.jpg){kind=logo}
.jpg)
Homeric text & Koine Greek paraphrase by Theodorus Gaza
| ἄλλοι μὲν παρὰ νηυσὶν ἀριστῆες Παναχαιῶν | 001 |
| οἱ μὲν ἄλλοι παρὰ ταῖς ναυσὶν ἀριστεῖς πάντων τῶν Ἑλλήνων | |
| εὗδον παννύχιοι μαλακῷ δεδμημένοι ὕπνῳ· | 002 |
| ὕπνωττον δι᾽ ὅλης (τῷ πλείστῳ μέρει) τῆς νυκτός, κατεχόμενοι τῷ πάντα μαλάσσοντι ὕπνῳ· | |
| ἀλλ' οὐκ Ἀτρεΐδην Ἀγαμέμνονα ποιμένα λαῶν | 003 |
| ἀλλ᾽ οὐκ Ἀγαμέμνονα τὸν υἱὸν τοῦ Ἀτρέως τὸν βασιλέα τοῦ στρατοῦ | |
| ὕπνος ἔχε γλυκερὸς πολλὰ φρεσὶν ὁρμαίνοντα. | 004 |
| ὕπνος κατεῖχε γλυκύς, πολλὰ φροντίζοντα ἐν τῷ λογιστικῷ. | |
| ὡς δ' ὅτ' ἂν ἀστράπτῃ πόσις Ἥρης ἠϋκόμοιο | 005 |
| ὥσπερ δὲ ὅταν ἀστράπτῃ ὁ ἀνὴρ τῆς καλλικόμου Ἥρας, | |
| τεύχων ἢ πολὺν ὄμβρον ἀθέσφατον ἠὲ χάλαζαν | 006 |
| κατασκευάζων ἢ μέγαν ὑετόν, ἢ χάλαζαν ὑπερβάλλουσαν, | |
| ἢ νιφετόν, ὅτε πέρ τε χιὼν ἐπάλυνεν ἀρούρας, | 007 |
| ἢ νιφετόν, ὁπηνίκα ἡ χιὼν ἐπέπασσε τὴν γῆν, | |
| ἠέ ποθι πτολέμοιο μέγα στόμα πευκεδανοῖο, | 008 |
| ἢ μέγα που στόμα πολέμου πικροῦ· | |
| ὣς πυκίν' ἐν στήθεσσιν ἀνεστενάχιζ' Ἀγαμέμνων | 009 |
| οὕτω πυκνῶς ἐν τῷ στήθει ἀνεστέναζεν ὁ Ἀγαμέμνων | |
| νειόθεν ἐκ κραδίης, τρομέοντο δέ οἱ φρένες ἐντός. | 010 |
| κάτωθεν ἐκ τῆς καρδίας, ἔτρεμε δὲ αὐτῷ ἐντὸς τὸ ὑπὸ τῷ ἥπατι κείμενον διάφραγμα τοῦ στήθους. | |
| ἤτοι ὅτ' ἐς πεδίον τὸ Τρωϊκὸν ἀθρήσειε, | 011 |
| ὅτε μὲν εἰς τὴν Τρωϊκὴν πεδιάδα ἐθεᾶτο, | |
| θαύμαζεν πυρὰ πολλὰ τὰ καίετο Ἰλιόθι πρὸ | 012 |
| ἐθαύμαζε τὰς πολλὰς πυρκαϊάς, αἳ ἐκαίοντο ἔμπροσθεν τῆς Ἰλίου, | |
| αὐλῶν συρίγγων τ' ἐνοπὴν ὅμαδόν τ' ἀνθρώπων. | 013 |
| καὶ τὴν βοὴν τῶν αὐλῶν καὶ τῶν συρίγγων, καὶ τὸν θόρυβον τῶν ἀνθρώπων· | |
| αὐτὰρ ὅτ' ἐς νῆάς τε ἴδοι καὶ λαὸν Ἀχαιῶν, | 014 |
| ὅτε δὲ ἀπέβλεπεν εἰς τὰς ναῦς καὶ τὸν στρατὸν τῶν Ἑλλήνων, | |
| πολλὰς ἐκ κεφαλῆς προθελύμνους ἕλκετο χαίτας | 015 |
| πολλὰς τρίχας προρρίζους ἐκ τῆς κεφαλῆς ἕλκων ἀπέσπα | |
| ὑψόθ' ἐόντι Διί, μέγα δ' ἔστενε κυδάλιμον κῆρ. | 016 |
| τῷ ἐν ὕψει ὄντι Διί, μεγάλως δὲ ἀνέστενε κατὰ τὴν ἔνδοξον ψυχήν. | |
| ἥδε δέ οἱ κατὰ θυμὸν ἀρίστη φαίνετο βουλὴ | 017 |
| αὕτη δὲ αὐτῷ κατὰ τὸν ἐπιλογισμὸν ἀρίστη ἐδόκει βουλή, | |
| Νέστορ' ἔπι πρῶτον Νηλήϊον ἐλθέμεν ἀνδρῶν, | 018 |
| ἐλθεῖν ἐπὶ τὸν Νέστορα τὸν υἱὸν τοῦ Νηλέως πρῶτον τῶν ἄλλων ἀνδρῶν, | |
| εἴ τινά οἱ σὺν μῆτιν ἀμύμονα τεκτήναιτο, | 019 |
| εἴ τινα σὺν αὐτῷ βουλὴν βελτίονα μηχανήσαιτο, | |
| ἥ τις ἀλεξίκακος πᾶσιν Δαναοῖσι γένοιτο. | 020 |
| ἥτις βοήθεια ἐπὶ τοῖς δεινοῖς γένοιτο πᾶσι τοῖς Ἕλλησιν. | |
| ὀρθωθεὶς δ' ἔνδυνε περὶ στήθεσσι χιτῶνα, | 021 |
| ἀναστὰς δὲ ἐνέδυσε περὶ τὸ στῆθος τὸν χιτῶνα, | |
| ποσσὶ δ' ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα, | 022 |
| τοῖς ποσὶ δὲ τοῖς εὐτραφέσιν ὑπεδήσατο τὰ χρήσιμα ὑποδήματα, | |
| ἀμφὶ δ' ἔπειτα δαφοινὸν ἑέσσατο δέρμα λέοντος | 023 |
| μετὰ ταῦτα δὲ περιεβάλετο δέρμα πυρρὸν λέοντος | |
| αἴθωνος μεγάλοιο ποδηνεκές, εἵλετο δ' ἔγχος. | 024 |
| θερμοῦ τὴν φύσιν, μεγάλου, μέχρι τῶν ποδῶν διῆκον, ἔλαβε δὲ καὶ τὸ ξίφος. | |
| ὣς δ' αὔτως Μενέλαον ἔχε τρόμος· οὐδὲ γὰρ αὐτῷ | 025 |
| ὡσαύτως δὲ καὶ τὸν Μενέλαον κατεῖχε τρόμος, οὐδὲ γὰρ αὐτῷ | |
| ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισιν ἐφίζανε· μή τι πάθοιεν | 026 |
| ὕπνος ἐπεκάθιζε τοῖς ὀφθαλμοῖς, δεδιὼς μή τι πάθωσιν | |
| Ἀργεῖοι, τοὶ δὴ ἕθεν εἵνεκα πουλὺν ἐφ' ὑγρὴν | 027 |
| οἱ Ἕλληνες, οἳ δὴ ἕνεκα αὐτοῦ διὰ πολλῆς θαλάσσης | |
| ἤλυθον ἐς Τροίην πόλεμον θρασὺν ὁρμαίνοντες. | 028 |
| ἀφίκοντο εἰς τὴν Τροίαν, πόλεμον θρασὺν δι᾿ ὁρμῆς ἔχοντες. | |
| παρδαλέῃ μὲν πρῶτα μετάφρενον εὐρὺ κάλυψε | 029 |
| πρῶτον μὲν οὖν δορᾷ παρδάλεως ποικίλῃ περιεκάλυψε | |
| ποικίλῃ, αὐτὰρ ἐπὶ στεφάνην κεφαλῆφιν ἀείρας | 030 |
| τὸ πλατὺ αὐτοῦ μετάφρενον στεφάνην δὲ σιδηρᾶν (εἶδος περικεφαλαίας) ἆρας τῇ κεφαλῇ | |
| θήκατο χαλκείην, δόρυ δ' εἵλετο χειρὶ παχείῃ. | 031 |
| ἐπέθηκεν, ἔλαβε δὲ δόρυ ἐν τῇ παχείᾳ καὶ ἰσχυρᾷ χειρί· | |
| βῆ δ' ἴμεν ἀνστήσων ὃν ἀδελφεόν, ὃς μέγα πάντων | 032 |
| ὥρμησε δὲ πορεύεσθαι ἀφυπνίσων καὶ ἐγερῶν τὸν ἑαυτοῦ ἀδελφόν, ὃς μεγάλως πάντων | |
| Ἀργείων ἤνασσε, θεὸς δ' ὣς τίετο δήμῳ. | 033 |
| τῶν Ἑλλήνων ἐβασίλευε, καθάπερ δὲ θεὸς ἐτιμᾶτο ἐν τῷ δήμῳ· | |
| τὸν δ' εὗρ' ἀμφ' ὤμοισι τιθήμενον ἔντεα καλὰ | 034 |
| τοῦτον δὲ εὗρε περιτιθέντα τοῖς ὤμοις τὰ καλὰ ὅπλα | |
| νηῒ πάρα πρύμνῃ· τῷ δ' ἀσπάσιος γένετ' ἐλθών. | 035 |
| παρὰ τῇ πρύμνῃ τῆς νεώς· τούτῳ δὲ ἀγαπητὸς καὶ ἥδιστος ἔδοξεν ἀφικόμενος. | |
| τὸν πρότερος προσέειπε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος· | 036 |
| πρὸς τοῦτον δὲ πρότερον εἶπεν ὁ κατὰ πόλεμον ἀγαθὸς Μενέλαος· | |
| τίφθ' οὕτως ἠθεῖε κορύσσεαι; ἦ τιν' ἑταίρων | 037 |
| τίποτε οὕτως, ὦ τίμιε ἀδελφέ, καθοπλίζῃ; ἤ τινα ἀπὸ τῶν φίλων | |
| ὀτρυνέεις Τρώεσσιν ἐπίσκοπον; ἀλλὰ μάλ' αἰνῶς | 038 |
| διεγείρεις τοῖς Τρῳσὶ κατάσκοπον; ἀλλὰ πάνυ χαλεπῶς | |
| δείδω μὴ οὔ τίς τοι ὑπόσχηται τόδε ἔργον | 039 |
| δέδοικα μήποτε οὐδείς σοι ἐπαγγείληται τοῦτο τὸ πρᾶγμα, | |
| ἄνδρας δυσμενέας σκοπιαζέμεν οἶος ἐπελθὼν | 040 |
| μόνος παραγενόμενος κατασκοπεῖν ἄνδρας ἐχθροὺς | |
| νύκτα δι' ἀμβροσίην· μάλα τις θρασυκάρδιος ἔσται. | 041 |
| κατὰ τὴν θείαν νύκτα, πάνυ τις τολμηρὸς ἔσται. | |
| τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων· | 042 |
| πρὸς τοῦτον δὲ ἀποκρινόμενος εἶπεν ὁ βασιλεὺς Ἀγαμέμνων· | |
| χρεὼ βουλῆς ἐμὲ καὶ σὲ διοτρεφὲς ὦ Μενέλαε | 043 |
| χρεία βουλῆς ἐμοὶ καὶ σοί, ὦ ἐνδοξότατε τεθραμμένε Μενέλαε, | |
| κερδαλέης, ἥ τίς κεν ἐρύσσεται ἠδὲ σαώσει | 044 |
| πανούργου, ἥτις ἂν φυλάξοι καὶ σώσοι | |
| Ἀργείους καὶ νῆας, ἐπεὶ Διὸς ἐτράπετο φρήν. | 045 |
| τοὺς Ἕλληνας, καὶ τὰς ναῦς, ἐπειδὴ ἡ τοῦ Διὸς μετεβλήθη διάνοια· | |
| Ἑκτορέοις ἄρα μᾶλλον ἐπὶ φρένα θῆχ' ἱεροῖσιν· | 046 |
| ἐπὶ ταῖς θυσίαις ἄρα τοῦ Ἕκτορος μᾶλλον ἔθηκε τὴν διάνοιαν· | |
| οὐ γάρ πω ἰδόμην, οὐδ' ἔκλυον αὐδήσαντος | 047 |
| οὔπω γὰρ ἴδον, οὐδὲ ἤκουσα λέγοντος, | |
| ἄνδρ' ἕνα τοσσάδε μέρμερ' ἐπ' ἤματι μητίσασθαι, | 048 |
| ἕνα ἄνδρα τοσαῦτα δεινὰ ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ μηχανήσασθαι, | |
| ὅσσ' Ἕκτωρ ἔρρεξε Διῒ φίλος υἷας Ἀχαιῶν | 049 |
| ὅσα Ἕκτωρ ὁ φίλος τοῦ Διὸς εἰργάσατο τοὺς υἱοὺς τῶν Ἑλλήνων | |
| αὔτως, οὔτε θεᾶς υἱὸς φίλος οὔτε θεοῖο. | 050 |
| οὕτως, ὡς ἔχει φύσιν ἀνθρωπίνην, οὔτε θεᾶς ἀγαπητὸς υἱὸς ὤν, οὔτε θεοῦ· | |
| ἔργα δ' ἔρεξ' ὅσα φημὶ μελησέμεν Ἀργείοισι | 051 |
| ἔργα δὲ ἔπραξεν, ὅσα οἴομαι διὰ φροντίδος ἔσεσθαι τοῖς Ἕλλησιν | |
| δηθά τε καὶ δολιχόν· τόσα γὰρ κακὰ μήσατ' Ἀχαιούς. | 052 |
| ἐπὶ πολύ τε καὶ συνεχῶς· τοσαῦτα γὰρ κακὰ τοὺς Ἕλληνας εἰργάσατο. | |
| ἀλλ' ἴθι νῦν Αἴαντα καὶ Ἰδομενῆα κάλεσσον | 053 |
| ἀλλ᾽ ἄγε νῦν (πορεύθητι) κάλεσον τὸν Αἴαντα καὶ τὸν Ἰδομενέα, | |
| ῥίμφα θέων παρὰ νῆας· ἐγὼ δ' ἐπὶ Νέστορα δῖον | 054 |
| ταχέως τρέχων ἐπὶ τὰς ναῦς· ἐγὼ δὲ πρὸς τὸν ἔνδοξον Νέστορα | |
| εἶμι, καὶ ὀτρυνέω ἀνστήμεναι, αἴ κ' ἐθέλῃσιν | 055 |
| πορεύσομαι, καὶ διεγερῶ ἀναστῆναι, ἐὰν βούληται | |
| ἐλθεῖν ἐς φυλάκων ἱερὸν τέλος ἠδ' ἐπιτεῖλαι. | 056 |
| ἀφικέσθαι εἰς τὸ μέγα (θεῖον) τάγμα τῶν φυλάκων, καὶ ἐπιτάξαι· | |
| κείνῳ γάρ κε μάλιστα πιθοίατο· τοῖο γὰρ υἱὸς | 057 |
| ἐκείνου γὰρ ἂν μᾶλλον ἐπακούσαιεν· τούτου γὰρ ὁ υἱὸς | |
| σημαίνει φυλάκεσσι καὶ Ἰδομενῆος ὀπάων | 058 |
| ἄρχει τῶν φυλάκων, καὶ ὁ θεράπων τοῦ Ἰδομενέως | |
| Μηριόνης· τοῖσιν γὰρ ἐπετράπομέν γε μάλιστα. | 059 |
| ὁ Μηριόνης· τούτοις γὰρ ἐπετρέψαμεν τὸ τοιοῦτο μάλιστα. | |
| τὸν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος· | 060 |
| πρὸς τοῦτον δὲ μετὰ ταῦτα ἀπεκρίνατο ὁ κατὰ πόλεμον ἀγαθὸς Μενέλαος· | |
| πῶς γάρ μοι μύθῳ ἐπιτέλλεαι ἠδὲ κελεύεις; | 061 |
| πῶς δή μοι λέγων ἐπιτάττεις, καὶ ἐντέλλῃ; | |
| αὖθι μένω μετὰ τοῖσι δεδεγμένος εἰς ὅ κεν ἔλθῃς, | 062 |
| βούλει ὅπως ἐκεῖ ἐν τοῖς φύλαξι μένω μετ᾿ αὐτῶν, προσδεχόμενος ἕως ἂν ἀφίκῃ, | |
| ἦε θέω μετὰ σ' αὖτις, ἐπὴν εὖ τοῖς ἐπιτείλω; | 063 |
| ἢ ὅπως τρέχω ὕστερον κατόπιν σοῦ, ἐπειδὰν αὐτοῖς ἐπιτάξω; | |
| τὸν δ' αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων, | 064 |
| πρὸς τοῦτον δὲ εἶπεν ὁ βασιλεὺς τῶν ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων. | |
| αὖθι μένειν, μή πως ἀβροτάξομεν ἀλλήλοιιν | 065 |
| ἐκεῖ μένειν, μήπως ἁμαρτάνωμεν ἀλλήλων | |
| ἐρχομένω· πολλαὶ γὰρ ἀνὰ στρατόν εἰσι κέλευθοι. | 066 |
| ἐρχόμενοι· πολλαὶ γὰρ ὁδοί εἰσιν ἀνὰ τὸν στρατόν, | |
| φθέγγεο δ' ᾗ κεν ἴῃσθα καὶ ἐγρήγορθαι ἄνωχθι | 067 |
| φθέγγου δὲ καὶ φώνει, ὅπου ἂν πορευθῇς, καὶ γρηγορεῖν ἐπίταττε, | |
| πατρόθεν ἐκ γενεῆς ὀνομάζων ἄνδρα ἕκαστον | 068 |
| ἐκ πατρὸς καὶ τοῦ γένους καλῶν ἕκαστον ἄνδρα, | |
| πάντας κυδαίνων· μηδὲ μεγαλίζεο θυμῷ, | 069 |
| πάντας τιμῶν καὶ δοξάζων, μηδὲ μεγαλαύχου ἐν τῇ ψυχῇ, | |
| ἀλλὰ καὶ αὐτοί περ πονεώμεθα· ὧδέ που ἄμμι | 070 |
| ἀλλὰ καὶ ἡμεῖς κοπιῶμεν· οὕτω που ἡμῖν | |
| Ζεὺς ἐπὶ γιγνομένοισιν ἵει κακότητα βαρεῖαν. | 071 |
| ὁ Ζεὺς τοῖς μεταγενεστέροις παρέχεται ταλαιπωρίαν χαλεπήν. | |
| ὣς εἰπὼν ἀπέπεμπεν ἀδελφεὸν εὖ ἐπιτείλας· | 072 |
| οὕτως εἰπών, ἀπέπεμψε τὸν ἀδελφὸν καλῶς ἐπιτάξας· | |
| αὐτὰρ ὃ βῆ ῥ' ἰέναι μετὰ Νέστορα ποιμένα λαῶν· | 073 |
