| εἴη, ἐπεὶ τάχα τῇδε τετεύξεται αἰπὺς ὄλεθρος. | 345 |
| εἴη, ἐπειδὴ ταχέως ἐνταῦθα γενήσεται μεγάλη (ὀλεθρία) φθορά· | |
| ὧδε γὰρ ἔβρισαν Λυκίων ἀγοί, οἳ τὸ πάρος περ | 346 |
| οὕτω γὰρ βαρέως ἐπῆλθον οἱ τῶν Λυκίων ἀρχηγοί, οἳ καὶ τὸ πρῶτον | |
| ζαχρηεῖς τελέθουσι κατὰ κρατερὰς ὑσμίνας. | 347 |
| βαρέως ἐμπίπτοντες ἡμῖν ἦσαν κατὰ τὰς ἰσχυρὰς μάχας· | |
| εἰ δέ σφιν καὶ κεῖθι πόνος καὶ νεῖκος ὄρωρεν, | 348 |
| εἰ δὲ αὐτοῖς κἀκεῖ κάματος καὶ ἔρις ἠγέρθη, | |
| ἀλλά περ οἶος ἴτω Τελαμώνιος ἄλκιμος Αἴας, | 349 |
| ἀλλὰ γε μόνος ἐλθέτω ὁ τοῦ Τελαμῶνος ἰσχυρὸς Αἴας, | |
| καί οἱ Τεῦκρος ἅμα σπέσθω τόξων ἐῢ εἰδώς. | 350 |
| καὶ Τεῦκρος αὐτῷ συνεπέσθω ὁ τῆς τοξικῆς ἐπιστήμων. | |
| ὣς ἔφατ', οὐδ' ἄρα οἱ κῆρυξ ἀπίθησεν ἀκούσας, | 351 |
| οὕτως εἶπεν. οὐκ ἠπείθησε δὲ αὐτῷ ὁ κῆρυξ ἀκούσας, | |
| βῆ δὲ θέειν παρὰ τεῖχος Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων, | 352 |
| ὥρμησε δὲ τρέχειν ἐπὶ τὸ τεῖχος τῶν σιδηροθωράκων Ἑλλήνων, | |
| στῆ δὲ παρ' Αἰάντεσσι κιών, εἶθαρ δὲ προσηύδα· | 353 |
| ἔστη δὲ παρὰ τοῖς Αἴασι πορευθείς, εὐθέως δὲ πρὸς αὐτοὺς ἔλεγεν· | |
| Αἴαντ' Ἀργείων ἡγήτορε χαλκοχιτώνων | 354 |
| ὦ Αἴαντες ἡγεμόνες τῶν σιδηροθωράκων Ἑλλήνων, | |
| ἠνώγει Πετεῶο διοτρεφέος φίλος υἱὸς | 355 |
| ὁ ἀγαπητὸς υἱὸς τοῦ ἐνδοξότατα τεθραμμένου Πετεοῦ ἐκέλευσεν | |
| κεῖσ' ἴμεν, ὄφρα πόνοιο μίνυνθά περ ἀντιάσητον | 356 |
| ἰέναι ἐκεῖσε, ὅπως καμάτου ἐπ' ὀλίγον μετάσχητε, | |
| ἀμφοτέρω μὲν μᾶλλον· ὃ γάρ κ' ὄχ' ἄριστον ἁπάντων | 357 |
| μάλιστα μὲν ἀμφοτέρους, τοῦτο γὰρ ἂν ἄριστον ἁπάντων | |
| εἴη, ἐπεὶ τάχα κεῖθι τετεύξεται αἰπὺς ὄλεθρος· | 358 |
| εἴη, ἐπειδὴ ταχέως ἐκεῖ γενήσεται φθορὰ ἀφανιστική, | |
| ὧδε γὰρ ἔβρισαν Λυκίων ἀγοί, οἳ τὸ πάρος περ | 359 |
| οὕτω γὰρ βαρέως ἐπῆλθον οἱ τῶν Λυκίων ἀρχηγοί, οἳ καὶ πρότερον | |
| ζαχρηεῖς τελέθουσι κατὰ κρατερὰς ὑσμίνας. | 360 |
| πάνυ ἐπικείμενοι ἡμῖν ἦσαν κατὰ τὰς ἰσχυρὰς μάχας· | |
| εἰ δὲ καὶ ἐνθάδε περ πόλεμος καὶ νεῖκος ὄρωρεν, | 361 |
