| μῆνιν ἄειδε θεὰ Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος | 001 |
| οὐλομένην, ἣ μυρί᾽ Ἀχαιοῖς ἄλγε᾽ ἔθηκε, | 002 |
| πολλὰς δ᾽ ἰφθίμους ψυχὰς Ἄιδι προΐαψεν | 003 |
| ἡρώων, αὐτοὺς δὲ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν | 004 |
| οἰωνοῖσί τε πᾶσι, Διὸς δ᾽ ἐτελείετο βουλή, | 005 |
| ἐξ οὗ δὴ τὰ πρῶτα διαστήτην ἐρίσαντε | 006 |
| Ἀτρεΐδης τε ἄναξ ἀνδρῶν καὶ δῖος Ἀχιλλεύς. | 007 |
| ὄρσεο Λαομεδοντιάδη, καλέουσιν ἄριστοι | 250 |
| Τρώων θ' ἱπποδάμων καὶ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων | 251 |
| ἐς πεδίον καταβῆναι ἵν' ὅρκια πιστὰ τάμητε· | 252 |
| αὐτὰρ Ἀλέξανδρος καὶ ἀρηίφιλος Μενέλαος | 253 |
| μακρῇς ἐγχείῃσι μαχήσοντ' ἀμφὶ γυναικί· | 254 |
| τῷ δέ κε νικήσαντι γυνὴ καὶ κτήμαθ' ἕποιτο· | 255 |
| οἳ δ' ἄλλοι φιλότητα καὶ ὅρκια πιστὰ ταμόντες | 256 |
| ναίοιμεν Τροίην ἐριβώλακα, τοὶ δὲ νέονται | 257 |
| Ἄργος ἐς ἱππόβοτον καὶ Ἀχαιίδα καλλιγύναικα. | 258 |