| οὕτως δὲ ὥρμησε πορεύεσθαι ἐπὶ τὸν Νέστορα τὸν βασιλέα τοῦ λαοῦ· | |
| τὸν δ' εὗρεν παρά τε κλισίῃ καὶ νηῒ μελαίνῃ | 074 |
| τοῦτον δὲ εὗρε παρὰ τῇ σκηνῇ, καὶ τῇ μελαίνῃ νηὶ | |
| εὐνῇ ἔνι μαλακῇ· παρὰ δ' ἔντεα ποικίλ' ἔκειτο | 075 |
| ἐν τῇ μαλακῇ κοίτῃ, παρέκειντο δ ' αὐτῷ τὰ ποικίλα ὅπλα, | |
| ἀσπὶς καὶ δύο δοῦρε φαεινή τε τρυφάλεια. | 076 |
| ἡ ἀσπίς, καὶ τὰ δύο δόρατα, καὶ ἡ λαμπρὰ περικεφαλαία, | |
| πὰρ δὲ ζωστὴρ κεῖτο παναίολος, ᾧ ῥ' ὁ γεραιὸς | 077 |
| παρέκειτο δὲ καὶ ἡ ποικιλωτάτη θωρακίτις ζώνη, ᾗ δὴ ὁ γέρων | |
| ζώννυθ' ὅτ' ἐς πόλεμον φθισήνορα θωρήσσοιτο | 078 |
| ἐζώννυτο, ὅτε εἰς τὸν ἀνδροκτόνον πόλεμον καθωπλίζετο | |
| λαὸν ἄγων, ἐπεὶ οὐ μὲν ἐπέτρεπε γήραϊ λυγρῷ. | 079 |
| ἄγων τὸν στρατόν· ἐπειδὴ οὐχ ὑπεχώρει τῷ χαλεπῷ γήρᾳ· | |
| ὀρθωθεὶς δ' ἄρ' ἐπ' ἀγκῶνος κεφαλὴν ἐπαείρας | 080 |
| ἀνορθωθεὶς δ᾽ οὖν ἐπὶ τοῦ ἀγκῶνος, τὴν κεφαλὴν ἀνατείνας, | |
| Ἀτρεΐδην προσέειπε καὶ ἐξερεείνετο μύθῳ· | 081 |
| εἶπε πρὸς τὸν υἱὸν τοῦ Ἀτρέως, καὶ ἐξηρώτησε λόγῳ· | |
| τίς δ' οὗτος κατὰ νῆας ἀνὰ στρατὸν ἔρχεαι οἶος | 082 |
| τίς οὗτος πορεύῃ μόνος κατὰ τὰς ναῦς ἀνὰ τὸν στρατὸν | |
| νύκτα δι' ὀρφναίην, ὅτε θ' εὕδουσι βροτοὶ ἄλλοι, | 083 |
| κατὰ τὴν σκοτεινὴν νύκτα, ὁπηνίκα οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι ὑπνώττουσιν; | |
| ἠέ τιν' οὐρήων διζήμενος, ἤ τιν' ἑταίρων; | 084 |
| ἤ τινα τῶν ἡμιόνων ζητῶν, ἤ τινα τῶν φίλων; | |
| φθέγγεο, μηδ' ἀκέων ἐπ' ἔμ' ἔρχεο· τίπτε δέ σε χρεώ; | 085 |
| φώνει· μὴ δὲ σιγῶν ἔρχου πρὸς ἐμέ· τίς δέ σοι χρεία; | |
| τὸν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων· | 086 |
| πρὸς τοῦτον δὲ μετὰ ταῦτα ἀπεκρίνατο ὁ βασιλεὺς τῶν ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων· | |
| ὦ Νέστορ Νηληϊάδη μέγα κῦδος Ἀχαιῶν | 087 |
| ὦ Νέστορ υἱὲ τοῦ Νηλέως, μεγάλη δόξα τῶν Ἑλλήνων, | |
| γνώσεαι Ἀτρεΐδην Ἀγαμέμνονα, τὸν περὶ πάντων | 088 |
| γνώσῃ Ἀγαμέμνονα τὸν υἱὸν τοῦ Ἀτρέως, ὃν ὑπὲρ πάντας | |
| Ζεὺς ἐνέηκε πόνοισι διαμπερὲς εἰς ὅ κ' ἀϋτμὴ | 089 |
| ὁ Ζεὺς εἰς πόνους ἐνέβαλε παντελῶς, ἕως ἂν ἡ ἀναπνοὴ | |
| ἐν στήθεσσι μένῃ καί μοι φίλα γούνατ' ὀρώρῃ. | 090 |
| ἐν τῷ στήθει μένῃ, καὶ τὰ ἀγαπητά μοι γόνατα κινῶνται· | |
| πλάζομαι ὧδ' ἐπεὶ οὔ μοι ἐπ' ὄμμασι νήδυμος ὕπνος | 091 |
| πλανῶμαι οὕτως, ἐπειδὴ οὔ μοι ἐπὶ τοῖς ὀφθαλμοῖς ὕπνος δυσέκδυτος | |
| ἱζάνει, ἀλλὰ μέλει πόλεμος καὶ κήδε' Ἀχαιῶν. | 092 |
| καθίζει, ἀλλὰ διὰ φροντίδος ἐστὶν ὁ πόλεμος, καὶ αἱ θλίψεις τῶν Ἑλλήνων· | |
| αἰνῶς γὰρ Δαναῶν περιδείδια, οὐδέ μοι ἦτορ | 093 |
| δέδοικα γὰρ χαλεπῶς περὶ τῶν Ἑλλήνων, οὐδέ μοι ἡ ψυχὴ | |
| ἔμπεδον, ἀλλ' ἀλαλύκτημαι, κραδίη δέ μοι ἔξω | 094 |
| καθέστηκεν, ἀλλὰ πλανῶμαι κατὰ τὴν γνώμην, καὶ τεθορύβημαι, ἡ καρδία δέ μοι ἔξω | |
| στηθέων ἐκθρῴσκει, τρομέει δ' ὑπὸ φαίδιμα γυῖα. | 095 |
| τοῦ στήθους ἐκπηδᾷ, ὑποτρέμουσι δὲ τὰ λαμπρὰ μέλη. | |
| ἀλλ' εἴ τι δραίνεις, ἐπεὶ οὐδὲ σέ γ' ὕπνος ἱκάνει, | 096 |
| ἀλλ᾽ εἴ τι δραστικῶς ἔχεις, ἐπειδὴ οὐ δὲ σέ γε ὕπνος καταλαμβάνει, | |
| δεῦρ' ἐς τοὺς φύλακας καταβήομεν, ὄφρα ἴδωμεν | 097 |
| ἄγε καταβῶμεν πρὸς τοὺς φύλακας, ὅπως ἴδωμεν | |
| μὴ τοὶ μὲν καμάτῳ ἀδηκότες ἠδὲ καὶ ὕπνῳ | 098 |
| μὴ οὗτοι μὲν κόπῳ καὶ ἀγρυπνίᾳ ἀδημονήσαντες | |
| κοιμήσωνται, ἀτὰρ φυλακῆς ἐπὶ πάγχυ λάθωνται. | 099 |
| ὑπνώσωσι, τῆς φυλακῆς δὲ παντελῶς ἐπιλάθωνται· | |
| δυσμενέες δ' ἄνδρες σχεδὸν εἵαται· οὐδέ τι ἴδμεν | 100 |
| ἄνδρες δὲ πολέμιοι ἐγγὺς κάθηνται, οὐδέ τι οἴδαμεν | |
| μή πως καὶ διὰ νύκτα μενοινήσωσι μάχεσθαι. | 101 |
| μήπως καὶ κατὰ τὴν νύκτα προθυμηθήσωνται πολεμεῖν. | |
| τὸν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ· | 102 |
| πρὸς τοῦτον δὲ μετὰ ταῦτα ἀπεκρίνατο ὁ ἀπὸ τῆς Γερήνης ἱππικὸς Νέστωρ· | |
| Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον | 103 |
| ὦ υἱὲ τοῦ Ἀτρέως ἐνδοξότατε βασιλεῦ τῶν ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον, | |
| οὔ θην Ἕκτορι πάντα νοήματα μητίετα Ζεὺς | 104 |
| οὐκέτι τῷ Ἕκτορι πάντα τὰ διανοήματα ὁ βουλευτικὸς Ζεὺς | |
| ἐκτελέει, ὅσα πού νυν ἐέλπεται· ἀλλά μιν οἴω | 105 |
| ἐκτελέσει, ὅσα που νῦν ἐλπίζει, ἀλλ' ὑπολαμβάνω | |
| κήδεσι μοχθήσειν καὶ πλείοσιν, εἴ κεν Ἀχιλλεὺς | 106 |
| αὐτὸν λύπαις ταλαιπωρήσειν, καὶ περισσοτέραις, ἐὰν ὁ Ἀχιλλεὺς | |
| ἐκ χόλου ἀργαλέοιο μεταστρέψῃ φίλον ἦτορ. | 107 |
| ἐκ τῆς λυπηρᾶς καὶ χαλεπῆς ὀργῆς μεθαρμόσῃ τὴν ἀγαπητὴν ψυχήν. | |
| σοὶ δὲ μάλ' ἕψομ' ἐγώ· ποτὶ δ' αὖ καὶ ἐγείρομεν ἄλλους | 108 |
| σοὶ δὲ ἐγὼ πάνυ ἀκολουθήσω· πρὸς δὲ καὶ ἄλλους ἀνιστῶμεν, | |
| ἠμὲν Τυδεΐδην δουρὶ κλυτὸν ἠδ' Ὀδυσῆα | 109 |
| τόν τε υἱὸν τοῦ Τυδέως τὸν κατὰ πολὺ ἔνδοξον, καὶ τὸν Ὀδυσσέα, | |
| ἠδ' Αἴαντα ταχὺν καὶ Φυλέος ἄλκιμον υἱόν. | 110 |
| καὶ τὸν ταχὺν Αἴαντα, καὶ τὸν ἰσχυρὸν υἱὸν τοῦ Φυλέως· | |
| ἀλλ' εἴ τις καὶ τούσδε μετοιχόμενος καλέσειεν | 111 |
| ἀλλ᾽ εἴθε τις καὶ τούτους καλέσειεν ἐπελθών, | |
| ἀντίθεόν τ' Αἴαντα καὶ Ἰδομενῆα ἄνακτα· | 112 |
| τόν τε ἰσόθεον Αἴαντα, καὶ τὸν βασιλέα Ἰδομενέα, | |
| τῶν γὰρ νῆες ἔασιν ἑκαστάτω, οὐδὲ μάλ' ἐγγύς. | 113 |
| τούτων γὰρ αἱ νῆές εἰσι πορρωτάτω, οὐδὲ πάνυ πλησίον. | |
| ἀλλὰ φίλον περ ἐόντα καὶ αἰδοῖον Μενέλαον | 114 |
| ἀλλὰ καίπερ ὄντα φίλον καὶ αἰδοῦς ἄξιον τὸν Μενέλαον | |
| νεικέσω, εἴ πέρ μοι νεμεσήσεαι, οὐδ' ἐπικεύσω | 115 |
| ὀνειδίσω, κἂν εἰ μέμψῃ μοι, οὐδὲ ἐπικρύψω, | |
| ὡς εὕδει, σοὶ δ' οἴῳ ἐπέτρεψεν πονέεσθαι. | 116 |
| ὅτι καθεύδει, σοι δέ, οἶμαι, ἐπέτρεψε πονεῖν καὶ ταλαιπωρεῖν. | |
| νῦν ὄφελεν κατὰ πάντας ἀριστῆας πονέεσθαι | 117 |
| νῦν ὤφειλεν κατὰ πάντας τοὺς ἀριστεῖς πονεῖν, | |
| λισσόμενος· χρειὼ γὰρ ἱκάνεται οὐκέτ' ἀνεκτός. | 118 |
| παρακαλῶν αὐτούς, χρεία γὰρ καταλαμβάνει ἀνύποιστος. | |
| τὸν δ' αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων· | 119 |
| πρὸς τοῦτον δὲ εἶπεν ὁ βασιλεὺς τῶν ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων· | |
| ὦ γέρον ἄλλοτε μέν σε καὶ αἰτιάασθαι ἄνωγα· | 120 |
| ὦ γέρον, ἄλλοτε μέν σε καὶ αἰτιᾶσθαι ἐκέλευον, | |
| πολλάκι γὰρ μεθιεῖ τε καὶ οὐκ ἐθέλει πονέεσθαι | 121 |
| πολλάκις γὰρ παραλείπει, καὶ οὐ βούλεται πονεῖν, | |
| οὔτ' ὄκνῳ εἴκων οὔτ' ἀφραδίῃσι νόοιο, | 122 |
| οὔτε ῥαθυμίᾳ ὑποχωρῶν, οὔτε ἀνοίᾳ νοῦ, | |
| ἀλλ' ἐμέ τ' εἰσορόων καὶ ἐμὴν ποτιδέγμενος ὁρμήν. | 123 |
| ἀλλ᾽ ἀφορῶν πρὸς ἐμέ, καὶ τὴν ἐμὴν προσδεχόμενος προθυμίαν· | |
| νῦν δ' ἐμέο πρότερος μάλ' ἐπέγρετο καί μοι ἐπέστη· | 124 |
| κατὰ τὸ παρὸν δὲ πρότερον ἐμοῦ πάνυ ἠγέρθη, κἀμοὶ παρεγένετο· | |
| τὸν μὲν ἐγὼ προέηκα καλήμεναι οὓς σὺ μεταλλᾷς. | 125 |
| τοῦτον δὲ ἐγὼ προέπεμψα καλέσαι, οὓς σὺ ζητεῖς. | |
| ἀλλ' ἴομεν· κείνους δὲ κιχησόμεθα πρὸ πυλάων | 126 |
| ἀλλὰ πορευώμεθα, ἐκείνους δὲ πρὸ τῶν πυλῶν καταληψόμεθα | |
| ἐν φυλάκεσσ', ἵνα γάρ σφιν ἐπέφραδον ἠγερέθεσθαι. | 127 |
| ἐν τοῖς φύλαξιν, ἐκεῖ γὰρ αὐτοῖς παρήγγειλα ἀθροισθῆναι. | |
| τὸν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ· | 128 |
| πρὸς τὸν δὲ μετὰ ταῦτα ἀπεκρίνατο ὁ ἀπὸ τῆς Γερήνης ἱππικὸς Νέστωρ. | |
| οὕτως οὔ τίς οἱ νεμεσήσεται οὐδ' ἀπιθήσει | 129 |
| οὕτως οὔ(δεὶς) τις αὐτῷ μέμψεται, οὐδὲ ἀπειθήσει | |
| Ἀργείων, ὅτε κέν τιν' ἐποτρύνῃ καὶ ἀνώγῃ. | 130 |
| ἀπὸ τῶν Ἑλλήνων, ὅταν τινὰ προτρέπῃ καὶ διεγείρῃ. | |
| ὣς εἰπὼν ἔνδυνε περὶ στήθεσσι χιτῶνα, | 131 |
| οὕτως εἰπὼν ἐνέδυσε περὶ τὸ στῆθος τὸν χιτῶνα (τὴν ἐσθῆτα), | |
| ποσσὶ δ' ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα, | 132 |
| τοῖς ποσὶ δὲ τοῖς εὐτραφέσιν ὑπεδήσατο τὰ χρήσιμα ὑποδήματα, | |
| ἀμφὶ δ' ἄρα χλαῖναν περονήσατο φοινικόεσσαν | 133 |
| περιεπόρπησε δὲ τὴν ἐρυθρὰν χλαῖναν, | |
| διπλῆν ἐκταδίην, οὔλη δ' ἐπενήνοθε λάχνη. | 134 |
| διπλῆν γινομένην τῇ ἐκτάσει τοῦ πλάτους, συνεστραμμένη δὲ τρίχωσις αὐτῇ ἐπεσπαρμένη ἦν. | |
| εἵλετο δ' ἄλκιμον ἔγχος ἀκαχμένον ὀξέϊ χαλκῷ, | 135 |
| ἔλαβε δὲ τὸ ἰσχυρὸν δόρυ ἐστομωμένον σιδήρῳ ὀξεῖ, | |
| βῆ δ' ἰέναι κατὰ νῆας Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων. | 136 |
| ὥρμησε δὲ πορεύεσθαι κατὰ τὰς ναῦς τῶν σιδηροθωράκων Ἑλλήνων | |
| πρῶτον ἔπειτ' Ὀδυσῆα Διὶ μῆτιν ἀτάλαντον | 137 |
| πρῶτον· μετὰ ταῦτα δὲ Ὀδυσσέα τὸν κατὰ βουλὴν ἴσον τῷ Διὶ ἀνήγειρεν | |
| ἐξ ὕπνου ἀνέγειρε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ | 138 |
| ἐκ τοῦ ὕπνου ὁ ἀπὸ τῆς Γερήνης ἱππικὸς Νέστωρ | |
| φθεγξάμενος· τὸν δ' αἶψα περὶ φρένας ἤλυθ' ἰωή, | 139 |
| φωνήσας, τούτου δὲ εὐθέως τὴν διάνοιαν περιήχησεν ἡ βοή, | |
| ἐκ δ' ἦλθε κλισίης καί σφεας πρὸς μῦθον ἔειπε· | 140 |
| ἐξῆλθε δὲ τῆς σκηνῆς, καὶ πρὸς αὐτοὺς εἶπε λόγον· | |
| τίφθ' οὕτω κατὰ νῆας ἀνὰ στρατὸν οἶοι ἀλᾶσθε | 141 |
| τίποτε οὕτω μόνοι πλανᾶσθε κατὰ τὰς ναῦς, καὶ τὸν στρατὸν | |
| νύκτα δι' ἀμβροσίην, ὅ τι δὴ χρειὼ τόσον ἵκει; | 142 |
| κατὰ τὴν θείαν νύκτα; τί δὴ χρεία τοσοῦτον κατέλαβε; | |
| τὸν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ· | 143 |
| πρὸς τοῦτον δὲ μετὰ ταῦτα ἀπεκρίνατο ὁ ἀπὸ τῆς Γερήνης ἱππικὸς Νέστωρ· | |
| διογενὲς Λαερτιάδη πολυμήχαν' Ὀδυσσεῦ | 144 |
| ὦ υἱὲ τοῦ Λαέρτου ἐκ τοῦ Διὸς ἕλκων τὸ γένος, πολύτροπε Ὀδυσσεῦ, | |
| μὴ νεμέσα· τοῖον γὰρ ἄχος βεβίηκεν Ἀχαιούς. | 145 |
| μὴ μέμφου, τοιαύτη γὰρ λύπη κατέλαβε (ἐβιάσατο) τοὺς Ἕλληνας, | |