| εἰ δὲ καὶ ἐνταῦθα πόλεμος καὶ ἔρις ἠγέρθη, | |
| ἀλλά περ οἶος ἴτω Τελαμώνιος ἄλκιμος Αἴας, | 362 |
| ἀλλ᾽ ἄγε μόνος πορευθήτω ὁ τοῦ Τελαμῶνος ἰσχυρὸς Αἴας, | |
| καί οἱ Τεῦκρος ἅμα σπέσθω τόξων ἐῢ εἰδώς. | 363 |
| καὶ Τεῦκρος αὐτῷ συνεπέσθω ὁ τὴν τοξικὴν καλῶς ἐπιστάμενος· | |
| ὣς ἔφατ', οὐδ' ἀπίθησε μέγας Τελαμώνιος Αἴας. | 364 |
| οὕτως εἶπεν· οὐδὲ ἠπείθησεν ὁ τοῦ Τελαμῶνος μέγας Αἴας, | |
| αὐτίκ' Ὀϊλιάδην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· | 365 |
| εὐθέως δὲ πρὸς τὸν υἱὸν τοῦ Ὀϊλέως λόγους ταχεῖς ἔλεγεν οὕτω· | |
| Αἶαν σφῶϊ μὲν αὖθι, σὺ καὶ κρατερὸς Λυκομήδης, | 366 |
| ὦ Αἶαν, ὑμεῖς μὲν ἐνταῦθα, σὺ καὶ ὁ ἰσχυρὸς Λυκομήδης | |
| ἑσταότες Δαναοὺς ὀτρύνετον ἶφι μάχεσθαι· | 367 |
| ἱστάμενοι προτρέπετε τοὺς Ἕλληνας πολεμεῖν ἰσχυρῶς, | |
| αὐτὰρ ἐγὼ κεῖσ' εἶμι καὶ ἀντιόω πολέμοιο· | 368 |
| ἐγὼ δὲ πορεύσομαι ἐκεῖσε καὶ τῆς μάχης μεθέξω, | |
| αἶψα δ' ἐλεύσομαι αὖτις, ἐπὴν εὖ τοῖς ἐπαμύνω. | 369 |
| ταχέως δὲ πάλιν ἐπανελεύσομαι, ἐπειδὰν καλῶς τούτοις ἐπικουρήσω. | |
| ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη Τελαμώνιος Αἴας, | 370 |
| οὕτω δὴ εἰπὼν ἀπῆλθεν ὁ τοῦ Τελαμῶνος Αἴας, | |
| καί οἱ Τεῦκρος ἅμ' ᾖε κασίγνητος καὶ ὄπατρος· | 371 |
| καὶ Τεῦκρος ἅμα αὐτῷ ἐπορεύετο ὁ ἀδελφὸς καὶ ὁμοπάτριος· | |
| τοῖς δ' ἅμα Πανδίων Τεύκρου φέρε καμπύλα τόξα. | 372 |
| ἅμα δὲ τούτοις ὁ Πανδίων ἐκόμιζε τὰ ἐπικαμπῆ τόξα τοῦ Τεύκρου· | |
| εὖτε Μενεσθῆος μεγαθύμου πύργον ἵκοντο | 373 |
| ὁπηνίκα δὲ εἰς τὸν πύργον ἀφίκοντο τοῦ μεγαλοψύχου Μενεσθέως, | |
| τείχεος ἐντὸς ἰόντες, ἐπειγομένοισι δ' ἵκοντο, | 374 |
| ἔνδοθεν τοῦ τείχους πορευόμενοι, πιεζομένοις δὲ παρεγένοντο, | |
| οἳ δ' ἐπ' ἐπάλξεις βαῖνον ἐρεμνῇ λαίλαπι ἶσοι | 375 |
| οὗτοι τοὺς προμαχῶνας ἀνέβαινον συστροφῇ μεγάλῃ ἀνέμου σκοτεινῇ ὅμοιοι, | |
| ἴφθιμοι Λυκίων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες· | 376 |
| οἱ ἰσχυροὶ ἡγεμόνες τῶν Λυκίων καὶ βασιλεῖς· | |