| ἀλλ' ἕπε', ὄφρα καὶ ἄλλον ἐγείρομεν ὅν τ' ἐπέοικε | 146 |
| ἀλλ᾿ ἀκολούθει, ὅπως καὶ ἄλλον ἀναστήσωμεν ὅντινα δεῖ | |
| βουλὰς βουλεύειν, ἢ φευγέμεν ἠὲ μάχεσθαι. | 147 |
| συμβουλεύειν, ἢ φεύγειν, ἢ πολεμεῖν. | |
| ὣς φάθ', ὃ δὲ κλισίην δὲ κιὼν πολύμητις Ὀδυσσεὺς | 148 |
| οὕτως εἶπεν. Ὀδυσσεὺς δὲ ὁ πολύβουλος εἰσελθὼν εἰς τὴν σκηνὴν | |
| ποικίλον ἀμφ' ὤμοισι σάκος θέτο, βῆ δὲ μετ' αὐτούς. | 149 |
| τὴν ποικίλην ἀσπίδα περιέθηκε τοῖς ὤμοις, ἐπορεύθη δὲ πρὸς αὐτούς. | |
| βὰν δ' ἐπὶ Τυδεΐδην Διομήδεα· τὸν δὲ κίχανον | 150 |
| ἐπορεύθησαν δὲ ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ Τυδέως τὸν Διομήδην, τοῦτον δὲ κατέλαβον (εὗρον) | |
| ἐκτὸς ἀπὸ κλισίης σὺν τεύχεσιν· ἀμφὶ δ' ἑταῖροι | 151 |
| ἐκτὸς ἀπὸ τῆς σκηνῆς σὺν τοῖς ὅπλοις, περὶ αὐτὸν δὲ οἱ φίλοι | |
| εὗδον, ὑπὸ κρασὶν δ' ἔχον ἀσπίδας· ἔγχεα δέ σφιν | 152 |
| ὕπνωττον, ὑπὸ ταῖς κεφαλαῖς δὲ εἶχον τὰς ἀσπίδας, τὰ δόρατα δὲ αὐτοῖς | |
| ὄρθ' ἐπὶ σαυρωτῆρος ἐλήλατο, τῆλε δὲ χαλκὸς | 153 |
| ὀρθὰ ἐπὶ τοῦ ἐσχάτου σιδηρίου περιπεπηγμένα ἦσαν, πόρρω δὲ ὁ σίδηρος | |
| λάμφ' ὥς τε στεροπὴ πατρὸς Διός· αὐτὰρ ὅ γ' ἥρως | 154 |
| ἀνέλαμπεν, ὥσπερ ἀστραπὴ τοῦ Διὸς τοῦ πατρός· ὁ ἥρως δὲ | |
| εὗδ', ὑπὸ δ' ἔστρωτο ῥινὸν βοὸς ἀγραύλοιο, | 155 |
| ἐκάθευδεν, ὑπέστρωτο δ᾽ αὐτῷ δέρμα βοὸς ἀγροδιαίτου, | |
| αὐτὰρ ὑπὸ κράτεσφι τάπης τετάνυστο φαεινός. | 156 |
| ὑπὸ τῇ κεφαλῇ δὲ τάπης λαμπρὸς ἐξήπλωτο· | |
| τὸν παρστὰς ἀνέγειρε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ, | 157 |
| τοῦτον παραγενόμενος ἀνέστησεν ὁ ἀπὸ τῆς Γερήνης ἱππικὸς Νέστωρ, | |
| λὰξ ποδὶ κινήσας, ὄτρυνέ τε νείκεσέ τ' ἄντην· | 158 |
| εὐτόνως τῷ δακτύλῳ τοῦ ποδὸς (τῷ πλάτει τοῦ ποδὸς νύξας καὶ διακινήσας), τοῦ κοίλου μέρους ἁψάμενος τοῦ ποδὸς αὐτοῦ, καὶ διήγειρε καὶ ὠνείδισε φανερῶς· | |
| ἔγρεο Τυδέος υἱέ· τί πάννυχον ὕπνον ἀωτεῖς; | 159 |
| Ἐγείρου, ὦ υἱὲ τοῦ Τυδέως, τί ὕπνον νυκτὸς ὅλης καρποῖ; | |
| οὐκ ἀΐεις ὡς Τρῶες ἐπὶ θρωσμῷ πεδίοιο | 160 |
| οὐκ αἰσθάνῃ ὅτι οἱ Τρῷες ἐπὶ τῷ ἀνεστηκότι τόπῳ τοῦ πεδίου | |
| εἵαται ἄγχι νεῶν, ὀλίγος δ' ἔτι χῶρος ἐρύκει; | 161 |
| κάθηνται πλησίον τῶν νεῶν, ὀλίγον δέ τι διάστημα κωλύει; | |
| ὣς φάθ', ὃ δ' ἐξ ὕπνοιο μάλα κραιπνῶς ἀνόρουσε, | 162 |
| οὕτως εἶπεν. οὗτος δὲ πάνυ ταχέως ἐκ τοῦ ὕπνου ἀνώρμησε, | |
| καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· | 163 |
| καὶ φωνήσας, λόγους ταχεῖς ἔλεγε πρὸς αὐτόν· | |
| σχέτλιός ἐσσι γεραιέ· σὺ μὲν πόνου οὔ ποτε λήγεις. | 164 |
| ἄξια ἀγανακτήσεως πράττων τυγχάνεις, ὦ γέρον· σὺ μὲν οὐδέποτε ἀποπαύῃ τοῦ πόνου· | |
| οὔ νυ καὶ ἄλλοι ἔασι νεώτεροι υἷες Ἀχαιῶν | 165 |
| οὐκ εἰσὶ καὶ ἄλλοι νεώτεροι υἱοὶ τῶν Ἑλλήνων, | |
| οἵ κεν ἔπειτα ἕκαστον ἐγείρειαν βασιλήων | 166 |
| οἳ δὴ ἕκαστον ἂν τῶν βασιλέων ἀναστήσειαν | |
| πάντῃ ἐποιχόμενοι; σὺ δ' ἀμήχανός ἐσσι γεραιέ. | 167 |
| πανταχοῦ ἐπερχόμενοι, σὺ δὲ ἀκοπίαστος καὶ ἀνίκητος εἶ, ὦ γέρον. | |
| τὸν δ' αὖτε προσέειπε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ· | 168 |
| πρὸς τοῦτον δὲ εἶπεν ὁ ἀπὸ τῆς Γερήνης ἱππικὸς Νέστωρ· | |
| ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα φίλος κατὰ μοῖραν ἔειπες. | 169 |
| ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα, ὦ φίλε, κατὰ τὸ πρέπον εἶπας· | |
| εἰσὶν μέν μοι παῖδες ἀμύμονες, εἰσὶ δὲ λαοὶ | 170 |
| ὑπάρχουσι μέν μοι υἱοὶ ἄμεμπτοι, ὑπάρχουσι δὲ λαοὶ | |
| καὶ πολέες, τῶν κέν τις ἐποιχόμενος καλέσειεν· | 171 |
| καὶ πολλοί, τούτων ἄν τις ἐπελθὼν καλέσειεν, | |
| ἀλλὰ μάλα μεγάλη χρειὼ βεβίηκεν Ἀχαιούς. | 172 |
| ἀλλὰ πάνυ μεγάλη χρεία κατέλαβε (ἐβιάσατο) τοὺς Ἕλληνας· | |
| νῦν γὰρ δὴ πάντεσσιν ἐπὶ ξυροῦ ἵσταται ἀκμῆς | 173 |
| νῦν γὰρ πᾶσι τοῖς Ἕλλησιν ἐπ᾽ ἀκμῆς ξυροῦ ἵσταται | |
| ἢ μάλα λυγρὸς ὄλεθρος Ἀχαιοῖς ἠὲ βιῶναι. | 174 |
| ἢ φθορὰ πάνυ χαλεπή, ἢ ζῆσαι. | |
| ἀλλ' ἴθι νῦν Αἴαντα ταχὺν καὶ Φυλέος υἱὸν | 175 |
| ἀλλὰ πορεύθητι νῦν, ἀνέγειρον τὸν ταχὺν Αἴαντα, καὶ τὸν υἱὸν τοῦ Φυλέως· | |
| ἄνστησον· σὺ γάρ ἐσσι νεώτερος· εἴ μ' ἐλεαίρεις. | 176 |
| σὺ γὰρ εἶ νεώτερος, εἴ γέ ἐμε ἐλεεῖς. | |
| ὣς φάθ', ὃ δ' ἀμφ' ὤμοισιν ἑέσσατο δέρμα λέοντος | 177 |
| οὕτως εἶπεν. οὗτος δὲ περὶ τοὺς ὤμους ἐνεδύσατο δέρμα λέοντος | |
| αἴθωνος μεγάλοιο ποδηνεκές, εἵλετο δ' ἔγχος. | 178 |
| θερμοῦ τὴν φύσιν, μεγάλου, μέχρι τῶν ποδῶν διῆκον, ἔλαβε δὲ τὸ δόρυ, | |
| βῆ δ' ἰέναι, τοὺς δ' ἔνθεν ἀναστήσας ἄγεν ἥρως. | 179 |
| ὥρμησε δὲ πορεύεσθαι. τούτους δὲ ἐκεῖθεν ἀνεγείρας ἦγεν ὁ ἥρως· | |
| οἳ δ' ὅτε δὴ φυλάκεσσιν ἐν ἀγρομένοισιν ἔμιχθεν, | 180 |
| οὗτοι δὲ ὁπηνίκα ἐν τοῖς συνηθροισμένοις φύλαξιν ἐγένοντο, | |
| οὐδὲ μὲν εὕδοντας φυλάκων ἡγήτορας εὗρον, | 181 |
| οὐδαμῶς ὑπνώττοντας εὗρον τοὺς ἡγεμόνας τῶν φυλάκων, | |
| ἀλλ' ἐγρηγορτὶ σὺν τεύχεσιν εἵατο πάντες. | 182 |
| ἀλλὰ γρηγοροῦντες σὺν τοῖς ὅπλοις πάντες ἐκάθηντο. | |
| ὡς δὲ κύνες περὶ μῆλα δυσωρήσωνται ἐν αὐλῇ | 183 |
| · ὥσπερ δὲ οἱ κύνες περὶ τὰ πρόβατα κακὴν φυλακὴν καὶ νύκτα διάγουσιν ἐν τῇ μάνδρῃ, | |
| θηρὸς ἀκούσαντες κρατερόφρονος, ὅς τε καθ' ὕλην | 184 |
| θηρίου ἀκούσαντες ἰσχυροῦ καὶ γενναίου, ὅπερ κατὰ τὸν δρυμὸν | |
| ἔρχηται δι' ὄρεσφι· πολὺς δ' ὀρυμαγδὸς ἐπ' αὐτῷ | 185 |
| πορεύεται διὰ τῶν ὀρέων, πολὺς δὲ θόρυβος ἐπ᾿ αὐτῷ | |
| ἀνδρῶν ἠδὲ κυνῶν, ἀπό τέ σφισιν ὕπνος ὄλωλεν· | 186 |
| ἀνδρῶν, καὶ κυνῶν· ἀπ᾿ αὐτῶν δὲ ὕπνος ἠφάνισται· | |
| ὣς τῶν νήδυμος ὕπνος ἀπὸ βλεφάροιιν ὀλώλει | 187 |
| οὕτως ἀπὸ τῶν βλεφάρων τούτων ὁ δυσέκδυτος ὕπνος ἠφανίσθη, | |
| νύκτα φυλασσομένοισι κακήν· πεδίον δὲ γὰρ αἰεὶ | 188 |
| φυλαττόντων τὴν χαλεπὴν νύκτα· εἰς τὸ πεδίον γὰρ ἦσαν ἀεὶ | |
| τετράφαθ', ὁππότ' ἐπὶ Τρώων ἀΐοιεν ἰόντων. | 189 |
| τετραμμένοι, πότε αἴσθοιντο τῶν Τρῴων ἐπερχομένων. | |
| τοὺς δ' ὃ γέρων γήθησεν ἰδὼν θάρσυνέ τε μύθῳ | 190 |
| τούτους δὲ ὁ γέρων θεασάμενος ἐχάρη, καὶ παρεθάρρυνε λόγῳ, | |
| καί σφεας φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· | 191 |
| καὶ φωνήσας πρὸς αὐτοὺς λόγους ταχεῖς ἔλεγεν· | |
| οὕτω νῦν φίλα τέκνα φυλάσσετε· μηδέ τιν' ὕπνος | 192 |
| οὕτω δὴ ἀγαπητὰ τέκνα φυλάττετε, μὴ δέ τινα ὕπνος | |
| αἱρείτω, μὴ χάρμα γενώμεθα δυσμενέεσσιν. | 193 |
| νικάτω, μὴ χαρὰ γενώμεθα τοῖς ἐχθροῖς. | |
| ὣς εἰπὼν τάφροιο διέσσυτο· τοὶ δ' ἅμ' ἕποντο | 194 |
| οὕτως εἰπὼν διέβη τὴν τάφρον. οὗτοι δὲ ὁμοῦ πάντες ἠκολούθουν | |
| Ἀργείων βασιλῆες ὅσοι κεκλήατο βουλήν. | 195 |
| οἱ βασιλεῖς τῶν Ἑλλήνων, ὅσοι ἐκλήθησαν ἐπὶ τὴν βουλήν· | |
| τοῖς δ' ἅμα Μηριόνης καὶ Νέστορος ἀγλαὸς υἱὸς | 196 |
| μετ᾿ αὐτῶν δὲ Μηριόνης καὶ ὁ λαμπρὸς υἱὸς τοῦ Νέστορος | |
| ἤϊσαν· αὐτοὶ γὰρ κάλεον συμμητιάασθαι. | 197 |
| ἐπορεύθησαν· οὗτοι γὰρ ἐκάλεσαν αὐτοὺς ὥστε συμβουλεῦσαι. | |
| τάφρον δ' ἐκδιαβάντες ὀρυκτὴν ἑδριόωντο | 198 |
| διαβάντες δὲ τὴν ὀρυχθεῖσαν τάφρον, ἐκάθιζον | |
| ἐν καθαρῷ, ὅθι δὴ νεκύων διεφαίνετο χῶρος | 199 |
| ἐν τόπῳ καθαρῷ, ὅπου τῶν νεκρῶν ἐφαίνετο τόπος | |
| πιπτόντων· ὅθεν αὖτις ἀπετράπετ' ὄβριμος Ἕκτωρ | 200 |
| πεσόντων, ὅθεν ὀπίσω ἐτράπη ὁ ἰσχυρὸς Ἕκτωρ | |
| ὀλλὺς Ἀργείους, ὅτε δὴ περὶ νὺξ ἐκάλυψεν. | 201 |
| ἀποκτείνων τοὺς Ἕλληνας, ἡνίκα δὴ ἡ νὺξ περιεκάλυψεν ἅπαντα σκότει· | |
| ἔνθα καθεζόμενοι ἔπε' ἀλλήλοισι πίφαυσκον· | 202 |
| ἐκεῖ καθήμενοι λόγους πρὸς ἀλλήλους ἔλεγον· | |
| τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ· | 203 |
| τούτοις δὲ τῶν λόγων ἡγεῖτο ὁ ἀπὸ τῆς Γερήνης ἱππικὸς Νέστωρ, λέγων· | |
| ὦ φίλοι οὐκ ἂν δή τις ἀνὴρ πεπίθοιθ' ἑῷ αὐτοῦ | 204 |
| ὦ προσφιλέστατοι, οὐκ ἄν τις ἀνὴρ πεισθείη τῇ ἑαυτοῦ | |
| θυμῷ τολμήεντι μετὰ Τρῶας μεγαθύμους | 205 |
| τολμηρᾷ καὶ γενναίᾳ ψυχῇ πρὸς τοὺς μεγαλοψύχους Τρῷας | |
| ἐλθεῖν, εἴ τινά που δηΐων ἕλοι ἐσχατόωντα, | 206 |
| πορευθῆναι, εἴ τινά που τῶν πολεμίων ἔσχατον ὄντα ἀποκτείνειεν (ἐν ἐσχάτῳ τοῦ πεδίου διατρίβοντα ζωγρήσειεν), | |
| ἤ τινά που καὶ φῆμιν ἐνὶ Τρώεσσι πύθοιτο, | 207 |
| εἴπου καί τινα λόγον ἐν τοῖς Τρῳσὶν ἀκούσειεν, | |
| ἅσσά τε μητιόωσι μετὰ σφίσιν, ἢ μεμάασιν | 208 |
| ἅπερ ἂν βουλεύωνται ἐν ἑαυτοῖς· ἢ προθυμοῦνται | |
| αὖθι μένειν παρὰ νηυσὶν ἀπόπροθεν, ἦε πόλιν δὲ | 209 |
| αὐτόθι μένειν παρὰ ταῖς ναυσὶν πόρρω τῆς πόλεως, ἢ εἰς τὴν πόλιν | |
| ἂψ ἀναχωρήσουσιν, ἐπεὶ δαμάσαντό γ' Ἀχαιούς. | 210 |
| ὀπίσω ἀνακάμψουσιν, ἐπειδὴ ἐκάκωσαν καὶ ἥττησαν τοὺς Ἕλληνας· | |
| ταῦτά κε πάντα πύθοιτο, καὶ ἂψ εἰς ἡμέας ἔλθοι | 211 |
| εἰ ταῦτα γε πάντα ἀκούσειε, καὶ πάλιν πρὸς ἡμᾶς ἐπανέλθοι | |
| ἀσκηθής· μέγα κέν οἱ ὑπουράνιον κλέος εἴη | 212 |
| ἀβλαβής, μεγάλη ἂν αὐτῷ κατὰ πᾶσαν τὴν ὑπ᾽ οὐρανὸν δόξα γένοιτο | |
| πάντας ἐπ' ἀνθρώπους, καί οἱ δόσις ἔσσεται ἐσθλή· | 213 |
| ἐπὶ πάντας τοὺς ἀνθρώπους, καὶ χάρις αὐτῷ ἔσται ἀγαθή· | |
| ὅσσοι γὰρ νήεσσιν ἐπικρατέουσιν ἄριστοι | 214 |
| ὅσοι γὰρ ἄριστοι κρατοῦσι καὶ ἄρχουσι παρὰ ταῖς ναυσίν, | |
| τῶν πάντων οἱ ἕκαστος ὄϊν δώσουσι μέλαιναν | 215 |
| ἕκαστος τούτων ἁπάντων δώσουσιν αὐτῷ ὄϊν μέλαιναν | |
| θῆλυν ὑπόρρηνον· τῇ μὲν κτέρας οὐδὲν ὁμοῖον, | 216 |
| θήλειαν, ὕπαρνον, ἔγκυον, ταύτῃ δήπου οὐδὲν κτῆμά ἐστιν ὅμοιον· | |
| αἰεὶ δ' ἐν δαίτῃσι καὶ εἰλαπίνῃσι παρέσται. | 217 |
| ἀεὶ δὲ ἐν ταῖς εὐωχίαις καὶ ταῖς ἑορταῖς αὐτόκλητος παραγενήσεται. | |
| ὣς ἔφαθ', οἳ δ' ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ. | 218 |
| οὕτως εἶπεν. οὗτοι δὲ πάντες ἄφωνοι ἐγένοντο σιγῇ· | |
| τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης· | 219 |
| ἐν τούτοις δὲ εἶπεν ὁ κατὰ πόλεμον ἀγαθὸς Διομήδης· | |
| Νέστορ ἔμ' ὀτρύνει κραδίη καὶ θυμὸς ἀγήνωρ | 220 |
| ὦ Νέστορ, ἐμὲ διεγείρει ἡ καρδία, καὶ ἡ ἀνδρεία ψυχὴ | |
| ἀνδρῶν δυσμενέων δῦναι στρατὸν ἐγγὺς ἐόντων | 221 |
| εἰσελθεῖν εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν πολεμίων ἀνδρῶν πλησίον ὄντων, | |
| Τρώων· ἀλλ' εἴ τίς μοι ἀνὴρ ἅμ' ἕποιτο καὶ ἄλλος | 222 |
| τῶν Τρῴων· ἀλλ᾽ εἴ τις καὶ ἄλλος ἀνὴρ συνέποιτό μοι, | |
| μᾶλλον θαλπωρὴ καὶ θαρσαλεώτερον ἔσται. | 223 |
| μᾶλλον παραμυθία, καὶ εὐτολμότερον ἔργον γενήσεται· | |
| σύν τε δύ' ἐρχομένω καί τε πρὸ ὃ τοῦ ἐνόησεν | 224 |
| δύο γὰρ συμπορευόμενοι, ὁ ἕτερος πρὸ τοῦ ἑτέρου ἐνόησεν, | |
| ὅππως κέρδος ἔῃ· μοῦνος δ' εἴ πέρ τε νοήσῃ | 225 |
| πῶς ἂν κοινωφελὲς καὶ συμφερὲς γένοιτο· μόνος δὲ καὶ ἐὰν νοήσῃ, | |
| ἀλλά τέ οἱ βράσσων τε νόος, λεπτὴ δέ τε μῆτις. | 226 |
| ἀλλὰ βραδύτερός τε αὐτῷ ὁ νοῦς, καὶ ἡ βουλὴ ἀσθενής ἐστιν. | |
| ὣς ἔφαθ', οἳ δ' ἔθελον Διομήδεϊ πολλοὶ ἕπεσθαι. | 227 |
| οὕτως εἶπεν· οὗτοι δὲ πολλοὶ ἐβούλοντο τῷ Διομήδει ἀκολουθεῖν. | |
| ἠθελέτην Αἴαντε δύω θεράποντες Ἄρηος, | 228 |
| ἐβούλοντο οἱ δύο Αἴαντες οἱ τοῦ πολέμου ὑπηρέται, | |
| ἤθελε Μηριόνης, μάλα δ' ἤθελε Νέστορος υἱός, | 229 |
| ἐβούλετο ὁ Μηριόνης, πάνυ δὲ ἐβούλετο ὁ υἱὸς τοῦ Νέστορος, | |
| ἤθελε δ' Ἀτρεΐδης δουρικλειτὸς Μενέλαος, | 230 |
| ἐβούλετο ὁ υἱὸς τοῦ Ἀτρέως ὁ κατὰ πόλεμον ἔνδοξος Μενέλαος, | |
| ἤθελε δ' ὁ τλήμων Ὀδυσεὺς καταδῦναι ὅμιλον | 231 |
| ἐβούλετο δὲ ὁ ὑπομονητικὸς Ὀδυσσεὺς εἰσελθεῖν εἰς τὸν στρατὸν | |
| Τρώων· αἰεὶ γάρ οἱ ἐνὶ φρεσὶ θυμὸς ἐτόλμα. | 232 |
| τῶν Τρῴων· ἀεὶ γὰρ αὐτῷ ἐν τῷ λογιστικῷ ἡ ψυχὴ προεθυμεῖτο· | |
| τοῖσι δὲ καὶ μετέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων· | 233 |
| ἐν τούτοις δὲ εἶπεν ὁ βασιλεὺς τῶν ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων· | |
| Τυδεΐδη Διόμηδες ἐμῷ κεχαρισμένε θυμῷ | 234 |
| ὦ Διόμηδες υἱὲ τοῦ Τυδέως τῇ ἐμῇ πεφιλημένε ψυχῇ· | |
| τὸν μὲν δὴ ἕταρόν γ' αἱρήσεαι ὅν κ' ἐθέλῃσθα, | 235 |
| ἀπὸ τούτων μὲν οὖν φαινομένων ἐκλέξῃ φίλον, καὶ συνοδοιπόρον, | |
| φαινομένων τὸν ἄριστον, ἐπεὶ μεμάασί γε πολλοί. | 236 |
| ὃν ἂν βούλῃ τὸν ἄριστον, ἐπειδὴ προθυμοῦνται πολλοί. | |
| μηδὲ σύ γ' αἰδόμενος σῇσι φρεσὶ τὸν μὲν ἀρείω | 237 |
| μηδὲ σύγε αἰδούμενος ἐν τῷ σῷ λογιστικῷ τὸν βελτίονα μὲν | |
| καλλείπειν, σὺ δὲ χείρον' ὀπάσσεαι αἰδοῖ εἴκων | 238 |
| καταλίπῃς, σὺ δὲ χείρονα προσλάβῃς, αἰδοῖ ὑποχωρῶν, | |
| ἐς γενεὴν ὁρόων, μηδ' εἰ βασιλεύτερός ἐστιν. | 239 |
| εἰς τὸ γένος ἀφορῶν, μὴ δὲ εἰ μείζων βασιλεύς ἐστιν. | |
| ὣς ἔφατ', ἔδεισεν δὲ περὶ ξανθῷ Μενελάῳ. | 240 |
| οὕτως εἶπεν. ἐφοβήθη δὲ περὶ τοῦ πυρροῦ Μενελάου. | |
| τοῖς δ' αὖτις μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης· | 241 |
| ἐν τούτοις δὲ πάλιν εἶπεν ὁ κατὰ πόλεμον ἀγαθὸς Διομήδης· | |
| εἰ μὲν δὴ ἕταρόν γε κελεύετέ μ' αὐτὸν ἑλέσθαι, | 242 |
| εἰ μέντοι κελεύετε ἐμὲ αὐτὸν ἐκλέξασθαι καὶ λαβεῖν συνοδοιπόρον, | |
| πῶς ἂν ἔπειτ' Ὀδυσῆος ἐγὼ θείοιο λαθοίμην, | 243 |
| πῶς ἂν μετὰ ταῦτ᾽ ἐγὼ ἐπιλαθοίμην τοῦ θείου Ὀδυσσέως, | |
| οὗ πέρι μὲν πρόφρων κραδίη καὶ θυμὸς ἀγήνωρ | 244 |
| οὗ περισσῶς μὲν πρόθυμος ἡ καρδία καὶ ἡ ἀνδρεία ψυχή ἐστιν | |
| ἐν πάντεσσι πόνοισι, φιλεῖ δέ ἑ Παλλὰς Ἀθήνη. | 245 |
| ἐν πᾶσι τοῖς πόνοις, φιλεῖ δὲ αὐτὸν ἡ πολεμικὴ Ἀθηνᾶ; | |
| τούτου γ' ἑσπομένοιο καὶ ἐκ πυρὸς αἰθομένοιο | 246 |
| τούτου δὲ ἀκολουθοῦντος, καὶ ἐκ πυρὸς καιομένου | |
| ἄμφω νοστήσαιμεν, ἐπεὶ περίοιδε νοῆσαι. | 247 |
| ἀμφότεροι ὑποστρέψαιμεν ἂν, ἐπειδὴ πάνυ οἶδε νοῆσαι τὸ δέον. | |
| τὸν δ' αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς· | 248 |
| Πρὸς τοῦτον δὲ εἶπεν ὁ πολλὰ ὑπομείνας ἔνδοξος Ὀδυσσεύς· | |
| Τυδεΐδη μήτ' ἄρ με μάλ' αἴνεε μήτέ τι νείκει· | 249 |
| ὦ υἱὲ τοῦ Τυδέως, μήτε πάνυ με ἐπαίνει, μήτε τι ὀνείδιζε, | |
| εἰδόσι γάρ τοι ταῦτα μετ' Ἀργείοις ἀγορεύεις. | 250 |
| ἐν εἰδόσι γὰρ τοῖς Ἕλλησι ταῦτα λέγεις. | |
| ἀλλ' ἴομεν· μάλα γὰρ νὺξ ἄνεται, ἐγγύθι δ' ἠώς, | 251 |
| ἀλλὰ πορευώμεθα, πάνυ γὰρ ἡ νὺξ ἀνύεται, καὶ ἀναλοῦται, ἐγγὺς δὲ ἡ ἡμέρα, | |
| ἄστρα δὲ δὴ προβέβηκε, παροίχωκεν δὲ πλέων νὺξ | 252 |
| τὰ ἄστρα δὲ προκεχώρηκεν εἰς δύσιν, παρῆλθε δὲ ἡ νυξ εἰς πλείονα | |
| τῶν δύο μοιράων, τριτάτη δ' ἔτι μοῖρα λέλειπται. | 253 |
| τῶν δύο μοιρῶν, ἡ τρίτη δὲ μοῖρα ὑπολείπεται (παρήλλακται δὲ ἡ νὺξ τὰ πλείονα ἐκ τῶν δύο μοιρῶν, ὥστε λείπεται μέρος τι τῶν δύο, καὶ ἡ τρίτη τελεία). | |
| ὣς εἰπόνθ' ὅπλοισιν ἔνι δεινοῖσιν ἐδύτην. | 254 |
| οὕτως εἰπόντες ἐνεδύσαντο τὰ φοβερὰ ὅπλα. | |
| Τυδεΐδῃ μὲν δῶκε μενεπτόλεμος Θρασυμήδης | 255 |
| τῷ μὲν οὖν υἱῷ τοῦ Τυδέως ἔδωκεν ὁ πολεμικὸς Θρασυμήδης | |
| φάσγανον ἄμφηκες· τὸ δ' ἑὸν παρὰ νηῒ λέλειπτο· | 256 |
| ξίφος ἐξ ἑκατέρου μέρους ἠκονημένον, τὸ γὰρ ἑαυτοῦ παρὰ τῇ νηὶ κατελείφθη, | |
| καὶ σάκος· ἀμφὶ δέ οἱ κυνέην κεφαλῆφιν ἔθηκε | 257 |
| καὶ ἀσπίδα, περικεφαλαίαν δὲ αὐτῷ περιέθηκε τῇ κεφαλῇ | |
| ταυρείην, ἄφαλόν τε καὶ ἄλλοφον, ἥ τε καταῖτυξ | 258 |
| ἐκ δέρματος ταύρου, ἄνευ προμετωπιδίου, καὶ ἄνευ λόφου, ἥτις καταῖτυξ | |
| κέκληται, ῥύεται δὲ κάρη θαλερῶν αἰζηῶν. | 259 |
| καλεῖται, φυλάττει δὲ καὶ σώζει τὰς κεφαλὰς τῶν ἀκμαίων νέων. | |
| Μηριόνης δ' Ὀδυσῆϊ δίδου βιὸν ἠδὲ φαρέτρην | 260 |
| ὁ Μηριόνης δὲ ἔδωκε τῷ Ὀδυσσεῖ τόξον, καὶ βελοθήκην, | |
| καὶ ξίφος, ἀμφὶ δέ οἱ κυνέην κεφαλῆφιν ἔθηκε | 261 |
| καὶ ξίφος, περικεφαλαίαν δὲ αὐτῷ περιέθηκε τῇ κεφαλῇ | |
| ῥινοῦ ποιητήν· πολέσιν δ' ἔντοσθεν ἱμᾶσιν | 262 |
| ἐκ δέρματος πεποιημένην, πολλοῖς δὲ ἔνδοθεν λώροις | |
| ἐντέτατο στερεῶς· ἔκτοσθε δὲ λευκοὶ ὀδόντες | 263 |
| ἐνέσφικτο ἰσχυρῶς, ἔξωθεν δὲ ὀδόντες λευκοὶ | |
| ἀργιόδοντος ὑὸς θαμέες ἔχον ἔνθα καὶ ἔνθα | 264 |
| χοίρου λευκόδοντος πυκνοὶ συνεῖχον τῇδε κἀκεῖσε, | |
| εὖ καὶ ἐπισταμένως· μέσσῃ δ' ἐνὶ πῖλος ἀρήρει. | 265 |
| καλῶς καὶ ἐπιστημόνως·ἐν τῷ μέσῳ δὲ πῖλος ἀφήρει· | |
| τήν ῥά ποτ' ἐξ Ἐλεῶνος Ἀμύντορος Ὀρμενίδαο | 266 |
| ταύτην (ἥντινα ) δήποτε ἐξ Ἐλεῶνος τῆς πόλεως ἀφείλετο ὁ Αὐτόλυκος τοῦ Ἀμύντορος τοῦ υἱοῦ τοῦ Ὀρμένου, | |
| ἐξέλετ' Αὐτόλυκος πυκινὸν δόμον ἀντιτορήσας, | 267 |
| τὸν πυκνὸν καὶ ὀχυρὸν οἶκον διορύξας· | |
| Σκάνδειαν δ' ἄρα δῶκε Κυθηρίῳ Ἀμφιδάμαντι· | 268 |
| εἰς Σκάνδειαν δὲ ἔδωκεν αὐτὴν τῷ ἐκ τῶν Κυθήρων Ἀμφιδάμαντι, | |
| Ἀμφιδάμας δὲ Μόλῳ δῶκε ξεινήϊον εἶναι, | 269 |
| ὁ Ἀμφιδάμας δὲ ἔδωκεν αὐτὴν τῷ Μόλῳ, ξένιον εἶναι παρ' αὐτῷ· | |
| αὐτὰρ ὃ Μηριόνῃ δῶκεν ᾧ παιδὶ φορῆναι· | 270 |
| οὗτος δὲ τῷ Μηριόνῃ ἔδωκεν αὐτὴν τῷ ἑαυτοῦ υἱῷ φορεῖν. | |
| δὴ τότ' Ὀδυσσῆος πύκασεν κάρη ἀμφιτεθεῖσα. | 271 |
| τότε δ᾽ οὖν περιτεθεῖσα, τὴν κεφαλὴν τοῦ Ὀδυσσέως ἐκάλυψεν. | |
| τὼ δ' ἐπεὶ οὖν ὅπλοισιν ἔνι δεινοῖσιν ἐδύτην, | 272 |
| οὗτοι δὲ ἐπειδὴ τὰ φοβερὰ αὑτῶν ὅπλα ἐνεδύσαντο, | |
| βάν ῥ' ἰέναι, λιπέτην δὲ κατ' αὐτόθι πάντας ἀρίστους. | 273 |
| ὥρμησαν δὴ πορεύεσθαι, κατέλιπον δὲ αὐτόθι πάντας τοὺς ἀρίστους· | |
| τοῖσι δὲ δεξιὸν ἧκεν ἐρῳδιὸν ἐγγὺς ὁδοῖο | 274 |
| τούτοις δὲ αἴσιον ἐρωδιὸν πλησίον τῆς ὁδοῦ ἔπεμψεν | |
| Παλλὰς Ἀθηναίη· τοὶ δ' οὐκ ἴδον ὀφθαλμοῖσι | 275 |
| ἡ πολεμικὴ Ἀθηνᾶ, οὗτοι δὲ οὐκ ἐθεάσαντο αὐτὸν τοῖς ὀφθαλμοῖς | |
| νύκτα δι' ὀρφναίην, ἀλλὰ κλάγξαντος ἄκουσαν. | 276 |
| κατὰ τὴν σκοτεινὴν νύκτα, ἀλλὰ βοήσαντος ἤκουσαν, | |
| χαῖρε δὲ τῷ ὄρνιθ' Ὀδυσεύς, ἠρᾶτο δ' Ἀθήνῃ· | 277 |
| ἐπεχάρη δὲ τῷ οἰωνῷ τούτῳ ὁ Ὀδυσσεύς, ηὔξατο δὲ τῇ Ἀθηνᾷ λέγων· | |
| κλῦθί μευ αἰγιόχοιο Διὸς τέκος, ἥ τέ μοι αἰεὶ | 278 |
| ἐπάκουσόν μου, ὦ θύγατερ τοῦ τὴν αἰγίδα φοροῦντος Διός, ἥτις μοι ἀεὶ | |
| ἐν πάντεσσι πόνοισι παρίστασαι, οὐδέ σε λήθω | 279 |
| ἐν πᾶσι τοῖς πόνοις καὶ καμάτοις σύνει καὶ βοηθεῖς, οὐδὲ λανθάνω σε | |
| κινύμενος· νῦν αὖτε μάλιστά με φῖλαι Ἀθήνη, | 280 |
| ὁδοιπορῶν· νῦν δὲ καὶ μάλιστά με φίλει, ὦ Ἀθηνᾶ, | |
| δὸς δὲ πάλιν ἐπὶ νῆας ἐϋκλεῖας ἀφικέσθαι | 281 |
| δὸς δὲ πάλιν ἐπὶ τὰς ναῦς εὐκλεεῖς ἐλθεῖν | |
| ῥέξαντας μέγα ἔργον, ὅ κε Τρώεσσι μελήσῃ. | 282 |
| πράξαντας μέγα ἔργον, ὅπερ ἂν τοῖς Τρῳσὶν ἐν φροντίδι ἔσται. | |
| δεύτερος αὖτ' ἠρᾶτο βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης· | 283 |
| δεύτερον δὲ ηὔξατο ὁ κατὰ πόλεμον ἀγαθὸς Διομήδης λέγων· | |
| κέκλυθι νῦν καὶ ἐμεῖο Διὸς τέκος Ἀτρυτώνη· | 284 |
| ἐπάκουσον δὴ καὶ ἐμοῦ, ὦ θύγατερ τοῦ Διὸς ἀκαταπόνητε Ἀθηνᾷ, | |
| σπεῖό μοι ὡς ὅτε πατρὶ ἅμ' ἕσπεο Τυδέϊ δίῳ | 285 |
| συνέπου μοι ὥσπερ ὅτε συνείπου τῷ πατρὶ τῷ ἐνδόξῳ Τυδεῖ | |
| ἐς Θήβας, ὅτε τε πρὸ Ἀχαιῶν ἄγγελος ᾔει. | 286 |
| εἰς τὰς Θήβας, ὁπηνίκα πρὸ τῶν Ἑλλήνων πρεσβευτὴς ἐπορεύθη, | |
| τοὺς δ' ἄρ' ἐπ' Ἀσωπῷ λίπε χαλκοχίτωνας Ἀχαιούς, | 287 |
| τοὺς σιδηροθωράκους δὲ Ἕλληνας κατέλιπεν ἐπὶ τῷ Ἀσώπῳ ποταμῷ· | |
| αὐτὰρ ὃ μειλίχιον μῦθον φέρε Καδμείοισι | 288 |
| οὗτος δὲ ἀγγελίαν καὶ λόγον προσηνῆ προσέφερε τοῖς Θηβαίοις | |
| κεῖσ'· ἀτὰρ ἂψ ἀπιὼν μάλα μέρμερα μήσατο ἔργα | 289 |
| ἐκεῖσε, ὀπίσω δὲ ἀπερχόμενος πάνυ μερίμνης ἄξια καὶ χαλεπὰ ἔργα | |