| σὺν δ' ἐβάλοντο μάχεσθαι ἐναντίον, ὦρτο δ' ἀϋτή. | 377 |
| συνελθόντες δὲ ἤρξαντο πολεμεῖν ἐξ ἐναντίας, ἠγέρθη δὲ βοή. | |
| Αἴας δὲ πρῶτος Τελαμώνιος ἄνδρα κατέκτα | 378 |
| Αἴας δὲ πρῶτος ὁ Τελαμῶνος ἀπέκτεινεν ἄνδρα φίλον | |
| Σαρπήδοντος ἑταῖρον Ἐπικλῆα μεγάθυμον | 379 |
| τοῦ Σαρπηδῶνος τὸν μεγαλόψυχον Ἐπικλέα, | |
| μαρμάρῳ ὀκριόεντι βαλών, ὅ ῥα τείχεος ἐντὸς | 380 |
| μαρμάρῳ τραχεῖ πλήξας, ὃς δὴ ἔνδον τοῦ τείχους | |
| κεῖτο μέγας παρ' ἔπαλξιν ὑπέρτατος· οὐδέ κέ μιν ῥέα | 381 |
| ἔκειτο μέγας, παρὰ τὸν προμαχῶνα ὑπερμεγέθης, οὐδ᾽ ἂν αὐτὸν ῥᾳδίως | |
| χείρεσσ' ἀμφοτέρῃς ἔχοι ἀνὴρ οὐδὲ μάλ' ἡβῶν, | 382 |
| κατέχοι ἀνὴρ ἀμφοτέραις ταῖς χερσίν, οὐδὲ πάνυ ἀκμάζων, | |
| οἷοι νῦν βροτοί εἰσ'· ὃ δ' ἄρ' ὑψόθεν ἔμβαλ' ἀείρας, | 383 |
| ὁποῖοι νυνὶ ἄνθρωποί εἰσιν· οὗτος δὲ μετεωρίσας τὴν χεῖρα ἐξ ὕψους ἐνέβαλε, | |
| θλάσσε δὲ τετράφαλον κυνέην, σὺν δ' ὀστέ' ἄραξε | 384 |
| συνέτριψε δὲ τὴν τέσσαρας φαλὰς ἤτοι ἐξοχὰς ἔχουσαν περικεφαλαίαν, συνήραξεν δὲ καὶ συνέθραυσε τὰ ὀστᾶ | |
| πάντ' ἄμυδις κεφαλῆς· ὃ δ' ἄρ' ἀρνευτῆρι ἐοικὼς | 385 |
| πάντα ὁμοῦ τῆς κεφαλῆς· οὗτος δὲ κυβιστῇ ὅμοιος | |
| κάππεσ' ἀφ' ὑψηλοῦ πύργου, λίπε δ' ὀστέα θυμός. | 386 |
| κατέπεσεν ἀπὸ τοῦ ὑψηλοῦ πύργου, κατέλιπε δὲ τὰ ὀστᾶ αὐτοῦ ἡ ψυχή. | |
| Τεῦκρος δὲ Γλαῦκον κρατερὸν παῖδ' Ἱππολόχοιο | 387 |
| ὁ Τεῦκρος δὲ Γλαῦκον τὸν ἰσχυρὸν υἱὸν τοῦ Ἱππολόχου | |
| ἰῷ ἐπεσσύμενον βάλε τείχεος ὑψηλοῖο, | 388 |
| ὀϊστῷ ἔτρωσεν ἐφορμῶντα ἀπὸ τοῦ (ἐπὶ τὸ) ὑψελοῦ(ὸν) τείχους(˜ ος), | |
| ᾗ ῥ' ἴδε γυμνωθέντα βραχίονα, παῦσε δὲ χάρμης. | 389 |
| ἔνθα δὴ ἐθεάσατο τὸν βραχίονα αὐτοῦ γυμνόν, ἀπέπαυσε δὲ αὐτὸν τῆς μάχης, | |
| ἂψ δ' ἀπὸ τείχεος ἆλτο λαθών, ἵνα μή τις Ἀχαιῶν | 390 |
| ὀπίσω δὲ ἀπὸ τοῦ τείχους ἐπήδησε λεληθότως, ἵνα μηδεὶς τῶν Ἑλλήνων | |
| βλήμενον ἀθρήσειε καὶ εὐχετόῳτ' ἐπέεσσι. | 391 |
| τετρωμένον θεάσαιτο, καὶ ἐπικαυχῶτο λόγοις· | |
| Σαρπήδοντι δ' ἄχος γένετο Γλαύκου ἀπιόντος | 392 |
| τῷ Σαρπηδόνι δὲ λύπη ἐγένετο ἀναχωροῦντος τοῦ Γλαύκου, | |
| αὐτίκ' ἐπεί τ' ἐνόησεν· ὅμως δ' οὐ λήθετο χάρμης, | 393 |
| ἐπεὶ εὐθέως ἐθεάσατο, τῆς μάχης μέντοι οὐκ ἐπελανθάνετο, | |
| ἀλλ' ὅ γε Θεστορίδην Ἀλκμάονα δουρὶ τυχήσας | 394 |
| ἀλλ᾽ οὗτος Ἀλκμάονα τὸν υἱὸν τοῦ Θέστορος δόρατι ἐπιτειχὼν | |
| νύξ', ἐκ δ' ἔσπασεν ἔγχος· ὃ δ' ἑσπόμενος πέσε δουρὶ | 395 |
| ἔτρωσεν, ἐξέσπασε δὲ τὸ δόρυ, αὐτὸς δὲ ἑπόμενος τῷ δόρατι κατέπεσεν | |
| πρηνής, ἀμφὶ δέ οἱ βράχε τεύχεα ποικίλα χαλκῷ, | 396 |
| ἐπὶ πρόσωπον, ἐψόφησαν δὲ περὶ αὐτὸν τὰ σιδήρῳ ποικίλως κατεσκευασμένα ὅπλα· | |
| Σαρπηδὼν δ' ἄρ' ἔπαλξιν ἑλὼν χερσὶ στιβαρῇσιν | 397 |
| ὁ Σαρπηδὼν δὲ τοῦ προμαχῶνος δραξάμενος ταῖς στιβαραῖς καὶ ἰσχυραῖς χερσὶν | |
| ἕλχ', ἣ δ' ἕσπετο πᾶσα διαμπερές, αὐτὰρ ὕπερθε | 398 |
| εἷλκεν, αὐτὸς δὲ ἅπας δι᾿ὅλου ἠκολούθει, ἄνωθεν δὲ | |
| τεῖχος ἐγυμνώθη, πολέεσσι δὲ θῆκε κέλευθον. | 399 |
| τὸ τεῖχος ἀπεφράχθη, πολλοῖς δὲ ὁδὸν ἐποίησε. | |
| τὸν δ' Αἴας καὶ Τεῦκρος ὁμαρτήσανθ' ὃ μὲν ἰῷ | 400 |
| τοῦτον δὲ Αἴας καὶ Τεῦκρος συντυχόντες, ὁ μὲν ὀϊστῷ | |
| βεβλήκει τελαμῶνα περὶ στήθεσσι φαεινὸν | 401 |
| ἔτρωσε κατὰ τὸν περὶ τὸ στῆθος λαμπρὸν ἀναφορέα | |
| ἀσπίδος ἀμφιβρότης· ἀλλὰ Ζεὺς κῆρας ἄμυνε | 402 |
| τῆς περικαλυπτούσης ἄνδρα ἀσπίδος, ἀλλά γε ὁ Ζεὺς ἀπεσόβησε τὰς θανατηφόρους μοίρας | |
| παιδὸς ἑοῦ, μὴ νηυσὶν ἔπι πρύμνῃσι δαμείη· | 403 |
| τοῦ ἑαυτοῦ υἱοῦ, ἵνα μὴ ἀναιρεθείη ἐπὶ ταῖς πρύμναις τῶν νεῶν. | |
| Αἴας δ' ἀσπίδα νύξεν ἐπάλμενος, οὐδὲ διὰ πρὸ | 404 |
| ὁ Αἴας δὲ ἐπιπηδήσας ἔπληξε κατὰ τὴν ἀσπίδα, οὐδ᾽ εἰς τὸ πρόσω | |
| ἤλυθεν ἐγχείη, στυφέλιξε δέ μιν μεμαῶτα. | 405 |
| διῆλθε τὸ δόρυ, συνετάραξε δὲ αὐτὸν προθύμως ἐφορμῶντα· | |
| χώρησεν δ' ἄρα τυτθὸν ἐπάλξιος· οὐδ' ὅ γε πάμπαν | 406 |
| ἀνεχώρησε δ᾽ οὖν μικρὸν τοῦ προμαχῶνος, οὐ δέ γε παντελῶς | |
| χάζετ', ἐπεί οἱ θυμὸς ἐέλπετο κῦδος ἀρέσθαι. | 407 |
| ἀνέκαμπτεν, ἐπειδὴ αὐτῷ ἡ ψυχὴ ἐπεθύμει δόξαν κομίσασθαι· | |
| κέκλετο δ' ἀντιθέοισιν ἑλιξάμενος Λυκίοισιν· | 408 |