| σὺν σοὶ δῖα θεά, ὅτε οἱ πρόφρασσα παρέστης. | 290 |
| εἰργάσατο μετὰ σοῦ, ἐνδοξοτάτη θεά, ὁπηνίκα αὐτῷ προθύμως παρεγένου βοηθός· | |
| ὣς νῦν μοι ἐθέλουσα παρίσταο καί με φύλασσε. | 291 |
| οὕτω νῦν κἀμοὶ προθυμουμένη πάρεσο, καὶ φύλαττέ με, | |
| σοὶ δ' αὖ ἐγὼ ῥέξω βοῦν ἦνιν εὐρυμέτωπον | 292 |
| σοὶ δὲ ἐγὼ θύσω βοῦν ἐνιαυσίαν, πλατυμέτωπον, | |
| ἀδμήτην, ἣν οὔ πω ὑπὸ ζυγὸν ἤγαγεν ἀνήρ· | 293 |
| ἀδάμαστον, ἣν οὔπω ἀνὴρ ὑπήγαγε τῷ ζυγῷ· | |
| τήν τοι ἐγὼ ῥέξω χρυσὸν κέρασιν περιχεύας. | 294 |
| ταύτην σοὶ ἐγὼ θύσω περιχέας καὶ περιβαλόμενος τοῖς κέρασιν αὐτῆς χρυσόν. | |
| ὣς ἔφαν εὐχόμενοι, τῶν δ' ἔκλυε Παλλὰς Ἀθήνη. | 295 |
| οὕτως εἶπον εὐχόμενοι· τούτων δὲ ἐπήκουσεν ἡ πολεμική Ἀθηνᾶ. | |
| οἳ δ' ἐπεὶ ἠρήσαντο Διὸς κούρῃ μεγάλοιο, | 296 |
| οὗτοι δὲ ἐπειδὴ ηὔξαντο τῇ θυγατρὶ τοῦ Διὸς τοῦ μεγάλου, | |
| βάν ῥ' ἴμεν ὥς τε λέοντε δύω διὰ νύκτα μέλαιναν | 297 |
| ὥρμησαν πορεύεσθαι, ὥσπερ δύο λέοντες, κατὰ τὴν σκοτεινὴν νύκτα | |
| ἂμ φόνον, ἂν νέκυας, διά τ' ἔντεα καὶ μέλαν αἷμα. | 298 |
| ἀνὰ τὸν τόπον τοῦ φόνου, ἀνὰ τοὺς νεκρούς, κατὰ τὰ ὅπλα καὶ τὸ μέλαν αἷμα. | |
| οὐδὲ μὲν οὐδὲ Τρῶας ἀγήνορας εἴασεν Ἕκτωρ | 299 |
| οὐ μὴν οὐδὲ τοὺς ἀλαζόνας Τρῷας ἀφῆκεν ὁ Ἕκτωρ | |
| εὕδειν, ἀλλ' ἄμυδις κικλήσκετο πάντας ἀρίστους, | 300 |
| ὑπνώττειν, ἀλλ᾿ ὁμοῦ πάντας συνεκάλεσε τοὺς ἀρίστους, | |
| ὅσσοι ἔσαν Τρώων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες· | 301 |
| ὅσοι ἦσαν ἡγεμόνες τῶν Τρῴων, καὶ βασιλεῖς. | |
| τοὺς ὅ γε συγκαλέσας πυκινὴν ἀρτύνετο βουλήν· | 302 |
| τούτους οὗτος συναθροίσας συνετὴν παρεσκεύαζε καὶ ἀπήρτιζε βουλὴν λέγων. | |
| τίς κέν μοι τόδε ἔργον ὑποσχόμενος τελέσειε | 303 |
| τίς ἄν μοι τοῦτο τὸ ἔργον ἐπαγγειλάμενος ἐκτελέσειεν | |
| δώρῳ ἔπι μεγάλῳ; μισθὸς δέ οἱ ἄρκιος ἔσται. | 304 |
| ἐπὶ μεγάλῃ χάριτι; μισθὸς δὲ (γὰρ) αὐτῷ ἱκανὸς ἔσται· | |
| δώσω γὰρ δίφρόν τε δύω τ' ἐριαύχενας ἵππους | 305 |
| δώσω γὰρ αὐτῷ ὄχημα, καὶ δύο μεγαλαύχενας ἵππους, | |
| οἵ κεν ἄριστοι ἔωσι θοῇς ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν | 306 |
| οἵπερ ἂν ἄριστοι ὦσιν ἐπὶ ταῖς ταχείαις ναυσὶ τῶν Ἑλλήνων, | |
| ὅς τίς κε τλαίη, οἷ τ' αὐτῷ κῦδος ἄροιτο, | 307 |
| ὅστις ἂν τολμήσειε, καὶ ἑαυτῷ δόξαν ἀπενέγκαιτο, | |
| νηῶν ὠκυπόρων σχεδὸν ἐλθέμεν, ἔκ τε πυθέσθαι | 308 |
| ἀφικέσθαι πλησίον τῶν ταχυπόρων νεῶν, καὶ ἀκοῦσαι καὶ γνῶναι ἀκριβῶς, | |
| ἠέ φυλάσσονται νῆες θοαὶ ὡς τὸ πάρος περ, | 309 |
| ἢ φυλάττονται αἱ ταχεῖαι νῆες, ὥσπερ τὸ πρότερον, | |
| ἦ ἤδη χείρεσσιν ὑφ' ἡμετέρῃσι δαμέντες | 310 |
| ἢ δαμασθέντες ἤδη καὶ ἡττηθέντες ὑπὸ τῶν ἡμετέρων χειρῶν, | |
| φύξιν βουλεύουσι μετὰ σφίσιν, οὐδ' ἐθέλουσι | 311 |
| φυγὴν ἐν αὐτοῖς βουλεύονται, οὐδὲ θέλουσι | |
| νύκτα φυλασσέμεναι, καμάτῳ ἀδηκότες αἰνῷ. | 312 |
| τὴν νύκτα φυλάττειν, πόνῳ καὶ κόπῳ χαλεπῷ ἀδημονήσαντες. | |
| ὣς ἔφαθ', οἳ δ' ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ. | 313 |
| οὕτως εἶπεν. οὗτοι δὲ πάντες ἄφωνοι ἐγένοντο σιγῇ· | |
| ἦν δέ τις ἐν Τρώεσσι Δόλων Εὐμήδεος υἱὸς | 314 |
| ἦν δέ τις ἐν τοῖς Τρῳσὶ Δόλων υἱὸς τοῦ Εὐμήδους, | |
| κήρυκος θείοιο πολύχρυσος πολύχαλκος, | 315 |
| τοῦ θείου καὶ θαυμαστοῦ κήρυκος, πολὺν χρυσὸν καὶ πολὺν χαλκὸν ἔχων· | |
| ὃς δή τοι εἶδος μὲν ἔην κακός, ἀλλὰ ποδώκης· | 316 |
| ὃς δὴ κατὰ μὲν τὴν μορφὴν δυσειδὴς ἦν, ἀλλὰ ταχύπους· | |
| αὐτὰρ ὃ μοῦνος ἔην μετὰ πέντε κασιγνήτῃσιν. | 317 |
| οὗτος δὲ μόνος ἦν ἐν πέντε ἀδελφαῖς, | |
| ὅς ῥα τότε Τρωσίν τε καὶ Ἕκτορι μῦθον ἔειπεν· | 318 |
| ὃς δὴ τότε τοῖς τε Τρῳσὶ καὶ τῷ Ἕκτορι εἶπε λόγον. | |
| Ἕκτορ ἔμ' ὀτρύνει κραδίη καὶ θυμὸς ἀγήνωρ | 319 |
| ὦ Ἕκτορ, ἐμὲ προτρέπει ἡ καρδία, καὶ ἡ γενναία ψυχὴ | |
| νηῶν ὠκυπόρων σχεδὸν ἐλθέμεν ἔκ τε πυθέσθαι. | 320 |
| πορευθῆναι πλησίον τῶν ταχυπόρων νεῶν, καὶ περὶ πάντων ἀκριβῶς ἀκοῦσαι· | |
| ἀλλ' ἄγε μοι τὸ σκῆπτρον ἀνάσχεο, καί μοι ὄμοσσον | 321 |
| ἀλλ᾽ ἄγε μοι ἀνάτεινον τὴν βασιλικὴν ῥάβδον, καὶ ὄμοσόν μοι, | |
| ἦ μὲν τοὺς ἵππους τε καὶ ἅρματα ποικίλα χαλκῷ | 322 |
| ἦ μὴν τοὺς ἵππους, καὶ τὰ σιδήρῳ πεποικιλμένα ὀχήματα | |
| δωσέμεν, οἳ φορέουσιν ἀμύμονα Πηλεΐωνα, | 323 |
| δώσειν, οἳ φέρουσι καὶ βαστάζουσι τὸν ἄμεμπτον υἱὸν τοῦ Πηλέως· | |
| σοὶ δ' ἐγὼ οὐχ ἅλιος σκοπὸς ἔσσομαι οὐδ' ἀπὸ δόξης· | 324 |
| σοὶ δὲ ἐγὼ οὐκ ἔσομαι μάταιος κατάσκοπος, οὐδὲ ἄπο τοῦ σκοποῦ, καὶ οἰήσεως, ἣν ἔχεις περὶ ἐμοῦ· | |
| τόφρα γὰρ ἐς στρατὸν εἶμι διαμπερὲς ὄφρ' ἂν ἵκωμαι | 325 |
| ἐπὶ τοσοῦτον γὰρ εἰς τὸ στρατόπεδον πορεύσομαι διόλου, ἕως ἄν ἀφίκωμαι | |
| νῆ' Ἀγαμεμνονέην, ὅθι που μέλλουσιν ἄριστοι | 326 |
| εἰς τὴν ναῦν τοῦ Ἀγαμέμνονος, ὅπου ἐοίκασιν οἱ ἄριστοι | |
| βουλὰς βουλεύειν ἢ φευγέμεν ἠὲ μάχεσθαι. | 327 |
| βουλεύεσθαι, ἢ φεύγειν, ἢ πολεμεῖν. | |
| ὣς φάθ', ὃ δ' ἐν χερσὶ σκῆπτρον λάβε καί οἱ ὄμοσσεν· | 328 |
| οὕτως εἶπεν. ὁ δὲ ἔλαβεν ἐν ταῖς χερσὶ τὴν βασιλικὴν ῥάβδον, καὶ ὤμοσεν αὐτῷ· | |
| ἴστω νῦν Ζεὺς αὐτὸς ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης | 329 |
| γινωσκέτω καὶ μάρτυς ἔστω δή αὐτὸς ὁ μεγαλόφωνος ἀνὴρ τῆς Ἥρας, | |
| μὴ μὲν τοῖς ἵπποισιν ἀνὴρ ἐποχήσεται ἄλλος | 330 |
| οὐδαμῶς τοῖς ἵπποις αὐτοῖς ἄλλος ἀνὴρ ἐποχήσεται | |
| Τρώων, ἀλλά σέ φημι διαμπερὲς ἀγλαϊεῖσθαι. | 331 |
| ἀπὸ τῶν Τρῴων, ἀλλά σε ἀποφαίνομαι διὰ παντὸς ἀγλαΐζεσθαι, καὶ καλλωπίζεσθαι. | |
| ὣς φάτο καί ῥ' ἐπίορκον ἐπώμοσε, τὸν δ' ὀρόθυνεν· | 332 |
| οὕτως εἶπε, καὶ δὴ ἐπιώρκησεν, τοῦτον δὲ παρώξυνε (ἐπεὶ τὸν ὅρκον ἐτελείωσε, τοῦτον διήγειρε). | |
| αὐτίκα δ' ἀμφ' ὤμοισιν ἐβάλλετο καμπύλα τόξα, | 333 |
| εὐθέως δὲ περιεβάλετο τοῖς ὤμοις τὸ ἐπικαμπὲς τόξον, | |
| ἕσσατο δ' ἔκτοσθεν ῥινὸν πολιοῖο λύκοιο, | 334 |
| ἐνεδύσατο δὲ ἔξωθεν δέρμα λύκου λευκοῦ, | |
| κρατὶ δ' ἐπὶ κτιδέην κυνέην, ἕλε δ' ὀξὺν ἄκοντα, | 335 |
| ἐπὶ τῇ κεφαλῇ δὲ ἔθηκε περικεφαλαίαν ἐκ δέρματος ἰκτίδος πεποιηκυῖαν, | |
| βῆ δ' ἰέναι προτὶ νῆας ἀπὸ στρατοῦ· οὐδ' ἄρ' ἔμελλεν | 336 |
| ὥρμησε δὲ πορεύεσθαι ἐπὶ τὰς ναῦς ἀπὸ τοῦ στρατοῦ· οὐδὲ δὴ ἔμελλεν, | |
| ἐλθὼν ἐκ νηῶν ἂψ Ἕκτορι μῦθον ἀποίσειν. | 337 |
| ἀφικόμενος ἐκ τῶν νεῶν πάλιν, ἀπαγγελεῖν λόγον τῷ Ἕκτορι· | |
| ἀλλ' ὅτε δή ῥ' ἵππων τε καὶ ἀνδρῶν κάλλιφ' ὅμιλον, | 338 |
| ἀλλ᾿ ὁπηνίκα δὴ κατέλιπε τῶν ἵππων τε καὶ τῶν ἀνδρῶν τὸ ἄθροισμα, | |
| βῆ ῥ' ἀν' ὁδὸν μεμαώς· τὸν δὲ φράσατο προσιόντα | 339 |
| ἐπορεύετο δὴ τὴν ὁδὸν προθυμούμενος· τοῦτον δὲ προσερχόμενον ἐθεάσατο | |
| διογενὴς Ὀδυσεύς, Διομήδεα δὲ προσέειπεν· | 340 |
| ὁ ἐκ τοῦ Διὸς καταγόμενος Ὀδυσσεύς, εἶπε δὲ πρὸς τὸν Διομήδην· | |
| οὗτός τις Διόμηδες ἀπὸ στρατοῦ ἔρχεται ἀνήρ, | 341 |
| οὗτος ὁ ἀνὴρ, ὦ Διόμηδες, ἀπὸ τοῦ στρατοῦ ἔρχεται, | |
| οὐκ οἶδ' ἢ νήεσσιν ἐπίσκοπος ἡμετέρῃσιν, | 342 |
| οὐκ οἶδα, ἢ κατάσκοπος τῶν ἡμετέρων νεῶν, | |
| ἦ τινα συλήσων νεκύων κατατεθνηώτων. | 343 |
| ἢ σκυλεύσων τινὰ τῶν ἀποθανόντων νεκρῶν· | |
| ἀλλ' ἐῶμέν μιν πρῶτα παρεξελθεῖν πεδίοιο | 344 |
| ἀλλὰ παραχωρῶμεν αὐτῷ πρῶτον παρελθεῖν ἐκ τῆς πεδιάδος | |
| τυτθόν· ἔπειτα δέ κ' αὐτὸν ἐπαΐξαντες ἕλοιμεν | 345 |
| μικρόν, μετὰ ταῦτα δὲ ἐφορμήσαντες ζωγρήσαιμεν ἂν αὐτὸν | |
| καρπαλίμως· εἰ δ' ἄμμε παραφθαίησι πόδεσσιν, | 346 |
| ταχέως· εἰ δὲ ἡμᾶς παραδράμοι τοῖς ποσί, καὶ πλαγίαν ἐπὶ τὴν πόλιν ποιεῖται τὴν ὁδόν, | |
| αἰεί μιν ἐπὶ νῆας ἀπὸ στρατόφι προτιειλεῖν | 347 |
| ἀεὶ αὐτὸν ἀπὸ τοῦ στρατοῦ ἀπέστρεφε ἐπὶ τὰς ναῦς | |
| ἔγχει ἐπαΐσσων, μή πως προτὶ ἄστυ ἀλύξῃ. | 348 |
| σὺν τῷ δόρατι ἐφορμῶν, μήπως εἰς τὴν πόλιν ἐκφύγῃ· | |
| ὣς ἄρα φωνήσαντε παρὲξ ὁδοῦ ἐν νεκύεσσι | 349 |
| οὕτω δὴ εἰπόντες ἐκτὸς τῆς ὁδοῦ ἐν τοῖς νεκροῖς | |
| κλινθήτην· ὃ δ' ἄρ' ὦκα παρέδραμεν ἀφραδίῃσιν. | 350 |
| ἐκλίθησαν· οὗτος δὲ ταχέως παρῆλθεν ἀνοίᾳ καὶ ἀσυνέτως· | |
| ἀλλ' ὅτε δή ῥ' ἀπέην ὅσσόν τ' ἐπὶ οὖρα πέλονται | 351 |
| ἀλλ᾿ ὁπηνίκα δὴ τοσοῦτον ἀπῆν, ὅσον τὰ διαστήματα γίνονται | |
| ἡμιόνων· αἱ γάρ τε βοῶν προφερέστεραί εἰσιν | 352 |
| τῶν ἡμιόνων, αὗται γὰρ κρείττονές εἰσι βοῶν | |
| ἑλκέμεναι νειοῖο βαθείης πηκτὸν ἄροτρον· | 353 |
| ἕλκειν τὸ ἄροτρον τὸ τὸν γύην προσπεπηγότα ἔχον, διὰ τῆς βαθείας ἠροτριασμένης γῆς, | |
| τὼ μὲν ἐπεδραμέτην, ὃ δ' ἄρ' ἔστη δοῦπον ἀκούσας. | 354 |
| οὗτοι μὲν ἐπέδραμον. οὗτος δὲ ἔστη ἀκούσας τὸν κτύπον· | |
| ἔλπετο γὰρ κατὰ θυμὸν ἀποστρέψοντας ἑταίρους | 355 |
| ᾤετο (ἤλπιζε) γὰρ κατὰ τὸν ἑαυτοῦ λογισμὸν εἶναί τινας φίλους | |
| ἐκ Τρώων ἰέναι πάλιν Ἕκτορος ὀτρύναντος. | 356 |
| ἐκ τῶν Τρῴων μετακαλεσομένους πορεύεσθαι ὑπίσω, τοῦ Ἕκτορος κελεύσαντος (ὡς τοῦ Ἕκτορος κελεύσαντος, εἰς τοὐπίσω αὐτὸν ὑποστρέψαι)· | |
| ἀλλ' ὅτε δή ῥ' ἄπεσαν δουρηνεκὲς ἢ καὶ ἔλασσον, | 357 |
| αλλ' ὁπηνίκα δὴ ἀπῆσαν, ὅσον βολὴ δόρατος, ἢ καὶ ἔλαττον, | |
| γνῶ ῥ' ἄνδρας δηΐους, λαιψηρὰ δὲ γούνατ' ἐνώμα | 358 |
| ἔγνω δὴ ἄνδρας πολεμίους, ταχέως δὲ τὰ γόνατα ἐκίνει | |
| φευγέμεναι· τοὶ δ' αἶψα διώκειν ὁρμήθησαν. | 359 |
| φεύγειν, οὗτοι δὲ ταχέως διώκειν ὥρμησαν. | |
| ὡς δ' ὅτε καρχαρόδοντε δύω κύνε εἰδότε θήρης | 360 |
| ὥσπερ δὲ ὅτε δύο κύνες τραχεῖς καὶ ὀξεῖς ὀδόντας ἔχοντες, ἔμπειροι κυνηγίας, | |
| ἢ κεμάδ' ἠὲ λαγωὸν ἐπείγετον ἐμμενὲς αἰεὶ | 361 |
| ἢ δορκίδα, ἢ λαγωὸν ἐπείγουσιν ἐπιμόνως ἀεὶ | |
| χῶρον ἀν' ὑλήενθ', ὃ δέ τε προθέῃσι μεμηκώς, | 362 |
| κατὰ τόπον ὑλώδη καὶ σύνδενδρον, οὗτος δὲ προτρέχει γοῶν· | |
| ὣς τὸν Τυδεΐδης ἠδ' ὃ πτολίπορθος Ὀδυσσεὺς | 363 |
| οὕτω τοῦτον ὁ υἱὸς τοῦ Τυδέως καὶ ὁ τὰς πόλεις πορθῶν Ὀδυσσεύς, | |
| λαοῦ ἀποτμήξαντε διώκετον ἐμμενὲς αἰεί. | 364 |
| τοῦ Τρωϊκοῦ λαοῦ ἀποχωρίσαντες, ἐδίωκεν ἐπιμόνως ἀεὶ. | |
| ἀλλ' ὅτε δὴ τάχ' ἔμελλε μιγήσεσθαι φυλάκεσσι | 365 |
| ἀλλ᾿ ἡνίκα δὴ ταχέως ἔμελλε συμμιγήσεσθαι τοῖς φύλαξι | |
| φεύγων ἐς νῆας, τότε δὴ μένος ἔμβαλ' Ἀθήνη | 366 |
| φεύγων εἰς τὰς ναῦς, τηνικαῦτα δὴ ἐνέβαλεν ἰσχὺν ἡ Ἀθηνᾶ | |
| Τυδεΐδῃ, ἵνα μή τις Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων | 367 |
| τῷ υἱῷ τοῦ Τυδέως, ὅπως μηδεὶς τῶν σιδηροθωράκων Ἑλλήνων | |
| φθαίη ἐπευξάμενος βαλέειν, ὃ δὲ δεύτερος ἔλθοι. | 368 |
| προ(κατα)λάβοι ἐπικαυχησάμενος βαλεῖν, (καυχήσαιτο βαλεῖν προκαταλαβών), οὗτος δὲ ὕστερον παραγένοιτο, | |
| δουρὶ δ' ἐπαΐσσων προσέφη κρατερὸς Διομήδης· | 369 |
| σὺν τῷ δόρατι δὲ ὁρμῶν καὶ ἐπερχόμενος εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ ἰσχυρὸς Διομήδης· | |
| ἠὲ μέν' ἠέ σε δουρὶ κιχήσομαι, οὐδέ σέ φημι | 370 |
| Ἢ μένε, ἢ σὲ δόρατι φθάσω· οὐδ᾽ οἴομαι σε | |
| δηρὸν ἐμῆς ἀπὸ χειρὸς ἀλύξειν αἰπὺν ὄλεθρον. | 371 |
| ἐπὶ πολὺ ἐκφυγεῖν τὸν ὑπὸ τῆς ἐμῆς χειρὸς ἀφανιστικὸν θάνατον. | |
| ἦ ῥα καὶ ἔγχος ἀφῆκεν, ἑκὼν δ' ἡμάρτανε φωτός· | 372 |
| εἶπε δή, καὶ ἐπέρριψε τὸ δόρυ, ἐθελουσίως δὲ ἀπέτυχε τοῦ ἀνδρός· | |
| δεξιτερὸν δ' ὑπὲρ ὦμον ἐΰξου δουρὸς ἀκωκὴ | 373 |
| ὑπὲρ τὸν ὦμον δὲ τὸν δεξιὸν ἡ τοῦ εὐξέστου καὶ καλῶς πεποιημένου δόρατος αἰχμὴ ἐνεπάγη | |
| ἐν γαίῃ ἐπάγη· ὃ δ' ἄρ' ἔστη τάρβησέν τε | 374 |
| εἰς τὴν γῆν, οὗτος δὲ ἐφοβήθη καὶ ἔστη, | |
| βαμβαίνων· ἄραβος δὲ διὰ στόμα γίγνετ' ὀδόντων· | 375 |
| τρέμων, ἦχος δὲ κατὰ τὸ στόμα ἐγίνετο τῶν ὀδόντων (ἀσαφῆ φωνὴν προϊέμενος), | |
| χλωρὸς ὑπαὶ δείους· τὼ δ' ἀσθμαίνοντε κιχήτην, | 376 |
| χλωροποιός, καὶ ὠχροποιὸς ὑπὸ τοῦ φόβου, οὗτοι δὲ πνευστιῶντες κατέλαβον, | |
| χειρῶν δ' ἁψάσθην· ὃ δὲ δακρύσας ἔπος ηὔδα· | 377 |
| ἥψαντο δὲ τῶν χειρῶν. οὗτος δὲ δακρύσας εἶπε λόγον· | |
| ζωγρεῖτ', αὐτὰρ ἐγὼν ἐμὲ λύσομαι· ἔστι γὰρ ἔνδον | 378 |
| ζῶντά με ἀγάγετε, ἐγὼ δὲ λυτρώσομαι ἐμαυτόν, ἔστι γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ | |
| χαλκός τε χρυσός τε πολύκμητός τε σίδηρος, | 379 |
| χαλκός τε καὶ χρυσός, καὶ πολλοῦ καμάτου δεόμενος σίδηρος· | |
| τῶν κ' ὔμμιν χαρίσαιτο πατὴρ ἀπερείσι' ἄποινα | 380 |
| ἐκ τούτων δωρήσαιτ᾽ ἂν ὑμῖν ὁ πατὴρ πλεῖστα λύτρα, | |
| εἴ κεν ἐμὲ ζωὸν πεπύθοιτ' ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν. | 381 |
| ἐὰν ἐμὲ ζῶντα ἀκούσῃ ἐπὶ ταῖς ναυσὶ τῶν Ἑλλήνων. | |
| τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς· | 382 |
| πρὸς τοῦτον δὲ ἀποκρινόμενος εἶπεν ὁ πολύβουλος Ὀδυσσεύς· | |
| θάρσει, μηδέ τί τοι θάνατος καταθύμιος ἔστω. | 383 |
| θάρρει μηδέ τί σοι ὁ θάνατος ἐπὶ λογισμὸν ἔστω· | |
| ἀλλ' ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον· | 384 |
| ἀλλ᾽ ἄγε εἰπέ μοι τοῦτο καὶ ἀληθῶς ἀπάγγειλον. | |
| πῇ δὴ οὕτως ἐπὶ νῆας ἀπὸ στρατοῦ ἔρχεαι οἷος | 385 |
| ποῦ δὴ οὕτω μόνος ἀπὸ τοῦ στρατοῦ πρὸς τὰς ναῦς πορεύῃ | |
| νύκτα δι' ὀρφναίην, ὅτε θ' εὕδουσι βροτοὶ ἄλλοι; | 386 |
| κατὰ τὴν σκοτεινὴν νύκτα, ἡνίκα ὑπνώττουσιν οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι; | |
| ἤ τινα συλήσων νεκύων κατατεθνηώτων; | 387 |
| ἢ σκυλεύσων τινὰ τῶν ἀποθανόντων νεκρῶν, | |
| ἦ σ' Ἕκτωρ προέηκε διασκοπιᾶσθαι ἕκαστα | 388 |
| ἢ ὁ Ἕκτωρ σὲ προέπεμψε κατασκοπήσασθαι ἅπαντα | |
| νῆας ἔπι γλαφυράς; ἦ σ' αὐτὸν θυμὸς ἀνῆκε; | 389 |
| εἰς τὰς βαθείας ναῦς, ἢ σὲ αὐτὸν ἀνέπεισεν ἡ ψυχή; | |
| τὸν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα Δόλων, ὑπὸ δ' ἔτρεμε γυῖα· | 390 |
| πρὸς τοῦτον δὲ ἀπεκρίνετο μετὰ ταῦτα ὁ Δόλων, ὑπέτρεμε δὲ τὰ μέλη· | |
| πολλῇσίν μ' ἄτῃσι παρὲκ νόον ἤγαγεν Ἕκτωρ, | 391 |
| ἀολλαῖς βλάβαις ἐξηπάτησέ μου τὸν νοῦν ὁ Ἕκτωρ· | |
| ὅς μοι Πηλεΐωνος ἀγαυοῦ μώνυχας ἵππους | 392 |
| ὅς μοι τοὺς μονώνυχας ἵππους τοῦ λαμπροῦ υἱοῦ τοῦ Πηλέως | |
| δωσέμεναι κατένευσε καὶ ἅρματα ποικίλα χαλκῷ, | 393 |
| ὑπέσχετο δώσειν, καὶ τὰ σιδήρῳ πεποικιλμένα ὀχήματα· | |
| ἠνώγει δέ μ' ἰόντα θοὴν διὰ νύκτα μέλαιναν | 394 |
| ἐκέλευσε δὲ πορευόμενόν με κατὰ τὴν ταχεῖαν σκοτεινὴν νύκτα, | |
| ἀνδρῶν δυσμενέων σχεδὸν ἐλθέμεν, ἔκ τε πυθέσθαι | 395 |
| ἀφικέσθαι πλησίον τῶν πολεμίων ἀνδρῶν, καὶ ἀκριβῶς ἀκοῦσαι, | |
| ἠὲ φυλάσσονται νῆες θοαὶ ὡς τὸ πάρος περ, | 396 |
| ἢ φυλάττονται αἱ ταχεῖαι νῆες, ὥσπερ τὸ πρότερον, | |
| ἦ ἤδη χείρεσσιν ὑφ' ἡμετέρῃσι δαμέντες | 397 |
| ἢ δαμασθέντες ἤδη καὶ ἡττηθέντες ὑπὸ τῶν ἡμετέρων χειρῶν | |
| φύξιν βουλεύουσι μετὰ σφίσιν, οὐδ' ἐθέλουσι | 398 |
| φυγὴν βουλεύεσθε ἐν ἑαυτοῖς, οὐδὲ θέλετε | |
| νύκτα φυλασσέμεναι, καμάτῳ ἀδηκότες αἰνῷ. | 399 |
| φυλάττειν τὴν νύκτα, πόνῳ καὶ κόπῳ χαλεπῷ ἀδημονήσαντες. | |
| τὸν δ' ἐπιμειδήσας προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς· | 400 |
| πρὸς τοῦτον δὲ ἐπιμειδιάσας εἶπεν ὁ πολύβουλος Ὀδυσσεύς. | |
| ἦ ῥά νύ τοι μεγάλων δώρων ἐπεμαίετο θυμὸς | 401 |
| ὄντως δή σοι ἡ μεγαλόφρων καὶ γενναία ψυχὴ μεγάλων χαρίτων ἐπεθύμει, | |
| ἵππων Αἰακίδαο δαΐφρονος· οἳ δ' ἀλεγεινοὶ | 402 |
| τῶν ἵππων τοῦ συνετοῦ ἐκγόνου τοῦ Αἰακοῦ· οὗτοι δὲ χαλεποί εἰσιν | |
| ἀνδράσι γε θνητοῖσι δαμήμεναι ἠδ' ὀχέεσθαι | 403 |
| δαμασθῆναι ἀνδράσι θνητοῖς, καὶ ὀχεῖσθαι | |
| ἄλλῳ γ' ἢ Ἀχιλῆϊ, τὸν ἀθανάτη τέκε μήτηρ. | 404 |
| ἄλλῳ γε, ἢ τῷ Ἀχιλλεῖ, ὃν ἔτεκε μήτηρ ἀθάνατος. | |
| ἀλλ' ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον· | 405 |
| ἀλλ᾿ ἄγε εἰπέ μοι τοῦτο, καὶ ἀληθῶς ἀπάγγειλον. | |
| ποῦ νῦν δεῦρο κιὼν λίπες Ἕκτορα ποιμένα λαῶν; | 406 |
| ποῦ νῦν κατέλιπες τὸν Ἕκτορα τὸν βασιλέα τοῦ στρατοῦ, πορευόμενος ἐνθάδε; | |
| ποῦ δέ οἱ ἔντεα κεῖται ἀρήϊα, ποῦ δέ οἱ ἵπποι; | 407 |
| ποῦ δὲ αὐτῷ τὰ πολεμικὰ ὅπλα κεῖται; ποῦ δὲ αὐτῷ οἱ ἵπποι ἑστᾶσι; | |
| πῶς δαὶ τῶν ἄλλων Τρώων φυλακαί τε καὶ εὐναί; | 408 |
| πῶς δὲ ἔχουσι τῶν λοιπῶν Τρῴων αἱ τηρήσεις καὶ αἱ κοῖται, | |
| ἅσσά τε μητιόωσι μετὰ σφίσιν, ἢ μεμάασιν | 409 |
| καὶ ἅτινα βουλεύονται ἐν ἑαυτοῖς, ἢ προθυμοῦνται | |
| αὖθι μένειν παρὰ νηυσὶν ἀπόπροθεν, ἦε πόλιν δὲ | 410 |
| αὐτόθι μένειν παρὰ ταῖς ναυσὶν ἄπωθεν τῆς πόλεως, ἢ εἰς τὴν πόλιν | |
| ἂψ ἀναχωρήσουσιν, ἐπεὶ δαμάσαντό γ' Ἀχαιούς. | 411 |
| ὀπίσω ἀνακάμψουσιν, ἐπειδὴ ἐδάμασαν, καὶ ἥττησαν τοὺς Ἕλληνας; | |
| τὸν δ' αὖτε προσέειπε Δόλων Εὐμήδεος υἱός· | 412 |
| πρὸς τοῦτον δὲ εἶπεν ὁ Δόλων ὁ υἱὸς τοῦ Εὐμήδους· | |
| τοὶ γὰρ ἐγώ τοι ταῦτα μάλ' ἀτρεκέως καταλέξω. | 413 |
| τοιγαροῦν ἐγώ σοι ταῦτα πάνυ ἀληθῶς μέχρι τέλους ἐρῶ. | |
| Ἕκτωρ μὲν μετὰ τοῖσιν, ὅσοι βουληφόροι εἰσί, | 414 |
| ὁ μὲν Ἕκτωρ μετ᾽ αὐτῶν, ὅσοι γνωμοδόται ὑπάρχουσι, | |
| βουλὰς βουλεύει θείου παρὰ σήματι Ἴλου | 415 |
| βουλεύεται παρὰ τῷ μνήματι τοῦ θείου καὶ θαυμαστοῦ Ἴλου, | |
| νόσφιν ἀπὸ φλοίσβου· φυλακὰς δ' ἃς εἴρεαι ἥρως | 416 |
| πόρρω τῆς ταραχῆς καὶ τοῦ θορύβου· τὰς φυλακὰς δὲ καὶ τηρήσεις, ἃς ἐρωτᾷς, ὦ ἥρως, | |
| οὔ τις κεκριμένη ῥύεται στρατὸν οὐδὲ φυλάσσει. | 417 |
| οὐδεμία διακεχωρισμένη καὶ τεταγμένη σώζει τὸν στρατόν, οὐδὲ τηρεῖ· | |
| ὅσσαι μὲν Τρώων πυρὸς ἐσχάραι, οἷσιν ἀνάγκη | 418 |
| ὅσαι μὲν γὰρ πυρὸς πυρκαϊαὶ τῶν Τρῴων, οἷστισιν ἀνάγκη ἐπίκειται, | |
| οἷ δ' ἐγρηγόρθασι φυλασσέμεναί τε κέλονται | 419 |
| οὗτοι ἀγρυπνοῦσι, καὶ φυλάσσειν παρακελεύονται | |
| ἀλλήλοις· ἀτὰρ αὖτε πολύκλητοι ἐπίκουροι | 420 |
| ἀλλήλοις· οἱ πολλαχόθεν δὲ κληθέντες βοηθοὶ | |
| εὕδουσι· Τρωσὶν γὰρ ἐπιτραπέουσι φυλάσσειν· | 421 |
| ὑπνώττουσι· τοῖς γὰρ Τρῳσὶν ἐπιτρέπουσι φυλάττειν, | |
| οὐ γάρ σφιν παῖδες σχεδὸν εἵαται οὐδὲ γυναῖκες. | 422 |
| οὐ γὰρ αὐτοῖς οἱ παῖδες, οὐδὲ αἱ γυναῖκες κάθηνται ἐγγύς. | |
| τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς· | 423 |
| πρὸς τοῦτον δὲ ἀποκρινόμενος εἶπεν ὁ πολύβουλος Ὀδυσσεύς· | |
| πῶς γὰρ νῦν Τρώεσσι μεμιγμένοι ἱπποδάμοισιν | 424 |
| πῶς δὴ καθεύδουσι νῦν; μεμιγμένοι τοῖς ἱππικοῖς Τρωσίν; | |
| εὕδουσ' ἦ ἀπάνευθε; δίειπέ μοι ὄφρα δαείω. | 425 |
| ἢ πόρρω που; δήλωσόν μοι, ἵνα μάθω. | |
| τὸν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα Δόλων Εὐμήδεος υἱός· | 426 |
| πρὸς τοῦτον δὲ μετὰ ταῦτα ἀπεκρίνετο Δόλων ὁ υἱὸς τοῦ Εὐμήδους. | |
| τοὶ γὰρ ἐγὼ καὶ ταῦτα μάλ' ἀτρεκέως καταλέξω. | 427 |
| τοιγαροῦν ἐγώ σοι ταῦτα πάνυ ἀληθῶς μέχρι τέλους ἐρῶ. | |
| πρὸς μὲν ἁλὸς Κᾶρες καὶ Παίονες ἀγκυλότοξοι | 428 |
| πρὸς μὲν τὴν θάλασσαν, οἱ Κᾶρες, καὶ οἱ τοῖς καμπύλοις τόξοις χρώμενοι Παίονες, | |
| καὶ Λέλεγες καὶ Καύκωνες δῖοί τε Πελασγοί, | 429 |
| καὶ οἱ Λέλεγες, καὶ οἱ Καύκωνες καὶ οἱ ἔνδοξοι Πελασγοί. | |
| πρὸς Θύμβρης δ' ἔλαχον Λύκιοι Μυσοί τ' ἀγέρωχοι | 430 |
| ἔμπροσθεν δὲ τῆς Θύμβρης ἐτετάχατο οἱ Λύκιοι, καὶ οἱ θρασεῖς καὶ ἀνδρεῖοι Μυσοί, | |
| καὶ Φρύγες ἱππόμαχοι καὶ Μῄονες ἱπποκορυσταί. | 431 |
| καὶ οἱ ἱππικοὶ Φρύγες, καὶ οἱ πολεμικοὶ Μῄονες. | |
| ἀλλὰ τί ἢ ἐμὲ ταῦτα διεξερέεσθε ἕκαστα; | 432 |
| ἀλλὰ τί δὴ ἐμὲ διερωτᾶτε πάντα; | |
| εἰ γὰρ δὴ μέματον Τρώων καταδῦναι ὅμιλον | 433 |