| συστραφεὶς δὲ παρεκελεύετο τοῖς ἰσοθέοις Λυκίοις λέγων· | |
| ὦ Λύκιοι τί τ' ἄρ' ὧδε μεθίετε θούριδος ἀλκῆς; | 409 |
| ὦ Λύκιοι, τί δὴ οὕτως ἀποβάλλεσθε τὴν πολεμικὴν δύναμιν; | |
| ἀργαλέον δέ μοί ἐστι καὶ ἰφθίμῳ περ ἐόντι | 410 |
| χαλεπὸν δέ μοι ὑπάρχει, καίπερ ὄντι ἰσχυρῷ καὶ γενναίῳ, | |
| μούνῳ ῥηξαμένῳ θέσθαι παρὰ νηυσὶ κέλευθον· | 411 |
| μόνῳ διαρρηξαμένῳ καὶ καθελόντι, ποιήσασθαι ὁδὸν παρὰ τὰς ναῦς· | |
| ἀλλ' ἐφομαρτεῖτε· πλεόνων δέ τι ἔργον ἄμεινον. | 412 |
| ἀλλὰ συνέπεσθε, τῶν πλειόνων δὲ ἡ πρᾶξις βελτίων ἐστίν. | |
| ὣς ἔφαθ', οἳ δὲ ἄνακτος ὑποδείσαντες ὁμοκλὴν | 413 |
| οὕτως εἶπεν· οὗτοι δὲ φοβηθέντες τὴν τοῦ βασιλέως ἀπειλήν, | |
| μᾶλλον ἐπέβρισαν βουληφόρον ἀμφὶ ἄνακτα. | 414 |
| μᾶλλον ἐπετέθησαν περὶ τὸν γνωμοδότην βασιλέα. | |
| Ἀργεῖοι δ' ἑτέρωθεν ἐκαρτύναντο φάλαγγας | 415 |
| οἱ Ἕλληνες δὲ ἀφ' ἑτέρου μέρους ἐνεδυνάμωσαν τὰς τάξεις | |
| τείχεος ἔντοσθεν, μέγα δέ σφισι φαίνετο ἔργον· | 416 |
| ἔνδοθεν τοῦ τείχους, μέγα δὲ ἔργον αὐτοῖς ἀνεφαίνετο, | |
| οὔτε γὰρ ἴφθιμοι Λύκιοι Δαναῶν ἐδύναντο | 417 |
| οὔτε γὰρ οἱ ἰσχυροί Λύκιοι ἐδύναντο τὸ τῶν Ἑλλήνων | |
| τεῖχος ῥηξάμενοι θέσθαι παρὰ νηυσὶ κέλευθον, | 418 |
| τεῖχος καθελόντες ποιήσασθαι ὁδὸν παρὰ τὰς ναῦς, | |
| οὔτέ ποτ' αἰχμηταὶ Δαναοὶ Λυκίους ἐδύναντο | 419 |
| οὔτέ ποτε οἱ πολεμισταὶ Ἕλληνες ἐδύναντο τοὺς Λυκίους | |
| τείχεος ἂψ ὤσασθαι, ἐπεὶ τὰ πρῶτα πέλασθεν. | 420 |
| ἀπώσασθαι ἐκ τοῦ τείχους ὀπίσω, ἐπειδὴ τὴν ἀρχὴν προσήγγισαν. | |
| ἀλλ' ὥς τ' ἀμφ' οὔροισι δύ' ἀνέρε δηριάασθον | 421 |
| ἀλλὰ ὥσπερ περὶ τῶν ὅρων δύο ἄνδρες ἐρίζουσι, | |
| μέτρ' ἐν χερσὶν ἔχοντες ἐπιξύνῳ ἐν ἀρούρῃ, | 422 |
| κατέχοντες ἐν ταῖς χερσὶ τοὺς γεωμετρικοὺς καλάμους, ἐν ἀρούρᾳ κοινοὺς τοὺς ὅρους ἐχούσῃ, | |
| ὥ τ' ὀλίγῳ ἐνὶ χώρῳ ἐρίζητον περὶ ἴσης, | 423 |
| οἵτινες ἐν ὀλίγῳ τόπῳ διαφέρονται περὶ τοῦ ἴσου· | |
| ὣς ἄρα τοὺς διέεργον ἐπάλξιες· οἳ δ' ὑπὲρ αὐτέων | 424 |
| οὕτω δὴ τούτους διεχώριζον οἱ προμαχῶνες· οὗτοι δὲ ὑπεράνω αὐτῶν | |
| δῄουν ἀλλήλων ἀμφὶ στήθεσσι βοείας | 425 |
| συνέθλαζον περὶ τὰ στήθη ἀλλήλων τὰς ἐκ βοείων δερμάτων | |
| ἀσπίδας εὐκύκλους λαισήϊά τε πτερόεντα. | 426 |
| κατεσκευασμένας τὰς εὐπεριφερεῖς ἀσπίδας, καὶ τὰ κοῦφα, καὶ τῇ λαιᾷ πάλλεσθαι δυνάμενα ἀσπιδίσκια· | |
| πολλοὶ δ' οὐτάζοντο κατὰ χρόα νηλέϊ χαλκῷ, | 427 |
| πολλοὶ δὲ ἐτιτρώσκοντο κατά τὸ σῶμα σιδήρῳ ἀνηλεεῖ καὶ ἀπηνεῖ, | |
| ἠμὲν ὅτεῳ στρεφθέντι μετάφρενα γυμνωθείη | 428 |
| καὶ ᾧτινι τῶν πολεμούντων στραφέντι τὰ μετάφρενα ἐγυμνοῦντο, | |
| μαρναμένων, πολλοὶ δὲ διαμπερὲς ἀσπίδος αὐτῆς. | 429 |
| πολλοὶ δὲ καὶ τελείως δι᾿ αὐτῆς τῆς ἀσπίδος. | |
| πάντῃ δὴ πύργοι καὶ ἐπάλξιες αἵματι φωτῶν | 430 |
| πανταχοῦ τοίνυν οἱ πύργοι καὶ οἱ προμαχῶνες αἵματι ἀνδρῶν | |
| ἐρράδατ' ἀμφοτέρωθεν ἀπὸ Τρώων καὶ Ἀχαιῶν. | 431 |
| ἐρρασμένοι (ἐρρανισμένοι) ἦσαν ἑκατέρωθεν ἀπὸ τῶν Τρῴων καὶ τῶν Ἑλλήνων· | |
| ἀλλ' οὐδ' ὧς ἐδύναντο φόβον ποιῆσαι Ἀχαιῶν, | 432 |
| ἀλλ᾽ οὐδὲ οὕτως ἐδύναντο ποιῆσαι φυγὴν τῶν Ἑλλήνων, | |
| ἀλλ' ἔχον ὥς τε τάλαντα γυνὴ χερνῆτις ἀληθής, | 433 |
| ἀλλ᾽ οὕτως εἶχον, ὥσπερ τὰς πλάστιγγας ἡ γυνὴ ἡ τῇ ἀληθείᾳ χερνῆτις, | |
| ἥ τε σταθμὸν ἔχουσα καὶ εἴριον ἀμφὶς ἀνέλκει | 434 |
| ἤτοι ἡ χερσὶ τὰ πρὸς τὸ ζῆν ποριζομένη, ἥτις ζυγὸν κρατοῦσα, καὶ τὸ ἔριον ἑκατέρωθεν ἀνέλκει | |
| ἰσάζουσ', ἵνα παισὶν ἀεικέα μισθὸν ἄρηται· | 435 |
| ἰσάζουσα, ὅπως λάβῃ παρὰ τῶν παίδων μισθὸν ἀπρεπῆ. | |
| ὣς μὲν τῶν ἐπὶ ἶσα μάχη τέτατο πτόλεμός τε, | 436 |
| οὕτως δὴ τούτων κατ᾽ ἴσον ἡ μάχη καὶ ὁ πόλεμος ἐξετάθη, | |
| πρίν γ' ὅτε δὴ Ζεὺς κῦδος ὑπέρτερον Ἕκτορι δῶκε | 437 |
| πρὶν ἢ ἔδωκεν ὁ Ζεὺς δόξαν μεγίστην Ἕκτορι | |
| Πριαμίδῃ, ὃς πρῶτος ἐσήλατο τεῖχος Ἀχαιῶν. | 438 |
| τῷ υἱῷ τοῦ Πριάμου, ὅστις πρῶτον πηδήσας, εἰσῆλθε τὸ τεῖχος τῶν Ἑλλήνων, | |
| ἤϋσεν δὲ διαπρύσιον Τρώεσσι γεγωνώς· | 439 |
| ἐφώνησε δὲ ἐξακούστως τοῖς Τρῳσὶ φωνῶν· | |
| ὄρνυσθ' ἱππόδαμοι Τρῶες, ῥήγνυσθε δὲ τεῖχος | 440 |
| διεγείρεσθε, ὦ Τρῷες ἱππικοί, καθαιρεῖτε δὲ τὸ τεῖχος | |