| εἰ γὰρ προθυμεῖσθε εἰσελθεῖν εἰς τὸν στρατὸν τῶν Τρῴων, | |
| Θρήϊκες οἷδ' ἀπάνευθε νεήλυδες ἔσχατοι ἄλλων· | 434 |
| Θρᾷκες οὗτοί εἰσι χωρίς, νεωστὶ ἐλθόντες, ἔσχατοι τῶν λοιπῶν, | |
| ἐν δέ σφιν Ῥῆσος βασιλεὺς πάϊς Ἠϊονῆος. | 435 |
| ἐν αὐτοῖς δὲ βασιλεὺς Ῥῆσος ὁ υἱὸς τοῦ Ἠιονέως· | |
| τοῦ δὴ καλλίστους ἵππους ἴδον ἠδὲ μεγίστους· | 436 |
| τούτου δὴ ὡραιοτάτους ἵππους ἴδον, καὶ εὐμεγέθεις· | |
| λευκότεροι χιόνος, θείειν δ' ἀνέμοισιν ὁμοῖοι· | 437 |
| λευκότεροί εἰσι χιόνος, ἐν τῷ τρέχειν δὲ ὅμοιοι τοῖς ἀνέμοις, | |
| ἅρμα δέ οἱ χρυσῷ τε καὶ ἀργύρῳ εὖ ἤσκηται· | 438 |
| τὰ ὀχήματα δὲ αὐτῷ χρυσῷ καὶ ἀργύρῳ καλῶς κατεσκεύασται, | |
| τεύχεα δὲ χρύσεια πελώρια θαῦμα ἰδέσθαι | 439 |
| τὰ ὅπλα δὲ χρυσᾶ ἐξαίσια, θαῦμα ἰδεῖν, | |
| ἤλυθ' ἔχων· τὰ μὲν οὔ τι καταθνητοῖσιν ἔοικεν | 440 |
| ἀφίκετο ἔχων, ἃ δήπου οὐκ ἀνθρώποις (ἀνδράσι) θνητοῖς προσήκει | |
| ἄνδρεσσιν φορέειν, ἀλλ' ἀθανάτοισι θεοῖσιν. | 441 |
| φορεῖν, ἀλλὰ θεοῖς ἀθανάτοις. | |
| ἀλλ' ἐμὲ μὲν νῦν νηυσὶ πελάσσετον ὠκυπόροισιν, | 442 |
| ἀλλ᾿ ἐμὲ μέν τοι νῦν ἀγάγετε εἰς τὰς ταχυπόρους ναῦς, | |
| ἠέ με δήσαντες λίπετ' αὐτόθι νηλέϊ δεσμῷ, | 443 |
| ἢ δεσμεύσαντές με δεσμῷ ἀνηλεεῖ καὶ ἀπηνεῖ, καταλίπετε αὐτοῦ, | |
| ὄφρά κεν ἔλθητον καὶ πειρηθῆτον ἐμεῖο | 444 |
| ἕως ἂν ἔλθητε, καὶ πεῖραν σχῆτε ἐμοῦ, | |
| ἠὲ κατ' αἶσαν ἔειπον ἐν ὑμῖν, ἦε καὶ οὐκί. | 445 |
| ἢ δὴ κατὰ τὸ πρέπον εἶπον ἐν ὑμῖν, ἢ οὔ. | |
| τὸν δ' ἄρ' ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη κρατερὸς Διομήδης· | 446 |
| πρὸς τοῦτον δὲ δεινῶς ὑποβλεψάμενος εἶπεν ὁ ἰσχυρὸς Διομήδης· | |
| μὴ δή μοι φύξίν γε Δόλων ἐμβάλλεο θυμῷ· | 447 |
| μή μοι, ὦ Δόλων, φυγὴν ἐντίθου τῇ ψυχῇ, | |
| ἐσθλά περ ἀγγείλας, ἐπεὶ ἵκεο χεῖρας ἐς ἁμάς. | 448 |
| καίπερ ἀγαθὰ ἀπαγγείλας, ἐπεὶ ἦλθες εἰς τὰς ἐμὰς χεῖρας· | |
| εἰ μὲν γάρ κέ σε νῦν ἀπολύσομεν ἠὲ μεθῶμεν, | 449 |
| ἐὰν γὰρ νῦν ἀπολύσωμέν σε, ἢ ἀφῶμεν, | |
| ἦ τε καὶ ὕστερον εἶσθα θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν | 450 |
| ὄντως που καὶ μετὰ ταῦτα ἐλεύσῃ εἰς τὰς ναῦς τῶν Ἑλλήνων, | |
| ἠὲ διοπτεύσων ἢ ἐναντίβιον πολεμίξων· | 451 |
| ἢ διασκοπησόμενος, ἢ κατὰ βιαίαν ἐναντίωσιν μαχησόμενος· | |
| εἰ δέ κ' ἐμῇς ὑπὸ χερσὶ δαμεὶς ἀπὸ θυμὸν ὀλέσσῃς, | 452 |
| ἐὰν δὲ ὑπὸ τῶν ἐμῶν χειρῶν δαμασθεὶς ἀπολέσῃς τὴν ψυχήν, | |
| οὐκέτ' ἔπειτα σὺ πῆμά ποτ' ἔσσεαι Ἀργείοισιν. | 453 |
| οὐκέτι μετὰ ταῦτα σὺ βλάβος γενήσῃ ποτὲ τοῖς Ἕλλησιν. | |
| ἦ, καὶ ὃ μέν μιν ἔμελλε γενείου χειρὶ παχείῃ | 454 |
| εἶπε, καὶ οὗτος μὲν ἔμελλε παρακαλέσειν αὐτόν, ἁψάμενος τῆς γενειάδος χειρὶ παχείᾳ καὶ ἰσχυρᾷ· | |
| ἁψάμενος λίσσεσθαι, ὃ δ' αὐχένα μέσσον ἔλασσε | 455 |
| οὗτος δὲ ὁρμήσας, τὸ μέσον τοῦ αὐχένος | |
| φασγάνῳ ἀΐξας, ἀπὸ δ' ἄμφω κέρσε τένοντε· | 456 |
| ἔπληξε τῷ ξίφει, ἀμφοτέρους δὲ τοὺς τένοντας ἀπέκοψε, | |
| φθεγγομένου δ' ἄρα τοῦ γε κάρη κονίῃσιν ἐμίχθη. | 457 |
| τούτου δὲ λαλοῦντος ἡ κεφαλὴ τοῖς χώμασι συνεμίγη· | |
| τοῦ δ' ἀπὸ μὲν κτιδέην κυνέην κεφαλῆφιν ἕλοντο | 458 |
| τούτου δὲ τῆς κεφαλῆς ἀφείλοντο τὴν περικεφαλαίαν τὴν ἀπὸ δέρματος ἰκτίδος πεποιημένην, | |
| καὶ λυκέην καὶ τόξα παλίντονα καὶ δόρυ μακρόν· | 459 |
| καὶ τὸ δέρμα τοῦ λύκου, καὶ τὸ εἰς τοὐπίσω καμπτόμενον τόξον, καὶ τὸ μακρὸν δόρυ, | |
| καὶ τά γ' Ἀθηναίῃ ληΐτιδι δῖος Ὀδυσσεὺς | 460 |
| καὶ ταῦτα τῇ λαφυραγωγῷ Ἀθηνᾷ ὁ ἔνδοξος Ὀδυσσεὺς | |
| ὑψόσ' ἀνέσχεθε χειρὶ καὶ εὐχόμενος ἔπος ηὔδα· | 461 |
| ἀνέτεινεν εἰς ὕψος τῇ χειρὶ, καὶ εὐχόμενος εἶπε λόγον· | |
| χαῖρε θεὰ τοῖσδεσσι· σὲ γὰρ πρώτην ἐν Ὀλύμπῳ | 462 |
| χαῖρε, ὦ θεά, ἐπὶ τούτοις· σὲ γὰρ πρώτην πάντων τῶν ἐν οὐρανῷ | |
| πάντων ἀθανάτων ἐπιδωσόμεθ'· ἀλλὰ καὶ αὖτις | 463 |
| ὄντων θεῶν ἀθανάτων ἐπικαλεσόμεθα, ἀλλὰ καὶ πάλιν | |
| πέμψον ἐπὶ Θρῃκῶν ἀνδρῶν ἵππους τε καὶ εὐνάς. | 464 |
| πέμψον ἡμᾶς ἐπὶ τοὺς ἵππους, καὶ τὰς κοίτας τῶν Θρᾳκῶν ἀνδρῶν. | |
| ὣς ἄρ' ἐφώνησεν, καὶ ἀπὸ ἕθεν ὑψόσ' ἀείρας | 465 |
| οὕτω δὴ εἶπε, καὶ ἀφ᾽ ἑαυτοῦ εἰς ὕψος ᾄρας καὶ μετεωρίσας | |
| θῆκεν ἀνὰ μυρίκην· δέελον δ' ἐπὶ σῆμά τ' ἔθηκε | 466 |
| ἔθηκεν ἐπὶ μυρσίνῃ, δῆλον καὶ φανερὸν σημεῖον ἐπέθηκε | |
| συμμάρψας δόνακας μυρίκης τ' ἐριθηλέας ὄζους, | 467 |
| συλλαβὼν καὶ συνθεὶς καλάμους, καὶ μυρσίνης εὐθαλεῖς κλάδους, | |
| μὴ λάθοι αὖτις ἰόντε θοὴν διὰ νύκτα μέλαιναν. | 468 |
| μὴ διαλάθοι αὐτοὺς εἰς τοὐπίσω πορευομένους κατὰ τὴν σκοτεινὴν νύκτα· | |
| τὼ δὲ βάτην προτέρω διά τ' ἔντεα καὶ μέλαν αἷμα, | 469 |
| οὗτοι δὲ ἐπορεύθησαν προσωτέρω διά τε τῶν ὅπλων καὶ τοῦ μέλανος αἵματος. | |
| αἶψα δ' ἐπὶ Θρῃκῶν ἀνδρῶν τέλος ἷξον ἰόντες. | 470 |
| ταχέως δὲ ἐπὶ τὸ τάγμα τῶν Θρᾳκῶν ἀνδρῶν ἀφίκοντο πορευόμενοι | |
| οἳ δ' εὗδον καμάτῳ ἀδηκότες, ἔντεα δέ σφιν | 471 |
| οὗτοι δὲ ὕπνωττον πόνῳ καὶ μόχθῳ καταπεπονημένοι, τὰ ὅπλα δὲ αὐτοῖς | |
| καλὰ παρ' αὐτοῖσι χθονὶ κέκλιτο εὖ κατὰ κόσμον | 472 |
| τὰ καλὰ παρ᾽ αὐτοῖς τῇ γῇ παρεκέκλιτο, καλῶς μετ᾿ εὐταξίας | |
| τριστοιχί· παρὰ δέ σφιν ἑκάστῳ δίζυγες ἵπποι. | 473 |
| εἰς τάγματα τρία, παρ᾽ ἑκάστῳ δὲ αὐτῶν δύο ζευγνύμενοι ἵπποι ἵσταντο· | |
| Ῥῆσος δ' ἐν μέσῳ εὗδε, παρ' αὐτῷ δ' ὠκέες ἵπποι | 474 |
| ὁ Ῥῆσος δὲ ἐν τῷ μέσῳ ἐκάθευδε, παρ᾿ αὐτῷ δὲ οἱ ταχεῖς ἵπποι | |
| ἐξ ἐπιδιφριάδος πυμάτης ἱμᾶσι δέδεντο. | 475 |
| ἐκ τῆς ἐσχάτης ἄντυγος λώροις δεδεμένοι ἦσαν. | |
| τὸν δ' Ὀδυσεὺς προπάροιθεν ἰδὼν Διομήδεϊ δεῖξεν· | 476 |
| τοῦτον δὲ Ὀδυσσεὺς ἔμπροσθεν (πρότερον) θεασάμενος ἔδειξε τῷ Διομήδει λέγων· | |
| οὗτός τοι Διόμηδες ἀνήρ, οὗτοι δέ τοι ἵπποι, | 477 |
| οὗτός σοι, ὦΔιόμηδες, ὁ ἀνὴρ, οὗτοι δέ σοι οἱ ἵπποι, | |
| οὓς νῶϊν πίφαυσκε Δόλων ὃν ἐπέφνομεν ἡμεῖς. | 478 |
| οὓς ἡμῖν ἐδήλου ὁ Δόλων, ὃν ἀπεκτείναμεν ἡμεῖς | |
| ἀλλ' ἄγε δὴ πρόφερε κρατερὸν μένος· οὐδέ τί σε χρὴ | 479 |
| ἀλλ᾽ ἄγε νῦν πρόσαγε δύναμιν ἰσχυράν, οὐδὲ κατά τί σε δεῖ | |
| ἑστάμεναι μέλεον σὺν τεύχεσιν, ἀλλὰ λύ' ἵππους· | 480 |
| ἑστάναι μάταιον σὺν τοῖς ὅπλοις, ἀλλὰ λύε τοὺς ἵππους, | |
| ἠὲ σύ γ' ἄνδρας ἔναιρε, μελήσουσιν δ' ἐμοὶ ἵπποι. | 481 |
| ἢ σύγε τοὺς ἄνδρας ἀπόκτεινε, ἐμοὶ δὲ διὰ φροντίδος ἔσονται οἱ ἵπποι. | |
| ὣς φάτο, τῷ δ' ἔμπνευσε μένος γλαυκῶπις Ἀθήνη, | 482 |
| οὕτως εἶπεν. τούτῳ δὲ ἐνέπνευσε καὶ ἐνέβαλεν ἰσχὺν εὔτολμον ἡ εὐόφθαλμος Ἀθηνᾶ· | |
| κτεῖνε δ' ἐπιστροφάδην· τῶν δὲ στόνος ὄρνυτ' ἀεικὴς | 483 |
| ἀπέκτεινε δέ, ἄλλοτε εἰς ἄλλον ἐπιστρεφόμενος σπουδαίως, τούτων δὲ στεναγμὸς ἠγείρετο ἀπρεπὴς | |
| ἄορι θεινομένων, ἐρυθαίνετο δ' αἵματι γαῖα. | 484 |
| ξίφει ἀναιρουμένων, ἐρυθρὰ δὲ ἐβάφετο ἡ γῆ τῷ αἵματι· | |
| ὡς δὲ λέων μήλοισιν ἀσημάντοισιν ἐπελθὼν | 485 |
| ὥσπερ δὲ λέων ἐπελθὼν θρέμμασιν (κτήνεσιν) ἀφυλάκτοις | |
| αἴγεσιν ἢ ὀΐεσσι κακὰ φρονέων ἐνορούσῃ, | 486 |
| αἰξίν, ἢ προβάτοις, κακῶς καὶ χαλεπῶς φρονῶν ἐνορμήσῃ· | |
| ὣς μὲν Θρήϊκας ἄνδρας ἐπῴχετο Τυδέος υἱὸς | 487 |
| οὕτω δὴ τοὺς Θρᾷκας ἄνδρας ἐπεπορεύετο ὁ υἱὸς τοῦ Τυδέως, | |
| ὄφρα δυώδεκ' ἔπεφνεν· ἀτὰρ πολύμητις Ὀδυσσεὺς | 488 |
| ἕως οὗ ἀπέκτεινε δώδεκα· ὁ πολύβουλος δὲ Ὀδυσσεύς, | |
| ὅν τινα Τυδεΐδης ἄορι πλήξειε παραστὰς | 489 |
| ὅντινα ὁ υἱὸς τοῦ Τυδέως ξίφει ἔπληττε παραγενόμενος, | |
| τὸν δ' Ὀδυσεὺς μετόπισθε λαβὼν ποδὸς ἐξερύσασκε, | 490 |
| τοῦτον ὁ Ὀδυσσεὺς μετὰ ταῦτα λαβὼν ἀπὸ τοῦ ποδὸς ἐξεῖλκε, | |
| τὰ φρονέων κατὰ θυμὸν ὅπως καλλίτριχες ἵπποι | 491 |
| ταῦτα διανοούμενος κατὰ ψυχήν, ὅπως οἱ περικαλλεῖς τρίχας ἔχοντες ἵπποι | |
| ῥεῖα διέλθοιεν μηδὲ τρομεοίατο θυμῷ | 492 |
| εὐκόλως διέλθοιεν, μηδὲ τρέμοιεν καὶ φοβοῖντο ἐν τῇ ψυχῇ, | |
| νεκροῖς ἀμβαίνοντες· ἀήθεσσον γὰρ ἔτ' αὐτῶν. | 493 |
| πορευόμενοι διὰ τῶν νεκρῶν, ἔτι γὰρ ἀήθεις ἦσαν αὐτῶν. | |
| ἀλλ' ὅτε δὴ βασιλῆα κιχήσατο Τυδέος υἱός, | 494 |
| ἀλλ᾽ ὁπηνίκα δὴ τὸν βασιλέα κατέλαβεν ὁ υἱὸς τοῦ Τυδέως, | |
| τὸν τρισκαιδέκατον μελιηδέα θυμὸν ἀπηύρα | 495 |
| τοῦτον, ψυχὴν τρισκαιδεκάτην ἡδίστην, ἀφείλετο, | |
| ἀσθμαίνοντα· κακὸν γὰρ ὄναρ κεφαλῆφιν ἐπέστη | 496 |
| πνευστιῶντα· κακὸν γὰρ ἐνύπνιον ἐπέστη τῇ κεφαλῇ αὐτοῦ | |
| τὴν νύκτ' Οἰνεΐδαο πάϊς διὰ μῆτιν Ἀθήνης. | 497 |
| κατὰ τὴν νύκτα ὁ υἱὸς τοῦ υἱοῦ τοῦ Οἰνέως, ἐκ βουλῆς τῆς Ἀθηνᾶς· | |
| τόφρα δ' ἄρ' ὃ τλήμων Ὀδυσεὺς λύε μώνυχας ἵππους, | 498 |
| ἐν τούτῳ(οις) δὲ ὁ ὑπομονητικὸς Ὀδυσσεὺς ἔλυε τοὺς μονώνυχας ἵππους, | |
| σὺν δ' ἤειρεν ἱμᾶσι καὶ ἐξήλαυνεν ὁμίλου | 499 |
| συνέζευξε δὲ αὐτοὺς τοῖς λώροις, καὶ ἐξῆγεν ἀπὸ τοῦ πλήθους, | |
| τόξῳ ἐπιπλήσσων, ἐπεὶ οὐ μάστιγα φαεινὴν | 500 |
| ἐπιπλήττων καὶ μαστίζων τῷ τόξῳ· ἐπειδὴ τὴν λαμπρὰν μάστιγα | |
| ποικίλου ἐκ δίφροιο νοήσατο χερσὶν ἑλέσθαι· | 501 |
| οὐκ ἐνόησε λαβεῖν ταῖς χερσὶν ἐκ τοῦ ποικίλως κατεσκευασμένου ὀχήματος, | |
| ῥοίζησεν δ' ἄρα πιφαύσκων Διομήδεϊ δίῳ. | 502 |
| ἄναρθρον δὲ καὶ βαρβαρικὴν ἐμιμήσατο φωνήν, σημαίνων τῷ ἐνδόξῳ Διομήδει· | |
| αὐτὰρ ὃ μερμήριζε μένων ὅ τι κύντατον ἕρδοι, | 503 |
| οὗτος δὲ ἐμερίμνα καὶ ἐβουλεύετο μένων, τί ἂν χεῖρον ἐργάσαιτο, | |
| ἢ ὅ γε δίφρον ἑλών, ὅθι ποικίλα τεύχε' ἔκειτο, | 504 |
| ἢ τὸ ὄχημα οὗτος λαβῶν, ὅπου τὰ ποικίλως κατεσκευασμένα ὅπλα ἔκειντο, | |
| ῥυμοῦ ἐξερύοι ἢ ἐκφέροι ὑψόσ' ἀείρας, | 505 |
| ἀπὸ τοῦ ἐκτεινομένου εἰς τὸν ζυγὸν ξύλου ἑλκύσειεν, ἢ εἰς ὕψος ἄρας καὶ βαστάσας ἐξενέγκαι, | |