| Ἀργείων καὶ νηυσὶν ἐνίετε θεσπιδαὲς πῦρ. | 441 |
| τῶν Ἑλλήνων, καὶ ταῖς ναυσὶν ἐμβάλλετε πῦρ καῖον θείως. | |
| ὣς φάτ' ἐποτρύνων, οἳ δ' οὔασι πάντες ἄκουον, | 442 |
| οὕτως εἶπε παροξύνων αὐτούς· οὗτοι δὲ πάντες τοῖς ὠσὶν ἤκουον· | |
| ἴθυσαν δ' ἐπὶ τεῖχος ἀολλέες· οἳ μὲν ἔπειτα | 443 |
| ὥρμησαν δὲ κατ᾽ εὐθὺ ἐπὶ τὸ τεῖχος ἀθρόοι· οὗτοι μὲν οὖν | |
| κροσσάων ἐπέβαινον ἀκαχμένα δούρατ' ἔχοντες, | 444 |
| ἐπέβαινον τῶν κλιμάκων, δόρατα ἠκονημένα κατέχοντες. | |
| Ἕκτωρ δ' ἁρπάξας λᾶαν φέρεν, ὅς ῥα πυλάων | 445 |
| ὁ Ἕκτωρ δὲ συντόμως καὶ ἰσχυρῶς λαβὼν λίθον ἔφερεν, ὃς δὴ τῶν πυλῶν | |
| ἑστήκει πρόσθε πρυμνὸς παχύς, αὐτὰρ ὕπερθεν | 446 |
| ἔμπροσθεν ἔκειτο, τὰ μὲν κάτω παχύς, τὰ ἄνω δὲ | |
| ὀξὺς ἔην· τὸν δ' οὔ κε δύ' ἀνέρε δήμου ἀρίστω | 447 |
| ὀξὺς (λεπτὸς) ἦν· τοῦτον δὲ οὐκ ἂν δύο ἄνδρες ἄριστοι τοῦ δήμου | |
| ῥηϊδίως ἐπ' ἄμαξαν ἀπ' οὔδεος ὀχλίσσειαν, | 448 |
| ῥᾳδίως ἀπὸ τοῦ ἐδάφους εἰς ἅμαξαν παρακινήσειαν, | |
| οἷοι νῦν βροτοί εἰσ'· ὃ δέ μιν ῥέα πάλλε καὶ οἶος. | 449 |
| οἷοι νῦν ἄνθρωποί εἰσιν, οὗτος δὲ ῥᾳδίως αὐτὸν ἐκίνει καὶ μόνος· | |
| τόν οἱ ἐλαφρὸν ἔθηκε Κρόνου πάϊς ἀγκυλομήτεω. | 450 |
| τοῦτον αὐτῷ κοῦφον ἐποίησεν ὁ υἱὸς τοῦ Κρόνου τοῦ σκολιοβούλου, | |
| ὡς δ' ὅτε ποιμὴν ῥεῖα φέρει πόκον ἄρσενος οἰὸς | 451 |
| ὥσπερ δὲ ἡνίκα ὁ ποιμὴν ῥᾳδίως φέρει συνδεδεμένα ἔρια ἄρσενος προβάτου | |
| χειρὶ λαβὼν ἑτέρῃ, ὀλίγον τέ μιν ἄχθος ἐπείγει, | 452 |
| τῇ ἑτέρᾳ χειρὶ κρατήσας, καὶ ὀλίγον βάρος αὐτὸν ἐπείγει καὶ πιέζει· | |
| ὣς Ἕκτωρ ἰθὺς σανίδων φέρε λᾶαν ἀείρας, | 453 |
| οὕτως ὁ Ἕκτωρ εὐθὺ τῶν σανίδων ἔφερε τὸν λίθον μετεωρίσας, | |
| αἵ ῥα πύλας εἴρυντο πύκα στιβαρῶς ἀραρυίας | 454 |
| αἳ δὴ τὰς πύλας (θύρας) ἐφύλασσον τὰς ἀσφαλῶς (ἐπιμελῶς) καὶ ἰσχυρῶς ἡρμοσμένας, | |
| δικλίδας ὑψηλάς· δοιοὶ δ' ἔντοσθεν ὀχῆες | 455 |
| τὰς διπλῶς κλινομένας, τὰς ὑψηλάς. δύο δὲ ἔνδοθεν μοχλοὶ | |
| εἶχον ἐπημοιβοί, μία δὲ κληῒς ἐπαρήρει. | 456 |
| συνεῖχον εἰς μέσον συνάπτοντες, μία δὲ κλεῖς ἐφήρμοστο· | |
| στῆ δὲ μάλ' ἐγγὺς ἰών, καὶ ἐρεισάμενος βάλε μέσσας | 457 |
| ἔστη δὲ πάνυ πλησίον παραγενόμενος, καὶ στηριχθεὶς ἔτυψε κατὰ τὸ μέσον, | |
| εὖ διαβάς, ἵνα μή οἱ ἀφαυρότερον βέλος εἴη, | 458 |
| καλῶς τῇ βάσει ἐπερεισάμενος, ὅπως μὴ ἀσθενέστερον αὐτῷ εἴη τὸ βαλλόμενον· | |
| ῥῆξε δ' ἀπ' ἀμφοτέρους θαιρούς· πέσε δὲ λίθος εἴσω | 459 |
| συνέτριψε δὲ ἀμφοτέρους τοὺς στρόφιγγας, ἔπεσε δὲ ὁ λίθος ἐντὸς | |
| βριθοσύνῃ, μέγα δ' ἀμφὶ πύλαι μύκον, οὐδ' ἄρ' ὀχῆες | 460 |
| μετὰ βάρους, μεγάλως δὲ αἱ θύραι ἐψόφησαν· οὐδὲ οἱ μοχλοὶ | |
| ἐσχεθέτην, σανίδες δὲ διέτμαγεν ἄλλυδις ἄλλη | 461 |
| συνέσχον, αἱ σανίδες δὲ διεχωρίσθησαν ἄλλοσε ἄλλη | |
| λᾶος ὑπὸ ῥιπῆς· ὃ δ' ἄρ' ἔσθορε φαίδιμος Ἕκτωρ | 462 |
| ὑπὸ τῆς τοῦ λίθου βολῆς, Ἕκτωρ δὲ ὁ λαμπρὸς εἰσεπήδησεν | |
| νυκτὶ θοῇ ἀτάλαντος ὑπώπια· λάμπε δὲ χαλκῷ | 463 |
| ὅμοιος τῇ ταχεῖᾳ νυκτὶ κατὰ τὴν ὄψιν, περιέλαμπε δὲ τοῖς ὅπλοις | |
| σμερδαλέῳ, τὸν ἕεστο περὶ χροΐ, δοιὰ δὲ χερσὶ | 464 |
| τοῖς καταπληκτικοῖς, ἃ ἐνδεδυμένος ἦν περὶ τὸ σῶμα, δύο δὲ ἐν ταῖς χερσὶ | |
| δοῦρ' ἔχεν· οὔ κέν τίς μιν ἐρύκακεν ἀντιβολήσας | 465 |
| δόρατα εἶχεν· οὐδεὶς ἂν αὐτὸν ἐκώλυσεν ἀπαντήσας, | |
| νόσφι θεῶν ὅτ' ἐσᾶλτο πύλας· πυρὶ δ' ὄσσε δεδήει. | 466 |
| ἔξω τῶν θεῶν· ὅτε πηδήσας εἰσῆλθε, τὰς πύλας, πυρὶ δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς διεκέκαυτο, | |
| κέκλετο δὲ Τρώεσσιν ἑλιξάμενος καθ' ὅμιλον | 467 |
| παρεκελεύετο δὲ τοῖς Τρῳσὶ συστραφεὶς κατὰ τὸν στρατόν, | |
| τεῖχος ὑπερβαίνειν· τοὶ δ' ὀτρύνοντι πίθοντο. | 468 |
| ἀναβαίνειν τὸ τεῖχος, οἱ δὲ παροξύνοντι ὑπήκουον· | |
| αὐτίκα δ' οἳ μὲν τεῖχος ὑπέρβασαν, οἳ δὲ κατ' αὐτὰς | 469 |
| εὐθέως δὲ ἄλλοι μὲν τὸ τεῖχος ὑπερανέβησαν, ἄλλοι δὲ δι᾽ αὐτῶν | |
| ποιητὰς ἐσέχυντο πύλας· Δαναοὶ δὲ φόβηθεν | 470 |
| τῶν κατεσκευασμένων πυλῶν εἰσέρρευσαν· οἱ Ἕλληνες δὲ ἔφυγον | |
| νῆας ἀνὰ γλαφυράς, ὅμαδος δ' ἀλίαστος ἐτύχθη. | 471 |
| ἐπὶ τὰς κοίλας ναῦς, βοὴ δὲ καὶ θόρυβος ἄφυκτος ἐγένετο. | |