| ἦ ἔτι τῶν πλεόνων Θρῃκῶν ἀπὸ θυμὸν ἕλοιτο. | 506 |
| ἢ ἔτι τῶν πλειόνων Θρᾳκῶν ἀφέλοιτο τὴν ψυχήν. | |
| εἷος ὃ ταῦθ' ὥρμαινε κατὰ φρένα, τόφρα δ' Ἀθήνη | 507 |
| ἐν ὅσῳ δὲ ταῦτα οὗτος ἐφρόντιζε κατὰ τὸ λογιστικόν, ἐν τοσούτῳ ἡ Ἀθηνᾶ | |
| ἐγγύθεν ἱσταμένη προσέφη Διομήδεα δῖον· | 508 |
| πλησίον στᾶσα, εἶπε πρὸς τὸν ἔνδοξον Διομήδην· | |
| νόστου δὴ μνῆσαι μεγαθύμου Τυδέος υἱὲ | 509 |
| ὑποστροφῆς νυνὶ μνήσθητι, ὦ υἱὲ τοῦ μεγαλοψύχου Tuδέως, | |
| νῆας ἔπι γλαφυράς, μὴ καὶ πεφοβημένος ἔλθῃς, | 510 |
| ἐπὶ τὰς κοίλας ναῦς· μήποτε δεδιὼς ἐπανέλθῃς, | |
| μή πού τις καὶ Τρῶας ἐγείρῃσιν θεὸς ἄλλος. | 511 |
| μήτις που καὶ τοὺς Τρῷας ἀναστήσῃ καὶ διερεθίσῃ θεὸς ἄλλος. | |
| ὣς φάθ', ὃ δὲ ξυνέηκε θεᾶς ὄπα φωνησάσης, | 512 |
| οὕτως εἶπεν. ὁ δὲ συνῆκε καὶ ἐνόησε τὴν φωνὴν τῆς θεᾶς εἰπούσης· | |
| καρπαλίμως δ' ἵππων ἐπεβήσετο· κόψε δ' Ὀδυσσεὺς | 513 |
| ταχέως δὲ τῶν ἵππων ἐπέβη, ἔπληξε δὲ αὐτοὺς Ὀδυσσεὺς | |
| τόξῳ· τοὶ δ' ἐπέτοντο θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν. | 514 |
| τῷ τόξῳ, οὗτοι δὲ τάχιστα ἔτρεχον ἐπὶ τὰς ταχείας ναῦς τῶν Ἑλλήνων. | |
| οὐδ' ἀλαοσκοπιὴν εἶχ' ἀργυρότοξος Ἀπόλλων | 515 |
| οὐδέ γε ὁ λαμπρότοξος Ἀπόλλων τύφλωσιν ὀφθαλμῶν εἶχεν, | |
| ὡς ἴδ' Ἀθηναίην μετὰ Τυδέος υἱὸν ἕπουσαν· | 516 |
| ἐπεὶ ἐθεάσατο τὴν Ἀθηνᾶν ἐλθοῦσαν πρὸς τὸν υἱὸν τοῦ Τυδέως. | |
| τῇ κοτέων Τρώων κατεδύσετο πουλὺν ὅμιλον, | 517 |
| ταύτῃ ὀργιζόμενος εἰσῆλθεν εἰς τὸν μέγαν στρατὸν τῶν Τρῴων, | |
| ὦρσεν δὲ Θρῃκῶν βουληφόρον Ἱπποκόωντα | 518 |
| διήγειρε δὲ Ἱπποκόωντα τὸν βουλευτὴν τῶν Θρᾳκῶν, | |
| Ῥήσου ἀνεψιὸν ἐσθλόν· ὃ δ' ἐξ ὕπνου ἀνορούσας | 519 |
| τὸν γενναῖον ἐξάδελφον τοῦ Ῥήσου. οὗτος δὲ ἐκ τοῦ ὕπνου ἐγερθείς, | |
| ὡς ἴδε χῶρον ἐρῆμον, ὅθ' ἕστασαν ὠκέες ἵπποι, | 520 |
| ἐπειδὴ ἐθεάσατο τὸν τόπον ἔρημον καὶ κενόν, ὅπου ἵσταντο οἱ ταχεῖς ἵπποι, | |
| ἄνδράς τ' ἀσπαίροντας ἐν ἀργαλέῃσι φονῇσιν, | 521 |
| καὶ τοὺς ἄνδρας σκαρίζοντας, καὶ ὑποκινουμένους ἐν τῷ χαλεπῷ καὶ ὀδυνηρῷ τόπῳ τοῦ φόνου, | |
| ᾤμωξέν τ' ἄρ' ἔπειτα φίλον τ' ὀνόμηνεν ἑταῖρον. | 522 |
| θρηνῶν δὴ ἀνεβόησε μετὰ ταῦτα, καὶ τὸν προσφιλῆ συγγενῆ ἐκάλει· | |
| Τρώων δὲ κλαγγή τε καὶ ἄσπετος ὦρτο κυδοιμὸς | 523 |
| βοὴ δὲ καὶ μέγας θόρυβος ἠγέρθη, τῶν Τρῴων | |
| θυνόντων ἄμυδις· θηεῦντο δὲ μέρμερα ἔργα | 524 |
| τρεχόντων ὁμοῦ, ἐθαύμαζον δὲ τὰ δεινὰ καὶ φροντίδος ἂξια ἔργα, | |
| ὅσσ' ἄνδρες ῥέξαντες ἔβαν κοίλας ἐπὶ νῆας. | 525 |
| ὅσα πράξαντες ἄνδρες ᾤχοντο ἐπὶ τὰς βαθείας ναῦς. | |
| οἳ δ' ὅτε δή ῥ' ἵκανον ὅθι σκοπὸν Ἕκτορος ἔκταν, | 526 |
| οὗτοι δὲ ὁπηνίκα δὴ παρεγένοντο, ὅπου τὸν κατάσκοπον τοῦ Ἕκτορος ἀπέκτειναν, | |
| ἔνθ' Ὀδυσεὺς μὲν ἔρυξε Διῒ φίλος ὠκέας ἵππους, | 527 |
| ἐκεῖ ὁ Ὀδυσσεὺς μὲν ἐπέσχεν ὁ προσφιλὴς τῷ Διὶ τοὺς ταχεῖς ἵππους. | |
| Τυδεΐδης δὲ χαμᾶζε θορὼν ἔναρα βροτόεντα | 528 |
| ὁ υἱὸς δὲ τοῦ Τυδέως εἰς γῆν καταπηδήσας τὰ ᾑμαγμένα σκύλα καὶ ὅπλα | |
| ἐν χείρεσσ' Ὀδυσῆϊ τίθει, ἐπεβήσετο δ' ἵππων· | 529 |
| ἐν ταῖς χερσὶν ἐτίθει τῷ Ὀδυσσεῖ, ἐπέβη δὲ τῶν ἵππων, | |
| μάστιξεν δ' ἵππους, τὼ δ' οὐκ ἀέκοντε πετέσθην | 530 |
| ἔπληξε δὲ τοὺς ἵππους, οἱ δὲ ἑκόντες καὶ προθύμως. | |
| νῆας ἔπι γλαφυράς· τῇ γὰρ φίλον ἔπλετο θυμῷ. | 531 |
| ἔτρεχον ἐπὶ τὰς κοίλας ναῦς· ἐκεῖσε γὰρ ἰέναι προσφιλὲς ἦν τῇ τῶν ἐποχουμένων ψυχῇ. | |
| Νέστωρ δὲ πρῶτος κτύπον ἄϊε φώνησέν τε· | 532 |
| ὁ Νέστωρ δὲ πρῶτος τοῦ ψόφου τῶν ποδῶν ᾔσθετο, καὶ εἶπεν· | |
| ὦ φίλοι Ἀργείων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες | 533 |
| ὦ προσφιλεῖς ἡγεμόνες καὶ βασιλεῖς τῶν Ἑλλήνων, | |
| ψεύσομαι, ἦ ἔτυμον ἐρέω; κέλεται δέ με θυμός. | 534 |
| ψεῦδος λέξω, ἢ ἀληθὲς ἐρῶ; προτρέπει δέ με ἡ ψυχή· | |
| ἵππων μ' ὠκυπόδων ἀμφὶ κτύπος οὔατα βάλλει. | 535 |
| ἵππων ταχυπόδων κτύπος με βάλλει περὶ τὰ ὦτα. | |
| αἲ γὰρ δὴ Ὀδυσεύς τε καὶ ὃ κρατερὸς Διομήδης | 536 |
| εἴθε γὰρ ὁ Ὀδυσσεὺς καὶ ὁ ἰσχυρὸς καὶ γενναῖος Διομήδης | |
| ὧδ' ἄφαρ ἐκ Τρώων ἐλασαίατο μώνυχας ἵππους· | 537 |
| οὕτως εὐθέως ἤλασαν καὶ ἐξήγαγον ἐκ τῶν Τρῴων ἵππους μονώνυχας | |
| ἀλλ' αἰνῶς δείδοικα κατὰ φρένα μή τι πάθωσιν | 538 |
| ἀλλὰ χαλεπῶς δέδοικα κατὰ τὸ λογιστικόν, μὴ πάθωσί τι | |
| Ἀργείων οἳ ἄριστοι ὑπὸ Τρώων ὀρυμαγδοῦ. | 539 |
| οἱ κράτιστοι τῶν Ἑλλήνων ὑπὸ τοῦ ὄχλου τῶν Τρῴων. | |
| οὔ πω πᾶν εἴρητο ἔπος ὅτ' ἄρ' ἤλυθον αὐτοί. | 540 |
| οὔπω πᾶς ὁ λόγος ἐλέχθη, ὅτε δὴ αὐτοὶ παρεγένοντο, | |
| καί ῥ' οἳ μὲν κατέβησαν ἐπὶ χθόνα, τοὶ δὲ χαρέντες | 541 |
| καὶ δὴ οὗτοι μὲν κατέβησαν ἐπὶ τὴν γῆν· οἱ δὲ χαίροντες | |
| δεξιῇ ἠσπάζοντο ἔπεσσί τε μειλιχίοισι· | 542 |
| δεξιαῖς προσηγόρευον, καὶ λόγοις προσηνέσι καὶ φιλικοῖς. | |
| πρῶτος δ' ἐξερέεινε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ· | 543 |
| πρῶτος δὲ ἠρώτησεν ὁ ἀπὸ τῆς Γερήνης ἱππικὸς Νέστωρ· | |
| εἴπ' ἄγε μ' ὦ πολύαιν' Ὀδυσεῦ μέγα κῦδος Ἀχαιῶν | 544 |
| ἄγε εἰπέ μοι, ὦ πολύμνητε Ὀδυσσεῦ, δόξα μεγάλη τῶν Ἑλλήνων, | |
| ὅππως τοῦσδ' ἵππους λάβετον καταδύντες ὅμιλον | 545 |
| πῶς ἐλάβετε τούτους τοὺς ἵππους· εἰσελθόντες εἰς τὸν στρατὸν | |
| Τρώων, ἦ τίς σφωε πόρεν θεὸς ἀντιβολήσας. | 546 |
| τῶν Τρῴων; ἢ θεός τις συναντήσας ὑμῖν παρέσχετο; | |
| αἰνῶς ἀκτίνεσσιν ἐοικότες ἠελίοιο. | 547 |
| λίαν ἐοίκασι ταῖς τοῦ ἡλίου ἀκτῖσι. | |
| αἰεὶ μὲν Τρώεσσ' ἐπιμίσγομαι, οὐδέ τί φημι | 548 |
| ἀεὶ μὲν τοῖς Τρῳσὶν ἐπιμίγνυμαι, καὶ ἀντεμβάλλω, οὐδέ τι οἶμαι | |
| μιμνάζειν παρὰ νηυσὶ γέρων περ ἐὼν πολεμιστής· | 549 |
| μένειν παρὰ ταῖς ναυσί, καίπερ ὢν γέρον μαχητής· | |
| ἀλλ' οὔ πω τοίους ἵππους ἴδον οὐδὲ νόησα. | 550 |
| ἀλλ᾽ οὔπω τοιούτους ἵππους ἐθεασάμην, οὐδὲ ἤκουσα. | |
| ἀλλά τιν' ὔμμ' ὀΐω δόμεναι θεὸν ἀντιάσαντα· | 551 |
| ἀλλά τινα θεὸν οἴομαι συναντήσαντα ἐπιδοῦναι ὑμῖν· | |
| ἀμφοτέρω γὰρ σφῶϊ φιλεῖ νεφεληγερέτα Ζεὺς | 552 |
| ἀμφοτέρους γὰρ ὑμᾶς φιλεῖ ὁ τὰς νεφέλας ἀθροίζων Ζεύς, | |
| κούρη τ' αἰγιόχοιο Διὸς γλαυκῶπις Ἀθήνη. | 553 |
| καὶ ἡ θυγάτηρ τοῦ τὴν αἰγίδα φοροῦντος Διὸς ἡ εὐόφθαλμος Ἀθηνᾶ. | |
| τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς· | 554 |
| πρὸς τοῦτον δὲ ἀποκρινόμενος εἶπεν ὁ πολύβουλος Ὀδυσσεύς· | |
| ὦ Νέστορ Νηληϊάδη μέγα κῦδος Ἀχαιῶν | 555 |
| ὦ Νέστορ υἱὲ τοῦ Νηλέως, δόξα μεγάλη τῶν Ἑλλήνων, | |
| ῥεῖα θεός γ' ἐθέλων καὶ ἀμείνονας ἠέ περ οἵδε | 556 |
| εὐκόλως θεός γε βουλόμενος καὶ κρείσσονας, ἢ οὗτοί εἰσιν, | |
| ἵππους δωρήσαιτ', ἐπεὶ ἢ πολὺ φέρτεροί εἰσιν. | 557 |
| ἵππους χαρίσαιτο· ἐπειδὴ πολλῷ κρείττονές εἰσιν. | |
| ἵπποι δ' οἵδε γεραιὲ νεήλυδες οὓς ἐρεείνεις | 558 |
| οἱ ἵπποι δὲ οὗτοι, ὦ γέρον, οὓς ἐρωτᾷς, Θρᾴκιοί εἰσι νεωστὶ ἐλθόντες, | |
| Θρηΐκιοι· τὸν δέ σφιν ἄνακτ' ἀγαθὸς Διομήδης | 559 |
| τὸν βασιλέα δ᾽ αὐτῶν ὁ γενναῖος Διομήδης | |
| ἔκτανε, πὰρ δ' ἑτάρους δυοκαίδεκα πάντας ἀρίστους. | 560 |
| ἀπέκτεινε, παρ' αὐτῷ δὲ καὶ δώδεκα φίλους πάντας ἀρίστους, | |
| τὸν τρισκαιδέκατον σκοπὸν εἵλομεν ἐγγύθι νηῶν, | 561 |
| τρισκαιδέκατον δὲ τὸν κατάσκοπον ἀπεκτείναμεν ἐγγὺς τῶν νεῶν, | |
| τόν ῥα διοπτῆρα στρατοῦ ἔμμεναι ἡμετέροιο | 562 |
| ὃν δὴ κατάσκοπον εἶναι τοῦ ἡμετέρου στρατοῦ ἔπεμψεν | |
| Ἕκτωρ τε προέηκε καὶ ἄλλοι Τρῶες ἀγαυοί. | 563 |
| ὁ Ἕκτωρ, καὶ οἱ ἄλλοι περιφανεῖς καὶ λαμπροὶ Τρῷες. | |
| ὣς εἰπὼν τάφροιο διήλασε μώνυχας ἵππους | 564 |
| οὕτως εἰπὼν διὰ τῆς τάφρου ἤλασε τοὺς μονώνυχας ἵππους, | |
| καγχαλόων· ἅμα δ' ἄλλοι ἴσαν χαίροντες Ἀχαιοί. | 565 |
| χαίρων τε καὶ γελῶν· ὁμοῦ δὲ καὶ οἱ ἄλλοι Ἕλληνες σὺν χαρᾷ ἐπορεύοντο· | |
| οἳ δ' ὅτε Τυδεΐδεω κλισίην εὔτυκτον ἵκοντο, | 566 |
| ἡνίκα δὲ οὗτοι ἀφίκοντο εἰς τὴν σκηνὴν τὴν καλῶς κατεσκευασμένην τοῦ υἱοῦ τοῦ Τυδέως, | |
| ἵππους μὲν κατέδησαν ἐϋτμήτοισιν ἱμᾶσι | 567 |
| τοὺς μὲν ἵππους ἔδησαν λώροις τμηθεῖσι καλῶς, | |
| φάτνῃ ἐφ' ἱππείῃ, ὅθι περ Διομήδεος ἵπποι | 568 |
| ἐπὶ τῇ ἱππικῇ φάτνῃ, ὅπου οἱ ἵπποι τοῦ Διομήδους οἱ ταχύποδες | |
| ἕστασαν ὠκύποδες μελιηδέα πυρὸν ἔδοντες· | 569 |
| ἵσταντο, ἡδὺν σῖτον ἐσθίοντες. | |
| νηῒ δ' ἐνὶ πρυμνῇ ἔναρα βροτόεντα Δόλωνος | 570 |
| ἐν τῇ πρύμνῃ δὲ τῆς νεὼς τὰ ᾑμαγμένα ὅπλα τοῦ Δόλωνος | |
| θῆκ' Ὀδυσεύς, ὄφρ' ἱρὸν ἑτοιμασσαίατ' Ἀθήνῃ. | 571 |
| ἔθηκεν ὁ Ὀδυσσεύς, ἕως ἂν ἑτοιμάσαιντο, καὶ ἀναθεῖεν ἱερεῖα τῇ Ἀθηνᾷ. | |
| αὐτοὶ δ' ἱδρῶ πολλὸν ἀπενίζοντο θαλάσσῃ | 572 |
| αὐτοὶ δὲ εἰς θάλασσαν ἀποβάντες ἀπένιπτον τὸν πολὺν ἱδρῶτα | |
| ἐσβάντες κνήμας τε ἰδὲ λόφον ἀμφί τε μηρούς. | 573 |
| τὸν ἀμφὶ τὰς κνήμας, καὶ τὸν τράχηλον, καὶ τοὺς μηρούς. | |
| αὐτὰρ ἐπεί σφιν κῦμα θαλάσσης ἱδρῶ πολλὸν | 574 |
| ἐπεὶ δὲ αὐτοῖς τὸ κῦμα τῆς θαλάσσης τὸν πολὺν ἱδρῶτα | |
| νίψεν ἀπὸ χρωτὸς καὶ ἀνέψυχθεν φίλον ἦτορ, | 575 |
| ἀπένιψεν ἀπὸ τοῦ σώματος, καὶ ἀνεκτήσατο τὴν ἀγαπητὴν ψυχήν· | |
| ἔς ῥ' ἀσαμίνθους βάντες ἐϋξέστας λούσαντο. | 576 |
| εἰς τὰ λουτρὰ δὴ τὰ καλῶς ἐξεσμένα καὶ κατεσκευασμένα εἰσελθόντες ἐλούσαντο· | |
| τὼ δὲ λοεσσαμένω καὶ ἀλειψαμένω λίπ' ἐλαίῳ | 577 |
| οὗτοι δὲ λουσάμενοι καὶ ἀλειψάμενοι ἐλαίῳ λιπαρῷ, | |
| δείπνῳ ἐφιζανέτην, ἀπὸ δὲ κρητῆρος Ἀθήνῃ | 578 |
| εἰς δεῖπνον ἐκάθισαν· ἀπὸ κρατῆρος δὲ | |
| πλείου ἀφυσσόμενοι λεῖβον μελιηδέα οἶνον. | 579 |
| πλήρους καὶ γέμοντος ἀπαντλήσαντες καὶ ἐκχέαντες, ἔσπενδον τῇ Ἀθηνᾷ ἥδιστον οἶνον. | |